Primus itaque caſsus eſst ratio* | ne plurium perſsonarum, quando videlicet eiuſsdem cauſs æ plures ſsunt rei ſsub diuerſsis iuriſsdictionibus, & ad eundem finem agitur, veluti ſsi plures ſsunt ſsocij, vel fratres ſsub diuerſsis iuriſsdictionibus domicilium habentes, & inter eos contentio ſsit de communi hæreditate adhuc indiuiſsa: quo caſsu non coram diuerſsis, ſsed omnium ſsuperiore iudice conueniendi ſsunt coram Rege in Regia, ſscilicèt, eius Chancellaria, de qua quidem continentia loquitur titulus, ff. de quibus rebus ad eundem iudicem eatur, & obtinet non ſsolum in ciuilibus, ſsed etiam in criminalibus cauſsis, Baldus in capite primo de controuerſsia feudi apud part. termin. Iaſso. in l. nulli, numero tertio, C. de iudicijs, Andr. Gail. dicto capite 32. libro primo obſseruationum, numero quarto. Cuius dictum ad noſstrum intentum applicatur, quando vnus ex conſsortibus ca ſsum Curiæ habet, ſsiue ciuilis ſsit, ſsiue criminalis, vt in propoſsito omnes concurrant in Curia, ne cauſs æ continentia diuidatur, adducit Tuſschus dicta concluſsione 975. numero ſseptimo, ſsub litera C. quæquidem obtinent, ſsiue conſsortes litis, ſsiue vel partem rei, vel hæreditatis habentes ſsint actores, vel rei: & eſst limitatio ad regulam quod actor ſsequatur forum rei contra iura expreſs ſsa, ſscilicèt, legem final. C. vbi in rem actio. & in l. in criminali, C. de iuriſsdictione omnium iudicum, & in l. 3. C. vbi cauſsa ſstatus agi debet.