López/de Castilla: Las Siete Partidas.

back | | continue

- ABbas Non tenetur ire ad Synodum. p. 1. Fol. 103. a. f.
- Abbas poteſst monachum, pro exceſsſsibus, corrigijs vel virgis, per ſse, vel per alium cædere. p. 1. Fol. 79. b. * 1.
- ABIGAEVS dicitur, qui pecus furatur: & ſsi hoc facere conſsueuit, capite punitur, aliàs non. p. 7. fol. 53. a. *. 1.
- Quid autem, ſsi numerus ſsemel furatarum pecudum faciat gregem? capite punitur. Ibidem.
- Abigæus dicitur etiam, qui vnum tantùm equum, vel bouem furatus ſsit. p. 7. fol. 53. b. f.
- ABSENTES non ſsunt neceſsſsariò vocandi ad Capitulum, niſsi in tribus caſsibus. p. 1. fol. 113. a. b.
- Abſsentes citari non poſsſsunt, ſsed perquirẽdi ſsunt. p. 3. fol. 42. b. e.
- ABSOLVTIO ab excommunicatione propter hæreſsim, ſsoli Papæ hodie eſst reſseruata. p. 1. fol. 37. b. e.
- Abſsolutio in foro pœnitentiali non excuſsat à foro iudiciali, niſsi pœnitentia publica impoſsita ſsit. p. 7. fol. 6. b. col. 1. in prin.
- Abſsolutionis ab excommunicatione forma. p. 1. fol. 91. 4. *. 1. &. e.
- Abſsolutionis ab anathemate forma. Ibid. *. 2.
- Abſsoluere non debet Epiſscopus excommunicatum â ſsuo ſsubdito ſsine emenda, & ſsine excommunicationis ſscientia. p. 1. fol. 90. b. *. 1.
- Abſsoluere poteſst quilibet ſsacerdos excommunicatum pro violenta ma nuum iniectione in Clericum, ſsi ſsit conſstitutus in mortis articulo. Ibidem. *. 2.
- Abſsoluendus ab excommunicatione incurſsa propter contumaciam, iurare debet de ſstando, & parendo iuri. p. 1. fol. 91. b. *. 1.
- Abſsolutus per ſsententiam validam ab accuſsatione nõ poteſst de eodem crimine denuò accuſsari. p. 7. fol. 6. a. *. 2.
- ABSTINENTIAM matrem ſsanitatis appellant medici. p. 2. fol. 18. b. c.
- ACETVM citiſssimè extinguit incendium. p. 2. fol. 52. a. col. 1. in principio.
- ACCEPTILATIO facta reo, prodeſst fideiuſsſsori. p. 5. fol. 112. b. h.
- Non tamen prodeſst, ſsi in acceptilatione verſsetur dolus ex parte vtriuſsuis. ibid. m.
- ACOLYTVS quis dicatur, & quod ſsit eius munus. p. 1. fol. 55. a. *. 2.
- ACQVIRERE dominium, vide in dictio. dominium.
- ACTIO redhibitoria datur contra venditorem, qui vitium rei venditæ tacuit. p. 5. fol. 34. a. d. & ſsequentib.
- Et redhibitio debet fieri cum fructibus. ibid. o.
- Actio non poteſst acquiri alteri per alterum de iure partitarum ſsine mãdato. p. 5. fol. 27. a. a.
- Actio quanto minoris ciuilis, & prætoria, inquo differũt. p. 5. fol. 34. b. b.
- ACTIO iniuriarum, furti, & cæteras vide in ſsuis locis
- Actiones competentes Regi, vel fiſsco, quo tempore præſscribantur. p. 6. fol. vltimo. a. col. 1.
- Actiones & nomina debitorum ſsunt tertiũ genus rerum. p. 2. fol. 53. a. f.
- In actione pignoratitia, venit dolus, leuis, & lata culpa. p. 5. fol. 88. a. g.
- Actio redhibitoria, & quanti minoris quę dicatur. p. 3. fol. 103. a. k.l.
- Actiones ad vindictam non tranſsmittuntur, niſsi lite conteſstata. p. 7. fol. 13. a. f. &. fol. 38. a. *. 1.
- ACCVSARE matrimonium poſsſsunt conſsanguinei coniugum tanquàm melius ſscientes lineam parentelæ. p. 4. 25. b. col. 2. *. 1.
- Accuſsare, quæ perſsonæ poſsſsunt, vel non. p. 7. fol. 2. b. *. 2.
- Accuſsare propriè quid fit. p. 4. fol. 26. a. col. 2. c.
- Accuſsare prohibitus, non prohibetur denuntiare. p. 7. fol. 41. a. h.
- Accuſsare nemo poteſst alium per procuratorem. p. 7. fol. 4. b. *. 1.
- Tutor tamen accuſsat nomine pupilli. d.
- Accuſsare poterit etiam infamis damnatus publico iudicio, de crimine leſsæ maieſstatis. p. 7. fol. 3. a. o.
- Accuſsare de homicidio, quæ perſsonæ poſssint. p. 7. fo. 32. a. *. 1.
- Accuſsare de falſso poteſst quilibet de populo, & huiuſsmodi accuſsatio du ratvſs ad viginti annos. p. 7. fol. 27. a. *. 2.
- Accuſsare, in quibus caſsibus permittitur ſseruo. p. 7. fol. 3. b. *. 1.
- Accuſsari poſst mortem, in quibus caſsibus quis poſssit. p. 7. fol. 4. b. *. 2. & ſsequenti.
- Accuſsari non poteſst impubes de luxuria: quia non præſsumitur eum poſsſse facere: de alijs autem criminibus poteſst accuſsari maior decem annis cum dimidio. p. 7. fol. 5. a. *. 1.
- Accuſsari ſsemper poſsſsunt atrociſssima delicta. p. 7. fol. 66. b. h.
- Accuſsationis inſstantia perit mortuo accuſsatore, lite pendente: mortuo autem reo totaliter perit accuſsatio, niſsi in certis caſsibus. p. 7. fol. 11. b. *. 1.
- Accuſsatio in quibus criminibus poteſst proponi poſst mortem. p. 7. fol. 17. b. *. 1.
- Accuſsatio qualiter debeat fieri. p. 7. fol. 7. a. *. 1.
- Accuſsatio quando fit de periurio teſstis, an ponatur locus iuramenti, vel depoſsitionis. p. 7. fol. 7. a. e.
- Accuſsatio duplex eſst: vna eſst, ex cuius probationis defectu, accuſsator punitur ſsimilitudine ſsupplicij: alia, ex qua ſsic non punitur. p. 7. fol. 2. b. *. 1.
- Accuſsatio ad ſseparationem thori, qualiter debeat proponi. p. 4. fo. 24. b. *. 1.
- In accuſsatione, quando dies ſsit neceſsſsariò apponendus. p. 7. fol. 7. a. f.
- Accuſsationem falſsam qui produxit, an teneatur pœna falſsi. p. 7. fol. 34. b. a.
- Accuſsatio conſsanguinei de iniuria illata conſsanguineo, non excluditur ex eo, quòd alius ſsit propinquior, qui accuſsare poſssit. p. 7. fol. 20. b. d.
- Accuſsatio licèt regulariter in omnibus ferè criminibus tollator viginti annis: in crimine tamen adulterij durat perpetuò. p. 7. fol. 66. b. h.
- Accuſsator qui aliquid dedit iudici, vt iniuſstè iudicaret, quas pœnas ſsubeat. p. 3. fol. 142. a. *. 1.
- Accuſsator ſsi non compareat, accuſsato comparente, in termino præfixo arbitrarie punitur pecuniariter. p. 7. fol. 8. b. *. 1. &. h.
- Accuſsator de falſsa moneta non probans, non punitur: niſsi ſsit euidens calumnia. p. 7. fol. 9. b. *. 2. & fol. 19. a. a.
- Accuſsator & teſstis quis eſsſse poteſst in cauſsa matrimoniali. p. 4. fol. 25. b. colum. 1. e.
- Accuſsator an debeat offerre libellum iam dictatum, cùm venit coram iu dice, vel ſsufficiat quod dictet coram iudice. p. 7. fol. 7. a. b.
- Accuſsator volens ab accuſsatione deſsiſstere poteſst cum licentia iudicis, per abolitionem deſsiſstere intra triginta dies, niſsi in caſsibus expreſsſsis. p. 7. fol. 9. b. 1. *. &. c.
- At hoc etiam habet locum, ſsi ſsuam, vel ſsuorum iniuriam proſsequitur. Ibidem c.
- Accuſsatores, ſsi plures ſsint, & reus compareat, non tenetur omnibus reſs pondere: ſsed eligat iudex vnum, cui reſspondeat accuſsatus. p. 7. fol. 6. b. *. 1.
- p. [4]
  Si tamen plures acccuſsatores ſsint tutores, poſsſsunt ſsimul accuſsare in eodem libello. ibid. g.
- Idem poſsſsunt facere plures filij accuſsantes mortem patris. ibid.
- Quid autem, ſsi vnus accuſset coram vno indice alius coram alio. ibid.
- Accuſsans vxorem de adulterio quid in libello exprimere debeat. p. 4. fol. 25. a. colum. 1. *. 1. &. d.
- Accuſsans vxorem adulterij, an obligetur ad talionẽ. p. 4. fo. 25. a. co. 1. *. 1.
- Accuſsans aliquem ciuiliter vel criminaliter non ſse ſsubſscribit ad talionem. p. 4. fol. 25. a. col. 2. m.
- Accuſsatus debet reſspondere in termino ſsibi præfixo ad reſspondendũ. p. 7. fol. 8. a. *. 1.
- Accuſsatus ſsi decedat intra tempora data ad accuſsandum, an ſsit idem ac ſsi appellaret. p. 7. fol. 12. a. e.
- Accuſsatusfugiens poſst accuſsationem, nec volens vſs ad finem proſsequi litem, poteſst vbicun infra regis dominium capi, & ad locum ac cuſsationis deduci. p. 7. fol. 9. a. *. 1.
- Accuſsatus non poteſst pendente accuſsatione alium accuſsare de minori vel æquali crimine: nec etiam poſstea, ſsi ad mortem, vel perpetuum exilium ſsit damnatus. p. 7. fol. 3. b. *. 2. & g.
- Sed hoc inquibus caſsibus fallat, vide ibidem g. & h.
- Accuſsatus etiam in gradu appellationis, poteſst obijcere de ineptitudine libelli. p. 7. fol. 7. a. g.
- Accuſsatus tenetur accuſsatori reſspondere vbi deliquit, & non alibi: niſsi accuſsatus ſsine exceptione reſspondeat. p. 7. fol. 7. b. *. 1.
- Accuſsatus poteſst ante ſsententiam de crimine mortis, aut membri mutilatione tranſsigere: quia licitum eſst cuicunque proprium ſsanguinem redimere. p. 7. fol. 10. a. *. 2.
- Et in quibus criminibus non poteſst tranſsigere? ibidem.
- Accuſsatus ſsi poſst litem conteſstatã ob criminis conſscientiam ſse occidat, qualiter debeat procedere iudex. p. 7. fol. 12. a. *. 1.
- ET cui incumbit probatio quod ſse propter criminis conſscientiam occiderit? ibidem. i.
- ACTVS quot, qui & quales requirantur ad probandam conſsuetudinem. p. 1. fol. 12. b. col. 2. d.
- Actus aliàs reprobatus permittit̃ ratione publicę vtilitatis. p. 3. fol. 39. b. e.
- Actus qui potuit geri ex duplici poteſstate ſsuſstentabitur ex ea qua melius valere poteſst. p. 6. fol. 82. b. col. 2. in medi.
- Actus reprobatus propterturpitudinem æquiparatur actui prohibito de iure diuino. p. 6. fol. 88. a. col. 1. in prin.
- Actus legitimi non recipiunt diem, ne conditionem. p. 6. fol. 42. a. d.
- Actor quando ſsine actione experiri poſssit. p. 3. fol. 8. b. d.
- Actor qui contumaciter non comparet, ſsoluit expenſsas debitori, etiam ſsi debitum probauerit. p. 3. fol. 114. a. *. 2.
- Actor quam actionem intentare debeat, quando æſstimationem ſsoluit. p. 2. fol. 7. a. *. 2.
- Actor quis dicatur. p. 3. fol. 3. a. *. 2.
- Actor ſsi petat rem mobilem exhiberi: exhibenda eſst in iudicio, vt actori paretur ſsua probatio. p. 3. fol. 6. b. *. 2.
- Actori ex delatione iuramenti dabitur res, quam iurat ſsibi deberi. p. 3. fol. 59. a. *. 2.
- Actor dicitur quatuor modis plus debito petere. p. 3. fol. 14. *. 1.
- Actor ſsi plus petit re, & in probatione deficit, condemnabitur in expenſsis. ibid. *. 2.
- Actor qui ante citationem, rem litigioſsam transfert in potentiorem, cauſsa aduerſsarium fatigandi, perdit ius quod habet in re. p. 2. fol. 47. a. *. 1. &. 2.
- Bene tamen poterit rem in potentiorem transſserre ante citationem in teſstamento vel in codicillo. ibid. b. *. 1.
- Actor in quibus caſsibus non tenetur reum conuenire in loco domicilij. p. 3. fol. 11. *. 1.
- Actor tenetur probare intentionem ſsuam qui in iudicio propoſsuit, ſsi per reum fuerit negata. p. 3. fol. 13. a. *3.
- Extende etiam ſsi reus in ſse aſsſsumpſserit onus probandi. ibid. k.
- Actor quando nihil probauit, an poſssit deferre iuramentum. p. 2. fol. 57. b. colum. 1. in principio.
- Actor poteſst contra reum coram iudice ſsemel plures petitiones proponere: dum tamen non ſsint contrariæ: tunc enim eliget vnam, nec poteſst poſstea variare. p. 3. fol. 53. b. *. 2.
- Actoris eſst electio, quando reus plures habet foros. p. 3. fol. 11. b. g.
- Actor vbi deficit in probatione, non poteſst dici quod habuerit iuſstam cauſsam litigandi: imò injuſstam: & ſsic ſsempet debet condemnari in ex penſsis. p. 3. fol. 13. b. a.
- ADAM antequam peccaſsſset habebat ſscientiam quam Angeli habent. p. 1. fol. 82. a. g.
- Adam ſsi non peccaſsſset, in conceptu libido non fuiſsſset. p. 4. fol. 7. b. colum. 2. in principio.
- ADALILIS qualiter creatur. p. 2. fol. 77. b. *. 1.
- Adalilis quam poteſstatem habeat. ibid. *. 3.
- Adalilis quis dicatur, & quod ſsit eins officiũ. p. 2. fo. 76. *. 2. & fo. 77. a. a.
- Adalilem quis creare poſssit. p. 2. fol. 77. a. *. 1.
- ADIVNCTVS datas iudici ſsuſspecto an poſssit recuſsari. p. 3. fol. 25, b. col. 1. pertotum.
- ADITIO vide in dictione hæreditas.
- Aditio iuſstè recuſsatur, quando non eſst tutus acceſsſsus. p. 4. fol. 63. b. b.
- ADMINISTRATIO bonorum aduentitiorum filij, ſsi au feratur patri propter dilapidationem, patri non reſseruatur vſsusfructns. p. 3. fol. 3. b. n.
- ADOPTARE quæ perſsonæ poſssint. p. 4. fol. 45. b. *. 1. & b.
- Adoptare non poteſst ſsacerdos, nec cæteri qui matrimonium contrahe re non poſsſsunt. Ibid. b.
- Adoptari non poteſst libertus, propter reuerentiam patrono debitam. p. 4. fol. 45. b. *. 4.
- Adoptatus nõ tranſsit in adoptantis poteſstatem, niſsi alicui de aſscenden tibus detur in adoptionem. p. 4. fol. 46. b. *. 1. &. 2.
- Adoptio duplex eſst. p. 4. fol. 20. b. *. 1.
- Adoptio quibus modis fit. ibid. & fol. 45. a. *. 2.
- Adoptio impedit matrimonium. Ibid.
- Adoptiui quos reliquit grauatus, non excludunt ſsubſstitutum. p. 6. fol. 24. b. colum. 4. in princi.
- Adoptiui non dicuntur propriè filij, ſsed quicquid habent, dicuntur habere ex mera liberalitate patris. p. 6. fol. 23. b. a.
- Vnde ſsi ſstatutum vult, quod filij non ſsoluant gabellam de hæreditate paterna, adoptiui ſsoluere tenebuntur. Ibidem.
- Adoptiuus debet ali àpatre adopt. ex quo ei ſsuccedit ab inteſstato. p. 4. fol. 46. b. b.
- Adoptiuus poterit contrahere cum matre vel auia adoptantis. p. 4. folio. 20. b. i.
- Adoptiuus an poſssit agere contra teſstamentum patris adoptiui. p. 4. fol. 46. b. g.
- Adoptiuus an poſssit matrimonium contrahere cum filia patris adoptiui. p. 4. fol. 21. a. d.
- ADORATIO hodie curfit verſsus Orientem? p. 1. fol. 98. a. o.
- ADVENTITIV Mdicitur etiam id quod pater promittit ſsilio bene merito: & obligatur pater ex tali promiſssione. p. 5. fol. 89. b. D
- ADVLTER poteſst cum adultera poſst mortem alterius vxoris contrahere: niſsi in tribus caſsibus. p. 4. fol. 11. b. *. 2
- Adulterium per vim contractum maritus accuſsare non poteſst. p. 4. fol. 24. a. *. 2.
- Quid ſsi vis non fuia præciſsa, ſsed conditionalis, adulterium committitur licèt excuſsetur à pœna. ibid. i.
- Quid ſsi vir præmonuit vxorem, vt fugeret, ne vi hoſstium opprimeretur, & noluit? Ibid.
- Adulterium vxoris an compenſsetur adulterio viri. p. 4. fol. 9. a. m. Ita vt maritus adulter vxorem adulteram accuſsare non poſssit. ibidem, fol. 24. a. *. 1.
- Adulterij crimen tunc eſst eccleſsiaſsticum, quando agitur ad ſseparationẽ thori matrimonialis. p. 1. fol. 69. a. e.
- Adulterium cum Regina fiericonſsulens, proditor eſst, & morte plectendus. p. 2. fol. 42. b. *. 1.
- Adulterium eſst ſsacrilegium, vnde eius cognitio pertinet etiam ad iudicem eccleſsiaſsticum. p. 4. fol. 23. a. k.
- Adulterium attentatum cum Regina, an ſsit crimen læſsæ maieſstatis. p. 2. fol. 42. b. A
- Adulterium eſst inter alia crimina excellentius, vt refert Azo. C. eodem. in ſsumma. p. 7. fol. 65. a. e:
- Adulterium eſst cum cõiugata vel alterius ſsponſsaſscienter coire. ibid. *. 1.
- Adulterium vnde ſsic dictum ſsit. ibid.
- De adulterio accuſsare hodie per leg. fori legum, ſsoli marito licet. p. 7. fol. 65. b. h.
- Ergo & iudici non licet de ea inquirere. ibid.
- Adulterij ſsuſspectus at ter admonitus à viro, necum vxore eius loque retur, impune poteſst occidi. p. 7. fol. 68. b. *. 2.
- De adulterijs vide multa in parte maritus & vxor.
- Adulterij accuſsario quanto tempore duret. p. 7. fol. 66. b. a. &. *. 1.
- Adulterium qualiter probatur. p. 7. fol. 68. a. *. 1.
- Adulterij pœna qualis ſsit à iure ſstatuta. p. 7 fol. 69. a. *. 1.
- De adulterio non licet tranſsigere. p. 7. fol. 65. a. e.
- De adulterio accuſsare, quæ perſsonæ poſssint. p. 7. fol. 66. a. *. 1.
- De adulterio accuſsata mulier, quam exceptionem opponere poteſst. p. 7. fol. 67. a. *. 2. cum ſsequenti.
- ADVLATIO triplex eſst. p. 2. fol. 11. a. f.
- Adulatio quando ſsit peccatum mortale. p. 2. fol. 35. b. b.
- Adulatores ſsunt reijciendi a conſsortio principum. p. 2. fol. 35. a. *. 3.
- Adulatores deſstruunt curias principum. p. 2. fol. 11. a. f.
- Adulatores repelluntur ab accuſsando. p. 2. fol. 35. b. b.
- ADVLTVS ſsi baptizetur debet per ſse reſspondere baptizanti. p. 1. |
  p. [5]
  fol. 17. a. *. 1.
- Adultus prius quàm baptizetur, debet inſstrui in fide. ibidem. n.
- Adultus non habens curatorem poteſst adire hæreditatem, & repudiare. p. 5. fol. 62. a. i. in fine.
- Adultus maior quatuordecim annorũ, an poſssit accuſsare? p. 3. fol. 2. b. h.
- ADVOCATVS eſst ille qui litis ſsuæ vel alienæ merita iudicio agẽdo vel defendendo proponit. p. 3. fol. 39. a. *. 1.
- Aduocatus non tenetur conſsulere iudici in eadem cauſsa, in qua eſst aduocatus. p. 3. fol. 38. b. i.
- Aduocatus dari debet per iudicem pupillis, & miſserabilibus perſsonis petentibus aduocatum. p. 3. fol. 39. b. *. 3.
- Aduocatus quo ordine debeat proponere merita cauſsæ. p. 3. fo. 40. b. *. 1.
- Aduocatus vel procurator reuelans inſstrumenta vel alia ſsecreta ſsuæ par tis punitur pœna falſsi. p. 7. fol. 26. a. f.
- Aduocatus pro quibus perſsonis teneatur aduocare gratis, & ſsine ſsalario. p. 2 fol. 25. b. g.
- Aduocatus vnde dicatur. p. 3. fol. 39. a. *. 1.
- Aduocati non dicuntur omnes qui aſssiſstunt defenſsioni cauſsæ: ſsed tantûm illi qui ſstuduerunt ſsaltem per quinquennium. ibid. a.
- Aduocati qui eſsſse non poſssint. ibid. *. 2. &. 3. cum ſsequenti.
- Aduocatus nemo eſsſse poteſst, qui non ſsit iuriſsperitus. ibid. d.
- Aduocatus nouus, ſsecundum Ange. eſst confuſsor litium: & medicus no uus, occiſsor parentum. p. 3. foll 39. a. e.
- Aduocatus nouus potius debet ſsumere partes rei, quàm actoris. ibid.
- Aduocatus an poſssit eſsſse monachus, ſstãte paupertate monaſsterij. ibi. h.
- Aduocati vociferantes, & boatu triumphali loquentes, qualiter reprehenduntur. p. 3. fol. 40. a. g.
- Nõ aduocare in palatio qui iurauit, poterit nihilominus ſsine metu periurij aduocare pro pupillis, & alijs perſsonis coniunctis. p. 3. fol. 41. a. d.
- Aduocatorum ſsalaria qualia eſsſse debeant in cauſsis ciuilibus & crimina libus. p. 3. fol. 41. b. *. 1. &. e.
- Aduocati hodie errant qui faciuni iurare clientulos ſsuos, quòd pro tanto nollent ſsuſstinuiſsſse talem iniuriam. Sed ſsic iurare debent, quòd ante expendiſsſsent tantùm de ſsuo, quàm pati voluiſsſsent talem iniuriam. p. 7. fol. 37. b. g.
- Aduocatus qui ad tempus prohibetur aduocarecoram iudice, poterit nihilominus poſstulare coram eius locum tenente. p. 3. fol. 41. a. *. 2.
- Aduocatus nullus poteſst patrocinari, quin prius per iudices & peritos regalis Curiæ, aut illius loci, vbi patrocinari vult, de peritia examinetur. Ibidem. *. 3.
- Aduocatus qui patrocinij officiũ iurat, qualiter iurare debeat. ibi.
- Aduocatus qui non reperitur in matricula, cenſsetur eſsſse priuatus. p. 3. fol. 41. a. m.
- Aduocatus qui ſsumit cauſsas iniuſstas qualiter in conſscientia teneatur. Ibid. k
- Aduocatus pactum facere non poteſst de quota litis cum clientulo. p. 3. fol. 41. b. *. 1.
- Aduocatus qui vtram partem adiuuat, eſst præuaricator: & eſst vltimo ſsupplicio plectendus. ibid. *. 2.
- Aduocatus coram iudice in præſsentia partis, ſsi quid confiteatur, perinde eſst, acſsi pars dixiſsſset. Si tamen quid nociuum dixiſsſset, quandocun poteſst ante ſsententiam diffinitiuam reuocare. p. 3. fol. 40. a. *. 2.
- Aduocatus qui ſscit ſsecreta cauſsæ, nolens pro moderato ſsalario poſstula re, compellitur per iudicem. Nec poteſst aduocare pro aduerſsa parte, poſstquam ſscit ſsecreta litis. p. 3. fol. 40. b. *. 2. &. k.
- Aduocatus quiſsecreta cauſsæ clientuli ſsui reuelat, qualiter puniatur. p. 3. fol. 40. b. *. 1.
- Hocvidetur procedere, quando tantùm dolo communicauit. ibid. d.
- Aduocare, quæ perſsonæ poſssint pro ſse, & parentibus, non pro alijs. p. 3. fol. 39. b. *. 2.
- Aduocare qui ſsunt prohibiti, ſsi fortè iudice ignorante poſstulent, an teneat proceſsſsus. p. 3. fol. 39. b. 1.
- Aduocati qui nõ poſssunt quęſstionari, nec tormẽtis ſsubijci. p. 2. fo. 31. a. h.
- Aduocationis officium hodie plus ad ſsubuerſsionem veritatis, quàm ad lucidationem iuſstitiæ exercetur. p. 3. fol. 38. b. h.
- AESTIMATA res ſsi datur in dotem, qualiter debeat reddi. p. 4. fol. 34. a. h. pertotum.
- AEſstimatio in dubio facit emptionem. p. 4. Fol. 33. b. g.
- AFFINITAS non contrahitur extraordinaria pollutione viri cum vxore: ſsed opus eſst, quòd ſsemen viri intret clauſstra pudoris. p. 4. fol. 19. a. c.
- Sed qualiter fiet hæc probatio? Ibidem.
- Affinitas quid ſsit. p. 4. fol. 18. b. g.
- Affinitas contrahitur etiam coitu fornicario. p. 4. fol. 10. a. l.
- Vide in dict. gradus affinitatis.
- Affinitas non eſst inter virum & vxorem, ſsed ſsunt principium affinitatis. p. 4. fol. 19. a. a.
- Affinitas contrahit̃ inter vxorẽ adoptantis, & adoptiui. p. 4. fol. 21. a. *. 1.
- Affinitatis tres gradus ſsunt, aſscendentes, deſscendentes, & collaterales. p. 6. fol. 87. b. *. 1.
- AFFLETAMENTVM, ſseu Naulum quid. p. 5. fol. 39. a. *. 2.
- AGAMENNON populorũ paſstor dictus ab Homero. p. 2. fo. 30. 1.
- AGENS fraudulenter contra mercatorem aut alium viatoren, vt differat ſsuum iter, compellitur ad rei inſstantiam per iudicem: vt ad breue tempus contra eum agat. p. 2. fol. 15. a. *. 2.
- Agens ad damnum, veliniuriam ſsibi illatam, quid in libello debeat exprimere. p. 3. fol. 10. b. *. 2.
- Agenti recuperãdæ obſstat notorius defectus proprietatis. p. 7. fo. 43. b. a
- Agere in quibus caſsibus quis inuitus compellitur. p. 3. fol. 14. b. *. 2. & k.
- Agere inuitus compellitur infamans. p. 3. fol. 15. a. a.
- Sed coram quo iudice, diffamati, aut infamantis? Ibidem b.
- AGER eſst terra ſsine ædificio ad ſseminandum. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- AGGRESSOR itinerum non poteſst pro vna vice capitaliter puniri, niſsi occiderit. p. 2. fol. 53. a. b.
- AGRICOLAE qui dicantur. p. 2. fol. 69. a. *. 2.
- ALFAQVEQVES Arabicè qui dicantur, & quod ſsit eorum officium. p. 2. fol. 113. b. *. 1.
- ALEATOR dicitur ille qui luſsum aleæ apud ſse conſsueuit exercere, cauſsa ſsui emolumenti, ſsicut in cauponibus. p. 7. fol. 48. a. f.
- Aleator adeò eſst odioſsus iuri, vt ne iniuriarum, ne legis Aquiliæ agerepoſsset, ſsi ludi occaſsione, vbicun, & quandocun ei accidat damnum. Ibidem g.
- ALIENANS in hoſstes, plectitur pœna mortis. p. 2. fo. 55. a. c.
- Alienate prohibitus, an incidat in pœnam, ſsi tentet, vel incipiat alienare. p. 5. fol. 25. b. c.
- Alienate non poſsſse rem, non eſst de diffinitione dominij. Ibid.
- Alienatio, an confirmetur, ſsi pretium rei dotalis alienatæ reſstituatur ſsoluto matrimonio. p. 4. fol. 31. a. col. 2. e.
- Alienatio propriè eſst, per quam dominium transfertur, ſsecũdum Bal. p. 5. fol. 25. b. c. &. p. 1. fol. 109. b. *. 1. &. c.
- Alienatio facta per Regem de re aliena, transfert dominium in accipien tem. p. 5. fo. 92. a. *. 1.
- Requiritur tamen, vt Rex credat eſsſse rem ſsuam, aliter non valeret alienatio, niſsi id faciat de plenitudine poteſstatis. ibid. g.
- Alienatio rerum eccleſsiæ per quem. & quomodo debeat fieri. p. 1. fo. no. a. *. 1. Et an requiratur conſsenſsus totius populi. Ibid. c.
- Sed an etiam præcedere debeat cauſsæ cognitio. ibid. d.
- Alienatio facta à proditore, poſstquàm cœpit de proditione cogitare, non valet. p. 7. fol. 17. b. *. 2.
- Facta tamen iuſstè ignoranti, videtur tenere. ibid. fol. 18. a. b.
- Alienatio facta ſsecundum diſspoſsitionem legum Partitarum, an liget Eccleſsiam, cũ non reperiatur approbata de iure canonico. p. 1. fol. 110. b. a
- Alienationis prohibitio per teſstatorem facta, valet ſsi exprimit iuſstam cauſsam. p. 5. b. *. 2. Et aliquando etiam ſsine cauſsæ expreſssione. fol. 26. a. b. &. c.
- Alienantes illicitè bona eccleſsiæ, qualiter puniãtur. p. 1. fol. 113. a. *. i, & h.
- Alienatione prohibita per pactum, dominium non tranſsire doctores antiqui tenuerunt falſsò. p. 5. fol. 25. b. c. In alienatione rerum immobilium minoris, neceſsſsariò requiritur decretum. p. 3. fol. 102. b. h.
- Alienigena non poteſst ſsuccedere in caſstro regni. p. 2. fol. 54. b. f.
- ALEXANDER magnus cur in Venere non fuerit ſstrennus? p. 2. fol. 19. a. a.
- ALFEREZ vulgò in Hiſspania dictus, qui & Comeſstablis alibi dicitur, qualis eſsſse debeat, & quod ſsit eius beneficium. p. 2. fol. 25. b. *. 2.
- ALGVAZELLVS Arabicè quis dicatur, & quod ſsit eius officiũ p. 2. fol. 26. b. *. 2. & ibidem d.
- Alguazellus quibus in caſsibus poteſst capere delinquentes ſsine mandato iudicis. p. 2. fol. 27. a. a.
- Alguazellus, qui potuit prohibere robarias, & alia damna: & non fecit, tenetur ad emendam damni. ibid. c.
- ALIMENTA iure naturæ filijs debentur, etiamſsi ſsint incœſstuoſsi, & de damnato coitu. p. 4. fol. 52. a. b. Excuſsantur tamen, ſsi ſsunt pauperes. ibid. b. *. 2
- Alimenta præſstare quid ſsit, & quam vim habeat. p. 4. fol. 52. a. *. 1.
- Alimentis legatis ſsine quantitate præſstari debent, ſsicut teſstator conſsueuit. p. 6. fol. 64. b. *. 1.
- Alimenta præſstare tribus de cauſsis, tenentur parentes. p. 4. folio. 52 a. *. 2.
- Alimenta cui debentur, debetur & domus ad habitandum: quia ſsine domo vita hominis duci non poteſst. p. 4. fol. 52. a. g.
- Alimenta vbi alicui debentur, debent taxari pro modo reddituum, nõ pro valore bonorum. p. 4. fol. 52. a. h.
- Alimentis legatis comprehenduntur carbones, & ligna, & veſstiarium, & calcearium. p. 2. fol. 58. b. c.
- Alimenta præſstare filio, quibus de cauſsis excuſsetur pater. p. 4. fol. 53. a. *. 2. &. m. &. n.
- p. [6]
  Alimenta debita pupillo, vide in parte pupillus.
- Alimemta tenetur filius mittere patri etiam exiſstenti in exilio. p. 4. folio. 52. b. a.
- Alimentorum appellatione quid contineatur. p. 4. fol. 52. a. f.
- Alimentatus non debet alimentantem accuſsare, niſsi ſsit res quæ Regem, vel Rempub. concernat. p. 4. fol. 54. a. *. 1.
- Alimentãs aliquẽ, tenetur ei omnia neceſsſsaria tribuere. p. 4. fol. 53. a. 3.
- Dictio ALIVS facit pofitionem eiuſsdem qualitatis. p. 3. fol. 97. b. f.
- ADMIRANDVS quod officium habeat. p. 2. fol. 28. a. *. 1.
- ALMOCADENVS quis dicatur, & quod ſsit eius officium, & qua liter creari debeat. p. 2. fol. 78. a. *. 1. & ſsequent. per totum. & fol. 91. a. *. 2. &. 3.
- ALVEVS fluminis ſsi mutetur in aliã partem, quod eſst derelictum à flumine diuiditur inter eos quorum prædia ripæ adhærebant. p. 3. fol. 190. b. *. 1.
- Quid ſsi alueus ibi ſstetit per decem annos inter præſsentes, & per viginti inter abſsentes, & recedat? dic, non debere reſstitui dominis prioribus: quia præſscriptum eſst titulo iuris gentium. ibi. fol. 161. a. a.
- ALMOXARIFES qui dicantur Arabicè, & quod ſsit corum officium. p. 2. fol. 28. b. *. 1. &. a.
- ALQVIMIAE ars quàm ſsit vana, & ridicula. p. 7. fol. 29. b. a.
- ALLVVIO non habet ius in priuato torrente. p. 3. fol. 160. a. b.
- Alluuione nobis acquiritur dominium fundi. Ibid. *. 1.
- Alluuionis incrementum pertinet etiam ad vſsufructuarium, & Emphitheotam. Ibidem d. Idem etiam eſst in feudatario. Ibid. g.
- Alluuionis incrementum, an communicetur inter virum & vxorem? Ibidem h.
- Alluuio quid ſsit. p. 5. fol. 86. b. k.
- ALTARE non debet eſsſse ligneum, vel terreum: ſsed lapideum. p. 1. fo. 98. a. e.
- Altare ad decantandum miſsſsam nemo debet habere ſsine licentia Epiſscopi. p. 1. fol. 96. a. *. 1. & f.
- Altaria conſstituta per ſsomnia, & quaſsi per inanem reuelationem hominum deſstrui debent. p. 1. fol. 97. a. *. 2.
- AMBASSIATORES, ſseu Legati Regis quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 27. a. *. 1.
- Ambaſssiatoribus an liceat donare, & recipere. Ibid. f.
- Ambaſssiatores de iure gentium ſsunt inuiolabiles. p. 3. fol. 92. b. a.
- AMICVS verus quid teneatur facere pro amico. p. 4. fol. 73. a. *. 2.
- Propter amicum non excuſsatur peccatum. Ibid. b. d.
- Amicus magnus ex quibus actibus iudicetur: & ad quid conferat hæc probatio. p. 7. fol. 20. a. d.
- Amicus ſsi recipit amicum in domo ſsua, non tenetur ex edicto Nautæ, caupo. ſstabu. p. 7. fol. 48. b. a.
- Amicus verus qualiter cognoſscatur. p. 4. fol. 72. b. *. 1.
- Amicitiæ commoditas, & fructus. Ibid. b.
- Amicitia triplex eſst: vna naturalis: altera, ex longa couuerſsatione: tertia, quam quis ob ſsuum commodum duntaxat habet. Poteſst addi quarta, quam generoſsi inter ſse poſsuerunt ex pacto. p. 4. fol. 72. b. *. 2.
- Amicitia propter vtile damnata eſst, ſsecundum Ariſstotelem. 8. Ethicorũ. Ibidem fol. 73. a. c.
- Ad amicitiæ conſseruationem quæ requirantur. ibid. *. 1.
- Amicitia quibus modis ſsoluitur. p. 4. fol. 73. b. *. 1.
- AMPLEXVS eſst nota remiſssionis iniuriæ. p. 7. fol. 45. d.
- ANATHEMATIS ſsententia, quæ mucro Epiſscopalis dicitur, fertur per ſsolum Epiſscopum, non per minores prælatos, & qua ſsolennitate & ritu emittitur. p. 1. fo. 86. b. *. 1.
- Anathematizare eſst mucro Epiſscopalis. dicit text. in cap. viſsis. 16. quæſstio. 2. p. 1. fol. 37. a. l.
- ANCILLA à domino publicè proſstituta, efficitur libera odio proſstituentis. p. 4. fol. 57. a. *. 2.
- Ancilla data in dotem viro, non cedit ipſsa, nec partus eius lucro viri, niſsi vir receperit eam æſstimatam. p. 4. fol. 34. b. *. 1. &. ibid. b.
- Ancilla quæ domino ſsciente contraxit cum libero homine, per hoc efficitur libera. p. 4. fol. 57. b. *. 1.
- ANIMA rationalis duos intellectus habet. p. 2. fol. 32. b. *. 1.
- Anima per peccatum moritur in damnationem perpetuam, & per pœnitentiam reſsurgit in vitam æternam. p. 1. fol. 22. a. col. 1. *. 1.
- Animæ vera diuiſsio. p. 2. fol. 32. b. col. 1. in principio.
- Animæ quotidie nouæ creantur à Deo, & infunduntur nouis corporibus: & infundendo creantur, & creando infunduntur. p. 1. fol. 104. b. G
- Animam eſsſse ſsanguinem dixit Tricias Ariſstoteles entelechiam: alij verò ignem &c. p. 2. fol. 32. a. f.
- Animus generoſsus facilius ducitur quàm trahitur. p. 2. fol. 19. b. d.
- Animalia omnia inſstinctibus quibuſsdam docta ſsunt per quos tendunt ad conſseruationem ſsuæ ſspeciei. p. 4. fol. 51. b. i.
- ANNVI redditus, & mancipia annexa fundo inter immobilia numerantur. p. 2. fol. 53. a. h.
- APPELLARI an poſssit à ſsententia lata ſsuper actione ad exhibendum. p. 3. fol. 8. a. e.
- Appellari poteſst à iudicibus ram ordinarijs, quàm delegatis: à principe verò non appellatur, ſsed ſsupplicatur, vt reuideat ſsententiam quã tulit. p. 3. fol. 147. b. *. 1.
- Appellari poteſst à ſstatuto introducto in odium ſspeciale priuatæ perſsonæ. p. 1. fol. 7. a. col. 1. e.
- Appellari poteſst bis â ſsententia ſsuper eodem facta. p. 3. fol. 149. b. *. 2.
- Appellare, quæ perſsonæ poſssint â ſsententia lata. p. 3. fol. 143. a. *. 1. cum ſsequentibus.
- Appellare poterit inuito reo conſsanguineus pro condemnato in cauſsa ſsanguinis. p. 3. fol. 144. a. *. 2. Quid autem, ſsi condemnatus fuerit contumax, an idem erit dicendum? videtur, quòd ſsic. Ibid. m.
- Appellare & appellatio, vide plura in parte ſsententia.
- Appellare oportet gradatim, non omiſssis medijs: ad principem verò appellari poteſst, omiſssis medijs. p. 3. fol. 147. b. *. 2.
- Infra quod tempus appellandum ſsit. p. 3. fol. 148. b. *. 2. & fol. ſseq. a. c.
- Appellat ur à declaratione verbi ambigui in diffinitiua poſsita, & à relatione imperfecta miſsſsa regi. p. 3. fol. 147. a. *. 1.
- Appellatio eſst querela partis à ſsententia contra eum lata recurrentis, & ponentis ſse ſsub maioris iudicis protectione. p. 3. fol. 142. a. *. 1.
- Appellatio non admittitur, niſsi iuſsta cauſsa exprimatur. p. 3. fol. 146. b. e.
- Appellatio ſsi ſsit interpoſsita ad Regem per viduã vel pupillum, ſseu pau perem non habentem vigintimorapetinos, ipſse Rex cognoſscet de appellatione, vel mandabit qui cognoſscat. p. 3. fol. 148. b. *. 1.
- Appellationis victoria vnius ſsociorum prodeſst cæteris ſsocijs, licèt non appellauerint: idem eſst in ſseruitute communi. p. 3. fol. 144. a. *. 1.
- Contra appellationis naturam eſsſset conſsuetudo appellandi ad parem, vel minorem iudicem: ideò nihil valeret. p. 3. fol. 142. b. g.
- Quando tamen huiuſsmodi appellatio valeat, vide. p. 3. fol. 148. a. c.
- Poſst appellationem attenta debent reuocari, & in priſstinum reduci. p. 3. fol. 150. b. A
- Appellatione pendente ſsi moriatur res de qua contenditur: putà, bos, nihilominus iudex appellationis procedet contra moroſsum. p. 3. folio. 150. b. *. 2.
- Appellationes (vt Ait diuus Bernard. de conſsi. ad Euge.) ſsunt grande & generale bonum mundo,tam neceſsſsarium quam ſsolipſse, mortalibus. p. 3. fol. 142. b. e.
- Appellationes ſsi fiũt ad regem cognoſscunt de ea judices ordinarijcuriæ regis. p. 3. fol. 148. a. *. 1. In cauſsis tamen magnis & arduis non debent pronunciare ſsine conſsultatione regis. Ibid. f.
- APPELLANS debet proſsequi appellationem infra terminum à iudice aſssignatum. p. 3. fol. 149. a. *. 1.
- Appellans nõ debet per verba incurialia ſsiue iniuria iudicem, à quo appellat, laceſssere: nec dicere quòd iniuſste iudicauit. p. 3. fol. 149. b. *. 2.
- APOLLINARISTAE hæretici dixerunt Chriſstum habere animam ſsenſsitiuam tantum. p. 1. fol. 14. a. col. 2. n.
- APOSENTADORES vulgò dicti domus regiæ, quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 25. a. *. 3.
- Apoſsentadores perdunt officium, & ſseptulum reddunt, ſsi aliquid recipiant etiam ab ſsponte dantibus vltra taxata ſsibi à lege. ibid. h.
- APOSTATA reuertens ad fidẽ, nõ recuperat bona. p. 7. fol. 78. a. c.
- APOSTOLORVM quem quiſs articulum in Symbolo compoſsuerit, vnde ſsciri potuit. p. 1. fol. 14. b. col. 2. g.
- APVLIAE regnum eſst feudale eccleſsiæ. p. 4. fol. 65. b. h.
- AQVA ad baptiſsmum qualis eſsſse debeat. p. 1. fol. 16. a. col. 2. in prin.
- Aqua venalis eſst in AEgypto. p. 2. fol. 58. b. b.
- Aquæ vſsus & commoda ex Yſsidoro. p. 2. fol. 31. a. c. & fol. 58. b. A
- ARABICA multa vocabula remanſserunt in Hiſspania, poſstquam recuperata fuit à Sarracenis. p. 2. fol. 25. b. d.
- ARBITER vide in parte compromiſsſsum.
- Arbiter dicitur, qui eſst electus à partibus ad cognoſscẽdum de cauſsis eorum per viam iuris. p. 3. fol. 25. *. 1.
- Arbitri vocabulum comprehendit tam arbitros, ꝗ̃ arbitratores. ibid. b.
- Arbiter ab arbitratore in quo dignoſscitur. ibid.
- Arbiter alius quàm naturalis ratio, non cadit inter prætendentes ſsupremam poteſstatem. p. 1. fol. 7. a. col. 1. in prin.
- Arbiter mulctare non poteſst partes ratione contumaciæ. 3. p. fol. 25. b. d.
- Arbiter diffinitiuam ſsen tentiam ferre non poteſst altera parte abſsente etiam per contumaciam: niſsi hoc actum ſsit in compromiſsſso. p. 3. folio. 26. a. a.
- Arbiter an poſssit cogi ſsuſscipere arbitrium. p. 3. fol. 27. b. b. & fol. 28. b. *. 2.
- Arbitri poteſstas quo tempore finiatur. p. 3. fol. 28. b. b.
- Ab arbitri ſsententia non appellatu: non tamen condemnatus eam obſseruare tenetur, ſsi pœnam ſsoluere voluerit. p. 3. fol. 31. a. *. 1.
- p. [7]
  Hodie tamen de iure regni rectè poteſst appellari. ibid. c.
- Arbitri ſsententia analogatur, etiam ſsi fuit appoſsita in compromiſsſso. p. 3. fol. 31. a. f.
- Arbitri quibus de cauſsis prohiberi poſsſsunt ne ſsententiam ferant. p. 3. fo. 29. b. *. 1.
- Arbitri quid obſseruare debeant, quando ſsententiam ferre volunt. Ibidem *. 2.
- Arbitri quibus de cauſsis compelli non poſsſsunt decidere controuerſsiam quam ſsemel ſsuſsceperunt terminandam. p. 3. fol. 29. a. *. 1.
- Arbitri quę debeant animaduertere circa lites quas decidendas & componendas recipiunt. p. 3. fol. 27. b. *. 1.
- Arbitri quando diſscordant in electione tertij, iudex ordinarius poteſst eum eligere: & in huiuſsmodi electione potius ſsequi debet voluntatẽ partium, quàm arbitrorum. p. 3. fol. 29. a. d. Sed an hoc procedat in arbitratoribus? ibid. e.
- Et hic tertius an poſssit cogi arbitrari, & quam poteſstatem habeat diſscordantibus cæteris arbitris. ibid. f. & g.
- Arbitrator dicitur ille qui eſst electus â partibus ad componendum inter eos, non ſscruata via iuris. p. 3. fol. 25. b. *. 1.
- Arbitrator non tenetur obſseruare ferias. p. 3. fol. 12. a. b.
- Arbitrator poteſst ſsententiã clauſsam ferre fine recitatione. p. 3. fol. 116. a. P
- Arbitrium boni viri quæ verba importent. p. 6. fol. 66. a. col. 2. per totũ.
- Arbitria redacta ſsunt ad inſstar iudiciorum. p. 3. fol. 25. b. e.
- Arbitri an poſssint iudicare ſsecundum ius quod nouerunt ex conſsuetudine. p. 1. fo. 12. a. col. 1. a.
- ARBOR quãdo nocet vicino, qualiter probatur. p. 7. fol. 62. b. g.h.i.k.
- Arboresfundi dotalis à marito ſsciſsſsę, vel vi ventorum euulſsæ conſstante matrimonio, ſsunt vxoris. p. 4. fol. 37. a. *. 1. Idem etiam eſst ſsi arbores eſsſsent deſsiccatæ. ibid. a.
- Arbores in ripa fluminum conſstitutæ, corum ſsunt quorum prædia ſsunt ripis iuncta. p. 3. fol. 156. b. *. 1.
- Arbores frugiferas qui damnificat, tenetur ad duplum. p. 7. fol. 62. a. *. 2.
- Arbores. ne damnum dent fabricæ ædificij, ſsolent radicitus amputari. p. 7. fol. 62. b. g.
- ARCHIDIACONVS græcè, latinè diaconorum dux, hic eſst vicarius Epiſscopi. p. 1. fol. 53. b. *. 1.
- Archidiaconi officium quod ſsit. Ibidem. r. & per totum.
- ARCHIEPISCOPVS in viſsitatione dioceſsis quid obſseruare & facere debeat. p. 1. fol. 145. a. *. 1. &. 2.
- Archiepiſscopus dicitur viſsitare, etiam ſsi vadat cauſsa conſsignandi pueros. p. 1. fol. 145. a. k.
- Archiepiſscopus Toletanus dicitur primas Hiſspaniæ, vt patet expreſssè in cap. cum longe. 63. diſstin. p. 1. fol. 35. b. 1.
- Archiepiſscopus dicitur dux Epiſscoporum. & illud poteſst in Epiſscoposſsuæ prouinciæ quod Patriarcha ſsuper ſsuos Archiepiſscopos. p. 1. fol. 37. b. *. 2.
- Archiepiſscopus, Cardinalis, Patriarcha, Epiſscopus, Archipresbyter, qualiter dignitate & iuriſsdictione inter ſse differant. ibid. n.
- ARISTIPPVS damnabat in hominum moribus, quòd in auctio nibus vaſsa diligencer inſspicerent, prius quâm emerent: vitam eorum non inſspicerent quos ſsibi in amicitiam adiungerent. p. 4. fol. 72. b. e.
- ARISTOCRATIA an melior ſsit monarchia. p. 2. fol. 5. b. b.
- ARMA nec victualia debent vendi hoſstibus fidei. p. 5. fol. 19. b. *. 3. & fol. 20. a. b.
- Armorum appellatione non ſsolùm lorica: ſsed & lanceæ, & pali, & lapides continentur. p. 7. fol. 98. a. *. 1.
- ARCA quid ſsit. p. 4. fol. 29. b. a.
- ARRAE poſsſsunt dari conſstante matrimonio. p. 4. fol. 29. a. d.
- Pro arris poteſst fundus vxori dari contra opinionem Bartoli. p. 3. folio. 110. b. h.
- Arræ hodie de iure regni non poſsſsunt excedere decimam partem bonorum. p. 3. fol. 111. b. b.
- Arras duplicatas, vt teneatur reddere, qui nolit ſstare pro matrimonio, de iure partitarũ non reperitur: licèt de iure ciuili poſssint reddi, etiã quadruplicatæ, ſsi ita conuentũ ſsit. p. 3. fol. 111. a. b.
- Arræ in Hiſspania ſsucceſsſserunt loco donationis propter nuptias. p. 4. fol. 29. a. d.
- Arrarum nomine non poteſst darivltra decimam bonorum. p. 4. folio. 29. a. e.
- ARROGARI non poteſst minor ſseptennio patre carens. p. 4. folio. 45. b. *. 3.
- Arrogare non poteſst tutor eum cuius tutelam gerit. p. 4. fol. 46. a. *. 1.
- Arrogator quid debeat reſstituere arrogato, ſsi eum extra poteſstatem ex cludat. p. 4. fol. 46. a. *. 3.
- Arrogatus tranſsit cum ſsuis bonis, filijs & famulis in arrrogantis poteſstatem. p. 4. fol. 46. a. *. 2.
- Arrogato qualiter debeatur quarta in bonis arrogatoris. p. 4. folio, 46. a. g.
- ARTICVLVS quid ſsit. p. 1. fol. 15. a. d.
- Articuli fidei, vnde ita dicantur. p. 1. fol. 15. a. b.
- Articuli fidei ſsunt quatuordecim, quorum ſseptem pertinent ad Chriſsti diuinitatem: & ſseptem ad humanitatem. p. 1. fol. 15. a. colũ. 1. *. 1. & colum. 2. d,
- ARTIFEX tenetur de damno, quod in re, quam ſsuſscepit contigit imperitia ſsua. p. 5. fol. 42. a. *. 1.
- Artifex in dubio ſse videtur aſsſserere peritum. ibid. f.
- Artifex qui opus certo precio ſsuſscepit, ſsi anteꝗ̃ perficiatur, corruit, tenetur ad pretium, & intereſsſse. p. 5. fol. 43. b. *. 1. Et idem eſst, ſsi corruat poſst quindecim annos. ibid. g.
- Artifex qui locat operas ſsuas, tenetur de leuiſssima culpa. p. 5. fol. 44. a. c Et ſsi ſsuſscepit in ſse periculum rei, tenetur de caſsu fortuito. ibidem.
- Artifices cæteri meneſstrales qualiter teneantur pro rebus quæ ſsibi faciendæ committuntur. p. 7. fo. 49. b. *. 1.
- ASTROLOGVS ſsi per ſsuam artem aliquem furem rei alicuius nominauerit, non eſst actio iuiuriarum. p. 7. fol. 36. b. *. 1.
- ASTRONOMIAE vſsum valde diſsſsuadet Innocẽtius, quippe quæ homines facilè ducit ad idololatriam. 7. fol. 73. b. i.
- Per Aſstronomiam velle prædicere caſsus fortuitos, eſst illicitum & ſsuperſstitioſsum. ibidem. Illa tamen quæ cauſsantur ex corporibus cœleſstibus prædicere licet, vt pluuiam &c. ibid. l.
- Aliquando etiam his artibus magicis vti licet, propter magnam vtilitatem, vt ad deuiandam nubem, ad expellendos dæmones. &c. ibidem lio. 74. a. *. 2.
- AROMATARII qui miſscent ceram corruptam cum incorrupta, non committunt falſsitatem. p. 7. fol. 27. a. e.
- ASSASSINI qui dicantur, & qua pœna puniantur. p. 7. fol. 81. a. *. 1. 1. &. b.
- ASSONATAM qui in domo ſsua facit qualiter puniatur. p. 7. fofol. 38. a. *. 2.
- AVARVS non eſst diuitiarum dominus, ſsed ſseruus. p. 2. fol. 10. a. *.
- Auaritia nihil deterius, præſsertim in principibus. p. 2. fol. 10. a. b.
- Auaritia quæ mala ſsecum adferat. ibid. c.
- AVGVSTVS Cæſsar fuit primus qui formauit hoc Adagium, Ad Kalendas Græcas. p. 5. fol. 65. a. e.
- AVRIFICES quifaciunt aurum & argentum de minori liga, quã ciuitas requirat, puniuntur pœna falſsi. p. 7. fo. 27. a. d.
- AVTHORITAS principis quando requiratur in ſstatuto. p. 1. folio. 7. b. col. 2.
- Authoritas principis iniuſsta eſst, ſsi quod populis prohibet ſsibilicere patiatur. p. 1. fol. 9. a. col. 1. a.
- AVIBVS legatis, rapaces, & pauones: & omnes aliæ aues debentur. p. 7. fol. 107. a. *. 2.
- AVVS paternus & maternus de iure Partitarum circa onus dotatæ neptis non differunt. p. 4. fol. 31. b. d.
- AVXILIVM qualiter quis dicatur præſstare furto. p. 7. fol. 52. b. g.
B.
- BACCALAVREVS an eximatur à muneribus. p. 2. fol. 31. b. col. 1. &. 2. & per totum.
- BANNA bannitorum in aliqua pecunia præſstanda non poſsſsunt exigi ab hæredibus. p. 7. fo. 13. a. col. 1. in medio.
- Bannitio non impedit mortis pœnam imponi. p. 2. fol. 43. a. h.
- Banniti ſsi euocantur ad curiam, gaudent ſsecuritate. p. 2. fol. 52. b. g.
- BALSAMVS quid ſsit & cur in Chriſsmate ad miſscetur. p. 1. fo. 19. a. colum. 1. b. &. c.
- Balſsamus optimus vbi creſscat. ibid. c.
- Balſsami colligendi modus. ibid.
- BAPTISMVS quid ſsit, & quando fuit inſstitutus. p. 1. fol. 16. a. col. 1. *. 1. &. e.
- Baptismus remittit omnia peccata. p. 1. fol. 17. a. col. 1. *. 1.
- Baptiſsmus collatus à quocun ſsiue iudæo Sarraceno. fœmina vel maſsculo valet ſsi baptiſsmi forma ſseruetur. ibid. &. fol. 17. b. col. 2. *. 1.
- Baptiſsmus ſsanguinis fit per martyrium. p. 1. fol. 16. b. col. 2. m.
- Baptiſsmus eſst ianua omnium ſsacramentorum. p. 1. fol. 18. a. col. 2. *. 1.
- Baptiſsmus eſst primum fidei ſsacramentorum & ſstabile fun damentum. p. 4. fol. 28. a. col. 1. c.
- Baptiſsmus debet præſstari in eccleſsia parrochiali cuius eſst baptizandus. p. 1. fol. 18. a. col. 1. inprin.
- Baptiſsmus cur potius in aqua, quam in vino vel alio liquore debeat fieri. p. 1. fol. 16. a. col. 1. c.
- Baptiſsmus eſst triplex, flaminis, fluminis, & ſsanguinis. p. 1. fol. 16. b. col. 2. *. 1.
- Baptiſsmus quare iterari non debet. p. 1. fol. 18. a. col. 1. d.
- p. [8]
  Baptiſsmus non requirit neceſsſsariò, vt aqua ſsit benedicta vel ſsanctificata. p. 1. fol. 16. a. col. 1. f.
- Baptiſsmi effectus & virtus. p. 1. fol. 17. a. col. 1. b.
- Baptiſsmi forma & ceremoniæ. p. 1. fol. 16. a. col. 2. g.
- Baptiſsmi forma inſstituta fuit à Chriſsto, cum dixit Diſscipulis, vt baptizarẽt In nomine Patris & Filij, & Spiritus ſsancti. p. 1. fol. 16. b. col. 1. *. 1.
- Baptiſsmum an vitiant verba ęquipollentia. p. 1. fol. 16. b. 1. b.
- Baptizãs ſsi erret in ſsexu, an teneat baptiſsmus. p. 1. fol. 17. a. col. 2. m.
- Baptizans debet eſsſsevnus & non plures. ibidem. b. col. 1. c.
- Baptizatus bis ſsi fuerit laicus nõ poteſst ad ordines promoueri: ſsi eſst clericus ab ordinib. deponitur. p. 1. fol. 18. a. col. 1. *. 1.
- Baptizatus vngitur in pectore oleo, bis ante baptiſsmũ & quid illud fignificat. p. 1. fol. 19. a. col. 1. *. 1.
- Baptizatus timore futuri morbi non eſst ordinandus. p. 1. fol. 57. a. *. 2.
- Baptizari iterum quis poteſst quãdo eſst dubium de baptiſsmo. p. 1. fol. 16. bol. 2.. ce. &. fol. 18. a. col. 1. e.
- IOANNES Baptiſsta primus poſsuit noui teſstamenti fundamenta. p. 1. fol. 19. b. col. 1. c.
- BAƩIΛEYƩ quis proprie dicatur. p. 2. fol. 7. a. col. 1. b. &. fol. 65. a. d.
- BARAGANA arabicè quæ dicatur. p. 4. fol. 40. b. *. 2.
- BARBITONSOR, in quibus locis de beat exercera officiũ ſsuum, & qualiter teneat̃ de dãno qͦd ratione artis ſsuæ dederit. p. 7. fo. 62. a. *. 1.
- BARONES poſsſsunt non petita licentia ſse transferre cum ſsuis vaſsſsalis ad aliud regnun Chriſstianorum ſsui lucri gratia, modo nõ noceant ſsuo regi. p. 4. fol. 65. a. c.
- Barones cæterique domini tenẽtur curtes ſsuas in quibus pedagia cuſstodire à prædonibus aliter tenentur ad damna ipſsis deprædatis. p. 5. fol. 37. b. a. &. b.
- Barones nõ habẽt ius hoſspitandi in domibus vaſsſsalorũ. p. 4. fol. 62. b. g.
- BEHETRIA quid ſsit, & que eius vis ac poteſstas. p. 4. fol. 62. a. f, &. g.
- BELLVM inſstum dicitur quod fit ob augmentum fidei, & ad deſstructionem inimicorum illius, & quod ſsit ob domini ſsui cuſstodiam, honorem, & ſseruitium. p. 2. fol. 79. a. *. 1.
- Bellũ qñ poſssit indici contra infideles ex parte Ecclæ. p. 2. fol. 2. a. col. 1. b.
- Bellum facturi quarum rerum debeant eſsſse periti. p. 2. fo. 91. a. *. 1.
- Bellũ an iuſsta ratione moueatur Indis Maris occeani ampliſssimè ſsimul & eruditiſssimè diſsputatur. p. 2. fol. 79. per. 20. ferè columnas.
- Bellum poteſst iudici contra hæreticos. p. 2. fol. 2. a. col. 1. c.
- Bellum dulce inexpertis. p. 2. fol. 4. b. k.
- Bellum eſst indictum à lege contra ſseditioſsosp. 2. fol. 65. b. h.
- Bella iniuſsta ſsunt quædam latrocinia. p. 2. fol. 79, u. b.
- Bellum quot modis dicatur iniuſstum. ibid.
- Bellum inituri, quibus armis præmuniri debeant. p. 2. fol. 83. b. *. 1.
- Bellum geritur, vt pax acquiratur. p. 2. fol. 78. b. c.
- Bellum quid ſsit. ibid. *. 1. &. d.
- Bellum vt ſsit iuſstum, quæ requirantur. ibid.
- BENEFICIVM non confertur inuito. p. 7. fol. 101. Reg. 24.
- Ad beneficia ſsimplicia habiles ſsunt maiores ſseptennio, ex quo poſsſsunt ad minores ordines promoueri. p. 1. fol. 120. b. b.
- Beneficia plura quis obtinere poteſst in diuerſsis dioceſsibus, modò non ſsint curata. ibidem. e.
- Beneficia totius orbis poteſst conferre Pepa, etiam ceſsſsante negligentia prælatorum. p. 1. fol. 119. a. g.
- Beneficia quibus perſsonis debeant conferri. p. 1. fol. 120. a. *. 1.
- Beneficia, vt obtineri poſssint quæ ætas requiritur. ibid. *. 2. & duabus columnis ſsequentibus.
- Beneficiorum variæ adminiſstrationes, & tituli vnde fluxerunt. p. 1. fol. 44. b. col. 1. circa finem.
- Beneficiorum collatio ad quem pertineat. & quid ſsit beneficium. p. 1. fol. 119. b. *. 2. r.
- BESTIAE & aues ſstatim fiunt capientium, niſsi interueniat prohitio domini fundi. p. 3. fol. 156. b. *. 3.
- Beſstiæ quæ habent conſsuetudinem eundi, & redeundi, tam diu remanent in dominio eius qui ceperat, quandiu conſsuetudinem illam nõ deſserant. p. 3. fol. 159. b. *. 2. Sed qualiter huiuſsmodi animus deprehendetur? ibid. l.
- BETICA prouincia, quia natura calet, fortiores gignit homines, & aptiores ad bellum. p. 2. fol. 78. a. *. 3.
- Betica prouincia ſsecundum Yſsido. diuiditur in ſsex prouincias. ibid. g.
- BIBERE ter in refectionem ſsufficit. p. 2. fol. 12. a. d.
- BIGAMVS efficitur, qui cognoſscit vxoram adulteram, etiam ignoranter. p. 1. fol.. 43. a. c.
- Bigamus ſsi ex diſspenſsatione ordinetur, non magis recipit caracterem. quàm aſsinus, ſsecundum Nico. Furio. opini. ibid.
