¶ Titulus. Nonus.
f ¶ Adam fue el primero. Adde ca. hęc imago
g ¶ Perder ſsumerced. Adam an te peccatũ ha bebat ſsciẽtiã quam angeli habent. & illi qui ſsunt in cę leſsti curia vi. glo. in. c. tolle charitatẽ. de penit. diſs. 2. & Adã poterat nõ mori ſsi nõ peccaſsſset. vid. in. ca. placuit. de cõſse. diſs. 4. & ibi ꝑ glo. ꝙ ſsi non peccauerat ſsemper fuerat in iuuẽ tute.
h ¶ Deſscomuniõ. Vid. 11. q. 3. i. §. euidenter.
i ¶ A ſsaluacion. Inde dicit̃ me dicinalis. 2. q. 1. capit. multi. c. 1. de ſsen. excõ. lib. 6. & nõ pœna capitalis: vt dixit Bal. in. l. 1. col. 6. C. de hære. inſstit. de quo ꝑ Bart. in. l. 2. ff. de pub. iudi. qñ vero ex cõicatio non eſst iuſsta. dicit̃ maxima pœna. vt in. c. ſsacro. & ibi notat. Abbas de ſsentẽ. excõ. & adde Bart. i.l. ꝗ vltimo. ff. đ pœnts. ꝗd autẽ de interdicto vid. Abb. in. c. 1. col. 5. de poſstul. p̃la. & in. c. cũ in ꝑti bꝰ in. fi. de ver bo. ſsignifi.
k ¶ Deſsprecian. Tũc em̃ amplius ex contemptu ligatur. c. per tuas. de ſsentẽ. excom. 24. quæſst. 3. c. notandum. c. 1. de ſsenten. excom. lib. 6.
¶ Lex Prima.
Excommunicatio eſst ſsententia quę alienat & ſseparat quandoque hominem à ſsacramentis eccleſsiæ & à communione fidelium ſsimul, & hęc dicitur maior excõicatio, quãdoque ab vſsu & participatiõe ſsacramẽtorũ tantũ & hæc dicit̃ minor. hoc dicit.
a ¶ Dos maneras. Proſsequit̃ dicta Hoſstiẽ. & Goffre. in ſsũma. eo. tit. §. 1. &. 2.
b ¶ Vieda. Adde c. nemo. 11. q. 3. in. §. euidenter. &. 2. qõ. 4. c. engeltrudã. ca. à nobis. & c. pe. de ſsentẽ. excom.
c ¶ Tan ſsolamente. Vid. in. c. ſsi celebrat. đ cle ri. excom. mi niſst. & vid. j. eo. in. l. 5. &. 6.
¶ Lex. II.
Ponit decem & ſsex caſsus i quibus ꝗs incurrit ſsententiam excommunicatiõis maioris ipſso iure. h.d.
d ¶ Heregia. Vi. in. c. ad abolẽ dam. & in. ca. excõicamꝰ. de hęreti. &. cap. quod autem. &. ca. achatiꝰ. 24. q. 1. & hodie abſsolutio iſsto caſsu reſseruatur papæ. vt in extraua gantibus pau li & ſsixti & in proceſsſsu curiæ, vt in extrauagan. cõmunibus ſsub titul. de peni. & remiſsſs.
e ¶ Reſscibe. Vi. in. c. ſsicut ait. de hęret. &.c. nouerit. de ſsententia excommunicatio.
f ¶ Cabeça de la fe. Vid. in. c. nulli fas. 19. diſst. qui dicit Romanã eccleſsiam non eſsſse caput neq; poſsſse cõdere canones hęreticus eſst. 22. diſs. c. 1. &. 25. q. 1. c. violatores. & quæſstione. 2. c. ſsi quis dogmata.
g ¶ E no la quiere obedeſscer. Dicens non eſsſse caput: nam alias ſsi tranſsgre deretur præcepta papæ non eſsſset hæreticus ſsed venit aliter puniendus. gloſs. in dict. cap. nulli fas.
h ¶ Manos ayradas. Vid. in. c. ſsi quis ſsuadente. 17. quæſst. 4. & in multis capit. per totum. de ſsenten. ex cõ. & in. c. de monialibus. eod. titu.
i ¶ De religion. Licct ſsit in anno probationis. c. religioſso. de ſsenten. ex com. libr. 6. licet ſsit bigamus ſsecundũ Ioan. Andr. in quęſstione mer curiali, quid autem de cõuerſsis, ſseu oblatis. vid. in. c. parrochianos. de ſsent. excommu. & Abb. in. c. vt priuilegia. de priuilegi.
k ¶ No lo defiende. Vid. in. c. quantę præſsumptionis. de ſsenten. excom.
l ¶ Podiendo. Hoſstien. in ſsumma vult vt ꝓcedat & in illo qui & ſsi ratione poteſstatis, vel officij hoc prohibere non poteſst, poteſst tamen & aliter, puta quia ſscit quòd ex eo quod diceret offenſsori caueas ne iſstud faciasſsta tim abſstineret, præſsumit̃ nã; dolus eo ipſso ꝙ fuit p̃ſsens & potuit obuiare & nõ obuiauit ſsecũ dum Abb. in d.c. quantę ꝑ tex. ibi & pro bat̃ etiam in iſsta. l. cum dicit podiendo lo, o auiendo lo fazer, de ſsu oficio. Si tñ hoc ceſsſsat & ꝗs nolẽs ſse im miſscere rumo ribus, vel ex ncgligẽtia nõ prohibeat of fendentẽ, nõ incideret i ex cõicationẽ ſsecundũ Inno. & alios ibi.
m ¶ La ſsexta. Ad de. c. conqueſsti. de ſsent. ex com. &. 11. q. 3. ca. canonica. &. 17. q. 4. ca. omnes eccleſsiæ. &. 23. q. 5. ca. peſssimã, & c. in literis. de rapto.
n ¶ O las roban. Alij vero qui. aliter offendũt eccleſsias, vel ipſsarũ bo na diripiunt, non ſsunt ipſso iure excõmunicati: ſsed excõicãdi. ca. cõqueſstus. de foro compe.
o ¶ Se llama papa. Adde. capi tu. licet. §. præ terea. đ elect.
p ¶ La octaua. ad de. c. ad falſsariorum. de cri mi. falſsi.
q ¶ O ſsi uſsa dela. Aduerte, quòd. l. iſsta non diſstinguit in vtente ſsiue ſsit clericus, vel laicus, quæ fuit opinio. Hoſst. ꝙ tam clericus quã laicus ſsit excõmunicatus: ſsed Abb. tenet contrarium. in. d. ca. ad falſsariorum & ſsatis probat opinionem. Abb. ille text.
r ¶ La nouena. Vid. in. c. ita quorũdam. de iud. & ſsarra. &. ca. ſsignificauit. &.c. quod olim. &.c. aa liberandam. eod. titul.
s ¶ La decima. Vid. in cap. 1. de locat.
t ¶ De Bolonia. Approbat opinionem Innocen. Abb. & aliorum in. d. capitul. primo. de locat. & reprobat opinionem Hoſstiẽ. qui voluit procedere etiam in alijs ſstudijs generalibus.
v ¶ La onzena. Vi. c. ſsuper ſspecula. &.c. nõ magno. ne cle. vel monachi.
x ¶ La dozena. Vi. in. c. nõ minus &.c. aduerſsus. de immu. eccleſsiarum
a ¶ La trezena. Vi. in. c. nouerit. de ſsent. excom. & in. c. grauem.
b ¶ La catorzena. Vid. in. d.c. nouerit.
c ¶ La quinzena. Vid. ibidem.
d ¶ La ſsezena. Vi. ibidem alios caſsus in quibus quis incurrit excõicationẽ ipſso facto ſsiue de iure veteri ſsiue de iure ſsexti & clemen. vid. ꝑ glo. in. ca. eos qui. de ſsen. ex cõ. lib. 6. & in clem. 1. eo. tit. & ꝑ Sylueſstr. in ſsum. in par te excõicatio. 7. & excõicatio. 9. & ꝑ Hoſstien. in ſsum. de ſsent. excõ. §. quis poſssit excõicare.
¶ Lex. III.
Inijciens ma nus violentas in clericũ, vel religioſsum, in cidit in ſsentẽtiã excõicatio nis, à qua nõ põt abſsolui, niſsi ꝑ papam ſsunt tñ quatuor decim ca ſsus hic exp̃ſssi in ꝗbꝰ eã non incurreret. h. dicit.
e ¶ A Roma. Vi. in. c. ſsi ꝗs ſsuadente. 17. q. 4.
f ¶ Manos ayradas. Et an capiẽs frænum equi clerici vł ſscindensveſstẽ ſsit excõicatꝰ? vi. Inno. in. c. nuꝑ. de ſsentẽ. excõminu. & Io. de pla. in. l. 2. C. de veſst. o lo. libr. 11. & in d.c. nuꝑ. vi. dedetinẽte cleri cũ in vinculisvel cuſstodia. & de percutiẽ te clericũ vim inferentẽ pro recuperatiõe, vel teſseruatio ne rerũ tẽporaliũ. vi. ca. olim. el. 1. & ibi Abb. vlti. notabi. de reſstit. ſspol. vbi notat Abb. licitũ eſsſse in talẽ clericũ vim in ferentẽ, inijce re manus vio lẽtas ſsine metu excõicatio nis. qñ ałs nõ poterat vim repellere, vt ꝑ eũ ibi. 8. &. 9. col. & vi. c. ſsi vero. el. 1. & ibi Doct. de ſsent. excõ. & ꝗd ſsi quis percutit clericũ & ego ratũ habeo. vi. gl. in. c. oẽs. 17. q. 4. qui dicit ꝙ ſsit excõicatꝰ ſsi noie meo ꝗs percutit nõ alias vid. tex. in. c. cũ quis. de ſsen. excõ. lib. 6. & Bal. in. l. obſseruare. §. poſst hæc. q. 12. ff. de offi. ꝓconſs. & in. l. 1. §. ſsi procurator. ff. ſsi ꝗs ius. dicẽ. nõ obtemp. & quid ſsi clericus ſsit excõicatus: vi. glo. in. c. qui em̃. 23. quæſst. 5. quę dicit ꝙ adhuc percutiens eſst excommunicatus. & adde gl. In c. ſsi quis de inceps. 17. q. 4.
g ¶ La primera. Vi. in. c. ſsi vero el. 2. de ſsent. excom.
h ¶ Con armas. Vi. in. c. in audientia. de ſsent. excom. & idem dic ſsi cleri cus dimiſsſso habitu aliter in honeſste vixerit. vt habe tur in. c. contingit el. 2. eo. titu. & notat Abb. in. d. ca. in audientia.
i ¶ La tercera. vi. in. c. 2. ne cler. vel mona.
k ¶ Amoneſsta. Si intelligas. de trina admonitiõe, pla nũ eſst. vt in. c. contingit. de ſsen. ex c. Si ve ro intelligas tm̃ devna mo nitiõe, approbatur hic opi nio Hoſsti. i.d. c. 2. vbi voluit ꝙ ſsi monitio facta fuit per ep̃m ſsub pœna priuatiõis ois priuilegij clericalis, ꝗa ibi loco trinę monitiõis hr̃, ꝑdit̃ ex cõtra uentione priuilegium fori Abb. tñ ibi te net nõ ſsuffice re vnicã monitionẽ ẽt perẽptoriã cum iura ad perdẽ dũ priuilegiũ fori exibãt tri nãmonitionẽ tene mẽti iſstã l. ꝑt. ꝗa Doct. coiter aliter itelligũt. d.c. 2.
l ¶ La quarta. vi. in. c. 1. de ſsent. excom.
m ¶ La quinta. vi. in. d.c. 1. &. ca. cũ volũtate. §. fi. eod. titul.
n ¶ La ſsexta. Vi. in. c. ſsi ꝟo alicuiꝰ ꝟb. ſsi ꝟo cleriçũ. eo. tit.
o ¶ La ſseptima. Vi. i.d.c. ſsi ꝟo el. i. ꝟ. neq; ille cõpellẽdus.
p ¶ La octaua. vi. in. c. veniens. & in ca. cum volũtate ver. ſsi quis vero. de ſsententia excommunicatio.
q ¶ Eſsto miſsmo. Vid. in. c. vt famę. eod. tit. & vid. S̈. titu. 5. l. 56.
r ¶ La nouena. Vid. in. c. veniẽs &.c. cũ volũtate ver. ſsi quis vero. eo. tit.
s ¶ La dezena. Vid. in. d.c. cum voluntate. §. fi. eod. titulo.
t ¶ La onzena. Vid. in. d.c. cum voluntate. ver. fi. & non repetit quod. S̈. dixit ꝙ clericus non fit in ſsacris, vnde aliqui Doct. antiqui dixerũt, ꝙ qñ pater percutit filium etiam in ſsacris conſstitutum, non incidit in excommunicationẽ, quãdo percutit, vt bonis moribus inſstruat̃, vel cohibeatur à ſsuis inſsolentijs, contrariũ tñ tenet gl. in. d.c. cũ volũtate. quam approbat ibi Abb. ſsed verior videtur opinio antiquorũ: quia ſsi in prę latis & magiſstris hoc non diſstinguitur, idẽ videtur di cendũ in patre. & ita tenuerunt Ioã. de Lig. Paul. de Per. Tãcre. & alij relati à Sylueſstro in ſsumma. inver bo. excõmunicatio. la. 6. in. §. ſsciendũ eſst. 4. verſsi. 8. in magiſstro.
a ¶ La dozena. vi. in. d.c. cũ volũtate. ver. fi.
b ¶ La trezena. Vid. in cap. ſsi ꝗs deinceps. 17. q. 4. & i.c. cũ non ab ho mine. de iud.
c ¶ La catorzena. Vid. in. c. fin. de cleri, cõiu. & ibi Abb.
d ¶ O ſse caſsa. Vi. c. vnicum. de bigamis. libr. 6. &. 94. diſs. c. quiſsquis.
¶ Lex. IIII.
Ponit tredecim caſsus in quibus excõ inunicatꝰ ob iniectionem manuũ in cle ricum vel reli gioſsum nõ te net̃ adire Papam ꝓ abſsolutione. h.d.
e ¶ Lugar ſsenalado. Roma obtinet pricipatum & caput omniũ natio nũ. ca. beati. 2. q. 7. eſst caput orbis. l. nemini. C. de cõſsu. libro. 12. & ibi Io. de Pla. glo. in auth. vt eccleſsia Roma.
f ¶ Morar. Romæ eſst ſsecurũ morari. c. qua liter. 7. q. 1. & Roma eſst Papæ. glo. in. l. 1. §. cũ vrbem. ff. de off. præf. vrb & gl. in. c. igitur. 23. q. 8. vi. Bal. in rubri. cõſstitu. feuda. do. lot ha.
g ¶ Se teme de morir. Vi. in. c. ſsi quis ſsuadente. 17. quæſstione. 4. & in cap. non dubium de ſsenten. excommu. & in. c. ea noſscitur. ver. fin. &.c. quanuis. eod tit. &.c. quid de his c. quod in te. &.c. fi. de pœni. & re. c. paſstoralis. §. præterea. de offi. ordina.
h ¶ No porque el aya meneſster. Sequitur opinionem gloſs. fi. in. c. decætero. de ſsenten. excom. quam etiã tenuit Goffred. & Hoſst. hodie verò aliter eſst declaratum. in. c. eos qui. eod. titulo. lib. 6. vbi deciditur, ꝙ reincidit in excommunicationem ſsi ceſsſsante impedimento cum commode poteſst non ſse repręſsentat.
i ¶ Enemigos mortales. Vi in. cap. decætero. cod. titul.
k ¶ Portero. Vid. eod. tit. in. c. ſsi vero. el. 1. reſspon. 1. & vid. quod habet̃ in verſsi. officialis. eiuſsdem capituli. de officiali, qui arcẽdo turbam irruentẽ nõ ex ꝓpoſsito: ſsed caſsu fortuito (qui tamẽ aliquo modo potuit prouideri, ita ꝙ in aliqua negligentia deprehendat̃) clericũ percuſssit: nã ſsi in nulla culpa eſsſset nõ incurreret ex cõicationẽ ſsecundũ Hoſsti. i ſsumma. eo. tit. §. ꝗs poſssit in ver. ſsecũda regula. ibi q̈rtus i officiali.
l ¶ Enfermo. Vi. in. c. ea. noſscitur. eo. titulo.
m ¶ Muy pobre. Vid. in. d. ca. ea. noſscitur.
n ¶ Muy viejo. Vi. ibidem & in. c. mulieres eo. tit.
o ¶ Hombre de religion. Vid. in cap. monachi & ca. cũ illorũ eod. tit.
p ¶ Muger. Vi. i.c. mulieres. de ſsent. excõ.
q ¶ Sin edad. Ad de. c. 1. &. c. fi. deſsenten. excom. vult ergo, ꝙ filius familias, niſsi ſsit puer adhuc tenet̃ adire ſse dem apoſstoli cam pro abſsolutione, quæ fuit opin. gl. & Inno. in. d. cap. mulieres. Hoſsti. tamen ibi & in ſsumma. in. d. ver. 2. regula. ibi vndecimꝰ. tenet contrarũ & vult idem eſsſse in filio fa milias, ꝙ i ſser uo quod & te net Abbas. In dict. capitul. mulieres. ſsuper gloſs. 1. vid. ibi.
r ¶ La dezena. Vid. in. d.c. mulieres. & ſsecundum Hoſsti. potius abſsoluit iſsto caſsu epiſscopus ex iure delegationis, quam officij.
s ¶ Pequeña. Vi in. c. peruenit. de ſsent. excom. & approbatur hic cõis intellectus illius capituli, quod contineat ius generale.
t ¶ Ni ſsalieſsſse ſsangre. Not. iſstã. l. vt cognoſscas q̃ dicat̃ leuis iniuria, & q̃ grauis. & dicit Abb. in. d.c. peruenit hoc relinqui arbitrio iudicis.
v ¶ Sieruo. Vid. in. c. relatum. de ſsentẽ. excommu.
x ¶ La trezena. Vid. in. c. monachi. & in. c. de monialibus. & in. c. cum illorum ver. ſsi verò clauſstralis. eodem titulo
¶ Lex quinta.
Excommunicatio minor eſst duplex, quædam quæ tantũ ſseparat à ſsacramentis eccleſsiæ, quædam quæ tantum à communione fidelium, & ponuntur hic exempla. hoc dicit.
a ¶ En otras dos maneras. Proſsequitur dicta Hoſstiẽ. in ſsum. de cleri. excõ. min. §. 1.
b ¶ Hablar cõ los deſscomulgados Vid. in. capit. nuper. de ſsen. excom.
c ¶ Su perlado. Vid. 5. quæſst. 1. capi. 2. &. ca. cum ab eccleſsiarũ. de offi. ord. &. 4. qõ. 3. ca. fin. & iſsta excõmunicatio, q̃ ita fertur ab homine, non eſst ho die in vſsu ſsecundũ Abb. in cap. ſsi celebrat. de cleri. excõ. miniſst.
d ¶ De los ſsacramentos. Vt in ca. ſsi quem & ca. à nobis. de ſsentẽ. excom.
e ¶ De la compaña de los fieles. Vi. de iſsta. in ca. præſsenti. 5. quæſst. 2. & 5. quæſstione. 4. cap. in loco & ca. placuit. 18. diſstin. & cap. quorundam. 34. diſstinct. & cap. ſsi quis de alterius. 57. di ſstinct.
¶ Lex. VI.
