* Postremò adstringitur, nam de longè
grauiore præiudicio agebatur in terminis d. l.
cum de in rem, quàm in specie nostra: argu.
text. egregij in l. vnum ex familia. §. si rem. ff.
de leg. 2. ibi, sunt einim in rebus suis legandis,
quàm in alienis comparandis & in onerandis
hæredibus faciliores voluntates, quorum verborum sensus est longè facilius esse
cuiq;
cuique
rem
suam dare, quàm obligari personaliter ad aliquid emendum
emptumq́;
emptumque
tradendũ
tradendum
, quantò ergo durius videretur Iureconsulto illi, si ea
obligatio personalis non vnica solutione perimenda esset, sed in æternum duratura ad
aliquid
annuũ
annuum
in æternum persoluendum,
vt fit in terminis d. l. cum de in rem. Proinde
si ibi huiusmodi duritie non obstante titulus
allegatus ex sola illa diuturna non possessione, sed quasi possessione præsumitur, multò magis in specie nostra præsumetur, vbi nulla in futurum obligatio est, neque æterna vel
geminata, neque simplex, præsertim cùm hic
sit vera possessio, ibi impropria, hic continua, ibi discontinua. Optimè facit, quia generale esse videtur, vt ex diuturnitate temporis ad præscribendum definiti præsumatur titulus: argument. l. §. ductus aquæ. ff. de aqua
quot. & l. 1. & l. 2. ff. de aqua pluuia arce. vbi
expressum est eam temporis diuturnitatem,
vim legis conuentionalis aut constituti obtinere. sicq́ue alium titulum non requiri. Neque ad rem pertinet, quod ibi centum anni
vel tempus immemoriale exigatur. nam ibi
in rebus & possessione vel quasi discontinua,
in qua tantundem & non plus
operātur
operantur
centum anni, quantum longum tempus decem
vel viginti annorum, vbi possessio esset continua, vt in specie nostra.
* Postremò optimè
facit, quia in nulla vnquam re tàm enixè
|
titulus desideratur, quàm in obtinendo Ecclesiastico beneficio. c. beneficium ecclesiasticum. de reg. iur. lib. 6. & tamen etiam in Ecclesiasticis beneficijs post
lōgum
longum
tempus decennij præsumitur titulus allegatus, vt est vera &
communis opin. quam tenent Bald. Ang. Ioan. Imol. Ludo. Rom. & Franc. Aret. in l. qui in
aliena. in prin. ff. de acquir. hæred. And. Tiraq.
de præscri. §. 1. Glo. 4. vers. 6. eiusdem farinæ, ex
cuius relatione apparet,
hāc
hanc
esse communem
opin. Fernand. Loazes Archi. Terraco. in consil. pro Marchio. de Velez, dub. 1. pag. 269. Host.
Innoc. Card. Anton. de Butrio, Panorm. Ioannes de Imola, Felin. & communiter alij in d.
c. illud, de præsum. & in d. c. licet. Heli. de simo. & in d. l. si filius. C. de petit. hæredi. Card.
Andreas Sicul. & alij in c. requisisti. de testam.
Domini de Rota in decis. 84. incip. nota. quòd
vbi contra aliquem excipitur, sub tit. de prob.
& excep. in antiquis. Ioan. de Imol. in c. ex
frequẽtibus
frequentibus
, de instit. Nicolaus de Milis in d. suo
Repertorio, in verbo, Episcopus. in d. versicu.
antep. Alexand. in consil. 219. incip. ponderatis his. colum. 3. vol. 6. Andre. Siculus in cons. 1.
colum. 5. vol. 4. Barthol. Socin. in cons. 170. colum. penult. vol. 2. Felin. in c. sicut. col. 15. vers.
fallit. 4. de re iudi. & in cons. 2. incip. excellens
Doct. in 6. & 7. col. Barthol. Cassane. in consil.
11. incip. lecas. col. 27. in 2. dubio. Ioan. de amicis in consil. 121. incip. coram magnifico domino, & tradit Matthæus de Affli. in decis. Neap.
decisio. 368. incip. in casu nobilium, in 2. colum.
cum sequent.
* In summa hæc pars probatur ratione, nam post longum tempus præ
sumitur obliuio, adeò, vt post tale tempus
possessionis suæ oblitus quis videatur, quantò ergo magis testes, quorum nihil interest,
per quos eum titulum, quo de agitur, probare curabam, præsumentur merito obliti.
Sicq́;
Sicque
post tale tempus non iniuria tituli probatio
maximè difficilis reputabitur, & consequenter merito à lege cessabit hoc casu tituli probandi onus, isq́ue titulus allegatus post diuturnam possessionem meritò præsumetur.
Quod autem post longum tempus decennij
etiam propriæ possessionis quis oblitus præ
sumatur, vera & communis opinio est, quam
tenent Dynus in c. sine possessione, in fin. de
reg. iur. lib. 6. Gloss. & Iacobus Butrig. in l. licet. C. de acquir. hæred. Ias. in l. 1. §. per seruum.
colum. 4. lect. 2. ff. de acquir. possess. Andreas
Tiraquel. qui hanc affirmat esse receptiorem
sententiam de præscript. §. 1. Gloss. 4. versicul.
postremò tempus, ibi, sed multò plures. Ioan.
Andr. in additio. Specul. in tit. de peti. & poss.
quo loco suprà citauimus. Bart. & Bald. in l. 1.
C. de seruis fugitiuis. Bart. & Ange. in dict. §.
si fortè. ibiq́ue latè Alex. colum. 1. & sequent.
qui respondet rationibus aduersariorum. Barto. in l. Celsus. colum. 2. ibi, vel cum negligentia longi temporis. ff. de vsucap. Bald. in l. vlt.
C. de his, qui à non domi. & in l. si minorem.
C. de in integrum resti. mi. & in d. l. 1. in fin. C.
de seruis fugitiuis. & in repe. l. edicta. colum.
4. versic. incidenter quæritur, ibi, dummodò
sit intra decennium. C. de eden. & consil. 37.
quidam tabellio. colum. vlt. lib. 1. & cons. 150.
casus actualiter. colum. penult. lib. 2. Rosellus
inter consilia Bald. consil. 445. super prædictis. col. 2. lib. 2. Panorm. col. 5. & Feli. col. pen.
in c. vigilanti, de præscrip.