- Bigamus non eſst qui virginem duxit quæ maritum præmortuum non cognouerat. p, 4. fol. 4. *. 1. Sed quid ſsi ab extraneo, eo inſscio corrupta fuerit? nihilominus biga mus eſst. ibid. d.
- Bigamus nõ poteſst promoueri ad epiſscopatum. p. 1. fol. 42. b. *. 2.
- Bigamus quis dicatur. ibid. i. & k.
- BLASPHEMIAE crimen eſst contra naturam. p. 2. fol. 11. a. h,
- Blaſsphemia eſst aliquid dictum vel factum in contemptum Dei, etiam ſsine maledictione. p. 7. fol. 81. b. b.
- Blaſsphemiam accuſsare poteſst quilibet de populo: & hoc videntes accuſsatores & teſstes eſsſse poſsſsunt. p. 7. fol. 81. b, *. 1.
- Blaſsphemus non accuſsatur calore iracundiæ, niſsi tantus eſsſset qui demẽ tiæ æquipararetur. p. 7. fol. 81. b. a. Quid autem de ebrio blaſsphemante? excuſsabitur. ibid.
- Blaſsphemus ſsi ſsit diues homo, cui pœnæ ſsubiaceat. ibid. *. 2. Quid autem ſsi plebeius, vel infidelis. ibi. fol. 82. b. *. 1. 2. &. 3.
- BONA per peccatorem peccato mortali alligatum, ad quid proſsint. p. 1. fol. 26. a. *. 3.
- Bona quæ quis fecit, moriuntur, poſstquam mortaliter peccat: ſsed ſsi pœ niteat, reuiuiſscunt. ibidem. *. 3.
- Bona peregrinorum qui in itinere moriuntur, qualiter debeant aſsſseruari: & quomodo de eis diſsponendum ſsit. p. 6. fol. 11. a. *. 1.
- Bona viri ſsunt tacite obligata pro reſstitutione dotis. p. 4. fol. 33. b. *. 1. Sed hoc intelligitur in bonis quorum adminiſstrationem mulier con ceſssit marito. ibidem d.
- Bona paraphernalia quæ dicãtur, & quot ſsint eorũ genera. p. 4. fo. 33. b. B
- Bona infidelium qui nobiſscum viuere volũt in pace, an poſssint capi, & deprædari, maxima fuit contrarietas inter Inno. & Hoſst. p. 5. fo. 48. b. col. 2. in medio.
- Bona hæreticorum hodie diuiduntur in tres partes. p. 7. fol. 78. a. c.
- Bona à beando dicuntur. p. 5. fol. 13. b. col. 1. in medio.
- Bona maioriæ quæ dicantur. p. 2. fol. 44. a. d.
- Bona immobilia regni ſsunt impræſscriptibilia. p. 2. fol. 53. b. n.
- Bona ſsua ſsi quis relinquat in maioriam, ſseu iure maioriæ, an intelligantur etiam de bonis futuris. p. 5. fol. 84. a. g.
- Bona patris tacite obligata ſsunt filio, ſsi ipſse filij bona aduentitia alience & aget filius poſst mortem patris coram quemcun detentorem, ſsi deficiant bona paterna. p. 5. fol. 89. b. *. 1. & l per totum.
- Bona acquiſsita conſstante matrimonio, eò ipſso ꝙ ducuntur ad domum, efficiuntur communia, & dominium tranſsit pro parte in vxorem. p. 5. fol. 31. a. col. 1. in medio. (6. fol. 109. b. p.
- Bona fideiuſsſsorum & hæredum tutoris, tacite ſsunt obligata minori. p.
- Bona eorum qui ſsibi mortem conſsciuerunt, quibus de cauſsis fiſsco applicantur. p. 7. fol. 12. b. col. 1. in principio.
- Bona hæreticorum capi non poſsſsunt per principes ſseculares, donec per indices eccleſsiaſsticos lata ſsit ſsententia. p. 7. fol. 18. a. c.
- Bona eius qui ſsibi mortem intulit, vt confiſscentur, duo requirantur. p. 7. fol. 12. a. k.
- Bona proditoris à quo die intelliguntur confiſscata. p. 7. fol. 18. a. c.
- Bonorum acquiſsitorum conſstante matrimonio quibus modis tranſsit in vxorem dominium. p. 5. fol. 31. a. col. 1. per totam colum.
- Bonorum iam fiſsco incorporatorum â principe facta conceſssio, an ſsit valida. p. 3. fol. 93. b. c.
- Bonorum appellatione non continentur quæ plus damni quàm commodi adferunt. p. 7. fol. 100. a. Reg. 3.
- Bonorum poſsſseſsſsio contra tabulas dabitur filio non ritè exhæredato, contra teſstamentum matris. p. 6. fol. 44. b. b. p. 6. fol. 6. a. *. 1.
- Bonis capti, vel abſsentis, vel ſsine hærede defuncti, dandus eſst curator. In bonis noſstris eſsſse videntur ea quæ bona ſside poſssidemus. p. 5. fol. 87. a. col. 2. in medio.
- BVLLAE Cruciatæ hodie facultatem concedunt eligendi Confeſsſsorem. p. 1. fol. 20. b. col. 1. b.
C
- CAP. 1. quo temp. mil. in prin. quæfuit pri. cau. ben. amitten. limitatur per. l. Part. p. 2. fol. 41. b. a.
- C. filius noſster. de teſsta. nouo intellectu illuſstratur. p. 6. fol. 59. b. col. 1. per totum.
- Cæcus non poteſst facere teſstamentum in ſscriptis. p. 2. fol. 34. b. d. &. p. 6. fol. 6. a. l.
- Cæcus qualiter poſssit facere teſstamentum, & quę ſsolennitas in eo requiratur. p. 6. fol. 6. a. *. 1. & oper totum.
- Cæci oculos an liceat vngere, vt videat. p. 1. fol. 18. b. g.
- CAESAR quare ſsecto vtero vidit lucem. p. 2. fol. 45. a.
- CAETERORVM appellatione, cùm in teſstamentis apponitur quid contineatur. p. 6. fol. 56. a. col. 1. in fine.
- CAMBII nomine hodie fœneratores & vſsurarij vbi vſsuras paliant p. 7. fol. 24. a. in prin.
- Canem qui ſsoluit ſscienter vt damnum faceret vel eum irritauit, de eo te netur. p. 7. fol. 60. a. *. 3.
- CANCELLARIA quid ſsit. p. 3. fol. 128. a. *. 2.
- Cancellarius olim dicebatur quæſstor. p. 2. fol. 22. a. e.
- p. [9]
  Cancellarius debet eſsſse naturalis re gni. Ibid. i.
- Cancellarius qualiter debeat ſseruare ſsigillum. p. 3. fol. 127. b. *. 1.
- Cancellarij officium, quod & quale ſsit. p. 2. fol. 22. a. *. 1.
- CANONICORVM vita in quibus concordat cum ea monachorum. p. 1. fol. 79. a. *. 1.
- Canonizatio ſsanctorum qualiter fieri debeat. p. 1. fol. 31. a. *. 3.
- Qualiter debeat inquiri de vita canonizandi. Ibid. b. a. &. c.
- CANTORIBVS an licèt linire guttur, vt dulcius canant. p. 2. fol. 16. b. a.
- CAPELLANVS Regis qualis debeat, & quod ſsit elus officium. p. 2. fol. 21. b. *. 2.
- Capellæ monachorum ſsunt ſsubiectæ Epiſscopo de Iure Commnni. p. 1. fol. 104. a. b.
- CAPI nemo poteſst ſsine iudicis mandato, niſsi ſsit falſsarius monetæ, deſsertor militiæ, publicus latro, aut nocturnus, domus incendiarius &c.p. 7. fol. 83. b. *. 1.
- CAPITANEI ſseu valuaſsores dicuntur in Hiſspania Infançones, & quæ ſsit eorum poteſstas. p. 2. fol. 7. b. *. 2.
- Capitaneus, quando poſssit treguas facere. p. 2. fol. 3. b. col. 2. g.
- CAPITVLVM poteſst ſstatutum facere in his dumtaxat quæ concernunt facta ipſsius Capituli, ſsine licentia Epiſscopi. p. 1. fol. 7. b. colum. 2. in princi.
- Capituli totius conſsenſsum anihilat vnius non vocati contemptus. p. 1. fol. 112. b. *. 1.
- Capituli maior pars dicitur, quæ eſst maior reſspectu capituli, non reſspectu partium. Ibidem c.
- Capitulum an poſssit recipere reſsignationem beneficiorũ ex cauſsa permutationis ſsede vacante, in caſsu quo ad ſsolum Epiſscopum ſspectat collatio beneficiorum. p. 5. fol. 35. b. a.
- Conuocatio capituli ad quem pertineat. p. 1. fol. 113. a. a.
- Capitulũ generale religioſsoru, vbi, & q̃liter debeat celebrari. p. 1. fo. 75. b *. 1. &. 2.
- CAPTVS in carcere, vide in dictio. Incarceratus.
- Captiuitatis iura non ſseruantur inter Chriſstianos, quò ad perſsonas captas. p. 2. fol. 110. a. 1. &. p. 6. fol. 31. a. d.
- Captiuus reſstituitur contra pręſscriptionem contra eum decurſsam. p. 2. fol. m. b. *. 1.
- Captiuus non poteſst condere teſstamentum ne codicillos dum eſst in captiuitate. ibidem. * 2.
- Captiuum qui redemit, non habet in eum ius ſseruitutis. p. 2. fol. 113. *. 1.
- CAPVLARIS ſsenex quis dicatur. p. 3. fol. 38. b. h.
- Capulus quid ſsit. Ibidem.
- CARCEREM rumpere, aut exire, vide in parte cuſstos, & in par te Incarceratus.
- Carcerem priuatum qui facit, qualiter puniatur. p. 7. fol. 87. b. *. 1.
- CARDINALES gaudent priuilegio militum in teſstando. p. 5. fol. 27. b. colum. 1. in prin.
- CAROLVS V. Imperator quàm iuſstè imperet. p. 2. fo. 2. b. col. 1. b.
- CASTIGATOR filij vel diſscipuli immoderatus, qualiter puniendus ſsit. p. 7. fol. 31. a. *. 1.
- Caſstigatio domini erga famulos qualis eſsſse debeat. Ibid. e.
- CASTELLA quibus rebus debeant eſsſse munita. p. 2. fol. 58. a. *. 1.
- Caſstella cætera fortalitia q̃liter debeant dari & recipi. p. 2. fol. 55. a. *. 1.
- Caſstella quibus ex cauſsis poſssint recipi ſsine ianitore. p. 2. fol. 56. a. *. 1.
- Caſstella regia qualiter debeant cuſstodiri à populo. p. 2. fol. 54. b. *. 1.
- Caſstella neceſsſsariò debent eſsſse munita gallo, cane, & Cato, & furno. p. 2. fol. 61. b. b. &. c.
- Caſstella quare non traduntur ex more antiquo, niſsi per ianitorem. p. 2. fol. 55. b. *. 1.
- Caſstella qualiter debeant implacitari, cuſstodiri, muniri, & defendi, vide. p. 2. titu. xviij. per totum.
- Caſstellanus cuius ætatis eſsſse debeat. p. 2. fol. 56. b. f.
- Caſstellanus non poteſst deſserere caſstrum tempore imminentis periculi. p. 2. fol. 57. a. *. 2. &. ibid. i.
- Caſstellani quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 57. a. *. 1.
- Caſstellano mortuo qualiter alius eligi debeat. p. 2. fol. 57. b. *. 1.
- Caſstrum ſsequeſstratum à Rege non poteſst à domino per vim occupari. p. 2. fol. 63. a. c.
- Caſstra qualiter poſsſsunt recipi per procuratorem. p. 2. fol. 56. b. *. 1.
- Caſstra & fortalitia quæ ſsunt in regno, pertinent ad Regem, licèt non appareat de donatione. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in prin.
- Caſstra conceſsſsa Marchioni, non ex hoc erunt de marchionatu. p. 2. fol. 46. a. colum. 1.
- Caſstra priuatorũ, quibus ex cauſsis ponunt̃ in manu regis. p. 2. fo. 56. a. H
- Caſstra bello acquiſsita qualiter debeant tradi Regi. p. 2. fol. 64. a. *. 1.
- In caſstris Baronum tempore guerræ, Rex poteſst ponere cuſstodes. p. 2. fol. 54. b. b.
- Caſstra dicuntur, quòd ibi caſstretur libi do, ſsecundũ Pap. p. 4. fo. 47. b. f.
- CASTRANS aut caſstrarifaciens liberum vel ſseruum, quemadmo dũ ſsi occidiſsſset eum debet puniri. p. 7. fol. 31. b. *. 2.
- Caſstrans hominem dicitur inimicus naturæ. p. 7. fol. 32. a. a.
- Caſstratus ſsi matrimonium contrahat, dirimitur: ſsed ſsi poſstquàm contraxit, perdit genitalia, minimè. p. 4. fol. 21. b. *. 3.
- Nec eius vxor poteſst alij copulari: niſsi prius maritus intret religionem. Ibidem.
- CASVS fortuiti qui dicantur. p. 5. fol. 5. b. l.
- CATANI qui dicantur. p. 2. fol. 7. b. g.
- CATECHISMVS quid ſsit. p. 1. fol. 17. b. col. 2. e.
- CAVSA criminalis quæ dicatur. p. 3. fol. 21. b. e.
- Cauſsa matrimonialis non eſst per arbitros terminanda. p. 4. fol. 28. b. colum. 2. *. 1.
- Cauſsa falſsa inſserta teſstamento quid operetur. p. 6. fol. 6. b. c.d.e.
- Cauſsa falſsa adiecta legato non vitiat legatum. p. 6. fol. 62. b. *. 2.
- Cauſsa, ſsecundum Barto. eſst quid præteritum vel inſstans, quo impellimur, vt aliquid diſsponamus. p. 6. fol. 63. a. d.
- Cauſsa antiquior dicitur inſspecto tempore ſsolutionis, non tempore contractus. fol. 100. b. a.
- Cauſsa vilis quæ dicatur, relinquitur arbitrio iudicis. p. 3. fol. 13. b. g. & folio. 133. a. e.
- CAVTIO iudicij ſsiſstendi cauſsa, quando expiret. p. 5. fol. 78. b. l.
- CEDENS bonis non poteſst amplius poſst ceſssionem factam coiueniri â creditoribus, niſsi ad pinguiorem fortunam denenerit. p. 5. fo lio. 110. a. *. 2.
- Cedere qui recuſsat, vel ſsoluere mittitur in carcerem ad inſstantiam creditorũ. p. 5. fol. 110. a. *. 3.
- Prius tamen debet fieri diſscuſssio in eius bonis. Ibid. b. a.
- Cedere bonis qualiter debeant debitores. p. 5. fol. 109. b. *. 1.
- Cedere bonis, an poſssit minor. ibid. d.
- Cedere bonis poteſst debitor extra iudicium. Ibid. e.
- Cedere fructibus beneficiorum, an cogi poſssint clerici. p. 5. fol. 109. b. in fine.
- Cedere bonis non poteſst debitor poſst dilationem acceptam à creditoribus, ſsed incarcerabitur. p. 5. fol. 110. b. i.
- Ceſssio bonorum non tollit naturalem, ne ciuilem obligationem. p. 5. fol. 110. a. h.
- Ceſssionis beneficio in quibus caſsibus quis gaudere non poteſst. p. 5. folio. 110. b. d.
- CENSVS eſst certa penſsio annua, quam prælatus ab aliqua reci cipit eccleſsia, & ſsignificat ſsubiectionem, & ab alijs ſseruitijs liberationem. p. 1. fol. 145. a. 3.
- Cenſsus eccleſsiæ non poteſst remitti, nec minui per Epiſscopum ſsine con ſsenſsu capituli. Ibid. b. *. 3.
- Cenſsus poteſst imponi eccleſsijs ſsecularibus, etiam per minores prælatos de conſsenſsu Epiſscoporum. p. 1. fol. 145. b. *. 1.
- Cenſsus poteſst imponi eccleſsiæ quatuor modis. p. 1. fo. 145. b. *. 2.
- Cenſsualis contractus hodierni temporis in quo, ponens cenſsum tranſsfert tantùm ius percipiendi redditus, an ſsit licitus. p. 5. fol. 48. b. b. colum. 1. in medio.
- Multi ex ſscribentibus tum antiquis, tum modernis tenuerunt non eſsſse licitum: at in ea re ſscripſsit religioſsiſssimè Tractatum quendam Didacus Piçarro. ibid. fol. 49. b. col. 2. in prin.
- Cenſsualis contractus probatur eſsſse vſsurarius. ibid. in fine. 2. col.
- Cenſsualis contractus in quibus caſsibus hodie ſsit illicitus. ibidem fol. 49. a. per duas colum. integras.
- Cenſsus quando petitur, debet probari à quo tempore debeatur, niſsi ſsit à tempore immemoriali. p. 1. fol. 146. a. *. 1.
- CENTAVRVS quare ſsit dictus, & quando primum hoc nomen fictum eſst. p. 5. fol. 66. b. i.
- CEREBRVM membrum eſst diuinum, & in eo eſst ſsenſsus, & intellectus. p. 4. fol. 2. a. e.
- CHARACTER imprimitur ei qui coactione conditionali fuit compulſsus, vt promoueretur ad ordinem. p. 1. fol. 60. b. *. 1. & ibi. b.
- Character quid ſsit in ſsacramentis. p. 1. fol. 16. a. col. 2. i.
- CHARITAS requirit, vt prius ſsubueniamus conſsanguineis, ꝗ̃ extraneis. p. 2. fol. 20. b. d.
- Charitas quid ſsit. p. 2. fol. 33. a, *. 3.
- CHARTIS legatis, ipſsæ ſsolæ non libri debentur, niſsi teſstator eſst literatus. p. 7. fol. 107. a. *. 2.
- CHRISMA quid ſsit. p. 1. fol. 19. a. col. 1. b.
- Chriſsmate vngũtur parietes eccleſsiæ in cõſsecratione. p. 1. fol. 19. b. co. 1. *. 1.
- Chriſsma an poſssit confici ex alio balſsamo quàm Alexandrino. p. 1. fol. 19. colum. 1. c.
- Chriſsma in fronte & in capite quid ſsignificet. p. 1. fol. 19. a. col. 2. *. 1.
- Chriſsma ex quibus conficitur. p. 1. fol. 18. a. col. 2. *. 1.
- Chriſsma in baptiſsmo cur detur in fronte. p. 1. fol. 17. b. col. 2. H
- Chriſsmate ſsunt ſsignandi omnes Chriſstiani. p. 1. fo. 18. a. *. 1.
- Chriſsma conficitur die Iouis Cenæ, etiam tempore interdicti. p. 1. fol. 10. 4. colum. 1. b.
- p. [10]
  Chriſstus quare elegit ſsibi mortem crucis. p. 1. fol. 14. a. col. 2. h.
- Chriſstus ſsecundum humanitatem non fuit dominus temporalis orbis. p. 2. fol. 80. b. col. 2. in medio.
- Chriſstum venturum eſsſse iudicare viuos & mortuos, quomodo intelligitur. p. 1. fol. 14. a. 1.
- Chriſstus in quantum homo fuit paſssibilis: vnde niſsi expiraſsſset in cruce, defeciſsſset ſsenio, ſsicut quilibet homo. p. 1. fol. 14. a. col. 2. q.
- Chriſstianus vtriuſs ſsexus ad minus ſsemel quolibet anno, poſstquàm intelligit bonum & malum confiteri debet. p. 1. fol. 24. b. *. 1.
- Chriſstiani habentius prædicandi, & annunciandi Euangelium in pro uincijs barbarorum. p, 2. fol. 81. b. col. 2. in fine,
- Chriſstianus vir non debet ſsibi vitam quærere aliena morte, vnde ſsapiens, in naufragio poſsitus non deberet extorquere tabulam inſsipiẽ ti. p. 5. fol. 52. a. i.
- CIBVS inſstitutus fuit ad vitam, non vita ad cibum. p. 2. fol. 12. a. *. 1.
- CIMITERIVM vnum poteſst concedi diuerſsis eccleſsiis in quo habeant ius ſsepeliendi ſsuos parrochianos. p. 1. fol. 105. b. c.
- Cimiterium an poſssit concedi eccleſsiæ non habenti populum. ibid.
- Cimiterium dicitur, quaſsi cinis terium: quia ibi cinis mortuorum teritur. ibid. fol. 106. a. a.
- CIRCVITORES antiquitus appellabantur medici, quia circuibant ciuitatem ſsanando ægros. p. 8. fol. 110. b. o.
- Circunſstantiæ quæ mutant ſspeciem peccati, neceſsſsariò ſsunt confitendæ. p. 1. fol. 22. b. col. 1. f.
- CITARI non poſsſsunt parentes à filijs, propter reuerentiam naturalem, nec patronus à liberto. p. 3. fol. 43. b. *. 1.
- Citare poteſst iudex delegatus per nuntium. p. 3. fol. 42. b. b.
- Citare non poteſst vnus iudex per nuntium alterius. ibid.
- Citari non poſsſsunt abſsentes, aut non latitantes, ſsed perquirendi ſsunt. Ibidem c.
- Citari quæ perſsonæ non poſssint, ibid. *. 1.
- Citare patronum non licet liberto, ſsine licentia iudicis: aliàs punitur in quin quaginta morapetinis auri. p. 3. fol. 44. a. *. 1.
- Citare quæ perſsonæ poſssint. p. 3. fol. 42. a. *. 1.
- Citare non poteſst iudex mulierem, quam matrimonialiter cognoſscere voluit. p. 3. fol. 44. a. *. 2.
- Item nec eum poteſst citare quem iniuſstè torſsit. ibid. f.
- Citans aliquem malicioſsè, vt faciat eum dimittere curam rerum ſsuarum, tenetur citato actione iniuriarum. p. 7. fol. 34. *. 2.
- Citatus ad Curiam regiam, ſsi eſst de regno, vbi Rex permanet, tenetur ſsuum aduerſsarium per triduum, poſst terminum citationis expectare. Si verò eſst alterius regni per nouem dies. p. 3. fol. 45. a. *. 2.
- Citatus ſse excuſsare non poteſst, licèt poſstea mutet domicilium: vel peregrinetur, aut ad ſstudium vadat. p. 3. fol. 46. a. *. 1.
- Citatus qui contumax eſst, qualiter puniatur. p. 3. fol. 44. b. *. 1.
- Citatus quibus de cauſsis excuſsetur à contumacia, ſsi non venerit ad terminum citationis. p. 3. fol. 45. b. *. 1.
- Citatus ſsi eſst detentus infirmitate longa, tenetur mittere procuratorem. ibidem. h.
- Citatio eſst alicuius vocatio, vt coram iudice compareat. p. 3. fo. 42. a. *. 1.
- Citatio qualiter debeat fieri. ibid.
- Citatio noua, an requiratur ad condemnationem mulctæ propter contumaciam. p. 3. fo. 44. b. e.
- Citatio ſsine præfixione termini, an poſssit valere. p. 3. fol. 45. b. a
- Citatio fit per præconem, vbi quis non habet domum vbi citetur, & latitat. p. 3. fol. 42. b. d.
- Citatio expreſssè debet fieti de mandato iudicis. p. 3. fol. 44. a. h.
- Citatio trina debet præcedere, vt fiat miſssio in poſsſseſssionem. p. 3. fol. 47. b. f.
- Citatio ſsi non appareat, non tenet proceſsſsus, licèt ſsit completus. p. 3. fol. 42. a. e.
- Citatio neceſsſsariò debet fieri parti, vt audiat ſsententiam diffinitiuam, licèt fuerit contumax in toto proceſsſsu. p. 3. fo. 132. b. g.
- Quid autem, ſsi pars tempore ſsententiæ adfuerit, an requiratur citatio? ibidem.
- Citationis terminum poſsſsunt partes ipſsæ prorogare. p. 3. fol. 44. a. *. 3.
- Citationis actum, an poterit tribuere ipſsi aduerſsario tanquam nuntio? Ibidem. b. b.
- Poſst citationem, reus vendens, aut permutans, aut donans rem, quæ petitur, nihil agit. p. 3. fol. 46. a. *. 2.
- Vnde videtur, quòd per ſsolam citationem in actione reali, res efficitur litigioſsa, licèt libellus petitionis non ſsit notificatus. ibidem. c. &. e. per totum.
- CIVILITAS originaria quomodo amittatur. p. 4. fol. 61. a. b.
- CIVITAS poteſst compellere aliquos, vt diſscant artificium, quo ipſsa indiget. p. 2. fol. 69. b. a.
- Ciuitas poteſst exteris prohibere piſscationem in flumine quo ipſsa alluitur. p. 3. 156. b. col. 1. in princip.
- Ciuitatis pars, vel quarterium poteſst inducere conſsuetudinem. p. 1. fol. 12. a. col. 2. f.
- Ciuitatis fundamentum magis ſstat in legibus, quàm in lapidibus, & muris. p. 3. fol. 2. a. h.
- Ciuitatis appellatione quilibet locus muratus cum continentibus ædificiis, & ſsub ur biis intelligitur. p. 7. fol. 107. b. *. 1.
- Ciuitates ſsine iuſsſsu principis ſse ſse muris circuire non pñt. p. 2 fol. 3. 2. a. c.
- Ciuitates maximè corrumpuntur extraneorum conuerſsatione. p. 5. fol. 37. a. i.
- Ciues ideo dicuntur quòd in vnum coëuntes viuant. p. 2. fol. 30. a. k.
- Ciues qui deſserunt ciuitatem periclitantem perdunt priuilegia ciuilitatis. p. 2. fol. 66. a. e.
- CLAVDVS non repellitur ab ordinũ ſsuſsceptione. p. 1. fol. 58. b. h.
- CLAVIVM traditio non liberat hoſspitatorem à periculo cuſstodiæ. p. 5. fol. 48. a. a.
- Clauiũ traditione intratur in poſsſseſssionẽ. p. 3. fol. 104. b. b. & fol. 173. a. *. 3.
- CLAVSVLA derogatoria caſsſsans & irritans omne aliud teſstamentum, licet ponatur in ſsecundo teſstamento inualido non rumpit primum validum. p. 6. fol. 8. b. a.
- Clauſsula (indignationem Petri & Pauli ſse nouerint incurſsuros) quid importet? p. 3. fol. 88. a. f.
- CLERICVS dicitur, quaſsi electus ad ſsortem Dei, qui debet eſsſse ſsua ſsorte contentus. p. 1. fol. 52. b. *. 1.
- Clericus etiam in ſsacris, ſsi non habet beneficium, poteſst eſsſse Tabellio. p. 1. fol. 64. a. n.
- Clericus, ſsi fideiubeat de iudicato ſsoluendo, an poſssit iudex facere executionem in eius bonis. Ibid. f.
- Clericus qui ſsucceſssit laico pro contractibus laici, debet conueniri coram iudice ſseculari. p. 1. fol. 88. b. c.
- Clericus, cui (inuento cum vxore alterius) genitalia amputata ſsunt, celebrare non poteſst: nec etiam ſsi ipſsos, gerat in burſsa puluerizatos: vt volunt ruſstici. p. 1. fo. 68. b. f.
- Clericus qui ſscienter ordines recepit ab eo qui dignitati & Epiſscopatui renuntiauit, non miniſstrabit in ſsuſsceptis. p. 1. fo. 57. b. *. 2.
- Clericus an poſssit incarcerari pro debito laici. p. 1. fol. 58. a. d. &. e.
- Clericus qui ob caſstitatem ſsibi virilia amputauit, punitur, vt homicida ſsuiipſsius, nec celebrare poterit. p. 1. fol. 58. b. g.
- Clerici adulteri pœna. p. 1. fol. 63. b. c.
- Clericus publicè notorius & fornicator, ſseu concubinarius, eſst ipſso facto ſsuſspenſsus ſsine monitione: nec ab eo licet audire diuina. Ibid. e.
- Clericus vel monachus, licèt non fit in poteſstate patris, non deſsinit eſsſse ſsuus hæres. p. 6. fol. 20. a. b.
- Clericus quibus de cauſsis degradatur, & puniatur per iudicem ſsecularem. p. 1. fol. 69. b. *. 1.
- Clericus ſsi renuntiauit ſsuo beneficio fructibus iam maturis, an debeãt druidi pro rata. p. 4. fol, 36. b. i.
- Clericus ſsuperfluos fructus habens, poteſst cogi ad conferendum illos pauperibus, non ſsolùm ex officio iudicis: verùm etiam condictione ex canone. p. 1. fol. 45. a. col. 1. circa finem.
- Clericus ſsi aliquid attentauit pendente quæſstione in foro ſseculari, an cauſsa ſsit per iudicem ſsecularem retinenda. p. 2. fol. 37. b. col. 2. in prin.
- Clericus in ſsacris ordinibus conſstitutus, matrimonium contrahere non poteſst. p. 4. fol. n. a. *. 1.
- Clericus peliparius poteſst conueniri ſsub Camerlingo ratione artis. p. 5. fol. 37. b. c. &. p. 1. fol. 65. b. e. in fine.
- Clericus conſstitutus in ordine ſsacro in temporalibus eſst ſsub patria poteſstate, modò nõ ſsit Epiſscopus. p. 4. fol. 43. a. a. col. 1. in prin. &. 51. a. a.
- Clericus non poteſst ditare cognatos, & conſsanguineos, niſsi vt pauperes & donatio iudicabitur moderata. p. 1. fol. 45. a. col. 2. in fine.
- Clericus ſsecularis petita licentia prælato, licèt non obtenta poteſst ab Eccleſsia ſseculari tranſsire ad regularem. p. 1. fol. 73. b. *. 1.
- Clericis de concubinatu infamatis debet Epiſscopus purgationem indicere. p. 1. fol. 64. a. *. 1.
- Clerici excuſsari non poſsſsunt à conſstructione & refectione pontium & viarum, & ſsi contribuere recuſsant, ſsunt per prælatos cogendi. p. 1. fol. 67. b. *. 1.
- Clerici habentes curam animarum tenentur ſscire articulos fidei explicitè. p. 1. fol. 14. b. col. 2. in prin.
- Clerici quando teneantur ad bellum. p. 2. fol. 65. b. k. & 66. a. f.
- Clerici non faciunt liberè fructus ſsuos, at hoc dicere eſst hæreticum: ſse cundum Archidiaco. p. 1. fol. 44. a. n. per totum.
- Clerici magis ad eleemoſsynam tenentur, ꝗ̃ laici. p. 1. fol. 45. a. d.
- Clerici qualiter pñt cogi ad ſsuſscipiendos ordines. p. 1. fol. 69. a. *. 1. &. 2.
- Clerici in ſsacris conſstituti, qui matrimonium contrahunt, quali pœna debeant puniri. p. 1. fol. 63. a. *. 1.
- Clerici à quibus officijs & muneribus debeãt abſstinere. p. 1. fol. 64. a. *. 2.
- Clerici mercantiam exercentes tenentur ad vectigalia, gabellam. p. 1. fol 65. b. c.
- p. [11]
  Clerici qñ poſsſsunt per laicos iudices capi & torqueri. partita. 1. fo. 49. a. l.
- Clerici quibus priuilegijs gaudeant. p. 1. fo. 65. b. *. 2.
- Clerici pro rebus quas vendunt ſsine negotiatione non debent ſsoluere gabellam. ibidem. g.
- Clerici dicuntur de populo in materia fauorabili & priuilegiata: non au tem in odioſsa. p. 1. fo. 12. a. col. 2. e.
- Clerici quibus rebus debeant vacare & a quibꝰ abſstinere, p. 1. fo. 61. a. *. 1.
- Clerici quando ſsunt beneficiati tenentur ad horas canonicas, item & in ſsacris conſstituti & quando excuſsẽtur. ibidem. b. &. c.
- Clericus beneficiatus de licentia ſsui epiſscopi poteſst ad aliud beneficium conuolare in eadem diocefi. p. 1. fo. 61. b. *. 1.
- Clerici an teneantur papæ ad decimam, ſsi propter incurſsus hoſstium fructus beneficiorum colligere non potuerunt. p. 5. f. 45. b. b.
- Clerici quas ſsecum mulieres domi alere poſsſsunt. p. 1. fo. 61. b. *. 3.
- Clerici occidentales & orientales in quibus diſscordent & in quibus cõueniunt. p. 1. fo. 62. b. *. 1. &. 2.
- Clericorum res non poſsſsunt capi pro repræſsalijs. p. 1. fo. 66. a. b
- Clerici nõ tenentur ad munera perſsonalia ſsed ad patrimonialia ſsic. ibi. d
- Clerici qñ teneãtur ad murorum cuſstodiam. p. 1. fo. 66. b. *. 1. & d.
- Clerici an poſssint diſspenſsari vt in iuſsto betto manu, ꝓpria pugnẽt. ibi. f.
- Clerici voluptuoſse conſsumentes fructus beneficiorum an teneantur ad reſstitutionem. p. 3. fol. 158. a. a.
- Clerici non debent exercere mercatoris officium quia vix ſsine peccato exercetur. Poſsſsunttamẽ ſscripturas & alia honeſsta operari. quibus victum habeãt. p. 1. fo. 64. b. *. 1. &c.
- Clerici cui generi venationis operam dare poſsſsunt. ibi. *. 2.
- Clerici non debent cauſsas tractare, niſsi habeant temporalem iuriſsdictio nem, vel ex regis commiſssione. ibid. *. 3.
- Clerici non debent intereſsſse tauricinijs ludis duellis, nec executionibꝰ damnatorum. p. 1. fo. 49. b. b.
- Clerici quod ius & dominium habeant in his quæ ſsibi acquirunt. etiam intuitu eccleſsiæ. p. 1. fo. 67. a. *. 1.
- Clerici & monachi ex diſspenſsatione papæ poſsſsunt teſstari de acquiſsitis ex redditibus ſsuorum beneficiorum. p. 1. fo. 67. a. c.
- Hodie tamen indiſstincte ſsine diſspenſsatione ex conſsuetudine teſstantur, ſsed an talis conſsuetudo ſsit bona & licita variæ ſsunt opiniones, ibidẽ.
- Clerici pro decimis, primitijs, oblationibus terris vel alijs in ædificatione oblatis nulla onera tenentur ſsubire. p. 1. fo. 67. b. *. 2.
- Clericorum priuilegia circa cauſsas ſspirituales & temporales. p. 1. fol. 68. a *. 1. &. 2. &. q.
- Clerici in bonis feudalibus coram quo debeãt conueniri. ibidem. q.
- Clerici in cauſsa reconuentionis coram quo iudice debeant reſspondere. p. 1. fol. 68. b. b. &. c.
- Clypeus legis eſstratio naturalis. p. 1. fol. 7. a. col. 1. in principio.
- COGITATIO à cogendo nomen accepit: nam tria ſsunr quæ cogitationem faciunt. p. 2. fo. 84. b. g.
- Cogitatio eſst imaginatio præſsentium, præteritorum & futurorum. p. 2. fo. 9. b. *. 1.
- Cogitatio importat quandam inquiſsitionem. ibid. b.
- Cogitatio vnde procedat. ibid. *. 2.
- COGNATIO ſspiritualis an poſssit cõtrahi ꝑꝓcuratorẽ. p. 4. f. 19. a. i
- Cognatio ſspiritualis quid ſsit. ibidem.
- Cognatio ſspiritualis eſst duplex. ibi. b. *. 1.
- Cognatio ſspiritualis an tranſsmittatur in concubinam, ſsicut in legitimã vxorem. ibid. g. per totã. col.
- Cognatio ſspiritualis contrahitur per confirmationem epiſscopi, ſsicut ꝑ baptiſsmum. ibid. *. 2.
- Cognatio ſspiritualis non poteſst contrahi inter iudæos, inter Chriſstianũ tamen & iudæum cõpaternitas rectè cõtrahitur. p. 4. fo. 19. a. i. in fine.
- In cognatione ſspirituali nõ ſsunt gradꝰ ficut in affinitate. p. 4. fo. 20. a. *. 3.
- COITVS vxoris an poſssit polluere eccleſsiam. p. 1. fo. 100. a. c
- Coitus alius quàm vxorius eſst contra naturam. p. 4. fo. 40. a. *. 1.
- Coitus meretricius, porcorũ eſst: & quæ mala ſsecum afferat. p. 2. fol. 12. a. i.
- Coitus vxorius, non ex concupiſscentia carnis eſst actus charitatis & iuſsti tiæ. p. 4. fo. 9. b. c.
- Coitus vxorati cum ancilla ſsua an ſsit punibulis. p. 4. fo. 41. a. d.
- Coeundi impotentia ex maleficio proueniente iudex debet mãdare cõiugibus, cum iuramento præſstito, vt per triennium, iuxta poſsſse commixtioni operam, dent. p. 4. fol. 22. a. *. 1.
- Coẽundi impotentia vnde procedat. p. 4. fo. 21. a. *. 2
- Coeundi impotentia in fœminis nunquã impedit matrimoniũ. ibi. b.c.
- Si tamen vuluam habeant ita ſstrictam vel adeo latam, quod nõ poſssint cognoſsci à viro rectè dir imitur matrimonium. ibid. e
- Poteſst tamen mulier ad aperienda clauſstra pudoris, vti medicinalibus inſstrumentis. ibid. f.
- Sed quid ſsi â diuortio facto ob arctionem vuluæ à ſsecundo viro cognoſscatur, an reddenda erit primo marito? dic quod inſspiciendum eſst vtriuſs viri membrum. ibid. *. 2.
- COLLATIO beneficij, vide in parte beneficia. Collatio beneficij non debet fieri ignoto. p. 2. fo. 55. b. c.
- COLLECTORES iurium regularium plus debito extorquentes de vi armata tenentur. p. 7. fo. 36. a. *. 3.
- COLLEGIA nulla fieri poſsſsunt inconſsulto principe. p. 6. fo. 14. a. b
- COLONVS partiarius in quo differt ab eo, qui ſsuis nummis colit fundum. p. 7. fo. 50. a. i.k.
- Colonus frumentum & alios fructus potius vendere debet domino fun di, quàm extraneo. p. 5. fo. 30. a. h.
- Vnde iuſstè, omnes facientes ſsal in ſsalinis proprijs tenentur illud vendere fiſsco, & non alijs. ibidem.
- Colonus partiarius ante diuiſsionem fructuum, non habet condictionẽ furtiuã ad fructꝰ collectos à fure, Angelꝰ tñ voluit cõtra. p. 7. fo. 50. a. l.
- COMMENDATORES & milites ſsancti lacobi de ſspata & alij ordinum de Calatraua & Alcantara non gaudent priuilegio fori, ſsaltem in criminibus: ex quo omnes ducũt vxores. p. 1. fol. 70. b. h. ꝑtotũ
- Item an excuſsentur a gabellis & contributionibus & de eorum vita, inſstitutis, & priuilegijs. ibid. fo. 71. à per integras duas columnas.
- COMENTARIENSIS maior carceris quolibet menſse debet venire coram iudice, & ei relationem facere de numero captiuorũ & eorum nominibus, & de tẽpore quo quilibet fuit captꝰ. p. 7. fo. 85. b. *. 2.
- COMES quis dicatur. p. 2. fo. 7. a. col. 1. *. 1.
- Comitis nomen vnde defluxerit. p. 2. fol. a. g.
- Comites palatini abuſsiuè dicuntur comites. p. 2. fo. 7. a. i.
- Comites qui dicantur & quod ſsit eorum officium. p. 2. fol. 91. b. *. 1.
- COMMODATVM non poteſst retineri prętextu debiti niſsi pro neceſsſsarijs expenfis in commodato factis. p. 5. fo. 7. a. *. 1.
- Commodatum quomodo diſstinguatur à precario. ibid. c.
- Commodatum ſsi ſsit furto ablatum eliget dominus an contra furem vel commodatarium agat. p. 7. fo. 49. b. *. 2.
- Quid autem fi egit contra commodatarium, credens eum eſsſse ſsoluendo & non erat nunquid poteſst redire ad furem. ibid. k.
- Commodatum eſst illud quod gratuite alicui ad certum tempus vtendi datur, & dicitur quaſsi commodum recipientis datum. p. 5. fol. 5,*. 2.
- Commodatum quibus modis contrahitur. ibid. *. 3.
- Commodans tenetur de damno commodatario illato per ſseruum furẽ commodatum. p. 5. fo. 6. b. *. 2.
- Cõmodatarius ſsi nõ põt vt re cõmodata poterit reuocari commodatũ. p. 5. fol. 7. a. d.
- Cõmodatarius nõ tenetur de caſsu fortuito. p. 5. fo. 5. b. c. & *. 1.
- Cõmodatarius gratia vtriuſs tenetur de culpa etiã leui. ibidem. e.
- Commodatarius liber eſst a re quando eam tradidit perferendam ſseruo legali, qui aufugit. p. 5. fo. 6. a. *. 1. &. h.
- Videtur tamen imputandum ei qui malum nuntium miſsit. ibid. l.
- Cõmodatariꝰ tenetur ad expẽſsas rei legate quãdiu eã tenet. p. 5. f. 6. b. *. 3.
- Commodatarius ſsi perdit rem cõmodatam & ſsoluat æſstimationẽ cõmo danti ſsi poſstea eã reperiat, põt, vel rẽretinere vel p̃ciũ recipere. ibi. *. 4
- COMMVNIO ſsolet excitare diſscordiam. p. 6. fol. 98. b. e.
- Communia quædam ſsunt omnibus animalibus, quedam ſsolis hominibus, quædam vniuerſsitatis ſsingulorum. p. 3. fo. 155. b. *. 2.
- Communia omnibus animalibus quæ ſsint. ibid. *. 3.
- Communia vniuerſsitati quæ ſsint. p. 3. fo. 156. b. *. 3.
- Communia vniuerſsitatis præſscribi non poſsſsunt. p. 3. fol. 165. b. *. 1.
- Cõmunis res ſsi vendatur potius debet vendi omnibus conſsortibus: quã vni, ne ſsit alijs moleſstus. p. 5. fo. 31. b. a.
- Communitatum tempore, qui regẽ in Hiſspanijs diffamarunt, meruerũt pœnam mortis. p. 2. fol. 35. a. f.
- COMPARENTES ad accuſsandum non poſsſsunt eſsſse teſstes in cauſsa in qua vnus eorum fuit electus. p. 4. folio. 25. b. col. prima. e.
- Compenſsatio poteſst fieri inter ſsocios eius quod ex vtriuſs negligentia deterioratum eſst. p. 5. fo. 103. b. *. 1.
- Compenſsatio habetur loco ſsolutionis. p. 5. fo. 103. a. a.
- Compenſsatio quibus modis opponatur. p. 5. fo. 103. a. c.
- Compenſsatio compenſsationis non admittitur. ibidem.
- Compenſsationem non poteſst opponere filius defendens in iudicio patrem, niſsi det fideiuſsſsorem de rato. p. 5. fo. 14. a. *. 1.
- Compenſsari non poteſst debitum regis pro muris, pontibus, galeis &c. cum alio debito. p. 5. fo. 104. a. *. 2.
- Compenſsationem non poteſst opponere condemnatus propter delictũ vim, vel aliud facinus, vt aliquid, ſsoluat res. partita. 5. folio. 104. a. *. 3.
- Compenſsare poſsſsunt ſsocij adinuicem damna dolivnius cum dolo alterius. p. 5. fo. 103. b. *. 2.
- Compenſsatio in quibus rebuspoſssit fieri. part. 5. folio. 103. a. *. 2. h. &. i.
- COMPOSITIO aliquorum regis priuilegio firmata perditur eo ipſso quod cõponentes fecerint contra eam. p. 3. fo. 97. a. *. 1.
- COMPROMISSVM factum in aliquem vt iudicet ſsecundum iuſstitiam & veritatem, iudicare debet ſsecundum legem fori nõ ſsecundum legem poli. p. 2. fo. 11. a. a.
- p. [12]
  COMPROMISSO in eſst condictio ſsi dolus non ſsit commiſsſsus. part. 3. folio 26. a. g.
- Forma compromiſssi. ibidem. l.
- Compromitti an poſssit ſsuper crimine, quod non ingerit pœnam ſsanguinis. videtur quod ſsic: par. 3. fol. 26. b. a.
- Sed hoc procedat quando pœna eſsſset applicanda parti: ſsecus ſsi fiſsco. ibidem.
- Compromittere quæ perſsonæ non poſsſsunt. partit. 3. folio. 27. a. *. 1. & g.
- Compromitti ſsuper quibus rebus poſssit. parti. 3. fol. 26. b. *. 1.
- In compromiſssis ſsuper rebus ciuitatum, an requiratur licentia regis? Barto. dicit ꝙ ſsic. p. 3. fol. 26. b. e.
- Compromiſsſsum quibus caſsibus expirat. p. 3. fol. 28. b. *. 1.
- Compromiſsſsum in arbitros de elegendo tertio an valeat. partita. 3. folio 28. a. b. per totum.
- Si in compromiſsſso certum tempus apponaturiuxta quod pronuntietur, non poſsſsunt eo elapſso arbitri iudicare, niſsi partes prorogent ibidem. *. 1.
- Sed quod tempus poſssit prorogari? ibidem. e.
- Compromiſsſsum ſsicut ex pacto tranſsit ad hæredem an ſsic poſssit tranſsire ad hæredem arbitri. partit. 3. folio. 28. b. g.
- CONCILIVM qualiter. debeat conuocari. partita. 2. folio. 50. a. k.
- Concilium quid ſsit. partita. 2. fol. 61. b. d.
- CONCVBINA quæ dicatur. partita. 4. folio. 40. b. *. 2.
- Concubina & vxor parum differunt niſsi in honore. part. 4. folio. 40. b. f.
- Vndevaſsſsallus priuatur feudo ſsi cognouerit concubinam domini ſsui. ibidem.
- Concubinam quilibet poteſst habere de iure ciuili modo non ſsit vxora tus vel ordinatus. partita. 4. folio. 41. a. *. 1.
- Nam in clericis concubinatus eſst omnino reprobatus. ibidem. e.
- Concubinæ illuſstrium virorum quæ mulieres eſsſse non poſssint. partita 4. folio. 41. b. *. 1.
- Concubinatus hodie eſst reprobatus per. ll. regni. partita. 4. fol. 40. b. g.
- Concubinatus an poſssit interuenire cum virgine. partit. 4. folio. 41. a. h.
- Concubinatus vt ſsit licitus de iure ciuili quot requirantur. partita. 4. fo lio. 41. a. t.
- Concupiſscentia carnis etiam inter coniuges eſst peccatum. partita. 4. folio. 9. b. *. 1.
- CONDERE iura parum eſst, niſsi ſsint, qui ea exequantur. partita. 1. folio. 8. b. col. 1. c
- Conditor legis ſsolus poteſst dubium declarare. parti. 1. folio. 8. a. col. 2. *. 1.
- CONDICTIO furtiua quando habeat locum. parti. 7. fol. 53. b. *. 1.
- Condictio furtiua datur etiam vltra id quod ad eum peruenit. partita. 7. fol. 13. a. e.
- CONDITIO ea honeſsta eſst, ſsi Chriſstianus contrahat cum infideli, ſsub conditione, ſsi ad fidem conuertatur. part. 4. fol. 14. b. *. 1.
- Conditio quot modis dicatur. par. 4. fol. 13. b. *. 1.
- Conditio impoſssibilis vitiat contractum. p. 5. fol. 66. a. d.
- Si verò negatiuè ponatur, rectè obligat. ibid.
- Conditio turpis vel impoſssibilis natura. habetur pro nulla, ſsi ſsit adiecta in contractu matrimonij. par. 4. fol. 14. b. *. 3.
- Conditionis natura eſst ſsuſspendere actum. p. 4. fol. 13. b. c.
- Conditiones inhoneſstæ & turpes impediunt contractum matrimonij. par. 4. fol. 14. b. *. 2.
- Item de cæteris conditionibus appoſsitis in contractu matrimonij, ibid. & fol. ſseq. a. per totam. 1. col.
- Conditio quid ſsit & quotuplex. par. 6. fol. 21. a. *. 3.
- Conditio illa propriè dicitur, quæ ſsuſspendit & poteſst ſse habere ad eſsſse & ad non eſsſse. p. 6. fol. 23. a. c.
- Conditio appoſsita per verba futuri temporis, ſsi iam extabat tempore teſstamenti, inſstitutio pura cenſsetur, par. 7. fol. 21. b. m.
- Conditio impoſssibilis de natura vitiatur & non vitiat inſstitutionem, vel legatum. par. 6. fol. 21. b. *. 2. & fol. 22. a. *. 1.
- Sed quid ſsi conditio impoſssibilis apponatur in perſsona grauati, an tũc conditio reijciatur & inſstitutio remaneat pura? Azo dicit ꝙ non reijcitur: imò vitiatur relictum à grauato. Ibid. o.
- Conditio impoſssibilis ratione perplexitatis vitiat. part. 6. folio. 22. a. *. 2.
- Conditio quãdo eſst caſsualis non poteſst ſsub ea hæres inſstitutus ante eiꝰ implementum quærere hæreditatem. par. 6. fol. 23. a. *. 1.
- Conditio mixta, quæ partim eſst in poteſstate hominis & partim in viribus fortunæ, ſsuſspendit hæreditatis aditionem donec impleatur. ibidem. *. 2.
- Conditio nulla debet apponi in legitima filiorum. partita. 6. fo. 24. b. *. 1.
- Sed an hoc procedat in eo ad quem filius tranſsmiſsit ius adeundi? videtur quod non. ibidem. e.
- Conditio poteſstatiua in dando vel faciendo conſsiſstens eſst adimplenda antequam ſsoluatur relictum. par. 6. fol. 22. b. *. 1.
- Conditiones poteſstatiuę quæ dicantur. ibidem. g.h.i.
- Conditio dandi an poſssit impleri per alium, quãdo illicui fuit appoſsita laborat in extremis. Bald. vult quod ſsic. ibidem. i.
- Conditio appoſsita alieno ſseruo non poteſst adimpleri niſsi ipſsius domino mandante. par. 6. fol. 26. b. *. 1.
- Conditio ſsi concipiatur perverba futuri temporis ſsufficit, quod fuerit impleta teſstatore ignorante. p. 6. fol. 63. a. b.
- Conditio poteſstatiua an debeat impleri ex propofito in contractibus. par. 6. fol. 57. b. b.
- Conditio poteſstatiua ſsi per caſsum in perſsona implente vel eius in quo debet impleri, deficiat, habetur pro impleta. par. 6. fol. 63. a. *. 1.
- Conditio poteſstatiua quantuncunque poteſstatiua ſsit reijcitur, de legitima. par. 6. fol. 25. a. c.
- Conditio poteſstatiua hæredi vel legatario appoſsita, ſsi caſsu non poteſst adimpleri habetur pro impleta, ſsi autẽ eſst mixta non habetur pro impleta. par. 6. fol. 26. a. *. 1. & b.a. pertotum.
- Conditio fideicommiſssi etiam ſsi veniat poſst mortem grauati: tenentur hæredes grauati. par. 6. fol. 34. b. b.
- Conditio an tranſseat actiue in hæredes legatarij implere debentis. par. 6. fol. 63. b. b.
- Conditionem quæ dictiones importent. par. 6. fol. 63. a. a. col. 1. in princi.
- Conditionem quæ dictiones inducunt. par. 6. fol. 21. 6. k.
- Conditiones de præterito, vel de præſsenti non ſsuſspendunt teſstatoris diſspoſsitionem: quia ſsi veræ ſsunt pro non appoſsitis habentur. partit. 6. fol. 21. b. *. 1.
- Conditiones impropriè dicuntur quæ ad præſsens tempus referuntur. par. 6. fol. 21. b. a.
- Conditiones tacite quæ ſsint, & in quibus caſsibus ſsubintelligantur. par. 6. fol. 23. a. *. 3. & fol. ſseq. a. per duas colũnas.
- Conditiones impoſssibiles, vel quæ dependent ex voluntate principis habentur pro non ſscriptis. par. 6. fol. 60. b. d.
- Conditionibus pluribus hæredi appoſsitis, omnes adimpleri debẽt alias inualidum erit teſstamentum. par. 6. fol. 25. b. *. 2.
- Intellige tamen quod conditiones tendant ad diuerſsa implementa. par. 6. fol. 26. a. a.
- CONDVCTOR prædij ruſstici finito locationis tempore per tres dies vel plures tenens illud, videtur pro eo anno reconduxiſsſse: tanto precio, ficut in pręcedenti. part. 5. fol. 45. a. *. 1.
- Atin conductore Vrbani prædij ſsecus eſst. ibidem.
- Item in rebus mobilibus: imo committit furtum qui vtitur ampliori tẽpore. ibidem. d.
- Conductor vel colonus ſsi malitiosè rem meam deſserat non perdo poſsſseſssionem. par. 3. fol. 174. b. *. 1. &. c.
- Conductor quibus modis tacitè prædium ruſsticum vel emphyteoſsin intelligatur reconduxiſsse. par. 5. fol. 45. a. g. per totam colũ. & ſsequẽ.
- Conductor ſsi impeditur vti relocata per dominum, dominus ei tenetur ad damna & intereſsſse. par. 5. fol. 45. b. *. 1.
- Conductor ſsi ceſsſset in ſsolutione penſsionis an poſssit dominus claudere hoſstia domus locatæ propria auctoritate. par. 5. fol. 85. b. col. 1. in fin. gloſs. mag.
- Conductori vel depoſsitario ſsi res ablata ſsit per dominum reſstituitur cum damnis & intereſsſse. par. 7. fol. 41. *. 1.
- Conductor ex quibus cauſsis non teneatur ad ſsolutionem rei locatæ. p. 5. fol. 46. a. *. 1.
- Quid autem ſsi conduxit ad longum tempus an fiet remiſssio pro rata temporis. ibidem. h.
- Conductor tenetur colere prædia, & tali tempore, vt ipſsa non deteriorentur. par. 5. fol. 41. a. *. 1.
- Conductor non tenetur de perditione vel deterioratione rei ſsi caſsu accidit. par. 5. fol. 41. b. *. 1.
- Conductori dominus tenetur ſsoluere meliorationis expẽſsas, veluti noui operis vel plantationis. par. 5. folio. 47. a. *. 1.
- An autem poſssit aſsportare res quas fecit meliorando domum. ibidem.
- CONFESSIO an expreſsſse debeat fieri in quadrageſsima. parti. 1. fo lio. 24. b. e.
- Confeſssio an ſsit pręcepti eccleſsiæ. ibidem. c.
- Confeſssio qualis eſsſse debeat. par. 1. folio. 21. b. colun. 2. b.
- Confeſssio non poteſst fieri per epiſstolam aut nuntium, niſsi confitens ſsie mutus, aut non intelligens linguam. partit. 1. folio. 23. b. columna. 2. *. 1. &. g. &. h.
- Confeſssio mentalisfacta Deo eſst de iure naturali, vocalis verò eſst de iu re diuino nouæ legis. partita. 1. folio. 21. b. colunna. 1. a.
- Confeſsſsor quid percunctari debeat à confitente. partita. 1. folio. 23. a. colun. 1. *. 1.
- Confeſsſsor quæ debeat attendere in interrogando pœnitentem. partita. 1. folio. 23. a. col. 2. c.
- Confeſsſsor nõ debet reſspicere faciem mulieris confitentis: quia eſst vẽtus vrens. ibidem. e.
- CONFIRMATIO non datur minoribus ſseptennio. partita. 1. folio. 18. b. col. 1. c.
- p. [13]
  Confeſssio incerta, vel impoſssibilis de natura, vel de iure non nocet con fitenti, p. 3. fol. 66. b. *. 1.
- Confeſssio patris ſse debere filio in capaci, aliquid vltra quã capere poſsſsit, aſsſserentis, præſsumitur facta in fraudem legis. p. 3. fol. 68. a. *. 1.
- Confeſssio facta calore iracundiæ non præiudicat, niſsi detur perſseuerantia. p. 3. fol. 70. a. d.
- Pro confeſssis habentur tacens, & obſscurè reſspondens. p. 3. fol. 65. b. k.
- Confeſsſsus maleficium extra iudicium non habetur pro confeſsſso, licet contra eum ſsit in hac confeſssione ſsuſspicio. p. 3. fol. 67. a. *. 1.
- Secus tamen eſst ſsi fiat præſsente parte. ibid. c.
- Confeſsſsus ſsponte regulariter non appellat, niſsi velit docere de errore. p. 3. fol. 147. b. a. col. 1. in principio.
- Confeſssio eſst reſsponſsio per partem facta parti, quam quilibet maior. xxv. annis, & eius procurator facere poteſst. p. 3. fol. 65. a. *. 1.
- Procurator tamen eam non poteſst facere niſsi habeat ſspeciale mandatum. ibidem. a
- Confeſssio erronea ſsi nititur inſstrumento, an deſstructo inſstrumento, de ſstruatur confeſssio. p. 3. fol. 66. a. k.
- Confeſssio in iudicio facta præſsente aduerſsario æquipollet probationi, & ſsecundum eam eſst ferenda ſsententia. p. 3. fol. 65. a. *. 2. &. f.
- Sed an requiratur, quòd fiat acceptante, vel inſstante parte, & petente? p. 3. fol. 65. b. a.
- Confeſssio triplex eſst, iudicialis extraiudicialis, & facta per torturam. ibidem. *. 1.
- Confeſssio, vt ſsit valida, quot requirantur. ibid. *. 2.
- Confeſssio extraiudicialis facta præſsente parte, probat plenè, vel ſsaltem releuat ab onere probandi. p. 3. fol. 66. a. f.
- Confeſssio formidine tormentorum vulneris, vel infamiæ facta non valet: niſsi ſspontanea ſsequatur perſseuerantia. p. 3. fol. 66. a. *. 1.
- Confeſssio erronea etiam reuocari poteſst poſst ſsententiam cum oſstenſsio ne probabilis erroris. ibid. l.
- Confeſsſsor quæ diligenter obſseruare debeat circa confeſssionem pœnitentis. p. 1. fol. 22. a. *. 1.
- Cõfeſsſsor an debeat interrogare, vel audire tãtùm. p. 1. f. 23. a. col. 2. in prĩ.
- CONFITENSſse non poſsſse à peccato deſsiſstere nullo modo eſst abſsoluendus. p. 1. fo. 23. a. a.
- Vt quis cõfiteatur non debet expectare ſsenectutem, aut infirmitatem. p. 1. fol. 25. b. *. 2.
- Confiteripotius tenemur ex eccleſsiæ vniuerſsalis traditione, quã ex noui vel veteris teſstamenti autoritate. p. 1. fol. 21. b. a.
- Confiteri per interpretem an quis teneatur. p. 1. fol. 24. a. a.
- Confiteri ſstatim quando quis tenetur. p. 1. fol. 21. a. k.
- Confiteri tener̃ quilibet ſsuo presbytero parrochiali. p. 1. fol. 20. a. *. 1.
- Confiteri, vt quis poſssit alieno ſsacerdoti quot requirantur. p. 1. fol. 20. b. f. &. fol. 21. a. *. 1.
- Confiteri nemo poteſst hæretico neque ſsciſsmatico etiam tempore neceſs ſsitatis. p. 1. fol. 21. a.
- CONFVGIENTES ad eccleſsiam quomodo ſsoleant aſsſseruari, & defendi. p. 1. fol. 101. a. *. 1.
- Confugiens ad eccleſsiam ratione debiti non eſst inde extrahendus tamen intra fines repręſsentandus eſst iudici: vt poſssit defendere perſse, vel per alium. ibid. b.
- Confugiens ad eccleſsiam, puniri non poteſst pena corporali, ſsi poſstea exeat quãdo talis immunitas procurata fuit ab ipſsa eccleſsia data cau tione iuratoria. ibid. g.
- Confugiens ſseruus ad eccleſsiam domino reſstituetur, quod ſsi eum reſstituere nolunt clerici, dominus impunè extrahet. ibid. b. *. 1.
- Hoc tamen non procedit, quando fugiunt propter magnam atrocitatem domini. ibid. d.
- Confugientes ad eccleſsiam quæ perſsonę non recipiuntur. ibid. *. 2. &. h.
- CONIECTVRA honeſsta excludit inhoneſstam præſsumptionem fauore prolis. p. 2. fol. 42. b. d.
- CONQVAESTA Regis Hiſspaniæ quæ hodie dicatur. p. 2. folio. 64. b. a.
- CONSANGVINEI ſsi conſstraxerunt matrimonium ante obten tam diſspenſsationem, an filius natus dicatur legitimus. p. 2. fo. 45. a. a.
- Conſsanguinei pręſsumũtur melius ſseruituri, quam alij ſsed hodie contra fit. p. 2. fol. 20. b. e.
- Conſsanguinei circa Regem delinquentes eijciendi, & exterminãdi ſsunt p. 2. fo. 21. a. *. 1. &. a.
- Conſsanguinitas quid ſsit. p. 4. fol. 16. b. *. 1. & ibid. c.
- Conſsanguinitatis linea quid ſsit. ibid. *. 2. &. e.
- Et ibi vide varias quæſstiones circa teſstantium voluntates, & declarationem arboris. ibid. fol. ſsequenti.
- CONSENSVS primogeniti conſsentientis vt ſsecũdus ſsuccedat in regno an valeat. p. 2. fol. 45. a.
- Conſsenſsus matrimonij ex quibus indicijs præſsumit̃. p. 4. fol. 4. a. col. 1. in principio.
- CONSECRATIO epiſscopi qualiter debeat fieri. p. 1. fol. 41. a. *. 1.
- Conſsecratio Epiſscopi debet fieri in eccleſsia quam conſsecrator elegerit. ibidem. i.
- Conſsecratio eccleſsiæ, vide in parte eccleſsia.
- CONSILIARIVS optimus quis. p. 4. fol. 50. a. e.
- Conſsiliarij reuelantes ſsecretum Regis, qua pœna puniuntur. p. 2. folio. 22. b. h.
- Conſsiliarij principis ſsedent ad latus: conſsiliarij verò Papæ ad pedes. p. 2. folio. 23. a. a.
- Conſsiliarij Regis quid primum conſsulere debeant. p. 2. fol. 37. b. d.
- Conſsiliarij Regis debẽt conari ne quid Rex iubeat iniuſstum, vnde nec tenentur literas regias ſsubſscribere, ſsi continerent iniuſstitiam. p. 2. fol. 41. b. e.
- Conſsiliarij principum non poſsſsunt emere res ſsubditorum. p. 5. folio. 16. b. d.
- Conſsiliarij Regis excuſsantur à tutelis iam ſsuſsceptis. p. 4. fol. 50. a. f.
- In conſsiliario eligendo quæ requiruntur. p. 2. fol. 22. b. *. 1.
- Conſsilium non eſst perfectum ſsine prudentia, & beneuolentia. p. 2. fol. 22. b. d.