Excõmunicatus minori excommunicatione, inter eſsſse poteſst ele ctioni: non tamẽ eligi à ſsciẽ tibus, poteſst etiam adeſsſse in iudicio, & eſsſse procurator, aduocatꝰ, vel teſstis, nec debet ſsacramenta miniſstrare neque horas cũ alijs in eccleſsia recitare. Sed ꝑ ſse priuatim alias peccat, non tamen incurret irregularitatem. hoc dicit.
f ¶ Cayendo. Concord. cum capitul. ſsi celebrat. de deric. excommuni cato miniſst.
g ¶ De los ſsacramentos. Vt ſscilicet facit excommunicatio maior. vt ſsuprà eod. l. prima.
h ¶ Las horas. Proſsequitur dicta Goffre. & Hoſstien. in ſsumma. de cleri. excommuni. miniſst. §. qualiter puniat̃. verſsi. & hoc intelligas, & vi. notata per Hoſstien. titu. de ſsenten. excommu. charta finali. colum. 3. verſsi. ſsed nunquid ex communicatus & vid. quæ dico. in. l. 18. in gl. prima. & in. l. 33. j. eodem.
i ¶ No cae en irregularidad. Adde. d.c. ſsi celebrat.
k ¶ Lo deſscomulgaſsſse. Si intelligas maiori ex communicatione, planũ eſst: quia iſsti neque eligere neq; eligi poſs ſsunt. c. cũ dilectus. ver. quia nobis. de con ſsue. c. cum inter. R. de elec. c. conſstitutis. de appe. c. cũ bonæ de æta. & qualita. ca. quia diuerſsitatem. de con ceſssio. præbẽ. Sed ſsi itaintel ligas aduerſsantur ſsequẽtia. cum dicit. Perotal deſsco mulgado como eſste bien puede demãdar ſsu derecho. & c. quia clarum eſst, ꝙ excommunicatus maiori, nõ poſsſset age re quę hic ſsequuntur. c. in telleximꝰ. de iudi. c. pia. de exep. lib. 6. & ſsubdit etiam iſsta. l. in fina. verbis. vnde non eſst intelligenda hęc li tera de maiori excommunicatione ſsed de ſsuſspenſsione ab homine impoſsita, & ſsic approbatur hic penultimus intellectus gloſs. penul. d. ca. ſsi celebrat, vel dic, ꝙ iſstud verbum lo de ſscomulgaſsſse, intelligat̃ id eſst ſspecialiter vel generaliter prælatꝰ in hibuerit participationem cũ excommu nicatis, & hoc publice ita ꝙ non poteſst aliqua tergiuerſsatione celari: tunc quia talis notoriè mortaliter peccat: vetari etiam debet ab alijs, vt tradit Hoſstien. in dicto verſsi. Sed nunquid excommunicatus. de quo in glo. proxinia & in. §. neceſsſse. eiuſsdem tituli charta penul. col. 4. vbi tradit iſstud quod hic ſsequitur ꝙ mitius agitur cum lege quam cũ miniſstro legis. vel dic ꝙ intelligatur de excommunicatiõe prolata à iudice cõtra participãres cum excõmunicatis & ſsic intrat bene ra tio quæ ſsubditur Hodie tamen talis ſsententia contra participantes non poteſst ferri niſsi ſseruata diſspoſsitione. c. ſstatuimus. &.c. conſstitu tionem. deſsenten. ex com. libr. 6.
a ¶ Mayor yerro. Plus cõtemnere videtur qui facit contra legem anima tam, quã qui facit cõtra in animatã, veniendo em̃ cõ tra iudicis p̃ceptum, legẽ & iudicẽ offẽ dit cõtra præ ceptũ legis, legem ſsolam. vt hic &. ff. de ar bi. l. celſsus. l. ſsi cũ militi. ff. de compenſsa.
b ¶ Tal deſscomulgado. Minori. ſs. excommunicatione, vt ſsubdit & ſsic iſste ver. eſst referẽdus ad p̃cedentia non ad ꝓxime di cta de excom municatione lata ab homi ne in participantes, vel ſsi intelligas, ꝙ non fuit excommunicatio ſsed ſsuſspenſsio prout dicit glo. penul. in. d.c. ſsi celebrat. in pen. intellectu. talis ſsuſspẽſsio ex quo non priuat à cõmunione hominum non repellit ab actibus, qui hic ſsequũtur vt tradit gl. in. cap. apoſstolicę. de except.
c ¶ Perſsonero. Excommunicatus maiori nõ poteſst eſsſse procurator. ca. poſst cefsionem. de proba. c. prudentiam. §. ſsexto. de offi. delega. ſspecula. titulo. de procuratore in principio. vbi vid. quid ſsi poſst abſsolutionem dominus perdurat in eudem voluntate. & ibi etiam Bal. in ad ditionibus in princip.
d ¶ Bozero. Excommunicatus maiori excommunicatione non poteſst patrocinari, vt in. c. decernimus. de ſsenten. excom. lib. 6.
e ¶ Teſstigo. Adde. c. veniens. el. 2. in fine. de teſstibus, &. d.c. decernimꝰ.
f ¶ De la mayor. Vt patet in iuribus. S̈. allega.
¶ Lex. VII.
Excommunicare poſsſsunt epiſscopi, & minores prælati electi & con firmati, anathemate tamen ſsolenni epiſscopi ſsoli, archidiaconi vero vel alij ſsimiles, excõmunicare non poſsſsunt, niſsi quadragenaria præ ſscriptione, id quæſsierint. Item maiorẽ minor, neq; ligare neq; abſsoluere põt & qui poteſst excõicare põt abſsoluere, vel ecõtra, fallit tñ ſsi maior ſsubmittat ſse, iuriſsdictioni minoris qui ſsit iudex ordinarius. Item fallit ſsi pro incendio eccleſsiæ domus vel meſssium, quis per Epiſscopum ſsit excommunicatus, & denuntiatus, quem papa ſsolus abſsoluit. Item delegatus papæ excommunicatum à ſse (ob non paritionem ſsententiæ à ſse prolatę) abſsoluit infra annum, non poſst. Item fallit in epiſscopo qui accuſsatus coram metropolitano, de crimine ex quo imponi debeat priuatio dignitatis, qui ſsi fuerit repertus innocens poteſst abſsolui. ſsi vero ſsit in culpa, non poteſst à metropolitano condemnari ſsed remitti debet id papam. h.d.
g ¶ Los obiſspo. Excõmunicatio eſst mucro ep̃alis. 16. q. 20. viſsis in fine.
h ¶ Otros perlados. Strictè illi ſsoli dicuntur prælati, qui habent iuriſsdictionem fori contentioſsi. text. iunct. gl. & ibi Abb. in. c. decernimꝰ. de iudi. & in clemẽti. dudum. de ſsepul. Abb. in. c. cum ab eccleſsiarũ. de offi. ordi. primo notab. intellige ergo de prælatis habentibus iuriſsdictionem à iure vel conſsuetudine, quid autem ſsi aliquis prælatus habeat iuriſsdictionem temporalem in aliquo loco, an poſssit ꝓ cedere contra ſsubditos per excõmunicationis ſsententiam: vel alias cenſsuras eccleſsiaſsticas? Hoſsti. mouet iſstam quæſstionẽ. in ſsumma. de ſsent. excom. §. quis poſssit verſsic. nec dum autem. ibi quod ſsi aliquis prælatus. & dicit ꝙ ſsi talis prælatus non habeat in tales ſsubditos iu riſsdictionem ſspiritualem: ſsed tantum temporalem, non poteſst illos excommunicare, ſsed alias procedat, prout faceret iudex temporalis, argu. c. dilectus. de offi. ordina. &.c. cum dilectus. §. nos igitur. de iure patro. Si tamen habeat vtramque iuriſsdictionẽ dicit, ꝙ vtroq; gladio vti poteſst arg. c. per venerabilem. primo reſspõ. ad finem verſsic. id autẽ in patrimonio. b. Petri. qui fi lij ſsint legiti. capitu. ſsi duo bus. §. fina. de appel. & cap. dilecto. de ſsen tentia excom munica. libr. ſsexto. In his tamen regnis non permitti tur pręlatis tẽ poralem iuriſs dictionem ha bentibus, in exercitio talis iuriſsdictio nis vti excom municatione neque alijs cẽ ſsuris, & dantur pro viſsiones regiæ: ne id fiat, & eſst pragm. regni hoc diſsponẽs.
i ¶ Elegidos. vi. per gloſs Abba. & alios in capitul. cum ab eccleſsiarũ. de offi. ordin. & in capitul. ſsicut tuis. de ſsimo. &. 25. diſstinctione. cap. perlectis. &. 63. diſstinctio. capit. ſsi in plebibus.
k ¶ Con ſsolennidad. Anathema competit ſsolis epiſscopis. glo. in dict. ca. cum ab eccleſsiarum & in. c. nemo epiſscopus. 2. qõ. 1.
l ¶ De conſstumbre. Vid. ſsuprà ead. parti. ti. 6. in. l. quarta. & quæ ibi dixi, & quid ſsi ante completam præſscriptionem excommunicaret, an teneat excommunicatio? vide Ioan. Andr. in capitul. auaritiæ. de elect. libr. ſsexto. colum. fina. vbi refert diſsputationem fratris Vberti, an ſsola poſsſseſssio ſsine præſscriptione det poteſstatem excommuni candi & diſstinctionem, an poſsſseſssio ſsit proprio nomine an vt prælatus, & ſsi proprio nomine non tenet excommunicatio, ſsi vero vt prælatus & careat bona fide vel titulo qui ſsaltem det cauſsam præſscribendi, & idem erit: ſsi vero vtrunque habeat dicit tunc excõmunicationem ligare, ita tamen ſsi per eam non frangatur terminorũ limitatio. vt in cap. ſsuper eo. de parro. videas ibi latius & ad iſsta dicta ſse remittit Abb. in. c. olim inter. de reſsti. ſspol. colũ. 4. & fin. vbi vi deas quòd ſsimplex clericus non poteſst præſscribere ius excommunicandi.
m ¶ Ningun menor. Cap. cum inferior. de maio & obedien. &. 21. diſstinctione. capitul. inferior. ſsed quid ſsi iudex ſsuperior deponat, vt teſstis coram inferiori, & dicat falſsum, vel vacillet, an poſssit puniri per inferiorem? ſspecul. titul. de teſsti. §. primo. verſsicu. quid ſsi is: ponit varias opinio. Abbas in capitul. dilecto. de teſstib. colum. penul. dicit, quod ſsi iſste maior habet iuriſsdictionem in minorem non poterit ab eo puniri, per dictum capitulum, cum inferior, & per not. per Ioan. Andre. in capitul. ſsecundo. de conſstitu. libro ſsexto. in nouella. & in capitul. primo. de rapto. & in regul. cui licet. de regul. iuris. libro ſsexto. in mercuria: ſsed habebitur recurſsus ad ſsuperiorem. Si verò ſsit maior reſspectu poteſstaris, ſsed non reſspectu iudicis, tunc po teſst ab eo puniri: quia hoc caſsu reputatur priuata perſsona. argumento. l. 3. ff. de offic. præto. & an inferior cognoſscat. de nullitate ſsententiæ latæ à ſsuperiore? Baldus. in. l. aduerſsus. C. ſsi aduerſsus rem iudic. dicit, quòd ſsi eſst nullitas euidens, vt quia fortè appareat ex ipſsa inſspectione ſsententiæ, tunc non eſst neceſsſsaria declaratio. Item ſsi nullitas veniret incidenter poſsſset cognoſscere vid. ibi.
n ¶ Puede abſsoluer. Vid. in. d. cap. inferior. 21. diſstinct.
o ¶ Quien puede abſsoluer. Vid. in dict. cap. inferior. vbi glo. colligit iſstas regulas & fallentias hic poſsitas.
a ¶ Se mete ſso mano. Adde. l. ſsed eſst receptum. ff. de iuriſs. omni. iudi. &.c. peruenit. 11. q. prima. & ſsi talis ſsuperior ſsub mittẽs ſse iuriſsdictioni inferioris ſsit epiſscopus, nõ poteſst ſse ſsub mittere ſsine licentia archiepiſscopi, neq; archiepiſscopus, ſsine licẽtia patriarchæ, vt in. c. ſsignificaſsti. de foro cõpeten. Abb. in. c. duo ſsimul. de off. ordi. & ſsi eſst exemptus. delicentia pa pæ Abb. in. c. graue eo. titu.
b ¶ Poder de juzgar. Nam pri uatorum con ſsenſsus & c.l. priuatorũ. C. de iuriſs. omn. iudi. c. ſsignificaſsti. de foro. compet. & vi. per Hoſstiẽ. in ſsumma. de of fic. delega. §. quibus modis. col. 1. verſsi. clericus autẽ.
c ¶ Si no el apoſstolito. Vid. in. c. tua nos. cum glo. ibi. de ſsen ten. excõ. vbi Abb. ꝙ neq; legatus papæ abſsoluit iſsto caſsu.
d ¶ De vn año adelante. Vid. in. c. quaerenti. de offi. delega.
e ¶ Eſsta es. Vid. in. c. quanuis. 3. quæſstiõe. 6. & vi. ẽt quod habetur. in. l. quotiẽs. §. ſsed hoc ſsolummo do. C. vbi ſsena. vel clari. & qđ notat glo. in. c. biduũ, in verbo annota uerat. 2. quæſstione. 6.
f ¶ Todos ſsus obiſspos. De ſsuffraganeis intellige, vt in. d. ca. quãuis. & vi. glo. 3. quæſstio ne. 8. in ſsumma et ſspecula. titul. de accuſsa. §. quarto lo co & Abb. in capit. primo. de off. lega. & in. capitul. pa ſstoralis. i prin cip. de offi. or di. & Ioannẽ Andr. in capi tul. vt litigan te. de offic. or dina. libro ſsexto. in nouella.
¶ Lex. VIII.
Non poteſst ep̃s alterius diœceſsis hominem excommunicare, niſsi ra tione delicti, cõtractus, vel rei de qua agit̃ quæ ſsit in ſsua diœceſsi. h.d.
g ¶ A que llaman en latin iuriſsdictio. Nota hoc ad dictum Ioã. Fab. in. §. per iudiciales col. 7. inſst. de actioni. vbi dicit, ꝙ attenta vulgari loquu tione, communiter iuridici vocantur dñi. & ſsic ſsecundũ eum dñs iuſstitiarius poteſst dicere totã villam ſsuã. & vid. l. 3. §. 1. ff. de publi. & ve cti. & Socinum conſsi. 260. colum. 9. volu. 2.
h ¶ No valdria. Non ſsubditus non poteſst excommunicari, qm̃ ſsententia à non ſsuo iudice lata nõ tenet. cap. atſsi clerici. de iud. 9. quæſstio. 2. per totum. capitul. vt animarum verſsicul. ſstatuto. de conſstitu. libr. 6. & vi. in. c. à nobis fuit. de ſsenten. excommunica.
i ¶ No paſsſsaras. Vid. in. ca. 1. 9. quæſst. 2. & ꝓuerb. 22. ca. ad finem.
k ¶ De pecado q̃ fizieſsſse. Vid. in c. fi. de for. cõpeten. & in. c. 1. de rapto. & 6. quæſst. 3. ca. placuit. l. 3. ff. de offi. præſsi.
l ¶ En razon de empreſstido. ſsortitur quis forum ratione contractus, vt hic. & in. d. ca. fi. de for. com pe. &.c. Roma na. §. cõtrahẽtes. de for. cõpeten. lib. 6. & in. l. 32. titul. 2. parti. 3. vbi vi. quæ dixi.
m ¶ Puſso de lo cõplir alli. Vid. in. l. cõtraxiſsſse. ff. de actio. & oblig. &. d. l. 32. & ibi dixi. & in. c. dilecti. de for. cõpeten.
n ¶ Fallando alli. Vid. in. d. ca. romana. §. cõtrahentes. de foro compet. libr. 6. dixi. in d.l. 32.
o ¶ Que ſsea rayz. Vid. in. d.l. 32.
p ¶ Muebles. Vi de etiã. in. d.l. 32. titul. 2. partit. 3.
¶ Lex. IX.
Extra diœceſsim, vel territorium præla tus exiſstẽs, iudicare neque excommunicare poteſst: ar chiepiſscopus verò licet ſsit extra diœceſsim ſsuffraganei, notoria crimina ſsubditorũ ſsuffraganei cum epiſscopꝰ ſsit negligens punire poteſst: papa vero vbique poteſst excõmunicare. Epiſscopus verò, ſseu alius ordinarius non poteſst priuilegiatos à Papa (vt excommunicari vel interdici non poſssint) excommunicare, neque ſsuſspendere niſsi in his quæ contra hæreticos inſstituuntur: ordinarijs fauere nolint, vel ſsi generale interdictum non ſseruent. Item priuilegium conceſsſsum monaſsterio vt eius monachi excommunicari non poſssint, intelligitur monachis exiſstentibus in monaſsterio vel in eccleſsijs ſsibi vtroque iure ſsubiectis: non autẽ intelligitur in monachis in prioratibus, vel grangijs, ſseu alio loco epiſscopali iuri ſsubiecto cõmorãtibus. hoc dicit.
a ¶ Que eſstuuiere fuera del. Vid. per gl. & ibi Abb. in. c. nouit. de offi. lega. aduerte tñ. ꝙ Io. de Imo. & Abb. ibi intelligunt, ꝙ tunc nõ teneat excõicatio lata à iudice exiſsten ti extraterritoriũ, qñ facit cũ cauſsæ cognitione: ꝗa tũc non tenet proceſsſsus, etiã ſsi nõ excipiat̃ ꝗa iuriſsdictio inhæret territorio: ſsi tñ ſsine cauſsæ cognitione faceret, licet iudex malęfaciat ex cõicationẽ ꝓferendo extra territoriũ: tñ vr̃ ꝙ ſsententia teneat, licet iu dex veniat pu niẽdꝰ, vt in. ca. ſsacro. de ſsent. exco. ex quo fecit cauſsa nõ cognita, & ſsi iudex extra territoriũ i no torijs excõica ret ſsubditũ, te neret excõica tio: quia noto ria nõ exigũt cauſsæ cognitionẽ. c. euidẽtia. de accuſsa. ſsecũdũ. Hoſsti. in. d. ca. nouit. Aduerte etiã ꝙ iudex exiſstẽs in ſsuo territorio bñ po teſst excõicare ſsubditũ exi ſstẽtẽ extra ter toriũ ſsecundũ gl. in. c. epiſsco pũ. 9. qõ. 2.
b ¶ El arçobiſspo. Adde. c. roma na. §. notoria. de cenſsi. lib. 6. & vid. gloſsſs. & Abb. ibi in. c. paſstoralis. in prin. de offic. ordi. & vi. q̃ di xi. in. l. 11. tit. 5. S̈. ea. par. & fa cit. c. irrefragabili ver. exceſsſsus. de of. ord.
c ¶ El papa. Adpe. c. cuncta ꝑ mundum cũ ſsequẽti. 9. q. 3. & papa cum omni pręlato i poteſstate & iuriſsdictione concurrit ſsecundum Io. monach. in. c. ſsi eo tempore. de electio. lib. 6. Bal. in. c. 1. in prin. quifeud. da. poſst. colum. 2.
d ¶ Contra los herejes. Adde. c. ad abolendam. in fi. de hære.
e ¶ El entredicho. Adde. c. authoritate &.c. epiſscoporum & ibi gloſsſs. de priuil. libr. 6. & hodie ipſso facto ſsunt excommunicati. vt in clement. prima. de ſsenten. excommu.
f ¶ Por razon del lugar. Concord. cum. c. quoniam. de priuil. &. ca. 1. §. in eos. de priuileg. libro. 6.
¶ Lex. X.
