Ne for
ſsan in
ſsurgat aliquis,
*
declara primò, prædicta non procedere data in capacitate fori in
po
ſsſse
ſsſsorio, & petitorio, vt iam
vidi, &
ſsæpe habui con
ſsulere, per
textum in cap. finali de iudicijs,
cuius deci
ſsionem extende, non
ſsolùm prædicto ca
ſsu,
ſsed in alio
quolibet, in quo
ſsub
ſsi
ſstat diuer
ſsitas, & incapacitas fori, de qua in
dicto cap. finali,
ſsecundum eius
verum intellectum. Secundò declara & limita præcedencia de
non diuidenda continentia cau
ſsæ, vt non procedat in cau
ſsis &
litibus executiuis, quia etiam
*
pendente lite, & ea cœpta coram vno iudice, pote
ſst coram alio intentari, non ob
ſstante exceptione liti
ſspendentiæ, quod
ſsub
dubio tenuit Ia
ſs. in dict. l. nulli,
numero 8.
ſsed deci
ſsiue idem Ia
ſs.
con
ſsilio 28. numero 3. libro 2. tenet in executiuis non habere locum dictam regulam, ne continentia cau
ſsæ diuidatur, quam
communem opinionem firmat
Thu
ſsc. conclu
ſs. 976. num. 4. ex
Bonaco
ſsa lib. 1.
cõmuncommun. fol. 439.
|
& Ca
ſstren
ſsi con
ſsilio 87. libro
primo, numero 3. ex no
ſstratibus ita tenet Paz in praxi 4.
part. capite
ſsecundo, numero
quarto, licèt contrarium teneat
Parladorus cap. finali, 5. part.
§. 11. numero 21. vtrumq́ue refert Ioannes de Euia
ſsecunda
pàrt. §. 1. Curiæ, numero 3. eos
& alios Amador Rodriguez de
via executiua, capite
ſsexto, ex numero 19. Opinio autem Gundi
ſsalui Suarez de Paz e
ſst vera,
praxique ob
ſseruatam
ſsemper vidi. Quæ quidem re
ſsolutio venit
*
declaranda, &
ſsublimitanda, vt
licèt non ob
ſstante exceptione
liti
ſspendentiæ, po
ſssit cau
ſsa eadem executiua cœpta coram
vno iudice, coram alio intentari, quou
ſsque
ſsolutio fiat: non
tamen permittitur, vt ambas
ea
ſsdem cau
ſsas
ſsub diuer
ſsis iudicibus vno eodem tempore actor pro
ſsequatur: quia inconueniens e
ſst, tùm propter diuer
ſsitatem quæ e
ſsſse po
ſsſset in
ſsententijs: tum etiam, quia duo
ſspecialia in vno ca
ſsu concurrere non po
ſsſsunt, ex l. prima, C.
de dotis promi
ſssione, e
ſsſsetque
ſsi omi
ſsſsa prima lite executiua, alia coram alio iudice inchoaretur
ſsuper eadem re, &
quantitate, quod permittitur
ob fauorem breuioris
ſsolutionis. Altera e
ſsſset
ſspecialitas,
ſsi
*
vtriu
ſsque cau
ſsæ primæ &
ſsecundæ pro
ſsecutio, coram diuer
ſsis iudicibus admitteretur,
quod non e
ſst permittendum,
quia ex eo prouenirent plura
inconuenientia, & dubium concur
ſsus de duabus
ſsolutionibus,
de vna eademque quantitate
contra bonam fidem prohibentem bis exigere, & diuer
ſsæ for
ſsan
ſsententiæ latæ à duobus iudicibus de eadem re eodem tempore, quod e
ſst notandum. Cùm verò in vna parte
bona non
ſsube
ſsſsent, vel e
ſsſset
aliud impedimentum, tunc in
alia incipere pote
ſst actor cau
ſsam executiuam quou
ſsque
ſsibi
ſsolutio fiat, et
ſsi non fit, ad alium iudicem, & alia bona de
nouo recurrere cum exhibitione te
ſstimonij de bonis incertis, vel de
ſsolutione non
facta, vel integrè non recepta: quod adnota, quia quotidianum, & à no
ſstris Regnicolis, quos viderim, non ta
*ctum. Praxis autem erit pro iunioribus,
que ſsi el acrecdor tiene eſscritura publica, executoria,
confeſssion, ò conocimiento reconocido, ſsentencia arbitraria, ò parecer de terceros confirmado, auiendo por virtud de quælquiera de las
dichas coſsas, pedido mandamiento
de execucion, y fechoſse, y trauadoſse ante vn juez ordinario, podria
vſsar haſsta ſser pagado de la miſsma eſscritura ante otro juez que lo ſsea competente, para pedir ante el execucion
conforme a la diſstincion de caſsos, y
| fueros executiuos que declara la ley
final, tit. 21. lib. 4. Recopilat. que
es la que llaman la pragmatica de las
ſsumiſssiones.