- Conſsilium eſst bonus intellectus ſsuper rebus dubijs adhibitus. p. 3. folio. 130. a. *. 1.
- CONSTITVTIONES loquentes de falcidia amittenda non ſsunt trahendæ ad trebellianicam. p. 6. fol. 39. b. a.
- Conſstitutiones quomodo debeant intelligi, & interpretari. p. 1. folio. 8. a. a.
- CONSVETVDO mala ſsi roboraretur temporis præſscriptione cuius initij non eſst memoria vel ſsaltem. 30. annorum, tenebit. p. 1. fol. 11. a. i.
- Conſsuetudo quid ſsit. p. 1. fol. 13. a. *. 1.
- Conſsuetudo non valeret per quam quis iudicaretur nobilis, vel ignobi lisex progenie materna. p. 2. fol. 71. b. a.
- Conſsuetudo quinque modis introducitur. p. 1. fol. 11. a. *. 1.
- Conſsuetudo in feudanti vt dicatur inducta, quantum tempus requiratur. p. 4. fol. 66. a. col. 1. in princ.
- Conſsuetudo firmata in contradictorio iudicio de cætero ſseruabitur, ne que recipietur libellus contra. p. 1. fol. 12. b. e.
- Conſsuetudo dat iuriſsdictionem. p. 2. fol. 37. b. col. 1. in prin.
- Conſsuetudo habet vim decreti, & tenaciter obſseruata habet vim iuſstitiæ. ibidem.
- Conſsuetudo hodie quando non poteſst induci, niſsi de conſsenſsu principis. p. 1. fol. 12. a. col. 1. in prin. &. 13. a. l.
- Conſsuetudo ex quibus inducitur. p. 1. fo. 11. a. b. &. c. & fol. 12. b. a.
- Conſsuetudo, quod vxor ſsuperuiuens lucretur partem bonorum mariti, non extenditur ad bona quæ ſsunt extra territorium. p. 4. folio. 36. a. a.
- Conſsuetudo loci vbi contraxerunt matrimonium coniuges, inſspicitur, quo ad lucra matrimonialia, & non loci in quem poſstea diuerterũt. ibidem.
- Conſsuetudo an requirat pluralitatem ſsententiarum vt inducatur. p. 1. fo. 12. b. c.
- Conſsuetudo ſsecundum Bald. etiam in propria cauſsa dat iuriſsdictionẽ. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in prin.
- Conſsuetudo an impediatur errore populi. p. 1. fo. 11. b. col. 2. in prin.
- Conſsuetudo inducitur ex vſsu populi per tempus decem, vel viginti annorum, ſsciente domino, & non contradicente. p. 1. fol. 12. a. *. 1.
- Conſsuetudo interpretatur leges. p. 1. fo. 8. a. d.
- Conſsuetudo contra ius etiam poſsitiuum non tenet. p. 1. fo. 11. b. e.
- Conſsuetudo communis patriæ ligat, & laicos, & clericos. p. 1. fo. 12. a. e.
- Conſsuetudo non valet contra maioriam, vel ius regni, ſseu ſsummam iuriſsdictionem. p. 1. fol. 13. a. c.
- Conſsuetudo quæ dicatur rationabilis, vel irrationabilis relinquiturarbitrio iudicis. p. 1. fo. 11. a. i.
- Conſsuetudo vt inducatur contra ius canonicum, requirit ſspatium qua draginta annorum. p. 1. fo. 12. a. g.
- Ad ſsimile conſsuetudinis recurrimus, vt per conſsuetudinem decidatur. p. 1. fo. 13. a. g.
- Conſsuetudo mala an poſssit præſscribi. p. 1. fo. 11. b. col. 1. in prin.
- Conſsuetudo quæ ſsciente principe introducta eſst ligat principem. p. 1. fo lio. 9. a. col. 1. in prin.
- Conſsuetudo duplex eſst generalis, & ſspecialis. p. 1. fo. 12. a. *. 1.
- Conſsuetudo contra maioriam Regis, & regni, ſseu contra ſsupremam iu riſsdictionem non valet. p. 1. fol. 13. a. c.
- Conſsuetudo contra ius publicum aliquando valet. ibid. e.
- Conſsuetudo admittitur vbi lex non diſsponit. ibid. *. 1.
- Conſsuetudo eſst altera natura. p. 7. fol. 2. a. b.
- Conſsuetudo admittitur vbi lex non diſsponit. p. 1. fo. 13. a. *. 1.
- CONSVLTORIS optimi officium. p. 2. fol. 36. b. e.
- CONTINENS Regis qualis debeat eſsſse. p. 2. fol. 12. b. *. 1.
- p. [14]
  CONTRAHENTES, & delinquentes ligantur legibus loci vbi contraxerunt, vel deliquerunt. p. 1. fo. 8. b. d.
- CONTRACTVS cenſsualis, in quo ſsolum venditur ius percipiendi, licitus eſst ſsecundum communem Doctorum opinionem in quacun que re fiat. p. 5. fol. 48. b. col. 1. in medio.
- Si verò redditus de nouo conſstituitur ſsuper fundo tempore venditiõis, dixerunt quidam talem contractum eſsſse illicitum.
- Multi tamen omnino cenſsent abſstinendum ab huiuſsmodi contractu cenſsuali inter quos & ſscripfit ſsuper ea re Didacus Piçarro tractatum non inutilem. ibid. fol. 49. b. col. 2. in principio.
- Contractus dotis eſst contractus de iure gentium. p. 4. fol. 28. b. k.
- Contractus prohibitus applicatur fiſsce tanquam ſscelere quæſsitus. p. 5. folio. 19. b. b.
- Contractus omnes permiſssi ſsunt inter virum, & vxorem. p. 1. fo. 30. a. i.
- Contractus non efficitur nullus quando dolus non dedit formam con tractui, ſsed ſsolùm modo contrahendi. p. 5. fol. 33. a. b.
- Contractus innominatus quid ſsit & quot modis celebretur. p. 5. folio. 36. a. *. 1.
- Contractus innominatus iudicatur ſsecundum naturam contractus no minati. ibidem. b.
- Contractus innominati non pariunt actionem de iure Canonico. p. 5. fol. 35. b. h.
- Contractus innominati reſspectiui ſsunt tantum quatuor: non reſspectiui autem ſsunt infiniti. p. 5. fol. 36. a. c.
- Contractus innominati rarò poſsſsunt probari cum notarij hodie appo nant in omnibus inſstrumentis ſstipulationem. p. 5. fol. 61. a. a.
- Contractus feudalis fuit populo Romano incognitus: quia ſsapit ſseruitutem perſsonarum. p. 4. fol. 65. a. d.
- Contractus feudales vnde habuerunt vim. p. 4. fo. 81. b. a.
- Contractus feudales iam noti tempore luſstiniani. ibidem.
- Contractatio in definitione ſsurti ſsignificat omnem abductionem, vel baiulationem. p. 7. fol. 46. b. c.
- CONTERI debemus de omni peccato. p. 1. fol. 21. b. col. 2. in princ.
- CONTRITIO quid ſsit & qualis eſsſse debeat. p. 1. fo. 21. a. l.
- Contritio peccati maxima diminuit pœnam. p. 1. fol. 22. b. h.
- Contritio ſsola liberat pœnitentem à pœnis inferni obſstante aliquo cõſsitendi impedimento. p. 1. fol. 24. a. *. 1.
- CONTVMAX propriè quis dicatur. p. 3. fol. 145. a. d.
- Contumax verus qui dixit ſse non venturum, an poſssit appellare ſsi veniat iudice adhuc pro tribunali fedente. p. 3. fol. 132. b. d.
- Et an ſsit neceſsſse petere reſstitutionem iſsto caſsu ad appellandum? ibidẽ.
- Sed quid in contumace ficto? ibid. e.
- Contumax qualiter puniatur. p. 3. fol. 44. b. *. 1. &. e.
- Contumax in criminalibus habetur pro confeffo. p. 3. fol. 52. b. colum. 1. in medio.
- Contumax largo modo dicitur rebellis. p. 2. fol. 40. b. g.
- Contumacia quibus modis probatur. p. 3. fol. 47. b. f.
- CONVENTVS ſsi nominet in fraudem, & cauſsa differendi iudicium priuatur poſsſseſssione. p. 3. fol. 10. a. e.
- Conuentiones ſsymoniacæ ſsunt quando tractatur cum religiofis, vel clericis, vt detur alicui nobili pro ſsepultura ſsua capella maior, vel alia cũ pacto quod pro hoc aliquis redditus detur eccleſsiæ. p. 1. fol. 105. a. c.
- CONVERSIO quid ſsit. p. 1. fol. 21. b. col. 1. in prin.
- Conuerſsus ad fidem ſsi non poteſst cum infideli coniuge habitare, quomodo poſsſset ad ſsecunda vota tranſsire. p. 4. fol. 27. b. *. 1.
- Conuerſsi dicuntur qui obtulerunt ſse, & ſsua in religione mutando habi tum, non tamen promouentur ad ordines. p. 1. fol. 73. b. b.
- Conuerſsi, vel oblati poſsſsunt tranſsire ad arctiorem religionem petita licentia. ibidem.
- Conuerſsi magis aſstringuntur monaſsterio quàm ipſsi monachi: quia efficiuntur quaſsi ſserui monaſsterij. ibid.
- CODICILLVS eſst breuis ſscriptura, ante vel poſst teſstamentum facta, poſsſsunt codicillare omnes qui poſsſsunt teſstari. p. 6. fo. 86. a. *. 1.
- In codicillis an debeat interuenire eadem ſsolennitas quæ in teſstamento. ibid. k.
- Codicilli, & teſstamenta quomodo differant. p. 6. fol. 86. b. *. 1. &. g.
- COPVLA matrimonialis inducit nexum diuinũ qui appellatur fœ dus matrimonij. p. 4. fol. 7. b. c.
- Copula violenta, an impediat religionis ingreſsſsum? p. 4. fo. 4. b. b.
- Copula carnalis efficit, vt vnus coniugum ſsine alterius conſsenſsu religionem ingredi non poſssit. p. 4. fol. 4. a. *. 1.
- Copula quæ requiratur, vt cauſsetur affinitas. ibidem. e.
- Copula carnalis per matrimonium, vel ſsine matrimonio facit virum af finem conſsanguineis fœminæ in eo gradu quo tangunt eam. p. 4. fo. 18. b. *. 3.
- COR ſsecundum Ariſstotelem eſst fons omnium ſsenſsuum, vitæ ac ſsanguinis. p. 4. fol. 2. a. p.
- CREATIO duplex. p. 4. fol. 53. b. *. 2.
- CREDERE explicitè & implicitè, quid ſsit. p. 1. fol. 14. b. col. 1. e.
- Credere ſspiritum ſsanctum, melius dicitur, quâm credere in ſspiritum, ſsecundum. S. Tho. p. 1. fol. 15. a. a.
- CREDVLITAS quando excuſsetur. p. 2. fol. 36. b. a.
- CREDITOR vt non teneatur de euictione pignoris quin requiruntur. p. 5. fol. 97. a. g.
- Creditor cùm non habeat vſsum rei pignoratæ ſsibi furatæ, nihil debet lucrari ex actione furti, vel condictione incerti. p. 7. fol. 49. a. k.
- Creditor qui domum pignoratam inhabitat, tenetur ad penſsionem, de iure Partit. Limitat tamen Paul. de Caſstr. hoc ita eſsſse verum fi creditor alius erat eam conducturus. p. 5. 88. a. n.
- Creditor non poteſst authoritate ſsua debitorem in bonis, vel in perſsonã pignorare. p. 5. fol. 101. *. 3.
- Creditor an poſssit vti iuriſsdictione, & iuribus incorporalibus caſstri ſsibi pignorati. p. 7. fol. 47. a. e.
- Creditor poteſst retinere pignus etiam poſst ſsolutionem debiti ſsi quid poſst primum debitum debitori mutuauit. p. 5. fo. 88. b. *. 1.
- Et hoc procedit in quocunque debito, iudiciali, prætorio & ſsine chirographo. ibidem.
- Atque adeo ſsi remiſserit ſsponte debitum creditori. ibid. c. &. e.f.
- Creditor an teneatur de fructibus percipiendis. p. 5. fol. 83. a. d.
- Creditor qui cum debitore contraxit, quod det ſsibi aliquam rem in pignus vſsque ad certam diem, vel ſsub aliqua conditione, non poteſst petere, vt ante diem vel conditionem adimpleat quod promiſsit. p. 5. folio. 87. a. *. 1.
- Creditor licite poteſst vẽdere fructus, quos percepit ex re pignorata, ſsed precium accedit in ſsolutionem ſsortis. p. 7. fol. 47. a. e.
- Creditor poteſst vti fructibus rei pignoratæ, & conuertere cos in vſsum ſsuum: vel vendere, ita vt compenſset in ſsortem. p. 5. folio. 83. b. colum. 1. in principio.
- Creditor poteſst debitorem fugientem capere ſsi deſsit iudicis copia. p. 5. folio. 112. a. *. 1.
- Atque vt id poſssit facere debitor requiruntur quatuor. ibid. f.
- Creditor non poteſst ſsua authoritate capere pignora debitoris fine iudicis authoritate. p. 5. fol. 85. a. *. 3.
- Nec ſsufficit iuſsſsus iudicis incompetentis. ibid. n.
- Creditor quando poſssit agere condictione nulla facta diſscuſssione debitoris. p. 5. fol. 86. a. d. & per tot. col. ſsequen.
- Creditor contra debitorem, vel tertium tenentem pignus poſstquã probauit pignoris conſstitutionem ſsi dolosè debitor tranſsportet, ne tradere queat, ſsoluet ei debitum, & ſsuper intereſsſse iurabit debitor. p. 5. fo lio. 87. b. *. 1.
- Creditor qui pignus debitori ſsuo legauit non videtur, debitum legare, Fed ipſsum pignus: ideo debebitur pignoris aeſstimatio per hæredem. p. 6. fol. 61. b. *. 1.
- Quid è contra ſsi debitor legat pignus ſsuo creditori. ibid. g.
- Creditor non poteſst capere debitorem fugientem cum re, vel pecunia ſsibi debita, propria authoritate. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in princ.
- Creditor ſsi pignus petat à tertio, & ipſse tenẽs negat, ſsi ipſse negat pignoris conſstitutionem, & debitoris dominium, recuperabit illud. p. 5. folio. 87. a. *. 2.
- Creditor qui abſsque iudicis licentia bona debitoris moribundi occupat perdit debitum & tantundem hæredibus ſsoluit, & inſsuper tertia pars bonorum ſsuorum applicabitur fiſsco. p. 7. fol. 35. a. *. 5.
- Creditor non tenetur cõtribuere ſsocijs creditoribus quod accepit à debitore ante executionem, vel ceſssionem. p. 5. fol. 111. b. *. 2.
- Creditor qualiter de pignore teneatur ſsi eo vtatur vel culpa ſsua deterioretur. p. 5. fol. 88. a. *. 1.
- Creditores cùm plures ſsunt concurrunt inſsolidum in ſsolutione fienda ex bonis cedentis: ſsi autem vni prius ſsunt obligata bona, iſste præfertur. p. 5. fol. 110. a. *. 1.
- Creditores an habeant recurſsum contra emptores rerum hæreditariũ quibus hæres vendidit. p. 6. fol. 38. b. col. 1. in prin.
- Creditores quando poſssint agere contra legatarios. ibid. a.
- CRIMINA que leuia, enormia, mediocria, venialia. &c. dicantur. p. 1. fol. 42. *. 1. 2. &. 3.
- Crimina priuata & publica, quomodo differant. p. 7. fol. 14. a. d.
- Crimen adulterij, læſsæ maieſstatis, homidicij, & cæterorum vide in ſsuis quodque dictionibus.
- CVLPA ſsemper præſsumitur niſsi contrarium probetur. p. 2. fo. 55. a. d.
- Culpa lata leuis, & leuiſssima quę dicatur. p. 5. fol. 8. *. 1. &. p. 7. fo. 99. a. *. 1.
- Culpa tota attribuitur mouenti rixam, & aggreſsſsori. p. 3. fol. 3. a. c.
- Culpa lata an æquiparetur dolo in maleficijs. p. 7. fol. 99. a. r.
- CVPIDITAS radix eſst omnium malorum. p. 2. fal. 10. a. *. 1.
- Cupiditas egenos facit quos capit. ibid. d.
- CVRATOR debet dari à iudice bonis captiui, vel abſsentis, vel ſsine hærede defuncti. p. 3. fol. 6. a. *. 1.
- Curatoris datio nõ tollit alicui ius adminiſstrandi quod habet à natura. |
  p. [15]
  p. 5. fol. 62. b. d.
- Curati tenentur ex neceſssitate tradere in matriculis eos qui non confitentur quadrageſsima. p. 1. fol. 24. b. e.
- Curatus poteſst dare licentiam prædicandi cuilibet religioſso in parrochia ſsua. p. 1. fol. 55. a. b.
- CVRIA Regis quid ſsit & vnde nomen accepit. p. 2. fol. 29. a. *. 1.
- Curia Regis intelligitur cum quinque leucis in circuitu. ibid. d. &. folio. 52. a. d.
- Curia an dicatur, ſsi rex abſsens eſst ita vt homicida intrans in eam excufetur à pœna. ibid. e.
- Curia Regis cur aſssimilatur mari ibid. *. 2.
- CVRRV legato debeturetiam beſstia adducens currum. p. 6. fo. 74. b. *. 2.
- Quid ſsi mortua ſsit beſstia? interit legatũ, niſsi teſstator aliã apponat. ibid.
- Quid autem ſsi duobus mulis vehitur currus, vno mortuo, an pereat legatum. p. 6. fol. 75. a. col. 1. in prin.
- CVRTIS, ſseu curia eſst pars domus. p. 2. fol. 51. b. c.
- CVSTOS carceris, & caſstri æquiparantur. p. 2. fol. 55. a. d.
- Cuſstos carceris qualiter debeat tractare incarceratos. p. 7. fol. 86. a. *. 2.
- Cuſstos carceris qui captum ſsinit abire qualiter puniatur. p. 7. folio. 86. b. *. 1.
- Contra cuſstodem in dubio præſsumitur negligentia. ibid. e.
- Cuſstos carceris per commentarienſsem poſsitus ſsi fugiat cum capto vltimo ſsupplicio damnabitur. p. 7. fol. 85. b. *. 3.
- CVSTODES carcerum ſsi non diligenter cuſstodiant incarceratos pro debito pecuniario, & eorum culpa fugiant, tenebuntur ad eorũ debitum. p. 7. fol. 83. a. b.
- Cuſstodes perſsonæ regiæ quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 24. a. *. 1.
- Cuſstodes caſstri quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 58. b. *. 2.
- Cuſstodes ponẽdi ſsunt in litoribus maris & fluminum, & itineribus terrarum, per quæ merces illicitæ poſsſsunt portari. p. 3. fol. 91. a. c.
- Cuſstodia carcerat orum ſspectat de iure ad Alguazellum. p. 2. fol. 26. b. h.
- Pro cuſstodia qui mercedem recipit tenetur de leuiſssima culpa. p. 5. folio. 43. a. e.
D
- DAEMON apparens in forma hominis an baptizaret. p. 1. fo. 17. a. k.
- Dæmones per ſse fuerunt creati boni: ſsed per ſse abutendo libero arbitrio facti ſsunt mali. p. 1. fo. 14. a. i.
- DAMNATVS ad mortem hodie poteſst condere, teſstamentum. p. 2. fol. 34. b. d. &. p. 7. fol. 93. a. l.
- Damnum eſst perditio, vel deterioratio rei vel perſsonæ alterius culpa ꝓ ueniens, & eſst triplex. p. 7. fol. 56. a. *. 1.
- Damnum dicitur ſsentire, qui patitur diminutionem patrimonij non qui perdit lucrum non radicatum, & perfectè acquiſsitum. ibidẽ. c.
- Damni dati actio vt detur, exigitur dolus vel culpa. ibid. d.
- Propter damnum procedens ex contractu non datur actio legis aquiliæ. ibidem.
- Damni dati emendam quis poſssit petere. ibid. *. 2.
- Damnum qui ſsefatetur dediſsſse tenetur licet re vera non dederit. p. 7. fo lio. 59. b. *. 1.
- Quando tamen agitur de homine occiſso debet conſstare de perſsona. ibi dem. e.
- Damnum quiſse dediſsſse negat, ſsi contra eum per teſstes probetur condẽ nabitur in damno duplicato. p. 7. fol. 59. a. *. 1.
- Damni actio qualiter debeat proponi. ibid. c.
- Damni æſstimatio qualiter fieri debeat per iudicem. ibid. fol. 60. a. c.
- Damni dati per quadrupedem qualiter dominus eius teneatur. ibidẽ. b. *. 1. &. 2.
- Damnum, vel periculum rerum donatarum in dotem ad quem pertineat. p. 4. fol. 33. b. *. 2.
- DATVM, ne maleficium detegeretur repeti poteſst. p. 5. folio. 109. a. *. 2.
- DEBITOR mulieris ſsi ſsoluit dotem promiſsſsam à muliere, an pręſsumatur animo donandi, vel ſse liberandi promiſsiſsſse. p. 4. fol. 38. a. col. 1. in principio.
- Debitor poteſst impetrare moratoriam dilationem ne creditori ſsoluat, vſsque ad certum terminum. p. 3. fol. 94. a. *. 2.
- Sed an teneatur dare ſsatiſsdationem? ibid. b. a.
- Debitor ſsoluendo creditori dum eſst captus à latronibus non liberatur ſsi ſsolutio eſsſset ad commodum latronum. p. 2. fo. 57. b. d.
- Debitor qui ſsoluit procuratori recuſsanti ob metum perditionis pecuniæ, poſstea ſsi perdatur an ſsit liberatus. p. 2. fol. 57. b. d.
- Debitor quibus modis excuſsatur à mora. p. 5. fol. 66. a. k.
- Debitor qui rem pignoratã vi aufert à creditore perdit dominiũ quod habet in re. p. 7. fol. 41. b. *. 2.
- Idem eſst ſsi creditor rem loco pignoris à ſsuo debitore auferat. ibidem. fo lio. 42. a. *. 1.
- Debitor qualiter liberetur rei interitu vel perditione. p. 5. fol. 100. a. *. 1.
- Debitor qui allegat ſsolutionem an poſssit condemnari, vt ſsoluat debitum, niſsi infra octo dies ſsolutionem probaucrit. p. 3. fo. 131. b. b.
- Debitor an liberetur à pœna, ſsi eius amicus obtulit debitum creditori, & ipſse noluit. recipere. p. 5. fol. 81. b. d.
- Debitor quando dolosè non reſstituit pignus iuratur in litem cõtra eũ. p. 5. fol. 88. a. b.
- Sed hoc de ſstricto iure procedit: nam. de æquitate, tenetur tãtum ad debitum hanc tamen æquitatem non ſseruat ius partitarum. ibid.
- Debitor alternatiuus vtrumque per errorem ſsoluens repetit vnũ quod malit. p. 5. fol. 106. b. *. 3.
- Debitor qui aliquid promiſsit facere, vt à debito liberaretur, ſsi recuſset, creditor poteſst eligere, an petat primum debitum, vel compellat eũ facere quod promiſsit. ibid. *. 5.
- Debitor qui ſsoluit poſst ſsententiam abſsolutoriam errore ductus, an poſs ſsit repetere ſsolutum. p. 3. fol. 60. a. f.
- Debitor debet recipere pignus cum in crementis ſsoluendo expẽſsas per creditorem factas. p. 5. fol. 88. a. *. 2.
- Debitor ſsi quid alienauit in fraudem creditorum reuocatur per credito res. p. 5. fo. 110. a. *. 1.
- Quin, & detrudi poteſst in carcerẽ: vt reuelet eos in quos alienauit. ibi. i.
- Debitor quando præſsumitur alienare in fraudem. p. 5. fol. 111. b. d.
- Debitor, qui creditori pignus ſsubripit furtum committit. p. 7. fol. 47. a. e. &. fol. 49. a. *. 1.
- Quid autem ſsi creditor non tenebat pignus: ſsed manſsit in poteſstate debitoris dicendum eſst, quod ſsi ſspeciali nomine pignoris eam creditori obligauerat, tenetur actione furti, ſsi eam vendat, aut alias contractet. p. 7. fol. 49. a. c.
- Debitor præſscribit triginta annis debitum negligentia creditoris non petentis. Rem verò locatam nequit conductor aliquo tempore præſscribere. p. 3. fol. 170. a. *. 2.
- Verbum (debet) importat neceſssitatem ſsecundum glo. in clemen. atten dentes in verbo debeant de ſstat. monacho.
- Debitum non eſst denegandum coniugi petenti etiam pendente accuſsatione adulterij. p. 4. fol. 9. a. *. 1.
- Quod non procedit ſsi accuſsatio ſsit facta coram iudice laico. ibid. l.
- DECANVS eſst in aliquibus eccleſsijs primus perſsonatus qui prę eſst omnibus poſst pontificem, & habet in clericos iuriſsdictionem ordinariam. p. 1. fol. 53. a. *. 1. &. e.
- DECIMA eſst omnium bonorum mobilium licitè quæſsitorum deci ma deo data, & eſst duplex prædialis videlicet, & perſsonalis. p. 1. folio. 135. b. *. 1.
- Decima prædialis ſsoluenda eſst ſsine deductione ſsumptuum, & cẽſsus, vel tributi. p. 1. fol. 139. a. *. 1.
- Decimę prædiales ſstatim collectis fructibus, & redditibus ſsoluẽdæ ſsunt & fi differãtur deterioratio ſspectat ad moroſsum. p. 1. fol. 140. a. *. 1.
- Decimę perſsonales, vt dicit Abbas hodie non eſst invſsu in aliquibus locis. p. 1. fol. 135. b. h.
- Decimæ perſsonales non ſsoluunt̃ niſsi de lucro deducto principali quod fuit iam decimatum. p. 1. fol. 139. b. *. 1.
- Decimę non de melioribus, nec de detetioribus fructibus: ſsed de medio cribus eſst ſsoluenda. p. 1. fol. 140. a. *. 2.
- Decimæ qualiter debeant diuidi ſsecundum conſsuetudinem locorum. p. 1. fol. 140. a. *. 1.
- Decimæ non poſsſsunt permutari cum aliqua re temporali. p. 5. fo. 35. a. l.
- Decimas debere ſsolui à Chriſstianis quibus authoritatibus probat Hoſstienſsis in ſsumma de deci. p. 1. fol. 135. b. e.
- DECRETVM neceſsſsario requiritur in alienatione rerum immobilium minoris. p. 3. fol. 102. b. h.
- DECREPITI inter infirmos numerantur: nã & ipſsa ſsenectus morbus eſst. p. 6. fol. 19. b. g.
- DECVRIONES repræſsentant populum, & poſsſsunt conſsuetudinem inducere. p. 1. fol. 12. a. f.
- DEGRADATIO æquiparatur vltimo ſsupplicio. p. 1. fo. 69. b. g.
- Degradatus ex quibus maleficijs iudici ſseculari non tradatur. ibid. *. 2.
- Degradari an poſssit clericus pro homicidio, vel conuicio in prælatum. p. 1. fol. 70. a. b. per totum.
- DEIICIENS vel effundens quod damnum det tranſseuntibus tenetur in duplum. p. 7. fo. 61. b. *. 1.
- Quid autem ſsi lapis eſst proiectus ab vno ex quatuor qui erant in domo, ſsed neſscitur à quo, an omnes teneantur de percuſssione? ibid. f.
- DELEGATVS à principe poteſst ſsubdelegare cauſsam etiam corã eo non ceptam, quod non poteſst ordinarius. p. 3. fo. 24. a. *. 1.
- Delegatus à Rege quomodo debeat dari, & quid in eo animaduertero debeat rex. ibid. b. *. 1.
- Delegati poteſstas ſsoluitur, vetante delegante, aut ſsi delegatus incipit eſsſse æqualis, aut maioris poteſstatis quã delegans. ibid. *. 2.
- Delegari non poſsſsunt ea quæ ſsunt meri imperij. p. 3. fol. 23. b. *. 1.
- p. [16]
  Eorum tamen audientia delegari poteſst, reſseruata ſsententia iudici ordinario. ibid.
- Delegari poſsſsunt ea quæ ſsunt mixti imperij. ibid.
- Delegatus poteſst ante litis conteſstationem recuſsari, non expreſsſsa recu ſsationis cauſsa, præſstito à recuſsante iuramento ſsi petatur, quod non malitioſse recuſsat. p. 3. fol. 25. a. *. 1.
- Delegatus poteſst exercere omnia ſsine quibus cauſsa expediri non poteſst. p. 3. fol. 98. a. f.
- Delegato ſsi committatur cauſsæ cognitio, & nihil dicatur de deciſsione, non poſssit decidere cauſsam neque pronunciare, licet contra tenuerit Speculator. p. 3. fol. 98. b. d.
- DELIBERARE idem eſst quod cum amicis conſsilium an recipiat hæreditatem quis habere: & prodeſst vt informetur deliberans an ſsit ei lucroſsa, vel damnoſsa hæreditas. p. 6. fol. 35. a. *. 1.
- Intra deliberandi terminum mortuo hærede, poteſst eius hęres adire in fra reliquum tempus p. 6. fol. 36. a. b.
- Deliberandi terminus debet peti à iudice vbi eſst maior pars hæreditatis. p. 6. fol. 35. b. b.
- Deliberandi terminum petet abbas, ſsi hæreditas ſsit delata monacho. p. 6. folio. 35. b. e.
- Deliberandi terminus quando petitur à Rege Rex cõcedit annũ: quan do autem à iudice nouem menſses. ibid. *. 1.
- Deliberandi termino elapſso an filius excludatur à petitione hæreditatis. ibidem. i.
- Deliberans ſsi repudiet tenetur bona hæreditaria creditoribus reſstituere. p. 6. fol. 36. b. *. 2.
- Deliberatione pendente hæres non poteſst vendere rem hæreditariam. p. 6. fol. 36. b. *. 1.
- DELICTA paria mutua compenſsatione tolluntur in foro canonico. p. 3. fol. 64. a. a.
- DELINQVENS debet remitti ad locum delicti. p. 3. fo. 11. b. e.
- DENVNCIARE poteſst, quicunque & accuſsare. p. 7. fol. 14. a. d.
- Denunciator quando teneatur ad probandum, vel non. p. 7. fol. 14. a. f.
- Denuntiatio ſsola an ſsufficiat ad inquirendum. p. 7. fol. 14. a. k. &. l.
- Denunciatio an ſsufficit quod fiat procuratori, vel marito provxore. p. 5. fol. 22. a. h.
- DEPONENS tenetur de furto ſserui depoſsiti ſsi ſsciuit furem, nec cer tiorauit depoſsitarium. p. 5. fol. 10. *. 1.
- Deponens rem quæ conſsiſstit pondere, numero, vel menſsura anterioribus perſsonalibus præfertur non tamen realibus. p. 5. fo. 9. b. *. 1.
- DEPORTATVS dicitur mortuus ciuiliter. p. 4. fol. 49. b. d.
- Deportatio quid ſsit. ibid. e.
- Deportatus, & deportatio vide relegatus.
- Deportatus habetur pro mortuo. p. 5. fol. 58. a. e.
- DEPOSITARIVS non tenetur in foro conſscientiæ ad reſstituen dam rem ſsi naturaliter intereat. p. 5. fol. 7. b. b.
- Depoſsitarius tenetur de lata culpa, & de dolo. p. 5. fol. 8. a. *. 1.
- Depoſsitarius reddens depoſsitum mãdato iudicis liberatur. p. 5. f. 8. a. a.
- Depoſsitarius qui depoſsitum vltro rogauit, tenetur de leui, & leuiſssima culpa. ibid. l.
- Depoſsitarius quando præſsumatur eſsſse in dolo. p. 5. fol. 8. b. d.
- Depoſsitarius agit contra furem ad perſsecutionem pro depoſsito ſsibi ſsubrepto, & dominus ad pœnam furti niſsi tali ſsorte ſsuſscepit: vt non teneretur de periculo. p. 7. fol. 50. a. *. 1.
- Depoſsitarius non tenetur de caſsu fortuito, niſsi de hoc conuenerit, vel pręceſsſserit dolus. p. 5. fol. 8. a. *. 2.
- Depoſsitarius non tenetur reddere arma ſstulto ſsi timetur, ꝙ cum eis lędat. p. 5. fol. 8. b. *. 2.
- Depoſsitum quibus de cauſsis poſssit retineri à depoſsitario. p. 5. fo. 10. *. 1.
- Depoſsitum fieri neceſssitate imminente, vel ceſsſsante quid interſsit. p. 5. fo lio. 7. b. e.
- Depoſsitum non poteſst retineri prætextu compenſsationis debiti. p. 5. fo lio. 8. b. *. 2.
- Depoſsitum debet reddi in loco in quo datum eſst. ibid. g.
- Depoſsitum qualiter debeat reddi, ſsi conuentum eſst ne redderetur vni ſsi ne altero. ibid. m.
- Depoſsitum incendij neceſssitate qui negauerit tenetur ad duplũ. p. 5. folio. 9. a. *. 2. l.
- Depoſsitum quid ſsit, & quot modis contrahitur. p. 5. fol. 7. b. *. 1.
- Depoſsitum factum in eccleſsia tenetur reſstituere pręlatus, vel capitulũ. p. 5. fol. 9. a. *. 1.
- Depoſsiti quod conſstat pondere numero, & menſsura dominiũ, & periculum tranſsit in depoſsitarium. p. 5. fol. 7. b. k.
- Depoſsito dari quæ res poſssint. p. 5. fol. 7. b. *. 2.
- Depoſsita ſsi clauſsa ſsint, & ſsignata tacite prohibetur ne depoſsitarius eis vtatur. ibid. k.
- DESESPERATIO eſst cum quis difidit, & derelinquit bona huius ſseculi & futuri abhorrens vitam, & amplectens mertem. p. 7. folio. 80. b. *. 1.
- Deſseſsperatio quintuplex eſst. ibidem.
- DEVS quare dicatur vnus. p. 1. fo. 13. b. f.
- Deus quare dicatur immenſsus ibid. h.
- Deus eſst principium principians, cauſsans, & non cauſsatum. p. 2. fol. 2. a. a. &. fol. 8. a. c.
- Deus quod ſsit trinus & vnus, quomodo debeat intelligi. p. 1. fo. 14. a. e.f.
- Dei bonitate & miſsericordia omni momento fruimur. p. 2. fo. 8. b. b.
- Deum cognoſscere nemo poteſst perfectè. p. 2. fol. 8. b. *. 1.
- Deum non habuiſsſse principiũ quomodo probetur. p. 2. fol. 2. a. a.
- DIACONVS quis dicatur, & quod ſsit eius munus. p. 1. fo. 55. a. *. 1.
- DIES tacita interpellet, & conſstituit debitorẽ in mora. p. 5. fol. 99. b. b.
- Dies feriati qui, & quot ſsint. p. 3. fo. 12. a. *. 2.
- Dies feriati melius hodie reducerentur ad paucos propter abuſsum, & flagitia, quæ hodie in illis perpetrantur. ibid. c.
- Dies feriati repentini qui dicantur. ibid. b. *. 1.
- Dies interpellat ſsine homine, & conſstituit debitorem in mora. p. 5. fol. 66. a. g.
- Dies feriati ob vtilitatem publicam qui ſsint,p. 3. fol. 13. a. *. 1.
- Dies feriati meſssium non ſseruantur in regalibus auditorijs regni Caſstellæ nec ſsimiliter in curia Romana, nec in curijs Francorũ. ibid. c.
- Dies feriati computantur intra tempora aſssignata à iudice ad proſsequẽ dum appellationem. p. 3. fol. 149. a. *. 2.
- Diebus feriatis nõ debet quis citari, nec in iudicio exigi. p. 31. fol. 12. a. *. 1.
- Diebus feriatis introductis in honorem Dei non poſsſsunt renũtiare par tes. ibid. i.
- Diebus feriatis in honorem Dei quæ nam iudex poſssit expedire. ibidẽ. *. 3. &. b. per totam. col. 1. &. 2. &. fol. 13. a. *. 2.
- DIETA ſsimpliciter intelligitur de vulgari ſsecundum conſsuetudinem regionis. p. 2. fol. 52. e.
- DIFFAMARE & occidere paria ſsunt. p. 2. fo. 35. a. *. 2.
- Diffamatus poteſst impunè dicere diffamanti, quod mentitur: quia licitum eſst vnicuique ſsuum honorem defendere. p. 7. fol. 19. b. e.
- Diffamans aliquem de maleficio ex quo mors veniret infligenda, patie tur ſsupplicij ſsimilitudinem. p. 7. fol. 25. b. *. 1.
- Diffamans alium per ſscripturam, ſseu dictamen: eadem eſst pœna puniẽ dus, qua ille eſsſset puniendus quem diffamat, delicto probato. p. 7. fo lio. 33. a. *. 2.
- DIFFIDATIO vide in dictio. reptum, & reptare.
- Diffidatio eſst à fide inter generoſsos antiquitus poſsita diſsceſssio. p. 7. fol. 43. b. *. 1.
- Diffidatio ad quid prodeſst, & quis eam poſsſset facere. ibidem.
- Diffidatio ſsuper quibus rebus, & in quo loco, & ante quem poſsſset fieri. p. 7. fol. 44. a. *. 1. &. 2.
- DIGNITAS & ordo peccatum aggrauant. p. 1. fol. 22. b. d. &. p. 2. fol. 53. b. g.
- Dignitas clericalis præualet regali. p. 1. fol. 70. a. f.
- Dignitas qualis liberat filium à patria poteſstate. p. 4. fol. 50. a. *. 2. &. c. & ampliſssimè in ſsummarijs. 4. ſsequen.
- Dignitatis appellatione in materia reſstringibili non venit epiſscopalis. Item nec epiſscopalis dignitatis appellatione venit Archiepiſscopalis. p. 4. fo. 43. b. f.
- Dignitates duodecim ſsunt que liberant filium à patria poteſstate. p. 4. fol. 51. a. b.
- DILIGENTIA nimia aliquando nocet. p. 5. fo. 43. a. f.
- DILATIO eſst temporis ſspatium à iudice partibus ad reſspondendũ, vel ad probandum negata conceſsſsum. p. 3. fo. 27. b. *. 1.
- Et huiuſsmodi terminus debet dari à iudice pro tribunali ſsedẽte vtra parte præſsente, & pendente huius termini dilatione nihil debet nouum in lite fieri. p. 3. fo. 72. b. *. 2.
- Dilatio triplex ſsolet dari in ciuilibus cauſsis ad probandum, & ſsi neceſsſse fuerit dabitur quartus cum iuramento. p. 3. fo. 72. b. *. 3.
- DISCIPVLVS ſsi moriatur ex immoderata diſsciplina ad quid teneatur magiſster. p. 5. fo. 42. a. *. 2. & ibid. b. d.
- DISPENSATIO eſst prouida iuris communis relaxatio vtilitate ſsiue neceſssitate penſsata. p. 1. fo. 51. a. a.
- Diſspenſsatio in quibus caſsibus eſst permiſsſsa epiſscopo. ibid. b. *. 1.
- Diſspenſsarean licite poſssit papa cum bigamo. p. 1. fo. 34. b. m.
- Diſsſsenſsus interior quomodo poſssit probari. p. 4. fo. 8. a. col. 1. in prin.
- Diſspenſsatores domus Regiæ quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 25. a. *. 1.
- DISPOSITIO legis debet cõuenire diſspoſsitioni naturali. p. 1. f. 7. a.
- Diſspoſsitio facta de liberis nõ extẽdit̃ ad fratres, vel ſsorores. p. 2. f. 35. b. g.
- DIVINARE eſst Dei poteſstatem ad futura præſscienda velle recipere: & duplex eſst diuinatio. p. 7. fo. 73. b. *. 1.
- DIVISIO hæreditatis quid ſsit. p. 6. fo. 99. a. *. 1.
- DIVES ille verè dicitur qui bonis moribus abundat. p. 2. fo. 16. b. l.
- Diuites homines qui proprie dicantur. p. 4. fo. 64. a. b.
- Diuites hodie literas negligunt. p. 2. fol. 17. b. f.
- p. [17]
  Diuitiæ tanquam viles non poſsſsunt tribuere nobilitatem. p. 2. fol. 23. a. e.
- Diuitiarum commoda. p. 5. fo. 26. a. f.
- Diuitiarum vituperium. p. 1. fo. 70. b. e.
- DIVORTIVM quibus de cauſsis fiat inter cõiuges. p. 4. f. 27. b. *. 1.
- Diuortium dicitur voluntatum diuiſsio: & per ſsententiam diuortij ſsepa rantur coniuges. p. 4. fol. 27. a. *. 1. &. d.
- Diuortiũ non dirimit matrimoniũ legitimè copulatũ. p. 4. fo. 28. a. *. 1.
- Diuortio facto ob viri frigiditatem, ſsi cum alia contrahat, & ſsi potens, inueniatur cogitur ad primam redire. p. 4. fol. 22. *. 1.
- Innocentius tamen contrarium tenet, ſsed ꝙ ſsi ſsciens impedimentũ contraxit, tenetur alere primam vxorem. ibid. f.
- Diuortio facto propter vxoris adulterium, ſsi vir alteri commiſsceat̃ cogetur ad priorem adulteram redire: quia paria delicta mutua cõpenſsatione tolluntur. p. 4. fol. 28. a. *. 1.
- Diuortio facto ſsi alter coniugum, qui non deliquit velit recõciliari, hoc poterit inuito altero cõiuge, & idẽ ſsi vterque deliquit. p. 4. fo. 28. a. f.
- Diuortio facto ob arctationem mulieris, ſsi ea à ſsecundo viro cognoſscatur, reddenda erit prima marito, vel inſspiciendum erit vtriuſsque viri membrum. p. 4. fol. 21. b. *. 2.
- DOCTOR non debet legere ad pompam: ſsed ad profectum ſscholarium. p. 5. fol. 42. b. a.
- DOLI actio quibus perſsonis ſsoleat dari. ibid. *. 3.
- Doli actio contra quas perſsonas non poſssit dari. p. 7. fol. 63. b. *. 1.
- Doli actio quanto tempore duret. ibid. *. 3.
- Dolo qui induxit aliquem, vt plus debito promitteret. Perdit etiam, qđ fibi verè debebatur. p. 3. fol. 14. b. *. 1.
- In dolo eſst qui non facit id ad quod tenetur. p. 2. fol. 40. b. c.
- Dolus quando præſsumatur in faciente contra leges, & quando legis in tellectus eſst dubius. p. 1. fo. 10. a. b.
- Dolus quid ſsit. p. 7. fol. 99. a. *. 1.
- Dolus malus eſst machinatio facta cauſsa fraudis cum verbis mẽdacibus cauſsa decipiendi. p. 7. fol. 63. a. *. 1.
- Dolus præponderat culpæ. p. 5. fol. 103. b.c.
- Dolus malus duplex eſst, vnus: qui fit per verba mendacia alter qui fit per taciturnitatem non reſspondendo ad interrogata, vel reſspondendo ambigue. ibid. &. c.
- Dolus vnus eſst malus alter bonus. ibid. *. 2.
- In actione de dolo pœna criminalis eſst arbitraria propter diuerſsitatem fraudum & deceptionum. p. 7. fol. 65. a. *. 1.
- Dolus in quibus rebus ſsoleat fieri. p. 7. fol. 64. b. *. 1. &. 2. cũ tribus ſsequẽ.
- DOMICILIVM quod venit ex accidenti non mutat originem. p. 4. fo. 61. a. b.
- DOMINVS proprie dicitur qui habet poteſstatem, & iuriſsdictionẽ ſsuper inhabitantem. p. 4. fol. 61. b. *. 1. &. b.
- Dominus tenetur de rapina ſserui. p. 7. fol. 46. a. *. 2.
- Dominus qui abutitur dominio, indignum ſse facit dominari. p. 2. fol. 3. b. l. &. p. 1. fol. 109. b. a.
- Dominus non debet puniri de facto ſsui ſseruitoris liberi hominis: quia peccata ſsequuntur ſsuos authores. p. 2. fol. 63. b. a.
- Dominus etiam cum cauſsa non poteſst ſsæuire in ſseruos. p. 4. fo. 55. b. o.
- Dominus qui malum fieri videt, & non vetat, conſsentire videtur. p. 7. fo lio. 100. b. Reg. 2.
- Dominus nolens ſseruitium vaſsſsali an per hoc liberetur à ſsoldata. p. 4. fol. 63. b. m.
- Dominus ſserui inſstituti ſsi impediat inſstituentem ſsuum teſstamentum mutare. p. 6. fol. 10. b. *. 1.
- Dominus ratione iuriſsdictionis non poteſst plures oues aut armenta im mittere In paſscuis ciuitati communibus, quàm pauperes. p. 3. fol. 157. a. c. per totum.
- Dominus qui recuperat caſstrum quod vaſsſsallus culpa ſsua amiſserat, nõ tenetur illud reddere vaſsſsallo. p. 2. fol. 64. a. f.
- Dominus qualiter punitur ex facto, & negligentia ſsui paſstoris. p. 7. folio. 61. a. e.
- Domino inuito in ꝗbus caſsibus ꝗs poſssit ingredi fundũ. p. 3. fo. 159. a. *. 1.
- Dominium quotuplex ſsit, & per conſsequẽs vaſsſsallagiũ. p. 4. fol. 61. b. *. 2.
- Dominium omnium rerum quomodo ſsit diuiſsum. p. 3. fol. 155. b. *. 2. &. 3.
- Dominium bonorum acquiſsitorũ conſstante matrimonio qualiter pro parte tranſseat in vxorem. p. 5. fol. 31. a. col. 1. &. 2. per totum.
- Dominium terrarum, quas inhabitant Indi Maris Oceani, an potuerit concedi Catholicis Hiſspaniarũ Regibus. p. 2. fol. 79. b. col. 1. in medio.
- Dominiũ quałr acquirit̃ per vſsucapionẽ, ꝑ per p̃ſscriptionẽ. p. 3. f. 165. a.e.
- Dominium & prælatio ſsuper ſsubditos eſst de iure humano: nõ de iure naturali. p. 2. fol. 80. b. col. 1. in medio.
- Dominium acceptum in vera, & ſstricta ſsignificatione eſst ius de re corporali perfectè diſsponendi. ibid. e.
- Dominium nobis acquiritur per acceſssionem foetus, quem pecus noſstrum peperit. p. 3. fol. 159. b. *. 4.
- Dominium quomodo nobis acquiratur per ſspecificationem alterius rei. p. 3. fol. 161. a. *. 1. cum ſsequenti.
- Dominium nobis acquiritur per immiſssionẽ, vt ſsi bonafide tigna aliena poſsui in ędificio meo. p. 3. fol. 162. a. *. 1.
- Dominiũ rectè tranſsfert̃, licet erretur ĩ cã qua tradit̃. p. 1. f. 11. b. col. 2.ĩprĩ.
- Dominium rei immobilis, in qua dñs corporaliter exiſstit non perdit̃, licet cõſstituat ſse nolle habere, niſsi corporałr exeat inde. p. 3. f. 165. a. *. 1.
- Dominij appellatiõe necdũ venit directũ: ſsed etiã vtile. p. 3. fol. 155. b. e.
- Dominia non erant diſstincta in ſstatu naturæ integræ. p. 3. fol. 155. b. f.
- Domum vicini qui deſstruit, ne incendiũ in vrbe excitatũ ad ſsuam perueniat non tenetur de damno. p. 7. fol. 58. a. *. 3.
- Hoc tamen intellige quando ignis iam peruenerat ad domum deſstructam. ibid. b. a.
- Domus Regiæ cuſstos habet iuriſsdictionẽ. p. 2. fol. 54. a. d.
- Domus nobilium ſsecuritate caſstrorum gaudẽt. p. 2. fol. 64. a. *. 1. & ibi. d.
- De domo aliquid deijciens, quod damnum tranſseuntibus faciat tenetur ad damnum duplicatum. p. 7. fol. 61. b. *. 1.
- DOMVS proditoris debent dirui, & hæreditates vaſstari, nec poterũt refici niſsi ſsint maioriæ ab antiquo. p. 2. fol. 36. a. a. &. b.
- DONARE non videtur, qui dat ex neceſssitate. p. 4. fpl. 35. b. e.
- Donare nõ põt reus læſsæ maieſstatis, vel publicus hæreticus. p. 5. f. 10. *. 1.
- Donare non poteſst filiuſsfamilias ſsine conſsenſsu patris, niſsi de Caſstrenſsi peculio. ibid. *. 2.
- Donatio quid. p. 5. fol. 10. a. *. 2.
- Donatio per quas perſsonas fieri poteſst. ibid.
- Donatio facta propter filiorum defectum reuocatur in totum habitis filijs. p. 5. fol. 12. a. *. 1. & ibi. d.c.
- Donatio rerũ eccleſsiaſsticarũ in quibꝰ caſsibus valida ſsit. p. 1. fo. 111. a. *. 1.
- Donatio quibus modis fiery debet. p. 5. fol. 11. a. *. 1.
- Donatio rerum eccleſsiaſsticarum ſsine conſsenſsu capituli nulla temporis præſscriptione defenditur. ibid. b. *. 1.
- Donatio facta à patre filio in poteſstate non valet. p. 5. fol. 10. b. i.
- Donatio propter nuptias, & datio arrarum in quot differunt. p. 4. fol. 29. col. 2. in fine glo. mag.
- Donatio propter nuptias cur fuit introducta. p. 4. fol. 29. vbi ſsupra.
- Donatio intervi. & vxo. vt morte confirmetur requirit traditionem. p. 4. fol. 30. b. b.
- Donatio facta ſsub cõditiõe valet ſsi adimpleatur cõditio. p. 5. fo. 11. b. *. 1.
- Donatio inter viuos facta ſsub modo reuocat ſsi modꝰ nõ impleat̃. ib. *. 2.
- Donatio facta pro dote alicuius puellæ per extraneum reuocatur per ſsuperuenientiam liberorum. p. 5. fol. 12. b. b.
- Donatio an reuocatur ſsi legitimẽtur filij per ſsubſsequens matrimoniũ? p. 5. fol. 13. a. c.
- Donatio non poteſst reuocari per filium viuente patre niſsi in defectum alimentorum. ibid. e.
- Donatio nõ recõualeſscit, ſsi filij, qui eã ſsemel reuocauerũt moriant̃. ibi. g.
- Donatio propter nuptias quid ſsit. p. 4. fo. 29. a. *. 1.
- Donatio quæ cõfirmatur morte an indigeat inſsinuatione. p. 4. f. 30. b. b.
- Donatio facta inter abſsentes an teneat. p. 5. fol. 11. a. d.
- Donatio non reuocatur propter ſsuperuenientiam liberorum adoptiuorum, vel ſspiritualium. p. 5. fol. 13. a. c.
- Donatio reuocatur per ſsuperuenientiam filiorum naturalium qui non ſsunt ex damnato coitu, qui alias poſsſsunt ſsuccedere matri ibidem.
- Donatio facta ſsponſsæ ab ſspõſso ante ductionem ad domum an teneat. p. 4. fo. 30. a. b.
- Donatio quæ confirmatur morte eſst quædam tertia ſspecies à donatione, & legato. ibid. b. b.
- Donatio ad certam diem rectè fieri poteſst. p. 5. fol. 11. b. *. 3.
- Donatio cauſsa mortis ex quibus cauſsis infirmat̃ & à quo fieri poſssit. p. 5. fol. 15. a. *. 1.
- Donatio propter nuptias non venit in iudicium familiæ herciſscundæ. p. 6. fol. 101. a. *. 1.
- Donatio cauſsa mortis requirit præſsentiam donatarij. p. 5. fo. 15. b. b.
- Donatio facta inter patrem & filiũ tempore emancipationis, valet, etiã ante decretum iudicis interpoſsitum. p. 3. fo. 113. a. l.
- Donatio que recipitur à notario nomine abſsentis non poteſst reuocari. p. 5. fol. 11. d.
- Donatio ſsi antequã acceptetur à donatario, reuocetur per donatorem non valet. ibid.
- Donatio facta eccleſsiæ vltra quingentos aureos exigit inſsinuationem ex mente Baldi. p. 5. fol. 14. a. m
- Donatio an poſssit reuocari etiam ſsi iurauit donator ſse non reuocaturũ prætextu ingratitudinis. p. 5. fo. 15. a. b.
- Donatio facta filiofamilias qñ ei imputet̃ in legitimã. p. 2. fo. 10. b.l.
- Donatio vſs ad ꝗngẽtos morapeti. valet ſsine inſsinuatiõe. p. 5. f. 13. b. a. 1.
- Donatio non deſsinit eſsſse valida licet ex ea recipiens non efficiatur ditior. p. 4. fol. 31. a. *. 1.
- Donatio an ſsit perfecta quam nuntius ſsine mandato donatario declarauerit. p. 5. fo. 11. a. d.
- p. [18]
  Donatio reuocatur propter ingratitudinem donatarij. p. 5. fo. 14. b. *. 1.
- Donatio ꝓpter bene merita non reuocat̃ingratitudine donatarij. ibi. c.
- Donatio vſsuſsfructus quem habet pater in bonis filij non poteſst reuocari per querelam inofficioſsæ donationis. p. 5. fol. 13. b. col. 2. in prin.
- Donatio inofficioſsa reuocatur vſsque ad legitimam tantum & nõ in totum. ibid. b. a.
- Donationis appellatione non ſsemper venit donatio cauſsa mortis. p. 5. folio. 15. a. d.
- Donationẽ facto filio an poſssint reuocare filij poſstea nati. p. 5. fol. 12. b. c. In donatione caſstri ſseu villæ etiam facta eccleſsiæ non venit merum imperium. p. 5. fo. 14. a. a.
- In donatione cauſsa mortis debet fieri mentio periculi & mortis, vt ita dicatur. p. 5. fo. 15. a. e.
- In donatione cauſsa mortis reſstituuntur fructus percepti à donatario. ibid. g.
- Donationes cauſsa matrimonij fortiuntur fauores dotis. p. 1. fo. 28. b. i.
- Donationes factæ àprincipe, vel à priuato principi, nec in dote, nec in donat. propter nupt. non eſst neceſsſsariainſsinuatio. p. 5. fo. 13. b. *. 1.
- Donationes durante matrimonio prohibitæ ſsunt inter virum & vxorem ex quibus vnus ditior alter pauperior efficeret̃. p. 4. fol. 30. a. *. 1.
- Donatiões factas per reges ſsucceſsſsores ratas habere debẽt. p. 2. fol. 15. a. c.
- Donationes & legata non debentur niſsi deducto ære alieno. fol. 111. b.a.
- Donationes inter virum & vxorem durante matrimonio, an confirmari poſssint iura mento. p. 4. fol. 30. a. i.
- Donator an poſssit agere contra hæredes donatarij ingrati. p. 5. fo. 15. a. c.
- Donator ſsi ante acceptationem donationis moriatur moriedo videtur pœnitere. p. 5. fol. 11. a. d. in fine.
- Donator qui dedit ob aliquam cauſsam poteſst agere, vel ad implemẽtũ, vel condictio. ob cauſsam. ibid. b. b.
- Donator fi tempore donationis cogitauit de filijs an poſssit reuocari do natio, ſsi naſscantur filij. p. 5. fol. 12. b. a.
- Donator & ſsi deſsperans ſse habiturum filios ſsi renũtiet remedio. l. ſsi vnquam de reuo. donat. tamen filij poſstea habiti reuocant donationẽ. p. 5. fo. 13. a. d.
- Donans rem alienam, & tradens an committat furtum. p. 5. fo. 46. b. c.
- DOS quæ ſsufficit ad victum, & veſstitum congruum, non dicitur parua. p. 4. fol. 28. b. l.
- Dos eſst duplex aduentitia & profectitia. p. 4. fo. 29. b. *. 1.
- Dos & alimenta quando non pari paſsſsu ambulant. p. 4. fo. 31. b. b.
- Dos qualiter conſstituatur. p. 4. fol. 32. a. *. 1. 2. &. 3. cum ſsequent.
- Dos an poſssit peti ex ſsola pollicitatione. p. 5. fo. 61. a. a.
- Dos ex parte viri eſst titulus oneroſsus, ſsed ex parte mulieris dicitur lucratiuus. p. 5. fol. 111. b. b.
- Dos & pia cauſsa æquiparantur. p. 5. fol. 73. a. a.
- Dos eſst illud quod mulier dat viro cauſsa contrahẽdi cum eo matrimonium, & eſst quaſsi vxoris proprium patrimoniũ. p. 4. fo. 29. a. *. 1. &. a.
- Dos quibus modis per alterum cõiugum lucrari poſssit. p. 4. fo. 35. a. *. 2.
- Dos mortua vxore cui debeat reſstitui. p. 4. fo. 37. b. *. 1. f. &. g.
- Dos mulieris accuſsatæ de adulterio applicatur viro. p. 7. fo. 69. b. e.
- Si tamen maritus ex ea habeat liberos illi poſst mortem patris habebunt. ibidem. g.
- Dosprofectitia quæ dicatur. p. 1. fo. 29. b. i.
- Dos qualiter debeat reddi ſsoluto matrimonio. p. 4. fo. 36. b. *. 1.
- Dos eſsſse non poteſst ſsine nuptijs. p. 4. fo. 32. a. q.
- Dos dari poteſst æſstimata, vel non æſstimata. p. 4. fol. 33. a. *. 2.
- Dos quę datur à patre filiæ propter bene merita dicitur aduẽtitia. p. 4. folio. 29. b. i.
- Dos data per extraneum matre moriente ex tacito pacto debetur fi lijs illius matrimonij. p. 4. fo. 38. a. a.
- Dos data filiæ an computetur in legitimam filijs ſsuis ſsi ipſsa deceſssit viuo patre relictis filijs. p. 6. fol. 99. b. col. 1. in medio.
- Dos data ab extraneo filiæ contemplatione patris dicitur profectitia. p. 4. fo. 29. b. i.
- DOTIS collatio qualiter fit. p. 6. fol. 99. b. h.
- Dotis nomine quod relinquitur an ſstatim debeatur, vel ſsperetur tempus nuptiarum. p. 4. fo. 32. b. b.
- Dotis collatio inter quas perſsonas habeat locum. p. 6. fo. 100. a. b.
- Dotis periculum datæ inæſstimatæ ad quem pertineat. p. 4. fo. 35. a. *. 1.
- Dotem ſsi ſsoluit extraneus pro muliere, ſsi nuptiæ non ſsequãtur, an poſsſsit ipſse dotem repetere. p. 4. fol. 32. a. o.
- Dotare qui tenetur pupillam, ſsi aliquid recipit vt eam alicui in matrimonium collocet, turpiter id accipit, & poteſst repeti per pupillam. p. 4. fol. 32. a. f.
- Dotare competenter filiam qualiter dicatur pater. p. 6. fo. 46. b. d.
- Dotales res ſsoluto matrimonio, ſsi ſsunt immobiles ſstatim ſsunt reſstituen dæ: mobiles verò poſst annum. p. 4. fo. 38. a. *. 1. &. f.
- DVBIVM quando eſst poſsitum in opinionibus doctorũ, quid agen dum. p. 1. fo. 8. b. col. 1. in princi.
- DVCTIO ſsponſsæ ad domũ pręſsumit copulã. p. 4. fo. 30. a. e.
- DVELLVMan poſssit iure permitti. p. 7. fo. 21. a. d.
- Duellum ex riepto proueniens eſst ſspecies probationis per duorũ bellũ & fuit inter generoſsos introductum. p. 7. fol. 21. a. *. 1.
- Duellum duplex eſst, vnum equeſstre, aliud pedeſstre. ibid.
- Duelli conficiendi modus & forma. ibid. *. 2.
- Si duellum prima die non finiatur quid faciendum ſsit. p. 7. fo. 22. a. *. 1.
- Poſst duellum ad quem pertineant arma, & equi bellatorum. ibid. *. 2.
- DVO rei debendi qui dicantur. p. 5. fo. 75. b. g. per totum.
- DVPLA quã cõſsequit̃vir agẽs de euictione auget dotẽ. p. 4. fo. 33. b. h.
- Limitotur tamen qñ res euicta fuit data æſstimata ab ipſsa muliere. ibid.
- DVX exercitus qualis eligi debeat. p. 2. fo. 84. a. *. 1.
- Dux exercitus quales virtutes debeat in ſse habere. ibid. *. 2.
- Dux quis dicatur. p. 2. fol. 7. a. *. 1. &. g.
- Dux licet reſsideat in territorio alieno poteſst punire delinquẽtes. ibid. g.
- Dux exercitus in territorio alieno in quo reſsidet cum exercitu poteſst aliquem condemnare. p. 2. fol. 25. b. c.
- Duces, & cæteri domini non poſsſsunt condere legem vel ſstatuta ſsine cõ ſsenſsu populi. p. 2. fol. 7. b. f.
E.
- EBRIETAS tũc eſst peccatũ mortale qñ quis bene aduer tit potum eſsſse immoderatũ & inebriantẽ. p. 1. fol. 43. a. h.
- Ebrietas omnium vitiorum fomes, & nutrix eſst. ibid. i.
- Ebrij ſsecundum legem cuiuſsdam pytagorici plus debent puniri, quam ſsobrij. p. 7. fo. 30. a. k.
- Ebrietatis mala & incommoda. p. 1. fo. 43. a. o.
- Ebrius delinquens & an & quałr puniatur. p. 7. fol. 18. b. d. & fol. 30. a. k.
- ECCLESIA tribus modis dicitur. p. 1. fo. 95. a. *. 1.
- Eccleſsia non debet erigi vbi ſsit infirmus locus. ibidem. l.
- Item eccleſsia cathedralis non poteſst erigi ſsine licencia papæ. ibid.
- Eccleſsia vocatur domus luctus, & pœnitẽtiæ quod ſsignificat proiectio corporum infidelium. p. 1. fol. 98. b. *. 1.
- Vocatur etiam domus caſstigationis & domus quietis, & præſsidij & ora tionis. fol. 99. a. *. 1. &. 2. &. 3.
- Eccleſsia per quos refici acreſsarciri debeat. p. 1. fo. 97. b. *. 1.
- In eccleſsia potius quã alibi an ſsit orandum triplex ratio. p. 1. fol. 99. b. b.
- Eccleſsia Romana mater eſst omniũ eccleſsiarũ, nõ domina. p. 1. fo. 34. a. q.
- Eccleſsia tenetur mittere granũ in foro tẽpore neceſssitatis. p. 1. fo. 67. b. a.
- Eccleſsia ad quæ numera teneatur tempore neceſssitatis. ibid. b.
- Eccleſsia tunc dicitur pleno iure ſsubiecta vbi Epiſscopus non percipit ius Epiſscopale. p. 1. fo. 78. a. a.
- Eccleſsia quibus ex cauſsis poſssit denuo conſsecrari. p. 1. fo. 99. b. *. 1.