Sententia ex communicationis fert̃ ob cõtumaciam, vt fi citatꝰ nõ comparet, vel non reſspõdet, ſseu recedit an te tempus, vel impedit quominus citatio ad eum perueniat, aut nõ ſsa tiſs facit iudica tis, vel à peccato nõ emẽdat̃ ſsi tñ occultũ ſsit peccatum nõ debet excõicatio imponi ſsuꝑ eos ꝗ delictũ com miſserunt: põt tñ poni gñraliter ꝑſsona nõ ſspecificata ſsi damnum nõ emẽdauerint. hoc dicit.
g ¶ Escoſsa. Proſsequit̃ dicta Hoſstiẽ. in ſsum. de ſsen. excõ. ver. quibꝰ ex cauſsis.
h ¶ La rayz, Vi. c. ep̃i. 11. q. 3. & c, nemo. & ca. certũ. vbi gl. in. d. ca. nemo not. ꝙ ab homine nunquã ꝓfert̃ excõica tio niſsi ꝓpter cõtumaciam, an aũt poſsſset ꝓferri ꝓpter p̃ſsumptã cõtumaciam vide Abb. ꝙ ſsic in. c. tenor. de re. iud. col. 2.
i ¶ Aßi como. Vid. 31. q. 1. ca. certum.
k ¶ Se aſsconden. Vid. in. c. quo niam. frequẽter. vt lit. non conſst.
l ¶ Sin mandado. Vide. in. d. ca. certũ. & in. c. 1. de iudi.
m ¶ No quieren cũplir. Vt in. 1. ꝗ reſstituere. ff. de rei vendicatione. ca. ex parte. de verborum ſsignifi. l. creditor. §. iuſsſsus. ff. de appella.
n ¶ Enmienda de ellos. Vide in capitul. præceptum. 32. quæſstione. 5. ca. ad audientiam. de ſsponſsa.
a ¶ Quien tal fuerça. Concor. cũ. c. romana. §. caueant. de ſsent. excõ. lib. 6. vbi vi. &.c. ſsi ſsacerdos. de off. ord. & ibi Abb. & tradit Hoſst. i ſsum. eo. tit. §. ꝗs valeat. col. 2. & ibi ẽt vide ꝗd ſsi fiat ꝓfuturis culpis, & vi. in. c. vt animarũ. ver. ſstatuto. de cõſst. lib. 6.
¶ Lex. XI.
Excommunicationis ſsententia ferri non debet, monitione non præ miſsſsa. fallit in vocatis ad cõcilium Trina citatione, ſseu vna perẽptoria pro omnibus, vt quære lantibꝰ reſspõdeãt, vel ſsi ſsit publicus raptor & ab epiſscopo requiſsitus ſsatiſsfacere, nolit. vel ſsi clericus crimẽ degradatione dignum, emẽ dare recuſset. Item põt præ latus pro manifeſstis rapinis ſsibi factis excommunicare: monitio ne non p̃miſsſsa. Si vero prę lato in ſsuis re bus aliter dãnum fiat, poterit damnificantem trina monitione p̃miſsſsa ad emẽdam excommunicare, vel ſsuſspendere ꝗa ſsi tenet̃ alios defẽdere mul to magis ſse ip ſsum. h.d.
b ¶ Deue ſser. Vi. l.j. proximã. & in. ca. ſsacro. de ſsent. excõ.
c ¶ Emplazan. Sumptus eſst iſste caſsus à ca. certum eſst. 11. q. 3. & à.c. 1. de iudic.
d ¶ Manifieſstamẽte. Vid. in. ca. ex ꝑte. de verbo. ſsignific. & ibi per Inno. col. fi. Abb. in c. qua fronte. pe. col. ver. op pono contra tex. de appel. & vid. in. ca. epiſscopi. 11. q. 3. & vi. etiam in ca. 1. de rapto. & quæ dicit Abb. in. c. cum ſsit romana. colum. fin. de appella.
e ¶ Conoſscidamente. Adde. c. romana de pœnis. lib. 6. & Inno. in. c. expar te. el. 1. de verb. ſsigni. & Abb. in. c. 1. de maledi.
f ¶ Eſspirituales. Adde dicta Innocent. in. c. venerabili. colum. 2. ver. Item dicunt quidam. de cenſsi.
¶ Lex. XII.
Præcedere debet regulariter monitio, ſsententiam excommunicatio nis, vel interdicti, & ferri debet in ſscriptis, vbi monitio præcedens & cauſsa excommunicationis enarretur. eiq; contra quem profertur ſsi petat, copia debet edi infra menſsem. & ſsuper requiſsitione talis copię conſsici debet publicum inſstrumentum, vel literæ teſstimoniales ſsigil lo authentico conſsignatæ. h.d.
g ¶ Tres vezes. Adde. c. ſsacro. de ſsent. excom. & vid. in. c. cõſstitutionem ver. ſstatuimus quoque. de ſsent. excõ. lib. 6. & procedit in tantum, ꝙ etiam ſsi pars conſsentiat & ſse oblidet, vt poſssit excom municari ſsine monitiõe, adhuc requirit̃ monitio: ꝗa hæc monitio eſst itroducta in fauorẽ publicum, & nõ poſsſsunt partes illi renũtia re ſsecũdũ Anto. & Abb. in cap. p. &. g. de offi. deleg. vbi Abb. col. 2. Sicut neq; põt quis ſse obliga re, vt ſsine cauſsæ cognitione & ſsine contumacia poſssit excõicari. ca. nemo. &. cap. nullus. 2. q. 1. c. nemo. 11. qõ. 3. Si igit̃ volueris obligare a liquẽ ad pœnã excõicatio nis nõ facias hoc fieri per viã pacti: ſsed facias, qđ iudex conſsentiẽ te debitore fe rat ſsentẽtiam excõicationis ſsub cõdictiõe: niſsi ſsatisfecerit in termino nã tunc lapſso termino, ſsine alia monitiõe erit excõicatꝰ, ſsecũdũ Abb. poſst alios. i.d. c.p. &. g. col. 3. Aduerte etiã, ꝙ excõicatus monitiõe nõ præmiſsſsa con tra tenorẽ. d. c. ſsacro. debet ſstatim ſsine ali qua cautione neq; iuramento. de parẽdo mãdatis eccle ſsiæ, abſsolui ſsine difficultate aliqua, vt tradit Abb. in. c. ab excõicato. col. 4. de reſscrip. & an p̃ſsumat̃ monitio. poſst decendium? vi. Abb. ꝙ non in. c. ad reprimendam in fi. de off. ord. vi. etiã. S̈. in. l. proxima aliquas fallentias ad iſstam regulam, quæ tamen propriè non ſsunt fallentiæ: quia ibi præceſssit mo nitio & contumacia.
h ¶ Por eſscrito. Vid. in. c. 1. de ſsent. excom. lib. 6. vbi gloſs. limitat: niſsi cũ eſsſset periculũ in mora. & nõ erant neceſsſsaria, ad ſscribendum.
i ¶ Firmada con teſstigos. Loquitur de lireris teſstimonialibus, de quibus. in. d.c. 1. de ſsenten. excom. libr. 6. vnde ſsufficiet ſscriptura notarij cura teſstibus in inſstrumento deſscriptis. qui adfuerint requiſsitioni, licet teſstes ſse non ſsubſscribant.
a ¶ Sentencias. Adde dict. c. 1. de ſsenten. excommu. libr. 6.
¶ Lex. XIII.
Anathematis ſsentẽtia, quę mucro ep̃alis dicitur, fertur per ſsolũ ep̃m, nõ per minores prælatos, & debent ad eſsſse duodecim presbyteri cã delas ſsingulas accẽſsas tenẽtes manibꝰ, & cãpanis pul ſsatis ep̃s expri mat quẽ & ex qua cauſsa excõicat, & ꝙ ſse parat eũ à ſsinu eccleſsię boniſsq; in ea fiẽ dis. quo dicto ꝓijciat vnã cã delã accenſsã, quã pedibus, vel in aquã ꝓ iectam extinguat. quod fa ciãt ſsimiliter presbyteri dicatque ep̃s ſsic moriatur eiꝰ aia ſsicut cãde læ iſstæ, niſsi ad emẽdã ſsanctæ eccleſsiæ aſspirauerit nulluſs que accipiat candelas illas, ſsed ibi proiectæ remaneãt & denũtietur hoc per eccleſsias diœceſsis. hoc dicit.
b ¶ A los obiſspos. Anatematiza re ſsolis ep̃is cõ petit vt hic. & per gl. in. c. cũ ab eccleſsiarũ. de off. ordi. & in. ca. nemo. 2. quæſst. 1.
c ¶ Doze clerigos. Concor. cũ. c. debent. 11. q. 3.
d ¶ Matarla con los pies. Et iſstæ candelæ ad nullum vſsum debent ſsumi: ſsed foras proijci. glo. in. d.c. debent & ſsubjicit ſstatim iſsta lex & adde Bald. in. l. fi. circa fi. C. ſsi pend. app. mors inter.
e ¶ Anathema. Hoc non eſst maioris roboris, quàm ſsimplex excommunicatio: niſsi quo ad opinionẽ hominũ, & quia nõ põt abſsolui, niſsi cũ eadem ſsolẽnitate. ſsecũdum Abb. in. c. cũ contingat. col. 15. de fo. cõpe. vi. etiã Abb. in. d.c. cũ ab eccleſsiarũ. de off. ordi. &.c. cũ aliquis. 21. q. 3. &. l. 27. infrà. eo. & omnis publica authoritas, eſst anathematiza tis ſseu publicè excõicatis interdicta. vi. Bal. in. ver. fi. de pace conſstãt.
¶ Lex. XIIII.
Per culpam clcricorũ ſseu parrochianorũ, inter dicitur eccleſsia, propter culpam populi oẽs eccleſsiæ ciuitatis, & totũ regnũ propter culpam dñi, propter culpã autem clerici, ſsuſspcndi poteſst ab officio & beneficio, hoc dicit.
f ¶ De menor deſscomulgamiento Inter cẽſsuras eccleſsiaſsticas maior eſst ex cõicatio. c. corripiantur. 24. q. 3. & ideo incipere debet iudex à ſsuſspenſsione ſseu interdicto perſsonæ, & demũ venire ad excõicationẽ, ꝙ eſst contra prælatos noſstri temporis, qui immediatè pro qualibet cauſsa fulminant ſsententiã excõicationis, & frequenter eccleſsia ducitur in contemptum. c. clericos vbi Abb. 2. not. de coha. cleri. & mulie.
g ¶ La egleſsia. Si in villa vel caſstro ſsit tantum vna eccleſsia, & illa interdi catur, dicitur generale interdictum. c. cum in partibus. & ibi Io. And. de verb. ſsigni. quando enim vniuerſsitas vnius loci interdicitur, ſsiue locus ſsit paruus, ſsiue magnus. ſsi in villa ſsit vna tantum eccleſsia: tamẽ quia apta eſst habere plures eccleſsias, & ſsic continet in ſse vniuerſsitatem, dicitur generale interdictum, vt declarat Abb. in. d.c. cũ in parti bus. quod eſst notandum ad conſstitutionẽ Bonifacijocta ui. incipit. pro uidè attendẽtes, qua cauetur, ꝙ pro pecuniario debito, non debet ferri interdictum generale per ordinarium, vel dele gatũ, ſsine ſspe ciali licẽtia pa pæ. Erit ergo particulare in terdictum, qñ vna eccleſsia vł plures eccleſsiæ ſspecificè & nõ ſsub nomine vniuerſsi tatis interdicuntur, vt in d.c. cũ in partibus.
h ¶ Sus parrochianos. Ex delicto vnius par rochiani põt epiſscopus interdicere vnã parrochiã vi. tex. in. c. ſsi canonici. §. ſsi autem. de off. or di. lib. 6.
i ¶ Vn reyno. Vi. in. c. nõ eſst vo bis. de ſspõſsa.
k ¶ Del ſseñor. Et cum propter delictum dñi vel rectoris ciuitas eſst inter dicta, ciues eiuſsdẽ qui culpabiles nõ exi ſstunt, poſssũt extra ipſsam li cite intereſsſse diuinis, dũmodo & ipſsi (propter dominũ vel rectorem puniendum in eis) non fuerint interdicti. c. ſsi ſsententia. de ſsenten. excom. libr. 6. & eſst ſspeciale in pœna interdicti, vt vnus puniatur ꝓ alio glo. 1. quæſstione. 4. in ſsumma. & glo. 24. quæſstione. 3. in. S̈. & an propter factum epiſscopi poſssit ciuitas, cui præeſst epiſscopus, vel diœceſsis ſsua ſsubijci interdicto vi. Abb. in. c. ſsanè. el ſsegundo. de offi. delega. vbi vult quòd non: quando ciuitas quo ad temporalem iuriſsdictionem, non pertineret epiſscopo Feli. tamen ibi vult contrarium videas ibi per eos. & nota quod qui præbet occaſsionem interdicto ciuitatis vel alicuius caſstri, vel alicuius parrochiæ, tenetur ad reſstitutionẽ dãnorum: quæ eccleſsia & religioſsi & hoſspitalia illius loci occaſsione in terdicti in oblationibus & eleemoſsinis paſsſsa ſsunt text. cum gloſsſs. in capitul. ſsi canonici. ver. ſsi autem. de offi. ordina. libr. ſsexto. quam glo. dicit ſsingu. & multum ſsignãdam Iaſso. in. l. 2. §. fina. ad fi. ff. de verborum obligationibus.
l ¶ Suſspenſsion. Suſspenſsio, vt hic ſsumitur, eſst quædam cenſsura eccleſsiaſstica, qua interdicitur aliquod officium vel exercitium competens certæ perſsonæ eccleſsiaſsticæ: aliquando à iure, aliquando à iudice prolata vid. gloſsſs. in capitul. ad reprimendam. de officio. ordina. & in clementina cupientes. de pœnis. vbi gloſsſs. magiſstra. de varijs ſspeciebus ſsuſspenſsionis.
¶ Lex. XV.
In eccleſsia interdicta non pulſsantur campanæ: nec dicuntur horæ diuinæ: nec mortui ſsepeliuntur: nec miniſstrãtur eccleſsiaſstica ſsacramenta, præter baptiſsimum. Item pœnitentiæ ſsacramentum & euchariſstiæ miniſstrari poteſst infirmis & etiam ſsanis cruce ſsignatis, & peregrinis tranſseuntibꝰ. hoc dicit.
a ¶ Non deuen tañer campanas. Adde capitu. quod inte. de pœnitẽ. & remiſsſs. & capit. alma mater. de ſsententia excommunicatio. libr. 6.
b ¶ Ni dezir las horas. Adde capitul. non eſst. vobis. de ſsponſsa. & capitu. quod in te. de pœni. et remiſsſs. & capitul. permit timus. de ſsententia excom munica. hodie hoc recipit immutationẽ per capitul. fina. de ſsenten. excõmunicatiõis. libro ſsexto. vbi ſstatuitur, quòd in omnibus eccleſsijs interdictis, ſsi non ſsint ſspecialiter interdictæ, poſsſsunt clandeſstinè ianuis clauſsis celebrari diuina, & in quatuor feſstiuitatibus anni, de quibus ibi poteſst celebrari pu blicè, & idem in feſsto corporis Chriſsti cum ſsuis octauis, vt in bulla Eugenij continetur: non tamen in talibus feſstiuitatibus poterit tempore interdicti corpus Chriſsti miniſstrari ſsanis, ſsecundùm, Ioannẽ Andre. in nouella. in dicto capitul. finali. An autem in dictis feſstiuitatibus poſssit concedi eccleſsiaſstica ſsepultura? gloſsſs. quòd non in clementi. prima. de ſsepulturis. & ibi. Ioannes de Imol. & Philippus Francus. in dicto capitul. fina. verſsicu. in feſstiuitatibus, licet contrarium voluit Calde. in tracta. de eccleſsia interdi. & adde gloſs. in. capit. omnis. 24. quæſstione prima. dicentem quòd in eccleſsia interdicta orare poſsſsunt tacite tamen.
c ¶ Nin ſsoterrar los muertos. Adde dictũ capitul. quod in te. & capitul. cum illorum. de ſsententia excommunicationis. capitulũ. vt priuilegia. de priuileg. capitul. cum in partibus. de verborum ſsignificatione. & clementi. eos. de ſsepultu. & capitul. cum & plantare. ver. quòd ſsi. & capitul. vt priuilegia. de priuilegijs. & clem. eos. de ſsepultu. ſsepe lientur ergo tunc in campis, vel alijs locis priuatis. vt dicit gloſs. in di cta clemen. eos. dum tamen fiat ſsine diuino officio. vt tradit Calderinus. in tractatu, de eccleſsiaſstico interdicto. foł. 8. colum. quarta. ad finem. & relaxato interdicto poterunt in cimiterijs eccleſsiaſsticis ſsepeliri qui ſsic in locis priuatis ſsepulti fuerint ſsi in eis tempore mortis apparuerunt ſsigna contritionis & pœnitentiæ ſsecundũ Innocent. & Hoſstienſsem. in capitul. tanta. de exce. pręla. quid autem quando eccleſsia eſst ſspecialiter interdicta. vide quæ dico. in lege ſsequenti.
d ¶ Nin dar los ſsacramentos. Vide in dicto capitul. non eſst vobis. &. dictum capitulũ. quod inte. & capitul. reſsponſso. de ſsententia excommunicationis.
e ¶ Fueras ende el baptiſsmo. Intellige ſsiue ſsit paruulorum, ſsiue adultorum. dict. capitul. non eſst vobis. & capitul. quoniam. de ſsentent. excommunicatio. libr. 6.
f ¶ Das a los enfermos. Hodie pœnitentia conceditur omnibus, dum tamen non fuerint cauſsa interdicti, vel auxilium præbuerint. vide. capitul. fina. de ſsententia excominunica. libr. 6. quòd tamen hic. & in. d. ca. quod in te. dicitur. de viatico non recipit immutationem quia nihil in dicto capitul. fina. diciturde viatico. poterit ergo exhi beri decedentibus, ſsecundùm Abb. in dicto capitulo. quod in te. primo notabili.
g ¶ La cruz. Vid. in dict. capitul. quod in te.
¶ Lex. XVI.
Loco terra, vel regno interdicto, datur ſsepultura clericis interdictum ſseruã tibus in eccle ſsiæ cimiterio ſsub ſsilẽtio cãpanis nõ pulſsatis, & ſsine pompa conſsueta. Item in eccleſsijs cathedralibus, vel cõuentualibꝰ bini, vel tres ſsimul ſsubmiſs ſsa voce clauſsis ianuis cãpanis nõ pulſsatis interdictis & excom municatis ex cluſsis pñt horas recitare. hoc dicit.
h ¶ General. Vide quæ dixi. ſsuprà eodem. l. 14.
i ¶ Que los clerigos. Adde. ca. quod i te. de pœnitẽ. & remiſs. quid autem ſsi eccleſsia ſsit ſspecialiter interdicta an tunc clerici ſsepeliri poſssint in illa? vi. per Abo. ibidem. & per Sylueſstr. inſsumma parte interdictum. la. 5. §. 8. quæritur ver. quintum vbi etiam, ꝙ laici non poſsſsunt, ibi ſsepeliri. & refert Innocent. in cap. tanta. de exce. præla. numero. 5. ad finem. quòd neque priuilegiati poſsſsent ibi ſsepeliri quando eccleſsia eſst ſspe cialiter interdicta. & idem vult ibi Ioan. Andr. & idem Ioan. Andr. in. c. vr priuilegia. de priuileg. licet referat ibi Hoſstien. volentem cõtrarium quando priuilegiati non eſsſsent excommunicati vel nomi natim interdicti. & certe videtur quòd priuilegiati ſsuper auditione diuinorum tempore interdicti vel ꝙ cadaueribus eorum detur eccleſsiaſstica ſsepultura, debeat intelligi in interdicto generali ſsecus in interdicto ſspeciali certę eccleſsiæ vel certi loci ſsingularis: ad quod etiam facit quod notat Io. And. contra. Hoſstiẽ. in. c. quæſsiuit. de his quæ fiunt à majo. parte capituli. vbi dicit, ꝙ epiſscopus qui eſst priui legiatus. vt tempore interdicti poſssit celebrare. vt in cap. quod non nullis. de priuile. non poterit celebrare in eccleſsia ſspecialiter interdi cta vel loco ſsingulari ſspecialiter interdicto & ſsequit̃. ibi Abb. & Sylueſster in ſsumma. in verbo interdictum la. quinta. §. quinto quæritur. verſsicu. qui cum epiſscopis & Ioannes Andre. ibi intelligit. capitul. fina. de ſsententia excommunicatio. libro. 6. loqui de generali nõ de ſspecialiter interdicto, vt etia dixit glo. in verb. eccleſsijs. in. d. c. fi. ſsi tñ in loco nõ eſsſset alia eccleſsia niſsi illa quę ſspecialiter eſst inter dicta videt̃ velle Abb. in. d.c. qđ in te. ꝙ priuilegiatus poſssit ibi ſsepe liri ex quo ibi nõ eſst alia eccleſsia nõ interdicta & cum Abb. tranſsit Sylueſst. vbi. S̈. & an interdictũ ſspeciale ſsuꝑ eccleſsijs certi loci cõpre hẽdat monaſsteria? videt̃ ꝙ nõ quia in materia odioſsa appellatione eccleſsiarum non comprehenduntur monaſsteria ſsecundùm Cardi. in clementi. 2. de iudi. quæſstione. 3. licet in materia fauorabili ſsic vt tradit Ioannes Andr. in nouella. in capitul. ſsecundo. de in integr. reſstit. libr. ſsexto. Dominicus in capitul. grandi. de ſsupplen. negligẽ. præla. ſsed ad deciſsionẽ huius q̃ſstiõis oportet examinare an materia interdicti ſsit dicenda pœnalis vel fauorabilis. de quo vide Abb. in capitulo primo. columna quinta. de poſstu. præla. volentem, quòd ſsit fauorabilis & large interpretanda. & in capitul. cum in partibus ad finem. de verborum ſsignificatione.
a ¶ Dezir las horas. Vid. in. dict. cap. quod in te. & quod hodie habetur in. c. fin. de ſsent. excom. lib. 6.
