IN Primis ſsup
1
*ponendum eſst cum Iuriſsconſsulto, in l. 1. ff. de re iudicata, rem iudicatãiudicatam dici, quæ finẽfinem controuerſsijs imponit, quod vel abſsolutione, vel condemnatione contigit: ſspeciale tamẽtamen eſst propter auctoritatem Præfecti Prætorio, cuius vices in aliquibus, vt poſstea dicemus, licèt,
2
* excelẽtioriexcelentiori modo à Regijs Chancellarijs repræſsentatur, vt ſsemel lata ſsententia reuiſsionis à dominis de Chancellaria, ſsiue in cauſsa ciuili, vel criminali ſsit, non poſsſse amplius de ea re, & lite tractari, quia finis imponitur cauſsæ & liti, per legem noſstram in finalibus verbis, vnde ceſsſsat limitatio
3
* quæ communiter à Doctoribus adducitur ad legem, Iudex poſstea quam, eodem tit. ff. de re iudicata, vt non procedat, quando nulla fuit ſsententia diffinitiuè lata, hoc ſsiquidem nec extendẽdumextendendum, nec intelligendum eſst in ſsententia, quæ in gradu reuiſsionis fuit pronunciata à dominis de Conſsilio, vel ChãcellariaChancellaria Regia, vt ex legis noſstræ contextura patet: ſsecus verò erit in diffinitiua; quæ in gradu primæ vel ſsecundæ inſstantiæ lata eſst, quæ vulgo dicitur, Sentencia de viſsta, etiam ſsi tranſsierit in rem iudicatam, ex eo quod ab ea non ſsit ſupplicatũsupplicatum, poterit dici de nullitate, & reſstitutio peti, quod cõprobatcomprobat lex noſstra in eius principio, dum inquit: Que en los negocios en que no huuiere lugar oponer ſse de nuli|dad. Ergo à contrario ſsenſsu quo
4
* caſsu potuit ſsupplicari, & non eſst ſsupplicatum, locus erit remedio nullitatis, & beneficio reſstitutionis, quæ ceſsſsant, en las ſsentencias
5
* del Conſsejo, quando ſse apela al de los Alcaldes de caſsa y Corte, porque no ſse puede ſsuplicar de la ſsentencia que los ſseñores del Conſsejo dieren, y lo miſsmo en las Audiencias en pleitos de menor quantia.
Eſst etiam ſsupponendum, ſsententiam diffinitiuãdiffinitiuam non eſsſse, quæ aliam poſst ſse expectat, Aluar. Valaſsc. conſsultat.
6
* 47. per totam, num. 1. 2. & 9. Farinat. in praxi criminali, quæſst. 11. nu. 94. & 95, etſsi dubitetur, an ſsit diffinitiua, vel interlocutoria, eſst ſsupponendum, vt melius valeat, Menoch. poſst alios quos refert libr. 6. præſsumptionum, præſsumpt. 4. nu. 21. quod conducit ad legis noſstræ veram interpretationem, vt, ſscilicèt, loquatur in eo caſsu, in quo, vel ſsuapte natura ſsententia diffinitiua gradu reuiſsionis fertur, vel quãdoquando adeſst dubitatio, an interlocutoria, vel diffinitiua ſsit, quo caſsu declaretur diffinitiua vltima, lata in dicto gradu de reuiſsta, habeat locum deciſsio, & determinatio noſstræ legis, & quãdoquando non eſst locus ſsupplicationi, quia lis finitur per primam ſsententiam Conſsilij, vel Senatus Regij, eo caſsu quo aliam non expectet, vel expectare non poſsſset: cum qua noſstra lege eo caſsu quo lis eſst finita per ſsententiam PræfectorũPræfectorum Prætorio non poſsſse retractari, eſst caſsus expreſsſsus, & fere ad literam traducta, ex l. finali in fin.
7
* C. de fide inſstrument. cum adductis à Boer. deciſs. 307. num. 1. præſsupponendo Præfectis Prætorio ſsucceſsiſsſse Regales Chancellarias, Guido Papè deciſs. 9. & 50. Grammat. deciſs. 19. num.
8
* 13. Gregor. Lop. in l. 4. tit. 24. p. 3 Bobadilla alios referens, lib. 5. cap. 3. num. 57. Parlador. differen. 10. num. 1. vbi bene.
Loading...