- Eccleſsia eſst mater conſseruans non generans. p. 2. fol. 12. a. col. 2. in princi.
- Eccleſsia vt gladio corporali vteretur voluit Chriſstus ibid.
- Eccleſsia recipiens depoſsitum obligatur etiam ſsi non ſsenſsit lucrum contra Innoc. p. 5. fol. 9. a. e.
- Eccleſsia & fiſscus æquiparantur. p. 5. 44. b. col. 1. in prin.
- Sed an gaudeat priuilegijs fiſsci? ibidem.
- Eccleſsia quibus, de cauſsis ſsoleat reconciliari. p. 1. fol. 100. a. *. 1.
- Eccleſsia idem eſst quod ipſsa libertas ſsecundum Bald. p. 1. fo. 100. a. k.
- Eccleſsia de nouo ędificanda qualiter debeat dotari. p. 1. fol. 95. b. *. 1. &. e.
- Eccleſsia in quibus caſsibus poteſst tranſsferri de vno loco ad aliũ. ibid. b.
- Eccleſsia à quo debeat dotari. ibid. *. 2.
- Eccleſsiæ ꝗbus de cauſsis ſsolent de nouo ædificari, vel mutari. fo. 96. b. *. 1.
- Eccleſsiæ vna poteſst alteri vniri ex cauſsa paupertatis. ibid. *. 2.
- Eccleſsia non tenetur vendere pro redemptione captiui parrochiani. p. 1. fol. 109. b. f.
- Eccleſsia ſsi fundetur in prædio tributario, an debeat ſsoluere tributum. p. 1. fo. 114. a. b.
- Sed quid ſsi eccleſsia in fundo ſsuo aliam conſstruat cui competat poteſstas prouidendi. ibid.
- Eccleſsia in quibus caſsibus alienare non poteſst. p. 1. fol. 110. a. b.
- Eccleſsia alteri vnita debet viuere ſsecundum maioris regulam, & vtitur eius priuilegijs. p. 1. fol. 103. b. *. 1.
- Eccleſsia quibus modis poteſst alteri vniri. ibid. e.
- Eccleſsia licet ſsubiecta ſsit religioſsis quo ad temporalia: non tamen poſsſsunt ad libitum alterare antiquum ſstatum eccleſsiæ. p. 1. fo. 104. a. e.
- Eccleſsia eò quod conceſsſsa eſst monachis pleno iure, non intelligitur cõceſsſsa ptãs cognoſscẽdi de cauſsis criminalibꝰ clericorũ. p. 1. fo. 104. a. g.
- Eccleſsia poteſst agere pro rebus alienatis contra quemcunque poſsſseſsſso rem. p. 1. fol. 113. a. *. 2.
- Eccleſsia Romana an poſssit mouere bellũ illis terris in quibus Chriſstianum nomen nunquam viguit. p. 2. fol. 79. a. g. in prin.
- Eccleſsiæ & altaria à quo debeant conſsecrari. p. 1. fol. 97. b. *. 2. &. h.
- Eccleſsiæ quacunque die conſsecrari poſsſsunt. p. 1. fol. 98. a. *. 1.
- Eccleſsiæ conſsecratio qualiter fieri debeat. ibid. *. 2.
- Eccleſsiæ turris poſst incaſstellari, & fortificari àlaicis ſsuſstentatione ſstatus publici. p. 1. fol. 96. b. h.
- p. [19]
  Eccleſsiæ conſserratio fieri poteſst quolibet tempore. p. 1. fol. 98. a. b.
- Eccleſsiam ædificaturus qualem eam debeat facere. ibi. fo. 96. a. *. 3.
- Eccleſsiaſsticę res in quibꝰ caſsibus alienari pñt. p. 1. fol. 81. b. col. 1. in prin.
- Eccleſsiaſsticæ res non ſsunt ad humanos vſsus transferendæ. partita. 1. folio. 103. a. *. 1.
- Eccleſsiaſsticæ res immobiles dari poſsſsunt in emphiteoſsim ꝓ annuo cen ſsu perpetuo vel ad tempus. p. 1. fol. 110. b. *. 1.
- ECCLIPSIS quæ accidit tempore paſssionis domini qualis fuit. p. 1. fol. 31. b. f.
- EDICTA poſsita in ciuitate afficiunt omnes de diœceſsi. parti. 4. folio. 23. b. g.
- ELECTIONEM aliquarum rerum qui habet non põt eligere me liorem: niſsi ſsint tantum duæ res. p. 6. fol. 64. a. d.
- Et hoc an procedit etiam ſsi expreſsſse per teſstatorem data ſsit legatario electio. ibidem.
- In electione variare non licet, quod plane procedit in vltimis voluntatibus: ſsecus verò eſst in contractibus. p. 6. fol. 65. a. a.
- Sed an poſssit variari ab eo qui habet poteſstatem eligendi ex reſscripto, ſseu ex literis ab beneficia. ibid.
- In electione rerum alternatiuarum an admittatur variatio. ibidem.
- Electio prælatorum qualiter debeat fieri. p. 1. fol. 38. a. *. 2.
- Electio per ſserutinium qualiter celebratur. p. 1. fol. 39. a. *. 1.
- Electio per compromiſsſsum qua forma fiat. ibid. *. 2.
- Electio per viam inſspirationis. ibid. b. *. 1. &. a.
- Electio eſst iudicis in pœna alternatiua. p. 2. fol. 34. b. c.
- Electio Epiſscopi, de iure communi pertinet ad decanum & capitulum. p. 1. fol. 38. a. l. per tot.
- Ad electionem quando debeant vocari abſsentes. ibid. b.a.
- In electione pręlatorũ quod ius habeant reges Hiſspanię. p. 1. fo. 38. b. *. 1.
- Electio ſseu præſsentatio Epiſscoporum ad cathedrales Eccleſsias pertinent regibus Hiſspaniæ. & vnde iſsta conſsuetudo fluxerit. ibid. e. per totũ.
- Electione celebrata quid facere debeat capitulum. p. 1. fol. 40. b. *. 3.
- Contra electum in Epiſscopatum poteſst opponi crimen, vt repellatur à conſsecratione. p. 1. fol. 41. a. g.
- Electores propria manu debent ſscribere vota ſsua. p. 1. fol. 39. a. g.
- Eligendi poteſstate priuantur, qui ſscienter indignum in Epiſscopum eligunt. ibi. fol. 40. b. *. 2.
- Quod intellige ſsi perſseuerauerit in ea voluntate donec ſsubſsequuta fuerit communis electio. ibi. g.
- Eligendi ius quo tempore terminetur. p. 6. fol. 65. a. b.
- Elegẽdi in Epiſscopos quibꝰ rebus debeant eſsſse p̃diti. p. 1. fo. 39. b. *. 2. &. e.
- Eligi non poteſst nouiter ad fidem conuerſsus. p. 1. fol. 40. a. *. 1.
- Eligi ad epiſscopum quæ perſsonæ non poſsſsunt. ibidem. &. l.
- Eligi qui non poſsſsunt, poſsſsunt poſstulari. ibid. *. 2.
- Eleemoſsina qualiter dari debeat. p. 1. fol. 151. a. *. 1.
- Quales olim viri elegebantur ad bellum. p. 2. fol. 70. b. *. 2.
- EMANCIPARE non põt pr̃ filiſstminorẽ ſseptẽnio. p. 4. fol. 51. a. *. 2.
- Emancipare filios quibus ex cauſsis cogatur pater. p. 4. fo. 51. b. *. 1. &. c.
- Emancipatio olim fiebat cum iniurijs, & alapis. p. 3. fol. 113. a. e.
- Pro emancipatione filij pater pecuniam recipere poteſst. ibid. 1.
- Emancipari nemo poteſst inuitus ne ignorans. p. 3. fol. 113. a. g.
- Emancipatio coram quo debeat fieri. p. 4. fol. 51. a. c.
- Emancipatio libera eſsſse debet: nec fieri poteſst inuito filio, vel inuito patre. ibidem. *. 3.
- In emancipatione quid requiratur. p. 4. fol. 51. b. a. &. b.
- Emancipatus propter iniuriam verbalem aut factam patro illatam reducitur in patriam poteſstatem. p. 4. fol. 51. b. *. 2.
- EMERE remſsuam nemo poteſst, niſsi in ea alius habeãt àpartẽ. p. 5. fol. 19. a. *. 3.
- EMENDA quid ſsit & quando debeatfieri. p. 2. fol. 92. b. per totum cum fol. ſsequen.
- EMPHITEOSIS ſsi ſsit conceſsſsa marito & vxori & eorum filijs, non ſsolum includuntur filij illius matrimonij, ſsed & alterius. p. 2. fol. 45. a. a. col. 2. in prin.
- Emphiteoſsis eccleſsiæ non tranſsit ad extraneos hæredes: nec poteſst dari in perpetuum. p. 3. fol. 106. a. f. &. g.
- De emphiteoſsis ſsubſstantia eſst, quod pretium interueniat à principio vltra penſsionem. ibidem. i.
- Emphiteoſsis ſsi ſsit acquiſsita eccleſsiæ per præſscriptionem Bald. fal. aſsſseruit talem emphiteoſsim extendi ad tertiam generationem. p. 5. fo. 50. a. col. 2. in fine gloſs. magne.
- Emphyteoſsis quid ſsit & in quibus rebus conſstituatur. p. 5. fol. 48. a. *. 2. &. f.
- De natura emphiteoſsis eſst quod ſsit perpetua. p. 5. fol. 49. b. b.
- Niſsi ſsit emphiteoſsis quæ non conſsueuit concedi, niſsi in primum hæredem: quia tunc nomen hæredis reſstringitur ad primum hæredẽ tantum. ibidem.
- Vel niſsi emphiteoſsis concedatur ab Eccłia, alicui vt ſsuis hæredibus. ibi.
- Vel niſsi in conceſssione fiat expreſsſsa mẽtio de hæredibus maſsculis. ibid. i fol. 50. a. col. 1. in prin.
- In emphitheoſsi an ſsucc edant æqualiter filij qui ſsunt inſstituti inæqualiter in hæreditate. ibid.
- Emphiteoſsis ſsi ſsimpliciter recipiatur. intelligitur recepta pro filijs maſsculis tantum ibid.
- Author tamen notab. multa in contrarium affert ibid.
- Emphiteoſsi finita per generationem, deſscendentes poſsſsunt petere ſsib confirm ari: & ſsi non confirmetur eis fit iniuria, vt ait Barto. par. 3. fo lio. 106. b. b.
- Emphiteoticus contractus & cenfualis in quibus different. partita. 5. folio. 48. b. b.
- Emphiteota tenetur prius offerre feudum ſsuum dño, vt ſsi velit emere præferatur. p. 5. fol. 51. a. *. l.
- Sed an hoc idem ſsit ius in cenſsuario? ibid. i.
- Quid autem ſsi emphiteota permutet, locet ad longum tempus, donet, le get, vendat ſsub conditione aut alio quouis modo alienet an requirat̃ domini conſsenſsus. ibid. b. b.
- Emphiteotæ in quibus caſsibus remittitur penſsio. p. 5. fol. 50. b. c.d.e.f.
- Emphiteotæ ſsi remanet minus octaua parte non tenetur ad penſsionẽ de iure partit. ibid. f.
- Emphiteota an poſssit alij in emphiteoſsim concedere ſsine conſsenſsu dñi. p. 5. fol. 52. a. col. 2. in prin.
- EMPTIO & venditio perficitur duobus modis, in ſscriptis, & fine ſscriptis. p. 5. fol. 17. a. *. 1.
- Emptio & venditio an cenſseatur in ſscriptis facta quando conuentũ eſst: vt inde fiat ſscriptura. ibid. b.
- Emptor non tenetur ſsoluere prius ſsibi res tradatur. Et quid ſsi venditor nolit ante ſsolutionem tradere. p. 5. fol. 21. a. h.
- Emptor rei locatæ poteſst expellere conductorem ante tcmpus. parti. 5. folio. 44. a. *. 2.
- Sed locator ad quid tenetur? videtur etiam vltra partem precij, ad intereſsſse. ibid. m. & pag. ſsequenti. col. 1. &. 2.
- Sed quid ſsi conductor conduxit ad decenniũ vel vltra. ibid. fol. 45. a. b.
- Emptor ante traditionem rei traditæ poteſst pœnitere & perdit arras: vẽditor autem reddit duplicatas. p. 5. fol. 17. a. *. 2.
- Emptor non poteſst agere ad intereſsſse contra venditorem, etiam quando contractus eſst perfectus. ibid. e.
- Emptor ſsciens domum vel molendinum eſsſse dirutum tenetur ad precium. p. 5. fol. 18. a. *. 3.
- Emptor rei aliene cũm ſstipulatus ſsit de euictione an poſssit agere ad intereſsſse. p. 5. fol. 19. b. d.
- Emptor qui emit rẽ ex pecunia mea, fi deſsiuit eſsſse ſsoluendo, an poſssim agere ad rem. p. 5. fol. 30. a. e.
- Sed quid ſsi donauit & res ſsit perempta & ratam habeam donationem ac agam ad precium rei. ibid.
- Emptor an ſsemper teneatur denunciare vẽditori ſsibi litem eſsſse motam ſsuper re vendita. p. 5. fol. 2. a. h.
- Emptor male fidei habet recurſsum ad precium contra alienantem res eccleſsiaſsticam licet contrarium teneatur commu. doctores. partita. 1. fol. 113. a. k.
- Emptor gabellæ alicuius territorij, ſsi illius pars euincatur an poſssit age re ad euictionem. p. 5. fol. 23. a. d.
- Emptor re euicta in quibus caſsibus non habet recurſsum contra venditorem. p. 5. fol. 23. a. *. 2.
- In emptore diſstinguitur ſscientia, vel ignorantia: in venditore nequa p. 5. fol. 10. b. a.
- Emptore condemnato ob contumaciam non poteſst venditor appellare. p. 5. fol. 23. b. b.
- EPISCOPVS loci in quo eſst maior pars hæreditatis fit executor teſstamenti in legatis relictis pro redemptione captiuorum. partita. 6. fol. 77. b. *. 2.
- Epiſscopus dicitur quaſsi ſsuper intendens quia ſsuper rebus ſsuæ diœceſsis ſspiritualibus & eccleſsiaſsticis debet intendere. p. 1. fol. 38. a. *. 1.
- Epiſscopus quiſsuperfluè expendit redditus eccleſsiæ ſsuæ tenetur ad reſstitutionem pauperibus. p. 1. fol. 44. a. n.
- Epiſscopus an poſssit cognoſscere de cauſsis miſserabilium perſsonarũ, vb adeſst negligentia iudicis ſseculares. p. 1. fol. 65. a. g. per totum.
- Epiſscopus poteſst eccleſsiã vacantem monaſsterio dare: & quid in huiuſsmodi donatione comprehendatur. p. 1. fol. 111. b. *. 2.
- Epiſscopus quas donationes poteſst facere ſsine conſsenſsu capituli. fol. eodem. b. *. 1. &. d.
- Ep̃spoteſst infra annum, cogere executores teſstamentarios negligẽtes, vt legata ad pias cauſsas exequantur. p. 6. fol. 78. b. a.
- Sed huiuſsmodi annus à quo tempore intelligatur currere, an die mortis teſstatoris? ibid. b.
- Epiſscopus quas res debeat expedire cum conſsenſsu capituli. partita. 1. fo lio. 112. *. 1.
- p. [20]
  Epiſscopus an poſssit ſsine conſsenſsu patroni præbendas facere de redditi bus Eccleſsiæ patronatæ. p. 1. fol. 118. b. a.
- Epiſscopus ad adminiſstrationem rerũ eccleſsiæ debet prouidere de occonomis clericis non laicis. p. 1. fol. 50. b. *. 1.
- Epiſscopus in quibus caſsibus habet poteſstatem diſspenfandi. ibid. folio. 51. a. *. 1.
- Epiſscopus non debet ſse abſsentare ab eccleſsia ſsua vltra annum, niſsi ſsit in curia Roma. de mandato papæ. p. 1. fol. 41. a. *. 2.
- Ne etiam ad tempus niſsi de licentia papæ. p. 1. fol. 41. b. a.
- Epiſscopus ſsi alienat rem menſsæ ſsuæ requiritur authoritas Archiepiſscopi. p. 3. fol. 103. b. a.
- Epiſscopus debet habere integram notitiam veteris & noui teſstamenti: & quomodo id debet intelligi. par. 4. folio. 28. b. colum. 1. c. &. p. 1. fol. 43. b. b.
- Epiſscopus quibus moribus debeat fulgere. p. 1. folio. 41. b. *. 1. & multis ſsequentibus.
- Epiſscopum debere eſsſse ſsine peccato mortali: vt dicit Paulus qualiter in telligatur. ibid. *. 1.
- Epiſscopus ignorans canones peccat ſsi ſsententiam ferat. p. 4. fol. 28. b. c.
- Epiſscopum debere eſsſse vnius vxoris virum qualiter intelligatur. part. 1. fol. 42. b. *. 2.
- Epiſscopus non ordinet hominem alterius diœceſsis, niſsi de licentia diœ ceſsani. p. 1. fol. 57. b. *. 1.
- Epiſscopus in ſsynodo non poteſst ſstatuere contra canones. p. 1. folio. 8. a. col. 1. in principio.
- Epiſscopus aut maior prælatus nõ autem minor tenetur ſsententiam diuortij proferre. p. 4. fo. 28. b. *. 1.
- Epiſscopus clericum à patrono præſsentatum tenetur inſstituere, & non prouidebit ipſse abſs præſsentatione patroni. Nam regulariter inſstitutio ſsine præſsentatione patroni eſst ipſso iure nulla. p. 1. fol. 115. a. i.
- Epiſscopus poteſst alteri cauſsam matrimonialem delegare. p. 4. fol. 28. b. col. 2. in prin.
- Epiſscopi qui largè excedunt faciendo maiorias in cõſsanguineos de fructibus prælaturæ tenentur ad reſstitutionem. p. 1. folio. 44. b. colum. 1. in principio.
- Epiſscopi ſsunt baſses eccleſsiæ, & de eorum munere. vide. p. 1. fol. 32. b. *. 3.
- Epiſscopi æquiparantur præfectis prætorio. p. 1. fol. 52. b. *. 1.
- Epiſscopi negligentia deuoluit iuriſsdictionem ad Archiepiſscopum. p. 1. fol. 36. b. g.
- Epiſscopi maximè debent temperare à crapula & obrietate. partita prima. fol. 43. a. *. 1.
- Epiſscopi vnguntur chriſsmate cùm confecrantur. partita prima. fol. 18. a. colum. 1. *. 1.
- Epiſscopi iurant regi fidelitatem. p. 2. fol. 50. a. g.
- Epiſscopi eſst diſsputare contra hæreſses vnde in concilijs Epiſscopi ſsolent congregari. p. 1. fol. 33. a. d.
- Epiſscopatus eſst culmen dignitatum: non enim inuenitur maior ordo. p. 1. fol. 32. b. f.
- Cardinalatus tamen & papatus ſsuperius culmen dicitur. ibid.
- Epiſscopalis dignitas liberat à patria poteſstate, & à vinculo religionis. &c.p. 1. fol. 52. a. *. 1.
- EQVOSconductos qui defraudant penſsione debita, præbendo minus paleæ, vel hordei tenentur. p. 3. fol. 108. b. g.
- Equi quod nõ poſssint educi à regno Hiſspaniæ antiqua cõſsuetudo eſst. p. 5. fol. 38. a. m.
- ERRORquid ſsit. p. 4. fol. 9. b. g.
- Error iuris an poſssit cauſsare præſscriptionem & fidem bonam in rebus
- Eccleſsiæ alienatis. p. 1. fol. 111. b. f.
- Error in nomine anvitiet legatum. p. 6. fol. 59. a. col. 1. in prin.
- Error tituli in facto proprio impedit vſsucapionem: ſsed in facto alieno non. p. 3. fol. 168. b. *. 1.
- Error in nomine communi vitiatlegatum. p. 6. fol. 65. b.*3.
- ETHIMOLOGIA eſst reſsolutio vocis in proprium effectum rei, quæ demonſstratur. p. 6. fol. 2. a. g. &. p. 7. fol. 96. a. *. 2. &. c.
- Argumentum ab ethimologia valet. ibid.
- EVCHARISTIAqualiter debeat conſsecrari. p. 1. fo. 29. a. *. 2. cum tribus ſsequentibus.
- Euchariſstiam debet portare infirmo presbyter aut diaconus, alius verò minime. ibid. fol. 30. a. *. 4.
- Euchariſstiæ obuians omnis populus genua debet flectere, qͦd fi obuiet infidelis, aut ſsecedere debet aut genua flectere. p. 1. fol. 30. b. *. 1. &. 2.
- Euchariſstia non debet ſseruari niſsi cauſsa infirmorum. p. 1. fol. 98. a. f.
- EVICTA dote ſsi adhuc remanent mulieri bona paraphernalia, ex quibus poſssit ali, iſsto caſsu vir poſssit mulieri petenti alimenta opponere exceptionem. p. 4. fol. 35. a. c.
- Euictionis rei dotalis periculum quando pertineat ad vxorem. p. 4. folio. 35. a. *. 1.
- Sed an viro petẽte qͦd vxor ſsibi caueat de euictione, teneat̃ mulier. ibi. a.
- EXAMEN apum domini conſspectum effugiens aut longe fugiens prius includenti acquiritur. p. 2. fol. 159. b. *. 1.
- EXACTORES tributorum de iure cõmuni non poſsſsunt cogere reſsiſstentes, ſsed pertinet ad præſsidem. p. 5. fol. 28. b. n.
- EXCEPTIO à reo oppoſsita prius eſst terminanda quam lis conteſstetur. p. 3. fol. 53. a. *. 1. &. d.
- Sed quid ſsi fit exceptio ſsuper ſstatu? ibid. d.
- Exceptio qualiter debeat proponi: ne excipiens videatur crimen fateri. p. 7. fol. 3. a. g.
- Exceptio quando non opponitur à ſspoliante, ſsed à tertio dicente reum non debere reſstitui, non eſst audienda: doctores tamen communiter aliter volunt. p. 7. fol. 43. b. c.
- Exceptio liquidabilis dicitur quæ infra decem dies liquidari poteſst. p. 5. fol. 103. a. f.
- Exceptiones perẽptoriæ, ſsi opponantur à reo, debet prius ſsuper eis pro nunciari. p. 3. fol. 18. b. *. 1.
- EXCOMMVNICATIO eſst ſsententia quæ alienat & ſseparat qñ hominem à ſsacramentis eccleſsiæ, & à communione fidelium ſsimul, & hæc dicitur maior excommunicatio. p. 1. fol. 82. b. *. 1.
- Excõmunicatio. 16. caſsibus incurritur. ibid. *. 2. & per totum.
- Excommunicationem non incurrit in. 14. caſsibus inijciens manus violentas in clericum. p. 1. fol. 83. a. *. 1. &. f.
- Excommunicationem non incurrit pater qui filium etiam in ſsacris cõſstitutum percutit, vt bonis moribus inſstruatur. ibid. f. in fin.
- Excõmunicationis ſsententia iniuſstè lata ligat, licèt ab ea appelletur: & idem in ſsententia ſsuſspenſsionis, vel interdicti: non tamen ligat quo ad Deum. p. 1. fol. 87. b. *. 1.
- Excommunicationis ſsententia in quo differt ab alijs eccleſsiaſsticis cenſsuris. ibid. a.
- Excõicationem qui contenit, in quam pœnã incurrit. p. 1. fol. 92. *. 2.
- Excommunicationem qui incurrit ob manus iniectionem in clericum in. 13. caſsibus non tenetur adire papam. p. 1. fol. 83. b. *. 1.
- Excommunicatio minor eſst duplex quædam quæ tantum ſseparat à ſsacramentis eccleſsiæ: quædam quæ tantum à communione fidelium. p. 1. fol. 84. a. *. 1.
- Excommunicatio quibus de cauſsis ſsoleat â prælatis emitti. partita. 1. folio. 85. b. *. 1.
- Excommunicatio ferri non debet monitione non præmiffa. part. 1. fol. 86. a. *. 1. &. 2.
- Excommunicatio in quibus caſsibus cõtra aliquem lata non teneat. p. 1. fol. 92. a. *. 1.
- Excommunicare ſsuæ iuriſsdictiones homines quibus ex rationibus aliqñ non poſssit epiſscopus p. 1. fol. 85. *. 2.
- Excommunicare quæ perſsonæ poſsſsunt, & quę non. p. 1. fol. 84. b. *. 1.
- Excommunicare non poteſst prælatus eos in quos tantum habet iuriſsdictionem temporalem. ibid. h.
- Excommunicari poteſst abſsens. p. 1. fol. 87. b. b.
- Excommunicari non poteſst non ſsubditus: qm̃ ſsententia à non ſsuo iudice lata non tenet. p. 1. fol. 85. a. h. In notorijs tamen bene poteſst: quia notoria non exigunt cauſsæ cognitionem. ibidem. b. a.
- Excommunicatus minori excõmunicatione quibus actibus poſssit intereſsſse, & quibus non. p. 1. fol. 84. a. *. 2.
- Excommunicatus à multis epiſscopis, non poteſst ab vno ſsine aliorum licentia abſsolui. p. 1. fol. 91. b. *. 2. &. f.
- Excommunicatus qui per annum in excommunicatione perſseuerauerit, quam penam incurrit. p. 1. fol. 92. b. *. 1.
- Excommunicatus, quia non venit reſspõſsurus de aliquo crimine, ſsi per annum in excommunicatione perſseuerauerit, habetur poſsteà conui ctus de illo crimine. ibid. d.
- Excommunicato publico intrante eccleſsiam debent clerici ceſsſsare à di uinis. p. 1. fol. 93. a. 1.
- Poteſst tamen intrare ad audiendum verbũ diuinum. ibid. fol. 94. a. a.
- Excommunicatus poteſst audire miſsſsam, vt voluit Gofred. tutius tamẽ dicit primò abſstinere. ibid. k.
- Excommunicatus maiori excommu. non poteſst eſsſse procurator. par. 1. folio. 84. b. c.
- Excommunicatus in quibus caſsibus à ſsolo papa abſsolui poteſst. parti. 1. fol. 87. b. *. 2.
- Excommunicati domini poſst annũ priuantur obedientia quæ ſsibi debetur à vaſsſsalis. p. 1. fol. 92. b. g.
- Cum excõicatis participans quam pœnam incurrit. p. 1. fol. 92. b. *. 2.
- Cum excõmunicatis communicans regulariter peccat tantũ venialiter præter quam in ſsex caſsibus. p. 1. fol. 93. a. f.
- Cum excommunicatis participare qualiter liceat & quando non. ibid. *. 1. & duabus colu. ſsequent.
- EXCVSATIO eſst iuſsta cauſsa quare quis non tenetur ſsubire vnus tutelæ ſsibi aſssignatæ. p. 6. fol. 110. a. *. 1.
- p. [21]
  Excuſsatio infra quod tempus debeat proponi & coram quibus. ibidẽ. fol. 111. a. *. 1.
- Excuſsatio tollitur ſsi tutor patiatur ſse confirmari vel adminiſstret. ibid. a.
- Excuſsari quibus de cauſsis poteſst tutor. p. 6. fol. 110. a. *. 2.
- Excuſsari à tutela quæ per perſsonæ poſsſsunt. ibid. b. *. 1.
- EXEMPLA prælatorum facilius corrumpunt. p. 2. fol. 12. b. e.
- Exempla ſsanctorum patrum ſsunt linea quã poſsuit Deus, vt per eam facta noſstra regulentur. p. 2. fol. 3o. c. & fol. 35. a. c.
- EXERCITATIO plus habet ad honeſstatem momenti, quàm natura. p. 2. fol. 18. a. g.
- EXECVTIO ſsententiæ vide in dictione ſsententia.
- Executor teſstamenti ad quid teneatur legatarijs. p. 6. fol. 58. b. c.
- Executores teſstamenti in quibus caſsibus inuito hærede, exigunt in iudicio bona defuncti. p. 6. fol. 77. b. *. 1.
- Executor teſstamenti dicitur, cui teſstator committit factum animæ ſsuæ. p. 6. fol. 76. a. *. 1.
- Executor teſstamenti ad quid prodeſst, & quomodo conſstituitur. ibid.
- Executor teſstamenti quã poteſstatem habeat in exequendis legatis. ibidem. *. 2.
- Executor teſstamenti an poſssit propria authoritate capere res legatas. ibidem. i.
- Executor quando non eſst datus ad pias cauſsas, Ep̃s loci debet recipere onus. p. 6. fol. 77. b. *. 2.
- Executor tenetur facere inuentarium. p. 6. fol. 78. a. b. Item & reddere rationem Ep̃o relictorum ad pias cauſsas. ibid. c.
- Executor teſstamenti non poteſst excedere mandatum teſstatoris, in legatis certis. p. 6. fol. 76. b. *. 1.
- Sed quid in legatis relictis in genere: veluti pauperibus talis ciuitatis? p. 6. fol. 77. a. col. 1. &. 2. per totum.
- Et an in huiuſsmodi legatis poterit deſstribuere in filios ſsuos & conſsanguineos pauperes? ibid. a.
- Executor teſstamenti potius debet in ſsuos conſsanguineos egenos diſstri buere, quàm in extraneos. p. 2. fol. 20. b. d.
- Executor negligens in executione teſstamenti iudicialiter remouebitur ab executione, & perdet quod erat habiturus illo teſstamento. part. 6. fol. 79. a. *. 1. &. f.
- Sed an ſsufficiat ad hoc vnica monitio? ibid. f.
- Executio teſstamenti ad quem pertineat, nullo executore nominato in teſstamento. p. 6. fol. 76. a. g. per totum.
- Executores teſstamenti cùm plures exiſstant, ſsi omnes intereſsſse nequeũt, aut nolunt: poſsſsunt duo vel vnus exequi. p. 6. fol. 78. a. *. 1.
- Executores dati ad erogandum in pias cauſsas nõ poſsſsunt erogare in redemptionem captiuorum. p. 1. fol. 109. b. g.
- Executores teſstamenti dicuntur etiam diuiſsores & diſstributores, vel di ſspenſsatores vel miniſstri. p. 6. fol. 76. a. e.
- Executores teſstamenti regulariter non ſsatiſsdant, niſsi ſsint ſsuſspecti. part. 6. fol. 76. b. b.
- Executores teſstamenti eſsſse poſsſsunt religioſsi impetrata ſsuperioris licentia. ibid. c.
- Sed an poterunt fratres minores? ibid.
- Executorum poteſstas, pendet à facultate, quam eis dat teſstator. parti. 6. fol. 77. b. d.
- EXHAEREDATVS ante ſsubſstitutionẽ vel pòſst, videt̃ ab omnibus gradibus ſsubſstitutionis exhæredatus. p. 6. fol. 48. a. *. 1.
- Exhęredatus fit extraneus etiam à bonis quæ titulo maioriæ fratri maiori fuerunt relicta. p. 6. fol. 44. b. c.
- Exhæredatus rite an ſsit, ſsi pater male dicat filium cum expreſssione cau ſsa? Bald. dicit ꝙ non. ibid.
- Exhæredatus agnoſscens in aliquo iudicium defuncti repellitur à querela. p. 6. fol. 55. a. *. 1. &. g.
- Exhæredari iure poteſst filius qui patrẽ captiuum non redemerit. p. 6. fol. 47. a. *. 1.
- Sed quid ſsi captiuus fuit negligens: quia ipſse poterat ſse redimere ſsine aliorum auxilio. ibid. d.
- Et huiuſsmodi hæreditas applicabitur eccleſsiæ ad redẽptionem captiuorum. ibidem. f.
- Exhæredari poteſst ſsine cauſsæ expreſssione ille qui nõ tenet primum locum in ſsucceſssione. p. 6. fol. 44. b. d.
- Exhæredari quot de cauſsis poſssint filij à parentibus. p. 6. fol. 45. b. *. 1. & per totum. & fol. 46. a. *. 1.
- Exhæredari an poſssit filius, qui ignominioſsam duxit vxorẽ. ibid. d.
- Sed quid ſsi filius poſst commiſsſsam ingratitudinem magna beneficia cõ tulit patri? ibid.
- Exhæredari poteſst meritò filius hæreticus. p. 6. fol. 47. b. *. 1.
- Exhæredans non tenetur in teſstamento exprimere locum & tempus commiſsſsæ ingratitudinis per filium: ſsed hoc tenetur probare hæres. p. 6. fol. 46. a. h.
- Exhæredans certus debet eſsſse & nomina ſsiue nominatim, ſsiue per ſsigna. partita ſsexta. folio. 4. a. *. 1.
- Exhæredatio eſst conſsanguinei ab hæredirate, in qua ius abet ſsuccedẽ di, expulſsio. Et fit per hæc verba, exhæredo filium meum propter talem cauſsam. p. 6. fol. 44. b. *. 1.
- Exhæredatio euacuatur euacuato teſstamento in quo facta ibid. *. 2.
- Exhæredatio vt valeat requiritur ꝙ fiat in teſstamento. ibid. e.
- Exhæredatio non deſsinit eſsſse valida licet hæreditas non adeatur ex teſstamento. ibid. g.
- Exhæredatio conditionalis non valet, etiam ſsi tacitè conditio ſsit. par. 6. fol. 45. b. a.
- Exhæredatio à perſsona vnius ex hæredibus non valet. p. 6. fol. 48. b. a.f.
- Si in exhæredatione cauſsa ſspecialiter non apponatur nec per hæredem probatur, repellitur inſstitutus, & ſsuccedit exhæredatus. partita. 6. folio. 48. b. *. 1.
- Exhæredatio & præteritio in quo differant. p. 6. fol. 49. a. d.
- Exhæredationis vna cauſsa probata per hæredem licet plures ſsint appoſsitæ per teſstantem, tenet exhæredatio. p. 6. fol. 47. b. *. 2.
- Exhæredare parentẽ in quibus caſsibus poſssit filius. p. 6. fo. 49. a. *. 1. &. f.
- Exhæredare põt frater fratrem ſsine cauſsæ expreſssionc. p. 6. fol. 49. b. *. 1.
- Exhæredatus filius vide in parte filius.
- EXHIBERI in iudicio quæ inſstrumenta debeant. p. 3. fol. 7. *. 1.
- Exhiberi debet res in loco iudicij, ſsi ibi adſsit: ſsi tamẽ ſsit alibi adduci debet periculo & expenſsis petentis. p. 3. fol. 8. a. *. 2.
- Exhibere debet reus rem petitam etiam in quacũ parte litis, ſsi eam in poteſstate habeat. p. 3. fol. 8. a. *. 1.
- Exhibere tenetur reus rem talem qualis erat tempore litis conteſstatæ. p. 3. fol. 8. b. *. 1.
- Exhibere rem in iudicio petitam recuſsans ad quæ teneatur. ibid. *. 2.
- EXPENSAE neceſsſsariæ quæ dicantur. p. 5. fol. 81. a. a.
- Expenſsæ factæ in aliqua re vel eius cuſstodia qualiter taxentur. parti. 2. fol. 55. b. e.
- Expenſsæ in exigendis debitoribus non minuunt dotem. p. 4. fol. 33. a. b.
- Barto. tamen tenet contrarium quando nomen æſstimatum fuit datum in dotem. ibidem.
- Expenſsæ an debeant ſsolui, quas victor nõ ſsoluit aduocato ſsuo eo quod eſsſset eius amicus. p. 3. fol. 8. b. a.
- Expenſsæ in vtilitatem ſsocietatis factæ vel in ſsocij infirmitate deducunt̃ de communi. p. 5. fol. 60. *. 2.
- Expenſsæ funeris fieri poſsſsunt etiam citra mandatum, & qui eas fecerit præfertur creditoribus hæreditarijs. p. 1. fol. 108. b. *. 1.
- Quid autem de expenſsis quas feciſsſset litigando cum alio cõtendente ſse hæredem, Ange. Paul. & Alex. dicunt, quòd deducentur ſsi obtineat. ibidem. e.
- Expenſsas in dote factas quaſsnam poſssit recuperare maritus. partita. 4. fol. 38. a. *. 2.
- Sed quid ſsit fecit expenſsas in cuſstodiendo caſstro vxoris quod alius occupare volebat? videtur quod repetere non poſssit. ibid. b. c.
- Expenſsas factas in recuperanda maioria an quis poſssit recuperare. par. 4. folio. 38. b. a.
- Expenſsas factas in alendis nepotibus, & filijs recuperat mater, vel auia poſst mortem patris eorum. p. 5. fol. 82. a. *. 2.
- Idem etiam eſst ſsi erat debitrix: nam videtur dare alimenta animo compenſsandi cum debito. ibid. f.
- Expenſsas quas fecit vitricus in alendo priuigno, non recuperat niſsi pro teſstatus fuerit ab eo recuperare. p. 5. fol. 82. b. *. 1.
- Nam lex præſsiumit vitricum alere priuignum pietatis affectu. ibid. c.
- Expenſsas regulariter refundit victus victori in iudicijs. partita tertia. fo lio. 134. a. *. 1.
- Sed quæ expenſsæ in huiuſsmodi condemnatione veniunt? an etiam intereſsſse? ibid. a.
- Expenſsas non tenetur ſsoluere victus victori, quando habuit iuſstam cau ſsam litigandi. ibid. b.
- Et quæ dicatur iuſsta cauſsa litigandi relinquitur iudicis arbitrio. ibid.
- In expenſsis & in principali condemnabitur reus qui contumaciter abeſst. p. 3. fol. 134. b. *. 1.
- EXPOSITI dicuntur ſsanguinolẽti in rubri. de infan. expo. & quare ſsic dicuntur. p. 4. fol. 54. a. g.
- Expoſsiti an poſssint ad ordines promoueri. p. 4. fol. 54. b. c.
F.
- FABRICA ſsumitur pro ſstructura ædificij. par. 1. fol. 97. b. b.
- Vnde Epiſscopus non releuatur ab onere fulciendi eccleſsiã & ornamentis neceſsſsarijs, propter reddi tus fabricæ. ibid.
- Fabricæ deputabatur quinta pars fructuum Eccleſsiæ ſsecundum iura antique. ibid.
- p. [22]
  Fabrica deficiente ad reparationem eccleſsiæ vltimo loco compelluntur parrochiani. ibid. d.
- FACERE aliquid clã vel palam quomõ intelligatur. p. 6. fol. 51. a. i.
- FACTVM palàm punitur ratione mali exempli, quã factum clàm. p. 4. fol. 12. a. d.
- FALSVM dici proprie non poteſst niſsi adſsit dolus. p. 7. fol. 26. a. a.
- Falſsator qua pœna puniatur. p. 7. fol. 27. a. *. 3.
- Falſsatores ſstudent mutare quævera ſsunt vt falſsa videantur veriſsimilia. p. 7. fol. 26. a. a.
- Falſsarius eſst qui mandat ficri falſsum. p. 7. fol. 27. a. c.
- Falſsis menſsuris & ponderibus qui vtuntur in vendendo quã penam in currant. p. 7. fol. 27. b. *. 1.
- Falſsum committit bullas falſsas ſsigillans, cuneos vel monetam falſsam faciens. p. 7. fol. 27. a. *. 1.
- Item apothecarius loco vnius medicaminis aliud miſscens. ibid.
- Factum iudicis reputatur factum partis: & ideo ex venditione rei facta per iudicem, pro executione ſsententiæ tranſsit dominiũ. partita quin ta. fol. 28. b. *. 2.
- Falſsi crimen quã abominabile ſsit, & legibus odioſsum. p. 7. fol. 25. b. n.
- Falſsitas inſstrumentorum quomodo obijciatur & probetur. p. 3. fol. 119. a. &. b. per totum.
- Falſsitas inſstrumenti poteſst obijci etiam poſst ſsententiam quæ tranſsiuit in rem iudicatam. p. 3. fol. 120. a. a.
- Falſsitas quid ſsit, & quibus modis fit. p. 7. fol. 26. a. *. 1.
- Falſsitatem committit regis ſsecreta reuelans aut ei ſscienter mẽtiens. item qui ſstatum diſssimulat. p. 7. fol. 26. b. *. 1.
- FAMA quid ſsit. p. 7. fol. 22. b. *. 3.
- Fama vt probetur quot requirantur. p. 7. fol. 89. a. d.
- Fama ſsola in antiquis factis excedentibus hominum memoriam ſsufficit ad probationem. p. 3. fol. 8. a. e.
- FAMILIAE herciſscundæ iudicium: vide in. 6. parti. fol. 98. cum ſsequenti, & infra in dictione hæres.
- Familiæ appellatione quid intelligatur. p. 7. fol. 107. b. *. 1.
- FAMVLVS non poteſst accuſsare dñm præſsentem vel præteritum, niſsi in ſsolo crimine læſsæ maieſstatis. p. 3. fol. 4. b. *. 1.
- Famulus licet teneatur dñm adiuuare & defendere, non tamen tenetur mori pro eo defendendo. p. 4. fol. 55. b. g.
- FALCIDIA habet locum non ſsolum in legatis & fideicõmiſssis: ſsed etiam in donationibus cauſsa mortis. p. 6. fol. 80. a. c.
- Falcidia qualiter & qñ debeat detrahi. ibid. *. 1.
- Falcidia non poteſst detrahi de relictis Eccleſsiæ hoſspitali. &c. ibidem. fo lio. 81. a. *. 1.
- Sed an ceſsſset talis ratio quando Eccleſsia eſst inſstituta hæres & grauatur legatis. ibid. d.
- Falcidiam ex quibus cauſsis non poteſst hæres detrahere. partita ſsexta. fol. 82. a. *. 1.
- FATVVS maior. 14. annis teſstari rectè poteſst. p. 6. fol. 6. a. a.
- Fatuus quis dicatur. ibid.
- FERIAE vide in dictione, dies feriati.
- FERIRE proprie dicitur cum & ſsine ferro. p. 2. fol. 36. a. d.
- FEVDALIS contractus, vide in dictione contractus.
- Feudalis res, vel maioriæ an poſsſsunt donari pro anima. partita quarta. fol. 68. a. l.
- Feudatarius perdit feudum ob ſseruitia non exhibita vel domini deſsertionem in pręlio, vel ob ſsimiles cauſsas. p. 4. fol. 67. b. *. 2.
- Feudatarius ad quæ ſseruitia teneatur domino, ſsi ſsit conuentum de certo genere ſseruitij. p. 4. fol. 66. b. *. 1. &. f.g.h. &. i.
- Feudatarius qualiter debeat recipere feudum à Domino. partita quarta. fol. 66. a. *. 1.
- In feudo non ſsuccedunt aſscendentes, ſsed deſscendentes: quibus deficientibus ſsuccedit frater in feudo paterno. p. 4. fol. 67. b. *. 1.
- Quid ſsi non habeat fratres ſsuccedent collaterales in infinitum. ibidem. c.
- Feudum in quibus rebus conſsiſstit. p. 4. fol. 65. a. g.
- Feudum ſsimpliciter acceptum intelligitur pro filijs hæredibus. parti. 4. fol. 67. a. b.
- Feudum ſsoldatæ eſst ita perſsonaliſssimum, quod non tranſsit in hæredes dantis ne accipientis. p. 4. fol. 63. b. h.
- Feudum de camera quid ſsit. p. 4. fol. 65. a. i.
- Feudum eſst conceſssio alicuius rei vaſsſsalo propter homagium ſseruiẽdi. & eſst duplex. p. 4. fol. 65. a. *. 2. &. d.
- Feudum non poteſst conſstitui ſsine inueſstitura. p. 4. fol. 66. b. b.
- Feudum conditionatum dicitur, quod datum eſst ad ſseruitium. partita. 4. fol. 66. b. f.
- Feudum terra & honor qualiter differant. p. 4. fol. 65. b. *. 1.
- Feudum à quibus dari poſssit. p. 4. fol. 65. b. *. 2. &. g.
- Feudo ſsi quis fuit priuatus propter aleuoſsiã, an nepotes eius illud poſsſsint impetrare à rege. p. 2. fol. 40. b. p.
- Feudum habere dicimus inſstar ſseruitutis. p. 2. fol. 41. a. b.
- FIDES quid ſsit. parti. 1. folio. 24. a. colum. 2. *. 1. & parti. 2. fol. 13. a. *. 1. & fol. 32. b. *. 3.
- Fides implicita tantùm valet laico, quod ſsi falſsò opinando credat patrem maiorem vel priorem filio non fit hæreticus. partita prima. fol. 14. b. col. 1. e.
- Fides quid operatur. p. 1. fol. 24. a. col. 2. e.
- Fides ad nulla facinora ſse extendit. p. 5. fol. 56. a. a.
- Fidem tantum teſstatori recommendari quid operetur. p. 6. fol. 51. b. col. 2. in prin. & ibid. d.
- Fides matrimonialis valde commendata ab Ariſstotele. 3. œcono. par. 4. fol. 7. b. col. 1. in prin.
- Fides matrimo. eſst ſsecunda ſspecies caſstitatis. partita quarta. fol. 7. b. col. 1. in principio.
- Fidei nihil tam congruum quam pacta ſseruare. p. 2. fol. 62. a. d.
- FIDELIS coniugata ſsi ad infidelitatem trãſseat ſseu hæretica fiat, aut cum infideli nubat vel adultero ſsuo perdit dotem, arras, & omnia bona quæ communiter cum viro habebat. p. 7. fol. 77. b. *. 1.
- Fideles aduerſsus infideles cur frequenter bellum mouent. par. 2. fol. 2. a. col. 1. b.c.
- FIDEICOMMISSVM à perſsona non honorata non poteſst re linqui: licet poſstea caſsu fortuito ſsuccedat. p. 6. fol. 57. b. a.
- Fideicommiſsſsum relictum omnibus hominibus alicuius ciuitatis, videt̃ relictum, non ipſsi ciuitati ſsed ſsingulis habitatoribus ciuitatis. p. 6. fo. 34. b. col. 1. in prin.
- Fideicõmiſsſsum vniuerſsale relictũ ab incapace inſstituto nõ valet. ibid. a.
- In fideicommiſssi reſstitutione an veniant prælegata. ibid. c.
- In fideicommiſssi reſstitututione quæ res veniant. ibid.
- Fideicommiſsſsum etſsi ſsit delatum viuente fideicommiſsſsario, tranſsmitti rur ad hæredes. ibid. d.
- FIDEIVSSOR datus pro adulto in contractu in quo fuit doloſsè deceptus, non tenetur. p. 5. fol. 73. b. *. 1.
- Fideiuſsſsor tenebitur euictionis ſsi minor vendat & reſstituatur, nõ quia vendidit: ſsed quia minori pretio vendidit. p. 5. fol. 73. b. k.
- Fideiuſsſsor an poſssit accedere obligationi in qua quis tenetur ad factum p. 5. fol. 74. a. b.
- Fideiuſsſsor non obligat̃, niſsi verbis & interueniente ſstipulatione. ibid. h.
- Fideiuſsſsor hodie non obligatur ex pacto nudo de iure canonico. ibid.
- Fideiuſsſsor vnus, ſsi fideiuſssit in decẽ alter in reſsiduo, & qui fideiuſssit in decem non ſsit ſsoluendo, an alter teneatur in ſsolidũ. Bald. tenet quod non. p. 5. fol. 75. a. f.
- Fideiuſsſsor non tenetur ad pœnã promiſsſsam ſsi reus moriatur intra terminum. p. 5. fol. 78. b. *. 1.
- Hoc etiam procedit in cauſsa ciuili. ibid. g.
- Fideiuſsſsor qui mandato alterius fideiuſssit agit contra mandatorẽ, non contra debitorem: niſsi in debitoris vtilitatem ceſsſserit fideiuſssio. p. 5. fol. 77. a. *. 1.
- Fideiuſsſsor non poteſst reum compellere: vt ante ſsolutionem eum liberet à fideiuſssione. ibid. *. 2.
- Fideiuſsſsor non põt in mora conſstitui ante principalem. p. 5. fol. 75. b. b.
- Fideiuſsſsor an poſssit obijcere creditori, quod vendat prius pignus quod habet à debitore quam conueniatur. ibid. d.
- Fideiuſsſsor qui ſsoluit nomine ſsuo poteſst petere à creditore, vt ſsibi cedat actiones contra reum & fideiuſsſsores cæteros. p. 5. fol. 76. a. *. 1. &. b. &. d. per totum.
- Sed hæc ceſssio qualiter fieri debeat. ibidem. &. b. a.
- Fideiuſsſsor qui ſsua obligatione liberauit debitorem poteſst ſstatim agree contra eum. p. 5. fol. 77. a. b.
- Fideiuſsſsoris hæredes tenentur, ſsicutipſse, & habent eaſsdẽ exceptiones, ſsi cut ipſse ſsi viueret, haberet. p. 5. fol. 78. a. *. 1.
- Fideiuſsſsores plures ſsi inſsimul ſsunt obligati poteſst creditor ab omnibus vel à quo voluerit totum petere. p. 5. fol. 74. b. *. 2.
- Sed an poterunt iſsti fideiuſsſsores opponere de beneficio diuiſsionis ex epiſstola diui Adriani? ibid.
- Sed quid ſsi plures fideiuſsſsores ſsimpliciter recipiantur? hodie non tenentur inſsolidum de iure partitarum. ibid. Fideiuſsſsores non poſsſsunt à creditore conueniri pręſsente reo principali, & eo non prius diſscuſsſso. p. 5. fol. 75. a. *. 1.
- Sed ſsi notorium ſsit principalem non eſsſse ſsoluendo? gloſs. dicit ꝙ ſsufficit etiam non facta diſscuſssione. p. 5. fol. 75. b. a.
- Fidiuſsſsores plures qualiter cõueniri debeant à creditore, maximè, ſsivnꝰ non ſsit ſsoluendo, aut alter abſsens. p. 5. fol. 75. a. c.
- Fideiuſsſsores plures ſsi obligati ſsunt inſsolidum & præſsentes ſsunt, non poteſst creditor vnum conuenire: ſsed ab oĩbus debet exigere. ibi. b. *. 1.
- Fideiubere poteſst quis pro obligato naturaliter vel ciuiliter. parti. 5. fol. 73. b. *. 2.
- Fideiuſssio fit interrogatione præcedente & reſsponſsione ſsubſsecuta. p. 5. fol. 74. a. *. 1.
- p. [23]
  Fideiuſssio facta in plus quam principalis debeat, non valet in eo, quod plus promiſsit. Plus autẽ quatuor modis dicitur. partita quinta. folio. 74. b. *. 1.
- Limitatur tamen hoc quatuor modis. ibid.
- Fideiuſssio quibus caſsibus diſsſsoluitur. p. 5. fol. 77. a. b. &. c. per totum.
- Fideiuſssio non diſsſsoluitur morte fideiuſsſsoris. p. 5. fol. 78. a. *. 1.
- Fideiuſsſsor qui ſsine alterius rogamine intercedit etiam habet actionem mandati. p. 3. fol. 101. b. e.
- Fideiuſsſsor duorum correorum ſsi aliquis ſsit, & vnus dilapidat an poſsſsit agere contra vtrun. p. 5. fol. 77. a. *. 3.
- Fideiuſsſsor poteſst opponere exceptionem etiam reo inuito. par. 5. folio. 77. b. d.
- Fideiuſsſsor poteſst petere à reo etiam pendente lite: vt det ſsibi expenſsas ad litem, vel pecuniam pro expenſsis: quia eius negotiũ gerit. ibid.
- Fideiuſsſsor ſsi primo termino elapſso vult ſsuſscipere defenſsionem, auditur: nec poteſst pòſst termini vendente dimittere partita quinta. folio. 78. a. *. 2.
- Fideiuſsſsor qui reũ criminis in iudicio ſsiſsti promiſsit quot dilationes habeat. p. 5. fol. 78. a. *. 2. &. c.
- FILIVS vel alius conſsanguineus exhæredari poteſst, qui captiuũ non redemit. p. 2. fol. 110. b. *. 2.
- Filius in quibus caſsibus poteſst parentem ſsuum exhæredare. par. 6. folio. 49. a. *. 1.
- Filiorum appellatione non continentur filij qui mortui naſscuntur aut monſstruoſsi. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- Filius propter reuerentiam naturalem non poteſst in ius vocare parẽtes vel auos vtriuſs ſsexus. p. 3. fol. 43. b. *. 1.
- Filius hodie cum per contractum matrimonij liberetur à patria pote. ſstate, non poterit ei pater pupillariter ſsubſstituere, & quæ fuerit huiꝰ conſstitutionis ratio. p. 6. fol. 28. a. k. per totum.
- Filius qui aliquid recepit ab occiſsoribus patris ad pacem faciendam: an per hoc præſsumatur hæreditatem adire. p. 6. fol. 40. a. c.
- Filiusfamilias hodie poteſst teſstari ac ſsi ſsui iuris eſsſset per. l. 5. in ordi. Tauri. p. 6. fol. 5. b. g.
- Non tamen poterit teſstari in aduentitijs quatenus eſsſset in pręiudicium vſsusfructus parentis. p. 6. fol. 5. b. g.
- Filij proditoris qualiter puniunrur. p. 7. fol. 16. b. a. per totum.
- Fijos dalgo, vnde dicti ſsunt noua & vera ethimologia. p. 2. fol. 70. f.
- Filiusfamilias qualiter debeat in iudicio conueniri. partita tertia. fol. 4. b. *. 2. &. o.
- Filiusfamilias conferre poteſst donationem ſsimplicem ſsibi à patre factã cæteris fratribus contra doctrinã omniũ docto. p. 5. fol. 10. b. k.
- Filiusfamilias in quibus caſsibꝰ poſssit agere cõtra parentem naturalem. p. 3. fol. 3. a. *. 3.
- Filiusfamilias ſsi habeat beneficium eccleſsiaſsticum, an eius pater habeat vſsumfructum. p. 4. fol. 47. b. b.
- Filius familias hodie de iure communi non poteſst priuare patrem legiti main peculio caſstrenſsi. p. 4. fol. 48. a. a.
- Filiusfamilias liberatus à patria poteſstate qualiter poſssit agere contra patrem. p. 3. fol. 4. *. 1.
- Filia ſsi loquente patre patiatur ſse ſsubarrari tenet matrimonium. par. 4. fol. 8. a. d.
- Filia primogenita Regis Franciæ quare non ſsuccedat in regno. p. 2. fol. 46. b. c.
- Filia maior. 25. annorum, quæ contraxit matrimonium ſsine cõſsenſsu patris, an incurrat vitium ingratitudinis: vt poſssit exhæredare. partita. 4. fol. 6. a. h.
- Filia quæ ante. 25. annum luxurioſsam vitam elegit exhæredari iure poteſst. p. 6. fol. 46. b. e. &. f.
- Sed quid ſsi talis filia ante mortem patris ad honeſstã vitam redierit, an poterit exhæredari? videtur ꝙ non. ibid. g.
- An vero mater meretrix poterit ob eam cauſsam filiã exhæredare? ibid.
- Filij catholici ſsuccedunt patri hæretico de iure partitarũ. De iure tamen canonico contrarium ſstatuitur. p. 6. fol. 47. b. d.
- Sed cui ſstabimus an iuri parti. vel cano? variæ ſsunt opiniones. ibid. &. i.
- Filius hodie per legem Tauri liberatur à patria poteſstate per contractũ matrimonij. p. 3. fol. 11. a. d.
- Filius non poſssit recipere id quod patri debetur ex alio contractu, quã ſsuo etiam præſstita cautione de rato. Fictam tñ ſsolutionem poteſst recipere compenſsando. p. 5. fol. 104. a. d.
- Filius non eſst exhæredandus, vt detur Eccleſsiæ quod intellige reſspectu legitimæ. p. 6. fol. 13. a. f.
- Filius ſspiritualis an teneatur potius ſsucurrere patri ſspirituali, quam carnali. p. 4. fol. 19. a. i.
- An etiam debeat ali à patre ſspirituali. ibid.
- Filius an poſssit occidere turpiter repertum cum matre. p. 7. fol. 69. a. k.
- Filius imperatoris poteſst immediate eligi in imperatorem poſst patrẽ. p. 2. fol. 4. a.
- Filius regis non capit regnum â patre: ſsed à genere & primis conſstituen tibus regnum. vnde à patre exhæredari non poteſst. partita ſsecunda. fol. 19. b. g.
- Filius quando teneatur ad debita paterna. p. 2. fol. 49. a. d.
- Filius ſsequitur conditionem patris quoad honores & dignitates. par. 2. fol. 71. b. a.
- Filius in quibus caſsibus excludit ſsubſstitum vel non. parti. 6. folio. 24. a. per totum.
- Filius vel filia primogenitæ præfertur auunculæ ſsuæ ſsecundo genitę. p. 2. fol. 46. b. d.
- Filius regis Franciæ ad adminiſstrationem recipitur poſst. 14. annum. p. 2. fol. 49. a. col. 1. in prin.
- Filius exhæredatus à patre licet non ab auo non ſsuccedit in iure patronatus, quo ad libertos auitos. p. 2. fol. 19. h. g.
- Filius eſst pars viſscerum patris & matris & commune bonum coniugatorum. p. 2. fol. 43. b. d. & fol. 68. a. n.
- Filius an poſssit inſsurgere aduerſsus patrem male adminiſstrantem & dilapidantem regnum. p. 2. fol. 44. a. b.
- Filius primogenitus ſsuccedit in regno, quo deficiente filia maior, & ſsic cæteri proximiores. ibid. *. 1.
- Filius nõ poteſst ſseipſsum eligere ad maioriam, etiam ſsi à matre vel patre ſsit ei conceſsſsa poteſstas. p. 2. fol. 46. a. col. 2.
- Filius primogenitus legitimatus per ſsubſsequens matrimonium nõ præ fertur ſsecundo genito de legitimo nato. p. 4. fol. 4. a. c. in fin.
- Filius maior dicitur dñs domus. p. 2. fol. 44. b. g.
- Filius mortuo patre non poteſst petere ſsalarium pro opera quã exhibuit in rebus paternis. p. 2. fol. 69. a. b.
- Filius maior qui occidit poſsſseſssorem maioriæ an ſsuccedat in maioria. p. 2. fol. 45. a.
- Filius quod acquirit ex cauſsa profectitia, acquirit patri eum in poteſstate habenti. p. 4. fol. 47. a. *. 4.
- Filij appellatione non venit nepos. p. 2. fol. 46. b. col. 2. in prin.
- Filij regum quales debeant eſsſse in loquendo incedendo cæteriſs actibus. p. 2. fol. 19. a. *. 1. &. 2.
- Filij regum cur in Hiſspania dicantur infantes. p. 2. fo. 17. a. *. 2. &. d. &. e.
- Filij regum qualiter educari & enutriri debeant ibid. b. *. 1.
- Filij regum docendi ſsunt ſscribere & abſstinere ab omni concupiſscentia impoſssibilium. p. 2. fol. 20. a. *. 1.
- Filius regis viuente patre rex dici poteſst. p. 6. fol. 20. a. d.
- Filij regum poſst ablactationem qualiter ſsint docendi & erudiendi. p. 2. fol. 18. a. *. 1.
- Filij regum æquè cuſstodiri debent à populo atque Rex ipſse. parti. 2. folio. 43. b. *. 2.
- Filij naturales an excludant ſsubſstitutum datum filijs legitimis. parti. 6. fol. 23. b. e.
- Filij an excludant eccleſsiam vel piam cauſsam ſsubſstitutam. ibid.
- Sed quid ſsi grauatus ingreditur religionem an monaſsteriũ habeatur lo co filij, & excludat ſsubſstitutum. ibid.
- Filij duorum cõpatrũ poſsſsunt in matrimonio copulari. p. 4. fol. 20. a. *. 1.
- Filij incæſstuofi non legitimantur per ſsubſsequens matrimoniũ licet ex diſspenſsatione papæ ſsit contractum. p. 4. fol. 40. b. col. 1. in prin.
- Filij an teneantur expectare mortem patris qui religionẽ ingreſsſsus eſst, vt poſssint legitimam petere. p. 6. fol. 7. b. c.
- Filij & nepotes vſs in infinitum proditoris repelluntur à promotione dignitatum. p. 2. fol. 35. b. g.
- Filij naturales ſseu baſstardi non ſsuccedunt in maioria. partita ſsecunda. fol. 45. a. a.
- Filij ex clandeſstino matrimonio geniti impedimento detecto nõ ſsunt legitimi, licet ignorantia impedimenti prætendat̃. p. 4. fol. 12. b. *. 2.
- Filij maiores minoreſs apud quẽ ali debeant. p. 4. fol. 52. b. *. 1.
- Filij adoptiui vide in parte adoptio & adoptiui.
- Filij legitimi naturales & baſstardi, vide in dict. illegitimi & legitimi.
- FINES vide in parte limites.
- FISCVS an habeat tacitam hypothecam in bonis delinquentis cõtra creditores. p. 5. fol. 9. b. r.
- Fiſscus habet recurſsum in rebus vẽditis in fraudẽ, vt in his qui vẽditis rebus oĩbus fugiunt imminente bello. p. 5. fol. 33. a. d.
- Fiſscus non habet tacitam hypothecam in delictis niſsi lata ſsententia. p. 5. fol. 90. b. g.
- Fiſscus qñ excludat ſsubſstitutum. p. 6. fol. 20. b. d. & fol. 27. b. c.
- Fiſscus licèt non conficiat inuentarium, non tenetur vltra vires hæreditarias. p. 6. fol. 52. b. d.
- Fiſsco applicatur quidquid aufertur ab indigno. p. 6. fol. 52. b. h.
- Hoc tamen quatuor modis limitatur. ibid.
- FLVMINA, portus, & itinera publica, ſsunt omnibus communia. p. 3. fol. 156. a. *. 3.
- In particulari tamen flumina ſsunt earum ciuitatum per quarum territoria tranſseunt. ibid. l.
- p. [24]
  Et hoc procedit etiam ſsi flumina ſsint nauigabilia. ibid.
- Quid autem ſsi flumen tranſsit inter duas ciuitates diuidens earum territoria? Bart. aſsſserit fore commune. ibid.
- In flumine nauigabili non licet ædificare taliter, ꝙ nauigatio impediat̃. p. 3. fol. 156. b. *. 2.
- Flumen quid quid fundo noſstro adijcit id noſstrum fit ſsiue gemmas, ſsiue quiduis aliud. p. 3. fol. 160. a. c.
- FODERE in fundo alterius lapides nemini licet, niſsi in contrarium ſsit conſsuetudo. p. 4. fol. 37. a. b.
- FOEMINA,qualiter debeat probari an ſsit virgo. p. 4. fol. 22. a. i.
- Fœminæ qñ non excuſsantur à perſsonalibus muneribus. p. 2. fo. 65. b. l.
- Fœminæ ſsi habeant vuluam ita ſstrictã vel latam, quod non poſssint cognoſsci à viris, dirimitur matrimonium. p. 4. fol. 21. b. e.
