Octauò, quia ſsic expedit Rei*publicæ, ne delicta maneãtmaneant impunita, maximè atrocia, & quæ aliam qualitatem aggrauantem continent: & miror qualiter Alphonſsus de Azeued. vbi ſsuprà, reprobet praxim, quam teſstatur obſseruaſsſse aliquos Iudices Eccleſsiaſsticos, cognoſscentes de inceſstu, tametſsi cum coniugata, & vxorata commiſsſsum, & illud punientes, quia hoc eſst iuſstum, & conueniens, nec repugnat dicta lex fori, aliàs faciemus maritos, Iudices non ſsolum adulterij, ſsed etiam inceſstus à ſsuis vxoribus cõmiſsicommissi, quod eſst diſsſsonum à iuſstitia Chriſstiano & recto zelo, vt per pœnam euitentur delicta, & à veritate, & ratione, & ſsic tenẽdatenenda eſst prædicta reſsolutio, quod vbi cum adulterio miſscetur inceſstus, raptus, vel percuſssio, propter illud Iudices ordinarij procedere, condemnare, & punire delinquentes poſsſsunt, nõnon obſstante dicta lege fori, quæ eſst 1. tit. 20. lib. 8. Recop. etiãetiam ſsi maritus non accuſset, vel repugnet cognitionem cauſsæ, quia lex fori ei tribuit traditionem adulterij, & adulteræ, vt de illis faciat, quod voluerit, non verò ei præſstat facultatem hãchanc in inceſstuoſsis, vel raptoribus, & raptis mulieribus, vel ſsi mors, ſseu percuſsſsio ex his facinoribus, & criminibus procedat.