Ex hac tamen noſstra ſsententia, & illius funda*mentis tantummodó euincitur non poſsſse Romanum Pontificem directè exercere iuriſsdictionem temporalem, non verò concludunt non poſsſse indirectè in finem ſsupernaturalem, nec in hoc caſsu Pontifex temporalem Regis poteſstatem perturbat, contra capit. nouit de iudicijs. Eam namque perturbaret, ſsi directè impediret in finem naturalem. Imò conſstat Chriſstum Dominum hanc poteſstatem exercuiſsſse, Matth. 21. refertur in cap. eijciens 88. diſstinct. dum è templo eiecit ementes, & vendentes, videtur vſsus fuiſsſse hac poteſstate inferiori, & temporali, indirectè, & minus principaliter in finem ſsupernaturalem, & in ordine ad bonum ſsupernaturale, quòd eiuſsmodi ementes, & vendentes offendebant, videndi Abb. & alij in d. capit. nouit Bellarmin, libr. 5. de Romano Pontifice capit. 4. column. 2. verſsic. reſspondent, quidquid aliter intelligat Marta de iuriſsdict. 1. p. cap. 22. colum. penul. verſs. quod autem Chriſstus: quam poteſstatem procul dubiò Petro communicauit, & in Eccleſsia reliquit.