¶ Le XVII.
Epiſscopus ab officio interdictus non poteſst cum alijs publice horas dicere, neque ea quæ ſsunt epiſscopalis ordinis exercere, quæ tamen ſsunt iuriſsdictiõis, ſsic. Si tamen interdictus fuerit ab officio & iuriſsdictio ne, nihil etiã iuriſsdictiona le exercebit, percipere tamen poterit, redditꝰ eccleſsię, niſsi & hoc ſsibi ſsit vetitũ, ſseu ſsuſspenſsus ſsit ab officio & beneficio. Item ſsuſspenſsus ab officio non intelligi tur ſsuſspenſsus à beneficio. Si tamen præla tus (epiſscopo minor) ſsuſspẽdatur, ab offi cio ab aliquo prælato, intelligitur etiam ſsuſspẽſsus à beneficio. nõ ſsic ſsi ſsuſspẽdatur à bñficio, ꝗa non cenſsetur ſsuſspenſsus ab officio, qui ſsi à iuriſsdictione tantũm ſsu ſspendat̃, non inteliigitur ſsuſspenſsus ab officio & beneficio, ſsecus tamen cum ab vtroque fuerit ſsuſspenſsus. Item cui eſst eccleſsiæ interdictus ingreſsſsus poterit exercere officium ſsuum extra eam, & ab his tantum eſst interdictus, quæ alias quám in eccleſsia fieri non poſsſsunt. h.d.
b ¶ De ſsu juriſsdicion. Quando epiſscopus ſsuſspenditur à pontificalibus, ſsolum cenſsetur ſsuſspenſsus ab his, quæ dependent ab ordine pontifi cali. & non ab alijs, ſsecundùm Inno. & Abb. in. c. cũ dilectus. de con ſsue. & Ioan. And. in. c. 1. de ſsent. excom. lib. 6. in nouella. vnde ſsic ſsuſspenſsus, poteſst exercere iuriſsdictionalia ſse parata ab his, quæ ſsunt ordinis pontificalis. vt in. c. tranſsmiſsſsam de electio. Inno. & Abb. in d.c. cum dilectus. ſsuper gloſs. in verbo. à ſsuſspenſsis. Si verò epiſscopus ſsimpliciter ſsuſspendatur ab officio, dicit Innoc. & clarius Abb. in. d. c. cum dilectus. quod videtur ſsuſspenſsus nec dum ab ordine, ſsed etiã ab omni officio clericali: quod & videtur velle. l. iſsta partitarum, cũ ſsuperius dixit, no deue dezir las horas publicamẽte. An tamen tũc poterit epiſscopus ita ſsimpliciter ſsuſspenſsus ab officio exercere iuriſs dictionem ſspiritualem. l. iſsta decidit, quòd ſsic. & ſsequitur opinionem antiquorum iliorum, quos refert gloſs in. d.c. cũ dilectus. quã opinionem tenuit glo. prima. in. c. audiuimus. 24. quæſst. 1. & ibi Archid. & Vincent. in. d.c. cum dilectus. glo. tamẽ in. d.c. cum dilectꝰ. quam ſsequuntur Inno. compoſstellanus. Ioan. And. Ioan. de Imo. & Abb. dicunt contrarium. cum enim, ſsecundùm eos fundamentum iuriſsdictionis ſspiritualis ſsit officium, ſsi ſsuſspenditur à fundamento, videtur ſsuſspenſsus ab omni edificio, quod eſst ſsupra fundamentum, & ſsic per conſsequens videtur ſsuſspenſsus à iuriſsdictione ſspirituali. & iſsta eſst communior opinio inter canoniſstas, prout etiam atteſstatur Sylueſster in ſsumma in verbo ſsulpenſsio verſsi. 5. quæritur. tene ergo menti iſstam. l. partitarum quæ decidi contrarium & approbat cõtrariam opinionem, vel forrè poteris dicere, quòd iſsta. l. poſssit redu ci ad communem opinionem, intelligendo eam quòd ſsaſspẽſsio offi cij facta epiſscopo, intelligatur de officio pontificali, ſseu de pontificalibus tantum. quo caſsu Ductores omnes fatentur, exercere poſsſse iuriſsdictionem ſspiritualem vt dixi, & cum dicit quòd taliter ſsuſspẽſsus non poteſst dicere publicè horas, ſsicut antea, intellige vtens pon tificalibus, & certè videtur iſste intellectus accommodatus: quia cõſsiderari debet perſsona cui fit ſsuſspenſsio. argu. l. plenum. §. equitij. ff. de vſsu & habi. quia verba intelliguntur ſsecundum qualitatem per ſsonæ, cui referuntur, vt tradit eleganter Iaſson. in. l. ſstipulatio iſsta. §. hi qui. ff. de verborum obligationib. facit quod not. Bal. in. l. 1. C. ne ſsine iuſsſs. prin cip. cer. iud. li ce. confiſsca. & in. l. liberti. co lum. 4. C. de operis liberto. facit. l. poſst mortem. §. 1. ff. quando ex facto tuto. in Epiſscopo em̃ alia ſsunt ordi nis: alia iuriſsdictiõis, & be ne poteſst ſsuſspẽdi quo ad vnum, & tamen in alio non eſst ſsuſspẽ ſsus. argu. l. ſsi domus. ff. de ſserui. vrba. p̃dio. & in ſsuſspenſsiõe ſsimpliciter prolata, mitior debet fieri inter precatio & ſsic quòd officiũ clericale, in qͦ fundamẽtum eſst ad iuriſsdictionem ſspiritualem exercẽdum, remaneat i epiſscopo ſsimpliciter ab officio ſsuſspẽſso, & tã tum videatur ſsuſspendi ab his quę ſsunt ordinis pontificalis.
c ¶ Deſscomulgar. Sequitur opi. gloſs. in dict. ca. audiuimus. 24, quæſst. 1. de qua in gloſs. præceden. archi. tamen ibi licet teneat, quòd iuriſsdictionem aliam exercere poſssit, vult tamen quòd epiſscopus ab officio ſsuſspenſsus nõ poſssit excommunicare. Mouetur ex eo quia iſsta iuriſsdictio excommunicandi competat ei ratione officij epiſscopalis. 16. quæſstione. 2. c. viſsis. in fi. &. 24. quæſst. 3. in. c. corripiantur. & ꝙ cum officium celebrandi non habeant, non poſsſsunt alijs officium, quod non habent interdicere. argu. l. qui in aliena. §. quanquam. ff. de neg. geſst. l. 2. C. de hære. ſsed ſsi velis tenere, vt dictum eſst. in gl. prę cedenti, quòd tantum intelligatur ſsuſspenſsio ab officio pontificali non obſstabunt motiua archidia. quin & epiſscopus ſsimpliciter ab officio ſsuſspenſsus poſssit etiam excommunicare, cum poteſstas excommunicandi poſssit competere prælato, etiam non Epiſscopo. vt habetur. in. c. cum ab eccleſsiarum. de offi. ord. & prælato iuriſsdictio nem habenti, dum tamen ſsit clericus & ſsi non ſsit presbyter, compe tit poteſstas excommunicandi. vt tradit Hoſstien. in ſsumma. de ſsen. excom. §. quis poſssit excommunicare. verſsicu. necdum.
d ¶ De iuriſsdicion. Adde gl. in. d.c. audiuimus. 24. q. 1. & ibi archidiaco.
e ¶ O lo vedaſsſsen de oficio, e de beneficio. Si ergo epiſscopus ſsuſspendatur ab officio & beneficio, neque iuriſsdictionalia poterit exercere, vt hic & communiter tenent Doct. in. d.c. cum dilectus. de conſsuetu.
f ¶ El derecho eſscripto. Et multos caſsus collectos, in quibus à iure poni tur pœna ſsuſspenſsionis. vid. per Angel. & Sylueſst. in ſsumma. in verbo ſsuſspenſsio & habes hic, ꝙ qñ pœna ſsuſspenſsionis ab officio imponitur à iure, non videtur quis ſsuſspenſsus à beneficio. & iſsta fuit opi. Hoſsti. quàm refert glo. magna in clemen. cupientes. de pœnis. vbi eam reprobat & dicit contrarium videri expreſsſsum. in. ca. preter 32. diſstinct. vbi glo. finaliter reſsidet, ꝙ tam in ſsuſspenſso à canone quàm ab homine, ſsi ſsuſspenditur ab officio non videtur ſsulpenſsus à beneficio, in hoc tamen dic, ſsecundũ præpo. Alex. ibi & Hoſstiẽ. in ſsumma. de ſsen. excõ. §. quis ſsit eius effectꝰ. in prin. ꝙ aut quis ſsuſspẽditur ab officio perpetuo, vel ad tempus: aut ſsimpliciter. ſsi ſsuſspẽſsio eſst perpetua: tunc ſsuſspenſsus ab officio cenſsetur etiam ſsuſspenſsus à beneficio, ſsiue ſsuſspenſsio fiat à iure vel ab homine, nam talis ſsuſspenſsio habet vim priuationis. & eſst idem ꝙ depoſsitio, ſsecũdùm Archi. in. c. 2. 83. diſstin. & cum beneficium detur propter officium, quod fa cit in eccleſsia. vt in. c. fi. de reſscrip. libr. 6. & cum ipſse ſsit perpetuo ab officio ſsuſspenſsus, per conlequens etiam eſst ſsuſspẽſsus à beneficio. Si verò ſsuſspenſsio ſsiat ad tẽpus, & tunc ſsi loquimur in diſstributioni bus quotidia nis, clarũ eſst, ꝙ nõ debeãt dari taliter ſsu ſspenſso, cum non dẽtur, ni ſsi intereſsſsenti bus i diuinis officijs. c. 1. de cleri. non reſsi den. libr. 6. Si autem loquimur de ipſsa p̃ benda, & tũc ſsi aliud nõ ex primat̃ in ſsen tentia iuris, vł hominis, ſsuſspenſsus ab of ficio non eſst ſsuſspẽſsus à beneficio. Si verò ſsuſspenſsio fiat ſsimpliciter ab officio, tunc ex vi vo cabuli non vi detur ſsuſspen di à bñficio. Et ſsi exleui cauſsa facta fuit ſsuſspenſsio, non debent ſsubtrahi fructus: niſsi ipſse eſsſset in mora petendi abſsolutionem, vel vbi ſsuſspenſsionem contemneret. & iſsto caſsu procedit opinio. Tancre. & Vincent. poſsita. in. c. cum bonæ. De ętate & qualita. de qua per glo. in. d. clemẽ. cupientes. Si verò ſsit facta ex graui delicto, tunc poſsſsunt fructus ſsibi ſsubtrahi. c. inter. De purga. cano. & ita procedit opi. Goffredi relata in glo. in. d. clemen. cupientes. ita in hoc reſsidet præpoſsitus, vbi ſsupra: verum quia lex iſsta partitarum innuit differentiam inter ſsuſspenſsionem iuris, vel hominis eſst multum notanda, cum enim indiſstinctè loquatur, vult ꝙ etiam ſsi à iure imponatur pœna ſsuſspenſsionis ab officio, propter crimen, non intelligitur ſsuſspendi à benefi cio niſsi in iure aliud exprimatur. Cuius contrarium tenent magis communiter Docto. volentes ꝙ quando talis ſsuſspëſsio à iure fit pro pter crimen, cenſseatur ſsulpendi etiam à beneficio, non diſstinguen tes: an crimen ſsit leue vel graue, vt tradit ſsignãter Pe. de Anch. poſst Gaſspa. Calderi. in. d. clemen. cupientes. vbi dicit ꝙ ſsuſspenſsus ab officio ſsimpliciter à iure, ſsi eſst propter crimen. ꝙ ſsit ſsuſspenſsus etiam à beneficio per. c. ſsi quis ſsacerdotũ. &.c. eos. 81. diſstin. ſsi verò propter infamiam vel contumaciã, ſsecus, vt in. c. presbyter ſsi à plebe. 2. q. 4. ad quæ iura & ad. c. preter. 32. diſst. reſsponderi põt, ꝙ id ideo: quia ibi in iure ita fuit expreſsſsum, quando vero id non fuiſsſset expreſsſsum in ſsententia iuris non videt̃ ſsub ſsuſspenſsione ab officio includi ſsuſspenfio à beneficio, ꝓut & dicit Hoſst. & ibi Archi. in. c. 1. de re. iud. libr. 6.
a ¶ Muy deſsaguiſsador. Sequitur opinionem Goffre. in. c. paſstoralis. de appella. in vlti. glo. quã refert. glo. in. d. clemen. cupientes. de pœnis. & hoc magis communiter tenent Docto. ꝙ ſsuſspenſsus ab homine ab officio, ſsi ſsuſspenſsio ſsit propter crimen graue, videtur ſsuſspenſsus à beneficio: ſsecus ſsi propter crimen leue vel etiam infamiã, aut con tumaciam & vid. j. ead. l. in glo. fi.
b ¶ De beneficio. Adde glo. in. c. latores. de cleri. excom. depo. miniſst. & iſstud communiter tenetur ꝙ ſsuſspenſsus à beneficio, non ſsit ſsuſspenſsus ab officio: quia officium non eſst acceſsſsorium ad beneficium & de iſsta ſsuſspenſsione à beneficio: vi. glo. notab. in. c. cum vinctionien ſsis. de electio. ſsuper verbo admiſserant, ex qua colligitur ꝙ ſsuſspẽſsus à beneficio poteſst eligere: & ꝙ ſsuſspenſsus à beneficio tenetur interim officiare. in illo beneficio de quo vid. glo. in. c. cupientes in ver. cæterum in verbo beneficijs. de electio. lib. 6. Item ꝙ ſsuſspenſsio à beneficio ſsolum refertur ad fructus beneficiorum: non autem ad facultatem adminiſstrandi in ſspiritualibus, & temporalibus. de quo vid. Abb. ibi. Item ꝙ ſsuſspenſsus à beneficio debet habere modicam ſsuſstentationem, inde ne egeat. de quo vid. remiſssiões ibi. per Abb. & an ſsuſspẽfus à bñficio in vna eccleſsia poſssit habere bñficiũ in alia vid. glo. & ibi Anto. & Abb in. c. paſstoralis. §. verum. de appella.
c ¶ E ſsi de la juriſsdicion. Adde glo. in. d.c. audiuimus. 24. q. 1. in glo. 1.
d ¶ De oficio, e de beneficio. Vid. quæ dixi, S̈ et luno. in. c. cũ dilectꝰ. de cõſsue.
e ¶ Que no entre en la ygleſsia. De hoc vi. in c. is cui. de ſsen ten. exco. lib. 6. & ibi domi nicum & vid. quod not. gl. & ibi Abb. in c. cum clerici. de immu. eccleſsia.
f ¶ Iuriſsdicion. Iſstam differẽtiam inter cle ricum haben tẽ iuriſsdictionem, & nõ ha bentẽ in materia iſsta non memini mevi diſsſse: imo, vt dixi in glo. ſsu ꝑ verbo. muy deſsaguiſsados S̈. ead. l. Doct. indiſstinctè vo lunt ꝙ ſsi ſsuſspẽſsio fiat ab officio ab homine pro graui crimine, cẽſseatur ſsuſspẽſsio etiã facta à beneficio. vnde tene menti iſstam. l. partitarum & inquire. vnde hoc ortum habuerit.
¶ Lex. XVIII.
Prælatus, vel clericus ab officio ſsuſspenſsus; vel in eccleſsia interdicta diuina celebrans, vt prius incurrit irregularitatem, à qua non pote rit abſsolui, niſsi per Papam, & efficitur ineligibilis ad dignitatem, ne que vti poteſst officio, neque beneficio ante habito. & moneri de bet à prælato, vt adeat ſsedem Apoſstolicam, ad faciendam emendã facinoris, & ſsi nolit eſst compellendus per depoſsitionem & priuatio nem beneficij, inuocato ſsi opus fuerit auxilio brachij ſsecularis. mo nachus vero, aut canonicus regularis in eccleſsia interdicta celebrans in arctius monaſsterium eſst detrudendus. & ſsi laico interdicatur ingreſsſsus eccleſsiæ & ſsi interdictũ contempſserit poteſst excommunicari, & ſsi opus fuerit ad emendam inuocetur auxiliũ brachij ſsecularis hoc dicit.
g ¶ Concejeramente. Priuatim ergo debet dicere horas ſsuas. & idem in excommunicato. vid. per Hoſst. in ſsumma. de ſsenten. excommuni. charta fi. ver. fi. &. j. eod. l. pen.
h ¶ Irregular. Intellige, quando eſst ſsuſspenſsus propter delictum. & ad de capitul. primũ. de ſsenten. & re iud. libr. 6. & capit. primũ. deſsententia excommunicationis. eod. libr. & idem ſsi propter infamiam directè à ſsuperiore ſsit ſsibi interdictum officium: ſsi tamen quis eſsſset ſsuſspcnſsus propter defectum, vt putà, ſsi eſsſset illegitimus, vel corpore vitiatus: tunc celebrando non efficitur irregularis: ſsed peccat ſsecundùm Abba. in capitul. ſsi celebrat. de cler. excom. depoſsi. miniſst. Si tamen eo caſsu, quo quis eſst ſsuſspenſsus à iure propter defectum ſsuſspendatur ab homine intendente nouam ſsuſspenſsionis ſsententiã proferre, ingerendo ſse adminiſstrationi diuinorũ, incurreret ſsic ſsuſspenſsus irregularitatem. gloſs. in capitul. ſsecundo. de tempo. ordin. libr. 6. in dubio tamen non intelligitur, quòd iudex nouam ſsuſspenſsionem velit infligere, ſsed pœnam iuris exequi, ſsecundùm Anto. & Abb. in. c. ex tuarum. de priuileg.
i ¶ Elegido. Vid. in. c. cum dilectus. de conſsue. & in. c. quia diuerſsitatẽ. de conceſsſs. præb. & alijs.
k ¶ De beneficio, ni de oficio. Vid. in capitulo finali. de temporib. ordin. irregularis tamen licet veniat priuandus beneficio: non tamen eſst ipſso iure priuatus, vt notat Innocent. & Abbas. in capitul. cum noſstris. de conceſsſs. præbend. vbi vid.
a ¶ Si no el papa. Adde cap. primũ. de ſsententia. & re iud. lib. 6. cap. 1. de ſsententia excommunicatio. eod. libr. Item diſspenſsat legatus papæ, ſsi non in contemptum celebrauerit, licet per ſsupinam ignorãtiam ſsecundùm Hoſstien. & Ioannẽ Andr. in cap. clerici. de cleri. excom. depoſsi. miniſst. & ita habet ſstilus curię: dicit tamen Abb. quòd hoc dictum potiꝰ ſseruatur de fa cto, quam iure aliquo pro betur.
b ¶ En la ygleſsia que fueſsſse entre dicha. Hodie dic. vt in cap. fina. ver. adijcimus. de ſsen tentia excom municatio. libro ſsexto. & quòd violans interdictũ ſsit irregularis, ad de capitu. pri mũ. de poſstu. præla. & vid. in cap. tanta. de exceſsſs. prę la. Sed an tẽpore generalis interdicti poſssint clerici extra eccle ſsiam in camera. ſs. recitare horas ſsuas cũ ſsocio? Hoſstiẽ. in capi. quod in te. de pœnitẽ. & remiſs. videt̃ innuere ꝙ ſsic: contrarium tamẽ tenet Docto. de villa Diego in ſsuo tracta. de irregularitate. §. dictum eſst etiã. colum. quarta. & eius dictum videtur tutius, & verius.
c ¶ Si no lo quiere fazer. Sumptum videtur ex dict. capit. tanta in fine. de exceſsſs. præ la. loquitur tamen ibi, quãdo vltra violationem interdicti manꝰ iniectio fuit in clericos.
d ¶ Monje. Con cordat. Cum capitul. poſstulaſstis. §. quæſsiuiſstis. de cle. excommu. mi. & vid. quod hodie habetur contra religioſsos interdictum violantes. in clemen. exfrequentibus. de ſsentẽ. excommu.
e ¶ E ſsi otro ome lego. Nota hoc & adde Innocent. in capitul. tanta. de exceſsſs. præla. dicentem, quòd laici violantes interdictum puniuntur. allegat capitul. ſsecundũ. de cleri. excominuni. mi. & declaratur hic illud dictum Innocen. vid. hodie quod habetur. in clementina prima. de ſsepultu. & in clemen. grauis. de ſsententia excommmunicationis.
