Quarta autem continentia,* cuius diuiſsio prohibetur, eſst iudiciorum, quando ſscilicet duo iudicia ad eandem rem competunt, licèt diuerſsis vijs, vt eſst poſsſseſsſsorium, & petitorium: iſsta quidem iudicia diuidi non debent, & coram vno iudice poſsſseſsſsorium, coram alio petitorium intentari, textus in capite primo de cauſsa poſsſseſssionis & proprietatis, dicta l. nulli, C. de iudicijs, cum vulgaribus. Ratio autem rationis eſst, ob quam iſstæ cauſsæ continentes ſsunt ad eandem rem competentes: nam fi*nis poſsſseſsſsorij eſst principium petitorij, Baldus eleganter in l. 1. numero ſsecundo, ff. vti poſssidetis, Gail dicta obſseruatione 32. numero 11. quia cognitio vnius affert intelligentiam alterius. Limitatur verò hæc quartæ continentiæ impedita diuiſsio, vt non procedat, ſsi diuerſsi proceſsſsus facti ſsunt parte non opponẽteopponente, Innocentius in cap. cùm M. Ferrarienſsis, numero 10. circa finem de conſstitut. Felin. in dicto cap. cap. 1. de cauſsa poſsſseſssionis & propietatis. Itaque hæ exceptio*nes mutationis, vel diuiſsionis iudicij, ſseu continentia cauſsarum, ante litis cõteſtationemcontestationem opponi debent, & oppoſsitæ litis ingreſsſsum impediunt, textus in capite inter monaſsterium de re iudicat. Secus ſsi nõnon opponantur, quia proceſsſsus valet, vt ex Baldo in d. l. nulli, numero tertio, Alexandro numero 4. Iaſso. n. 6. & ex alijs docet Gail. dicta obſseruatione 32. num. 13.