Pro qua
ſsententia hæc poti
ſssima
argumenta con
ſsiderari po
ſsſse videntur. Primum,
† quòd cùm ea bella
dumtaxat iu
ſsta & legitima e
ſsſse
definiãturdefiniantur, quæ defen
ſsiva, vindicativa, aut punitiva
ſsunt, hoc e
ſst, quæ iniurias, & damna, quæ nobis inferuntur, propul
ſsant, vel illatas vindicant & re
ſsarciunt, aut
ſsubditorum proterviam, delicta, & exce
ſsſsus compe
ſscunt, & puniunt, iuxta ea, quæ tradunt Doctores
in l. ut vim, & in l. ex hoc iure, D. de
iu
ſst. & iure, Doct. Melchior de Valencia, tract. 2. cap. 5. num. 15. &
ſsequentib. & Nos latè exornavimus
ſsup. hoc
lib. cap. 6. ex num. 52. Non videtur ullo modo
† bellum, quod infidelibus
infertur, licitum e
ſsſse po
ſsſse, cùm ip
ſsi
|
nihil in no
ſstrum damnum, & offen
ſsionem meditarentur, neque aliquid u
ſsurpa
ſsſsent, quod ab eis repetere, & recuperare po
ſsſsemus. Necnon etiam
cùm tertium illud genus belli punitivi
dificiat, quod propriè
† ad executionem imperij, & iuri
ſsdictionis
ſspectat,
ut præter alios ob
ſservant Covarru. & Soto ubi
ſsup. & Molina d. di
ſsput. 106.
verf.
Sit prima concluſsio, atque ita inter
ſsubditos duntaxat exerceri debet, & ad extraneos,
quãtumvisquantumvis impios & infideles, extendi non pote
ſst,
† adver
ſsus
quos nullus Princeps, quamvis
ſsit Imperator, imò nec etiam Summus Pontifex, iuri
ſsdictionem temporalem habent, neque item
ſspiritualem, ni
ſsi quatenus ea nece
ſsſsaira e
ſst ad Chri
ſstianæ Reipublicæ quietem, & utilitatem,
prout idem Covarru. vbi
ſsuprà re
ſsolvit, & Aco
ſsta d. lib. 2. cap. 4. & Molina d. tract. 2. di
ſsput. 110. de quo Nos
in capitibus
ſsequent. pleniùs agemus.
Et
† ſsicut unus civis pote
ſstatem puniendi alium civem quantumvis vitio
ſsum
nõnon habet: ita
† ſsimiliter una Re
ſspublica
nullũnullum ius in alia,
ſsibi
nõnon ſubditãſubditam ob id acquirere pote
ſst, quòd in illa
gravi
ſssima quævis
ſscelera
perpetrẽturperpetrentur.