Ad ſecundũsecundum dũdum aſsſserit non valere ius poſitiuũpositiuum * humanũhumanum contra iuris diuini, aut naturalis reſiſtẽtiamresistentiam, reſpõdeturrespondetur ſsupponere, quod probare tenebatur, quod Incognito peculiare eſst, cũcum maximũmaximum in diſputãdodisputando ſsit vitiũvitium, ſscilicet in noſstra ſspecie dari iuris diuini, & naturalis reſiſtentiãresistenciam; nos vero cõtrariũcontrarium oſtẽdimusostendimus per totãtotam hanc diſceptationẽdisceptationem. NãNam ſecundũsecundum iuris ciuilis principia rerũrerum publicarũpublicarum adquiſsitio, poſsſseſssio, & diſstributio pertinent ad PrincipẽPrincipem, vt conſstat ex exemplis de quibus c. 11. à n. 29. imò iuri diuino conforme eſst, vt PõtPont. Roma. mittat in orbis Prouincias EuãgelicosEuangelicos legatos, quos elegerit, idoneoreſq;idoneoresque reputauerit, & ſsecluſsa legatione poſsſse PrincipẽPrincipem ſupremũsupremum præoccupare maris protectionẽprotectionem, iuriſdictionẽiurisdictionem. & ImperiũImperium, iuſq;iusque hoc cõtracontra alios Principes præſscribere, quod repetẽdũrepetendum nõnon erit, ne in battalogiæ vitiũvitium incurramus, in quod tamẽtamen ſsæpe incidimus propter importunãimportunam Incogniti repetitionẽrepetitionem cũcum c. 5. de occupatione maris, & rerũrerum publicarũpublicarum agat, & c. 7. de præſsc., quæ illãillam pręrequirit, & multa, quę illic cõgeſsitcongessit hic repetẽdarepetenda sũtsunt.