, cum sit quo pisces capiuntur, & hami
præterea sint ex quibus lorica texitur, necesse est
apud Vlpia. in tit. de fundo instr. l. instrumenta. per hamos nos intelligamus annulos quosdam ferreos, ad multos usus domesticos, puta
è
ex
quibus equi, muli, & asini deligentur. Canales, inquit, & harpagones, & hamos instrumento contineri constat.
, unci sunt ad rapiendum apti, ab harpago quod est rapio dicti. hos Plinius scribit ab Anacharsi Scytha primum inuentos. Liuius lib. 30. Asseres ferreo unco præfixi, harpagones uocant milites. Item Vegetius lib. 2. de re militari. Habet legio ferreos harpagones, quos lupos uocant. Lege hamus suprà.
, is, est diuidere: nam
herciũ
hercium
est diuisio. Cic. 1. de orato. Qui quibus uerbis
herciũ
hercium
fieri oporteat, nescit. Idem
Herciscũdæ
Herciscundæ
familiæ causam agere
nō
non
poßit. Apul. lib. 9. de asino:
Ne
Neque
herciscũdæ
herciscundæ
familiæ, sed de
cōmuni
communi
diuidũdo
diuidundo
formula tractabo. lib. 10. dig. ti. est de fa. herc.
,
à Græcis dicitur, quæ sit apud Latinos aqua mulsa. Hispani uocant adoxa.
cōstat
constat
nan
nanque
ex aqua & melle, unde & nomen: nam hydor est aqua, &
meli mel. Plin. lib. 14. Fit uinum, inquit, ex aqua & melle tantum: hoc uocatur hydromeli. Idem lib. 31. Hydromeli
quo
quoque
ex imbri puro cum melle temperabitur. Vlpia. lib. 33. dig. in tit. de tritico & uino legato. l. si quis.
Ne
Neque
ceruisia, inquit, continebitur,
ne
neque
hydromeli.
, acis, interpretatur sacrorum custos, quod hieros est sacer, & phylazo custodio. Latinè tum æditui, tum æditimi appellantur. Scæuola in tit. de annuis leg. l. annua. Sacerdoti, inquit, & hierophylaci
& libertis. pro quo mendosè legitur gerophylaco.
, nomen est
compluriũ
complurium
ciuitatum: alia
nan
nanque
est in Asia proprie dicta, alia in Creta, alia in Theutrania, alia in Syria: unde Hierapolitani sunt appellati, de quibus Iuriscons. in tit. de aqua cot. l. j. ubi legitur apud Hierapolitanos fieri aquis calidis
irrigationẽ
irrigationem
. Item de pœnis. l. crimen. Hier apolitanis, inquit, scripserunt.
, interpretatur suppositio, & significat etiam pignus quod pro aliqua re supponitur. Vnde
& apud Iurisconsult. titul. est de distractione pignorum uel hypothecarum. l. cum tabernam. Non
certificationẽ
certificationem
, inquit, sed suppositionem à me accipere. hoc est, uocabulo usitatiori, hypothecam. Item lib. 20. de pignor. & hypothec. l. res. Inter pignus, inquit, & hypothecam
tātum
tantum
nominis sonus differt. Hinc hypothecarius dictus, penes quem remanet hypotheca siue pignus. ut in tit. de separationibus. l. j. Hypothecarius, inquit, creditor.