Nec per prædictum reſcriptũrescriptum * Regium eſst aliquid innouatum in legibus pracmaticis, & ordinationibus loquentibus de interpoſsitione ſsecundæ ſsupplicationis, & quantitate ad eam requiſsita, & qualitate, que ſse empiece en la Audiencia por nueua demanda, ſsolummodo actum & prouiſsũprouissum fuit, vt quomodocunquè cauſsa ad Conſsilium Indiarum deferatur, ſsint partes citatæ ex Regali Chancellariæ præcepto, vt comparere poſssint, & ſsi ſsit cauſsa in qua habeat locum ſsecunda ſsupplicatio ſsit citatio facta, & euitentur plures, & longæ dilationes, ſsin verò non ſsit, & Rex velit audire ex gratia, ſsint etiam partes citatæ: tum etiam quia recurſsus ad ſsuperiorem nunquãnunquam * tollitur, & eſst ſsicut appellatio, Menochius poſst alios de arbitrarijs, quæſst. 67. numero 14. & melius quæſst. 70. n. 19. & quando non eſst locus appellationi, nec ſsupplicationi, habere poteſst locum hic recurſsus; quia ſsemper auctoritas ſsuperioris cenſse*tur excepta, l. vltima, ff. qui ſsatiſsd. cogan. cum adductis per text. ibi in dict. authen. quæ ſsupplicatio, C. de precibus Imper. offer. Menoch. dict. num. 14. & 29. dixi ſsi velit audire, quia licèt hoc, vt conſstitui, & patet ex d. l. 4. tit. 24. part. 3. poſssit dominus Rex, quia tamen per leges nouiores nouæ Recopilationis eſst data forma, & ſsumma decla*rata in Caſstellæ, & Legionis Regnis, & apud nos, de los 6 qs. peſsos de oro, y de ay arriba, y que las cauſsas ſse empiecẽempiecen en las ChãcilleriasChancillerias, ſsi cõtracontra | hoc diſspenſsauerit Princeps ex ſsua ſsuprema poteſstate, quia parti, quæ ſsententiam reuiſsionis habuit pro ſse, eſst ius acquiſitũacquisitum per eam, lisquè finita, & fit diſspenſsatio contra prædictas leges, & contra legem, cauſsas, vel lites, C. de tranſsactionib. & vniuerſsum fere titulum, ff. de re iudicata, &* effectu ſsententiarum, & cap. ſsententiam reſscindi non poſsſse, & adducta latè per Iaſs. in l. iuſstitia, ex num. 11. ff. de iuſstitia & iure, & ex exteris videndus eſst Tuſschus ſsub litera R. concluſsione 314. tomo 7. qui Iatè & bene ad hanc reuiſsionis materiam attinentia adducit, & Docto*res, ſsed in propoſsito noſstro, quia leges plures obſstant, conſsulto omitto adducta per MenochiũMenochium caſsu 52. numero decimo de arbitrarijs, & plura quæ refert complureſsquè, quos citat Tuſschus vbi proximè, neque extant apud exteros prohibitiones, quas nos habemus, & ſsic requiritur magna cauſsa ad dictam diſspenſsationem contra tot, & tantas leges, tum maximè, quia lex* partitæ 4. titulo 24. part. 3. & totus titulus, C. ne liceat tertio prouocare, maximè lex finalis, contra quas diſspenſsatur, ſsunt omnia prædicta redacta ad leges primam & ſseptimam, titulo 20. libro quarto Recopilation, atquè ideò, ſsi ſsine cauſsa ſsufficienti, vel probabili, & veroſsimili dominus Rex conceſsſserit, vt finita lis ſsecundùm leges Regni, iterum ſsuſscitetur, erit culpæ mortalis reus, vel vt melius dicam, peccabunt mortaliter domini, qui de hoc conſsilium ei præſstiterint; nam negari non poteſst, per hanc reuiſsionem cauſsæ conceſsſsam derogari legibus dictis primæ & ſseptimæ, titulo 20 libro 4. & cæteris, quas retulimus, in quo requiritur cauſsa ſsufficiens, quando ius relaxatur, aliàs Princeps, ſsiue Eccleſsiaſsticus, ſsiue ſsæcularis peccat, quan*do derogat ſsine cauſsa iuri poſsitiuo, Abbas & Decius in c. quæ in Eccleſsiarum de conſstitutionibus, in quo ſsi in alicuius præiudicium fiat, nulla prorſsus eſst dubitatio, vt ex his quæ eruditè tradit Fortunius Garcia in l. Gallus, §. & quid ſsi tantum, numero 295. ff. de liberis & poſsthumis, ponderat bene dominus Franciſscus Sarmiento, libro 1. ſselecta*rum interpretationum, cap. 8. numero 16. nam quod dicitur, Principem, ea quæ iuris ciuilis ſsint, tollere poſsſse, & mutare, vt in §. ſsed naturalia, inſstit. de iure naturali, iuncto §. ſsed & quod Principi eiuſsdem tituli, eò pertinet, vt lex ciuilis per aliam legem generalem tolli poſssit, & mutari Principis voluntate, vel in fauorem alicuius, ſsine præiudicio alterius, dixi latius capit. ſsexto, §. quarto de conceſs *ſsione decimarum, ex numero tertio, nec oberit, ſsi replices, | leges Caſstellæ, per dictam legem quartam, titulo 24. part. 3. eſsſse intelligendas, & limitandas in caſsu ſspeciali, in dicta l. partitæ prouiſsum & reſseruatum, de quando el Rey como ſseñor quiſsieſsſse hazer merced, quod eſst idem quod dicere, audire ex gratia, quia iam hoc remedium eſst ſsublatum iure ordinario, & nouiori, quod deciſsum eſst in prædictis legibus Recopilationis prima, & ſseptima, titulo 20. libro quarto, & melius per legem tertiam, titulo 17. eodem libro, ibi: Y que por las dichas ſsentencias ſse entiendan ſser fenecidos y acabados los pleytos, para que no ſse puedan boluer a tratar, ni ſsuſscitar en manera alguna, conducunt enim quæ iam diximus in numeris præcedentibus, maximè num. 173. & ſsequentibus, præcipuè numero 181.