Quamuis autẽautem poſsteriori modo acepta iuriſsdi* |ctio ſsæcularis, quaſsi ab obiecto attẽtaattenta materia, & rebus, circa quas verſsatur, lato modo, & velut materialiter, iuxta doctrinam D. Thom. 1. 2. quæſstion. 18. artic. 6. in corpore ad finem, haberi, & exerceri dicatur temporaliter d. c. per venerabilẽvenerabilem, ibi: Temporalem exercemus. Quia tamen actus noſstri potius à fine, & cauſsa faciẽdifaciendi, quam à facto, & rebus ipſsis ſspeciem, & nomen formaliter accipiunt, l. verum 40. ibi: Nec enim factum quæritur, ſsed cauſsa faciendi. ff. de furtis, c. cum voluntate 54. in princ. vbi ſscribentes, de ſsententia excommun. D. Thom. vbi ſsupr. poſst Ariſst. & quæſst. 1. artic. 3. planè ſsequitur attẽtoattento eiuſsmodi fine, ſstrictè, & propriè loquendo, quod talis iuriſsdictio poſsteriori modo accepta, nec exiſstit, nec dicitur ſsimpliciter temporalis, ſsed magis illa diuerſsa, quæ eſst finis, & cauſsa faciendi, ideſst cauſsa agendi ſsic de temporalibus, ita vt in rigore diſsputationis ea, in cuius finem agitur, & res ipſsæ temporales ordinantur, & haberi, & exerceri dicatur, & ita Pontifex non habet poteſstatem temporalem, ſsed potius poteſstatem in temporalibus Bellarmin. aduerſsus Barclaium cap. 12. §. 3.