Tertia fuit opin. Curti. Iunioris, qui in d. l.
posthumo nato. num. 45. ait has opiniones ita
concordari posse, vt ipso iure nullum sit tale
testamentum, verùm in effectu non esse nullum, si filius abstineat, quia tunc conualescit,
in quam partem inclinare videtur Alexand.
in l. inter cætera, in princip. ff. de lib. & posthu.
col. 1. & hæc pars sapit veritatem, sed eget declaratione, nam præmittendum est
* quòd
conditionum aliæ sunt
supensiuæ
suspensiuæ
, alia resolutiuæ. Suspensiuæ dicuntur, quæ dispositionis
conditionalis, qua de agitur, non modò effectum, aut executionem, sed etiam substantiam, aut essentiam interea dum pendent, impediunt ac suspendunt, (quale est in illa conditione, si nauis venerit, si Mæuius consul fuerit, vel si decem dederit) l. vnica. §. sin autem
aliquid sub conditione. C. de cad. tollendis,
vbi traditur communiter per Doctor. notant
Glo. & communiter Doct. in l. Item quia, post
prin. ff. de pact. Resolutiuæ conditiones dicuntur, quæ neque substantiam, aut essentiam di
spositionis impediunt, aut suspendunt, nec
etiam
executionẽ
executionem
, sed eò duntaxat pertinent,
vt quod semel factum, aut perfectum fuerat,
infectum sub aliquo futuro euentu reddatur,
seu rescindatur (quale est cum domum vendidi, & tradidi, ita vt meliore conditione allata res inempta fieret, iuxta l. secunda, cum ibi
notat. & ferè per totum. ff. de in diem adiectione, vel etiam in terminis totius tituli. ff. de lege
cōmis
commis
.) Modò sic si filiusfamiliàs in testamento patris præteritus fuit, &
quęritur
quæritur
, an tale testamentum puta præsentialiter, & simpliciter nullum esse videatur, an verò sub hac demum conditione nullum esse videatur, si filius dixerit, ac declarauerit velle se
testamentũ
testamentum
impugnare, respondendum est, nullum videri purè, & præsentialiter, non quidem sub hac
conditione suspensiua, si filius declarauerit,
velle se illud impugnare. Verùm quia solius
filij fauore tale testamentum lex improbauit
non improbatura, si scisset filium præteritum
iudicio patris patientem aurem accommodaturum.
* ideo si filius postea acquieuerit patris iudicio, vel eius hæreditate abstinuerit
(proprio fauori, vt potest, renuncians, iuxta l.
penul. C. de pact.) tale testamentum quod initio re vera nullum fuit, non solùm valebit, sed
etiam retro semper validum fuisse videbitur,
vnde fructus illius hæreditatis non solùm à
tempore quo filius patris iudicio se acquiescere velle declarauit, sed etiam retro à tempore
mortis testatoris ad hæredem scriptum pertinebunt, non secus quàm si reuera, vel nullus
filius fuisset, vel non fuisset præteritus, isq́ue
est verus sensus Iureconsulti in l. filio præterito. ff. de iniust. rup. simillimum est in legatario, qui licet à tempore mortis testatoris quò
ad fructus, & omnes commoditates dominus rei legatæ esse videatur. l. à Titio. ff. de furt.
l. si tibi homo. §. cum seruus, cum ibi notat. per
Gloss. Barthol. & Alexand. ff. de legat. primo,
tamen si repudiat, semper talis res legata videtur fuisse, & permansisse sub domino hæredis,
vt notat communiter per Gloss. & Doctor. in
dicto §. cum seruus, optimus text. in l. legatarius, eod. titul. & in l. prima. §. 2. & 3. ff. si quid
in fraud. patro. quasi legati dominium purè
transeat in legatarium, sed sub hac conditione
resolutiua, vt si fortè repudiauerit, nunquam
retro transiuisse videatur, quod & in specie nostra euenire intelligo, vt si filius præteritus abstinuerit, licet ante abstensionem testamentum & erat nullum, & hæreditas ipso iure filio quæsita fuerat, iuxta l. necessarijs. ff. de acquirend. hæredit. iuncta l. prima. ff. de iniusto,
rup. & in principio Institution. de exhæredation. lib. tamen post filij abstensionem, & testament. retro sem per valuisse, & hæreditatem
patris filio nunquam quæsitam fuisse intelligimus, quasi sub tali conditione non suspensiua, sed resolutiua hæreditates filio præterito
quæsita videretur, id quod generale est in om|
nibus acquisitionibus, & annullationibus,
quæ fauore alicuius inducuntur à lege, si is repudiat, aut renunciat fauori suo, vt diximus
non semel in quæstionibus præcedentibus.