- Fœmina. Vide plura in dict. Mulier. & Vxor.
- FOENERATORES Chriſstianos, Iudæos baptizatos appellat. S.
- Bernard. qui ſsub nomine cambij palliãtes vſsuras fœnora acerbiſssima exercent. p. 5. fol. 79. b. a. in fine.
- FORMA conceſssionis immunitatis à portagijs. p. 3. fol. 90. a.
- Forma indulgentiæ à maleficio commiſsſso. ibid.
- Forma locationis iurium regalium. ibid.
- Forma quitationis datæ à Rege, ei qui reddit rationes eorum quæ admi niſstrauit. ibidem. b.
- Forma conuentionis inter alignos. ibid.
- Forma mandati à Rege, vt aliquod opus fiat. ibid.
- Forma conceſssionis iudicaturæ. p. 3. fol. 89. a. *. 1.
- Forma commiſssionis, quando Rex mittit correctorê vel iudicem ad aliquem locum. ibid. *. 2.
- Forma notariatus. ibid. *. 3.
- Forma legitimationis. ibid. b. *. 1.
- Forma conceſssionis à regalibus exactionibus. ibid. *. 2.
- Forma venditionis factæ per procuratorem. fol. 103. a.
- Forma venditionis factæ per executorem teſstamenti. ibid.
- Forma venditionis rei immobilis factæ per eccleſsiam. ibid.
- Forma venditionis nominis alicuius debitoris. ibid. b.
- Forma venditionis alicuius iumenti. fo. 104. a.
- Forma licitæ permutationis. ibid. b.
- Forma donationis. ibid.
- Forma conceſssionis feudi. fol. 105. a.
- Forma licitæ donationis ad cenſsum. fol. 106. a.
- Forma mutui, in quo poteſst poni pœna dupli. fol. 106. b.
- Forma commodati. fol. 107. a.
- Forma depoſsiti. ibid. b.
- Forma locationis. ibidem.
- Forma contractus conductionis. fol. 108. a.
- Forma locationis iumentorum. ibid. b.
- Forma nauli. ibidem.
- Forma ſsocietatis. fol. 109. a.
- Forma conſstitutionis procuratoris ad negotia. fol. 114. a.
- Forma conſstitutionis ſsyndici per vniuerſsitatem. ibid.
- Forma inuentarij tutoris. ibid.
- Forma inuentarij ab hærede conficiendi. ibi. b.
- Forma repudiationis hæreditatis. ibid.
- Forma quitationis tutoris ab adminiſstratione tutulæ. fol. 115. a.
- Forma teſstamenti. ibidem.
- Forma codicillorum. ibid. b.
- Forma donationis cauſsa mortis à filiofamilias factæ. ibid.
- Forma compromiſssi in arbitrum. fol. 116. a.
- Forma ſsententiæ arbitri. ibidem.
- Forma primi decreti. ibid. b.
- Forma diffinitiuæ ſsententiæ. ibid.
- Forma ſsententiæ appellationis iudicis. ibid.
- Forma locationis terræ in colono partiario. fol. 109. b.
- Forma diuiſsionis hæreditatis. ibid.
- Forma quitationis debiti. ibid.
- Forma pacis. fol. 110. a.
- Forma treugæ. ibid. b.
- Forma ſsponſsaliorum per verba de futuro per patrem pro filia faciendo rum. ibidem.
- Forma matrimonij per verba de præſsenti. fol. 111. a.
- Forma conſstitutionis dotis. ibid.
- Forma donationis propter nuptias, quæ in Hiſspania vocantur arræ. folio. 111. b.
- Forma monachationis. ibid.
- Forma literæ vaſsſsàlagij. fol. 112. a.
- Forma manumiſssionis. ibi. b.
- Forma adoptionis. ibid.
- Forma arrogationis. ibid.
- Forma emancipationis. fol. 113. a.
  Forma dationis tutoris, & qualiter ſsatiſsdat rem pupilli ſsaluã fore. ibid.
- Forma tutellæ minoris matre tutrice. fol. 113. b.
- Forma conſstitutionis actoris per tutorem facta. ibid.
- Forma compoſsitionis inter Regẽ & cuſstodes ſsuper portubus. fol. 91. a.
- Forma ſsecuritatis & protectionis à Rege alicui conceſsſsa. ibid.
- Forma ſsecuritatis pro pecoribus, & paſstu. ibi. b.
- Forma licentiæ regis ad res vetitas extra regnum portandas. ibid.
- Forma licentiæ regis quæſstoribus conceſsſsæ. ibid.
- Forma literæ regis miſsſsæ concilio ſsuper aliquibus fiendis. ibid.
- Forma poteſstatis à rege conceſsſsę ad iura regalia colligenda. fol. 92. a.
- Forma poteſstatis inquirendi, vel aliquem malefactorẽ capiendi. ibid.
- Forma ſsaluiconducti, ſseu guiamenti. ibid.
- Forma literæ venditionis. fol. 100. b.
- Forma fideiuſssionis in venditione. fol. 101. b.
- Forma mulieris conſsentientis venditionem per maritum fieri. ibid.
- Forma literæ, vt venditio per minorem facta ſsit firma. fol. 102. a.
- Forma faciendæ vẽditionis per tutorem, vel curatorẽ eius, cuius curam gerit de rebus immobilibus. ibid.
- FORTITVDO quid ſsit. p. 2. fol. 13. b. d.
- FORVS dicitur ius ab vſsu & conſsuetudine cauſsatum, quod pro lege ſseruatur. p. 1. fol. 13. a. col. 2. *. 1.
- Forus municipalis impropriè dicitur forus ibid. p.
- Forus inter partes vbi conſstitui debeat. p. 3. fol. 11. a. k.
- Forus vt condatur quid attendi debeat. p. 1. fol. 13. b. col. 2. *. 1.
- Forus ſseu conſsuetudo quæ incipit eſsſse corruptela tolli debet. p. 1. folio. 13. b. col. 2. *. 1.
- FOVEAS qui fecit ad capiendas beſstias, in locis quæ frequentãtur, tenetur de damno. p. 7. fol. 57. b. *. 1.
- B. FRANCISCVS an peccauerit, cum Peruſsij interrogatus ſsi illae tranſsiſsſset homicida, ponens manum in maniconem capæ reſspõdit, ꝙ illac non tranſsiuerat. p. 7. fol. 53. a. a.
- Frater non tenetur conferre caſstrenſse vel quaſsi caſstrenſse peculium, ne libros cauſsa ſstudij à patre donatos, ne expenſsas in ſstudio factas. &c.p. 6. fol. 100. b. *. 1.
- Frater ſsi occidit fratrem hæreditas occiſsi vẽtura eſst non ad cæteros fratres, ſsed ad fiſscum. p. 6. fol. 50. b. g.
- Frater an teneatur dotare ſsororem. p. 4. fol. 32. a. e. &. p. 5. fol. 109. a. a.
- Et an attinentem ſsororem per matrem tantum? ibid. p. 6.
- Frater naturalis inops alendus eſst à fratre. ibid.
- Frater in quibus poſssit agere contra fratrem. p. 3. fol. 4. a. *. 2. &. k.
- Frater maior ſsuccedens in maioria fratres vel ſsorores dotare & alimẽtare tenetur. p. 2. fol. 46. a. col. 1.
- Frater maior qui per tempora maioriæ poſsſsedit bona maioriæ, fi fratri minori prouidit ſsemper de neceſsſsarijs, an idem facere tenentur cæteri ſsucceſsſsores in maioria. p. 2. fol. 45. b. col. 2.
- FRIGVS aduerſsatur fortitudini & audaciæ ſsecundum Ariſstotelem vnde frigidi natura ſsunt formidoloſsiores: contrà calidi audaciores. p. 2. fol. 78. a. h.
- FRVCTVS à ſsolo ſseparati non iudicantur pars rei. parti. 1. folio. 8. b. columna. 2.
- Fructus promiſssi quo tempore debeant præſstari à promiſsſsore. p. 5. fol. 66. b. f. per totum.
- Fructus dotis vt lucretur maritus, quot ſsunt neceſsſsaria. par. 4. folio. 36. a. *. 1.
- Fructus rei dotalis percepti ab ſsponſso ante nuptiarum celebrationem augent dotem. p. 4. fol. 37. a. *. 2. &. e.
- Fructus per debitorem rem tenentem ſseminati, vel apud eum concepti ad quencun res vadat, remanent, ſsicut res ipſsa pignori obligata. p. 5. fol. 86. b. *. 2.
- Intellige etiam ſsi ab emptore percipiantur, nam ſsi extant agetur hypothecaria. ibid. fol. 87. a. a.
- Fructus ſsibi donatos á viro quando poſssit vxor ſsibi retinere. p. 4. folio. 30. a. i.
- Fructus naſscituri rectè legari poſsſsunt. p. 6. fol. 60. a. *. 2.
- Fructus prædiorum vinearum hortorum, & ſsimilium, quæ ſsunt vniuerſsitatis, non poſsſsunt à ſsingulis colligi: ſsed conuertendi ſsunt in opera vniuerſsitatis. p. 3. fol. 157. a. *. 1.
- Fructus beneficij, quo quis priuatus eſst, ſsi percipiat, an furtum committat. p. 7. fol. 46. b. c.
- Fructus eorum quæ quis acquirit in curia regis cõmunicantur vxori, licet proprietas plenè ſsit mariti. p. 5. fol. 56. a. i. in fine.
- Fructus rei legatæ debentur legatario à die aditę hæreditatis, item & au gmentum & melioratio legati. p. 6. fol. 73. a. *. 2.
- Quid autem hodie cum de iure regni, debeantur legata etiam nõ adita hæreditate? p. 6. fol. 73. b. c.
- Et qui fructus in tali reſstitutione venient? an quos percipere potuiſsſset petitor: videtur quòd ſsolùm illi quos percepit poſsſseſsſsor. par. 6. folio. 74. a. a.
- p. [25]
  FRVMENTI appellatione an comprehẽdatur farina. p. 3. fo. 7. b. g.
- Frumentum trahenti tempore careſstiæ, an poſssit aſssignari ſsalarium de publico per decuriones. p. 3. fol. 157. b. a.
- Frumentum corruptum miſscere cum incorrupto, & ita vendere, non eſst illicitum. p. 7. fol. 64. a. l.
- FVGIENS ad domum Regis nõ põt indevi extrahi. p. 2. fo. 54. a. *. 1.
- Fugiens à bello, aleuoſsiam committit. p. 2. fol. 66. b. f. & fol. 67. f. &. g.
- FVNDVS pr̃imonialis principis nõ debet vẽdi vni tãtùm colonorũ ſsuorũ, ſsed pluribus, vt materia ſseditionũ tollatur. p. 5. fol. 31. b. col. 1. b.
- FVRIOSVS, non poteſst contrahere matrimonium. p. 4. fo. 8. b. a.
- Furioſsus & mente captus qui dicantur. p. 5. fol. 62. a. e.
- Furioſsus per interualla, an præſsumatur, deliquiſsſse tempore furoris, vel ſsanæ mentis. p. 7. fol. 5. b. e.
- Furioſsus an poſssit puniri tempore furoris de delicto commiſsſso tempore ſsanæ mentis. ibid.
- Furioſsi, & amentes non pñt ſsuſscipere puerũ in Baptiſsmo. p. 1. fo. b. a.
- FVRNVS ante omnia ædificandus eſst, quando de nouo ædificatur ciuitas, ſsecundò, muri: tertiò, templa. p. 2. fol. 61. b. c.
- FVRTVM eſst maleficium factum per hominẽ, recipiendo rem mobilem occultè alterius ſsine domini voluntate, cum intentione eam lu crandi. p. 7. fo. 46. b. *. 1.
- Furtum manifeſstum quando dicatur. p. 7. fol. 47. a. a.
- Furtum grauius eſst in re mobili, quàm immobili. p. 2. fol. 53. b. l.
- Furtum an committat qui percipit fructus beneficij, quo priuatus eſst ipſso iure. p. 7. fol. 46. b. c.
- Furtum vt contractumn dicatur, ſsolo animo dijudicatur, qui per coniecturam probatur. ibid. d.
- Furtum duplex eſst: manifeſstum ſscilicet, vt cùm fur cum furto deprehẽditur. & non manifeſstum, vt quando rem furatam iam occultauerit. p. 7. fol. 46. b. *. 2.
- Pro primo & ſsecundo furto quis ad furcas non ſsuſspenditur. p. 7. fol. 52. a. col. 1. in medio.
- Sed an ſsufficiat ter furatus ſsit rem parni pretij vt ſsuſspendattur? videtur ꝙ ſsic: quia non tam quantitas, quàm affectus furandi conſsideratur: licèt alij teneant contrarium. ibid.
- Furans res mobiles Regis qualiter puniatur. p. 2. fol 53. a. *. 1.
- Furans ligna, ſsi poſstea affigantur domibus, non tolluntur, ſsed tenetur ad duplum valoris: ſsi verò non ſsunt affixa, reſstituet ea cum pœna fur ti. p. 7. fol. 51. a. *. 1.
- Furti pœna pecuniaria, eſst quadruplum, ſsi eſst manifeſstum: ſsi autem occultum eſst duplum. p. 7. fol. 51. b. *. 1.
- Corporalis autem eſst flagellatio, & in certis caſsibus mors. ibid.
- Furtum quando non cadit in aliud nomen delicti, fur folũm caſstigatur vel pœna ſsimili punitur. ibid. f. col. 2. in prin.
- Furti actio cõtra quem detur, & per quas perſsonas proponi poſssit. p. 7. fol. 47. a. *. 2.
- Furti actione an poſssit conueniri vxor, filius, aut ſseruus, quando furtum eſst magnum. p. 7. fol. 51. a. m.
- Furtum committit qui vitra conuentionem re cõmodata vtitur, vel contra domini voluntatem re pignorata aut depoſsita. p. 7. fo. 47. a. *. 1.
- Furtum regulariter nõ cõputatur inter caſsus fortuitos. p. 5. fol. 6. a. c.
- Fur hoĩs liberi, cauſsa eũ diſstrahendi, qualiter puniatur. p. 7. fol. 54. a. *. 1.
- Fur, latro, pirata, aggreſsſsor ſstratarum, tam in publicis, ꝗ̈ in priuatis delictis, qualiter hodie puniantur. p. 7. fol. 51. b. col. 2. per totum.
- Fur nocturnus, & agrorũ nocturnus depopulator quomodo differant. p. 7. fol. 29. a. g.
G.
- GABELLA, nec vectigalia imponi poſsſsunt mulieribus quæ ſsunt in lupanari. p. 7. fol. 73. a. h.
- Gabellæ ſsi nouiter inſstituantur in aliqua ciuitate poteſst peti á ciuitate tertia pars. p. 5. fo. 38. b. h.
- Gabellarius non põt perquirere corpus mercatoris, vela perireeius arcas, ſsuſspicione mercis occul tatæ. p. 5. fol. 38. b. *. 2. Nec etiam diſsſsoluere fardellos ſseu ſsarcinas viatoris. ibid. o.
- Gabellarius minuens, vel addens ad gabellam, perpetuò exulabit. p. 5. fol. 39. a. *. 1.
- GALLINAE, ſseu capones, & anſseres domeſstici (qui ſsunt ſsui natura manſsueti) licèt fugiant, & non redeant, remanent domino prioris do minij: & qui eas retinet, cõueniri poteſst actione furti. p. 3. fol. 159. b. *. 3.
- GENERIS appellatione, ſseu omnium de genere comprehenduntur omnes conſsanguinei, & cognati. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in prin.
- GENITIVVS caſsus ſsemper præſsumit dominium. p. 2. fo. 54. a. a.
- GENV non debet flecticoram alio, quàm Principe, maieſstate regia, & Papa. ſsecundum Ange. p. 2. fol. 28. b. k.
- GENTIS appellatione turba ſsignificatur. p. 7. fol. 39. a. b.
- GESTVS hominis mores ac animum declarant. p. 2. fol. 19. b. a.
- GLADIVS ſspiritualis, & materialis eſst in poteſstate eccleſsiæ. p. 2. fo. 2. a. col. 1. e.
- GLORIFICATIONIS quatuor dotes: agilitas, ſsubtilitas, claritas, impaſssibilitas. p. 1. fol. 14. a. q.
- GRADVS affinitatis quid ſsit. p. 4. fol. 18. b. *. 2.
- Gradus affinitatis qualiter conſsideretur iure ciuili, & iure Canonico. p. 4. fol. 18. b. *. 1.
- GRATIA alicui conceſsſsa ad faciendum maioriam, an vitietur ex taciturnitate liberorum. p. 1. fo. 95. a. d.
- Gratia in dubio præſsumitur realis, & non perſsonalis. p. 3. fol. 99. a. g.
- Gratiæ promerendæ, retinendæ, & recuperandæ, nihil efficacius eſst, ꝗ̈ ſsi inueniaris coram Deo omni tempore non altum ſsapere, ſsed timere. p. 2. fol. 8. b. h.
- GRASSATORES dicuntur qui in ſstratis publicis ſsine interfectione alicuius furantur. p. 7. fol. 52. a. a. Qui verò interficiunt homines publici latrones nominantur. ibid.
- GREGORIVS Lopez Iudex fuit in cauſsa ſsuper comitatu de Valentia. p. 2. fol. 7. b. b.
- GREX datus viro in dotem inæſstimatus facit periculum mulieris. p. 4. fol. 34. b. *. 2.
- Grex vt dicatur, decem oues requirit. p. 5. fol. 23. a. f.
H
- HABEAT verbum, & verbum relinquo, adiecta vniuerſsitati bonorum, inducunt Inſstitutionem. p. 6. fol. 15. a. d.
- Habentes terras à Rege, tenentur ad eius exercitũ ire. p. 2. fol. 50. b. d.
- Habentes caſstra à Rege donata ea tenentur reficere ſsuis ſsumptibus. p. 2. fol. 54. b. e.
- Habere hæredem eſst honor & conſseruatio famæ defuncti p. 6. fol. 13. a. a
- HABITATIO nõ perditur maxima vel media capitis diminutiõe: ſsed morte tantùm. p. 3. fol. 181. b. a.
- Habitatio tribus modis dicitur. ibid.
- Habitatio niſsi aliud conuenerit inter partes non finitur niſsi morte, vel remiſssione. p. 3. fol. 181. b. *. 1.
- Habitator debet cauere de vtendo arbitrio boni viri. ibid.
- HAERESIS crimen poteſst accuſsari, & ſsuper eo pronuntiari, etiam poſst centum annos. p. 7. fol. 41. b. m.
- De hæreſsi damnatus, non poteſst habere honores & dignitates ſseculares aut eccleſsiaſsticas, & habitas perdit. p. 7. fol. 79. b. *. 2.
- Hæreſsis crimen poteſst accuſsari, & ſsuper eo pronuntiari etiam poſst cen tum annos. p. 7. fol. 4. b. m.
- Hæreſsis crimen eſst meré eccleſsiaſsticum. p. 7. fol. 76. b. g.
- Hæreticus non poteſst accuſsare vxorem adulterij. p. 4. fol. 24. a. *. 3.
- Hæreticus omnis quantũcun occultꝰ eſst exõmunicatus. p. 1. fo. 33. b. n.
- Hæreticus cuiuſscun ſsectæ non poteſst teſstari. p. 6. fol. 7. a. c.
- Contrarium tamen videtur innui. p. 6. fol. 47. b. e.
- Hæreticꝰ ſsi ſspõte redeatadmittẽdus eſst ad gremiũ eccleſsiæ. p. 7. fo. 79. a. a
- Sed quando dicatur ſstatim redire? ibidem.
- Hæreticorum prædicationibus & conuentui, qui intereſst iudicãdus eſst hæreticus. p. 7. fol. 79. b. a. col. 1. per totum.
- Hæreticus dicitur ille qui eſst à fide catholica ſseparatꝰ. p. 7. fol. 76. b. *. 1.
- Hęreticis reuerſsis ad fidem bona ſsunt reſstituenda. p. 6. fol. 47. b. g.
- Hæreticorum duplex eſst fecta pernicioſsiſssima. p. 7. fol. 76. b. *. 1.
- Hæreticorum bona nõ poſsſsunt capi per principes ſseculares, donec ſsententia lata ſsit per iudices eccleſsiaſsticos. p. 7. fol. 18. a. c. in fine.
- HAERES quibus modis nõ redditur indignus ſsimortem teſstatoris nõ vindicauerit. p. 6. fol. 50. b. c.
- Hæres de qua culpa teneatur legatarijs. p. 6. fol. 74. b. c. per totum.
- Hæres quibus de cauſsis hæreditate priuatur. p. 6. fol. 50. a. *. 1.
- Hæres qui non vendicauerit necem defuncti, ne adire hæreditatem ne petere bonorum poſsſseſssionem poteſst. ibidem. e.
- Sed an ſsufficiat accufationẽ, ꝓ poſsuiſsſse, velan ſsit expectandũ ꝙ mors de functi ſsit vendicata, ibidem. i.
- Hæres qđ ſsoluit in pœnã cõtumaciæ nõ nocet legatarijs. p. 6. fo. 38. a.
- Quin & tenebitur ſsoluere de ſsuo, licet conficiat inuentarium, cum nihil reſstat de hæreditare. p. 6. ibidem.
- Hæres vendens res hæreditarias pro ſsoluẽdis debitis, an teneatur ſse obligare de euictione. ibidem. f.
- Hæres quibus de cauſsis ſsi excuſsare poteſst ne perdat hæreditatem modo non vendicauerit mortem defuncti. p. 6. fol. 52. a. *. 2.
- Hæres non tenetur reſspondere creditoribus vel legatarijs durante tempore conceſsſso ad confectionem inuentarij. p. 6. fol. 37. b. *. 2.
- Hæres qui non confecit Inuentarium an priuetur Trebellianica. p. 6. fol. 39. b. a. pertotum.
- Hæres quomodo declarabit ſse hæreditatem adire. ibidem. *. 1.
- Hæres qui adiuit hæreditatem patris non poteſst reuocare rem à patre alienatam de bonis feudalibus. p. 5. fol. 90. a. a.
- Et ſsi ſsit pro parte hæres ꝓ ea parte repelletur à vẽdicãdo. p. 5. fol. 90. a. a.
- p. [26]
  Hęres quomodo poſssit hæreditati ſsibi delatę renũtiare. p. 6. fo. 43. a. *. 1.
- Hæres quibus de cauſsis præſsumatur repudiare hæreditatem. ibidẽ. b.c.
- Hæres ſsuus an poſssit expreſssè renuntiare omni iuri ſsuitatis. p. 6. fol. 20. a. b. in fine.
- Hæres ſsuus quis ſsit tempore mortis teſstatoris inſspicitur. ibidem. c.
- Hæres ſsuus ſsufficit quod ſsit capax tempore mortis teſstatoris. p. 6. fol. 20. b. *. 1. & a per totum.
- Limita tñ niſsi capacitas retrotrahitur ex cauſsa vt in hæretico. ibid. c.
- Hæres qui malitioſse teſstamentum occultat perdit falcidiã. p. 3. fo. 82. *. 2.
- Hæres qñ non teneatur ſsoluere legata â teſstatore relicta. p. 6. fo. 57. b. *. 1
- Hæres commodatarij tenetur ſsicut defunctus. p. 5. fol. 6. b. *. 1.
- Hæres quando non habet à defuncto illud quod ſsibi habet relinquere poteſst tunc venire contra factum defuncti. p. 5. fol. 90. a. a.
- Hares qui abſstinens hæreditate fraudulenter bona hæreditaria ſsurripi facit per hoc videtur hæreditatem adire. p. 6. fol. 40. a. *. 1.
- Hæres extraneus inſstitutus debet habere quartam, quæ dicitur falcidia quando grauatur multis legatis. p. 6. fol. 79. b. *. 1.
- Hæres accomodans tacitam fidem teſstatori. de legato incapaci præſstãdo, ſsi præſstetur perdit quod ſsibi debebatur per legem Falcidiam, niſsi ſsit filius aut nepos teſstatoris. p. 6. fol. 81. a. *. 1.
- Hæres vnus inſstitutus in duodecim vncijs ſsecundus in ſsex vnus habebit duas partes alius tertiani. p. 6. fol. 19. a. *. 2.
- Hæres inſstitutus in certa re, ne alio in reliquo inſstituto, habebit totã hæreditatem. p. 6. fol. 16. b. *. 3.
- Sed quid ſsi inſstitutus in re certa in reliquo ꝓhibitusfit à teſstatore quid capere nec in ea parte alius inſstitutus ſsit an vitiabitur inſstitutio, vel an ſsuccedet vniuerſsaliter an reſstituet venientibus ab inteſstato? p. 6. fol. 17. a. c. per duas columnas.
- Verbũ hæredibꝰ in materia feudali intelligit̃ de maſsculis. p. 6. fo. 17. a. b.
- Hæres ſsi ſsit pure inſstitutus, alter verò ſsub conditione, ſstatim poſst mortem teſstatoris agnoſscet partem ſsuam pure inſstitutus alter verò non donec impleatur conditio. p. 6. fo. 125. b. *. 1.
- Hæres an poſssit inſstitui ad diem vel in die certa. p. 6. fo. 18. b. a. per totũ.
- Hæres vel legatariꝰ an cenſseatur ille cui vſsusfructus oĩm bonorũ relictꝰ eſst, vel cui omnia bona legãtur. p. 6. fol. 17. b. col. 2. in fine glo. magnæ.
- Hæres etiam contra fideicommiſsſsarium vniuerſsalẽ detrahit quod fibi defunctus debebat. p. 6. fol. 38. b. g.
- Hæres extra inuẽtariũ ſsi quid occultauerit fraudulẽter tenet̃ ad eius duplum his, qui aliquid iuris habent in bonis teſstatoris. p. 6. fo. 38. b. *. 2.
- Hoc procedit qñ talis occultatio induceret detrimẽtũlegatarijs aut creditoribus. p. 6. fol. 39. a. a.
- Hæres ſsi intra tempus datum inuentarium non confecerit tenetur creditoribus & legatarijs, etiam vltra vires hæreditatis & falcidie cõmo do priuatur. p. 6. fol. 39. a. *. 1. & fol. 85. a *. 1.
- Sed quid ſsi fecit inuentarium ſsed malitioſse: an idem eret dicendũ? ibi. e
- Et hoc caſsu legatarijs quare teneat̃ hæres vltra vires hæreditarias? ibi. f. per totum.
- Hæres in foro conſscientiæ, an teneatur vltra vires hæreditarias? Barto. tenet cum theologis quod non. p. 6. fol. 39. b. col. 1. in prin.
- Hęres in teſstamento inſstitutus non declarato in qua parte ſsit inſstitutꝰ, ſsi teſstator in codicillis nõ exprimat, in totũ hæres erit. p. 6. fol. 15. a. *. 3.
- Hęres inſstitutus in cert.
- Hęres qui ſse hęredem fecit inſstitui vel vi vel alio quouis modo qua pœna puniatur. p. 6. fol. 10. a.t̃. g.h.
- Hęredis nomen au ſsufficiat corã teſstatore à tabellione recitari & a ipſso teſstatore confirmari. p. 6. fol. 14. a. h. per totum.
- Hęres directò inſstitui nõ poteſst in codicillis: põt tñ in eis rogari, poſst mortem alicui hęreditatem reſstituere. p. 6. fol. 15. a. *. 1.
- Hęres incapax inſstitutus in tẽpus quo capax erit valet. p. 6. fo. 19. a. i.
- Hęredi pure inſstituto põt in codicillis apponiconditio. p. 6. fo. 15. a. *. 2.
- Hęredis inſstitutio eſst caput & principium teſstamenti. p. 6. fol. 2. a. h.
- Hæredis inſstitutio coacta nõ valet & applicat̃hęreditas fiſsco. p. 6. f. 10. a.
- Hęredis inſstitutio & ſsi deficiat in teſstamento tũ debentur legata in eo relicta. p. 6. fol. 13. a. a.
- Sed an requiratur quod hęreditas adeatur? videtur quod ſsic ibi.
- Hęredis inſstitutio nutu facta valet ſsecundũ Abbatẽ. p. 6. fo. 14. b. a.
- Hęredis inſstitutio vitiatur ſsi teſstator in perſsona hęredis vel legatarij erret. p. 6. fol. 16. b. *. 1.
- Hæres antequam adeat hæreditatem debet certas eſsſse de morte teſstatoris, & ꝙ fuerit capax conficiendi teſstamenti. p. 6. fol. 41. b. *. 1.
- Hęredis inſstitutio non vitiatur ſsi teſstator amicum ſsub fratris appellatione inſstituat. ibid. *. 2.
- Hęredis inſstitutio vitiatur ſsi duo ſsunt eiuſsdem nominis quorum vnus inſstituatur. & non conſstet de quo ſsenſserit teſstator. p. 6. fol. 15. b. *. 1.
- Magis tñ dilectus teſstatoris cenſsetur inſstitutus. ibidem. a.
- Hęredis inſstitutio debet coram à teſstatore fieri nec in alterius arbitriũ poni. p. 6. fol. 15. b. *. 2. &. g.
- Hęredi mariti non licet adulterij accuſsare vxorem defuncti, maximè ad perdendam eius dotem. p. 7. fol. 66. a. i.
- Hęredem inſstituere eſst eũ facere dñm bonorũ. p. 6. fo. 13. a. *. i.
- Hęredes quatuor ſsi inſstituti ſsũt ĩ quatuor vocias, habebit quilibet tres. p. 6. fol. 19. a. *. 1.
- Hęredes inſstitui quę perſsonę poſsſsunt. p. 6. fo. 13. a. *. 2.
- Hęredes quę perſsonę inſstitui non poſsſsunt. p. 6. fol. 13. b. *. 2.
- Hęredes neceſsſsarij. qui inſstitui poſs. int. p. 6. fol. 20. a. f. &. fo. 21. a. *. 1.
- Hæredes alij ſsunt ſsui, alij extranei, alij neceſsſsarij & eorum quęſsit diffinitio. p. 6. fol. 20. a. *. 1.
- Hæredes facta iudicialiter hæreditatis diuiſsione debent ad inuicem de euictione promittere ſsi autem fit à patre facta diuiſsio non eſst opus. p. 6. fol. 101. b. *. 2.
- Hæres quibus modis non redditur indignus ſsi mortem teſstatoris non vindicauerit. p. 6. fol. 50. b. c.
- Hæres de qua culpa teneatur legatarijs. p. 6. fo. 74. b. c. per totum.
- Hæres quibus de cauſsis hæreditate priuatur. p. 6. fo. 50. *. 1.
- Hæres qui non vindicauerit necem defuncti, ne adire hęreditatẽ ne petere bonorum poſsſseſssionem poteſst. ibidem. e.
- Sed an ſsufficiat accuſsationẽ propoſsuiſsſse, vel an ſsit expectandũ ꝙ mors defuncti ſsit vendicata. ibidem. i.
- Hæres qđ ſsoluit in pœnam contumacię nõ nocet legatarijs. p. 6. fo. 38. a.
- Quin & tenebitur ſsoluere de ſsuo. licet conficiat inuentarium, cum nihil reſstat de hæreditate. ibidem.
- Hæres vendens res hæreditarias pro ſsoluendis debitis, an teneatur ſse ob ligare de euictione. ibidem. f.
- Hæres quibus de cauſsis ſse excuſsare poteſst ne perdat hæreditatem modo non vendicauerit mortem defuncti. p. 6. fol. 52. a. *. 2.
- HAEREDITAS fratris occiſsi à fratre non venit ad cæteros fraters: ſsed ad fiſscum deuoluetur. p. 6. fol. 50. b. g.
- Hæreditas quibus modis aufertur ab hæredibus tanquam ab indignis. p. 6. fo. 61. a. a. per totum.
- Hæreditas quæ aufertur ab indigno applicari debet fiſsco. p. 6. fo. 50. b. d.
- Hæreditas eſst ſsucceſssio in vniuerſsum ius quod deſsunctus habuit deducto ære alieno. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- Hæreditatis aditio non valet facta ſsub conditione. p. 6. fo. 42. a. *. 1.
- Hæreditas adiri nõ põt ſsi dubitatur, an vxor inteſstati ſsit p̃gnans. ibi. *. a.
- Hæreditas qualiter debeat diuidi inter hæredes. p. 6. fo. 99. a. *. 1.
- In diuidenda hæreditate, quæ bona debeant conferre filij. p. 6. fo. 99. &. &. 100. per totum.
- Hæreditas ad diemvel ex die certa dari nõ poteſst, imò nõ expectata die inſstitutus ſstatim eſst hæres. p. 6. fol. 17. b. *. 1.
- Quia poſstquam quis eſst hæres, non poteſst ex diſspoſsitione teſstamenti derecto deſsinere eſsſse hæres. ibid. fol. 18. a. a.
- Hæreditas bene poteſst dari ex die incerta. ibidem. b.
- Hæreditas vt poſssitauferri filio inſstituto exprimenda eſst cauſsa ingratitudinis. p. 6. fol. 9. b. a. &c.
- Hæreditas qualiter diuidatur qñ ſsunt plures hæredes. p. 6. fol. 18. b. *. 2.
- Hæreditas quam perdit hęres, quibus de cauſsis non deuoluitur ad fiſscũ p. 6. fol. 52. b. *. 2.
- In hæreditate fratrum quomodo ſsuccedant fratres & alij collaterales. p. 6. fol. 91. a. *. 1. &. i.k.l.
- Hæreditate relicta pauperibus alicuiusciuitatis de quibus pauperibus intelligendum ſsit. p. 6. fol. 19. b. *. 1. & d.e.f.g.
- Hæreditate euicta bonæ fidei poſsſseſssor retinet debita hæreditaria, quæ nomine defuncti ſsoluit. p. 5. fol. 106. a. *. 2.
- Hæreditatis aditio ſsolo animo conſsiſstens an obliget hæredem in foro conſscientiæ. p. 6. fol. 39. b. b.
- Hæreditatis aditio ex quibus actibus præſsumitur. p. 6. fol. 40. a. b.c.
- Hæreditatis petitio, quanto tempore præſscribatur. p. 6. fo. 98. b. a.
- Hæreditatem quæ perſsonæ authoritate propria poſsſsunt adire & quæ non. p. 6. fol. 40. b. *. 1.
- HAEREDITATEM repudiare vide indictio repudiare.
- Hæreditatem paternam vel maternam quilibet de liberis poteſst perpetuo adire. p. 6. fol. 36. a. d. &. f. per totum.
- Hæreditatis verbũſsecundum vulgare Hiſspanum refertur ad fundos. p. 6. fol. 15. a. c.
- Hæreditate per regem ab hærede defuncti necem non vendicãte euicta hæres ſsatisfaciet creditoribus iuxta vires hæreditarias & legatarijs retenta falcidia, quam erat habiturus. p. 6. fo. 52. b. *. 1.
- Hæreditarias resiacentes qui aſsportat tenetur ad eas cum fructibus ꝑceptis reſstituendas. p. 7. fol. 53. b. *. 2.
- HAEREMITAE vt ſsunt monachi ſsancti Auguſstini qui profeſssionẽ faciunt teſstari non poſsſsunt cæteri autem poſsſsunt. p. 6. fo. 7. a. e.
- HEBRAEI vnde dicti ſsunt. p. 7. fol. 74. b. b.
- HERMAPHRODITVS baptizare poteſst. p. 1. fol. 17. a. col. 2. k.
- Hermaphroditus ſsi præualer in ſsexu virili teſstis in teſstamento eſsſse põt. p. 6. fol. 5. a. *. 2.
- HISTRIONES qui proprie dicantur. p. 1. fol. 139. a. d.
- p. [27]
  HISTRIONES & ioculatores ſsunt in peccato & ſstatu dãnationis, vt hie innuitur. p. 1. f. 139. a. d.
- HISPALIS quarc ſsit dicta, & a quo condita fuerit. p. 3. fo. 109. a. f.
- Hiſspanorum laus. p. 5. f. 55. a. g.
- Hiſspani vt refert Oldra, ſsunt curioſsi in habendo libros. ibidem
- HOMAGIVM idem eſst, ꝙ iuramentum, & ſsic poteſst inferri, qđ homagij interpoſsitio firmat contractum. p. 3. fo. 63. a. c.
- Homagium qui frangit an dicatur periurus, vel infamis. ibi.
- Homagium quid ſsit, & vnde originem habuit. p. 4. fo. 62. a. o.
- Homagiũ qualiter præſstare teneatur qui tenent fortalitia à rege ex donatione. p. 2. fo. 40. a. *. 2. & ibid. b. a.
- Homagium vniuerſsitatis ligat non ſsolùm eos, qui viui ſsunt ſsed & poſsteros. p. 2. fo. 50. b. a.
- Homagium habet in ſse aliquã ſspeciẽ ſseruitutis: Nã nihil eſst dicere facio me hominem tuum, quã ſse ſseruum conſstituere. p. 4. fo. 62. a. p.
- Ad homagiũ tenentur qui tenent caſstella etiam alio titulo quàm dona natione regia. p. 2. fo. 41. a. *. 1.
- Homagio ſsemel p̃ſstito rex retinet ius ſsuum licet caſstrum vel villam tra da talteri. p. 2. fo. 40. a. f.
- Homagia ſsunt præſstanda quotiens perſsonarum feuda tenentiũ fit mutatio. p. 2. fo. 41. a. *. 2.
- HOMICIDA in quibus caſsibus lege nõ punitur. p. 7. fol. 29. a. *. 1.
- Homicida etiam ille eſst, qui ſscienter alium aſsſsociat qui animo occidendi graditur, licet conſsilio ei diſsſsuadeat. p. 1. fo. 56. a. d.
- Homicida an excuſsetur ſsi propter metum tyrãni aut alias hominẽ occiderit. p. 7. fo. 28. b. f.
- Homicida à pœna excuſsatur ſsi ad fui defenſsionẽ hominẽ occidat nec tenetnr ꝙ prius percuſsſsus fuerit naturale eſst enim propriam ſsalutem defendere. p. 7. fo. 2. b. *. 2.
- Sed qñ p̃ſsumitur ad ſsui defenſsionẽ feciſsſse? p. 7. fo. 29. b. k. per totum.
- Quid autẽ de eo qui ſse defendere nõ valens titiũ apprehendit & eo vſsus eſst tanquam clypeo. p. 7. fo. 29. a. a.
- Homicida vel ꝑiurꝰ ad ſseptẽnẽ pœnitẽtiã de iure tenet̃. p. 1. fo. 22. b. c. 2. k
- Homicida regis quali pœnæ ſsubijciatur. p. 2. fol. 35. b. *. 1.
- Homicidiũ triplex eſst voluntarium, fortuitũ & coactũ. p. 1. fol. 55. b. *. 2. &. p. 7. fo. 29. b. *. 2.
- Homicidiũ aliud eſst ſspirituale aliud corporale. ibidem. f.
- Homicidium caſsuale qualiter fit. p. 1. fo. 56. a. *. 2.
- Homicidium cõmittens ineuitabili defenſsione nullam irregularitatem incurrit. ibid. b. a.
- Homicidium vnde dicatur. p. 7. fol. 29. b. *. 2.
- Homicidium an ſsit ſsiquis monſstruoſsum hominem occidat. ibid. e.
- Quid autem ſsi occidit eũ qui ducebatur ad furcas ibid. f.
- Homicidij ſsi culpa p̃ceſssit, qualiter quis teneat̃, p. 7. fo. 30. a. *. 1.
- HOMO ſscđm qđ homo cognoſscere debet ſsuũ auctorẽ. p. 4. fo. 2. a. d.
- Homo non eſst qui ratione caret. ibidem. e.
- Homo dignior eſst omni creatura cũ & angeli ei ſseruiãt. p. 7. fo. 13. b. a.
- Homo robuſstus ſsi contra debilem vtitur pugno debilis poteſst ſse defendere gladio. p. 7. fo. 29. b. k.
- HONESTAS dicitur quaſsi honoris ſseruans ſstatim. p. 1. fo. 62. a. a.
- HONOR mundanus & gloria hominum non eſst regiæ ſsolicitudinis ſsufficiens præmium. p. 2. fo. 8. b. f.
- Honor quid ſsit. p. 2. fol. 38. b. *. 1. &. f.
- Honor non poteſst pretio nummario æſstimari. p. 2. fol. 61. b. e.
- Honor debet ſseruari ciuitati vel villæ ĩ qua rex fuerit ſsepultꝰ. p. 2. f. 39. b. c
- Honor exhibitus papæ Chriſsto exhibetur. p. 1. fol. 35. b. *. 1.
- HOSPES nõ liberat à ꝑiculo cuſstodiæ ꝑ traditionẽclauiũ. p. 5. f. 48. a. a
- Hoſspes aliter tractans peregrinos. quàm cõuicinos ſsuos, punitur extra ordinem iudicis arbitrio. ibid. *. 1.
- Hoſspiria tenentur dare clerici in aduentu principis: non autem monaſsteria aut eccleſsia. p. 1. fo. 66. b. a.
- HOSTIS quis dicatur. p. 7. fo. 98. a. *. 1.
- HVMANAE conditionis dignitas & excellentia. p. 4. fo. 2. a. a.
- HYPOTHECA tacita in quibus rebꝰlocũ habeat. p. 5. a. c. ꝑ tot. &. e.
- Hypotheca nõ extinguitur aditione vel detractione qualitatis circa ẽr & bona fidei poſsſseſssor qui rẽhypothecariã meliorauit, nõ aliter cogendus eſst meliorationes reſstituere, niſsi recipiat ſsumptus erogatos. p. 5. fo. 86. b. *. 1.
- Hypotecam habens præfertur oĩbus priuilegijs ꝑionalibꝰ. p. 5. fo. 9. b. l.
- Hypothecaria nudã poſsſseſssionẽ auocat. p. 5. fol. 86. a. b.
- HYPODOMIVS antiquus philoſsophus qualiter inſstituebat rẽpub. p. 2. fol. 70. a. d.
I.
- IANITORES domꝰ regiæ quales eſsſse debeãt. p. 2. f. 25. a. *. 2.
- IACTATA ob periculum maris nihilominus remanent in dominio dominiiactantis. p. 1. fo. 164. b. *. 3
- Iactatorũ in mare, qualiter fit eſstimatio inter mercatores. p. 5. fo. 53. a. *. 1.
- IEIVNII laus. p. 2. fol. 59. a. e.
- Ieiunus melius diſscernit quam ſsaturus. ibidem.
- IGNEM qui faciunt de nocte fraudulenter in maris litore vt credẽtes ibi portũ illuc vadant & periclitẽtur qualiter puniãtur. p. 5. f. 54. b. *. 3
- IGNEM qui apponit cum armis ædificio. vel meſssibꝰ alienis quali pœna puniatur. p. 7. fo. 40. a.*,1. &. l. per totum.
- Ignauis ſsemper feriæ ſsunt. p. 3. fo. 12. a. a.
- IGNORANTIA meri iuris ciuilis, quando aliquemexcuſsat, diſstinctio nes ponuntur ampliſssimæ. p. 1,fo. 10. a. col. 1. c.
- Ignorãtia improbabilis dicitur, in eo qđ publicè ſscitur. p. 1. fo. 57. b. o.
- Ignorantia iuris naturalis non excuſsat militem, nec minorem impuberem. p. 1. fo. 10. b. col. 1. d.
- Ignorantia in facto proprio eſst intolerabilis. p. 3. fo. 168. b. b.
- Ignorãtia iuris excuſsat mulieres nõ oẽs. ſsed tm̃ ruſsticas. p. 1. fo. 10. b. f.
- Ignorantia iuris ſsuccurrit gñaliter fœminis & minoribus in contractibus & delictis quæ non ex animo proueniunt. ibidem.
- ILLEGITIMVS non poteſst ordinari niſsi legitimetur à papa, vel ſsi religionem fuerit ingreſsſsus. p. 1. fo. 55. b. *. 1.
- Illegitimus ignobilis reputatur, nec poteſst nobilium inſsignia ſsecũ portare, & abuſsiue dicitur filius nec perpetuat memoriam parẽtum, nec habet lineam quoad patrem. p. 4. fo. 39. b. f.
- Illegitimus legitimatur ſsi pater eum in teſstamento in filiũ ſsuum agnoſscit. p. 4. fo. 44. a. *. 2.
- Sed an requiratur quod tẽpore prolatorũ taliũ verborũ poſssit legitimè eſsſse matrimoniũ cũ tali cõcubina de qua ſsuſscepit filios. ibi. p.
- Illegitima filia matrimonio copulata cum maiore iudice ciuitatis effici turper hoc legitima. p. 4. fo. 44. b. *. 1.
- Illegitimifilij ſsũt indecori & ideo inhabiles ad ea q̃ in decore cõſsiſstunt vt ad dignitates. p. 4. fo. 39. b. e.
- Et Baldus dicit eos eſsſse infames quoad eccleſsiam. ibidem.
- Illegitimi ſsenatorũ filij nõ gaudẽt priuilegio patrum quo ad euitandas pœnas torturæ & cæteras plebeiorum. p. 7. fo. 44. a. col. 1. in medio.
- Illegitimorum quot ſsunt genera & qui dicuntur. p. 4. fol. 41. b. *. 2.
- ILLVSTRES perſsonæ quæ dicantur. p. 4. fo. 41. b. *. 1. &. b. &. c.
- IMMVNITATE eccleſsiæ quæ perſsonæ poſssint gaudere vel non. p. 1. fo. 101. b. *. 2. & fol. 102. a. *. 1.
- Immunitate quæ loca gaudeant. ibidem. i.
- Immunitatis conceſssio durat tantum ad vitam regis, p. 3. fol. 89. b. f.
- Immunitas ſsi concedatur venientibus ad habitãdum aliquẽ locũ an ea gaudeãt originarij, qui poſstea reuertuntur. p. 3. fo. 99. a. a.
- IMMOBILIA præſscribuntur per bonæ fidei poſsſseſsſsorẽ decem annis inter præſsentes, & viginti intes abſsentes. p. 3. fo. 169. a. *. 2.
- IMPERATOR nõ põt ſsibi facere parem vel maiorẽ. p. 2. fo. 3. a. col. 1. a.
- Imperator licet ſsit procurator maximus imperij non tamen eſst dominꝰ proprietatis. p. 2. fol. 5. b. col. 2. g.
- Imperator poteſst infeudare res imperij. ibid. h.
- Imperator eſst corporalis mundo deus, & tanquam ſstella matutina in medio nebulæ meridionalis, p. 2. fol. 2. b. col. 1. b.
- Imperator quam poteſstatem habeat. p. 2. fo. 4. a. col. 2. *. 1.
- Imperator quibus rationibꝰ populi amorẽ & bñuolentiã cõſsequit̃. ibi.
- Imperator ſsolus princeps dicitur. p. 2. fo. 7. a. col. 1. b.
- Imperator cur dictus creatus, & vnus. p. 2. fol. 2. b. col. 1. *. 1
- Imperator quando ſsit ſsubiectus papæ in temporalibus. ibid. col. 2. i.
- Imperator cur dicatur rex. p. 2. fol. 2. b. col. 1. d.
- Imperator quid debeat agere tempore pacis & belli. p. 2. fo. 4. b. col. 1. *. 1.
- Imperatores an poſssit ſsimul eſsſse duo. p. 2. fol. 2. a. col. 1. a.
- Imperatoriam dignitatem quæ concernant. p. 2. fo. 3. a. col. 1. *. 1.
- Imperiũ ꝓceſssit à deo permiſssiuè & appobatiuè, formaliter & effectiuè p. 2. fo. 2. a. col. 2.
- Imperium & coniugium non patiuntur conſsortem. p. 2. fo. 3. a. col. 1. a
- Imperium quibus rebus promeruerunt Romani. p. 2. fo. 2. b. col. 2.
- Imperium vnde dicatur. ibidem. f.
- IMPERIVM merum vide in parte Merum.
- Imperij dignitas quanta ſsit. p. 2. fo. 2. b. col. 1. *. 1
- Imperio Romano quemadmodum nihil fuit in principio fortius, ita in fine nihil erit debilius dixit gloſsſsa Daniel. c. 3. p. 2. fol. 2. b. col. 1. b.
- IMPVBES de luxuria accuſsari non poteſst quia non præſsumitur eum poſste facere, de aliis autem criminibus puniri poteſst maior decennio cum dimidio. p. 7. fo. 5. a. *. 1.
- IMPOTENTIA ſsimpliciter ſsi dicatur comprehendit tam impotentiã iuris quàm facti. p. 2. fol. 61. à.f.
- INCANTIO quid ſsit. p. 6. fo. 46. a. b.
- Incantationibus animum mulierum ad libidinem flecti conſstanter aſsſserit Angelus in. l. eorum. C. de malefi. & mathe. ibidem.
- Incantatores qui pingendo imagines cereas vitas hominum labefactãt qualiter puniuntur. ibid.
- INCAPAX hæres inſstitutus, ſsi hoc regis curie reuelet antequam accuſsetur lucratur præmium dimidiæ partis hæreditatis. p. 6. fol. 52. a. *. 1.
- p. [28]
  INCERTVM non dicitur quod ex relatione ad aliud certificari põt p. 5. fo. 17. b. i.
- INCOESTVS dicitur quaſsi contra caſstitatem factus. ibid.
- Incæſstus etiam commititur cum filia filiæ vel filij vxoris. ibidem. b.
- Incæſstus pœna & accuſsatio eadem eſst q̃ adulterij. ibi. *. 2. &. 3.
- Incæſstus proprie dicitur inter collaterales, inter aſscendentes autẽ & deſscendentes nefarius. ibidem. g.
- Inceſstus cum quibus perſsonis dicatur cõmitti. p. 4. fo. 10. a. *. 2.
- Incæſstuoſsus an poſssit matrimoniũ contrahere. ibid. i.
- INCARCERATI qualiter de noctu aſsſseruari debeant. p. 7. fo. 85. a. *. 2.
- Incarceratis permittẽdum eſst loqui cum procuratoribus ſsuis & amicis p. 7. fo. 85. b. a.
- Quando nondum ab eis eſst ſsuccepta cõfeſssio aliter cenſsendũ eſst. ibidẽ.
- Incarceratus poſst relaxationem ſsi fugiat ad quid teneatur eius fideiuſsſsor. p. 7. fo. 86. a. *. 1.
- Incarcerati qui fugiunt pro conuictis habentur. p. 7. fo. 47. a. a.
- Qui incarceratũ per vim aufert ea pœna punietur qua puniendus erat ipſse captus. ibid. *. 2.
- INDICIVM quid ſsit. p. 2. fo. 59. a. f.
- Ex indicijs indubitatis an quis poſssit condemnari. p. 7. fol. 13. b. d.
- Indicia indubitata quæ dicantur. ibidem.
- Indicium vnum vel plura quãdo ſsufficiant eſst in arbitrio iudicis. ibi. g.
- INDIS Maris occeani an iuſste bellum moueatur vide latiſssimè per 20. fere colum. p. 2. fo. 79. 80. 81. &. 82.
- Indi trãſseuntes ad calidas regiones moriũter. vt plurimũ. p. 2. fo. 78. b. a.
- INDVLGENTIAE eccleſsiaſsticę per quas perſsonas poſsſsunt concedi. p. 1. fo. 27. a. *. 2.
- Indulgentiæ quantã vim habeant ad purgationẽ animæ. ibi. b. *. 1. &. g.
- Indulgentiæ non valent quantum ad remiſssionem pœnæ exiſstenti in peccato mortali, ſsecundum omnes. ibid. f.
- Indulgentiæ conceſsſsa mortuis nihil operantur. Nam poteſstas clauium non extenditur ad mortuos, cùm non ſsint de foro cccleſsiæ, ſsed de foro dei. p. 1. fo. 28. a,col. 1. per totam col.
- Indulgentia eſst pœnæ debitæ remiſssio. p. 7. fo. 95. a. *. 1.
- Indulgentia duplex eſst generalis, & ſspecialis. ibid.
- Indulgentia cõcedi nõ poteſst per principẽ in præiudicium partis. ibi. a.
- Indulgentia ſsi cui detur ante ſsententiã lata videtur rex remittere, & pœ nam & infamiam. p. 7. fo. 95. b. *. 1.
- Indulgentia qñ continet reſstitutionem infamia remittitur. p. 7. fol. 25. a. col. 1. in principio.
- Si verò princeps ſsimpliciter dicat indulgemus ſsine aliquo adiuncto pœnam rantum temittere videtur. ibidem.
- Indulgentia generalis criminum non valet, ſsed debent crimina quæ remittuntur ſspecifice nominari: & nõ intelligitur remiſsſsum niſsi qđ eſst ſsigillatim in literis expreſsſsum. p. 3. fo. 90. a. g.
- Sed quid ſsi rex ad pacificandam prouinciam generalem delictorũ indulgentiam dedit? valet ibidem.
- INFAMATORES hominum peiores ſsunt quam raptores rerum cap. deteriores. 6. q. 1. p. 7. fo. 25. b. k.
- Infamis non poteſst eſsſse patrines in baptiſsmo. p. 2. fo. 17. b. col. 1.
- Infamis non poteſst eſsſse procurator. p. 3. fo. 32. b. e.
- Infamis eſst damnatus per ſsententiam de quocun crimine publico. p. 7. fo. 24. a. e.
- Infamis non poteſst obijcere alteri de infamia. p. 7. fo. 22. b. f.
- Infames quæ perſsonæ ipſso iure habeantur. p. 7. fo. 24. a. *. 1.
- Infamis an ſstatim efficiatur ſsine ſsententia declaratoria deprehenſsus in crimine vnde condemnatus eſsſset infamis. p. 7. fo. 24. b. a.
- Infamis eſst qui confitetur crimen ex quo damnatus infamiam incurreret. p. 7. fo. 24. b. b.
- Infames ad honores & dignitates non admittuntur quin ante habitas perdunt. p. 7. fo. 25. a. *. 1.
- Certa tamen publica muncra obtinere poſsſsunt, ibidem. g.
- Infamis fingitur mortuus. ibidem. b. d.
- Infamis an poſssit eſsſse tutor legitimus vel datiuus. ibidem. f.
- Infamia quid ſsit. p. 7. fo. 22. b. l.
- Infamia vt incurratur ipſso facto, an ſsit neceſsſsaria ſsententia declaratoria p. 7. fol. 24. a. c.
- Infamia progenitorum tranſsit in poſsteros. p. 2. fo. 57. b. b.
- Infamia facti quibus ex cauſsis irrogatur. p. 7. fo. 23. a. *. 1.
- Infamia facti quos effectus operetur. ibidem. k.
- Infamia iuris quibus ex cauſsis irrogatur. ibid. *. 2.
- Infamia facti nunquam aboleri poteſst, Infamia verò iuris poteſst ꝑ prin cipem. p. 7. fo. 24. b. *. 1.
- Infamiam ipſso iure inflictam non eſst iudicis commutare. p. 7. fo. 25. a. c.
- Iniuſstitia eſst quæ facit vacillare corda ſsubditorum dominis ſsuis. p. 2. fo. 4. b. col. 1. b.
- INFANCONES qui dicantur. p. 2. fo. 7. b. i.
- INFANS etiam interueniente tutoris autoritate obligari nõ poteſst. p. 5. fo. 62. a. f.
- INFIDELIS ſsi teneat puerum in baptiſsmo an cõtrahatur cognatio ſspiritualis. p. 1. fo. 17. b. col. 1.
- Infidelis iudex ſsi iuſstè occidat, non poteſst poſst baptiſsmũ ordinari: ſsed ſsi iniuſstè occidit, poteſst. p. 1. fol. 56. b. *. 1.
- Infideles ſsubditi principis Chriſstiani tenẽtur ad obſseruantiam legis ab ipſso promulgatæ. p. 1. fo. 9. a. col. 2. e.
- Inter infideles non habet locum. tit. de inceſst. nupt. p. 5. fo. 108. a. g.
- INFIRMVS non inuento ſsuo presbytero poteſst confiteri alij clerico vel laico etiam mulieri ſsed cum euadet debet iterum confiteri. p. 1. fo. 23. b. col. 2. *. 1. &. d.
- INGENVVS damnatus ad metalla non efficitur ſseruus pœnæ. p. 4. fo. 49. b. a.
- INGRATITVDO an excludat à ſsucceſssione inteſstati. p. 6. f. 48. a. col. 1. in principio.
- Ingratitudo repellit fratrem à ſsucceſssione inteſstati. p. 6. fo. 50. a. d.
- Ingratitudo nõ põt cõmittiante decimum annum. p. 6. fo. 45. a. d.
- Ingratitudinem mouere ſsilijs non licet hæredi ſsi a patre non facta fuerit mentio. p. 6. fo. 49. a. e.
- Ingratitudinis cauſsæ quot ſsunt ex quibus perditur priuilegium filij. p. 6. fol. 45. b *. 1.
- Ingratitudo vias obſstruit gratiæ. p. 2. fo. 9. a. m.
- Ingratem filium ſsi pater occideret, non teneretur lege Pompeia de par ricid. ibid. d.
- INIMICORVM quidam ſsunt extranei: quidam domeſstici. p. 2. fo. 65. a. *. 2.
- Inimicorũ appellatione continentur omnes qui alterius conſsanguineũ vſs ad quartum gradum occiderunt. p. 7. fol. 97. b. *. 1.
- Pro inimico quẽ dari alteri per ſsententiã quid opeteretur. p. 7. f. 20. a. e.
- Inimicis fidei qui auxilium præbent contra fideles ſsunt excommunica ti. & eorum bona applicantur fiſsco. p. 4. fo. 55. a. *. 2.
- Item & deferentes victualia durante guerra. ibi. g.
- INIVRIANS facto vel verbo regis officiales arbitrariè punitur. p. 2. fol. 51. a. *. 1.
- Iniurians officiales regis arbitriè punitur p. 2. fo. 51. a. *. 1.
- Iniuria facta ſsacerdoti quando ſsacerdotalia ſsigna deferebat atrocior re putatur quam quando non defert. p. 7. fol. 17. a. e.
- Iniuriæ quando non inuenitur certa à iure ſstatuta pœna, imponitur arbitrio iudicis. ibidem. *. 1.
- Iniuria quæ trahit ſsecum executionem tranſsit in hæredem. p. 5. 15. a. c.
- Iniuriæ genus eſst aduerſsus nihil malè merentem audire maledicam ſsin guam. p. 2. fo. 35. a. a.
- Iniuria facta clerico dicitur atrox & qui perſsequitur ſsacerdotes dominum crucifigit. p. 1. fo. 70. b. b.
- Iniuriã quæ perſsonæ facere aut recipere poſssint. p. 7. fo. 34. b. *. 1. &. 2.
- Iniuriã qui remittit nõ videtur remittere dãna & intereſsſse. p. 2. fo. 56. b. b
- Iniuria atrox, leuis, & grauis q̃ dicatur. p. 7. fn. 37. a. a.
- Atrox iniuria reputatur dare alapam, vnde camvt grauiſssimam iniuriã expreſsſserunt euangeliſstæ. p. 7. fo. 37. a. c.d.
- In iniuriæ ęſstimatione debet iudex diligenter conſsiderare perſsonam in iuriam quæ paſsſsa eſst, tempus & locum, & ſsic pro arbitrio ſsuo pœnã imponere. ꝑ. 7. fo. 37. b. i.
- Iniuria facta cõſsanguineo toti cognationi facta videtur. p. 3. fol. 144. b. a
- Iniuria eſst dedecus dictum aut inflictum alicui iniuſstè in eius vilipendium, & eſst duplex. vna verbalis altera facti. p. 7. fo. 32. b. *. 1.
- Iniuriarum actio poteſst intra annum intentari poſstea verò nõ quia ex tanti temporis diuturnitato præſsumitur remiſssa, & non ad animum reuocata p. 7. fol. 37. b. *. 1.
- Sed à quo tempore incipit currere iſste annus, & an etiam curret ignorã ti iniuriam? p. 7. fo. 38. a. b.
- Iniuriarum actio quibus ex cauſsis remiſsſsa cenſseatur. p. 7. fol. 37. b. *. 1. & fol. 38. a. e.
- Iniuriarum actio licet expiret anno: tamen per viam exceptionis compellitur iniurians excommunicatus ſsatisfacere. p. 7. fo. 38. a. a.
- Iniuriarum actio tollitur diſssimulatiõe veluti ſsi iniuriam paſsſsus riſsit cũ inimico: quod intellige qñ iniuria nõ eſst illata in corpus. ibid. d.
- In actione iniuriarum, non agitur ad damnum vt ad damnũ, ſsed vt ad contumeliam. p. 7. fo. 37. b. b.
- Actiones iniuriarum in quibus cadit vindicta non tranſseunt ad hæredes nec contra eos, niſsi lis fuiſsſset cõteſstata cũ defuncto. p. 7. fo. 38. a. *. 1
- Hoc tamẽ fallit vbi iniuria facta fuit infirmo, & ex illa infirmitate mortuus ſsit, aut ſsi ſsit iniuriatus poſst mortem. ibidem.
- INOFFICIOSVM teſstamentum vide in parte querela.
- INQVISITIO ſsuper quibus rebus poſssit fieri. p. 3. fo. 85. b. *. 1. &. h Inquiſsitio de iure communi non habet locum in priuatis criminibus, quia iudex non repræſsentat perſsonam priuatam. p. 3. fol. 85. a. b. in fine.
- Inquiſsitio generalis eſst ius procedendi per officium ad inueſstigationẽ |
  p. [29]
  omnis facinoroſsæ perſsonæ in territorio inquirètis, pœna dignæ. p. 3. fo. 84. a. e
- Inquiſsitio ſspecialis eſst ius procedendi ad inueſstigandum perſsonã, quæ delictum iam repertum commiſsit. ibid.
- Inquiſsitio ſspecialis quo ad perſsonas, eſst illa quæ fit per viſsitatorem eccleſsiæ, vel quando inquiritur de aliquo maleficio contra aliquam ciuitatem, & eis homines. ibid.
- Inquiſsitio eſst triplex, generalis ſspecialis & voluntaria. p. 3. fo. 84. a. *. 1.
- Inquiſsitio generalis non poteſst fieri, niſsi per regem aut per aliũ eius mãdato: ſspecialis autem per habentem merum imperiũ in loco, in quo vult inquirere. p. 3. fo. 84. b. *. 1.
- Generalis tamen quoad perſsonas, & ſspecialis quoad delicta, ſsine regis mandato fieri poteſst. ibid. g.
- Inquiſsito in quibus caſsibus non datur copia teſstium. p. 3. fo. 87. a. a.
- Inquiſsitor, qui male inquirit ſseu præuaricatur. qua pœna muletatur. ibidem. h.
- Inquiſsitoribus quis debeat dare expenſsas. p. 3. fo. 86. a. *. 1.
- Inquiſsitores qualiter honorari debeant. p. 1. fo. 86. a. *. 2.
- Inquiſsitores quid iurare debeant ſse ſseruaturos. ibid. *. 3.