¶ Lex. XIX.
Contra eccleſsiaſsticam libertatem prohibentes ſsubditis vel inter ſse paciſscentes ne cum perſsonis eccleſsiaſsticis contrahant, vel communia obſsequia exhibeant, poſsſsunt excommunicari. h.d.
f ¶ Viedam. Concord. cum capitul. quanto. de priuile. & vid. quod ha betur in. cap. fin. de immu. eccleſsia. libr. 6. vbi habetur quòd ſsunt ipſso iure ibi excommunicati. adde etiam. l. 6. titu. 3. libr. 1. ordi. rega. & l. 2. 3. &. 8. &. 11.
g ¶ Ni muelan en ſsus molinos. Quid autem ſsi fiat ſstatutũ, quòd portan tes frumentũ extraportam ciuitatis ad molendinum ſsoluerent decem, exceptis portantibꝰ ex tra ccrtã portã, in qua ſsoluerent quindecim: eò qđ ad molendina eccleſsiæ vł eccleſsiaſsticę ꝑ ſsonæ erat iter ſsolum per illam portam, an hoc ſstatutũ valeat, vel ex hoc ſstatuẽtes incurrant pœnas, de ꝗbus. in dict. c. fina. & in. ca. nouerint. de ſsentẽ. excom. vi. per Feli. allegantẽ conſsi lium Petri de Ancha. in ca. eccleſsia ſsanctę Marię. co. 45. de conſsti. & allegat. ẽt Petr. de Ancha. in repetitione. ca. 1. de conſstitu. ver. quæro. de q̃ſstione. in qua cõſsului. & ibi etiã refert cõſsiliũ Bal. in cõ trarium vid. ẽt conſsilium Bal. 396. incipit quòd aũt dictum ſstatu tum. 3. volu.
¶ Lex. XX.
Excõicatiõis ſsentẽtiam nõ præmiſsſsa mo nitione profe renti, ꝓhibetur ingreſsſsus eccleſsiæ per menſsem. contra veniens irregularitatem incurrit: niſsi ſsit epiſscopus, & talem ſsententiam ſsuperior ſstatim ſsine difficultate debet relaxare, & excommunicantem in expenſssis & intereſsſse con demnare. qui etiam eſst arbitrio ſsuperioris puniendus, niſsi defenda tur ex errore probabili. Itẽ in generali interdictiõe ſseu ſsuſspenſsione facta per Papam, vel eius legatũ, alicui vel aliquibus ſsuo præcepto non obtemperãtibus, vel aliquid prohibitũ faciẽtibus, nõ includũtur ep̃i vel ſsuperiores ep̃o: nifi ſspecialiter fuerint nominati. eadem etiam pœna puniuntur excõicantes ſsine iuſsta & rationabili cauſsa, præter pœnã prohibitionis ab ingreſsſsu eccleſsiæ. Itẽ excõicãs aliquẽ odio vel ira motus vel maleuolentia, peccat mortaliter. h. d.
a ¶ Tres. Vid. 11. q. 3. §. ſsi ergo. §. cum ergo. per glo. in ca. ſsacro. de ſsent. excom:
b ¶ Deue la guardar. Vt in ca. ſsententia paſstoris. 11. quæſstione. 3. & ibi gloſsſs. notabilis in ſsumma. & vid. notabi liter per Abb. in cap. ab excommunicato. 2. &. 3. col. de reſscrip. & eſst ſspeciale in iſsta ſsententia. vt clause eccle ſsiæ magis timeantur, & non contemnantur. vt de clarat Hoſstiẽ. co. tit. in ſsum. §. quis ſsit eius effectus. verſsic. hi ſsunt. & & vide infrà. l. proxima. & ſseruans excõmunicationẽ iniuſstam, meretur apud Deum, propter bonum obedientiæ. ſse cundum Hoſstien. eodem titul. in Summa. §. quis ſsit eius effectus. verſsic. & hæc omnia. & an notoria excommunicationis iniuſstitia reddat eã nullam. vide Abbatem in dict. capit. ab excommunicato.
c ¶ Mandaron. Vide in capi. ſsacro. de ſsentent. excom. & in cap. 1. eodem tit. lib. 6.
d ¶ Luego toller. Vide in dicto capit. 1. de ſsentent. excommuni. lib. ſsex to. & ſsic ſsententia excom municationis lata cõtra for mam canonis, tenet: non tamen teneret, ſsi eſsſset lata contra formam hominis. vt notat Abbas in ca. fina. de reſstitutione ſspoliatorũ. quinto notabili.
e ¶ Enmienda. Vide in dict. capi. ſsacro.
f ¶ Irregularidad. Vide in dicto capitulo. 1. eodem titulo. libro. 6.
g ¶ Obiſspo. Vide in capitu. quàm pericuculoſsum. de ſsentent. excõmunicatio. libro. 6.
h ¶ Que deuẽ. Sic aliàs neceſssitatis ratione remittitur pęna l. illicitas. § p̃ſses. ff. de offi. præſsi. & hoc quia onus eſst officij. Omne enim neceſsſsarium eſst triſste: quia fit in anguſstia animi. ſsecundũ Ariſst. Bal in. l. neq; ab initio C. de nup.
i ¶ Otro ſsi. Vide in dicto capilo. quàm periculoſsum.
k ¶ Aquella miſsma. Vide in dicto. c. ſsacro.
l ¶ Peca. Vide in. §. cum ergo. cum aliquibus capitulis ſsequentibus. & capi. ira. vndecimo. quæſstione. 3.
¶ Ley XXI.
Sententia excommunicationis licèt iniuſsta ligat, licèt appelletur ab ea: & idem in ſsententia ſsuſspenſsionis, vel interdicti: excommunicatus tamen ex falſsa cauſsa, non ligatur quò ad Deum, niſsi excommunicationem contẽnat. Item abſsens & ignorans poteſst excõmunicari. h.d.
a ¶ Se alce. Adde ca. paſstoralis. §. verũ. de appellat. & quæ ſsit ratio differẽtiæ inter ſsen tẽtiã excõmu nicationis vel alteriꝰ cenſsurę & inter alias ſsententias. vi. ibi latiùs per Abb. vbi tradit. 12. vel.13. rationes. Tres etiã ponit Hoſstien. in ſsumma. de ſsenten. excommuni. §. quis ſsit eius effectus. Primam ſscilicet, quia Chriſstus ligat à quo cũ ſsuperiorẽ non habeat appellari non põt, dicente Chry ſsoſstomo. Nemo cõtemnat vincula eccleſsiaſstica: non enim eſst homo qui ligat, ſsed Chriſstus, qui hãc dedit poteſstatem. Et homines facit tanti honoris dignos. 11. q. 3. cap. nemo. Secundã, quia nemo ex communicatur, niſsi ob cõ tumaciã: ſsed cõtumax nõ auditur appel lans. 2. q. 6. ca. ſsunt quorum Tertiam, vt claues eccleſsiæ magis timeantur. 11. quæſst. 3. c. quid ergo. vi. quæ dixi infrà. ead. l. in glo. fina.
b ¶ No ſsiendo delante. Abſsens poteſst excommunicari. vt in cap. cum ſsit Romana. in fine. de appella. glo. in. c. nullus. 3. q. 4. vi. per Abb. in cap. fi. de foro compe. 17. &. 18. col.
c ¶ Quanto a Dios. Vid. in ca. quomodo. &.c. quid obeſst. & ca. in cunctis cũ capitulis ſseq. 11. q. 3. &.c. à nobis. el. 2. de ſsen. exco. &. 24. q. 3. c. Deus.
d ¶ No la deſsprecia. Si enim contemneret, ligaretur ex ſsuo cõtemptu. 11. q. 3. §. cum ergo. &. §. hic. & fi. &. 24. q. 3. c. notãdum. in fi. &.c. per tuas. §. nosigitur. de ſsenten. excom. vbi Abb. notat in. 3. notab. & vi. j.l. 31. ꝙ ſsi non petat abſsolutionem, videtur eam contemnere: & ideò excommunicates quantumcunq; iniuſstè, debet petere quàm citò poteſst abſsolutionem, & litigare poſstea ſsuper iniuſstitia.
e ¶ De deuiedo. Adde. c. ad hæc quoniam de appel. &.c. is cui. de ſsen. excom. lib. 6. verſsi. ſsanè. Sicut ergo excommunicatio non ſsuſspenditur per appellationem ſsequentem: ſsic neq; ſsententia interdicti vel ſsuſspẽſsionis, vt in dictis iuribus, & hic: ſsunt enim iſstæ tres ſsententiæ, anormalæ: & non ſsequuntur ex toto naturam aliarum ſsententiarum: & communiter appellationes ab eis ſsunt anomalæ, & non ſsequuntur naturam aliarum appellationũ. ſsecundum Bal. in. l. fi. C. ſsi à nõ com. iud. limita tamen, niſsi ſsulpenſsio ab officio inferatur in pœnam, ꝙ fieri poteſst iuxta notata per Inno. in. c. 1. de exceſss. præla. & in dict. c. ad hæc quoniam: tunc enim talis ſsentẽtia ſsuſspenſsionis ſsuſspenditur per appellationem ſsequentem, vt ſsingulariter notat Abb. in cap. ſsæpè. col. 5. in glo. ſsuper verbo rata. de app. item limita, ſsi ſsententia excom municationis, ſsuſspenſsionis, vel interdicti lata ſsit in diem vel ſsub con ditione: nam tunc appellatione interpoſsita, obuiaret ne traheret ſsecum executio nem. vt in ca. præterea reꝗſsiſsti. de appel la. Bal. in dict. l. fin. nam excommunicatio vel interdi ctum prolatũ poſst appellationem eſsſset nullum, vt in c. dilectis, vbi Abb. in pen. notabi. de ap pella. ca. dilelecti. el. 1. eo. ti. vt tradit Pet. de Anchara. conſsi. 240. incipit per prædicta ſsubtiliter deducta. vbi ponit caſsum de præcepto facto ſsub pœna excom municationis & ſsi non paruerit ex nũe prout ex tũc, excommunicat: quòd ſsi appellat̃ à tali pręcepto ap pellatio, tue atur appellantem, vt nõ debeat ſse gerere pro excommunicato, neque ab alijs debeat euitari per cap. ſsolet. in fine. de ſsent. excõ. lib. 6. c. ad præſsen tiam. de appella. adde Cardi. conſsi. 119. incipit. duo ſsunt examinãda. & Decium conſsil. 214. colum. penul. Quid autem ſsi ſsententia excom municationis ſsit relaxata cauſsa ferendi teſstimonij, iuxta capi. veniens. ad finem. de teſsti. an ſsi interim appelletur, ſsuſspendatur effectus excommunicationis. & dicit Bald. quòd non, in cap. 2. de teſsti. cogend. quia iſsta fuit quædam ſsuſspenſsio, non liberatio. & adde eun dem Bald. in. l. 2. §. 1. ff. de verbo. obi iga. de interdicto ſsuſspenſso, ſsi appelletur, an tollat effectum. & dicit quòd non, ſsi ſsuſspenſsio fuit ad tempus per modum temporalis liberationis, de quo & ibi per Iaſso. colum. 10.
¶ Lex. XXII.
Ponit ſsex caſsus, in quibus ſsolus Papa abſsoluit excommunicatum hoc dicit.
f ¶ Reglas. Vide ſsuprà eo. in. l. 7.
g ¶ Que ſson ſso el. Vid. infrà. eo. in. l. 24.
h ¶ Manos ayradas. Vid. ſsuprà eod. in. l. 2.
i ¶ En las leyes. Suprà eo. l. 3. &. 4.
k ¶ Por el fecho. Adde cap. canonica. 11. quæſstione. 3. & cap. omnes eccleſsiæ. 17. quæſstione. 4. cap. conqueſsti. de ſsentent. excommu. & gloſs. in cap. in literis. de rapto. & in cap. tua nos. de ſsentent. excom. vid. gloſs. in cap. cum deuotiſssimam. 12. quæſstione. 2.
a ¶ Los perlados. Vid. in dict. cap. tua nos.
b ¶ Si no el Papa. Vid. in dict. cap. tua nos.
c ¶ Quebrantan la egleſsia. Vid. in cap. conqueſsti. de ſsent. excommu.
d ¶ Que deſscomulga el Papa. Intellige quinq; concurrentibus, de quibus in. c. ſsignificauit. eo. titu. vnde iſsta lex ſsumitur. Primò, quòd participantes ſsint cle rici. Secundò, ꝙ ſscienter par tici pauerunt. Tertiò, ꝙ ſspõte. Quartò, ꝙ ſsit participatio cum excõmunicato à Papa. Quintò ꝙ in diuinis officijs partici pauerint. ita communiter doctors intelligunt illum tex. & vid. per Hoſsti. eod. tit. in ſsum. §. quis poſssit. verſsi. vi geſsimus ſsepti mus. & adde infrà eo. l. pe.
e ¶ Falſsa carta del Papa. Adde. c. dura de crim. falſs. & intelligit iſsta lex illum tex. latiꝰ, quã ibi Abb. qui reſstringit in hoc illum tex. ad haben tẽliteras falſsas hodie per ꝓceſsſsum curiæ fulminatur excõmunicatio contra iſstos.
f ¶ Aquel pecado miſsmo. Participans criminoſso in crimine, pro quo excommunicatus fuit à Papa, incurrit excommunicationem: & non poteſst abſsolui, niſsi à Papa, vt in cap. nuper. verſsi. in primo, & duobus capitulis ſsequentibus. &.c. ſsi concubinæ. de ſsentent. excommu. Hoſstien. in ſsumma. eo. tit. §. quis poſssit ab hac ſsententia abſsoluere. verſsi. quintus in illo.
¶ Lex. XXIII.
Legatus de latere abſsoluit excommunicatum pro violenta manuũ iniectione in clericum vel religioſsum, tam in prouincia vbi miſsſsus eſst quàm in eundo & redeundo: vndecunq; ſsit excommunicatus qui ad eum accedit. Legatus miſsſsus qui non ſsit Cardinalis, abſsoluit tantùm eos qui ſsunt de prouincia, ad quam miſsſsus eſst, dum ibi reſsidet, & nõ in eundo & redeundo. Legatus tamen natus, non abſsoluit talem excommunicatũ: niſsi de Papæ ſspeciali mandato, poteſst tamen quærelas ſsuæ prouinciæ audire, & diffinire: & poteſst ad eum appellari omiſsso medio. h.d.
g ¶ En tres maneras. Vid. per glo. in ca. 1. de offi. lega. lib. 6. per Hoſstien. in ſsumma. de offic. lega. in principio. per Abba. in capitu. excommunicatis. eod. titu.
h ¶ Que biuen con el. Dicit Hoſstien. vbi ſsuprà, ꝙ intelligi poteſst de latere Papæ miſsſsus: & ſsi non ſsit Cardinalis, ſsi ſsit de ſsua familia, ſsed quòd Romana curia ſsolos Cardinales, qui aſssiſstunt Papæ, etiam in Concilijs, intelligit de latere Papæ miſsſsos. Et legati de latere, dicuntur Proconſsules. vid. per Bald. in. l. ſsi in aliquam. §. 1. in fin. ff. de offi. Proconſs. Ioan. de Plat. in. l. penul. C. de cano. largi. titu. lib. 10. & dicit glo. in ca. ſsicut vir. 7. q. 1. ꝙ legatus Papæ eſst iudex ordinarius, ſsicut Proconſsul. vi. etiã per glo. in capi. igitur. 25. q. 2. & maior reuerentia debetur legato Cardinali, quàm non Cardinali. c. volentes. de offi. lega. & vide in ca. 1. eo. tit. lib. 6. Aduerte tamen ꝙ legatus etiam de latere, non poteſst diſspenſsare in gradibus conſsanguinitatis, vel affinitatis. vid. per Abb. in cap. quod tranſslationem. de offi. lega. & in ca. fi. in fine. de tranſsactio. neq; poteſst committere cauſsam, appellatione remota: neq; priuilegium alij conceſsſsum minuere. vi. Abb. in ca. niſsi ſspecialis. eo. titu. & quod notat glo. in cap. fi. de hære. lib. 6. an poſssit committere cauſsam audiendam ſsimpliciter, & de plano & remouere iuris ſsolennitates, & legato etiam Cardinali non creditur, ſsi dicat Papam ſsibi reſseruata ei conceſssiſsſse. Abb. in dict. c. quod tranſslationem. & neq; legatus de latere, poteſst venire contra priuilegia alicui eccleſsiæ conceſsſsa. vid. glo. & Abb. in ca. pro illorum. de præb. & vid. Abb. in ca. cum in veteri. primo notab. de electio. & regulariter non diſspenſsat in caſsibꝰ in quibus non reperitur ſsibi conceſsſsum. vid. Abb. in ca. officij. de electio. & in ca. fi. vbi vi. de tranſs. & nota ꝙ legatus de latere poteſst ſse in tromittere de appellatione interpoſsita ad Papam, vt cauſsam magis inſstructam re mittat. tex. & ibi Abb. in ca. conſstitutus. de appellatio. Non tamẽ creditur Legato etiam Cardinali in præiũdicium partiũ glo. in. c. ſsicut. de ſsent. excõ. Abb. in di. ca. conſstitutus. col. fina. neq; poteſst Legatꝰ alienare, bene ficia ſspectantia ad eccleſsiã Romanam, in locis quę ſsunt de temporali iuriſsdictione eccleſsię. Abb. in. c. 3. de eo ꝗ mitt. in poſss. primo notab. & dicit Bal. in ca. 1. in princi. de his qui feu do dar. poſsſsũt 4. colu. ꝙ non poſsſsunt concedere caſstra eccleſsię. vi. eũdem in. l. 1. verſsi. in initio. ff. de offi. præfe. vrb. & ꝙ legatis nõ cõpetit, niſsi quod probant ſsibi conceſsſsum: neq; poſsſsunt permittere alienationem feudorum eccleſsiæ. Bald. in ca. vnico. de vaſsa. qui contra conſst. Loth. neq; poteſst Cardinalis legatus contra ius pro hibitoriũ. Bal. in. l. 1. ff. de offi. præfe. præto. neq; poteſst legatus ſstatuere cõtra conſsuetudinem loci, rationabilem præſscriptã. Bal. in. d.l. ſsi in aliquã. ff. de offi. procon. neq; poteſst ſse intromittere de officio collectoris Apoſstolici. vid. Bal. in. l. nequicquã. in prin. eo. ti. & an poſssit legatus de latere vnire eccleſsias ſsuæ legationis? vi. notabiliter per Abb. in cap. fi. de confir. vti. vel inutili.
i ¶ Cardenales. Qui ſsunt pars Corporis Papæ, vt ſsubijcit. & vi. in. §. verum. verſsi. ſsi quis cum militibus. 7. q. 1. l. quiſsquis. C. ad. l. Iul. maie. & legatus Cardinalis tanquam Papa honorandus eſst. c. fi. 93. diſst. &. ca. 1. 94. diſstinct.
k ¶ Deſscomulgados. Vide in cap. excommunicatis. de offi. lega. & ca. ad euidentiam. de ſsent. excom.
