Vnde intrepidè eſst defendendum, etiam non extante dicto reſsponſso Regio ad Regnum, dum inquit: A eſsto vos reſspondemos que eſsto eſsta ya proueydo, hoc eſst, que no ſse deue admitir, non eſsſse concedendam reſstitutionem aduerſsus ſsententiam reuiſsionis: nam qui contrariam partem tenebant, & lites immortales fieri non time*bant, nec ex eorum duratione plures expenſsas, vexationes, & damna, quæ proueniunt, eis non dolebat, & quaſsi negantes poteſstatem Regis, qui limites poteſst ponere, & finem litibus, quod iura communia tam Pontificia, quàm Cæſsarea procla*mant, ſsuntquè vulgaria, cap. finem litibus de dolo, & contumacia, l. properandum, C. de iudicijs, & alibi ſsæpè verba generaliſssima dictæ legis quartæ reſstringebant, quæ clariora ſsunt luce meridiana ad excludendam reſstitutionem contra ſsententiam reuiſsionis, nec vlla ex authoritatibus contrariæ partis magis propria, ſsolida, & vera eſst, quam ea quæ à nobis ex Baldo dicto conſsilio 148. numero 11. fideliter eſst traducta, plures autem ex his quos citat pater Thomas Sanchez dicta quæſstione 37. numero 22. & ante eum Ceuallos quæſstione 808 libro tertio, ex numero 37. vel ſscripſserunt ante legem noſstram, & ideò cum non viderint eius verba, nimirum ſsi ita loquantur cum generalitate communi, & fauore reſstitutionis, & quod verius eſst, non loquutos in terminis adeò fortibus & excluſsiuis, prout loquutus eſst Baldus loco quem citaui, quem nec Azebedo, nec Ceuallos retulit, & nullus eſst qui melius & propius loquebatur.