- Inquiſsitor qualem notarium eligere debeat. p. 3. fo. 86. b. g. &. *. 1.
- Inquiſsitores debent eſsſse duo ad minus, & vnus notarius. partita. 3. folio 85. b. *. 1.
- Inquiſsitor debet eſsſse bonæ famę, deum timens & legalis, bonum etiam populi volens, non partialis: alias nõ valeret inquiſsitio. p. 3. fo. 85. a. *. 2
- Qui dolo, vel lata culpa contra aliquem inquirit poteſst criminaliter puniri. p. 3. fo. 85. b. c.
- INSANIA quid ſsit. p. 2. fo. 13. b. *. 1.
- INTENTIO in mente concepta nihil operatur. p. 5. fo. 107. b. b.e.
- INSTALATIO noua an requiratur quãdo quis vt canonicus diu ſstetit in choro & capitulo & poſstea papa cum eo diſspenſsat ſsuꝑ eodem canonicatu. p. 3. fol. 164. b. b.
- INSINVATIO donationis neceſsſsario requirit iudicis præſsentiam p. 5. fo. 14. b. a.
- Inſsinuatio coram quo iudice debeat fieri. ibid. b.
- INSIGNIA principis nullꝰ debet aſsſsumere. p. 2. fo. 13. a. b.
- INSTITVTIO & inſstituere vide in parte hæredis.
- Inſstitutio captoria quid. p. 6. fo. 15. b. g.
- Inſstitutio captatoria in quibus caſsibus locum habet. p. 6. fol. 15. b. g. per totum.
- Inſstitutio eſst nulla quando quis inſstituitur in re ſsacra, vel religioſsa, vel quæ non eſst in rerum natura. p. 6. fo. 19. a. h.
- Inſstitutio valet ſsi incapax inſstituatur in tempus quo capere poterit, & poterit interim bonorum poſsſseſssionem agnoſscere. ibid. i.
- Inſstrumentum debiti qui rumpit, nõ ideo amittit ius ſsuũ. p. 5. fo. 100. a. f.
- Inſstrumentum debiti rectè legari poteſst, & intelligitur per hoc legatum debitum. p. 7. fol. 75. b. *. 2.
- Quid autem ſsi teſstator mandet: vt nihilominus debitor ſsuus ſsol uat debitum creditori teſstatoris an hic creditor aget contra talem debitorem? videtur ꝙ non: ſsed contra hæredem. ibidem.
- Et ad quid prodeſst tale legatum. ibid. c.
- Inſstrumentum factum per verba obſscura, & non intelligibilia eſst nullũ p. 3. fo. 65. b. l.
- Inſstrumentorum variæ formę & tenor, vide in parteforma.
- INSVLA in medio fluminis nata, qualiter diuidatur inter eos qui ab vtra ripa prædia poſssident. p. 3. fo. 160. a. *. 2.
- Inſsula in ſslumine nata non acquiritur vſsufructuario ſsed domino ꝓprie tatis: ſsecus tamen eſst de eo quod per alluuionem accreſscit. p. 3. fo. 160. b. *. 3.
- Inſsula in mari nata (quod raro fit) primò occupantis fit. ibid. *. 2.
- INTELLECTVS oculus eſst animæ ſsecundum B. bernard. p. 2. fol. 71. b. g.
- INTERDICTI ſspecialis eſst pœna, vt vnus puniatur pro alio. p. 1. fo. 86. b. k.
- Interdicere poteſst epiſscopus totam parrochiam ex delicto vnius parrochiani. p. 1. fo. 86. b. h.
- Interdictum ſsaluianum ſsiue directum ſsiue vtile tantum competit pro re bus illatis in fundum ruſsticum vel vrbanum, non alias. p. 5. fol. 87. b. col. 1. in medio.
- Interdicto recuperandæ agenti non obſstat defectus proprietatis. partita 3. fol. 6. b. g.
- Interdici quibus de cauſsis ſsolent eccleſsiæ. p. 1. fol. 86. b. *. 2.
- INTERPRES qui alterũ audiuit cõfitentem ſsacerdoti tenetur fide liter ſseruare ſsecreta confitentis. p. 1. fo. 25. a. c.
- INTERROGATIO eſst quæſstio per iudicem parti ſsuper rebus dubijs de quibus in iudicio contenditur ad ſsciendum veritatem facta. p. 3. fo. 64. b. *. 1.
- Interrogatio quam vtilitatem habeat, & quis cam poſssit facere. & ſsuper quibusrebus. ibidem. *. 2.
- Interrogationes faciendæ ſsunt in iudicio poſst litem couteſstatã, nõ ante niſsi cũ quis agit cõtra aliquẽ, tanquã alicuius hæredem. p. 3. fo. 51. b.*2.
- Interrogationes ante litem cõteſstatam, vt ait ſspeculator tit. de interreg. actio. hodie receſsſserunt ab aula. p. 3. fo. 51. b. d.
- At etiam ad huiuſsmodi interrogationes ante litem conteſstatam reſspondens, põt ex pœnitentia reſsponſsionem reuocare. p. 3. fo. 52. a. *. 1.
- INTIMATIO qualiter debet fieri quando non eſst tutus acceſsſsus ad eum cui debet fieri. p. 2. fol. 52. b. i.
- INTESTATVS dicitur quis dupliciter. p. 6. fol. 87. b. *. 1
- Inteſstatus proprie dicitur qui teſstamentum facere poteſst, & decedit ſsine teſstamento vel non iure facto. ibidem. e.
- INVENTARIVM põt confici citra aditionem hæreditatis. p. 6. fo. 37. a. d.
- Inuentarij confectio an poſssit remitti per teſstatorem. p. 6. fol. 37. a. col. 1. in princip.
- Inuentarium non tenetur facere hæres cohæredi ne vniuerſsali fidei cõ miſsſsario. ibidem. a.
- Inuentariũ qualiter confici per hæredem debeat. p. 6. fo. 36. b. *. 3.
- Inuentarium an teneatur conficere vſsufructuarius oĩm bonorũ. ibid. h.
- Inuentarij cõfecto quid vtilitatis afferat hæredi. p. 6. fol. 37. a. b.
- Inuentarij cõficiendi tempus quando currat. ibi. d.
- Inuentarium eſsſse legitime cõfectum poſsſsunt legatarij petere à iudice vt iuret hæres. p. 6. fol. 37. b. *. 1.
- Inuentarij bñficiũ qñ detur hæredi. p. 6. fol. 38. a,f.
- Inuentarium licet non conficiat fiſscus non tenetur vltra vires hæreditarias. p. 6. fo. 52. b. d.
- Inuentarium tunc dicitur legitimum. quando omnia continet diſstinctè & clare. p. 6 fo. 37. b. g.
- Sed ſsi hæres vnam rem ſsubſstraxit an corruat inuentarium? & videtur ꝙ ſsic. ibidem.
- INVESTITVRA duplex eſst verbalis & realis. p. 2. fol. 29. a. c.
- Inueſstitura verbalis & realis qualiter fiat. p. 3. fo. 106. a. a.b.c.
- Inueſstituræ nomẽ antiquitus nõ fuit in vſsu ne. ll. digeſstorũ reperitur. p. 2. fol. 29. a. c. & p. 4. fol. 66. b. b.
- Per inueſstiturã annuli, acquiritur quaſsi poſsſseſssio in incorporalibus. p. 2. fo. 29. a. c.
- INVOCATIO ſsancti ſspiritus q̃ in fit electione non eſst de eius ſsub ſstantiali folennitate. p. 1. fol. 38. b. c.
- IRA quæ mala ſsecum afferat. p. 2. fol. 15. b. *. 1. &. fo. 14. b. l.
- Ira aſssimilatur ſstultitiæ. p. 2. fo. 14. b. h.
- Iracundia procedit à felle. p. 2. fo. 14. a. b.
- Iracundia plus humana viſscera dilaniat quã leo aut vipera. ibid. f.
- Iracundiæ calore quæ facta ſsunt non debent haberi pro firmis. p. 7. fol. 100. *. 2.
- IRREGVLARITAS ex homicidio contracta tollitur per baptiſsmum. p. 1. fol. 17. a. col. 1. a.
- Irregularitas aliquãdo contrahitur ex facto iuſsto & meritorio, ſsicut eſst in iudice iuſstè iubente quẽ occidi. p. 1. fo. 56. b. d.
- IVDAEI qui dicãtur & vnde nomen acceperũt. p. 7. fo. 74. b. *. 1. &. a.
- Iudæi quare per reges catholicos eiecti ſsunt ex hiſspania. ibid. c.
- Iudæi quæ non poſssint exequi in die ſsabbathi. p. 7. fo. 75. a. *. 3.
- Iudaꝰ nõ debet fornicari cũ Chriſstiana ſsub pœna mortis. p. 7. f. 76. a. *. 1.
- Iudæus nõ põt emere etiã ignorãs mancipiũ chriſstianũ, qđ ſsi emerit in libertatem reſstituiter ſsine precij reſstitutione. ibid. *. 2.
- Iudæi ſsupra caput ſsignũ aſsportare tenentur vt diſscernantur à Chriſstianis. ibid. *. 3.
- Iudæi qualiter attrahendi ſsunt ad fidem chriſsti. p. 7. fo. 75. b. *. 1.
- Iudæus an poſssit hæres inſstitui à Chriſstiano. vel ei aliquid legari? variæ ſsunt opiniones. p. 6. fo. 13. b. i.
- Iudæus aut paganus nõ põt hæres inſstitui. p. 6. fo. 53. a. b.
- Iudæus aduocationis officio ſsungi nõ põt. p. 3. fo. 39. b. i.
- Sed quid ſsi poſstulet iudice ignorante, an teneat proceſsſsus. ibidem.
- Iudæꝰ qua forma verborũ vtatur in p̃ſstãtione iuramẽti. p. 7. fo. 60. b. *. 3.
- Iudæi qualiter debeant vitã rranſsire inter Chriſstianos. p. 7. fo. 5. b. *. 2.
- Iudæis permittit lex partitarum fœnerari: quin & compellit illis vſsuras ſsoluere. p. 5. fo. 79. b. a.
- Sed an illis iuſstè liceat contra tex. C. poſst miſserabilem &. c. quanto. de vſsu? ibidem.
- Iudæi omni officio publico & honore priuati ſsunt ne Chriſstianum aliquo modo ſsubijcere poſssint. p. 7. fol. 75. b. *. 1.
- Iudæian hodie ſsuccedant parẽtibus ex diſspoſsitione legis Moſsaicæ, vel legis communis. p. 7. fo. 75. b. g.
- Iudæis cum Chriſstianis nullũ debet eſste cõmerciũ, vnde nec Chr̃ianus põt ſseruire iudæis põt tñ cultiuare eorũ prædianbidem. *. 3.
- Iudæi & infideles, qui nunquam ſsuſsceperunt fidem non ſsunt cogendi, vt credant. p. 2. fo. 2. a. col. 1. b
- IVDEX, vt ait Bal. in mente duos ſsales debet habere ſsalem ſsapientiæ & ſsal conſscientiæ. p. 3. fo. 2. a. d.
- p. [30]
  Iudex eccleſsiaſsticus poteſst cognoſscere de adulterio. p. 4. fol. 23. a. k.
- Iudex maior ſseu ſsuperior ſsi deponat coram iudice inferiore vt teſstis, & falſsum dicat vel vacillet an ab eo poſssit puniri. p. 1. fol. 84. b. m.
- Iudex ſsucceſsſsor eſst ſsyndicator prædeceſsſsoris. p. 3. fol. 21. a. c.
- Iudex in quibus cauſsis non ſse debeat intromittere. p. 3. fol. 21. b. *. 2.
- Iudex debet finem breui litibus imponere: quia coram iuſsto iudice nõ poteſst lis multum dilatari. p. 3. fol. 22. b. *. 1.
- Iudex qui malitiosè poſstpoſsuit citare ad petitionem partis, tenetur par ti ad expenſsas. p. 3. fol. 45. a. *. 1.
- Iudex non poteſst infligere inſsolitam pœnam mortis. p. 7. fol. 93. b. h.
- Iudex qui calore iracundiæ aliquem iuſssit occidi qua pœna puniatur. p. 2. fol. 14. a. g.
- Iudex non poteſst eſsſse qui eſst illiteratus. p. 2. fol. 26. a. f.
- Iudex bonus quid agere debeat. ibid. k. &. p. 3. fol. 19. b. *. 1.
- Iudex qui ex forma ſstatuti ad aliquid obligatur iniuſstum, an teneatur illud facere. ibid. i.
- Iudex ſsupremus debet eſsſse in curia, qui cauſsas appellationum cognoſscat. p. 2. fol. 26. b.*1.
- Iudex debet habere duo in mente, ſsalem ſscientiæ & ſsalem ſsecuræ conſscientiæ. p. 2. fol. 31. a. d. &. p. 3. fol. 2. a. d.
- Iudex in ingreſsſsu officij quid iurare debeat. p. 3. fol. 20. *. 2. &. f.
- Iudex quando poſssit extra territorium ſsuum ius dicere. p. 3. fol. 21. a. i.
- Iudex non poteſst facere gratiam melioris mortis in caſsu proditionis. p. 2. fol. 35. b. i.
- Iudex manſsucte debet audire litigantes: non tamen ſsit adeo ſsimplex, quod honori ſsuo contemptus generetur. p. 3. fol. 21. b. *. 1.
- Iudex maleficiorum cognoſscit incidenter de ciuili & de expenfis factis in viatico. p. 2. fol. 37. b. col. 2.
- Iudici qui dat pecuniam perdit cauſsam etiam ſsi eam bonam habeat. p. 5. fol. 108. b. g.
- Iudex minor in cauſsa ſsanguinis iniuſstè quèm ſscienter condemnans ſsimilitudine ſsupplicij damnatur. p. 3. fol. 141. b. *. 1.
- Quid autem ſsi abſsoluit eum qui erat condemnandus ad mortem, vel pœnam minorauit? ibid. f.
- Quid denique ſsi calore iracundiæ aut nimia crudelitate motus hominem interfecit? ibid. f.g.
- Iudex in quibus caſsibus poteſst ſsententiam ferre ſsine plena cauſsæ cognitione. p. 3. fol. 133. a. *. 2.
- Iudex quæ maleficia poſssit ex officio punire nulla præcedente accuſsatione. p. 7. fol. 14. b. *. 1.
- Iudex per imperitiam Iudicans ad quid teneatur. partita. 3. folio. 141. a. g per totum.
- Iudex quando poſssit verba ſsententiæ mutare. p. 3. fol. 131. a. *. 2.
- Iudex ſstatim debet mandare ſsententiam ſsuam executioni: ſsi nõ eſst per appellationem ſsuſspenſsa. p. 3. fol. 23. a. *. 1.
- Non enim ſsufficit (vt inquit accurſs. in rub. C. de exec. rei. iud.) ſsententiã ferri, niſsi ipſsa executioni mandetur ibidem. b.
- Iudex non debet moueri lachrimis vel precibus litigantium: eſst enim ſsi gnuntinconſstantis animi. p. 3. fol. 22. b. *. 2. &. d.
- Iudex per negligentiam facit litem ſsuam. p. 3. fol. 45. a. *. 1.
- Iudex qualiter debet procedere ad citationem delinquentium. parti. 3. folio. 49. b. *. 1.
- Iudex ſsemper debet libertatem iuuare: quia eſst amica naturæ. p. 7. folio. 100. a. *. 1.
- Iudex in pœnis irrogandis quot conſsiderare debeat. pag. 7. fol. 93. b. *. 2.
- Iudex qui litigantem verbo vituperat tenetur actione iniuriarum. pag. 7. fol. 36. *. 3.
- Iudex in quibus cauſsis poteſst ſsummarie cognoſscere ſsine figura iudicij. par. 3. fol. 133. a. *. 1.
- Iudex ſsecularis an poſssit delinquentem extrahere ab eccleſsia. par. 3. fol. 71. a. h.
- Iudex conſsilio non expectato ſsi pronuntiat, an tenebit ſsententia. part. 3. fol. 130. a. l.
- Iudex reum, quem iudicare non audet, remittere debet ad regem cum. proceſsſsu, cauſsa inſstructa. p. 3. fol. 22. b. *. 3.
- Iudex ſsi ſscienter amore vel odio in cauſsa pecuniaria male iudicauerit, tenetur parti ad tantundem & ad intereſsſse. p. 3. fol. 141. a. *. 1. &. g.
- Iudex in quibus cauſsis poteſst ſsentẽtiam latam reuocare. part. 3. folio. 132. a. *. 1.
- Iudicem qui corrumpit pecunia qualiter puniatur. p. 6. fol. 142. a. *. 1.
- Quid autem ſsi non corrumpit pecunia: ſsed intrat aſssiduè domum iudicis ad captandum eius familiaritatem, & ſsic ei faueat? punietur. l. iuli. de ambitu. ibid. a.
- IVDICES curiæ regis quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 26. a. *. 2.
- Iudices & præſsides nihil poſsſsunt emere in loco ſsuæ iuriſsdictionis, niſsi ea quæ pertinent ad victum. p. 5. fol. 16. b. *. 1. &. e. & per totum.
- Iudicum ordinariorum quot ſsint genera. p. 3. fol. 18. b. *. 2.
- Iudices facientes officium, prout debent, magis merentur, quam fraters prædicatores, vel alij religioſsi. vt ait hoſstienſsis. ibid. c.
- Iudices locorum maritimorum debent cognoſscere de cauſsis nauigantium ſsummarie & de plano veritate indagata. p. 5. fol. 55. b. *. 1.
- Iudices ſspecialium officiorum, vt medicorum, chirurgorum, hodiein hoc regno ceſsſsant: tendunt eum in preiudicium ordinariorum iudicum. p. 3. fol. 19. a. d.
- Iudices à quo poſssint conſstitui. ibid. *. 1.
- Iudices hodie non poſsſsunt recipere eſsculentum, vel poculum: ſsicut permittebatur per leges antiquas. p. 3. fol. 20. b. b.
- Hoc tamen licet iudicibus delegatis ibid.
- Iudices non poſsſsunt pro aliqua pœna quæcunque ſsit faciem hominis cicatricibus deforinare. p. 7. fol. 93. b. b.
- Iudices quid facere debeant quando proceſsſsum à dubijs explicare non poſsſsunt. p. 3. fol. 135. a. *. 1.
- Iudices ordinarij de cauſsa criminali, vel libertate cognoſscentes, ſsi pari numero diſscordant tenet ſsententia pro abſsolutione. vel libertate. p. 3. fol. 137. b. *. 1.
- Id exemplifica in vidua, pupillo, matrimonio, teſstamento, ibid. p.
- Iudices eſsſse temporales, melius eſst, quam perpetuos, p. 3. fol. 20. b. d.
- Iudices quæ perſsonæ eſsſse non poſsſsunt. p. 3. fol. 119. a. *. 2.
- Iudices quid obſseruare debeant in exercitio officij ſsui, circa locum, tempus, & modum iudicandi. p. 3. fol. 21. *. 1.
- Iudices quibus modis debent rei veritatem elicere à partibus litigantibus. p. 3. fol. 22. a. *. 2.
- Iudices quid obſseruate debeant in delegandis iudicibus. p. 3. fol. 23. a. *. 3.
- IVDICIVM ſsoluitur vetãte eo qui iudicare iuſssit. p. 3. fol. 98. b. a
- Adiudicij formam tres perſsonæ requiruntur, iudex actor & reus. parti. 3. fol. 22. a. *. 1.
- Iudicij varietas erubeſscenda eſst: ſsi tamen iudex perpendat ſse erraſsſse pru denter corrigat errorem. parti. 2. fol. 45. a. g.
- Iudiciorum ordo & modus procedendi in lite. partita. 3. folio. 52. &. 53. per totum.
- IVS accreſscendi quando habeat locum. partita. 6. folio. 71. k.
- Per ius acreſscendi coniunctus præfertur venientibus ab inteſstato in co quod non poteſst capere ratione incapacitatis ibidem.
- Ius accreſscendi an habeat locum inter filios ſspurios quibus legata relinquere vſsque ad certam quantitatem pater impetrauit? ibi.
- Ius accreſscendi inter quas perſsonas ceſsſsat pagina. 6. fol. 71. b. columna. 1. in medio.
- Ius accreſscendi poteſst tolli nuda voluntate teſstatoris. ibid. column. 2. in princip.
- Ius accreſscendi an habeant canonici de canonicatu vacante, an ipſsa eccleſsia. ibidem.
- Ius acquiritur ex diuturno vſsu. partita. 1. folio. 10. b. columna. 2. h.
- Ius retrahendi in quibus caſsibus procedit. partit. 5. folio. 30. b. columna. 1. &. 2. per tot. &. 3i. b. col. 2. per totum.
- IVS patronatus vide in dictione Patronus & patronatus.
- IVS deliberandi vide indictione deliberare & deliberandi.
- Ius ſsibi dicere in quibus caſsibus quis poſssit. part. 5. folio. 101. a. k.
- Iuris præcepta ſsunt, honeſstè viuere, alterum non ledere, ius ſsuum cui tribuere? part. 3. folio. 3. a. *. 1.
- IVRA publica certiſssima ſsunt vitæ ſsolatia, infirmorum auxilia, po tentum fræna, & arma, vnde ſsecuritas venit. partita. 1. folio. 7. a. colum na. 2.
- IVRARE qualiter debeat actor in actione iniuriarum. p. 3. f. 37. b. h.
- Iuraturus debet venire coram iudice, niſsi ad eo ſsit honorabilis perſsona vt per ſse ad litem non veniat ſsed per procuratorem vt miles, domicelle. par. 3. fol. 61. b. *. 1.
- Iurare in litem non poteſst procurator niſsi ad hoc habeat ſspeciale mandatum. p. 3. fol. 56. b. c.
- Iuratur in litem per adultum contra tutorem vel curatorem, finita tute la vel cura, ſsi recuſsat res tradere minori, aut inuentarium non oſstendat ibidem. *. 1.
- Iurare qui recuſsat habetur pro conuicto. p. 3. fol. 55. a. *. 1.
- Qui iurat quot & qualia debeat animaduertere. partita. 3. folio. 58. a. *. 1.
- IVRAMENTI forma quæ à Chriſstianis ſsolet præſstari. partita. 3. folio. 60. b. *. 2.
- Iuramenti forma, quæ à iudæis præſstatur. ibidem. *. 3.
- Iuramenti forma quæ fit per ſsarracenos. partita. 3. folio. 61. a. *. 1.
- Iuramentum de calumnia qualiter & quomodo præſstatur. partita. 3. fo lio. 61. b. *. 2.
- Iuramentum de calumnia quales perſsonæ præſstare poſsſsunt partita. 3. fol. 6a. *. 1.
- Iuramentum eſst alicuius rei atteſstatio cum denominatione. rei, vel alicuius rei ſsacræ. & non debet iurari per cœlum vel per terram nec per creaturam, niſsi ſsit ſsancta. partita. 3. folio. 54. b. *. 1.
- Iuramentum non defertur contra præſsumptionem conſsuetudinis in ſsupplementum probationis. partita. 3. folio. 55. a. g. in medio.
- p. [31]
  Iuramentum vilium perſsonarum nullum habet pondus. p. 2. fo. 21. b. b.
- Iuramentum fidelitatis duplex, p. 2. fo. 50. a. h.
- Iuramentum in quibus caſsibus maioris eſst virtutis, quam ſsententia. p. 3. fo. 59. b. *. 2.
- Iuramentum fidelitatis an poſssit preſstari per procuratorem. partita. 4. fo. 66.. a. e.
- Iuramentum de iure regni caſstelle non poteſst apponi in contractibus. p. 6. fo. 22. a. b.
- Iuramentũ qñ defertur debet pars citari. p. 3. fo. 55. b. col. 1. in principio.
- Iuramentum non defertur concremanti vel deſstruenti inſstrumẽtum debiti in defectum probationis. ibidem.
- Iuramentum an poſssit deferri ex ſsemiplena probatione. ibid.
- Iuramentum quæ perſsonæ recipere poſssint. p. 3. fo. 57. a. *. 1.
- Iuramentum ſsi reuocetur in dubium, an fuit iuratum: & iterum, deferatur, ſsecundum iuramentum valebit, & nõ primũ. p. 3. fo. 59. b. *. 1.
- Hoc debet intelligi in iuramento voluntario: nam in iuramento neceſsſsario non procederet. ibid. b.
- Iuramentum habet vim ſsolutionis. p. 5. fo. 77. b. c.
- Iuramentum triplex eſst, volũtarium neceſsſsariũ, & iudiciale. p. 3. f. 55. a. *. 1.
- Iuramentum delatum á creditore debitori non liberat eum ipſso iure: ſsed ope exceptionis. p. 5. fo.. 00. a. d.
- Iuramentum poteſst deferri per procuratorem ſsuper re ciuitatis vel vniuerſsitatis, quando aliter probatio nulla extat. p. 3. fo. 57. b. *. 2.
- Iuramentum an poſssit deferri in actione populari. p. 3. fol. 58. a. col. 1. in principio.
- Iuramentum debet habere tres comites veritatem, diſscretionem, & iuſstitiam. p. 3. fo. 58. b. h.
- Iuramentum illicitum dicitur ſsex modis. ibid. l.
- Iuramentum deferre quæ perſsonæ non poſsſsunt. p. 3. fo. 55. b. *. 1.
- Iuramentum cur debeat deferre iudex ſsuper æſstimatione intereſsſse & dã ni. p. 3. fo. 56. a. *. 2.
- Iuramentum deferens poteſst penitere antequam iuret is cui delatum eſst iuramentum. p. 3. fo. 57. a. *. 2
- Sed an hoc intelligatur antequam iuramẽtum acceptet is cui defertut? ibidem. f.
- Per iuramentum non poteſst probari caſsus fortuitus, quando quis tenetur ex contractu. p. 5. fo. 43. b. col. 1. in prin.
- Iuramentum quibus perſsonis proſsit aut noceat, p. 3. fo. 60. a. *. 1.
- Iuramento non eſst locum, vbi actor plenè probat. p. 5. fo. 43. b. b.
- Ex iuramenti delatione quæ vtilitas naſscatur. p. 3. fo. 58. b. *. 1.
- Iuramentum in quibus caſsibus litem terminat, & in quibus non. p. 3. fo. 60. b. *. 1.
- Iuramentum an ſsuppleat defectum cauſsæ in confeſssione. p. 3. fo. 67. a. e.
- Iuramentum iudæi non debet pręſstari per Chriſstum vel Euãgelia, quia præſsumeretur preſstitum in contemptũ, & non valeret teſstimonium. p. 3. fo. 61. a. a.
- IVRANS ſsi cadat à poſsſseſssione rei ſsibi traditæ prætextu iuramenti, habet contra quencun detinentem vendicationem. p. 3. fo. 59. a. *. 1.
- Per iuramentum finitur lisſsicut per ſsententiam ne inſstauratur prętex tu inſstrumentorum de nouo repertorum, ſsi eſst iuramentum voluntarium. p. 3. fo. 62. b. *. 1.
- Iuramento qui ſstare non poſsſsunt, quibus modis excuſsantur à periurio. p. 3. fol. 63. a. *. 1.
- In iuramento verba fraudulenta aut doloſsa aut dubia ſsunt contra doloſsum interpretanda. p. 3. fo. 64. a. *. 1.
- IVRISDICTIO omnis etiam minima eſst apud imperatorẽ, ideo nulla iuriſsdictio etiam minima conferri poteſst, niſsi autoritate principis mediatèvel immediate. p. 2. fo. 3. a. col. 2. l.
- Iuriſsdictio non videtur eſsſse conceſsſsa cum rex dat aliquod oppidumtitu lo ducatus, comitatus. &c. p. 2. b. c.
- Iuriſsdictio conceſsſsa almirando an adimat iuriſsdictionem alias competẽ tem iudicibus ordinarijs. p. 2. fo. 28. a. k.
- Iuriſsdictio acquiſsita maioriæ de nouo, an deſscendat in ſsucceſsſsorem maioriæ. p. 2. fo. 45. b. col. 2.
- Iuriſsdictio, ex ſsola negligentia dominorum reuertitur ad ordinariam & regiam. p. 2. fo. 3. a. col. 2. m.
- Iuriſsdictio an trãſseat cũ conceſssione caſstri, vel villæ. p. 3. fo. 105. a. l. &. b. b.
- Iuriſsdictio eſst ius incorporale. & non tranſsit ſsine ceſssione eſst enim ſspecies ſseruitutis. p. 5. fo. 57. a. c.
- Iuriſsdictionem habere in habitu, licet non effectu, quos effectus habeat p. 2. fo. 2. a. col. 1. e.
- Ad iuriſsdictionem eccleſsiæ quæ cauſsæ pertineant. p. 1. fo. 69. a.*1. per to tam paginam.
- IVSTVM eſst, quod cuilibet in tẽpore ſsuo expedit. p. 1. fo. 7. a. col. 2. k
- Iuſstæ cauſsæ petẽdi licentiam alij cõfitendi quæ ſsunt. p. 1. fo. 24. b. col. 1. *. 1.
- Iuſstitia quid ſsit. p. 3. fo. 2. b. *. 1.
- Iuſstitia laus & commoda. p. 3. fol. 2. a. i. &. b. *. 2.
- IVVENTA cur ſsit audacior, ſsenectꝰ cõtra timidior. p. 2. f. 4. b. col. 2. k.
L.
- LABOR improbus omnia vincit. p. 2. fol. 69. b. i.
- LAC quid ſsit. p. 2. fol. 18. a. b.
- LAICO. põt dariper papã iudicandi piãs inter clericos. p. 2. fol. 37. b. col. 1, in medio.
- Laicus qui trahitlaicum ad iudicem eccleſsiaſsticum ſsuper re profana cõdemnandus eſst, non iudex, qui de tali cauſsa cognoſscit. partita ſsecunda. fol. 37. b. col. 2.
- Laicus religionis habitum induens ludi vel detrahendi cauſsa, flagellis cæſsus â loco vbi id fecit expellatur. p. 1. fo. 61. b. *. 2.
- LAPIDES prætioſsos emere magna hominum cęcitas eſst vt dicity ſsidorus. p. 7. fo. 64. b. b.
- LAQVEVS iuuenum omnes mali ſsenes. p. 1. fo. 22. a. col. 2. in prin.
- LATRO publicꝰ dicitur qui palam & publicè furatur, vt ſsunt pyratę p. 1. fol. 102. a. a.
- Latro deprehẽſsus in robaria in curia regis morte plectitur. p. 2. fo. 52. b. a.
- Latro famoſsus quis dicatur. p. 7. fol. 52. a. a.
- Latro ſsi poteſst capi, non poteſst impunè occidi. p. 7. fol. 29. a. f.
- LEGANS rem donatam non videtur reuocare donationem. p. 4. fo. 30. a. b. col. 2. in prin.
- LEGATVS papæ quam poteſstatem habeat abſsoluendi excommu nicatum. p. 1. fol. 90. a. *. 1.
- Legatus papæ non poteſst ſstatuere contra canones & iura generalia. p. 1. fo. 8. a. col. 1. in prin.
- Legatus an poſssit vnire eccleſsias. p. 1. fo. 36. b. a.
- Legatus de latere non poteſst diſspenſsare in gradibus cõſsanguinitatis vel affinitatis: ne poteſst committere cauſsam appellatione remota. p. 1. fo. 90. a. h.
- Legatus de latere non poteſst venire contra priuilegia alicui eccleſsię conceſsſsa. ibidem.
- Legatus de latere poteſst ſse intromittere de appellatione interpoſsita ad papam: vt cauſsam magis inſstructam remittat. ibidem.
- Legati de latere poteſstas ac officium. p. 1. fo. 90. b. a
- Legati de latere ſsoli cardinales intelliguntur & dicuntur proconſsules ſsecundam Baldum. p. 1. fo. 90. a. h.
- Legati qui a ſsede apoſstolica mittuntur quales eſsſse debeant ponit Bernardus lib. 4. de. conſsi. ad Eugen. col. 4. &. 5. p. 1. fol. 90. a. l.
- LEGATVM eſst quædã donatio in teſstamento vel codicillis relicta; & poteſst legariei, qui poteſst hæres inſstitui. p. 6. fo. 56. a. *. 1.
- Legatum ſsi tradatur in vita teſstatoris ipſsi legatario, an tunc tranſseat in nouã donationem & incipiat eſsſse donatio inter viuos. ibid. b.
- Legatum vni ex pluribus hæredibus relictũ debetur licet ipſse repudiet ſsuam partem. ibidem. *. 2.
- Legatum rei ędibus affixæ an valeat, & an debeat dari eius æſstimatio. p. 60. fo. 61. a. col. 1. in principio.
- Legatum feudi in certum ſseruitium deputati ei, qui tale ſseruitiam pręſstare non poteſst, valet quantum ad æſstimationem. p. 6. fo. 61. a. *. 1.
- Si legata ſsunt filiæ ducenta pro ea maritãda & poſstea ipſse teſstator eam maritauit in centum an cenſseatur reuocatum legatum in centum. p. 6 fol. 61. b. b.h. col. 2. in medio.
- Quid etiam ſsi primo dotat, poſstea legat? ibid.
- Legatum animo compenſsandi quando præſsumatur. part. 6. folio. 61. b. h. per totum.
- Legatum quando præſsumatur reuocatum per teſstatorem. p. 6. fo. 62. a. *. 1. & ibid. b. d.
- Legatum ſsi non poteſst ſstatim tradi indulgebitur hæredi terminus ad illud tradendum. p. 6. fol. 74. a. *. 1.
- Legatum recte poteſst fieri in re aliena, & eam tenetur emere hæres. p. 6. fo. 59. a. *. 1.
- Idem eſst ſsi teſstator legat rem hæredis ſscienter vel ignoranter. ibidem. e.
- Sed an huiufmodi diſspoſsitio procedat de iure canonico. ibidem. f.
- Et in cuiuſsmodi rebus alienis poſssit fieri tale legatũ, an & in furtiuis? p. 6. fo. 59. b. col. 1. &. 2. per totum.
- Legatum quibus modis præſsumatur reuocatum per teſstatorem. p. 6. fo. 74. a. *. 2. &. 3. &. b. *. 2.
- Legatum ſsi eſst purum, vel in diem certum, mortuo teſstatore dominium tranſsit in legatarium, & tranſsmittit illud ad hæredem poſst mortem teſstatoris. p. 6. fol. 71. b. *. 1. & fo. 72. a. c. per totum.
- Legatum factum duobus eodem nomine, ſsi de perſsona non conſstat vitiatur legatum. p. 6. fo. 58. b. *. 2.
- De legatis tertio cur dicatur titulus ille fforum. p. 6. fo. 65. b. 1.
- Legatum ſsi deſsiciat ratione rei legatæ tunc non accreſscit coniuncto. p. 6. fo. 71. a. k.
- Legatum ſsactum eccleſsiæ parrochiali ab eo qui alibi elegit ſsepulturam: non computatur in quartã parrochialem, contra communem. p. 1. fo. 106. b. b.
- p. [32]
  Legatum in voluntatem hæredis, ſsi hæres non declarauerit voluntatem ſsuam, ſstatim eo mortuo debetur ab eius hærede. partita. 6. fo. 66. b. *. 1.
- Et ſsic moriendo videtur velle, quod eſst fauore vltimæ voluntatis: nam ſsecus eſst in contractibus ibid. h.
- Sed quid ſsi hæres declaret in vita ſse nolle, an ex hoc liberatus ſsit, poſst mortem à præſstatione huiuſsmodi legati? videtur quod non. ibi.
- Legatum relictum in voluntatem hæredis non debetur hærede nolente. p. 6. fol. 66. a.
- Legatum non vitiatur cauſsa falſsa adiecta. p. 6. fol. 62. *. 2.
- Legato ſseruo, vt alicui ſseruiat, tantum ad vitam legatarij legatus eſsſse videtur. p. 6. fol. 75. b. *. 1.
- Legatum vel fidei commiſsſsum conditionale quando trãſsmittatur. p. 6. fol. 72. b. col. 1. in prin.
- Legatum debet dari legatario cum fructibus & melioramentis a die adi tæ hereditatis. p. 6. fol. 73. a. col. 1. in prin. &. c.
- Sed quid ſsi teſstator legauit rem alienam, in qua poſst teſstamentum factum fuit incrementum? ibid.
- Quid etiam an de beantur fructus legati ſstatim á morte teſstatoris: cum per leges regni ordina. de beantur legata etiam non adita hæreditate? ibid. c.
- Legatum an videatur reuocatũ ſsi mulier res quas in teſstamento legauit, poſstea det marito in dotem? Alexand. vult quod non. pagin. 6. folio. 62. a. d.
- Legata re perdita, vel perempta ſsine culpa hæredis, nõ tenetur hæres niſsi ad cauendum de ea inuenta tradenda. p. 6. fol. 74. b. *. 1.
- Legata res ſsi exigatur ateſstatore cenſsetur reuocatum legatum. p. 6. folio. 61. a. *. 2.
- Idem eſst ſsi eam alteri donat, teſstator: ſsecus ſsi eam vendat aut permutet: nam debebitur æſstimatio. p. 6. fol. 62. a. *. 1.
- Sed quid ſsi vendat animo negociandi? cẽſsetur reuocatũ legatum: ſsecus ſsi neceſssitate rei familiaris. ibid. b.
- Legato aliquo animali vel homine in genere ad quem ſspectet electio. p. 6. fol. 63. b. *. 1. &. fol. ſseq. a.b.c.d.
- Legatarius ſsi recipiat rem legatam iure donationis non poteſst eam petere iure legati. p. 6. fol. 75. a. *. 1.
- Legatatio an competat actio furtiua, vel rei vẽdicatio ad rei perſsecutionem quę poſst teſstamentum ſsurrepta eſst. p. 7. fol. 50. b. c.
- Legatarius poteſst appellare ſsi defendente herede teſstamentum pronun cietur inualidum. p. 3. fol. 144. b. *. 1.
- Legatarius an poſssit detrahere falcidiam de ſsuo legato alteri legatario? laco. But. tenet quod ſsic. p. 6. fol. 79. b. b.
- Legata ad pias cauſsas nihilominus debentur rupto teſstamento preteritione poſsthumi. p. 6. fol. 8. a. f.
- Legata relicta filio preterito qui teſstamentum rupit, an debeantur. p. 6. fol. 55. b. g.
- Quid autem in donationibus cauſsa mortis? p. 6. fol. 56. a. col. 1. in medio.
- Legata relicta in minus ſsolemni voluntate debentur naturaliter, licet nõ cimiliter. p. 5. fol. 105. a. c.
- Legata caduca, quæ ſsint. p. 6. fol. 72. b. *. 1. &. c.d.e.
- Legata optione alicuius rei, legatarius, qui ſsemel elegit nõ poteſst variare. p. 6. fol. 65. b. *. 1.
- Legatum optionis non eſst conditionale: ſsecus enim nõ tranſsmitteretur ad hæredes. p. 6. fol. 65. b. *. 2.
- Legatum eiuſsdem rei ſsi fiat vni in diuerſsis teſstamentis, ſsi legatarius priꝰ ab vno conſsequitur æſstimationem: ab alio rem petere poteſst. p. 6. fo. 75. a. *. 2.
- Sed quid ſsi in eodem teſstamento? ſsemel tantum debetur. ibid. *. 3. &. e.
- Legatis alimentis ſsine quantitate preſstabuntur ſsicut teſstator conſsueuit: & fi non conſsueuit: ſsecundum legatarij perſsonam, & facultatem hæreditatis. p. 6. fol. 64. b. *. 1.
- Quid ſsi ſsit diuerſsitasin vſsu nam aliter præſstabat antea, quam tempore mortisibidem. g
- Legatum foſssionis mineræ vel lapidicinæ ſscindendæ non tranſsit ad hæredem. p. 6. fol. 65. b. *. 2.
- Legatum quo loco & tempore peti poteſst. p. 6. fol. 74. b. *. 3. & k.
- Legari non poteſst purè ſseruo hæredis. p. 6. fol. 58. b. *. 1. Idem eſst ſsi legetur ſseruo teſstatoris, vel monacho, & monaſsterio. ibidem.
- Legari poſsſsunt fructus naſscituri. p. 6. fol. 60. a. *. 2.
- Legari poſsſsunt incorporalia & nomina debitorum. p. 6. fol. 61. a. *. 2.
- Legari poteſst purè vel ſsub conditione quæ fit per dictionem (ſsi) & an te conditionis implementum non debetur legatum. pagin. 6. folio. 62. b. *. 1.
- Legare poſsſsum ab hærede hæredis mei. p. 6. fol. 57. a. *. 1.
- Legare poteſst teſstator rem ſsuam pignoratam. p. 6. fol. 60. a. *. 1.
- Item res obligatas pro debito hæreditario, ſsiue pro debito alieno. ibid. e
- Sed quis illud tenetur luere hæres an legatarius? ibidem.
- Legatarius non poteſst partem legati accipere & partem repudiare. p. 6. fol. 73. a. *. 1.
- Legatarius ſsi non ſsit capax tempore teſstamenti, ſsufficit quod ſsit capax tempore mortis teſstatoris. p. 6. fol. 56. a. *. l.
- Legatarius poteſst grauari ab ipſso teſstatore dare alij vſsque ad quantitatem & valorem legati. p. 6. fol. 56. b. *. 1.
- Legatarius non poteſst grauari in aliquo ea ratione, quod ſseruus ſsibi legatus ſsit, vt ſstatim manumittat. p. 6. fol. 58. a. *. 1.
- Legari non poteſst res ſsacra, nec ſsi legatur debetur eius æſstimatio. p. 6. fol. 60. b. *. 1.
- Si legantur cẽtum quæ teſstator putat ſse habere in arca, & non reperiantur nihilominus, debent per hæredem præſstari legatario. pagi. 6. fol. 62. a. *. 2.
- Idem eſst ſsi dixit teſstator quæ habeo penes me depoſsita ibid. b. b
- Si teſstator legat, tibi centum quæ debet: cum re vera non debeat: nihilominus debetur tale legatum ibidem. *. 1.
- Secus tamen eſst ſsi teſstator ſse putaret verum debitorem. ibid. e
- LEGITIMATVS per reſscriptum principis an ſsuccedat agnatis, vel cognatis legitimatis p. 4. fo. 44. b. c.
- Legitimatus per reſscriptum an ſsuccedat in maioria excluſso ſsubſstituto. p. 2. fo. 45. b. col. 1.
- Legitimatus eſst legitimus non natura: ſsed gratia non generatione, ſsed regeneratione, non foelicitate naſscendi: fed dono principis. p. 4. folio 42. b. d.
- Legitimatus ſsecundum communem opinionem excludit ſsubſstitutum p. 4. fo. 43. a. e.
- Legitimatus an gaudeat nobilitate patris, ita vt liberetur à contributionibus ad quas generoſsi Hiſspaniæ non tenentur. pagi. 4. folio. 43. a. e. in fine.
- Legitimati in nullo differunt à legitimis filijs. p. 4. fo. 43. a. e.
- Legitimati quocun modo præterquam per papam ſsuccedũt patri ab inteſstato, etiam vna cum legitimis. p. 4. fo. 45. a. *. 1. &. b.
- Legitimatio filiorum naturalium tenet ſstantibus legitimis filiis. p. 4. fo. 44. a. d
- Legitimatio filij neceſsſsario requirit conſsenſsum patris. p. 4. fol. 42. b. c.
- Legitimatio eſst actus voluntariæ iuriſsdictionis & debet fieri de ſsubditis. ibid. h.
- Legitimandi filios per oblationem curiæ modus inuẽtus fuit per Theo doſsium Imperatorem. p. 4. fo. 43. b. l.
- Legitimare poteſst princeps quoad tẽporalia tãtum, papa verò quoad ſspiritualia. p. 4. fo. 42. b. *. 2.
- Legitimari poteſst clericus à rege. p. 4. fo. 42. b. h.
- Legitimatio eſst præpoſstera quæ facit quem legitimum ex poſst facto. p. 2. fol. 45. b. col. 1.
- Legitimus habet paternos honores & ſsucceſssiones. p. 4. fol. 40. b. *. 1. & 42. b. *. 1.
- Legitimi filij qui dicantur. p. 4. fol. 39. b. *. 1. &. n.
- Legitimi ſsunt qui naſscuntur ex concubina, ſsi poſst matrimonium contrahatur, p. 4. fo. 40. a. a. &. b
- In legitimam qualiter & quando debeat computari dos à patre data filiæ. p. 6. fol. 100. col. 1. per tot.
- LEGITIMA filiorum ſsunt omnia bona quæ reperiuntur tempore mortis patris præter quintam partem. p. 6. fol. 7. b. d
- Sed quid ſsi poſst mortem bona meliorentut an tale augmentum computetur in legitimam? & reſsol. quod non. ibid.
- Legitima an poſssit tolli filio ex directa militari. p. 6. fol. 32. b. h.
- Legitima filiorum quæ dicatur. p. 5. fol. 13. b. co.. 1.
- LENO non eſst qui nulla accepta pecunia vxoris adulterium aut diſssimulat, aut ſsupina credulitate & patientia diſssimulat. p. 7. fol. 73. b. c.
- Lenonum quintuplex eſst genus. p. 7. fo. 73. a. *. 1.
- Lenones à quolibet de populo accuſsari poſsſsunt. ibidem. a. *. 2.
- Lena qui iuueni promiſserat ſse daturam illi aliam meretricem ad concu bitum, ſsi ipſsa loco illius iuueni ignoranti ſse ſsuppoſsuit non committit adulterium iuuenis. p. 7. fo. 67. a. col. 1. in medio.
- LEONES & huiuſsmodi beſstiæ quæ a longinquis partibus mittuntur non poſsſsunt in ciuitatibus per quas tranſseunt morari plus quam ſseptem dies, p. 7. fo. 61. a. a.
- LEX ſsi vnquam. C. de reuocand. donat latè examinatur. p. 5. folio. 12. b. b. &. c.
- Lex ſsi vnquam. locum habet in donatione quàm facit pater vltra legitimam. ibid. col. 2. in fine.
- Lex vt vim. ff. de iuſst. & iur. non procedit in foro conſscientiæ. partita. 2. fo. 52. a. i.
- Lex omnes populi. ff. de iuſstitia & iu. latiſssime explicatur. partita. 1. fol. 7. b. col. 2.
- Lex Tauri requirit quod maioria probetur ex conſsuetudine immemoriali. p. 2. fo. 45. b. col. 2.
- Lex tauri. 45. de ſsucceſsſsore & poſsſseſsſsore maioriæ latè examinatur. p. 5. fo. 11. b. f. per totum.
- p. [33]
  Lex ſsancimus. C. de fideiuſsſsoribus latè diſscutitur. p. 5. fo. 78. a. e.
- Lex ſsi pupilli.§. videamus. ff. de nego. geſst. p. 5. fo. 82. a. col. 1.
- L. Captatorias. ff. de hæred. inſsti. p. 6. fol. 15. b. g. per totum.
- L. properandum. C. de iudicijs. p. 6. fo. 39. a. c.
- Lex & conſsuetudo conueniunt in cauſsa finali. p. 1. fo. 11. a. col. 1. f.
- Lex loquens per verba præceptiua obligat contrauenientem ad peccatum mortale. p. 1. fo. 9. a. col. 2. d.
- Lex loquẽs ꝑ verba cõia, vt ſstatuo, decerno nõ obligat ad mortale. ibi.
- Lex condenda eſst cum conſsilio proborum & ſsapientum. p. 1. fol. 7. a. *. 1.
- Lex debet ferri ad communem vtilitatem. ibid. e.
- Lex eſst intelligenda in ſsaniori & meliori ſsenſsu. p. 1. fol. 8. a. *. 1.
- Leges ſsunt cõdendæ cum conſsilio procerum & peritorũ. p. 1. fol. 9. b. *. 1.
- Legem nouã poſst duos mẽſses à die publicationis nemo ignorare debet. p. 1. fol. 10. a. b.
- Legẽ cõdere eſst de ſsupremo ĩperio. p. 1. fo. 7. b. co. 2. in prĩ. &. p. 2. fo. 7. b. f.
- Leges quare quod vna die cõſstituunt, alia deſstruunt. p. 1. fol. 7. a. k.
- Leges fori Caſstellæ nõ indigẽt probatione eò ꝙ ſsint in vſsu. p. 1. fol. 13. a. q.
- Leges Caſstellę exigunt licẽtiã virorũ incõtractibus vxorũ. p. 1. fo. 24. a. h.
- Leges fori non corrigunt iura partitarum, niſsi illę que ſsunt vſsu receptę. p. 5. fol. 75. a. c.
- Leges nõ debent fieri niſsi in his q̃ frequenter accidunt. p. 7. fol. 102. a. *. 1.
- Leges condere nõ poſsſsunt ſsine cõſsenſsu populi duces, comites, marchiones. p. 1. fol. 7. b. c.
- Leges imperatorum allegare olim erat prohibitum ſsub pena capitis. p. 3. fol. 20. b. a.
- Leges imperatorum hodie allegantur non quia imperatorum, ſsed quia naturali rationi conſsentientes. ibid.
- Leges quis condere poſs sit. p. 1. fol. 7. b. c.
- Legiſslator non debet facilis eſsſse in mutando leges. p. 1. fol. 7. b. a.
- LEPROSAE vxorian vir teneatur reddere debitum. p. 4. fol. 8. b. h.
- LIBELLVS dicitur petitio ſscriptis facta. p. 3. fol. 13. b. *. 1.
- Libellus quid debet continere quantum ad ſsui formam. ibid
- Libellus accuſsationis qualiter debeat formari. p. 7. fol. 7. a. *. 1.
- In libello accuſsationis an ſsit meceſsſsarium apponere locũ & tẽpus. ibi. e.
- Libellus malè formatus nõ debet recipi in acuſsatione. p. 4. fol. 25. b. *. 1. c.
- Libellus neceſsſsarius eſst in cauſsis. p. 3. fol. 13. b. f.
- Libellus cũ agitur ciuiliter iniuriarũ, qualiter formetur. p. 7. fo. 37. b. d.e.
- Libellus ad reſscindendã vẽditionẽ qualiter formari debet. p. 5. fo. 32. b. a.
- Libelius in hypothecaria qualiter formari debeat. p. 5. fol. 86. a. b.
- In eodẽ libello anpoſssit accuſsari mandator & interfector. p. 7. fol. 53. b. g.
- Sed an conueniri poſssint vnus coram vno iudice, alter coram altero. p. 7. fol. 53. b. g.
- Libellum famoſsum quicontra aliquem edit qualiter puniatur. p. 7. fo. 33. a. *. 2.
- Liber rationum mercatoris, vel campſsoris, an faciat fidẽ. p. 3. fol. 121. b. *. 1.
- LIBERALITAS quid ſsit. p. 2. fol. 15. b. *. 2. &. k.
- LIBERATIO habetur pro ſsolutione. p. 5. fol. 97. b. f.
- Liberatio ſseu quitatio in fraudem creditoris facta reuocatur, ſsi liberatus particeps fraudis fuit. p. 5. fol. 112. b. *. 1.
- LIBERTAS animi inter virtutum & vitium eſst poſsita. p. 1. fol. 14. a. i.
- Libertas charior eſst, quàm vita. p. 4. fol. 56. b. a.
- Libertas eſst naturalis facultas eius quod cui facere libet, niſsi quod vi aut iure prohibetur. ibid. *. 1.
- Libertas eſst vnum de honorabilioribus & eſstimabilioribus mundi. p. 4. fol. 15. a. *. 1.
- Libertas quibus modis à domino ſseruis datur. p. 4. fol. 56. b. *. 1.
- Liber bona fide poſsſseſsſsus non preſscribitur vt ſseruus, nec mutatur eius conditio. p. 3. fol. 170. b. *. 3.
- Liberum arbitrium in homine, Angelo, & dæmone, quomodo inſsit. p. 1. fol. 14. b. i.
- Libertus & eius filij ad quæ officia patrono teneãtur. p. 4. fol. 57. b. *. 4.
- Libertus ex quibus cauſsis poſssit in ſseruitutẽ reuocari. p. 4. fol. 58. a. *. 1. &. ibid. n.
- Libertis ſsuis quando ſsuccedant domini. p. 4. fol. 58. b. *. 1. &. e.
- Libri dati à patre filio cauſsa ſstudij an debeant diuidiinter hærèdes. p. 5. fol. 11. c.
- LICENTIATI debẽt gaudere ijsdem priuilegijs quibus doctores. p. 2. fol. 31. col. 1. in prin.
- Licentiam qui petit alij conſsitendi debet adducere iuſstas rationes. p. 1. fo. 24. a. col. 2. *. 1. & quæ ſsunt illæ, vide ibid. b. col. 1. *. 1.
- Licurgus ſsi alicui concedatura principe faciendi maioriam comprehenditur etiam iam facta. p. 6. fo. 63. a. b.
- LICVRGVS quare ſstatuerit apud Lacedemonios vt virgines ſsine dote nuberent. p. 4. fo. 28. b. col. 2. k.
- LIS cepta quando dicatur. p. 4. 27. a. col. 2. c.
- Lis ſsi fuerit mota ſsuper revendita contra emptorem tenetur emptor denuntiare venditori, vt ab eo defendatur. p. 5. fo. 22. a. *. 1.
- Lite conteſstata cum defuncto ſsuper crimine inſstantia tranſsit ad hæredes: & ex eo condemnabuntur. p. 7. fo. 13. a. a.
- Non tamen tenebuntur vltra vires hæreditarias. ibi. b.
- Lite conteſstata ſsuper maleficio de quo agitur ad pœnam pecuniariam, ſsi moriatur actor vel reus, tranſsit inſstantia iudicij ad hæredes. p. 7. fol. 12. b. *. 1.
- Litem conteſstariin criminalibus an teneatur reus. p. 7. fo. 8. a. b.
- Litis conteſstatio. cum ſsit principium & fundamentum litis, ſsit per verbum nego vel concedo. p. 3. fol. 52. a. *. 2.
- Et ſsic ad litis conteſstationem ſsufficit ſsola litis conteſstatio. p. 3. fol. 52. a. o.
- Litem conteſstari an quis expreſsſse cogatur. ibid. b. col. 2. in medio.
- LINGVA cum non reſstringitur, nequaquam vbi ceciderit iacet, ſsed ſsemper ad deteriora deſscendit. p. 2. fo. 10. a. g.
- Linguæ in manibus eſst mors & vita. p. 2. fo. 10. b. d.
- Lingua præceps vbi frænanda, maximè verò in conuiuio. p. 2. foli. 18. b. d.
- LIMITES qualiter debeant diuidi inter hæredes deſscordantes. p. 6. fo. 102. a. *. 1. &. a. per totum col.
- Limites ſsolent diſstingui per flumina & riuos aquarum per caſstella, & ꝑ villas. p. 3. fol. 88. a. d.
- LITERATI æquiparantur nobilibus. p. 7. fol. 85. a. a.
- Literati non ſsunt exempti à debitis & obſsequijs domino temporali p̃ſstari ſsolitis. p. 2. fo. 31. b. col. 1. in prin.
- Literas regias falſsans qua pœna puniatur. p. 2. fo. 24. a. b.
- Literæ executoriales ſsunt perpetuæ. p. 3. fol. 95. a. a.
- Literas gratiæ ſseu mercedis nemo niſsi rex, in curia ſsua concedere poteſst Item nec priuilegia de nouo dare, vel confirmare. p. 3. fo. 92. b. *. 2.
- Literæ regiæ ſsuper his quæ ſsunt iuſstitiæ, & ſsecundum ius: debent vti lex ſseruari. p. 3. fo. 93. *. a. 1.
- LITIGATOR coram iudice cum armis veniens, & ſsecretè generaliter minas proferens tenetur aduerſsario ad petita quæ ei ſsibi facit ꝑdere. p. 7. fol. 39. a. b. *. 1.
- Litigator ſsi quid donet iudici, vt iniuſstè iudicet vel litẽ differat, nõ põt repetere: ſsed fiſsco applicabitur. p. 3. fol. 142. *. 2.
- LOCATOR licet expellat colonũ, tamẽ adhuc poteſst petere pẽſsionẽ. p. 5. fol. 40. b. c.
- Locator inquibus caſsibus poteſst expellere conductorem à domo. ibidem. *. 1.
- Sed quid ſsi in caſsibus expreſssis etiam promiſsit ſse non ex pulſsurum cõductorem? ibid. i. &. fol. ſsequenti pertotum.
- Locator non tenetur de re perdita in Apotheca locata. p. 5. fol. 47. a. *. 2.
- Locator inquibus caſsibus teneatur de re perdita in re locata. ibidem. h. i. &. k.
- Locator preſsumitur dominus rei, vnde habet neceſsſse probare dominiũ. p. 5. fol. 44. a. f.
- Locator poteſst expellere conductorem à re cõducta, ſsi non ſsoluat tempore conuento. p. 5. fol. 40. a. d.
- Locator tenetur de damno vaſsorum. p. 5. fol. 43. a. *. 1.
- Locatoritacitè obligatæ ſsunt res inuectæ in domũ conductam & poſsſsunt pro pignore retineri. p. 5. fol. 40. a. *. 3.
- Sed an omnes, an verò illæ tantum quæ reperiuntur tempore ſsoluendę penſsionis. ibid. e.
- Et an res aliena inuecta tacitè obligata cenſseatur? videtur quod nõ, nee merces etiam quæ inferuntur. ibid. b. b.
- Locatori obligata cenſsentur omnia illata in fundum ruſsticum. ibid. g.
- Locationis pretium debet ſsolui tempore quo conuenit, & ſsi conuentũ non eſst inſspicienda eſst conſsuetudo loc. p. 5. fo. 40. a. *. 2.
- Locationi prædeceſsſsoris an teneatur ſstare ſsucceſsſsor. p. 5. folio. 39. b. g. per integram columnam.
- Locari & conducere quis poteſst. p. 5. fo. 39. b. *. 1.
- Locatio quid ſsit. p. 5. fo. 39. a.*,2.
- Locatio operarum videtur quod non tranſseat in heredem. parti. 5. fol. 39. b. f.
- Locatio pro pluribus annis debet ſsolui in fine cuiuslibet anni: quia tot ſsunt locationes quot penſsiones. p. 5. fo. 40. a. c.
- Locationis tempore finito, ſsi conductor non reſstituit rem domino, & perſseuerat vſs ad ſsententiam tenetur de duplo. partita quinta. folio 44. a. *. 1.
- Locari quæ res poſssint. p. 5. fol. 4. a. *. 1.
- LOCVS an debeat neceſsſsatio apponi in accuſsatione. p. 7. fol. 7. a. e.
- Locus aggrauat delictum. p. 2. fol. 43. a. g.
- Locus delicti dicitur potiſssimum forum delinquentis. p. 7. fol. 7. b. d.
- Quid autem ſsi locus ſsit communis duarum ciuitatum? priùs occupantis erit cognitio. ibid. fol. ſseq. col. 1. in prin.
- Locus natura munitus æqui paratur caſstello. p. 2. fol. 60. a. f.
- Locus religioſsuseſst vbi totum corpus hominis ſsaltem caput ſsepulturæ perpetuæ cauſsa humatus eſst. p. 3. fol. 158. a. *. 2.
- Niſsi fuerit homo ſsupplicio damnatus. ibid.
- In loco publico nemini licet ædificare, & quod ita ædificatũ eſst poteſst |
  p. [34]
  deſstrui. p. 3. fol. 186. *. 1
- LVCRVM quod facturus erat conductor quot modis conſsiderari poſssit. p. 5. fol. 46. a. b.
- Lucrum verbum eſst generale ad omnia lucra etiani non deſscendẽtia ex quæſstu. p. 5. fol. 57. a. e.
- Lucra male ac quiſsita non communicantur inter ſsocios. p. 5. fol. 57. b. *. 1.
- Lucrari & non perdere quis in dubio preſsumitur. p. 5. fol. 59. b. b.
- LVGERE mortuos pietatis affectu nõ omnino prohibetur: Sanctiꝰ tamen faciebant illi populi qui ortus hominum lugebãt obituſs celebrabant. p. 1. fol. 27. b. e.f.
- Lugens pro mortuo ita vt rumpat faciem, non recipiet ſsacramcta donec pœnitentiam egerit peccatum eum eſst mortale. p. 1. fol. 27. a. *. 1.
- VNDE huiuſsmodi lugentes poſsſsunt impune eijci ab eccleſsia. ibid.
- LVPANARIA cur de conſsuetudine tolerentur. p. 4. fol. 38. b. g.
M.
- MAGISTER quis dicatur. p. 7. fol. 98. a. *. 1.
- Magiſster maiorẽ habet poteſstatem in diſscipulũ quam pr̃ in filiũ. ibi. n.
- Magiſstratus maiores qui dicantur. p. 7. fol. 6. a. c.
- Magiſstratus non poſssunt accuſsari durante officio, niſsi in certis cauſsis. ibid. *. 1. &. f.
- Magiſstratus perpetui non poſsſsunt ſstatuere contra ius. p. 1. fol. 8. a. col. 1.
- MAGNIFICVS & liberalis propriè dicitur qui dat ſsine pretextu retributionis. p. 5. fol. 10. a. g.
- MAIORDOMVS regis qualis eſsſse debeat. p. 2. fol. 26. a. *. 1.
- Maiordomus regis antiquitus dicebat̃ comes ſsacrarũ largitionũ. ibid. b.
- Maiores magiſstratus poſsſsunt, condere. ll. p. 1. fol. 8. a. col. 1.
- MAIORIA poteſst conſstitui in iſstis redditibus annuis, qui dicuntur iurosy cenſsos. p. 6. fol. 61. b. b.
- In maioria ſsi cautũ vt primogenitꝰ primi matrimonij ſsnccedat: eo nõ nato ſsuccedãt primogenitus ſsecundi vel tertij matrimonij. p. 2. fol. 45. a.
- Maioria inſstitui non poteſst in inceſstuoſsum filium vel eius filium etiam ſsub conditione ſsi legitimabitur. p. 2. fol. 19. b. col. 1. in medio.
- Maioria ſsemper procedit ordine ſsucceſssiuo. p. 2. fol. 44. b. col. 1. in prin.
- Maioria conſstituta, ſsi pater exhęredet filium ſsuum in ſsua, an ex hoc videatur reuocare maioriam. ibid.
- Maioria cõſstituta duobus filijs maioribus pro indiuiſso, altero mortuo an eius pars accreſscit fratri ſsuo. ibid.
- Maioria hodie iure regni põt fieri in tertia & quinta bonorũ. ibi. col. 2.
- Maioria facta in primum tenebit licet, non ſsit ſsequuta traditio & pręferetur ſsecundo in quem eſsſset ſsecũdo loco facta & ſsubſsecuta traditio. p. 5. fol. 28. a. col. 2. in fine.
- Maioria facta in vno filio, & poſstea altera in ſsecundo cauſsa æqualitatis reuocata prima maioria cenſsetur reuocata ſsecunda. p. 6. fol. 74. a. f.