l ¶ Embia. Quales debent eſsſse legati, qui à ſsede Apoſstolica mittuntur, ponit Bernardus libro. 4. de conſsi. ad Euge. col. 4. &. 5. in hæc verba. Quærendi ſsanè quibus neq; defectus timeat̃, neq; profectus optetur, vt pote iam perfectis: itaq; non volentes, neq; currentes aſssumito, ſsed cunctantes, ſsed renuentes, etiam coge illos, & compelle intrare: in talibus (vt opinor) requieſscet ſspiritus tuus, qui non ſsunt attritæ frontis: ſsed verecundi, ſsed timorati, qui præter dominum timeant nihil, nihil ſsperent, niſsi à Deo: qui aduentantium non manus attendant, ſsed neceſssitates, qui ſstent viriliter pro afflictis: & iudicent in æquitate pro manſsuetis terræ, qui ſsint compoſsiti ad mores, probati ad ſsanctimoniam, parati ad obedientiam, manſsueti ad patientiam, ſsubiecti ad diſsciplinam, rigidi ad cenſsuram, catholici ad fidem, fideles ad diſsciplinam, concordes ad pacem, conformes ad vnitatem, qui ſsint in iudicio recti, in conſsilio prouidi, in iubendo diſscreti, in diſsponendo induſstrij, in agendo ſstrennui, in loquendo modeſsti, in aduerſsitatibus ſsecuri, in proſsperitate deuoti, in zelo ſsobrij, in miſsericordia non remiſssi, in ocio non ocioſsi, in hoſspitio non diſsſsoluti, in conuiuio non effuſsi, in cura rei familiaris non anxij, alieni non cupidi, ſsui non prodigi, vbiq; & in omnibus circunſspecti: qui miſsſsi poſst aurum non eant, ſsed Chriſstum ſsequantur, qui quæſstum legationem non æſstiment, neque requirant datum, ſsed fructum, qui regibus Ioannem exhibeant, AEgyptijs Moyſsen, fornicantibus Phinees, Heliam idolatris, Heliſseum auaris, Petrum mentientibus. Paulum blaſsphemantibus negociãtibus Chriſstum, qui vulgus non ſspernant: ſsed doceant, diuites non palpent, ſsed terreant: pauperes nõ grauent, ſsed foueant: minas Principum non paueant, ſsed contẽnant, &c. nam proſsequitur latiùs: & tãdem dicit, qui ad te redeant fatigati quidem: ſsed non ſsuffarcinati, ſsimul & gloriantes, non quòd curioſsa ſseu præcioſsa quæq; terrarũ attulerint: ſsed ꝙ reliquerint pacem re gnis, legẽ barbaris, quietẽ monaſsterijs, eccleſsijs ordinem, clericis diſsciplinam, Deo populũ acceptabilem ſsectatorẽ bonorũ operũ.
a ¶ Non pueden abſsoluer. Vid. in dict. c. excommunicatis. & ibi per Abb. & intellige iſstam. l. in excommunicatis pro manuũ iniectione in clericos: nam aliàs abſsolutiones reſseruatas Papę non poſsſsunt ſsecundũ Abb. ibi. & tene mẽ ti in iſsta mate ria notabi. dictum Specula to. titu. de lega. §. nunc oſstendendum. 12. col. verſsi. legatus igitur. vbi dicit, ꝙ legatꝰ cui commiſsſsum ſsit in certa prouincia plenè lega tionis officiũ, poterit omnia exercere liberè, & immediatè, quæ ſsiue de iure ſsiue de conſsuetudine, quilibet ordinarius ſsuæ legationis, exercere poteſst, ſsiue ille ſsit Abbas, ſsiue Epiſscopus, Archiepiſscopus, Primas, vel Patriarcha, vel alius quicũq;. Ipſse enim ordinarius eſst in illa prouincia, quia gerit vices Papæ, reſseruata tamen ſsedi apoſstolicæ tangere non debẽt. Et ſsi aliqua emineant, quæ ſsibi ſspecialiter ſsedes apoſstolica reſseruaſsſse non inuenitur, quæ ardua tamen & grauia ſsunt, debet legatus illa ad ſsedem apoſstolicam referre. & de iſsto dicto Speculato. commemorat Abb. in. c. 1. de offi. lega. & in. c. fi. vbi vid. de confir. vti. vel inuti. & adde Bal. in. l. ſsi in aliquam. in. §. 1. in fine. per illum tex. ff. de offi. procõſsu. Concurrit ergo legatus cum quolibet ordinario ſsuæ prouinciæ quod nota: non tamen legatus, qui non eſst de latere poteſst conferre beneficia, vt habetur in. ca. de offi. lega. lib. 6. niſsi ſspecialiter ſsibi à Papa indulgeatur. Quid autem, ſsi in commiſssione legationis dicatur, cum poteſstate legati de latere? vid. Decium conſsi 128. incipit. licèt in propoſsito. & licèt legatus ſsit ordinarius in prouincia ſsibi decreta, nõ tamen poteſst aduocare ad ſse cauſsam motam, ſseu mouendam coram iudice inferiori competenti. Abb. in. c. 1. de offi. lega. & non poteſst legatus trahere hominem vnius prouinciæ, ad aliam, licèt in vtraq; habeat poteſstatem. vid. Abb. in. c. nouit. de offi. lega. Aduerte tamen ꝙ multum ſsunt conſsyderandæ literæ legationis: quia communiter hodie datur à Papa commiſssio limitata cuius tenor eſst attendendus.
b ¶ De ſsus egleſsias. Vt Archiepiſscopus Cantuarienſsis. de quo in dicto capi. 1. vbi vide de offi. lega.
c ¶ Abſsoluer. Vid. in. c. excommunicatis. de offi. lega. neq; poſssunt con ferre beneficia ex legationis munere. vt habetur in. c. 1. eo. tit. lib. 6.
d ¶ Las querellas. Vid. in dict. c. 1. vbi Abb.
e ¶ Dexando en medio. Adde glo. & Abb. in dicto. c. 1. approbat ergo iſsta lex opinionem illam, ꝙ ad legatum poteſst appellari omiſsſso medio.
¶ Lex. XXIIII.
Non debet Epiſscopus excommunicatum à ſsuo ſsubdito ſsine emenda, & ſsine excommunicantis ſscientia abſsoluere, ſsi tamen abſsoluar, tenet abſsolutio. Archiepiſscopus tamen excommunicatum à ſsuo Suffraganeo, abſsoluere nõ poteſst, niſsi ꝑ modum ſsimplicis querelę vel appellatio nis, adeatur: & ſsi de facto abſsoluat, non tenet abſsolutio. h.d.
f ¶ No deue. Ortum habet à ca. cum ab eccleſsiarum. de offi. ordi. & vi de glo. 26. q. 6. in ſsumma.
g ¶ Sera abſsuelto Sequitur dictum gloſs. in dict. c. cum ab eccleſsiarum.
h ¶ Que no lo deue fazer. Limita niſsi excom municatio eſsſset notoriè in iuſsta, vel niſsi periculum ſsit in mora in remittẽdo. vt in ca. ſsolicitudinem. de appel la. & in. ca. venerabilibus. §. ſsanè. de ſsent. excom. lib. 6.
i ¶ El Arçobiſspo. Adde. c. ad reprimendam. de offi. ordi.
k ¶ Contra los perlados. Id eſst contra epiſscopos ſsuffraganeos, vt ſsubijcit, excommunicatos verò à ſsubditis ſsuffraganeorum ſsuorum, nullo caſsupoſsſsunt abſsoluere. vt in cap. venerabilibus. in principio. de ſsent. excommu. lib. 6.
l ¶ La querella. Intellige, quando Epiſscopus proceſssit ex officio, tunc Archiepiſscopus per querelam aditus poteſst abſsoluere. vt hic & in dict. c. ad reprimendam. & declaratur in cap. venerabilibus. §. ſsanè. de ſsent. excom. lib. 6. ſsi verò epiſscopus excommunicauit ad petitionem partis alterius, ſscilicet ſsui ſsubditi, tunc Archiepiſscopus non po teſst de hoc ſse intromittere ſsine appellatione: quia ipſse non habet iuriſsdictionem inter ſsubditos ſsuffraganei ſsine appellation. vt in. c. paſstoralis. de offi. ord. ita declarat Abb. in cap. ab excommunicato. de reſscrip. ſsuper glo. 1.
m ¶ Se alço. Adde dict. c. ad reprimendam. & ca. venerabilibus in prin.
n ¶ Que le abſsoluieſsſse el. Si certum eſst excommunicationem fuiſsſse iniuſstam, non debet fieri remiſssio: quando verò certum fuiſsſse iuſstam, debet fieri, niſsi periculum ſsit in mora, vel excommunicator requiſsitus malicioſsè denegauit. Si verò dubitetur ſsit iuſsta vel iniuſsta, tunc eſst in optione ſsuperioris. Sed honeſstius eſst vt remittat. ita diſstinxit tex. in dict. cap. venerabilibus. §. ſsanè cum duobus ſsequentibus. videas per Abb. in dict. c. ab excommunicato.
¶ Lex. XXV.
Excommunicatum etiam pro violenta manuum iniectione in clericum vel religioſsum, in mortis articulo conſstitutum, poteſst ſsacerdos quilibet eius confeſsſsor abſsoluere, ſsatisfactione ei iniũcta, & promiſssione iurata, vt quàm citius poterit, ſsedem Apoſstolicam adeat, mandatum apoſstolicum ſsuſscepturus. h.d.
a ¶ Enemiſstad. Adde. c. de cætero. de ſsenten. excom. & vide S̈. eo. in. l. 4.
b ¶ Los clerigos de miſsſsa Adde. c. ſsi quis ſsuadente. 19. q. 4. & cap. fi. de ſsepultu. & ſsuprà eo. l. 4.
c ¶ Prometer con jura. Adde dict. c. de cætero.
¶ Lex. XXVI.
Ponit formã abſsolutionis ab excommu nicatione. h. dicit.
d ¶ Iurar. De iſsto iuramẽto habes in cap. ex tenore. & ca. cum deſsyderes. de ſsent. excom. an autem iſstud iuramentum ſsit de ſsubſstantia abſsolutionis? Hoſstiẽ. tenet ꝙ ſsic. in ſsumma. eo. tit. §. & qualiter. verſsi. in maiori aũt. & in dicto. ca. cum deſsyderes. vnde dicit ꝙ non tenebit aliàs abſsolutio. glo. tamẽ tenet contrariũ in dict. c. cum deſsyderes. & opinio gloſs. communiter approbatur ſsecundum Abba. ibi. & quando excõ municatio in fertur pro cõtumacia, tunc ad abſsolutionem non ſsufficit cautio iu ratoria: ſsed de bet eſsſse aliàs fufficiens. tex. eſst iuncta glo. notabili. in. c. qua fronte. de appella. Abb. in cap. ad noſstram. colũ. 2. de iure iur. vi. l. 28. infrá eo. & an tunc pri us debet ſsatiſs facere aduerſsario de expẽ ſsis? dic vt habetur in. c. venerabilibus. verſsi. idem eſst. de ſsentent. excom. lib. 6. omiſssis opinionibus quas tradit Specula. in tit. de contumacia. §. nunc dicamus. vbi vi. Bal. in addi.
e ¶ De ſsanta egleſsia. Sed an mandato excommunicatoris? dic ſscđm Hoſstien. in. d. §. & qualiter. ꝙ non eſst vis vtrùm mãdatis Eccleſsiæ vel mã dato abſsoluentis: quia idem eſst ſsenſsus: & ideò dicit ꝙ aliqua iura ponunt vnum modum, alia alium: & aduerte, ꝙ abſsolutus ab excõmunicatione recepta ſsufficienti cautione de parendo mandatis eccleſsiæ non reincidit cõtraueniendo ipſso facto excõmunicationẽ, niſsi iterũ in eam inducatur. tex. & ibi Abb. in. c. ad nr̃am. el. 1. in vlti. not. de iur. iuran. & vi. per eundẽ Abb. in. c. ad reprimendã. col. 2. de offi. ordi. fal lit tñ in caſsibus quæ habentur in ca. eos qui. de ſsent. excom. lib. 6.
f ¶ A la puerta de la egleſsia. Honeſstum & tutum eſst hoc & quaſsi conſsue tũ. ſsecundum Hoſsti. in ſsumma. de ſsen. excom. §. & qualiter. verſsi. Tertium eſst de forma. vbi ponit iſstam formam abſsolutionis. & ibi allegat vnde hæc forma habuerit originem: nõ ideò erit hoc neceſsſsariũ, ad ſsubſstantiam abſsolutionis.
g ¶ Diziendo anſsi Vi. Hoſsti. vbi S̈ & Spec. tir. de ſsent. §. aũt. 12. col. ꝟſsi. por rò. & ſsi tñ non ſseruata iſstafor ma præſstetur abſsolutio, tenet. glo. in ca. de manifeſsta. 2. q. 1. & ſscđm om̃es, abſsolutio ſsimplici & nudo ꝟbo fieri poteſst. vt ad ducit Sylueſst. in ſsumma. in ꝟbo abſsolutio. el. 3, ꝟſsi. ſsciendũ eſst ſsecũdò. & adde gl. in cap. compe rimus. 24. q. 3. & in. c. añpe. 11. q. 3. Si tñ ab ſsolurio cõmit teretur ab ho mine data cer ta forma, illa eſst ſseruãda. vi. Abb. in. c. fi. 5. notab. de reſsti tu. ſspolia. & li cet peti poſsſset abſsolutio excõmunicationis per ꝓcura torẽ habẽtem ad hoc ſspeciale mãdatum, tñ executio abſsolutionis, debet cõmitti Bal. in additi. ad Specu. tit. de procurato re. in princi. & vid. Bald. in. l. poſst mortẽ. §. neq; adoptare. ff. de adoptio. licèt tñ ꝗs nõ debeat ab ſsolui per nun tiũ: ſsi tñ abſsol uat̃, tenet abſsolutio. ſscđm Abb. in. c. venerabilẽ. col. fi. de electi. & an abſsolutio iſsta poſssit fieri abſsente eo, ad cuius quærelam illata fuit excommuni catio? vi. per glo. in. c. excõmunicatos. 11. q. 3. & per Abb. in. c. qua fron te. de appella. col. antepe. & nota ꝙ abſsolutio excõmunicationis debet ꝓbari per literas. glo. in. c. miramur. 24. q. 1. & fortè etiam poſsſset probari per teſstes: quia non video quid repugnet, & præſsumitur adhuc excõmunicatus, niſsi probetur abſsolutus. vi. Specu. tit. de ſsenten. §. vt aũt. col. 15. & ipſse iudex, & ſsi non ſsit ſsacerdos, poteſst abſsoluere ab excommunicatione. vi Abb. in. c. ab excõmunicato. 5. col. de reſscrip. & in. c. tranſsmiſsſsam. de elect.
¶ Lex. XXVII.
Ponit formam abſsolutionis ab anathemate. h.d.
h ¶ Toller esta. Adde quæ dixi S̈. eo. l. 13. &.c. cũ aliquis. &.c. debẽt. 11. q. 3.
¶ Lex. XXVIII.
Abſsoluendus ab excommunicatione incurſsa propter cõtumaciam iurare debet de ſstando & parẽdo iuri, datis fideiuſsſsoribus & pignori bus, ſsi poſssit, ſsi tamen ſsit excommunicatus propter offenſsam manifeſstam, debet priuſsquam abſsoluatur, ſsatisfacere & promittere, ſse non amplius quid tale facturum h.d.
a ¶ En la ley. Vide ſsuprà. eo. l. 26.
b ¶ Dando fiadores. Adde tex. iuncta gl. in. c. qua fronte. de appella. & dixi ſsuprà eo. in l. 26. in glo. & vid. in cap. ex parte. el. 1. de verbo ſsigni.
c ¶ Por yerro manifiesto. Quan do dicatur of fenſsa manifeſsta. vide in di. c. exparte. & c. ſsequenti. & dic vt habet̃ in c. ſsolet. de ſsen tent. excom. lib. 6.
d ¶ Hagan enmienda. Adde dict. c. ex parte. & dict. ca. ſsolet. & limita, niſsi offenſsa fuit in exercẽ do actum ſspiritualem. vt in exemplis poſsitis per Innocent. & Abba. in cap. pro illorum. In fin. de præbend. & tenet etiam Abb. in dicto cap. ex parte. & in capit. ex publico. colú. 2. de conuerſs. coniug. item. limita, niſsi ma nifeſstus offen ſsor ſsit in mortis articulo: nam tũc fatis eſst ab illo cau tionem recipere. vt in ca. fina. de ſsepul. & ibi Abb. in quarto notabili. vbi & idẽ vult, ſsi ſsatiſsfactio exigeret longũtractatum.
e ¶ Promena. Adde cap. ex tenore. de ſsentent. excom.
¶ Lex. XXIX.
A multis Epiſscopis excommunicatus, non poteſst ab vno ſsine licentia aliorum abſsolui. Item ligatus pluribus excommunicationibus ex diuerſsis cauſsis, ſsi obtineat abſsolutionem expreſsſsa vna cauſsa, non habetur pro abſsoluto quoad aliam. Item non tenet abſsolutio veritate tacita impetrata. h.d.
f ¶ Cada vno. Nam excommunicationem latam ab vno Epiſscopo, alius non poteſst remittere niſsi ille qui excommunicauit, vel eius ſsuperior. vt in capitu. paſstoralis. §. præterea. de officio ordi. & vide in capit. officij. de ſsentent. excommunicatio. & procedit etiam, ſsi excommunicator requiſsitus, nolit abſsoluere. vt tra dũt doctores in capit. prudentiam. §. fina. de offic. De legat. vbi Abbas in fi.
g ¶ Por muchas razones. Concordat cũ. ca. cum pro cauſsa. de ſsentent. excommunicatio. vbi vido gloſsſs. & Abb. diſstinguentẽ. & vide glo. no tabilem in ca, fina. 3. quæſsti. 4. vbi ꝗd operetur ſsecun da, vel tertia excommunicatio poſst pri mam: & an vnica abſsolutione poſssit ab omnibus liberari. & vide per Abba. in cap. ex par te. de offi. ordi. & per Bal. in. l. 2. C. vt intra certũ tem pus. quæſstio. criminis terminetur. per Iaſsonem in. l. qui bis. 4. colum. ff. de verrum oblig.
h ¶ Callando la verdad. Adde capitu. officij. de ſsentent. ex communicationis. & cap. ex parte. de of ficio ordi.
i ¶ Todas las razones. Sed pone quòd aliꝗs pluribus de cauſsis excom municatus, abſsoluitur apud ſsedem apoſstolicam pœnitentiarius illum remittit ordinario abſsolutum, nulla expreſsſsa cauſsa excommunicationis, à qua illum abſsoluit, an debear pro abſsoluto haberi? Specula. tit. de ſsentent. §. 1. verſsi. vt autem. col. 15. & verſsi. ſsed pone. dicit ꝙ ſsic. per cap. quia circa. de conſsanguini. & affinita. quia non præſsumitur iſste tacuiſsſse, & immemor proprię ſsalutis eſsſse. & per alia, quæ ibi poteris videre: tu tamẽ dic de iſstaquę ſstione, vt habetur in capi. ex parte. de of fic. ordin. vbi text. decidit iſstam quęſstio nem.
¶ Ley. XXX.
