Tranſseamus iam ad limitationes exercendi Curiæ caſsus, etiam à priuilegiatis, qui forum Curiæ ſsortiuntur, & ex Cardinali Tuſscho ſsub litera in concluſsione 274 ex num. 17. Repetendæ ſsunt ſsequentes limitatio*nes, quarũquarum prima eſst ſsubſsiſstente æquali priuilegio, vt in duabus perſsonis pauperibus, vel miſserabilibus, qui altera alium trahere non poteſst ad Curiam, ſsecus verò erit ſsi priuilegiatus conuentus ſsortiatur minus priuilegium, ex Afflicto deciſs. 56. vbi Vrſsil. allegat legem contra pupillum 54. §. qui ad maius Auditorum, ff. de re iudicat. In pupillo autẽautem, quia ſsua natura & ætate eſst miſserabilis, conſsideratur hæc ratio, vt præferatur miſserabili ex accidenti, quia cauſsa naturalis præfertur accidentali, vt ex Afflicto reſsoluit Tuſschus, quòd ex vi maioris cõmiſerationiscommiserationis, quoad alios, pupillo excepto, procedit in viduis, vt ipſse conuenire poſssit in Curia alios miſserabiles, & pauperes, quia priuilegium earum, & pupillorum nititur, & fundatur in iure communi expreſsſso in eis, ex dict. l. vnica, C. quando Imperator, cæteri verò per interpretationem, & miſserationem, quod procedit in terminis iuris communis. Quod* verò attinet ad ius noſstrum Regium diuerſsum eſst, quia ex eo fit extenſsio, atque ideò tenendũtenendum eſst viduam contra pupillum, vel è contra, pupillum contra viduãviduam, vel pauperem, ſsiue pauper contra prædictos, non habere iure Regio attento caſsum Curiæ, admittendamque eſsſse fori Regiæ Chancellariæ declinatoriãdeclinatoriam, vel Supremi Conſsilij, ſsi apud illud agant, quod eſst ex ratione, & deciſsione legis 5. tit. 3. par. 3. ibi: O por pleito que demandaſsſse huerfano, ome pobre, ò muy cuytado, & ex l. 20. tit. 23. eadem part. 3. ibi: Viudas è huerfanos, &c. vbi æqualance tribuitur dictum fori pri| p. 18ruilegiũpriuilegium, atque ideò reiecta quoad nos Afflict. Vrſsil. & Tuſsch. reſsolutione, tenendum eſst contrarium cum Couar. in pract. cap. 7. num. 4. Et ſsic quemadmodum viduitas pupilli, orphanitas pauperis, & miſserabilis lites & cauſsæ tribuunt iuriſsdictionem, ita è contra, æqualis eiuſsdemque priuilegij opoſsitio à legibus partitarum expreſssi erit cauſsa impeditiua exercitij iuriſsdictionis cõtracontra alium Curiæ caſsum habentem, vt iam reſsoluimus, & ex noſstratibus non relatis, nec explicitis prædictis fundamentis, reſsoluit Gregor. Lop. alijs adductis in dict. l. 5. tit. 3. par. 3. gloſs. 2. licèt in fine gloſsſsæ inſsinuet vincere cauſsam viduæ cõtracontra alios pri uilegiatos pro caſsibus Curiæ: & licèt authoritas dicti gloſsſsatoris ſsit multum conſsiderabilis, contrarium in iudicando, & conſulẽdoconsulendo eſst tenendum, ex fundamẽtisfundamentis quæ ipſsemet antea in eadem gloſsſsa adducit, & eſst expreſsſsa deciſsio Neapolitana Vincen. de Franch. 188. per totam, vbi ex ritibus ſsuæ Curiæ, quos citat, dicit hanc vanam eſsſse dubitationem, & iuridicam reſsolutionem negatiuam, quia vt ipſse inquit, poſstquam pupilli, & viduæ, & aliæ miſserabiles perſsonæ ſsunt ſsuffultæ priuilegio eiuſsdem legis vno, & eodem tempore priuilegia prædicta confunduntur, nec vnum erit potentius altero, & ius commune ſseruabitur, ſscilicèt, quòd actor ſsequatur forum rei, vt ex Andrea de Iſsern. & Matth. de Afflict. in conſstitutione ſstatuimus, reſsoluit, quos & alios ex noſstratibus adducit Couar. in pract. cap. 7. num. 5. verſs. 8. hanc interpretationem, & licèt Vincen. de Fran. dict. deciſs. 188. num. 2. dicat, non eſsſse inſsiſstendum in his quæ refert dictus dominus Præſses, eius diſstinctiones in praxi obſeruãdæobseruandæ ſsunt, quæ in ſsubſstantia continent hanc eãdemeandem reſsolutionem cum declaratione quam ponit dict. num. 5. verſs. Sexto, deinde poterit contingere, & ſsequentibus, vſsque ad finem.