- Maioria videtur conſstitui cum datur oppidum á rege titulo ducatus vel marchionatus. &. &c.p. 2 fol. 7. b. b.
- Maioria idẽ eſst qđ priogenitura & eſst vulgare Hiſspanicũ. p. 2. fo. 44. a. d
- Maioria quando dicatur reuocabilis vel irreuocabilis. p. 2. fol. 44. b. co. 2. in principio.
- Maioriæ ſsi reliquit teſstator domum ſsuam principalem, & aliam poſstea emit: an empta ſsurrogetur loco primæ: & videt̃ qđ ſsic. p. 6. fo. 74. a. k.
- Maioriæ titulo qui habet oppidum cum villis ſsubiectis & iuriſsdictione ſsi impetret à principe licentiam diſstrahendi vnam ex dictis villis, non potelt ſseparare villam ab oppido. p. 2. fol. 3. b. d.
- Maioriæ appellatione intelligitur de maiori ætate vbi ex adiũcto aliud non cõſstaret. p. 2. fol. 44. a. d.
- Maioriæ accreſscit quid per poſsſseſsſsorem ei acquiritur. p. 2. fol. 45. b.
- Maioriæ deſserunt̃ iure ſsanguinis & nõ iure hæreditario. p. 2. fo. 49. a. d.
- Maioriæ bona qui datin emphiteoſsin nõ videtur ex hoc reuocare maioriam. p. 2. fol. 44. b.
- Maioriæ ſsucceſsſsor quando teneatur ad legata vel debita prædeceſsſsoris. p. 2. fol. 49. b.
- Maioriæ conditor ſsi decedens reliquit fundum cum fructibus pendentibus prius vocato: an idem ſsucceſsſsori ſsuo teneatur facere prius vocatus. p. 4. fol. 36. b. i.
- Maioria inſstituta in primo teſstamẽto an ſsecũdo teſstamẽto at diuerſso non perfecto cẽſseatur tacitè reuocata. p. 6. fol. 8. a. i.
- Maioriæ duæ ſsi reperiantur factæ de eiſsdem bonis eodem tempore vna in filium maiorem altera in ſsecundum præferetur maior. p. 2,fol. 44. b. col. 1. in principio.
- Maioria inſstituta ſsub conditione vt turpia arma deferantur ſsub pœna perditionis maioriæ nihilominus habebitur ſsi conditio non impleatur. p. 6. fo. 22. a. d.
- Maioria ſsi conſsiſstat in oliuetis & ad eorum fructus colligendos ſsoleant ante collectionem mutuari pecuniæ: huiuſsmodi pecuniæ cedunt maioriæ. p. 7. fo. 97. b. c.
- Maioriæ conſstituendæ infilium qui habuit poteſstatem à rege an poſssit eam facere in nepotem. p. 2. fo. 46. b. col. 2.
- Maioriæ conſstituendę qui habet poteſstatem in vnum ex filijs quẽ volet, an poſssit facere duas maiorias. ibidem.
- Maioriam ſsi fecit mater in eum quem pater elegerit, an cenſseatur facta in filium maiorem. p. 2. fo. 46. a. col. 2.
- Maioriam conſslituendi in quemlibet ex filijs facultatem habens, electũ nõ poteſst grauare ad aliquid faciendum vel dandũ. p. 2. fo. 46. b. col. 2.
- Maioriã perdit qui contrahit matrimoniũ cũ plebeia. p. 2. fo. 71. a. m.
- Maioriã qui fecit filio maiori ei iuriſsdictionẽ alicuius caſstri aſssignauit nõ per hoc videtur donare oĩa alia iura & redditꝰ caſstri. p. 5. fo. 14. a. c.
- Maioriã ſsi fecit maritus de re vxoris ipſsa cõſsentiente, ita vt tanquã de re ſsua diſsponeret. ſsi ipſse poſstea reuocat maioriã remanebunt res penes maritum. non penes vxorem. p. 5. fo. 85. a. c.
- Maioriã poſstquã fecit pater in filiũ & eius deſscendẽtes ſsi capitur ab hoſstibus, & cũ ab eis reuertitur reperit filiũ mortuũ, qui tũ reliquit filiũ: & tãdẽ nullo alio cõdito teſstamento moritur pater, an teneat maioria in nepote, & tenet hic gloſs. qđ ſsic cõtra cõmune. p. 2. in titulo de capt.
- Maioriã ſsi pater inſstituit & ſsiſsiũ grauauit, vt daret mille filio ſspurio & rumpatur teſstamentũ ex cauſsa p̃teritionis, vel allegatur alias, qđ ille ſspuriꝰ habere nõ põt, cui debebunt̃ illa mille, & videt̃ ꝙ nõ lucro maioriæ cedẽt: ſsed filiorũ. p. 6. fo. 48. b. col. 2. in medio.
- Maioriã ſsi pater inſstituit in ſsecundo genito quia ad id falſsa cauſsa inductus fuit, primogenitus reuocabit inſstitutionem. p. 6. fo. 8. b. c.
- Maioria idẽ eſst quod primogenitura: & eſst vulgare hiſspanicũ, vt dixit præpoſsitus alexandrinus. p. 2. fol 44. a. col. 1. in fine.
- Maioriæ appellatione intelligitur de maioriætate non ſseientia, virtute & honore. ibidem.
- Maioriæ bona dicuntur q̃ maiori in maiorẽ deſscẽdunt. ibi. col. 2. in pri.
- Maioriam ſsi quis facit ſsimpliciter in filium, cum plures haberet filios. in maiorem feciſsſse cenſsetur. ibidem.
- Maioria an cẽſsetur reuocata ex hoc qđ quis poſst cõſstitutã maioriã filiũ exheredat in ſsua hæreditate? videtur ꝙ nõ. p. 2. fo. 44. b. co. 1. in medio
- Maioriam ſsi pater fecit in duobus filijs maioribus & voluit ꝙ pro indiuiſso bona poſssiderent: alios vero inter ipſsos ſsubſstituit, an ſsi vnus ex maioribus fratribus moriatur accreſscat portio illa omnibus ſsubſstitu tis fratribus, vel tantum fratricum quo habebat bona in maiorian? & videtur ꝙ illi ſsoli accreſscet. ibidem in fine col.
- Maioriã ſsi quis facit de ſsui natura reuocabilẽ iuxta leges Tauri, ſsi tradit fit irreuocabilis, qñ fit ꝑactũ interviuos. ibid. col. 2. in principio.
- Maioria hodie de iure regni poteſst fieri in tertia & quinta bonorum in vnum ex filijs. ibidem.
- Maioriæ bona prohibita alienari non publicantur propter delictũ poſs ſsidentis maioriam. p. 6. fo. 82. b. col. 1. in prin.
- In maioria præfertur filius natus in infidelitate ei qui natus eſst, poſstquã pater & mater ad fidem conuerſsi ſsunt. p. 2. fo. 45. a. col. 1. in medio.
- Maioria vt detur ſscđo genito, an poſssit conſsentire primogenitus. ibidẽ.
- In maioria ſsi cauetur ꝙ ſsilius primogenitus primi matrimonij ſsuccedat, & poſssidẽs bona maiorię nõ habeat filios ex eo ſsed tãtũ ex ſscđo matrimonio an p̃ferentur fratres filijs ſsecũdi matrimonij. ibi. in fine. col.
- In maioria an ſsuccedet legitimatus per reſscriptum & an excludet ſsubſstitutum. p. 2. fo. 45. b. col. 1. in principio.
- Maioria cõſstituta in ſspuriũ quem errans in iure teſstator credebat eſsſse legitimum, an teneat. ibid. col. 2. in principio.
- Quid autem ſsi poſstea legitimatus eſst ſspurius? ibid.
- Maioriæ ſsi reperiantur duæ eodem tempore factę de ijſsdem bonis, vna in filium maiorem alia in filium ſsecũdum quis præferetur? & videtur ꝙ præferendus ſsit filius maior. p. 2. fo. 44. b. col. 1. in medio.
- Maioriæ faciendæ facultas non extẽditur ad ignobiles. p. 2. fol. 47. b. col. 1. a. in prin.
- Maioriæ delatæ tẽpore ſsi filiꝰ eſst incapax ſsuccedet nepos ex eo idẽ dic ſsi ꝓximior vocatꝰ eſsſset deportatꝰ vel ingrederet̃ religionẽ. p. 2. fol. 47. b. col. 2. in medio.
- Plures quæſstiones & caſsus qͦtidie notabiles circa maioriæ delatiões vide latiſssime. p. 2. fo. 44. 45. 46. &. 47. per. 18. ferè columnas integras.
- In maiorijs de more Hiſspaniæ eſst, vt per exiſstétiã maſsculi licet natu poſsterioris excludatur fœmina eius ſsoror, quanuis prius genita. p. 6. fo. 87. b. col. 2. in medio.
- Si in maioriæ inueſstitura caueretur, qđ ne ex cauſsa neceſssaria poſssit alienari quid erit ſsi ꝓuocetur ad diuiſsionem. p. 4. fo. 68. a. l.
- Maioriæ poſsſseſsſsor ſsi rem alienauit, & poſstea apparet ad eum non pertinere maioriam. an valeat talis alienatio. ibidem.
- Maioriæ res alienari non poſsſsunt pro anima defuncti. ibid.
- Maioria ita relicta ne alienetur extra familiã, an ſsi hi qui de familia ſsunt emere nolũt poſssit extraneo vendi? & videtur quod ſsic. ibidem.
- De alienatione cõſstitutione ſsucceſssione & tranſsactione maiorię, vid. ana pliſssimè & copioſsiſssime notab. caſsus & quotidianos. p. 4. fo. 68. 69. 70. &. 71. &. p. 6. fo. 82. 83. 84. &. 87. 88. 89. &. 90. &. p. 5. fo. 67. 68. 69. 70. & p. 2. fo. 44. 45. 46. &. 47.
- p. [35]
  Maioriam pater in primo teſstamento inſstituit in filio maiori, poſstea in ſsecũdo pœnitentia ductus eam reuocat et inſstituit æqualiter omnes filios, præterito filio maiore, non tamen ideo videtur reuocaſsſsæ maioriam. p. 6. fol. 9. a. d.
- Sed quid ſsi in primo teſstamento inſstituit maiorẽ filium, in ſsecũdo aliũ, ancenſseatur reuocata maioria videtur quod ſsit ibid.
- MAIORINI qui dicantur, & qoud ſsit eorum officium. p. 2. fol. 27. b. *. &. 2. fol. 28. a. a.
- MALEDICERE correctionis cauſsa meritorium eſst. p. 2. fol. 20. a. c.
- Maledicens regi qualiter puniatur. p. 7. fol. 18. b. *. 1.
- Malefactor poteſst in flagranti crimine, capi & duci ad iudicem per illũ cuius in tereſst. p. 7. fol. 27. a. h.
- Maleficium celare reſspondendo verbis æquiuocis cauſsa miſsericordiæ licitum eſst. p. 7. fol. 53. a. a.
- MANCIPIA quæ rudia ſsunt, preſsumuntur ad omnia officia aptiora & dociliora: trita vero & veterana. difficile eſst reformare. p. 2. fol. 18. a. f.
- MANDATARIVS tantũ tenetur mandanti de dolo & lata culpa. p. 5. fo. 79. a. *. 1.
- Tenetur de culpa leuiſssima ſsi mandatum requirit exactiſssimam diligẽtiam & induſstriam ibid. e.
- Mandatum Papæ factum ſsine cauſsæ cognitione in cauſsa quę requirit ſsententiam & cauſsæ cognitionem non valet. p. 3. fol. 140. b. e.
- Mandans fieri delictum, ſsi ante quam illud pepetretur reuocet mandatum, an euitabit pœnam. p. 7. fol. 92. a. d.e.
- Mandatum quando fit gratia mãdantis & mãdatarij vt ſsi mando quod mutues, procuratori meo pecuniam ſsub certo lucro: tũc tenetur mãdans pecuniam cum lucro fæneratori tertio ſsoluere. p. 5. fol. 79. b. *. 1.
- Mandans licet teneatur ad ea quę ſsoluit mandatarius: tamen ſsi mandatum fuit illicitum, non tenetur. p. 5. fol. 79. a. *. 2.
- Mandatum contrahitur inter preſsentes vel per Epiſstolam aut nũtium inter abſsentes. p. 5. fol. 80. a. *. 1.
- Mandatum per quę verba conttahitur. ibid.
- Mandatum anſsola voluntate inducatur ſsine verbis. ibid.
- In mandato generali non veniunt turpia. p. 5. fol. 80. a. f.
- Mandatum factum nomine tertij tenetur illud ſsuſscipiens adimplere: & de eo mandanti tenebitur. p. 5. fol. 79. a. *. 2.
- Et debent cedi per mandatarium mandatori actiones contra illum tertium. ibidem. f.
- Mandatum ſsi fit gratia mandatarij tantùm, vt ſsi conſsulo, vel mando tibi, vt de pecunijs tuis aliquid pro te emas: quamuis ex hoc tibi damnum veniat, non teneor niſsi fraudulenter tibi mandaui. p. 5. fol. 79. b. *. 2.
- Idem etiam eſst ſsi alias non eras facturus. ibid. d.
- Sed quando præſsumitur quod hoc alias non eras facturus. ibid.
- Mandatum obligat vbi non habet merè naturam conſsilij. p. 1. fol. 80. a. col. 1. in principio.
- MANICHAEI dixerunt Chriſstum non veram carnẽ: ſsed phantaſsticã accepiſsſse. p. 1. fol. 14. a. col. 2. m.
- MANSATAE homines qui dicantur & quæ ſsint eorum iura. p. 4. fol. 62. a. b. &. c.
- MARCHIO quis dicatur.'p. 2. fol. 7. a. col. 1. *. 1. &. k.
- MANVS regis in quibus caſsibus ſsunt oſsculandæ. p. 4. fol. 62. b. d.
- Manumiſssio valer, ſsi tu aliquid promiſseris vt ſseruum meum manumitterem: licet poſstea implere nolis. p. 5. fol. 107. b. *. 1.
- Manumiſsſsor æqualis eſst patri. p. 4. fol,57. b. i.
- MARCADGO in aliquibus locis Hiſspaniæ genus tributi eſst quod ſsoluitur menſse Martio. p. 3. fol. 92. a. d.
- MARE fecit Deus non ad nauigandũ, ſsed propter elementi pulchritudinem. p. 2. fol. 28. a. f.
- Marislaus & commoda ex. D. Ambro. p. 2. fol. 29. a. h.
- MARITVS ſsi velit reddere dotem æſstimatam in eadem bonitate, & non æſstimationem, non audietur. p. 4. fol. 33. b. g.
- Maritus qui datvxori licẽtiam ingrediendi religionen per hoc ipſsetacitè videtur vouere continentiam. p. 4. fol. 27. b. c.
- Maritus vbicun inuenerit aliquem cum vxore coẽũtem occidere poteſst eum: niſsi ſsit dominus, aut patronus, vel multum honorabilis perſsona. p. 7. fol. 68. b. *. 2.
- Maritus hæres inſstitutus, & rogatus poſst mortem vxori hæreditatem reſstituere & ipſse, ante quam quærat, reſstituit vxori valet talis donatio. p. 4. fol. 30. b. *. 1.
- Maritus non poteſst agere contra vxorem actione furti, nec é contra vxor contra virum. p. 3. fol. 4. a. *. 3.
- Maritus per vxorem a religione reuocatus poſst vxoris mortem debet redire ad religionem, nec debet iterum contrahere. p. 1. fol. 74. b. *. 1.
- Maritus qui meretricando vel ludendo perdidit bona quæſsita an ea de beat computare in partem. p. 5. fol. 59. b. e.
- Maritus poteſst vxori ſse obligare ad peram ſsi tenuerit cõcubinam: quia intereſst vxoris quod non tenear. p. 7. fol. 65. b. c.
- Maritus adulter an poſssit accuſsare vxorem adulteram & an adulterium vxoris adulterio viri compenſsetur. p. 4. fol. 9. a. m.
- Maritus, qui ob vxoris adulterium lucratur dotem eius, an teneatur ad onera hæreditaria. p. 4. fol. 35. a. f.
- Maritus intra quod tẽpus teneatur accuſsare vxorem de adulterio. p. 7. fol. 66. a. col. 1. in prin.
- Maritus qui ſscit vxorem adulterari, tenetur accuſsare ad ſseparationem. thori. p. 4. fol. 23. a. *. 1. &. e.
- Nam patronus eſst turpitudinis qui celat crimen vxoris. ibid. f.
- Maritus an poſssit vxori in peccato permanenti neceſsſsaria pietatis cauſsa miniſstrare. ibidem. g.
- Maritus quivouit continentiã, vxore mortua in religione an poſssit matrimonium contrahere. p. 4. fo. 27. b. col. 2. k.
- Maritus qui ſsine vxoris cõſsenſsu religionem ingreſsſsus eſst poteſst ꝑ vxorem reuocari. p. 1. fo. 74. a. *. 1.
- Maritus an poſssit damnari perpetuò ad triremes in pręiudicium vxoris videtur ꝙ ſsic conſsultius tamen eſsſset iudicibus pœnam commutare. p. 7. fo. 92. b. f.
- Maritus poteſst renuntiare pacto de lucranda dote. p. 4. fo. 30. b. col. 1. in prin.
- Maritus rei donatæ propter nuptias debet vxori tradere poſsſseſssionem. p. 4. fol. 31. a. col. 2. *. 1. &. b.
- MARMORA an contineantur appellatione ſsaxorum. p. 6. fol. 60. b. g.
- MARTINVS Papa appellatus fuit à quibuſsdam Martinus capra, qđ diſspenſsauerit cum bigamo. p. 1. fol. 34. b. m.
- MASCVLVS prior natus eſsſse præſsumitur quám fœmina, qñ duo ex eodẽ partu naſscũtur & dubitatur quis prior natus ſsit. p. 7. fo. 99. b. *. 1. &. p. 2. fol. 44. b. a.
- Maſsculi qui aliqua bona præſscripſserunt iure maioriæ. maſsculis tantũm præſscripſsiſsſse cenſsentur. p. 2. fol. 45. b. col. 2.
- Maſsculus præfertur fœminæ in primogenitura. p. 7. fo. 99. b. h.
- MATER in ſsucceſssiõe filij inteſstati excludit auũ patruũ. p. 6. fo. 91. a. b.
- Mater non tenetur ad alendum filium niſsi pater & eius aſscendentes eſsſse deſsierint. p. 4. fol. 52. i.
- Mater ſsi ante tranſsitum ad ſsecunda vota petit filijs tutorem, an ſsit dandus ille quem ipſsa petierit. Reſsp. ꝙ ad id non neceſssitetur iudex. p. 6. fol. 104. a. c. in fine.
- Mater nõ tenet̃ filiã dotare, niſsi ſsit infidelis & filia fidelis. p. 4. fo. 31. b. 2.
- Tenetur tamen eam dotare ſsi filia ſsit inops, ſsicut & eam alimentare ſsecundum Bal. ibid. e.
- Sed an procedat ſsi filia catholica ſsit diues. ibid. fol. 32. a. a.
- Mater ſsi ſsucepta filiorũ tutela nupſserit perdit tutellã. p. 6. fol. 104. a. *. 1.
- Non autem priuabitur tutela propter ſsponſsalia de futuro. ibid. c.
- Mater quam poteſstatem habeat in filios & an poſssit filium ponere alicui ad ſseruiendum. p. 4. fol. 46. b. 1.
- Mater quæ aſsserit filium quem in ventre gerit non eſsſse ſsui mariti non creditur. p. 3. fol. 70. a. *. 1.
- Sed quid ſsi vltra confeſssionem matris concurrant alia indicia. p. 3. fol. 70. g.
- Mater quę ob tranſsitum ad ſsecũda vota perdidit tutellam, an poſstea facta vidua, reaſsſsumettutellam. p. 6. fol. 104. a. d.
- Mater poteſst in teſstamento dare tutorem filio debet tamen iudex eum confirmare. ibid. *. 2.
- MATRIMONIVM quare inſstituitum fuit. p. 4. fol. 7. a. c. &. e.
- Matrimonium inter conſsanguineos infra quartum gradum licet dirimatur, hoc non fit inter infideles ad fidem conuerſsos. p. 4. fo. 19. a. *. 1
- Matrimonium inter fideles eſst initiatum & conſsummatum & ratum: in terinfideles autem non eſst ratum. p. 4. fo. 28. a. col. 1. *. 1
- Matrimonium inter Saracenos contractum tenet licet plures habeant vxores. p. 4. fol. 19. a. h.
- Matrimonium iam contractum non poteſst dirimi per ordinis ſsuſsceptionem. p. 4. fol. 11. a. e.
- Matrimonium contractum inter impuberes ſsub conditione vel de præſsenti, matrimonium non eſst, ſsed tantum ſsponſsalia: quæ confirmãtur taciturnitate ſsi puberes facti ſsimul cohabitent. p. 4. fo. 3. a. *. 2.
- Matrimonium contractum ſsub conditione an ea adueniente ſsit opus nouo conſsenſsu. p. 4. fol. 14. a. e. f. &. h. per totum.
- Quid ſsi contraxit cum duabus ſsub eadem conditione? ea adueniente cum neutra tenebit matrimonium. ibidem. f.
- Matrimoniumſseu ſsponſsalia de pręſsenti per quę verba contrahantur. p. 4. fol. 3. a. i.
- Matrimonium licet bis vel pluries contrahere, p. 4. fo. 38. b. *. 1.
- Matrimonium à fideli cum in fideli contractum non valet, niſsi ſsub conditione, quod ad fidem conuertatur. p. 4. fol. 10. b. *. 1.
- Matrimonium de præſsentian contrahatur per hæc verba promitto ꝙ ab hinc habebo te pro legitima vxore. p. 4. fol. 3. a. k.
- p. [36]
  Matrimoniũ eſst maris & fœminæ coniunctio cum intentione inſseparationis & obſseruantia mutua caſstitatis. p. 4. fol. 7. a. col. 1. *. 1.
- Matrimonium inter ſseruum & ancillam contractum etiam ſsine cõſsenſsu domini valet ſsi ſsint Chriſstiani. p. 4. fol. 15. a. *. 2.
- Matrimonium aliquando fuit legis obſsequium: nunc eſst infirmitatis remedium. p. 1. fol. 16. a. c.
- Matrimonium cõtrahere debent ciues ætate habiliad ſsobolem. p. 2. fol. 68. a. *. l.
- Matrimonium mon dirimitur etiam ſsi filium proprium pater de ſsacrofonre leuet. p. 4. fol. 20. a. *. 4.
- Matrimonium non eximit filiam à patria poteſstate. p. 7. fol. 69. a. h
- Matrimonium non conſsũmatum an poſssit diſsſsolui aliter quam per ingreſsſsum religionis, ex ſsola voluntate Papæ. p. 4. fol. 28. a. d.
- Matrimonium non poteſst contrahi inter conſsanguineos in linea aſscendentium & deſscendentium quantuncun ſsint remoti. p. 4. fol. 18. b. *. 2. &. 19. a. f.
- Matrimonium legitimè contractum ſsignificat vnitatem animæ cõiunctæ deo. p. 4. fol. 4. b. *. 1.
- Matrimonium contrahens coram multitudine ſsecundum morem patriæ, dicitur contrahere in facie Eccleſsiæ. p. 4. fol. 13. a. col. 1. inprin.
- Matrimonium inter cõſsanguineos potius prohibetur inſspecta cõmixtione ſsanguinis, quam inſspecto cõtractu verborum. p. 4. fol. 16. b. b.
- Matrimonium videtur humano generi immortalitatem præſstare. p. 4. fol. 2. a. m.
- Matrimonium ſsecundum publicè contractum preualet primo occulto. p. 4. fol. 12. b. *. 1. &. ibid. f.
- Matrimonium non viciatur clandeſstinitate. ibid. c.
- Matrimonium cõtrahi poteſst per procuratorem inter abſsentes. p. 4. fo. 3. a. col. 1. in prin.
- Matrimonium inter liberum ignorantem & ancillã, non validatur prę textu manumiſssionis poſstea ſsecutæ. p. 4. fol. 16. a. *. 1.
- Matrimonium cur potius dicatur quàm patrimonium. p. 4. fol. 7. a. *. 1.
- Matrimonij tria ſsunt bona. ſs. fides, proles, & ſsacramentum. ibid.
- Matrimonium a principio nullum conualeſscit mutua cohabitatione. p. 4. fol. 11. a. c.
- Matrimonium ſsubſsequens licet trahatur retro, quoad legitimationem filiorum non tamen trahitur retrò quoad alia. p. 4. fol. 40. b. col. 1. in principio.
- Matrimonium contrahere quæ perſsonæ prohibeantur. p. 4. fol. 8. a. *. 1.
- Matrimonium clandeſstinum quid ſsit. p. 4. fol. 12. a.*1. &. ibid. f.
- Matrimonium metu contractum eſst ipſso iure nullum. p. 4. fol. 41. a. q.
- Matrimonium dirimitur propter adulterium & religionis ingreſsſsum. p. 4. fol. 27. b. col. 1. *. 1
- Matrimonium quibus peccatis impeditur contrahi. p. 4. fol. 10. b. *. 1.
- Matrimonium impeditur errore perſsonæ, nam qui errat non conſsentit p. 4. fol. 9. b. *. 2. &. g.
- Item etiam conditionis errore. ibidem. l.
- Itẽ affinitate cõſsanguinitate & publicę honeſstatis iuſstitia. ibi. fo. 10. a. *. 1.
- Item frigiditate, furore, minore ætate. p. 4. fol. 10. a. *. 2.
- Matrimonium ſsolo conſsenſsu cõtrahitur per verba de præſsenti, quo deficiente, licet verba adſsint non eſst matrimonium. p. 4. fol. 7. b. co. 2. *. 1.
- Matrimonium & ſspõſsalia in quo differant. p. 4. fol. 2. b. a.
- Matrimonium non deſsinit eſsſse validum fi quis dicat contraho tecum ſsi te virginem inuenero, & poſstea virginem non inuenit. p. 4. fo. 9. b. l.
- Sed quid fi talis conditio referatur ad aſspectum matronarum? non eſst tunc turpis conditio. ibidem.
- Matrimonium vt poſsſset contrahi poſst ſsecundum gradum quoties tra ctatum ſsit in conſsilijs generalibus. p. 4. fol. 4. a. g.
- Matrimonium contrahentes furtiuè qualiter puniũtur. p. 4. fol. 13. a. *. 2. & k per totam col.
- Matrimonium quibus ex cauſsis ſseparetur. p. 4. fol. 8. b. col. 1. *. 1.
- Matrimonium fuit inſstitutum in paradiſso terreſstri ante peccatum primi parentis. p. 4. fol. 7. b. col. 1. *. 1.
- Matrimonium contrahentes debent eſsſse æquales ætate. p. 2. fol. 68. b. *. 1.
- Matrimonium etiam tenet cum ſsexagenaria. ibidem. a.
- Matrimonium per quas perſsonas accuſsari non poſssit. p. 4. fol. 23. b. *. 1.
- Item in quibus cauſsis recuſsari poſssit ibid. m.n. &. o.
- Matrimonium non dirimitur cæteris paribus cũ diuerſsimode teſstes depoſsuerunt de conſsanguinitate coniugum. p. 4. fol. 26. a. col. 1. *.
- Matrimonium dirimitur ſsi vir habeat membrum nimis carnoſsum, vel nimis deſsiccatum, quod patebit per aſspectũ naturaliũ. p. 4. fol. 11. a. n.
- Matrimonij contractus requirit ſsimultaneum conſsenſsum. p. 4. fo. 6. a. e.
- Matrimonij virtus & effectus ad legitimationes filiorum ante concepto rum. p. 4. fol. 40. a. c. per totum.
- Matrimonia honorabilia honorabilẽ requirunt dotẽ. p. 4. fo. 20. a. col. 1.
- Matrimonia clandeſstina prohibet lex Tauri. p. 4. fol. 6. b. col. 1.
- MEDICVS aut Chirurgus tenetur de morte ægroti ſsi cius ignorantia accidat. p. 7. fol. 57. b. *. 2.
- Medicus qui viſsitatinfirmum gratis poteſst eum quotiens voluerit derelinquere: ſsecus autem eſst ſsi pretium accipiat. ibidem. i.
- Medicus non poteſst pretextu medicinæ adhibendæ iubere infirmo, vt cõmitrat peccatũ mortale veluti vt habeat rẽ cũ aliqua. p. 1. fo. 25. b. *. 1.
- Sed hoc cum hodie per deſsuetudinem non obſseruetur à medicis, an ſsit ſsublatum? Hoſstien. dicit ꝙ non. ibidem. g.
- Ioan. And. tñ & Abb. volunt. id permitti medicis in caſsibus periculoſsis: non autem in leuibus. ibidem.
- Medicus vel apothecarius qui loco vnius medicaminis aliud miſscet punitur pœna falſsi. p. 7. fol. 27. a. *. 1.
- Medici vel chirurgi non poſsſsunt cremare, ſsecaræ vel oſsſsa extrahere ſsine mandato parentum vel cognatorum. p. 5. fol. 42. a. k.
- Medici qui dant medicinas contrarias infirmitati puniuntur vt homici dæ. p. 3. fol. 135. b. a.
- Sufficit tamen quod medicus iudicet ſsecundum regulas artis quanuis contrarius poſstea ſsequatur euentus. ibidem. &. p. 7. fol. 30. a. n. in fine.
- Medici antiquitus appellabantur circuitores quia circuibant ciuita tem ſsanando ægros. p. 1. fol. 105. b. c.
- Medici regis quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 24. a. *. 2.
- Medici & chirurgici imperiti qualiter ſsi infirmus moriatur, teneantur. p. 7. fol. 30. a. *. 2.
- Medicus cuius debeat eſsſse eruditionis. p. 7. fol. 30. a. m. &. n.
- Medicus Chriſstianus debet prius curare de anima infirmi, quam de ſsalute corporis. p. 1. fol. 25. b. *. 1.
- Medicis potius eſst fauendum quam aduocatis ſsecundum Bald. p. 2. fol. 24. b. a.
- Medicus præuidens mortẽ infirmi an teneatur ei denuntiare? Syueſster ait debere quando videt profuturum ad ſsalutem animæ ægrotantis. p. 1. fol. 25. b. g. in fine.
- Vnde idem Syl. reprobat doctrinam Galeni quod ſsemper medicus. etiã de ſsalute deſsperans ſsanitatem debet ſspondere infirmo. ibidem.
- Medicina triplex contra erubeſscentiam & pudorem confitendi. p. 1. fol. 21. b. col. 2. c.
- Medicinæ textus eſst quod deterior ſsit malus odor quam malus cibus. p. 3. fol. 183. a. d.
- MELIORATVS intertio & quinto bonorum poteſst acceptare melio rationẽ & repudiare hæreditatem. p. 6. fol. 56. b. a.
- Detrahitur tamen pro rata es alienum quando fieret præiudicium in legitima filiorum. ibidem.
- Meliorare an poſssit filium in tertio bonorum damnatus ad mortem. p. 7. fol. 93. a. i. per totum.
- MEMBRIS patentibus mutilatus non eſst ad ordines recipiendus. p. 1. fol. 58. b. *. 2. &. e.
- Sed an ſsit repellendas à teſstificando? ibidem. d.
- MENDACIVM eſst falſsa ſsignificatio vocis, cum intentione fallendi. p. 2. fol. 35. a. i. &. p. 7. fol. 63. a. c.
- Mendacium omneregulariter eſst punibile quando eſst doloſsum. p. 2. fo. 35. b. c.
- Mentiri ſsolito non creditur. p. 2. fol. 11. a. d.
- Mentiri impunè nemo poteſst. p. 2. fol. 35. b. c.
- Mentiri non eſst licitum etiam pro ſsaluanda vita hominis. p. 2. fo. 75. b. d.
- MENSOR ſscienter falſsum modu dicens committit falſsum, & arbitrio iudicis punitur. p. 7. fol. 27. b. *. 2.
- MERCATOR quis dicatur. p. 5. fol. 36. a. *. 2.
- Mercator peritus negotiationis exercitij præſsumitur lucrari, niſsi proteſstetur. p. 4. fol. 37. b. c.
- Sed an cum mercatori poſssit paciſsci, vt capitale ſsit ſsemper ſsaluum. ibi.
- Mercator tenetur exhibere libros ſsuos ad intentionem actoris fundandam. p. 3. fol. 7. b. c.
- Mercatores quibus modis poſssint recuperare ea quæ pyratæ abſstulerunt. p. 5. fol. 55. a. *. 2.
- Mercatores prohibentur facere inter ſse monopolia. p. 5. fol. 36. b. *. 1.
- Nec etiam valet ſsi monopolium ſsit confirmatum longi temporis præſscriptione. ibidem. g.
- Mercatorum conſsules & priores an poſssint facere ſstatuta pœnalia. p. 5. fol. 37. a. h.
- Merces eſst cum alicui ob meritum ſsuum vel ſsuorum indulgetur, p. 7. fol. 96. a. i.
- MERETRIX quæ dicatur. p. 5. fol. 14. a. c.
- Meretrix non eſst quæ duos tantum ad coitum admiſsit. p. 5. fol. 109. a. c.
- Meretricibus quæ ſsunt in lupanari imponi non poſsſsunt, nec vectigalia nec gabella. p. 7. fol. 73. a. h.
- Meretrix etiam ſsi quæ ſsit an per vim rapi poſssit. p. 7. fol. 71. b. d.
- Meretreci quod datum eſst repeti non poteſst: nã ipſsa non turpiter accipit. licèt turpiter faciat coẽundo. p. 5. fol. 109. a. *. 1.
- Illud tamen reperit ſsiſscus: ibid. b.
- Item nec repeti poteſst quod datum eſst cauſsa libidinis, quanuis poſstea viri libidini non ſsatisfaciat. ibid. *. 1.
- Meretrices non ſsunt dignæ legum laqucis inodari. p. 7. fol. 85. a. e.
- p. [37]
  MERVM imperium non venit niſsi nominatim concedatur. parti. 3. fol. 24. a. a.
- Merum imperium reſsidet apud præſsides ſseu iudices ordinarios ratione officij. ibidem. b.
- Merum imperium quid ſsit, & quam ſsit varia eius diffinitio. partita. 3. fo lio. 23. b. g.
- Merum imperium an poſssit aliquo tempore pręſscribi contra principẽ. p. 3. fol. 24. a. col. 1. in prin.
- Merum imperium an poſssit præſscribi. p. 3. fol. 166. a. k.
- METVS quid ſsit. p. 4. fol. 10. b. *. 2. &. p. 7. fol. 98. a. *. 1.
- Metus quis iuſstus dicatur & quis requiratur ad diſsſsoluendum contractum matrimonij. ibid. r.ſs.t.
- MILITARIS diſsciplina qualiter debeat obſseruari inter milites & qualiter milites qui in ea errauerint ſsint puniendi. partita. 2. fol. 107. &. 108. &. 109.
- MILES poteſst decedere pro parte teſstatus, & pro parte inteſstatus. p. 6. fol. 18. a. c.
- Milites maritimi quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 92. a. *. 2.
- Miles ex quibus regionibus ſsit eligendus. p. 2. fol. 78. b. col. 1. in prin.
- Miles quis dicatur, vt gaudeat priuilegio militum. Item quæ debeat iurare. p. 5. fol. 27. b. col. 1. in prin.
- Miles tempore pacis quibus ſstudijs ſse exercere debeat. p. 2. fol. 75. a. *. 1.
- Miles antiquitꝰ ſsignabat̃ in brachio dextro calidi ferri ſstigmate. ibi. *. 2.
- Miles non poteſst eſsſse procurator dum ſsteterit in loco ſstipendiatus, vel in ſseruitio regis in curia: alias poteſst. p. 3. fol. 32. b. *. 2.
- Miles quibus priuilegijs gaudeat. p. 2. fol. 76. a. *. 1.
- Miles non poteſst ſsubijci torturæ propter indicia. ibid.
- Miles ſsubſstituere põt etiam poſst aditã hæreditatem. p. 6. fol. 28. a. b.
- Idem eſst de perſsonis priuilegio militum gaudentibus. ibid. c.
- Miles ex quibus cauſsis priuatur militia. p. 2. fol. 76. b. *. 1.
- Miles vnde dicatur. p. 2. fol. 70. b. *. 1. &. i.
- Miles creari non põt nimis pauper ne vitiatus mẽbris. p. 2. fo. 73. a. *. 1.
- Miles qualiter creari debeat. ibid. *. 2. & ſsequentib. per tot. fere tit.
- Miles quibus virtutibus debet pollere. p. 2. fol. 71. b. *. 1. &. 2. & ſsequenti. per totum titul.
- Miles qualiter honorari debeat p. 2. fol. 75. b. *. 2.
- Miles excuſsatur à iuris ignorantia dum eſst in armorum vſsu. p. 1. fol. 10. a. col. 2. *. 1. &. b. col. 1. a.
- Miles quibus veſstibus cuiuſsuè coloris vti debeat. p. 2. fol. 74. b. *. 2.
- Militis pecunia res empta efficitur militis à quocun ematur, & quocun nomine. p. 5. fol. 27. b. col. 1. in prin.
- Militis priuilegia. ibid.
- Militis arma alienantis graue crimen eſst. I. qui commeatus.§. 1. ff. de re militari. p. 2. fol. 75. a. f.
- Militem exauthorandi modus. p. 2. fol. 76. b. i.
- Militem creare non poteſst qui non eſst miles. p. 2. fol. 72. b. *. 1.
- Militem hodie quis creare poſssit. ibid. a. per tot.
- Militia pretioſsior & altior eſst ordinum quos Deusfecit in mundo. par. 2. fol. 70. b. a.
- Militia vnde dicatur. ibid. *. 2.
- Militia indignus eſst qui patrem vel matrem maleficos appellauerit. p. 2. fol. 73. a. a. &. p. 4. fol. 53. b. f.
- Militia indigni qui ſsint. ibid d.e.f.g.h.
- Militiæ ſsumma laus eſst obedientiam reipub. vtilitatibus exhibere. p. 2. fol. 75. b. f.
- Militiam maritimam deſserenti maior pœna imponitur, quam deſserenti terreſstrem. p. 2. fol. 91. a. f.
- Militare crimen quod dicatur. p. 6. fol. 83. b. h.
- Mimi ioculatores dicũtur à Baldo & ſsunt infames iure: nec poſsſsunt ordinibus ſsacris initiari. p. 6. fol. 46. b. a.
- Militibus non licet ignorare iura. p. 1. fol. 10. b. col. 1. a.
- MINERAE ſsunt de regalibus & reſseruatis principi. p. 2. fol. 50. b. f.
- Minereinuentor quid in ea debeat habere. ibid.
- MINISTRATORES alimentorum regis quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 24. b. *. 1.
- MINOR decennio cũ dimidio aut fatuus vel familiaris, furãs aliquẽ rem dño non tenetur actione furti. p. 7. fol. 51. a. *. 2.
- Minor non põt incarcerari pro debito. p. 5. fol. 109. b. d.
- Minor ſsicut nõ poteſst facere donationem immobiliũ propter nuptias, ſsic ne poterit per viam arrarum. p. 4. ſsol. 29. a. col. 2. in prin.
- Minor nõ habet legitimã perſsonã ſstandi in iudicio. p. 3. fol. 5. b. *. 2. &. p.
- Minor qui enormiter eſst læſsus, non obſstante quocun iuramento reſstituitur aduerſsus venditionem. p. 3. fol. 102. a. d.
- Minor. 20. annis non admittitur in crimine publico ad teſstificandum. p. 7. fol. 2. b. h. in fine.
- Minor poteſst cedere bonis ſsi eſst adultus. p. 5. fol. 109. b. d.
- Minor impubes ſsi fuit in iudicio de adulterio cõfeſsſsus: quia tale' delictũ in impubere non cadit eius confeſssio non valet. p. 3. fol. 112. b. *. 2.
- De minorum reſstitutione vide in parte reſstitutio.
- Minores hodie ſsi ſsunt doli capaces, paniri poſsſsunt ante tempus â lege ſstatutum: qm̃ malitia hodie puerorum maior eſst in ſsexto anno, quã olim in quindecimo. p. 7. fol. 5. b. c.
- Minoris pecunia res empta tacitè per legem ipſsi minori obligata eſst. p. 5. fol. 27. b. b.
- Minores ſseptennio ſsponſsalia contrahere non poſsſsunt, niſsi poſst perfectam ætatem ratificent. p. 4. fol. 4. b. *. 2.
- Contrarium tamen tenet Abbas ſsi diſscretio ſsuppleat ætatem. ibid. f.
- MINVS valens in quibus rebus alijs ſsit inferior. p. 7. fol. 22. a. *. 3.
- Minus valere quibus modis quis poſssit. ibid. b. *. 1.
- MIRACVLA duo admiranda refert Ioan. Andreas de Euchariſstia commerſsa in carnem. p. 1. fol. 30. a. g.
- Miracula ſseu mirabilia quæ dicantur proprie. p. 1. fol. 31. b. *. 1.
- Miraculum vt dicatur requiruntur quatuor. p. 1. fol. 32. a. *. 1.
- MISSAM domi ſsuæ cantari nemo debet pati. p. 1. fol. 96. a. b.
- Licet tamen in altari portali. ibid.
- Miſsſsa quibus horis diei debet celebrari. p. 1. fol. 28. a. *. 1. &. 2.
- Miſsſsa in quibus caſsibus poſssit per eundem clericum bis eodem die celebrari. p. 1. fol. 28. b. *. 2.
- Miſsſsa quatuor de cauſsis celebratur. p. 1. fol. 30. a. *. 1.
- Miſsſsa finitur tripliciter. ibid. *. 2.
- MISERICORDIA portio eſst iuſstitiæ. p. 2. fol. 30. b. f.
- Miſsericordia quid ſsit ſsecundum diuum Auguſstinum & Ariſstote. p. 7. folio. 95. a. e.
- MISSILIA iactata propter coronationem principis, & lætitiã primo occupanti conceduntur. p. 3. fol. 164. b. *. 1.
- MISSVS in poſsſseſssionem ex primo decreto an verè ſsit poſsſseſsſsor, & quid in ea agere poſssit. p. 3. fol. 48. a. d.
- Miſsſsus in poſsſseſssionem quod ius acquirat in re in quam miſsſsus fuit. p. 3. fol. 48. b. *. 2.
- Miſsſsus in poſsſseſssionem poſst annum efficitur poſsſseſsſsor & lucratur fructus, ſsalua contumaci quæſstione proprietatis. p. 3. fol. 49. *. 2.
- Sed quid ſsi fructus percepti ſseruari non poſsſsunt? vendat eos infra terminum anni ſsciente reo: & quod ſsupererit ſseruet reo, ſsi vẽderit infra terminum ad purgandum contumaciam. p. 3. fol. 50. b. *. 1.
- A Miſsſso poſsſseſssionẽ qui rem abſstulerit ſsine iudicis mandato reſstituit eam cum damnis & intereſsſse. p. 3. fol. 49. a. *. 1.
- Miſssio in poſsſseſssionem non debet concedi, ſsi iudex cognoſscat actorem nullum ius habere ad agendum. p. 3. fol. 48. b. a.
- Miſssio in poſsſseſssionẽ quando impeditur à poſsſseſsſsore vel detentore rei, quid agere debeat iudex. p. 3. fol. 48. b. *. 1.
- Miſssio in poſsſseſssionem ex primo decreto, eſst mittere aliquẽ in poſsſseſsſsionem bonorum partis citatæ de mandato iudicis, contra citatum non comparentem propter eius contumaciam. p. 3. fol. 47. b. *. 2.
- Miſssio in poſsſseſssionẽ neceſsſsario requirit ingreſsſsum rei. p. 5. fol. 85. b. c.
- Miſssio vt fiat in poſsſseſssionem ex primo decreto requiritur trina citatio. p. 3. fol. 48. a. col. 1. in prin.
- Miſssio in poſsſseſssionẽ an poſssit fieri in bonis prohibitis alienari, vt ſsunt bona maioriæ. p. 3. fol. 48. a. g.
- Miſssio in poſsſseſssionem qualiter debeat fieri in bonis delinquentium. p. 3. fol. 49. b. *. 1
- Sed in quibus criminibus poſssit fieri? fol. ſsequen. l.
- Per miſssionem in poſsſseſssionem ex cauſsa damni infecti quæritur miſsſso poſsſseſssio. p. 3. fol. 173. a. *. 1.
- MITTERE in poſsſseſssionem qualiter debeat iudex. p. 3. fol. 48. a. *. 1.
- MOBILES res quæ venduntur ratione alicuius executionis debẽt prius ſsuhaſstari publicè, niſsi ſsint tales in quas non cadat colluſsio. p. 5. fol. 29. a. a.
- Mobiles res quomodo poſsſsunt à muliere minore conſstitui in dotem, cum ſsola curatoris authoritate. p. 4. fol. 32. b. i. per totum.
- Mobilia concernunt perſsonã & non locũ, vbi ſsita ſsunt. p. 3. fol. 165. b. g.
- Mobiles res pręſscribuntur per triennium à bonæ fidei poſsſseſsſsore conti nuatum. p. 3. fol. 167. b. *. 1.
- A pupillo tamen fatuo vel prodigo curatorẽ habente non poſsſsunt vſsucapi. ibidem. *. 2.
- MODVS quomodo dignoſscatur à conditione. p. 6. fol. 63. a. f.
- MOLENDINVM nemo põt vetare in flumine publico fieri modò cum regis vel cõitatis licentia. p. 3. fol. 185. a. *. 2.
- MOECHIAE appellatione oẽs illiciti concubitus continentur. p. 4. fol. 40. b. h.
- MONACHVS, quidquid acquirit, acquirit eccleſsiæ cui ſseruit, aut p. 1. fol. 78. a. f.
- Monachi Ciſstercienſsis ordinis quibus priuilegijs gaudere non debeãt. ibidem. *. 2.
- Monachus non poteſst eſsſse patrinus. partita prima. folio. 17. b. colu. 1. in principio.
- Monachus depoſsiti qualiter teneri poſssit. p. 5. fol. 8. a. d.
- p. [38]
  Monachus ſstipulando ſsibi vel imperſsonaliter quomodocun ſsemper acquiritur monaſsterio. p. 5. fol. 63. a. i.
- Monachus non debet promoueri ad Eccleſsiam parrochialem ſsine ſsocio. p. 1. fol. 77. b. h. Monachus an poſssit eſsſse arbiter vel arbitrator. p. 3. fol. 19. b. i.
- Monachus non debet extra clauſstrũ cõmorari, & ſsi oporteat eum alibi poni debet eſsſse cũ aliorum fratrũ conſsortio. p. 1. fol. 77. b. *. 1.
- Monachus ſsi recedat à grangia ſseu commẽda cum redditibus receptis, monendus eſst ab Ep̃o vt ad monaſsterium redeat. p. 1. fol. 79. a. *. 2.
- Monachus fugitiuus quidquid acquirit, acquirit monaſsterio, ſsicut ſseruus acquirit domino. ibid. q.
- Monachus facta profeſssione non poteſst expelli, nam ipſse eſst obligates monaſsterio, & monaſsterium ſsibi: acquiſsiuit enim per profeſssionẽ ius monachatus. p. 1. fol. 72. a. a.
- Monachus qui ante ingr ſsſsum religionis aliqua bona legauit non recuperabit, niſsi proteſstationem fecerit, quod intendebat probare regulam. ibidem.
- Monachus poteſst de licentia ſsui ſsuperioris tranſsire ad religionẽ arctiorem, vel etiam æqualem. p. 1. fol. 73. b. c.e.
- Monachus licẽtiatus ad aliud monaſsterium tranſseundi nõ eſst amplius ſsub cura primi abbatis. ibid. e.
- Monachus licet non fit in poteſstate patris, non deſsinit eſsſse ſsuus hæres. p. 6. fol. 20. a. b.
- Monachusan poſssit aduocationis officio fungi ſsi ex patrocinijs multa poſsſset lucrari: cum monaſsterium maxima egeſstate premitur. par. 3. folio. 39. a. i.
- Monachi teſstes eſsſse non poſsſsunt in teſstamento ſsine licentia abbatis, in ſstrumentarij tamen bene poſsſsunt. p. 6. fol. 5. a. f.
- Monacho non eſst iniungenda pœnitentia ieiunij propter ſscandalum fratrum. p. 1. folio. 22. b. e.
- Monachi quali veſste indui debent & qualiter in monaſsterio ſse ſse gerere debeant. p. 1. fol. 74. b. *. 3.
- Monachi qñ dicantur habere proprium. ibid. fol. 75. a. b.
- Monachi in quibus locis & diebus poſssint vel non, commedere carnes. ibid. *. 1. &. g.
- Monachi quibus de cauſsis poſssint Eccleſsias parrochiales gubernare. p. 1. fol. 77. b. *. 2. &. g. per totum.
- Monachi nuſsquam poſsſsunt præſscribere obedientiam. p. 7. fol. 54. a. i.
- MONASTERIVM quomodo & qua lege poſssit aliquid ab ingredientibus accipere. p. 1. fol. 77. a. a. per totum.
- Monaſsterium tenetur alere filios ingreſssi. p. 3. fol. 5. b. h.
- Monaſsteria de iure communi exempta ſsunt à lege diœceſsana. partita. 1. fol. 102. b. e.
- MONARCHIA quælibet tria ſse ſse inuicem communicantia ſsemper habuit diuinum cultum, ſsapientiam ſscholaſsticam & potentiam ſsecularem. p. 2. fol. 9. b. a.
- Monaſsterio offerre poſsſsunt parrochiales filium impuberem. ſsi veròvnus parentum contradicat alter non poteſst. p. 1. fol. 72. a. i.
- A monaſsterio inuitus extrahi poteſst impubes intra annum à ſsciẽtia patris. ibidem. b. *. 1.
- Item & ſseruus per dominum infra tres anons àtempore ſscientia. ibidem. *. 2.
- Monaſsterium ingreſsſsus religionis gratia, quando poſssit exire, & quan do non. ibid. *. 3.
- MONETAE antiquæ non debent fundi ne affinari, niſsi in domibus publicis monetarum ad hoc aſssignatis. p. 7. fol. 29. a. i.
- Monetam falſsam quicun faciunt flammis exuruntur circuncidentes autem eam & alquimiſstæ regis arbitrio puniuntur. partita ſseptima. fol. 29. a. *. 1.
- Moneta falſsa dicitur quando fit ab eo qui non habet poteſstatem. ibidem. h.
- Moneta ornamentum eſst regis & regni, & cuiuſslibet regiminis. parti. 2. folio. 3. b. b.
- Moneta vnde dicatur. ibid.
- Monetarius qui pro ſse cudit monetam licet bonã tenetur furti in qua druplum. & propter falſsitatem damnatur perpetuò ad regis opera. p. 7. fol. 50. b. *. 2.
- Moneta adulterina dicitur duobus modis, vel ratione materiæ, vel ratione formæ. p. 7. fol. 29. a. h.
- Monetam ſsi quis cudit non vſsualem in ea patria vbi eam fabricat, an etiam in hanc pœnam falſsi incidet. ibid. i.
- Monetam qualem debeat facere princeps. p. 2. fol. 3. b. b.
- MONIALEM qui corrumpit tria peccat cõmittit in cœſstum: quia ſsponſsa Dei eſst, qui eſst pater noſster, adulterium: quia alterius ſsponſsam cognoſscit: ſsacrilegium quia eſst res ſsacra. p. 7. fol. 71. a. d.
- MONSTRVOSI partus non ſsunt liberi. p. 4. fol. 59. b. *. 3. Ideo non ſsunt baptizandi. ibid. k.
- MORA quomodo purgari poſssit. p. 5. fol. 99. b. c.
- MOREA eſst hodie principatus Achaiæ. p. 2. fol. 7. a. f.
- MORBVS de iure non excuſsat à muneribus patrimonialibus ne mixtis. p. 3. fol. 99. a. c.
- MORTVVS in peccato mortali perpetuò damnatur ad pœnam. p. 1. fol. 23. b. *. 1.
- Mortui res retineri poſsſsunt propter expenſsas factas in eius funere, vel infirmitate. p. 5. fol. 7. a. f.
- Mortuo quem ſsanctum credit poteſst quilibet in ſsecreto preces porrige re, vt pro ipſso ad Deum intercedat. p. 1. fol. 31. b. col. 1. in prin.
- Mortuorum corpora in Alemania non in Eccleſsijs ſsepeliuntur, ſsed extra vrbem. p. 1. fol. 100. b. g.
- Pro mortuis lugere vide in dict. lugere.
- MVLIER ſsi donat viro in dotem res, quas in teſstamento legauerat, an videatur reuocaſsſse legatum. p. 6. fol. 62. a. d.
- Mulier quæ infra annum luctus nubit hæres inſstitui non poteſst. par. 6. folio. 14. a. *. 1.
- Mulier infra annum luctus nubens qua pæna puniatur. ibid. g.
- Mulier quare prohibeatur nubere infra annum luctus. ibid.
- Mulier non ſsuccedit feudo, nec viri per eam deſscendentes: ſsed maſsculus ſsic, vſs ad nepotem incluſsiuè. p. 4. fol. 66. b. *. 2.
- Mulier an poſssit alien are rem dotalem conferendo alienationem in tẽpus ſsolnti matrimonij. p. 6. fol. 19. b. col. 1. in fin. gl. mag.
- Mulier quæ ſse prægnantem afferit qualiter debeat aſsſseruari, ne alius partus ſsupponatur. p. 6. fol. 42. b. *. 1.
- Mulier quæ ſseruo proprio ſse ſsubiunxit qualiter puniatur. partita. 7. folio. 69. b. h.
- Mulier ex ſsola permiſssione quod vir ordinetur videtur continentiam vouiſsſse: quod verum eſst quando intelligebat hoc ſsibi perpetuò præiudicare aliâs non. p. 1. fol. 63. a. a.
- Mulier ſsecundò nubens reſstituet filijs prioris mariti arras & donationes, quas ei prior maritus dedit ad quod ſsunt eius bona tacitè obligata pignori. p. 5. fol. 90. b. *. 2.
- Mulier ſscienter contrahens matrimonium illicitum, dotem nõ poteſst repetere. p. 5. fol. 108. a. *. 3. & ſsequen.
- Mulier non poteſst ordinari, & ſsi de facto ordinatur non recipit caracte rem. p. 1. fol. 59. a. *. 1.
- Mulier appetit virum ſsicut materia formam & magnes ferrum. par. 1. fol. 62. a. b.
- Mulierem quare Deus genuerit amicabilis & flexibilis naturæ. ibid.
- Mulier minor. xxv. annis poteſst per ſse dotem dare de bonis mobilibus curatoris authoritate: de immobilibus autem non poteſst ſsine iudicis authoritate. p. 4. fol. 32. b. *. 2.
- Hoc tamen limitatur ſsi res mobiles ſsunt valde pretioſsæ. ibid.
- Sed an procedat in mobilibus quæ ſseruando ſseruari poſsſsunt. ibidem. i. per totum.
- Mulierem cohabitare cum clerico quando non ſsit tolerandum. parti. 1. fol. 62. a. c.
- Mulier poteſst renuntiare lucris quærendis conſstante matrimonio. partita. 4. fol. 30. b. g.
- Mulier ſspecioſsa eſst ſsepulchrum dealbatũ niſsi fuerit ſsobria, caſsta, & pudica. p. 2. fol. 16. b. k.
- Mulier poteſst dare in dotem marito quod ab ipſso ſsibi debebatur. p. 4. folio. 33. a. *. 1.
- Mulier ſsi dedit viro ſsuo in dotem fundum cuius vſsusfructus erat alterius, an ſsi vſsusfructus conſsolidetur proprietati, commodum erit ſsolius vxoris. p. 4. fol. 34. a. b.
- Mulier de qua male ſsuſspicantur etiam ſsi ſsit cõſsanguinea non debet viuere cam clerico. p. 1. fol. 62. a. *. 2.
- Mulier prægnans ſsi ab hoſstibus capiatur ibi pariat, & poſstea reuertatur liber erit partus. p. 2. fol. 112. a. *. 2.
- Mulier in quibus caſsibus poſssit fideiubere. p. 5. fol. 73. a. *. 1. &. a. &. c.
- Mulier aduocare prohibetur ne cœtibus virorum immiſsceatur. parti. 3. fol. 39. a. *. 3.
- Mulieri bonæ famæ libidinis cauſsa ſsi quid datum eſst, licet non adimpleatur, repeti non poteſst. p. 5. fol. 109. *. 1
- Mulier ob piam cauſsam non poteſst pro alio fideiubere. p. 6. fol. 46. a. l.
- Mulieri poteſst papa cauſsam ſspiritualem delegare. p. 2. folio. 37. b. colu. 1. in principio.
- Mulierem indui veſstibus viri abominabile eſst apud Deum. partita. 5. fol. 73. b. b.
- Mulier honeſstè viuens non tenetur comparere perſsonaliter ad citationem iudicis: ſsed comparebit per procuratorem, niſsi ſsit cauſsa crimina lis. p. 3. fol. 43. a. *. 1.
- Mulier cõiugata ſsi ſsit inhoneſstè vitæ nõ gaudet hoc priuilegio. ibi. b. b.
- Mulieres ruſsticæ, quæ ſsæpius errantes adeunt ſsacerdotes non habentes poteſstatem, an ſsaluentur. p. 1. fol. 20. b. e.
- Mulier non põt capi etiam pro debito fifcali, niſsi deſscendat delictũ ex debito, vel adminiſstratione tutelæ. p. r3. fol. 43. b. c.
- p. [39]
  Mulier partum ſsibi ſsubmittens, poteſst de hoc à viro vel eo mortuo à conſsanguineis eius ſsuccedendi ius viro habentibus accuſsari. partita. 7. fol. 26. b. *. 2.
- Mulier prægnans commedens aliquid ſscienter, vt inde ſsequatur abortus qua pœna plectitur. p. 7. fol. 30. b. *. 2.
- Mulier ſsi in carcere imprægnaretur, ſsuſspendetur eius mortis executio. p. 7. fol. 93. a. d.
- Mulier non accuſsante viro ab alio accuſsari non põt. p. 7. fol. 67. b. a.
- Mulier probato lenocinio per virum adulterij damnari non poteſst. ibidem.
- Mulier ſsi poſst mortẽ viri, vñ honeſste viuat, nõ hẽr ꝓpter paruã, aut nullam dotem ſsuccedit viro in quarta etiam liberos hñti. p. 6. fol. 92. a. *. 1.
- Et idem erit in viro inope vxore præmorientur. ibid. d.
- Mulier intelligitur viri potens ſsiue virgo ſsit ſsiue corrupta. partita ſseptima. fol. 97. b. *. 1.
- Mulier quæ cum muliere exercet venerem contra naturam: ſsecundum ius commune partit. punitur eadem pœna qua & ſsometici. Abulẽſsis tamen tenet non debere mortis plecti ſsupplicio, ſsed alia quauis pœna arbitraria. p. 7. fol. 72. b. e.
- Mulieres diligunt viros etiam vltra filios. p. 6. fol. 103. b. h.
- MVLIS inequitare cur prohibuit pragmatica. p. 2. fol. 70. b. f.
- MVLTA impediunt contrahenda quæ contracta non dirimunr. p. 4. fol. 26. b. *. 1.
- MVLTITVDO principum ſsubditis eſst damnoſsa. p. 2. fol. 3. a. a.
- MVRORVM, aqueductorum fortaliciorum & pontium refectio, & conſseruatio ad regem pertinet. p. 3. fol. 185. a. *. 4.
- Muri & portæ ciuitatis dicuntur, quos niſsi per ianuã tranſscendere nulli licet. p. 3. fol. 158. b. *. 1.
- MVTATIO legum quantum ſsit pernicioſsa reipub. p. 1. fol. 7. b.
- MVTVVM debet eſsſse gr̃oſsum: nã ad illud nemo tenet̃. p. 5. fo. 1. a. d.
- Ad mutuum in quibus caſsibus quis teneatur. ibid.
- Mutuum eſst duplexvnũ in his quæ põdere, munere, mẽſsura continent̃, aliud in cæteris rebus, vt equo, boue, libro. &c̃. ibid. *. 1.
- Mutuum & cõmodatum in quo differant. p. 5. fol. 1. b. b.
- Mutuum qui recepit non excuſsatur à caſsu fortuito. p. 5. fol. 5. a. *. 1.
- MVTVS & ſsurdus per ſsigna marrimonium contrahere poſsſsunt. p. 4. fol. 7. b. *. 1.
- Mutus ſsine intellectu ęquiparatur infanti & furioſso, ſsi tamen intelligat poteſst per ſsigna obligari. p. 5. fol. 61. b. c.
- Et idem dic de ſsurdo. ibidem. d.
- Mutus & ſsurdus quos contractus facere poſsſsunt. ibid. e. per tot.
- Mutus & ſsurdus teſstari nõ poſsſsunt nec princeps cum eis diſspenſsare põt vt teſstentur. p. 6. fol. 6. a. i.
- Mutus & ſsurdus vel aliâs imperfectus nõ poteſst ſsuccedere in feudo paterno quod debet ſseruitium. p. 4. fol. 47. a. f.
- Et quale debeat eſsſse huiuſsmodi impedimentum quod tollat ſseruitium feudi. ibidem. g.
N.
- NATVS in infidelitate præfertur tanꝗ̈; primogenitus fratribus poſstea natis ex patre iam facto fideli. p. 2. fol. 45. a.
- Natus antequã pater regnũ adipiſsceret̃: tñ ſsuccedit tanquam primogenitus. p. 2. fol. 45. a.
- Natus ſsecto vtero, an dicatur primogenitus. ibid.
- Natus ex parentibus vitioſsis, ſsi eſst bonus præſseren dus eſst nato à parentibus virtuoſsis, licet concurrat bonitas. parti. 2. folio. 23. a. d.
- Natus ſseptimo menſse & decimo, perfectus & legitimus partus æſstimatur. p. 4. fol. 59. b. *. 2.
- Natus ex clerico in ſsacris & vxore de facto traducta efficiuntur ſserui eccleſsiæ vbi pater erat beneficiatus. p. 4. fol. 55. a. *. 1.
- Quod intelligitur ſsi vxor ſsciuerit ſse contrahere cum clerico. ibid. a.
- Requiritur etiam, vt hoc procedat, quod clericus contrahat in facie Eccleſsiæ. ibid. b.
- Sed talis caſsus cum non accidat hocius perditum eſst. ibid. c.
- Natus ex clerico an poſssit ſsuccedere in bonis matris vel patris. ibid. e.
- Nati ſsi ſsint duo ſsimul ex eodem vtero, quis præſsumatur primogenitus. p. 2. fol. 44. b. a.