Non tenet ex communicatio poſst legitimam appellationem pro lata: aut ſsi cõtineat intolerabilem errorem, vel ex eo quòd non ſsol uebatur prælato maior ꝓ curatio quàm ſsit ſstatuta: aut ſsi quis præcedente grauamine ſsub pro tectione Papę ſse ſsubmiſsit, vel ſsi prolata ſsit in participantes excõmunicatio: monitione nõ præmiſsſsa: vel ſsi excommunicans ſsit hæreticus excõmunicatꝰ, vel ſsuſspenſsus. h. dicit.
a ¶ Ante. Adde capi. per tuas. de ſsentent. ex communicatio. & in ca. di lectis. de appellatio. & eſst ſspeciale in ex communicatione & interdicto, vt non teneat, ſsi proferat̃ poſst appellationẽ. vt in cap. dilecti. de appella. an autem pendente iudicio nullitatis debeat euitari? vide in cap. ſsolet. de ſsentent. excommunica. libro ſsexto. vbi deciditur quod in iudicijs debet euitari, non in alijs actibus extra iudicium, etiam ſspiritualibus.
b ¶ Yerro. Adde dict. ca. per tuas. &.c. venerabilibus. §. penulti. eodem. titu. lib. 6.
c ¶ Mas procuracion. Concordat capitu. cum ad quorundam. de exe eſsſs. præla. & approbatur hic intellectus Hoſstien. ad illum text. quæ ſsequuntur ibi Ioan. And. & Abb.
d ¶ Se metia. Concord. cum cap. ad audientiam. de appella.
e ¶ Ante que los amonestaſsſse. Concord. cum cap. ſstatuimus. & cap. con ſstitutionem. de ſsentent. excommunica. lib. 6.
f ¶ Hereje deſscomulgado. Concord. cum ca. audiuimus. 24. q. 1. & proce dit etiam, ſsi excommunicatus ſsit occultus. ſsecundum glo. 24. q. 1. in ſsumma. & tenet Ioan. And. in cap. pia. de except. lib. 6. & eſst commu nis opinio, ſse cũdum Abb. in cap. ad pro bandum. col. 3. de re iudica ta. vbi ipſse poſst Innocen. in ca. ſsi verò. de ſsentent. ex commu. tenet contrariũ. & in alijs locis re latis à Feli. quẽ videas in dict. ca. ad proban dum. col. pen.
g ¶ Vedado de poder. Vide per glo. in dict. ca. audiuimus. & & vi. ſsuprà eo. in. l. 17.
¶ Lex. XXXI.
Laicus ſsenten tiam excommunicationis non ſseruans. tardius recipi tur ad veniam & citius morietur, aut incidet in aliud periculum: cle ricus autẽ effi citur irregularis, & debet de poni: neq; põt percipere fructus beneficio rum ſsuorũ, tẽpore qͦ in excõmunicatione durauit: ne q; beneficium de nouo acꝗrere: item con temnẽs ſsentẽ tiam excõmu nicatiõis, etiã iniuſstè, ligat̃ ex contẽptu. Item excom municatus in vna eccleſsia, in omnibꝰ de bet euitari. h. d.
h ¶ Mas aduras. Adde. c. qui iu bente. 11. q. 3.
i ¶ De muerte. vi. in. c. ep̃i. 11. q. 3.
k ¶ Irregular. Ad de. ſsuprà. eod. l. 18.
l ¶ Depuesto. vi. in. c. ſsi quis epiſscopus. 11. quæſstione. 3. & glo. in dict. cap. qui iubente. & tenet Hoſstien. in ſsumma. de cleri. excommu. depo. mi niſst. col. 1. allegat, cap. latores. eo. tit. vbi Abb. 2. notab.
m ¶ Por el deſspreciamiento. Vi. quæ dixi. S̈. eo. l. 21.
n ¶ En todas. Adde. c. 2. 11. q. 3. &. 4. q. 5. c. 1. glo. in. c. ſsi quis presbyter. 7. q. 1. & idem de ſsuſspenſso. vt ibi glo. & Bal. & Ang. in. l. ex ea. ff. de poſstul. Abb. in cap. poſstulaſsti. de foro competen. colum. 4. & in. c. 1. 2. notab. de treug. & pace.
o ¶ Las rentas del beneficio. Adde cap. paſstoralis. §. verum. de appellat. & ibi bona glo. limitat, niſsi exiſstat in extrema neceſssitate. quam glo. omnes ibi ſsequuutur. & procedit, licèt culpa vel delicto ſsuo in tali neceſssitate conſstitutus ſsit. glo. notabilis in cap. ſsacrorum. 12. quæſstio ne. 2. Bald. & Alexand. ibi ſsatè. in. l. quamuis. ff. ſsolut. matrimo. Et dicit ſsanctus Thomas. 2. ſsecundæ. q. 31. articu. 2. quòd excommunicatis & reipublicæ hoſstibus: ſsunt beneficia ſsub trahenda. in quantum pro pter hoc arcentur à culpa: ſsi tamen immineret ne ceſssitas, ne na tura deficeret ſsubueniendũ eſst eis debito tamen modo, putà, ne fame aut ſsiti morerentur, aut aliquod huiuſsmodi diſspendium, (niſsi ſse cundum ordi nem iuſstitiæ) paterentur. & idem dic in ſsuſspenſso ob cõtumaciam: quia debentei ſsubtrahi redditus beneficij, ſsicut excommunicato: quia eſst eadem ratio ſsecundum Abba. in dict. §. verum. & ſsi excommunicatus eſsſset impeditus ex aliqua iuſsta cauſsa, & non poſsſset abſsolutionem petere, eſsſset prouidendum de fructibus, ſsicut ſsuſspenſso non ob contumaciam. Cardina. poſst Ioan. de lig. in Cle. vt hi qui §. 1. in. 20. q. de ætat. & qualita.
a ¶ Otro de nueuo. Adde cap. poſstulaſstis. de cleric. excommu. miniſst. ca. cum bonæ. in fine. de ætat. & qualitat. cap. tanta. de exceſssi. præla.
b ¶ Vedado. Vid. in cap. cum bonæ. de æta. & qua lita. & ſsuprà eod. in. l. 17. & etiam dpoſsito vel ſsuſspenſso ex graui cauſsa, prouidendum eſst de redditibus beneficij, vt viuere poſssit. gloſs. & Abb. & alij in dicto cap. paſstoralis. §. verum. de appella.
¶ Lex. XXXII.
Propter ſsuſspictionem hæreſsis excommunicatus, ſsi in excommunicatione per annum perſseueret, anno elapſso iudicatur hæreticus, pro alio verò exceſsſsu excommunicatus: poſst annum monitus, ſsi ſse non abſsoluit, perdit ius patronatus: (ſsi quod habeat) interim quod non abſsoluitur, & iura & obedientiam vaſsallorum. h.d.
c ¶ De heregia. Concordat cum. c. excommunicamus. §. quia autem. de hæret. & cap. cum contumacia. de hære. lib. 6.
d ¶ Por otra razon: In alijs criminibus ab hæreſsi, excommunicatus, quia non venit reſsponſsutus de crimine: ſsi in excommunicatione ſstat per annum, poſst annum habetur pro conuicto de illo crimine, non pro hæretico. glo. & ibi Dominicus in dict. cap. cum contumacia. ca. rurſsus. & cap. quicunq;. 11. q. 3. & dicit Abb. in cap. 1. de iudi. col. 1. quòd ſsi delictum pro quo quis excommunicatur: quia non venit reſsponſsurus, eſst dignum priuatione beneficij ipſso iure, data perſseuer antia in excommunicatione per annum, erit priuatus ipſso iure. Si verò crimen eſst dignum priuatione beneficij per ſsententiam, tunc poſst lapſsum anni ad priuationem beneficij, opus eſst ſsententia. Si verò delictum pro quo fuit excommunicatus, non inducit priuationem beneficij ipſso facto, neq; per ſsententiam: quia eſst paruum reſspectu priuationis, tunc neq; eſst priuatus, neq; debet priuari per lapſsum anni, ſsed imponetur pœna arbitraria, ac ſsi verè fuiſsſset confeſsſsus, quando pœna pro tali crimine non eſsſset in iure expreſsſsa, aliàs quæ eſst expreſsſsa, imponitur. Fatetur tamen quòd ſsi poſst lapſsum anni ad huc ſsuſstineret excommunicationem corde indurato, quod ex hoc nouo delicto contracto, poſstquam fuit habitus vt confeſsſsus, poterit priuari beneficijs: quia non caret ſscrupulo hæreticæ prauitatis. & ſsic poteſst intelligi ſsecundum eum. cap. cum bonæ. de æta. & qualita. & hoc intelligitur, quando agitur de crimine, ciuiliter vel criminaliter, non aliàs. ſscđm glo. ſsingula. in. c. contingit. de dolo & contuma. ita limitantem. c. rurſsus. & ca. quicunq; 11. q. 3. & licèt lex iſsta Partitarum denotare videtur differentiam inter hæreſsim, & alia crimina, intellige ad hoc, vt propter perſsiſstentiam in excommunicatione per annum, habeatur pro hæretico, non quantum adhoc, vt habeatur pro conuicto. per tex. in dict. c. quicunq;. nam hoc lex iſsta relinquit ſsub diſspoſsitione iuris communis.
e ¶ Qualquier. Siue ſsit ex delicto vel contra ctu, ſsiue actũ ſsit ciuiliter ſsiue criminalit̃, ad inferendã pœnã de qua hic. Secùs verò quò ad id vt habeat̃ ꝓ confeſsſso, vt di xi in glo. præ cedent. dic vt ibi.
f ¶ Por todo aquel tiempo. Concor. cum cap. fi. de pœnis. vbi Abb. notat quòd iudex eccleſsia ſsticus poteſst punire, laicũ contemnentẽ excommunicationem, pri uando eum iu re ſsibi quæſsito in eccleſsijs. & idem ſsecun dum Hoſstien. ſsi laici eſsſsent ſsibi obligati in debito pecuniario, vt ratione huius contemptus, poſssit eccleſsia illos abſsoluere ab illo debito. argumen. cap. pro humani. de homi. lib. 6. & cap. cum ſsecundum leges dc hæreti. eo. lib. ex quo infert Abb. quòd iudex eccleſsiaſsticus poteſst mulctare, & temporaliter punire laicum in excommunicatione pertinaciter perſseuerantem. quod dicit bene notandum, licèt non ſsit in vſsu. & ſsortè iſsta illatio Abba. non admitteretur in practica, vt eccleſsiaſsticus aliter puniat quàm habetur in dict. cap. fina. laicum ih hoc delinquentem: per leges tamen regni iudex ſsæcularis condemnabit in his pœnis. & alijs, de quibus in. l. 1. titu. 5. libro. 8. ordina. Rega.
g ¶ Los vaſsallos. Vide in dict. c. fina. de pœnis. vbi quod vaſsalli & ſsubditi excommunicatorum, ipſso facto abſsq; alia ſsententia ſsunt abſsoluti ab omni obedientia dominorum, quandiu perſsiſstunt domini in excommunicatione. quod intelligit lex iſsta poſst annum, & præmiſsſsa monitione, vt hic dicit. & habetur in dict. ca. fina. aliàs enim tenen tur vaſsalli domino: licèt enim dominus non poſssit agere pro debitis vaſsſsallorum: quia eſst excommunicatur, ipſsi tamen debita reddere tenentur. & in hoc licitè communicant, etiam ſsoluendo in propria perſsona: neq; obſstat ca. nos ſsanctorum. 15. q. 6. quia non abſsoluit vaſsallos à debitis, ſsed a iuramento fidelitatis. vt & habetur in ca. 1. in princi. hic finitur. l. vid. de hoc per Inno. in ca. veritatis. ad finem. de dol. & contuma. & per Sylueſst. in Summa. in verbo excommunicatio. 5. §. fi. verſsic. nonum vtrum. & c. & glo. in. ca. Iulianus. 11. q. 3. Archidia. in dict. c. nos ſsanctorum. 15. q. 6. & ſsatis hoc vult iſsta lex Partitarum, cum ſsubdit Eſsto ſse entiende. & c. Hoſstien. tamen in ſsumma. de ſsentent. excomm. §. quæ ſsit pœna participantium. verſsi. quid ſsi teneor. dicit quòd ſsi pagani vel hæretici: vel alij hoſstes venirent in brachio forti ad deuaſstandam terram, & excommunicatus ex ad uerſso vellet pugnare pro patria, vaſsſsalli tenentur ſsequi talem, allegat c. Iulianus. 11. q. 3. & Raimũ. & intelligit Hoſstien. id eſsſse verum, ſsi eſsſset dñs terræ, vel non eſsſset alius qui patriam poſsſset defendere: aliàs dicit ꝙ non eſsſset obediendum. Si verò dñs eſsſset excommunicatus ꝓpter apoſstaſsiam à fide, tunc vi. quod habetur in. c. fi. de hæreti. & trad. S. Thomas. 2. 2. q. 12. arti. 2.
¶ Lex. XXXIII.
Participans ſscienter cum excommunicato maiori excommunicatione, in illo crimine pro quo fuit excommunicatus, ope, conſsilio vel conſsenſsu, incidit in excommunicationem maiorem: aliàs verò cũ excommunicato participans extra illud, incurrit tantùm minorem: niſsi cum ſsententia excommunicationis lata fuit contra participantes cum eo: item participantes cum excommunicatis minori excommu nicatione, non incurrunt excommunicationem aliquam. h.d.
a ¶ O de otro obiſspo. Adde glo. in cap. quod in dubijs. de ſsentent. excom. glo. infina.
b ¶ En aquel pecado miſsmo. Concor. cum cap. nuper. §. in primo. & cum ca. ſsi concubinæ. de ſsentent. excommu. & ca. ſstatuimus. eo. tit. lib. 6. & declara, vt per Abb. in dict. c. nuper. & in dict. c. ſsi concubinæ.
c ¶ Se acompañaſsſse. Intellige ſseruata forma ca. ſstatuimus. de ſsent. excõ. lib. 6. aliter nõ tenet ſsentẽtia contra participantes. & ha betur ſsuprà. eo. in. l. 30. ibi Ante que los amoneſstaſsſse.
d ¶ De la mayor. Adde. c. quod in dubijs. de ſsentent. excomu. & ca. rogo. & ca. excellentiſssimus. 11. q. 3. & cap. ſsta tuimus.
e ¶ Eſste atal. Sequitur opinio nem Bern. de qua per gloſs. in dict. c. ſstatuimus. de ſsen tent. excommunica. lib. 6. in verbo conſstitutionibus.
f ¶ En la menor deſscomunion. Adde. c. cũ ex communicato. &.c. qui cõ municauerit. 11. q. 3. hodie ꝑ extrauagantẽ ad euitãdum ſscandala opus eſst, quod denuncietur excommunicatus, quando non fuit excommunicatio propter iniectionem manuum iratarum in clericum, quæ ſsit notoria. tenorem extrauagantis ponit Ange. in ſsumma. in verbo excommunicatio. 8. col. 2. & Sylueſster in ſsumma. in verbo excommunicatio. 5. verſsic. ſsciendum eſst quartò, vbi vid. & an excommunicati tolerati, ſsi ſsunt occulti admittantur in actu electionis. vid. Abb. in cap. Cumana. in fi. de electio. & effectus iſstius ex communicationis minoris, habes ſsuprà. eo. in. l. 1. &. ca. fi. 3. quæſst. 4. in ca. à nobis. de except. in ca. ſsi celebrat. de cleri. excommu. miniſst. an autem participans excommunicato maiori excommunicatione peccet mortaliter, tradit latè Abb. in cap. ſsacris. quod met. cauſs. & dicit communem opinionem eſsſse, quòd regulariter communicans ex communicato peccat venialiter: fallit in ſsex caſsibus. Primus quando quis communicat in contemptum clauium: nam contemnere poteſstatem eccleſsiæ, eſst mortale. Secundò, quando ſsit in contemptũ ſsuperioris, ſseu contra præceptum ſsuum. argument. ca. 2. de maio. & obe. Tertius, quando communicat in diuinis. argum. cap. ſsignificauit. de ſsentent. excom. Quartus, quando communio fuit in crimine pro quo fuit excommmunicatus: nam tunc incurrit maiorem. vt ſsu prà. eod. l. 5. ſsi erat excommunicates cum participantibus. Sextus, ſsi communio ſsit nimis frequens & aſssidua: quia nullum peccatum eſst adeò veniale, quin ex conſsuetudine ſseu aſssiduitate fiat mortale. 25. diſstinct. §. criminis. & durum eſsſset ſsecundum Ioan. and. dicere, quòd regulariter incurreret quis mortale, ſsalutando excommunicatum, vel eum non euitando in menſsa: maximè ſsi amicus communis te, & illum inuitauit: & hæc communio ex quo communicans non conſsentit facinori, pro quo fuit excommunicatus, potius opponitur fer uori charitatis, quàm charitati: & quod regulariter non peccet mor taliter participans. tenet etiam S. Thom. in. 4. ſsentent. diſstin. 18. vbi dicit quòd videtur valde graue, quòd pro verbo leui, homo mortaliter peccet, & idem ſsanctus Thom. quodlibeto. 11. Hoſstien. in ſsumma. de ſsentent. excommu. §. & quæ ſsit pœna participantium. verſsi neceſsſse. ibi, ſsed nunquid participans. & adde dict. ca. ſsacris. quod videtur dicere ꝙ peccet mortaliter, reſspondetur quòd loquitur quan do participatio eſst in his quæ ſsunt ſsecundum ſse peccata. vide etiam de hoc Sylueſst. in ſsumma. in verbo excommunicatio. 5. verſsi. ſsciendũ eſst tertiò. 1. &. 2. col. participans ergo in locutione, & ſsimilibus, cũ timore & reuerentia ſsen tentiæ, peccat tantùm venia liter ſsecundũ ſsanctum Bonauent. in. 4. qui addit, ꝙ eſsſset mortale, quando quis probabiliter credit ex tali communione ſsententiã excommunicationis venturam in contẽptum: quod ad ſsecundum caſsum: dequo ſsuprà reducitur, tene iſsta mẽti: quia Ab bas i hoc mul tum dubitauit in di. c. ſsacris. licèt aſsſserat prędictam eſsſse communem opinionem. & adde l. 36. infrà, eo. & nota. quod non debet ꝗs ius ſsuum negligere, vt euitet participationẽ excõmunicatorũ: ex quo ſsine dãno iuris ſsui non põt eos euita re. argumentum optimum in ca. ſsi verò. & quod ibi notatur. de ſsent. excommu. & ca. anteceſsſsor. & cap. quoniam multos. 11. q. 3. & tenet Abb. poſst Inno. in ca. illa quotidiana. de electio. ad finem. nota etiã quòd excommunicatio minor non relaxatur ſsine abſsolutione & re. conciliatione ſsolenni, licèt non exigatur iure. vt in ca. nuper. verſsi. in 2. de ſsenten. excommu. & ibi notat Abb. & proprius ſsacerdos ab hac abſsoluit. vt ibi. an autem excommunicatus poſssit communicare cũ alio excommunicato. vid. glo. in. c. deuotam. 27. q. 1. quòd ſsic.
g ¶ Con eſstos. Et ſsic non tranſsit hæc excommunicatio minor in tertiam perſsonam. adde cap. excellentiſssimus, & cap. quoniam multos. 11. quæſstione 3.
¶ Lex. XXXIIII.
