*tica lib. 2. cap. 15. in hæc verba. Quo melius de Chriſstiana meruiſsſse rep. Luſsitani iure putandi ſsunt, quod cum
terreſstri itinere ſsine ſsummo vitæ diſscrimine ea loca peti nõnon
poßent, & vix quiſsquam reperiretur, qui peregrinationẽperegrinationem
eiuſsmodi ſsuſscipere auderet, ornatiſssimis ipſsi claſssibus extima legentes Africæ littora, bonæ ſspei promontorium ante id
tempus penè incognitum, auream Cherſsoneſsum, quæ Malaca dicitur hodie, Taprobanam, quæ Samatra, Sinas denique præteruecti ad ipſsam de qua diximus, Iaponis inſsulam
ingenti auſsu, ſsummaque animi magnitudine penetrarunt
ijdem Indicæ oræ magna parte ſsubacta, Sinus etiam Perſsici faucibus fortiter æque, ac feliciter occupatis. Arabici vero nauigatione crebris incurſsionibus impedita, mercibuſsque
Indicis per Africum, atque Athlanticum Oceanum in Hiſspaniam auerſsis, non modo Memphitica Turcarum vecti|
galia grauiſssimis damnis, atque incommodis affecerũtaffecerunt, ſsed
etiam Christi liberatoris nostri cultum, ac nomen apud eos
populos, vel nunquam ante id tempus auditum, vel diuturna vetustate, atque obliuione deletum, ſsalutari prædicatione longe, lateque propagarunt, adhibitis perductiſsque
ſsecum ſsummi Pontificis iußu multis Euangelij præconibus
tum aliarum familiarum, tum vero præcipuè Societatis
Ieſsu, & paulo poſst, Luſsitanis itaque in IndiãIndiamcommigrãtibuscommigrantibus, & Imperio late propagato Chriſsti cultus, ac reuerentia per vaſstiſssimum illum Aſsiæ tractum ſseſse erigere cœpit.
