Quatenus verò Azeuedo
*
in dicta l. 1. numero quarto ad
finem dicit, quod Rex po
ſs
ſset de
gratia partes audire in gradu
ſsecundæ
ſsupplicationis, licèt lis
cœpta fuerit coram Ordinario,
quod hoc po
ſs
ſset, non e
ſst dubium
de hac Principis pote
ſstate Suprema & Regalia
ſspeciali
ſssima
quæ ei competit, quæ fundatur
in l. quarta, titulo 25. par. 3. ibi:
Fueras ende ſsi el Rey le quiſsieſs
ſse hazer merced como ſseñor
, quod vel
numquam, vel rari
ſssimè fit, &
tunc
ſsi Rex audiret, &
ſsententia
*
Chancellariæ reuocaretur contra actorem, in cuius fauorem
executioni mandata e
ſst, non extendetur eius executio contra
tertium, iuxta textum in authentica idem de Ne
ſstorianis, C. de
Hæreticis, Ioannes Garcia de
nobilitat glo
ſs. 6. §. 1. numero
43. Ratio autem poti
ſssima e
ſst,
quia coram Principe non habet locum exceptio rei iudicatæ, Bald. optimè in cap.
ſstudui
ſsti, numero quinto de officio Legati, Burgos de Paz con
ſs. 40. n.
23. &
differẽtiam
differentiam
, & effectus inter re
ſstitutionem gratiæ, vel iu
ſstitiæ colliges ex adductis ab
Emanuel Co
ſsta in l. Gallus, §.
*
& quid
ſsi tantum, 2. par. ex n. 42
v
ſsque ad num. 49. ff. de liber. &
po
ſsthum. in explicatione text.
difficilis in l. quod
ſsi minor, §.
Scæuola, ff. de minor.