Non eſst participandum cum excommunicatis oſsculo, locutione, oratione, eſsu, aut potu, aut comitiua: licèt autem aliquando excom municato participare, veluti cum fit ad commodum excommuni cati, conſsulendo ſseu hortando, vt ab excommunicatione exeat, vel pro commodo communicantis: vt quia petit quod ſsibi debet: vel vxor marito excommunicato, non è contra: vel liberi parẽtibus, nõ è contra. Item familiares & agricultores ſsalariati ſserui aut vaſsſsalli nõ conſsentientes errori, pro tempore quo ſseruire tenentur, dño tñ non licèt: ſsi iſsti eſsſsent excommunicari: neq; clericis licet communicare cũ ſsuo epiſscopo excommunicato, niſsi ſsint eius domeſstici ſseu familia res. Itẽ excuſsatur ignorans, & qui neceſssitate cõpulſsus excõmunicatis participat: itẽ excommunicato egenti licet eleemoſsynã dare. h.d.
h ¶ Eſstas. Vide in cap. nuper. de ſsentent. excommunica. vnde Verſsus Si pro delictis anathema quis efficiatur. Os orare vale, communio menſsa negatur, cap. ſsicut Apoſstoli. & ca. excommunicatos. cum tribus ſsequentib. 11. q. 3.
i ¶ Acõſsejaſsſsen. Adde ca. cum excommunicato. 11. quæſstione. 3. & ca. cũ voluntate. de ſsentent. excommu.
a ¶ Por pro de aquel que le fablaſsſse. Vnde Verſsus. Vtile, lex, humile, res, ignorata neceſsſse, Hæc anathema faciunt ne poſssit obeſsſse.
b ¶ Deuieſsſse algo. Adde ca. Si verò. de ſsenten. excom. &.c. intelleximus. de iudi. & idem, ſsi pro ſsalute animæ, petendo conſsilium, recurreret ad excommunicatũ. ſsi eſst neceſssitas, & ad alium recurre re non poteſst: q̃ neceſssitasar bitrio boni vi ri limita bitur, & non ſsunt la xandæ habenæ, ſsed diſscretè, & ſsolùm cũ intentione vti litatis conſsequendæ, ſsecũdum Raymũdum in ſsumma.
c ¶ A ella. Vide c. quoniã mul tos. 11. q. 3. & in telligit Hoſsti. ni ſsumma. de ſsentẽ. excom. §. & quę ſsit pę na participantium. ꝟſsi. lex excuſsat. quan do conſstat de matrimonio: neq; eſst per eccleſsiam inter ipſsos carnale commercium interdictum: ꝗa ſsi eſsſset excommunicatꝰ vir: quia nihilominus cognoſscebat mulierem tamen mulier carnali commercio cõſsentiens, ea dem ſsententia inuolueretur. argum. cap. ſsi concubinę. de ſsenten. excõ.
d ¶ A el. Approbat opinionem Gofre. & Raimun. qui mouentur ex ra tione poſsita in iſsta. l. & trad. Hoſstien. vbi ſsuprà. & intelligit procedere quò ad prouiſssionem & ſseruitium humanum, non quò ad carnale debitum: nam tunc vterq; excuſsatur, quò ad carnale debitum reddendum exactum: imò & qui non eſst excommunicatus, poteſst petere ab excommunicato coniuge carnale debitum cum ab excom municato, debitum poteſst peti vt in. ca. intelleximus. de iudi.
e ¶ Los fijos. Vide dict. c. quoniam multos. 11. q. 3.
f ¶ Que ſson en poder. Idem dic de emancipatis, ſsi ſsunt cõmenſsales patris, & ab eo recipientes neceſsſsaria, dummodo in crimine non participent, alij non excuſsantur ſsecundum Sylueſst. in ſsumma. in verbo ex communicatio. la. 5. verſsi. ſsciendum eſst ſsecundò. col. 2.
g ¶ Seruientes. Serui & ancillæ ruſstici quoq; ſseruientes, & alij ſsubiecti de familia, qui non ſsunt adeò curiales: vt eorum conſsilio ſscelera per petrentur. dict. ca. quoniam multos. 11. q. 3. & intellige de his, quiante ſsententiam ſseruitio erant aſstricti. vt in ca. inter alia. de ſsenten. excom mu. & in dict. ca. quoniam. an autem debitor adueniente die teneatur ſsoluere excommunicato? Innoc. dicit ꝙ ſsic, arguendo à familiaribus obligatis ad debitorem. glo. in ca. iuratos. 15. q. 6. dicit quòd non tenetur, ſsed quod fiat depoſsitio debiti in ædem ſsacram, quòd placet Abb. in dict. ca. inter alia. vide de hoc latius per Hoſstien. in ſsumma. de ſsentent. excom. §. & quæ ſsit pœna participantium. verſsi. quid ſsi teneor ſsacramento. vbi loquitur notabiliter.
h ¶ Vaſsallos. Nota hoc, quia iſstud verbum non eſst indict. ca. quoniam multos. & adde quæ dixi S̈: eo. in. l. 32.
i ¶ Los padres ni los ſseñores. Sequitur opinionem glo. in ca. de filia. 27. q. 1. & Hoſstien. in ſsumma. de ſsent. excommu. §. & quæ ſsit pœna participantium. verſsi. humile. Intelligens hoc de ſsuperioribus ratione officij, vel poteſstatis, vel dominij: quibus neceſsſse eſst obedire. l. 2. ff. de iuſsti. & iur. l. liber hõ. la. 2. ff. ad. l. Aquil. poſsſsent tamẽ. parentes ſsi egent, petere, & accipere ali menta à filijs quia percipiũt debitum. arg. dict. cap. intelleximus. de iu di.
k ¶ O los Vaſsallos. Quid de mercenarijs. an te near eos euita re, ſsi ſsint excõ municati? Hoſstien. vbi S̈. ver ſsi. humile. dicit quòd ſsi ſsine magno meo incõmodo poſsſsum ipſsos vitare, hoc facere debeo, per iura quæ ibi allegat. & idem dicit de ſsocijs habenti bus aliꝗd cõmune.
l ¶ De fazer. Itẽ poſst factũ poſs ſsunt eos coge re ad ſsatisfactionem faciẽ dam & ad abſsolutionẽ petendam. argu men. ca. quan tæ. de ſsent. excom. Hoſstien. vbi. S̈.
m ¶ Clerigos. Ad de Hoſstien. vbi ſsuprà. in ꝟſsicul. humile. ibi quid de clericis.
n ¶ No ſsabiendo. Adde ca. fignificauit. de ſsent. excommu. &. ca. apoſstolicæ. de cleri. excom. miniſst. & intellige, vbi probabilis eſst ignorantia: ſsecùs ſsi ſsit craſsſsa & ſsupina. ca. 2. de ordi. ab Epiſs. qui reſsigna. epiſscopa.
o ¶ Sino con ellos. Adde ca. cum voluntate. §. 1. de ſsent. excommu. & in ca. quoniam multos. 11. q. 3. & ca. inter alia. de ſsent. excom.
p ¶ Limoſsna. Adde dict. c. quoniam multos. & intellige, ſsi fame periret: aliàs ſsi non eſsſset tanta neceſssitas, non, glo. & Abb. in ca. paſstoralis. §. verum. de appella.
¶ Lex. XXXV.
Publico excommunicato eccleſsiam intrante ceſsſsetur à diuinis, & ip ſse expellatur inuocato ad hoc (ſsi opus fuerit) auxilio brachij ſsæcularis. Sed ſsi celebrans miſsſsam eſst iam in ſsacra, non ceſsſset, donec conſsumat euchariſstiã. Si verò eſst occultè excõmunicatus taliter ſse habeant ſscientes, ꝙ non publicetur. h.d.
q ¶ Concejeramente. An autem excõmunicatio probata per famam tantùm repellat ab actibus prohibitis excommunicatũ? Bal. voluit quòd ſsic in ca. 1. in prin. hic finitur lex domini Frede. niſsi diffamatus ſse pur get, vel oſstendat contrariam famam, vide bonum text. in cap. cum deſsyderes. §. ſsecundæ. de ſsentent. excommunica. & Abb. in cap. pru. dentiam. §. ſsexta. ad fi. de offi. deleg. vbi hoc intelligit, quando iudx faceret ex officio, ſsecùs ſsi procederetur ad petitionem partis. & eſst communis opinio docto. ibi quòd excommunicatio non probetur per famã, ad repellendum excommunicatum: contra quam tenet Fe li. ibi quæ tamen defenditur à Philippo Decio. videre poteris ibi per eos & communis opinio ſsatis probatur in. c. pia. de excep. lib. 6. ſsi tamen excommunicatio probaretur per denũtiationem, ſsufficeret ad repellendum excommunicatum ſsecundum communem opi. Doct. in dict. §. fexta. ſsequentium Archi. in. c. nemo contemnat. 11. quæſstio ne. 3. colum. 2. verſsicul. vltimo not.
a ¶ En la ygleſsia. Vt tamen au diat verbum Dei, licitè intrat eccleſsiam capitul. reſspõ ſso. de ſsententia excommu nicatio. gloſsſs. etiam in capi. qui ſstudet. 1. quęſstione pri ma. in opinio ne Barto. Brixien. dicit, ꝙ & alias poteſst intrare, dum modo non in tret cauſsa audiendi diuina. adde capitulum, quod in te. de pœni ten. & remiſsſsio. & capi. alma mater. de ſsententia excommunicationis. lib. ſsex to. cum dicit interdictis & excommunicatis excluſsis &c. Abb. tamen in dicto capitul. reſspõ ſso. poſst alios tenet contra. dictam glo. vi. eum i primo. not. Ioan. de Imol. tenet opinio. dict. gl. quòd liceatex communicato intrare eccleſsiam cauſsa orandi. Hoſst. in ſsumma. de ſsententia excommunicationis. vltima charta. colum. 3. verſsicul. ſsed nunquid, dicit quòd nullo tempore excommunicatus poteſst intrare eccleſsiam: ſsed intellige niſsi ſsit cauſsa audiendi verbum Dei, vt in dicto cap. reſspõ ſso. vel cauſsa orandi. ſsecundum Ioan. Andre. in capitul. nobis. de iure patronatus. & in capitul. nuper. in verbo. orando. de ſsententia excõmunicationis. & ſsi eſst clericus obligatus ad oras eas dicere non poteſst per modum officij, ſsed orationis, ſsolus, ideſst ſsine ſsocio & ſsine dominus vobiſscum. & ſsi ſsit ſsacerdos. vid. Sylueſst. in ſsumma in verbo ex excõicatio. tertio. verſsic. tertio non poteſst. vide ſsuprà. eodem. l. ſsexta.
b ¶ Ceſsſsar de las dezir. Adde gloſs. in cap. ſsicut apoſstoli. 11. quæſstione. 3. & in capitul. ſsequenti.
c ¶ En la ſsacra. Ideſst in canone miſsſsæ. adde gloſs. in dict. capit. ſsicut apoſstoli, & Hoſstien. in ſsumma. de ſsenten. excommu. vlti. char. colum 4. verſsi. ſsi vero iam inceperat canonem.
d ¶ Tan ſsanta coſsa. Sacra miſsteria non ſsunt interrumpenda, nec dimittẽ da etiam in completa. 6. q. 1. c. nihil.
e ¶ Por fuerça. Adde Hoſstien. vbi ſsuprà. & facit cap. veniens. de ſsentenexcommunicatio. & limitat Hoſstien. dum modo tantam poteſstatẽ habeat, quòd ſsine effuſsione ſsanguinis hoc facere poſsſset: alias recurrat ad brachium ſseculare, vt & hic ſsubijcit & habes hic, quod non licet clerico inijcere ad hoc manus in laycum: niſsi quãdo ille locus eſst de temporali iuriſsdictione eccleſsię, licet enim laicus delinquat in eccleſsia, punitio pertinet ad iudicem ſsecularem, & non ad eccleſsiaſsticû ſsecundùm Barto. in. l. ſsi. cui. ff. de accuſsatio. & vid. per Abb. in. c. fina. de immu. eccleſsi. vlti. notabi.
f ¶ El ſseñor de la tierra. Adde. l. 18. ſsuprà eodem.
g ¶ Amoneſstar. Proſsequitur dict. Gofredi. & Hoſst. vbi ſsuprà.
h ¶ Salir. Hodie ſstãte extrauagãti. de qua dixi. S̈. eod. in. l. 33. vr̃ ꝙ adhoc nõ teneant̃, ſsi nõ ſsit denũcia tus ꝗ eſstexcõi catus & cauſsa excõicationis nõ ſsit violẽta manuum inie ctio in clericũ vel religioſsum iuxta illiꝰ extrauagãtis tenorem.
i ¶ Que le aprouechaſsſse. Peccatũ occultũ licet reuelare iliis, ꝗ pñt. ꝓdeſsſse. & nõ obeſsſse. 5. q. 5. in ſsum. & in. c. hoc vr̃. 22. q. 5. & qñ in crimine occulto omnino ꝑmittit̃denũtia tio (qñ nõ ſspe rat̃. ſs. de correctiõe) tũc denuntiatio eſst fiẽda pręlato, non vt iudici: ſsed vt ꝑſsonæ, q̃ poterit prodeſsſse & ſsub ſsi gillo ſsecreto. vi. Pet. de pal. in. 4. ſsen. diſst. 19. qõ. vlti. articu. fina.
¶ Lex. xxxvj.
Dum Miſsſsa dicitur, nõ in grediatur eccleſsiam mino ri excommunicatiõe ligatus. Poteſst tamen alias horas diuinas audire, & peccat mortałr ſscien ter participans excommunicato: & ideo excommunicari poteſst excommunicatione maiori ſsi monitus non deſstiterit Si tamen ſsit cleri cus, qui minori eſst ligatus excommunicatione caſsualiter habita cũ excommunicato, ſseu ex pudore non in contemptũ, non debet miſsſsam celebrare, nec eam audire nec miniſstrare, nec recipere ſsacramen ta eccleſsiæ: ſsi tamen de facto miniſstrauerit ſsacramenta ſsuum ſsortiun tur effectum. hoc dicit.
k ¶ Menor. Et approbatur hic opi. Raymundi, qui voluit quòd excom municatus minori excõmunicatione, licet poſssit intrare eccleſsiã: nõ tñ põt audire miſsſsam. Gofr. tñ tenuit ꝙ excõicatus minori poſssit audire miſsſsam, licet dicat tutius eſsſse ꝙ primo abſsoluatur, & opi. Raymũ di dicit Hoſst. in ſsum. de ſsentẽ. excommu. ſsecuriorẽ. vid. eum in. §. & q̃ ſsit pena participantiũ. verſsicu. ſsed nũquid. Sylueſster tñ in ſsumma. in verbo excommunicatio. 4. verſsi. fi. ad fi. aliter refert iſsta dicta Ray. & Gofre. & quòd ſscripſserunt iſsti & alij Docto. in hoc ſscrupuloſsè more canoniſstarum ſsed quòd veritas ſsit quòd poteſst intrare eccleſsiam excommunicatus minori & miſsſsam & horas cum alijs audire. refert ad hoc Petrum de Palu.
l ¶ Con los otros. Intellige qñ facit ſsciẽter & in cõtẽptũ, vt inferiꝰ ſsubijcit: nã ſsi hoc ceſsſsaret, poſsſset cũ alijs dicere horas vt ſsubijcit. iſsta. l. & adde Hoſst. in ſsumma. de ſsenten. excommu. vlt. char. verſsicu. ſsed nunquid. ibi excommunicatus autem minori.
m ¶ Mortalmente. Vi. quæ dixi. S̈. eod. l. 33. in glo. mag.
a ¶ De la mayor. Adde capi. ſsi celebrat ad finem. de clerico excommunica. mini.
b ¶ A ſso ora. Id eſst caſsualiter & adde Hoſstien. in ſsumma. de ſsententia excommunicatio. vltima charta. colum. 3. verſsic. ſsed nunquid. vbi ha bentur quæ in iſsta. l. dicuntur.
c ¶ Si los dieſsſse. Adde capit. ſsi celebrat. đ cle ri. excommu. mini.
¶ Lex. xxxvij.
Clericus participans ſscien ter & ſsponte clerico à Papa excommu nicato in diui nis officijs, ex communicatus eſst maiori, & tantum abſsoluendus, per Papam, vł de eius mãdato, & excommunicatꝰ ma iori tenet̃ horas dicere ſsolus & extra eccleſsiam debet eas dicere, ſsed minori innodatus, aut interdictus, dicit eas ſsolꝰ intra eccleſsiam ſsi vult. h.d.
d ¶ Las horas. ad de capi. ſsignificauit. de ſsen tentia excom munica. & ſsuprà eod. l. 22.
e ¶ Ni en otra manera. In diuinis intellige, iuxta cõmunem intellectum dict. capitul. ſsignificauit.
f ¶ Reſscibieſsſsen. Sponte & ſsciẽ ter itellige, vt in dict. capi. ſsi gnificauit.
g ¶ Con los otros. Adde. l. 18. ſsuprà eo. & quę ibi dixi.
h ¶ De la deſscomunion menor. Vid. quæ dixi ſsuprà. l. ꝓxima. in gloſs. ſsecunda.
i ¶ De la mayor. Nota ad ea q̃ dixi ſsuprà lege proxima. in gloſs. prima.
¶ Lex. XXXVIII.
Deferentes arma, ſseu alia prohibita Sarracenis dantes, ſseu vendentes vel ad hoc auxiliantes, opc vel conſsilio, ſsunt eo ipſso excommunicati, & diebus dominicis & feſstiuis pro talibus denuntiandi & capientium efficiuntur ſserui, & dñi terrarum vnde iſsti habent domicilium, poſsſsunt eorum bona occupare, & tranſsfugę, ſseu euntes ad iuuandũ infideles contra Chriſstianos, vel ad hoc alijs dantes auxilium vel cõ filiũ. carere debent eccleſsiaſstica ſsepultura niſsi poſstea magna Deo & ſsuo principi Chr̃iano cõtra infideles ſseruitia exhibeant, & emẽdã. & ſsi de facto ſsepeliãtur: ſsunt inde cũ dedecore magno exhumãdi. h.d.
k ¶ Ayuda, o conſsejo. Adde. c. quod olim. de Iudæ. & Sarra. &.c. ita quorundam. &.c. ad liberandam. eod. tit. & extrauagantẽ Clemẽtis quin ti quæ eſst in cõmunibus ſsub titulo. de Iudæis, & Sarra. incipit, multa mẽtis amaritudine. & adde etiam. l. 4. tit. 21. 4. parti. &. l. 22. tit. 5. parti. 5. &. l. 31. titu. 26. part. 2. &. l. fin. tit. fina. libr. 1. ordina. rega.
l ¶ Armas. Pro cedit etiã ſsi tẽpore pacis de ferantur, vt in cap. ita quorũ dam &. ca. ad liberãdam. de Iudę. Quid de victualibus & mercibus? dic vt i.d.c. quod olim. & dixi in. l. 22. titul. 5. parti. quinta. limita tamen, ſsi arma vł alia ꝓhibira defer rerent̃ ad Sarracenos cauſsa redemptionis captiuorũ, vt in. c. ſsignifica uit. de Iudę. et Sarra. nam ſsi tempore pacis deferantur licebit: non tamen tempore belli, gl. & ibi Abb. in. d.c. ſsi gnificauit victualia tamen & alia quę nõ ſsint de armis, & alijs prohibitis omni tẽpore & loco li citum eſst deferre cauſsa redemptiõis ca ptiuorum, & etiam tempo re belli. & dicit Sylueſster in ſsumma. in verbo. excom municatio. la ſseptima. ꝙ ſsi tempore pacis deferantur arma, & huiuſsmodi pro redimendo ca ptiuos, quando aliter redimi non poſsſsunt, poſst factum cõdemnare, non debemus. maximè, quòd. in dict. capit. ſsignificauit dicitur, quòd deferentes prohibita poſst treugam cauſsa lucrandi incidunt in excommunicationem. vnde videtur innui, quòd non incidant deferentes non cauſsa lucrandi: ſsed redimendi, ante factum tamen neque tempore pacis hoc conſsulere debemus. & iſstam dicit eſsſse mentem Inno. Ioan Ahdr. & Panormi.
m ¶ Deſscomulgados. Vid. in iuribus. S̈. allegatis in. 1. glo. & hodie abſsolutio eſst reſseruata Papæ per proceſsſsum curiæ, & vid. in extrauaganti Pauli & Sixti ſsub titul. de pœniten. & remiſsſs. in cõmunibus. & Abb. in. c. quod olim in fin. de Iud. & Sarrace.
n ¶ Sus ſsieruos. Vi. in dictis iuribus & in. l. 4. titu. 21. 4. parti. vbi vi. q̃ dixi.
o ¶ Sepultura de la ygleſsia. Vnde in ſspecie i iſstis trãſsfugis ad Sarracenos hoc caueatur, non ſsum memor. fortè hoc dicit quia ex quo iſsti ſsunt excommunicati. vt in cap. quod olim. de Iud. & Sarra. eſst eis denegã da ſsepultura. cap. ſsicut. el primero. de hæreti. 24. quæſstione. 2. c. ſsanè. & fortè ex illo cap. ſsicut. ſsumpta eſst hæc. l. cum ibi prohibeatur ſsepul tura eccleſsiæ his qui hæreticis fauent.
a ¶ Los hueſsſsos. Vid. in capit. ſsacris. đ ſsepul. & in capi. qui cunq; in prin cipio. de hære ti. libr. 6.
b ¶ Manda ſsanta egleſsia. Vid. in dicto capi. ad liberãdam. & in dict. ca. ita. quorundã. de Iudæis. & in dict. extrauaganti Clemen tis quinti. An autem requiratur noua ci tario ad denũ ciandum quẽ pro excõmunicato: vi. quæ tradit Feli. in cap. 1. de iudi. col. 6.