Si autem non eſst de eis plenè* | cognitũcognitum in primo iudicio poſsũtpossunt repeti in ſecũdosecundo iudicio executionis, eleganter Boer. deciſs. 43. tũtum maximè ſsi de eis fuerit facta reſseruatio, quæ eſst ſsecura praxis, & præ cæteris videndus eſst Ludou. Roman. cõſcons. 410. n. 3. vbi bene tradit, quod nõnon poſssit repeti in ſecũdosecundo iudicio, quod deductum eſst in primo, ſsequuta plenè ſsuper illa diſscuſsione, tacitaq;tacitaque ſseu expreſsſsa pronunciatione eiuſdẽeiusdem exceptionis remotiua in alio iudicio, nec per modum actionis, nec per modum exceptionis deduci poteſst ad eundem finem, ad quẽquem primo deductũdeductum fuit, l. ſsin autem, §. ſsi quocũq;quocunque ff. de negot. geſstis, l. quod in diem, §. ſsi rationẽrationem, ff. de compenſsation. Roman. vbi ſsup. n. 3. vbi inquit: Et conſsiderat* quod ſsi iuſstus exceptionis excluſsæ in ſecũdosecundo iudicio refricatur, non refricatur ad alium effectũeffectum, quam ad ferendam ſecundãsecundam ſsententiam contrariam primæ latæ in primo iudicio, quæ non valet, vt iam probauimus n. 98. & vltra iura quæ adducit Roman. eſst melior text. in l. ſsiquis cũcum totũtotum 7. verſs. Toties, ff. de excep. rei iud. l. toties, ff. eodem tit. cum adductis à Barboſs. loco ſsuprà proximè citato, ſscilicet in l. maritum, n. 47. & 48. 2. tom. fol. 255. & iterum in l. diuortio 8. §. finali. n. 59 fol. 1246. 1. tom. & poſst prædictos, pro iſsto quotidiano articulo quem ſsæpè ſsæpiùs habui in iudicando & conſsulendo, eſst vidẽdusvidendus Anton. Faber lib. 7. ſsui Codicis, diffin. 6. vbi reſsoluit, obſstare exceptionẽexceptionem rei iudicatæ, etiãetiam ſsi non ſsit dictum nominatim de articulo, vel quæſstione repetita in executione, & in priori iudicio tractata: nam non refert, an quid expreſssis verbis exprimatur, an per demonſtrationẽdemonstrationem, vel per relationem ad aliam rẽrem certam, l. certum, ff. ſsi cert. petat. in quo reſsidet Anton. Fab. vbi ſsup.