- NATVRA nihil aliud eſst quam quidam actus diuinus qui non poteſst mutari. p. 1. fol. 31. b. d.
- Natura cætera animantia diuerſsis armis muniuit: ſsolum hominem nu dum produxit. p. 2. fol. 5. a. k.
- Natura quid & quibus modis accipitur. p. 4. fol. 60. a. a. &. p. 2. fol. 104. a. *. 2. & idib. d.
- Natura adborret mendacium. p. 2. fol. 35. a. i.
- NATVRALITAS quam quis habet cum patria perditur ſsubdit proditione. p. 4. fol. 61. a. *. 1.
- Naturalis quid ſsit. p. 4. fol. 60. a. *. 1. &. 2.
- Naturalitas quotuplex eſst. ibid. *. 2.
- Naturalitas quomodo acquiratur. ibid. b. col. 1. per totum.
- Naturalitate conceſsſsa extraneo, an conceſsſsum videatur obſstinere bene ficia in regno. p. 4. fol. 60. b. col. 1. in prin.
- Naturale eſst, vt eius non ſsit perfecta dilectio cuius nõ timetur amiſssio. p. 2. fol. 8. b. *. 2.
- Naturalis an ſsit ille regni quem parentes profecti cauſsa mercantiæ extra regnum genuerunt. p. 4. fol. 60. b. colum. 1. per totum.
- Naturalis filius vide in dictione illegitimi & legitimi.
- Naturalis alicuius propriè dicetur qui eſst nutritus in aliqua patria: licet ibi non ſsit natus. p. 4. fol. 60. a. g.
- Naturalis origo nunquam minui poteſst, ſsicut nec iura ſsanguinis. p. 4. folio. 61. a. a.
- NAVIS redimendæ cauſsa quod Pyratis datur, debet compartiri, ſsicut in iactu. p. 5. fol. 55. a. *. 1.
- Nauis gubernator tenetur ad damnum quod accidit in mercibus propter: inſsipientiam ſsuæ gubernationis. p. 5. fol. 54. b. *. 1.
- Nauis dominus tenetur de perditarum rerum æſstimatione, ſsi eam ſsine voluntate magiſstri gubernauerit. p. 5. fol. 42. b. *. 2.
- Nauicularij quid debeant animaduertere circa munus ſsuum. parti. 5. folio. 52. b. *. 1.
- Qui crimen in naui commiſserit capietur per magiſstrum nauis & tradetur iudici loci vbi nauis exonerabitur. ibid. *. 2.
- Nauis exonerandæ gratia ſsi qua iactata ſsunt in mari debent æſstimari: & ſsecundum quantitatem quam quis habet in naui tenetur contribuere. p. 5. fol. 53. a. *. 1.
- Nauis ſsi vi vẽtorum & tempeſstatis frangatur mercatores qui in ea ſsuntnon tenentur contribuere. p. 5. fol. 53. a. *. 1.
- Naues ad vſsum cætera inſstrumenta bellica habent locum poſstliminij. p. 5. fol. 55. a. l.
- NAVTAE & caupones tenentur de re perdita eorum quos receperunt. p. 5. fol. 47. b. *. 1. &. p. 7. fol. 48. b. *. 1. &. a. per totum.
- Tenentur etiam de dolo & lata culpa. ibid. f.
- Sed an caupones cogantur recipere hoſspites. ibid.
- Quid autem ſsi amicus reciperet amicum? non habet locum tunc hæc actio. ibid. i.
- NECROMANTIA eſst incantatio dæmonum, vnde maximè interdicitur eius vſsus. p. 7. fol. 74. a. *. 1.
- Necromantia vnde dicta ſsit. ibid. e.
- Necromantia vti licet boni publici gratia, vt ad expellendos dęmones. ad nubem deuiandam. &c̃. ibid. *. 2.
- De iure tamen canonico ne ad finem bonum vti licet. ibid. l.
- NECESSITAS facit probabile, quod alias nõ eſsſset. p. 2. fol. 56. a. c.
- NEGOTIORVM geſstor quomodo ſse debeat gerere: maximè qñ ſsine mandato gerit. p. 5. fol. 81. b. *. 3.
- Negotiorũ geſstor non põt nuntiare nouum opus. p. 3. fol. 181. b. g.
- Negotiorum geſstor minoris, tenetur ei vel tutori eius rationem dare de fructibus quos percepit. p. 5. fol. 80. b. *. 1.
- Negotiorum geſstor ſsi credidit rem quã adminiſstrabat eſsſse alicuius ſsui amici cùm eſsſset alterius, tenetur dominus ac ſsi ſsuo nomine feciſsſset. p. 5. fol. 81. b. *. 1.
- Negotiorum geſstorum actio tollitur prohibitione dñi. p. 5. fol. 76. b. f.
- Limita tamen ſsi verſsetur fauor publicus, veluti pro vita hominis, vel redimendo eum à carceribus. ibid.
- Negotiorum geſstorum actio vbicun datur etiam & de in rem verſso. p. 5. fol. 81. a. col. 1. in principio.
- Negotiorum geſstor promittens dotem pro muliere de bonis ipſsius mulieris dotare videtur. p. 4. fol. 31. b. a.
- Negotiorum geſstor qui emit proprijs nũmis rem nomine dñi eam efficit cũfructibus dñi, ſsi dñs ratã venditionem habuerit. p. 5. fol. 27. a. *. 1.
- Negotiorum geſstor debet moueri ad res alienas promouẽdas bona intenſsione, vt dño proſsit nam ſsi ſsolùm gerit: vt aliquid ſsibi poſssit extorquere, non recuperat expenſsas. p. 5. fol. 81. a. *. 1.
- Sed qualiter dehoc conſstabit? ibid. e.
- Negotiorum geſstor qñ teneatur de leuiſssima culpa. ibid. i. &. *. 2.
- Negotia abſsentis & ignorantis qui geſssit recuperabit expenſsas à domino. p. 5. fol. 80. a. *. 3. &. b. *. 2.
- NEMO eſst adductus iurare in verba magiſstri dicit Azo. p. 1. fo. 8. a.
- Nemo poteſst tantùm creſscere in malitia, quãtùm in bonitate: quia charitas poteſst in infinitum extendi. p. 1. fol. 13. b. b.
- Nemo poteſst alteri plus iuris tribuere, quã ipſse habeat. p. 7. fol. 110. *. 6.
- NEPOTES illius qui priuatus fuit feudo propter aleuoſsiã, an poſsſsint illud impetrare à rege. p. 2. fol. 40. b. p.
- NIHIL fœlicius quàm homines ſsolis legibus confidere. p. 1. fol. 7. a. f.
- NOBILIS inuẽtus cum alterius vxore etiam in rebus venereis poſst monitionem occidi non poteſst à marito. p. 3. fol. 71. a. g.
- p. [40]
  Nobilis non poteſst renuntiare priuilegio ſsibi cõpetenti ratione nobilitatis, ne capiatur pro debito vcl ne tormentis ſsubijciatur. partita. 7. fol. 101. b. l.
- Nobilis moribus præfertur nobili genere tantum. p. 2. fol. 23. a. d.
- Nobilis tribus modis accipitur. p. 2. fol. 71. a. g.
- Nobilis genere non dicitur, niſsi qui ex vtro parente nobilis eſst. par. 2. folio. 71. b. b.
- Nobiles ſsoli poſsſsunt habere vaſsſsallos. p. 4. fol. 61. b. d.
- Nobiles in quibus caſsibus torqueri poſsſsunt. p. 7. fol. 88. b. b.
- Nobiles pro maiori parte ſsunt ſsuperbi & inimici popularium. parti. 2. folio. 21. b. d.
- Nobiles non poſsſsunt imponere angarias ſsubditis ſsuis. p. 4. fol. 62. b. g.
- Nobiliores durius puniuntur pro furro, quàm plebei. p. 2. fol. 53. b. g.
- Nobiliores quod debeant eligi ad officia limitatur per legem partita. p. 2. fol. 21. b. d.
- Nobilitas duplex generis & morum. p. 2. fol. 23. a. *. 2.
- Nobilitas perfecta quæ ſsit ibid. e.
- NOLLE illius eſst cuius eſst velle. p. 7. fol. 100. b. *. 3.
- NOMEN ſsuum qui mutat in fiaudem punitur pœna falſsi. parti. 7. folio. 26. b. i.
- Nomen bonum melius eſst, quam diuitiæ multæ. p. 1. fol. 49. a. a.
- Nomina appellatiua quæ dicantur. p. 6. fol. 27. b. g.
- Nomina debitorum ſsub ſspecie immobiliũ voluit includi gloſs. in. l. mouentium. ff. de verb. ſsignifi. p. 2. fol. 53. b. a.
- Nominatio quando habeat locum. p. 3. fol. 10. b. a.
- NOTARIVS & notariatus vide in dictio. tabellio.
- Notarij regis quales eſsſse debeant & quod ſsit eorum officium. partita. 2. folio. 23. a. *. 2.
- Notarij publici qualiter debeant formare ſscripturas & inſstrumẽta quæ conficiunt. p. 3. fol. 99. b. *. 2.
- Notario legitimè impedito ſscribere, poterit ſscribere alius notarius de eius mandato, & ſscriptum ſsignare. p. 3. fol. 100. a. *. 1.
- Sed quid ſsi mortuus eſst? iudices loci coram probis hominibus ſsigillent notas ſseu regiſstrum, & eius ſsucceſsſsori reſstituatur. ibid.
- Notario qui porrigit falſsum inſstrumentum, vt illud ſsignet an teneatur pœna falſsi. p. 7. fol. 26. a. b.
- NOVALE quid ſsit. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- Nouatio quibus modis fit. p. 5. fol. 101. b. *. 1.
- Nouatio an poſssit fieri per delegationem. ibid. g.
- Nouatio facta per pupillum minorem. 14 annis ſsine tutoris authoritate liberat priorem debitorem, nec tenetur pupillus. p. 5. fol. 102. b. *. 1
- Nouatio an in caſsibus, in quibus olim fiebat tacitè, hodie fiat ope exceptionis. p. 5. fol. 102. a. b.
- Nouatio non valet, ſsi debitum ſsub conditione alius purè nouando, pro mittat, niſsi exiſstat conditio. ibid. *. 1.
- Nouatio vicem obtinet ſsolutionis. p. 5. fol. 102. b. g.
- Nouationem facere non poteſst ſseruus nec mulier. p. 5. fol. 102. a. *. 2.
- NOVVM opus vide in dict opus.
- NVBENS infra annum luctus an pœnis ſstatutis à iure ciuili ſsubiaceat. p. 4. fol. 39. a. g.
- Nubere poteſst hodie mulier qñdocun voluerit mortuo viro, cum tñ alge olim graues pœnæ imponebantur. p. 4. fol. 39. a. *. 2.
- Nam inde poterat ſsequi perturbatio ſsanguinis & partus incertus. ibidem. g.
- Tum etiam quia venter tactus facit abortum. ibid.
- NVNTIARE nouum opus vide in dict. opus.
- NVLLVS excufatur à bello contra ſseditioſsos in damnum reipub. p. 2. fol. 65. b. h.
- NVNDINAE à quibus concedi poſssint. p. 5. fol. 36. b.
- Et quo tempore perdantur non vtendo. ibid.
- Ad nundinas venientes debent indemnes ſseruari. p. 5. fol. 37. a. *. 1.
- Nundinarum priuilegia. p. 5. fol. 37. a. *. 1.
- NVMERVS millenarius cæteris nobilior eſst. p. 2. fol. 70. b. *. 2.
- NVPTIAE quo tempore non poſssint celebrari. p. 4. folio. 11. b. *. 1. & ibidem. g.
- Nuptiæ tertiæ ſsunt abominabiles apud homines vnde relictum vxori ab extraneo ſsi caſste & honeſstè vexerit, non debebitur ſsi tranſseat ad tertias nuptias, licet debeatur ſsi tantum ad ſsecundas tranſsierit. parti. 4. fol. 38. b. l.
- Nuptiales bñdictiones poſsſsunt dari cuilibet ſsecundo, vel amplius nubẽ 11. p. 4. fol. 39. a. *. 1.
- Ideo iura contrarium dicentia intelliguntur ſsi benedicantur adhuc viuente vxore. ibid. d.
- Nuptiales enim benedictiones non reperiuntur inter ſsacramenta Eccleſsiæ. ibid. c.
- NVTRICES filiorum regum quales & quibus moribus eſsſse debeant. p. 2. fol. 17. b. *. 2. &. fol. 20. a. *. 2.
- Nutrices debent diligi ab alumnis. p. 2. fol. 18. a. c.
- Nutritor filios regis quæ docere debeat, & à quibus abſstinere. parti. 2. folio. 18.*2.
- Nutritores ſsunt loco parentum. p. 4. fol. 53. b. f.
- Vnde nutrices non poſsſsunt eſsſse teſstes in cauſsis alumnoram. ibid.
- Nutritores filiorum regum quales eſsſse debeant. p. 2. fol. 18. a. *. 1.
- NVTV qui aliquid falſsum ſsignificare intendit mẽdacium committit. p. 2. fol. 35. b. col. 1. in prin.
O
- OBEDIRE regi & ſsuperioribus in quibus rebꝰ de beant ſsubditi. p. 2. fol. 38. b. a. &. fol. 41. b. e.
- OBLATIO dicitur quod donatur Deo vel Eccleſsiæ inter viuos ſseu in morte, & quod offertur quotidie presbytero cum oſsculo manus. parti. 1. fol. 134. a. *. 2.
- Oblationes quorum hominum eccleſsia nõ recipit & quare. p. 1. fol. 135. a. *. 1. & per totam paginam.
- Oblationes quæ fiunt capellæ ſsitæ intra parrochiam cædunt Eccleſsiæ parrochiali. p. 1. fol. 134. a. k.
- Idem eſst dicendum de oblationibus factis imaginibus in quocun loco intra parrochiam poſsitis. ibid.
- Oblationes promiſsſsas Deo vel Eccleſsiæ tenentur offer re ipſsi vouentes, vel eorum hæredes. p. 1. fol. 134. b. *. 1.
- Ad eas tamen quæ fiunt presbytero tempore miſsſsæ homines de neceſsſsitate non tenentur. ibid. *. 2.
- Oblationes facere præcipuis feſstiuitatibus an poſssint compelli parrochiani. lex parti. dicit quod non. Hoſstien. contra. ibid. d.
- Poſsſsunt tamen cogi ſsi presbyter eſst pauper. ibid. *. 3.
- OBLIGATIO naturalis an oriatur ex maleficio. p. 2. fol. 38. a. f.
- Obligatio bonorum extenditur ad futura: ſsed in tali generali ob igatio ne non includitur concubina ancilla aut filij, vel ſserui ad ſseruitium quotidianum domus. p. 5. fol. 84. a. *. 2.
- Obligatio quibus modis ſsoluitur. p. 5. fol. 97. b. *. 2.
- Obligatio conditionalis quæ dicatur. p. 5. fol. 64. a. d.
- Obligatio triplex eſst in qua poteſst accedere fideiuſsſsor, contra legẽ parti. p. 5. fol. 74. a. b.
- Obligatio naturalis tantùm quando ſsit efficax ad agendum in foro Ee cleſsiaſstico. p. 5. fol. 74. a. d.
- In obligatione generali an cenſseantur hypot ecatæ res cuius dominiũ competit obliganti iure ſsingulari. p. 5. fol. 84. a. g.
- In obligatione ex maleficio an infit naturalis obligatio. p. 5. fol. 74. a. d.
- Obligari an poſssint res hæredis per teſstatorem. p. 6. fol. 59. a. e.
- OBSES quis dicatur. p. 5. fol. 83. b. i.
- Obſses poteſst dari homo liber pro ſsatisfactione debiti. p. 5. fol. 83. b. i.
- Obſses non poteſst cogi ad aliqua ſseruitia. ibid. k.
- Obſses debet ſse paſscere ſsuis ſsumptibus. ibid.
- Obſsides qui dati ſsunt loco captiuorum populi Romani teſstari nõ poſsſsunt. p. 6. fol. 6. *. b. 2.
- OCCIDENS conſsiliarium regis an incurrar crimen læſsæ maieſstatis. p. 2. fol. 51. a. b.
- Occidens vel percutiens in domo, vel in præſsentia regis qualiter punitur. p. 2. fol. 51. a. *. 2.
- Occidens aliquem iuſsſsu vel metu tyranni an excuſsatur à pœna homici dij. p. 7. fol. 30. b. o.
- Occidere ſse ipſsum an liceat ob defenſsionẽ pudicitiæ. p. 2. fol. 52. a. i.
- Occidere Chriſstianum maius eſst peccatum quam occidere paganum. p. 7. fol. 29. b. g.
- OCCVLTVM dicitur illud quod probari non poteſst. p. 4. fol. 2. b. col. 2. in principio.
- In occultis non eſst inquirendum niſsi in crimine læſsæ maieſstatis. par. 4. fol. 2. col. 2.
- OCCVPASSE inſsulam vel terram qñ quis dicat̃. p. 2. fol. 66. b. a.
- Occupare ille dicitur, qui ſsic incipit occupare, ꝙ põt conſseruare & poſsſsidere aliâs non dicitur occupare. p. 2. fol. 41. a. col. 1. in medio.
- Occupans propria authoritate poſsſseſssionẽ ſsibi à prælato etiam iure inſstitutionis relictam, Incidit in pœnã. l. ſsi quis in tantã. C. vnde vi. ne excuſsatur prætextu teſstamenti. p. 7. fol. 41. a. col. 2. in prin.
- Occupans propria authoritate quo tempore præſscribit remedium. 1. ſsi quis in tantam. C. vnde vi. ibid.
- OFFENSA manifeſsta quando dicatur. p. 1. fol. 91. b. c.
- OFFERRI, quid in contractu emptionis propriè ſsignificat. parti. 5. fol. 2. a. g.
- OFFICIVM quid ſsit & quod modis dicatur. p. 2. fol. 21. a. b.
- Officium iudicis pendente dilatione qualiter intelligatur conquieſscere. p. 2. fol. 56. b. e.
- Officia maxima domus regiæ conceduntur magnatibus. partita. 2. folio. 21. b. f.
- p. [41]
  Officia regia expirant morte regis: illa verò quæ iuriſsdictionem habent ordinariam minimè. p. 2. fol. 39. b. e.
- Officia perpetua non põt reuocare ſsucceſsſsor in regno. p. 2. fol. 46. a.
- Officia publica potius debent dari nobilibus, quã plebeis. p. 2. fo. 58. a. e.
- Officiarij regis habẽtes poteſstatem condẽnandi ad mortem, vel ad mẽmutilationem, non poſsſsunt durante adminiſstratione, niſsi de crimine ratione officij commiſsſso accuſsari. poteſst tamen rex contra eos inquirere & caſstigare. p. 7. fol. 6. a. *. i.
- Officiarij regis qualiter iurare debeant. p. 2. fol. 28. b. *. 2.
- Officiarij regis licèt creentur ad beneplacitum regis, non tamen debent deſstitui ſsine cauſsa iuſsta. p. 2. fol. 3o. b. h.
- Officiarios regis qui percuſsſserit vel occiderit an incurrat crimẽlæſsæ maieſstatis. p. 2. fol. 51. a. b.
- OMNISſstatus hominum in perpetuo motu eſst. p. 1. fol. 7. a.
- Omnis Chriſstianus debet ſscire Aue Maria & Pater noſster. partita. 1. folio. 23. b. *. 1.
- Omnis Chriſstianus peccans duplici vinculo aſstringitur. p. 1. fo. 23. b. b.
- Omne quod eſst contra conſscientiam præcepti ædificat ad gehennam. p. 1. fol. 21. a. k.
- Omnes tenentur de occiſso etſsi vnus tantum vulneraſsſset. p. 2. fol. 51. b. f.
- Omnes tenentur currere ad extinguendum ignem. ibid. i.
- Omnia noua placent. p. 1. fol. 10. a. a.
- ONVS probandi vſsum vel cõſsuetudinem, vel legem fori cui incumbat. p. 1. fol. 13. a. q. per totum.
- OPEM ferens maleficio qualiter puniatur. p. 7. fol. 52. b. g. per totũ. & fol. ſsequen. a. a.
- OPERAE obſsequiales in quo conſsiſstunt. p. 4. fol. 58. a. a.
- Operæ obſsequiales quę conſsiſstunt in non faciendo de iure partitarum tranſseunt ad hæredes extraneos: de iure verò communi minimè tranſseunt. p. 4. fol. 57. b. k.
- Opus nouum qualiter dicatur fieri, & quis illud poſssit nuntiare. par. 3. fol. 181. b. *. 2.
- Operis noui nuntiatio vt teneat opus eſst, ꝙ fiat his qui ſsunt in opere. p. 3. fol. 182. a. l.
- Opus nouum ſsi plures inſsimul faciant ſsufficit vni nuntiari: ſsed fi loco plurium fiat, & vnus ex ſsocijs nomine ſsuo nuntiet, nõ prodeſst alijs. ibidem. *. 1.
- Opus ſsi fiat in loco publico quilibet de populo poteſst nũtiare, niſsi mulier aut pupillus. ibid. *. 2.
- Opus nuntiari non poteſst reficienti canales vel fiſstulas, aut aquæductũ licet cum præparatorijs præſstet impedimentum. p. 3. fol. 183. a. *. 1.
- Operis nuntiationis effectus eſst, quod ſsiue iuſstè ſsiue iniuſste nuntiatum eſst non poteſst amplius opus fieri ſsine iudicis mandato. ibid. *. 2.
- In certis tamen caſsibus fieri poteſst nuntiatio. ibid. h.
- Operis noui cauſsa qualiter ſsit terminanda. ibid. *. 3.
- Opus factum ex quo damnũ infertur prædio vicino, ſse vendat̃ prædiũ poteſst prohiberi per eum cui damnum infertur. partita tertia. folio. 184. b. *. 3.
- Opus factum ſsi intra. 15. annos poſstquã eſst factum demolitur culpa artificis cecidiſsſse cenſsetur. p. 3. fol. 185. b. *. 1.
- Operariita quis debet in re ſsua ne alteri damnum det: aliâs illud opus per iudicem deſstruetur. ibid.
- Opus quid ſsit. p. 2. fol. 11. b. *. 2.
- Opus triplicis generis eſst, interius, exterius, & medium. ibid.
- OPTIONE alicuius rei legata, non poteſst legatarius poſstquam ſsemel elegit amplius variare. p. 6. fol. 65. a. *. 1.
- Optione ſserui duobus legata, ſsi diſscordent in electione mandet iudex ſsorte dirimi. p. 6. fol. 65. b. *. 1.
- ORATIO ſspecialis an plus proſsit defunctis quam generalis. p. 1. fol. 104. b. i. per totum.
- Orator quis dicatur. p. 2. fol. 59. a. d.
- ORDINES ſsuccepturi cuius ætatis eſsſse debeant. p. 1. fol. 59. a. *. 2.
- Ordines qui furtiuè recipit qualiter puniatur. ibid. b. *. 1.
- Ordinibus ſsucceptis priuatur qui in non ſsucceptis miniſstrat. ibi. *. 2.
- Ad ſsacros ordines quales perſsonæ promoueri non poſsſsunt. partita. 1. fo lio. 55. b. *. 1.
- ORIGENES erroneè poſsuit pœnam damnatorum non eſsſse perpetuam, ſsimiliter nec gloriam beatorum. p. 1. fol. 14. b. a.
- Originale peccatum quare animæ imputetur, cùm illud contrahatur tantum ex carnis corruptione. p. 1. fol. 15. b. e.
- ORNAMENTA Eccleſsiæ non ſsunt ad humanos vſsus conuertẽda, & qualiter debeant tractari. p. 1. fol. 31. a. *. 1.
- Quare inde clerici non poſsſsunt facere burſsas, vel alia huiuſsmodi. ibi. f.
- ORPHANVM qui pietate motꝰ recipit, nihil ab eo petere poteſst: debet tamen ei orphanus reuerentiam omnibus diebus vitæ ſsuæ. p. 5. fol. 82. a. *. 1.
- Orphanus quis dicatur, & an requiratur, ꝙ ſsit minor quatuordecim an nis? p. 3. fol. 17. a. b.
- OSCVLA & amplexus ſsunt præludia veneris. partita ſsecunda. folio. 42. b. a.
- Oſsculum eſst pars adulterij. p. 2. fol. 42. b. a.
P.
- PACTVM inter coniuges, vt mulier teneatur ſse & filios ſsuos alere, an valeat. p. 4. fol. 29. a. b.
- Pactum de non petendo debitum excedens ſsummam. 500. aureorum non exigit inſsinuationem ſsecundum magis communem opinionem. par. 5. fol. 14. a. o.
- Pactum legis commiſsſsoriæ in pignoribus reprobatur. p. 5. fol. 24. b. *. 1. &. o. per totum.
- Pactum inter aduocatum & cliẽtulum de quota litis eſst improbatum. p. 3. fol. 41. b. *. 1.
- Pactum legis commiſsſsoriæ quid operetur in venditione. p. 5. fol. 24. a. c.
- Pactum illud valet, vt ſsi ante traditionem res deterioretur, periculũ ſsit venditores. ibid. *. 1.
- Pactum nudum producit obligationem efficacem ad agendum. pár. 5. folio. 61. a. a.
- Per pactum renuntiari non põt præſscriptioni. p. 3. fol. 165. a. f.
- Pactum de non petendo de iure antiquo tollit ipſso iure obligationem naturalem & ciuilem. p. 5. fol. 97. b. e.
- Pactum de cohabitando certo loco valet contra id quod hr̃ in. l. Titio centum. la. 2. ff. decondi. & demonſstra. p. 3. fol. 112. a. d.
- Pactum vt quandocun vẽditor pecuniam offeret rem recuperet quo tempore præſscribatur. p. 5. fol. 25. a. a.
- Et ex hoc pacto datur vtilis rei vendicatio venditori etiam contra ſsecũdum emptorem. ibid. g.
- Vel actio ad intereſsſse contra primum emptorem. ibid.
- Pactum inter procuratorem & dominum, vt reddãtur procuratori etiã damna, quæ ſsua culpa vel contumacia obuenerunt, ſsecus ſsi dolo, rectè valet. p. 3. fol. 38. a. m.
- Pactum manus iniectionis propria authoritate, vt valeat tria requiruntur. p. 5. fol. 26. b. l.
- Pactum appoſsitum in contractu matrimonij vt vir habitet in certo loco, an valeat. p. 4. fol. 15. b. l.
- Pactum vt re data in dotem æſstimata, periculum ſsit mulieris valet. p. 4. folio. 33. b. h.
- Pactum vt vxor ſseipſsam alat, & maritus habeat dotem & eius fructus valet. p. 4. fol. 36. b. d.
- Per pactum fieri non poteſst vt ædificium non cadat ſsolo. partita. 3. folio. 164. a. f.
- Pactum illud valet, vt ſsi infra præfixum terminum nõ ſsoluatur talis res vel domus ſsit empta creditori. p. 5. ſsol. 24. b. n.
- Sed an poſssit fieri tale pactum cum fideiuſsſsore? ibid.
- Pactum appoſsitum de reſstituenda re vendita, quandocun pretium reddatur ſseruandum eſst. ibi. *. 2.
- Pactum appoſsitum vt res vendita certis perſsonis non alienetur non valet. p. 5. fol. 55. b. *. 1.
- Ex eo tamen peti poteſst pœna vel intereſsſse. ibid. a.
- Sed nec tale pactum tranſsit in hæredes. ibid.
- Pactum de lucranda dote procedit etiam ſsi alter coniugum ingreditur religionem. p. 4. fol. 35. b. b.
- Pactum de dote debet ſseruari ſsecundum locum vbi contractum eſst, nõ vbi coniuges habitãt. ibid. *. &. f. per totum.
- Per pactum nemo ſse facere poteſst criminoſsum eius criminis, quod non commiſsit. p. 7. fol. 22. b. c.
- Pactum gratuitum rectè poteſst fieri ſsuper crimine adulterij: tranſsactio verò fieri non poteſst. p. 7. fol. 11. b. b
- Per pactum non poteſst tolliius ſsanguinis, licet ſsucceſssionis bene poſsſsit. p. 7. fol. 101. b. *. 8.
- Pactum gratuitũ nec tranſsactio non tenet niſsi inſspectis & cognitis verbis teſstamenti vel codicillorum. p. 6. fol. 11. b. e.
- Per pactum non poteſst auferri libera teſstamenti factio. p. 3. fol. 59. b. g.
- Pactum de non petendo extenditur ad hæredes licèt ab eis non fuit facta mentio. p. 3. fo. 70. b. *. 1.
- Pacta appoſsita contra leges vel bonos mores non valent. partita quinta. fol. 85. b. *. 1.
- PALATIVM quid ſsit & vnde nomen habeat. p. 2. fol. 29. b. *. 1.
- In palatio quomodo ſse gerere oporteat in dictis & factis. partita. 2. folio. 29. b. *. 2.
- PALAM aliquid fuiſsſse dictum, quando dicatur. p. 2. fol. 34. b. b.
- Palam quod ſsit grauius punitur quam quod clam. ibid.
- PAPA per manus. S. Petri, cuius ſsucceſsſsor exiſstit, quam poteſstatem acceperit à Chriſsto. p. 1. fol. 33. a. l.
- Papa dicitur Apoſstolicus, quia locum Petri Apoſstoli tenet. ibid. *. 2.
- p. [42]
  Papa aliquid attentans contra vniuerſsalem ſstatum Eccleſsiæ, non eſst ſsu ſstinendus. p. 1. fol. 133. b. k.
- Papa an habeat dominium omnium Eccleſsiarum & rerum ipſsarum. p. 1. fol. 34. a. q.
- Papam eſsſse quare fuit neceſsſsarium. p. 1. fol. 33. a. i. &. k.
- Papa an licite poſssit diſspenſsare cum bigamo. p. 1. fol. 34. b. m.
- Papa non poteſst nec debet contra ea quæ ſsunt à Deo ſstatuta ire. p. 2. fo. 2. a. col. 2. in prin.
- Ne in his quæ eſsſsent contra generale ſstatutum Eccleſsiæ. ibid.
- Papa quam poteſstatem habeat in imperatorem ac reges. ibidem. b. colu. 2. i. & ſsequen.
- Papa poteſst ſstatuere & exercere iuriſsdictionem cõtra laicos ratione criminis commiſssi contra ſstatum eccleſsiæ. p. 4. fol. 55. b. a.
- Papa idem eſst quod pater patrum, & quare ita dicatur. partita prima. fol. 33. b. *. 1.
- Papæ nomen tempore antiquo commune fuit ommibus Epiſscopis. ibidem. h.
- Papa maior eſst adminiſstratione. D. Paulo. p. 1. fol. 34. b. m.
- Papa an poſssit Iudæis concedere licentiam fœnerandi Chriſstianis. p. 5. folio. 79. b. a.
- Papa non poteſst diſspenſsare, ne quis confiteatur homini. p. 1. fo. 21. b. a.
- Papa non poteſst totaliter priuare Eccleſsiam imperatore. partita. 2. folio. 2. a. f.
- Papa non poteſst priuare electores imperij. ibid.
- Papã potuiſsſse tranſsferre imperium à Græcis in Germanos. Albericus dubitat. ibidem.
- Papa in quibus caſsibus ſsolus diſspenſsat & non alius. p. 1. fol. 33. b. *. 2.
- Papa ſsolus poteſst quem liberare à voto. ibid. fol. 34. a. f.g.
- Papa & Epiſscopus in quo differunt quantum ad diſspenſsationem voti. ibidem.
- Papa ſsolus diſspenſsat ſsuper defectu ætatis. ibid. m.
- Papa poteſst tollere res vnius Eccleſsiæ, & dare alteri etiam ſsine cauſsa. ibi dem. b. col. 1. in prin.
- Papæ tamen non licet res Eccleſsiæ prodigaliter alienare, vel ex illis dita re ſsuos conſsanguineos. ibid.
- Papa concurrit cum omni prælato in poteſstate & iuriſsdictione. ibid. b.
- Papa poteſst quolibet tempore quemlibet ordinem conferre. partita. 1. folio. 35. a. e.
- Papa cum quibus perſsonis non conſsueuit diſspenſsare. ibid. *. 1.
- Papa ſsi volet poteſst diſspenſsare cum homicida voluntario. ibid. q.
- Papa non poteſst eligere ſsibiſsucceſsſsorem: ſsed eius electio fit per cardinales. ibidem. *. 2.
- PARENTES qualiter ſsuccedunt filijs morientibus inteſstatò. p. 6. folio. 90. b. *. 1. &. d.
- Parentela an poſssit probari per auditum. p. 4. fol. 27. a. col. 1. in prin.
- PARRICDIVM quali pœna caſstigatur. p. 7. fol. 31. b. *. 1. &. g.
- PARROCHIALIS presbyter, qui, propter multitudinem populi non poteſst omnium confeſssiones audire, an poſssit alios ſsacerdotes aduocare, qui eum adiuuent. p. 1. fol. 20. b. col. 1. in prin.
- PARIETEM ruinoſsum de quo domui vicini damum imminet iu dex debet facere demoliri habita priꝰ informatione. p. 3. fol. 184. a. *. 2.
- PARTVS ancillæ vel animalis vi arrepti, penès bonæ fidei poſsſseſsſsorem conceptus & natus poteſst per eum vſsucapi: niſsi ſsciuerit ante con ceptionem non eſsſse vendentis. p. 3. fo. 166. a. *. 1.
- Si tamen ſsit partus aditus apud bonæ fidei poſsſseſsſsorem fit partus furti uus, quoad vſsucapionem. ibid. d.
- Partus quando eſst geminus quis debet præferri in maioria. parti. 7. folio. 99. b. i.
- Partus animalis rectè poteſst emi. p. 5. fol. 17. b. *. 3.
- Parrui imminet periculum ex acceſsſsu viri ad vxorem tempore conceptionis. p. 2. fol. 68. b. f.
- PASTORIS iuramentum non ſsufficit ad probandum mortuum pecus ſsine culpa ſsua. p. 5. fol. 43. a. p.
- Paſstores tenentur de deterioratione gregis, ſsi culpa & negligentia non eligant aquas ſsanas & paſscua commoda. p. 5. fol. 43. a. *. 1.
- PASCVA dicuntur in quibus haberi poteſst vſsus paſscendi, & alius fructus non percipitur. p. 3. fol. 105. b. a. &. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- Paſscendiius qui habent in tranſsitu pecorum, poſsſsunt per vnũ diem & noctem tranſseundo de vna ſstrata ad aliam paſscere. p. 3. fol. 91. b. b.
- PATRINVS qui puerum leuat de ſsacro fonte aſsſsumit ſsibi officiũ Pædagôgi. & ideo tenetur ad habendam curam de ipſso. p. 1. fo. 17. b. a. &. p. 4. fol. 20. a. c.
- Patrinus in baptiſsmo debet eſsſse vnus & non plures ibid. *. 1.
- PATRITIVS quis dicatur. p. 4. fol. 50. a. *. 2.
- PARTITARVM libri quàm corruptè antea legebantur, & quanto cum labore nunc emendati in lucem exierint. p. 1. fol. 9. b. m.
- PATER ſsi diſssipat bona ſsua propria & libera, filij ſsui poſsſsunt petere ſsibi aliquid aſssignari: vnde viuere poſssint. p. 1. fol. 109. b. a.
- Pater ſsi dilapidat bona regni, an propterea filius poſssit inſsurgere aduerſsus patrem. p. 2. fol. 44. a. b.
- Pater quando alienat bona ſsubiecta reſstitutioni veluti bona maioriæ vel feudalia, an filius hæres patris poſssit contrauenire & illa petere. p. 5. fol. 90. a. a.
- Pater quauis ſsit ſsub aui poteſstate: tamen ſsuccedit filio ab inteſstat exclu ſso auo paterno. p. 6. fol. 91. a. b.
- Pater qui mortua vxore dotem eius retinet, an videatur adire hæreditatem nomine filiorum. p. 5. fol. 107. b. e.
- Pater quos filios tenetur alere & quos non. p. 4. fol. 53. a. *. 1.
- Pater qui religionem profeſsſsus eſst non poteſst quem ex filijs meliorare in tertio bonorum, quia grauaretur monaſsteriũ. p. 6. fol. 7. b. b.
- Patrisfamilias appellatione intelligitur Dominus domus. partita. 7. folio. 97. b. *. 1.
- Pater an teneatur alere filium qui conſsumpſsit partem ſsuam prodigaliter. p. 4. fol. 52. a. g.
- Pater non tenetur ad pœnam pecuniariam in qua filius condemnatur pro delicto etiam reſspectu legitimè. p. 4. fol. 52. a. m.
- Pater ſsi commiſsit crimen læſsæ maieſstatis, filius non perdit beneficia. p. 2. fol. 22. d.
- Pater debitor filiæ non debet filiam dotare. p. 4. fol. 29. b. k.
- Pater tenetur filiam, quam habet in poteſstate in matrimonium dare & dotare. p. 4. fol. 31. b. *. 1.
- Pater in quibus caſsibus non tenetur dotare filiam. ibid. b.
- Pater diſssipans fideicommiſsſsum cogitur illud reſstituere filio ante conditionis euentum. p. 2. fol. 44. a. b.
- Pater adulteræ poteſst occidere adulteram & filiam in ſsua vel generi do mo repertam, nec poteſst vno dimiſsſso alium dimittere. partita. 7. folio. 69. a. *. 1.
- Pater dotans filiam vltra congruentiam licet ſsit ipſsa diues, de ſsuo ſsemper dotare præſsumitur. p. 4. fol. 31. b. b.
- Pater ſsi inſstituat hæredes duos filios, & vni inſstituto alium ſsubſstituar, & moriatur inſstitutus neceſsſse habet ſsubſstitutus pupillariter omnia bona pupilli agnoſscere: nec poteſst paterna adire, & alia repudiare. p. 6. folio. 3. 0. a. *. 1.
- Pater ſsi vendit immobilia filij, datur recurſsus ad ea. p. 2. fol. 44. a. b.
- Pater poteſst in teſstamento filios ſsuos naturales legitimare dicendo ſse velle eos eſsſse legitimos hæredes. p. 4. fol. 44. a. *. 1.
- Paterſsamil. neceſssitate conſsectus poteſst filium vendere vel pignorare: mater verò non poteſst. p. 4. fol. 48. a. *. 2.
- Etiam obſseſsſsus in caſstro comedere filium poterit. ibid.
- Non tamen hoc procedet in filio presbytero. ibid. k.
- Et venditum filium poterit recuperane offerendo pretium. ibid. b. *. 1.
- Pater ſsi promiſsit dare mihi vnam ex filiabus ſsuis in matrimoniũ poſsſsum eligere quam voluero. p. 4. fol. 6. b. *. 1.
- Et ſsi ante electionem cum vna earum coiero cum ea compellor contrahere. ibidem.
- Pater in quibus caſsibus non habet vſsumfructum in bonis filij. p. 4. fol. 47. b. b. per totum.
- Pater ſsi filium expoſsuit, non poteſst eum ab alimentante repetere. p. 4. fol. 54. *. 2.
- Pater poteſst filium ab alio detentum vel vagantem iudicialiter reducere ad ſsuam poteſstatem. p. 4. fol. 48. b. *. 2.
- Pater non poteſst à filio iudicialiter conueniri, niſsi cauſsa caſstrenſsis peculij. ibidem. *. 3.
- Pater plures habens filios ſsi dicat quod facit maioriam de bonis ſsuis in filium ſsuum intelligitur de maiori. p. 2. fol. 44. a. d.
- Pater ſsi eſst rebellis patriæ licite aduerfus eum inſsurgit filius. partita. 2. fol. 59. a. a.
- Pater poteſst comedere filium propter neceſssitatem. ibid. b.
- Pater non poteſst donare vel legare. pluſsꝗ̈ quintam ſsiue in vita ſsiue in morte. p. 5. fol. 13. a. h.
- Pater prohibitus non donare vltra quintam an intelligatur etiã id non poſsſse de fructibus qͦs percipit in vita ſsua de bonis proprijs. b. ibid.
- Pater ſsi plures donationes faciat minutas, an illæ debeat̃ non cõputari in quinta debẽt, niſsi ſsimul iunctæ magnæ donationi æquiualeat̃. ibi.
- Pater ſsi dilapidet bona an filij poſssint peteri vt ſsibi aſssignetur poſsſseſsſsio pro alimentis. ibid. a.
- Pr̃ ſsi multa ꝑdidit in ludo an poſssint filij reuocarevſs ad legitimã. ibi.
- Pater ſsi legat ſspurio cũ capere potuerit nõ valet legatũ: ex qͦprohibet̃ te ſstator vitio ſsuo & non alieno teſstari. p. 6. fo. 19. b. col. 1. in prin.
- Pater an poſssit excludere filium ab hæreditate ſsibi delata, repudiando, vel nolendo eam adire. p. 6. fol. 41. a. h.
- Sed quid in filio recuſsante adire hæreditatem ſsibi delatam, an ſsimiliter pater poterit excludi. ibid. i.
- Pater poteſst filio naturali, vel extraneo patrem non habenti, dare in teſstamento tutorem, qui eum & bona in quibus eum inſstituit adminiſstret. p. 6. fol. 104. b. *. 2.
- p. [43]
  PATIENTIA ſsola non arguit conſsenſsum. p. 1. fo. 9. a. c.
- Patientia quid ſsit, & qualis debeat eſsſse. p. 2. fo. 13. b. f.
- PATRIA poteſstas eſst diuino nexu copulata. p. 4. fo. 16. b. i.
- Patria poteſstas eſst ius quod habet vir in liberos ſsuos. ibid. *. 3.
- Patria poteſstas quomodo conſstituitur. p. 4. fo. 47. a. *. 3.
- Patria poteſstas quibus modis diſsſsoluitur. p. 4. fo. 49. a. *. 1. &. 2.
- Patria poteſstate liberantur filij ſsi pater contrahit incæſstas nuptias. p. 4. folio. 50. a. *. 1.
- Patriæ poteſstatis & emancipationis differentia hodie ſsublata eſst in ſsuc ceſssione ab inteſstato. p. 6. fo. 20. a. b.
- Patria ſsua cuique dulciſssima eſst. p. 2. fo. 68. a. g. &. p. 4. fo. 60. a. c.
- Patriæ plus naſscimur quam patri. l. 1.§. &. generaliter. ff. de vent. in poſs. mitt. p. 2. fol. 68. a. f.
- PATRIMONIVM Regis triplex eſst. p. 2. fo. 53. b. b.
- PATRIARCHA extra patriarchatũ ꝗd põt facere. p. 1. fol. 37. b. *. 1.
- Patriarcha ibi debet conſstitui, vbi aliqua gens ad fidem conuertitur, vt nuper à papa conſstitutus fuit Patriarcha Indiarum Maris Occeani. p. 1. fo. 37. a. b.
- Patriarcha quis quis dicatur. P. 1. fo. 35. b. *. 2.
- Patriarchæ proximi ſsedere debent papæ & præferuntur cardinalibus, excepto cardinali Hoſstienſsi qui præfertur patriarchæ. p. 1. fo. 35. a. k.
- Patriarcha quam poteſstatem habeat in Archiepiſscopos, & Epiſscopos. &c. ibid. fo. 36. a. *. 1. & per totam paginam.
- Patriarchæ concilium qualiter, & quando conuocare poſsſsunt. ibidẽ. k. per totum.
- Patriarchę munus & poteſstas. p. 1. fo. 37. a. *. 1.
- Patriarchales ſsedes antiquæ ſsunt quatuor Conſstantinopolitana, Alexandrina, Antiochena, Hieroſsolimitana ſsunt & aliæ duæ additæ, Aquilenſsis & Grandenſsis. p. 1. fo. 136. b. *. 2.
- Patriarchales quatuor ſsedes deſsignant quatuor Euangeliſstas. ibidem fol. 37. a. a.
- PATRONVS quibus modis perdit ius quod habet in libertum. p. 4. fo. 58. b. *. 2. & fo. ſseq. a. a.
- Patroni quando variant in pari numero, vt quia vnus præſsentat vnum alius alium, epiſscopus habet optionem inſstituendi quem velit. p. pri ma fo. 118. b. c.
- Patronos plures habere an ſsit vtilius eccleſsiæ quam vnũ habere. ibid. d.
- Patroni quos clericos debent præſsentare. ibid. *. 1.
- Patroni eccleſsiarum cathedralium quare dicantur Reges Hiſspaniæ. p. 1. fol. 39. a. c.
- Patronus dicitur quaſsi pater oneris. p. 1. fo. 113. b. *. 1.
- Patronus vter erit, an iille qui cæpit ædificare eccleſsiam & deſstitit, an vero qui eam in choatam perfecit. p. 1. fo. 114. a. c.
- Patronus non poteſst præſsentare extraneum, ſsi in diœceſsi eſst idoneus. ibidem. b.c.
- Patronus ad præbendas canonicorum & aliorum citra prælatum habet pręſsentationem. ibid. d.
- Patrono quis honor debeatur. ibid. i.
- Patronus quando poſssit vti rebus eccleſsiæ. ibid. *. 1. &. k.
- Patroni conſsenſsus non requiritur neceſsſsario in alienatione rerum eccleſsiæ. p. 1. fo. 115. a. a.
- Patronus non debet vſsurpare decimas, & oblationes eccleſsiæ. ibid. *. 1.
- Patronus an priuetur iure præſsentandi ſsi pręſsentat indignum. p. prima folio. 115. b. c.
- Patronus laicus poteſst variare vno præſsentato, alium præſsentando: ita ꝙ non variet in malum. ibid. *. 1.
- Sed an poſssit dari aliqua cautela vt non poſssit variare. p. 1. fo. 116. a. a.
- Patrono licet permittatur variare, procedit accumulando non totaliter à prima præſsentatione recedendo. ibid. b.
- Patrono clerico vel religioſso quare non eſst permiſsſsum variare in præſsentatione clerici inſstituendi. ibid. *. 1.
- Patronus non poteſst ſse ipſsum præſsentare. ibidem.
- Patronus ſsi vnus ſsit clericus alter laicus an poſsſsunt variare. ibid. l.
- Patroni quando plures præſsentant diuerſsos clericos in diſscordia inſstituetur à maiore præſsentatus. p. 1. fo. 117. b. *. 1.
- Patronos diſscordantes in præſsentatione inſstituendi ad quod vſs tempus teneatur expectare ipſse epiſscopus. p. 1. fo. 118. a. *. 1. &. a.
- Sed an durante tempore ad præſsentandum epiſscopus poſssit ponere œconomum? ibid.
- Patrono negligente vel mortuo ſsine hærede, ius prouidẽdi ad illum ad quem pertinebat inſstitutio. p. 1. fo. 118. b. e.
- Patroni omnicura, & diligentia debent aduertere ne eccleſsia damnum patiatur. p. 1. fo. 114. b. *. 2.
- Patronatus ius eſst indiuiſsibile, & cuilibet ex patronis competit in ſsolidum. p. 1. fo. 118. a. *. 2.
- Patronatusius in diuiſsione hæreditatis an poſssit per iudicem vni adiudicari. ibidem. f.
- Patronatus ius quibus modis acquiritur, & quod ius habeat patronus in eccleſsia. p. 1. fo. 113. b. *. 1. & fo. ſseq. per totum.
- Patronatus ius (vt definit Gofredus) eſst authoritas, vel poteſstas proueniens ex beneficijs ante conſsecrationẽ eccleſsiæ collatis. ibid. i.
- Alias diffinitiones vide. ibidem.
- Patronatus ius quibus modis tranſsit de vna perſsona in aliam. p_... folio. 116. b. *. 1. & fo. 117. a. *. 1.
- In iure patronatus ſsucceſssio fit in ſstirpes, & non in capita. ibid. e.
- Sed an hoc procedat in collateralibus, & baſstardis? videt̃ ꝙ ſsic. ibi. &. f.
- In iure patronatus ſsuccedunt tam maſsculi quam fœminæ. ibid. g.
- Sed an valeat ordinatio à fundatore facta quod tranſseat tantùm ad hæredes maſsculos? videtur ꝙ ſsic ibid.
- Patronatus ius non retinet filius, ſsi renuntiat hæreditati paternæ. ibidem.
- Patronus poteſst donare ius ſsuum compatrono ſsine cõſsenſsu Epiſscopi. ibid. i. &. k.
- Patronatus ius quando tranſseat in venditione alicuius rei. ibid. l.
- Patronatus ius tranſsit in alium, locatione, pignore, miſssione in poſsſseſsſsionem pendente lite. p. 1. fo. 117. a. d.e.i.
- Patronatus ius quibus de cauſsis eccleſsia tribuit laicis. p. prima. fol. 118. b. *. 1. &. b.
- Ius patronatus eccleſsiaſsticum. ibid. a. col. 1. in princi.
- PATROCINARI & patrocinium vide in dictione aduocatus.
- PAVLI locus. 1. ad Corinth. cap. 3. de fœno ligno & ſstipula declaratur. p. 1. fo. 21. b. col. 2. in princ.
- PAVPER quis dicatur. p. 7. fo. 30. a. f. &. p. 3. fol. 148. b. b.
- Pauperibus melius eſst dare quam eccleſsię cęteris paribus: ꝗa homo nõ eſst propter eccleſsiam: ſsed eccleſsia propter hominem. p. prima fol. 45. a. col. 2. in medio.
- Pauperes inuenti in officio præſsumuntur affectaſsſse officium. p. 2. folio. 21. b. b.
- Paupertas prodeſst ad manſsuetudinem. p. 2. fo. 18. a. d.
- PAX eſst diſscordia finis & eſst duplex, vna verbalis cum amplexu alia verbalis cum oſsculo. p. 7. fo. 45. a. *. 2.
- Pax eſst contractus ſstricti iuris, ſsicut & tranſsactio. p. 2. fo. 63. b. b.
- Pacẽ nõ rũpit ꝗ in cõfinibꝰ ſsuis caſstrũ ædificat, vf fortificat. p. 2. f. 63. b. b.
- Pacem qui rumpit, ſsi requiſsitus damna non emendet perdit caſstra poſsita ſsub fidelitate. ibid. c.
- PAVONES ſseu aliæ feræ quę habent conſsuetudinẽ eundi, & redeũdi, tandiu in noſstro dominio remanent quandiu illam conſsuetudinẽ non deſserant, alias primo occupanti conceduntur, p. 3. fo. 159. b. *. 2.
- PECCATVM adeo nullum eſst veniale, quod nõ fiat criminale dũ placet. p. 1. fo. 21. b. col. 2. in prin.
- Peccata omnia accuſsantur in homine à timore, & cupiditate, vt ait diuus Auguſstinus. p. 7. fo. 2. a. a.
- Peccata venialia quibus ex cauſsis nõ tenetur quis cõfiteri. p. 1. fo. 21. b. a.
- Peccatorum differentia, & quæ irregularitate inducunt & quæ non. p. 1. fo. 42. a. *. 1. & ibi. e. per totum.
- Peccatum notorium duplicem inducit irregularitatem. ibid. b.
- Peccatum occultum dicitur quod probari non poteſst. p. 1. fo. 60. b. g.
- Peccando tripliciter erratur contra Deum meditando conſsentiendo, & faciendo. p. 1. fo. 21. a. *. 1.
- PEDAGIA quare permittuntur principibus. p. 1. fo. 3. a. o.
- Pedagia qui exigunt à tranſseuntibus debent retinere itinera tuta: nam de robaria quæ in huiuſsmodi locis fit tenentur. p. 3. fo. 91. a. d.
- PERSONAE quæ excuſsantur à pœna iuris in delictis perpetratis. p. 1. fo. 10. a. *. 1.
- PECVLIVM caſstrẽſse dicitur ſsolùm in eo ꝗ lucratus eſst illud in caſstris. p. 2. fo. 41. a. a.
- Peculium caſstrenſse quæ perſsonæ hodie dicantur habere. p. 3. fol. 3. b. c.
- Peculium profectium quid ſsit. p. 6. fo. 99. b. c.
- Peculium profectitium in quibus caſsibus non ſsit conferendum fratribus. ibidem.
- Peculium caſstrenſse nec quaſsi caſstrenſse aut aduentitiũ tenetur frater cõ ferre. p. 6. fo. 100. b. *. 1.
- Sed an libros teneatur conferre ſsibi à patre donatos cauſsa ſstudij. ibid. g.
- Peculium caſstrenſse quæ perſsonę propriè dicãtur habere. p. 4. fo. 48. a. f.
- PECVNIA commodata vt ſspecies, an poſssit retineri pro debito. p. 5. folio. 7. a. e.
- Pecuniam Regis qui recipit eam in certis locis expenſsurus, ſsi eam conuertit in vtilitatem propriam, licet non committat furtum, vltra tñ re ſstitutionem ſsoluet in pœnam eius tertiam partẽ. p. 7. fo. 50. b. *. 1.
- PENVRIA rerum magis ex negligentia, quam ex temporum nralitia paouenit dicit caſssiodorus. p. 2. fo. 69. a. d.
- PENSIONES vacant per contractum masrimonij etiam ſsi ſsimpliciter nullo adiecto onere ſspirituali ſsunt cõſstitutæ. p. 1. fo. 63. a. g. in fin.
- PEREGRINORVM qui moriunt̃in itinere qualiter aſsſseruari de. beant, & quomodo de eis ſsi diſsponendum. p. 6. fo. 11. a. *. 1.
- Peregrinus quis proprie dicatur. p. 1. fo. 151. a. *. 2
- p. [44]
  Peregrini liberam habent teſstandi facultatem. p. 6. fol. 10. b. *. 3.
- Et corum teſstamenta tenebunt cum duobus teſstibus. ibid. i.
- Peregrinorum cauſsæ breuiter & ſsummariè ſsunt terminandæ. p. 6. folio. 11. a. *. 2.
- Peregrini qualiter ſse in itinere gerere debent. p. 1. fo. 151. b. *. 1.
- Peregrini, & eorum res quibus priuilegijs gaudeant. ibid. *. 2.
- PERIVRVS non eſst rex, qui in damnum, vel detrimentum ſsui regni iurauerit, ſsi iuramentum non ſseruet. p. 3. fo. 63. b. *. 1.
- De periurio voluntario, aut iudiciali iuramento ſsolus Deus eſst vltor. p. 3. fo. 62. b. *. 2.
- PERMVTATIO quid ſsit. p. 5. fol. 35. a. *. 1. &. p. 3. fol. 104. b. a.
- Permutatio reſscinditur cælato vitio rei. ibidem. b. *. 2.
- Permutatio an dicatur ſsi permutatur nuda poſsſseſssio cum nuda poſsſseſs ſsione. p. 3. fo. 104. b. a.
- Permutatio non eſst ſsi detur res incerta pro incerta. p. 5. fo. 35. a. c.
- Ex permutatione oritur actio bonæ fidei. p. 5. fol. 35. b. l.
- Permutatio non eſst ſsi nuda poſsſseſssio cum nuda poſsſseſssione permutetur. p. 5. fo. 35. a. c. in fine.
- In contractu permutationis non eſst licitum pœnitere de iure Canonico. ibid. b. h.
- Permutantes beneficia, ſsi concluderent permutationem, non ſse reſseren tes ad conſsenſsum epiſscopi incurrerent ſsimoniam. p. 5. fo. 35. b. c.
- Permutans cum ſstipulatione compellitur rem tradere: ſsecus ſsi nudo pacto. ibidem. *. 1.
- Permutare poteſst qui poteſst, & vendere. p. 5. fo. 35. a. *. 2.
- PERPLEXITAS inimica eſst iuribus. p. 5. fo. 65. b. g.
- PERICVLVM rei æſstimatæ donatæ in dotem quando pertineat ad vxorem. p. 4. fo. 34. a. *. 1.
- Periculum & lucrum rei venditę pertinet ad emptorem etiam ante traditionem rei. p. 5. fo. 20. a. *. 1.
- Periculum rerum quæ conſstant numero, pondere, vel menſsura, pertinet ad venditorem ante numerationem ponderationem, vel menſsurationem. ibidem. *. 2.
- Periculum vel commodum rerum datarum in dotem ad quẽ ſspectet. p. 4. fo. 33. b. *. 2.
- Periculum rerum, quę non conſstant pondere numero, vel menſsura per tinet ad emptorem, etiam ante traditionem. p. 5. fo. 21. a. *. 1.
- Periculum rei venditæ ſsub conditione, ea pendente pertinet ad empto rem, niſsi deterioratio totam rem abſsorbeat. ibid. *. 2.
- PERTINENTIARVM appellatione veniunt omnia acceſsſsoria. p. 3. fo. 9. b. a.
- PETERE in iudicio, vide in dictione actor, & in dictione reus.
- Petens rem immobilem quæ nã debet exprimere in libello. p. tertia. folio. 9. a. *. 2.
- Petens hæreditatem quæ nam debeat in libello exprimere. ibid. b. *. 1.
- Petitio ſsi excedat ſsummam decem morapetinorum debet fieri in ſscriptis: ſsi non excedat verbo poteſst fieri. p. 3. fo. 13. b. *. 2.
- Petitiones quando plures inciderint in vno eodẽ proceſsſsu quæ prius ſsint tractandæ & expediendæ. p. 3. fo. 52. b. *. 1.
- PHLEBOTOMATVS qui fuerit decimo tertio februarij ab initio menſsis computando, non morietur illo anno ex febrili diſstemperantia & hoc obſseruabat Ioan. Andre. prout refert Antoni. p. prima. folio. 75. a. i.
- PIAE cauſsæ quos caſsus comprehendunt. p. 1. fo. 109. b. f.g. &. h.
- Pietatis commoda, & laus. p. 5. fo. 82. a. a.
- Pietatis gratia aliquid eſsſse datum quando præſsumatur. p. 5. fo. 82. a. b.
- PIGNVS rectèlegari poteſst, & illud tenetur luere hæres, vt detur legatario. p. 6. fo. 60. a. *. 1.
- Idem eſst de rebus obligatis pro debito hæreditario. ibid. e.
- Pignus ſsi legatur à creditore debitori, non cenſsetur legatum debitũ: ſsed ipſsum pignus. p. 6. fo. 61. b. *. 1.
- Sed quid è contra ſsi debitor rem pignoratam legat ereditori? ibid. g.
- Pignorando quis inſstrumentum emptionis vel donationis rei, intelligi tur rem pignorare ſsicut ſsi poſsſseſssionem rei creditori tradidiſsſset. p. 5. folio. 85. b. *. 3.
- Pignorare bis eandem rem nemo poteſst ſsine mandato, vel conſsenſsu pri mi creditoris. p. 5. fo. 85. a. *. 1.
- Pignorare poteſst quicunque habet poteſstatem obligandi. p. quinta folio. 84. b. *. 2.
- Poterit etiam ſsi non ſsit dominus: ſsed tantum ſsperet eſsſse. ibid.
- Pignorari non poſsſsunt animalia aratorio nec cætera ad culturam prædij. p. 5. fol. 84. a. *. 1.
- Pignorari non poteſst res aliena niſsi domino mandante, vel præſsente. p. quinta fol. 85. a. *. 1.
- Pignorari poſsſsunt, res corporales. & incorporales, tam natæ, quàm naſscituræ. p. 5. fol. 83. a. *. 1.
- Vnde colligitur quod iuriſsdictio, & ius patronatus, & ius pædagij, & quæcun iura incorporalia poſsſsunt pignori dari, & obligari. ibi. d.
- Pignorari quæ res non poſssint. p. 15. fo. 83. b. *. 1.
- Pignus propriè eſst res, quam alij obligamus tradẽdo maximè ſsi res mobilis: ſsed largo modo etiã immobilis põt dici pignus. p. 5. fo. 82. b. *. 2.
- Pignus eſst triplex conuentionale, iudiciale, & tacitum. ibid.
- Pignus ſsi vendat creditor fraudulenter minori pretio, petet ab eo debitor damna, & intereſsſse. p. 5. fo. 97. a. *. 1.
- Sed quid ſsi dolus tantum interuenit ex parte emptoris? tenebitur emptor ad ſsubſsidium. ibid. e.
- Pignus iudiciale in cauſsam iudicati non eſst obligatum, donec creditori tradatur: ſsed pignus conuentionale etiam citra traditionem ſsola con uentione obligatur. p. 5. fo. 85. b. *. 2.
- Pignus quibus modis tacitè contrahitur. p. 5. fo. 89. a. *. 1.
- Pignus prætorium non conſstituitur, niſsi quis in poſsſseſssionem mittat̃. p. 5. fo. 83. a. a.
- Pignus conſstituitur traditione inſstrumenti. p. 5. fo. 86. a. col. 1. in prin.
- Pignus per creditorem licitè venditum ſsi euincatur, non tenetur creditor: ſsed debitor de euictione: niſsi creditor de ea ſse obliget. p. 5. fol. 97. a. *. 2. &. l.
- Pignori obligare rẽ domini qualiter poſssit procurator. p. 5. fol. 84. b. *. 3.
- Mobilia tamen quę ſsernando ſseruari poſsſsunt non poteſst ſsine decreto iudicis. ibidem.
- Pignoris obligatio contrahitur inter abſsentes, vel præſsentes, per nuntiũ vel epiſstolam. p. 5. fo. 84. b. *. 1.
- PISCES inuenti in lacu, vel fonte rei venditæ tempore venditionis ſsunt venditoris. p. 5. fo. 21. b. *. 3.
- Pifces quare vita funguntur in aquis. p. 1. fol. 79. a. a.
- PLAGIVM committit qui ſscienter hominem liberum, vel ſseruum alienum vendidit. p. 7. fo. 54. a. f.
- Plagium & furtum in quo differunt. ibidem.
- PLATO dicebat beatas fore reſspublicas in quibus magiſstratus phi loſsopharentur. p. 2. fol. 15. b. b.
- POENA eſst emendatio pecuniaria, aut corꝑalis delicti. p. 7. f. 91. b. *. 1.
- Pœna in criminalibus quibus ex circunſstantijs ſsoleat mitigari. p. 7. folio. 93. b. c.f.
- Pœna criminalis eſst publicè infligenda reo præconizante præcone, genus maleficij commiſssi. p. 7. fo. 94. b. *. 3.
- Pœna conuentionalis non debet excedere duplum, licet in hoc ſsit controuerſsia inter doctores. p. 3. fo. 106. b. g.
- Pœna perpetui carceris imponitur à iure canonico in his caſsibus, in qui bus de iure ciuili pœna mortis inditur. p. 7. fo. 92. b. k.
- Pœna qualis debeat imponi ſsacerdoti coeunti cum filia ſspirituali. p. 1. folio. 24. b. b.
- Pœnarũ ſsunt ſseptẽ genera: quatuor maiora cętera leuia. p. 7. fo. 92. b. *. 1.
- Pœna non recognoſscentis dominium Regis. p. 2. fo. 37. a. a.
- Pœna an mitigetur propter timorem mortis. p. 2. fo. 57. a. h.
- Pœna indirectè ducit hominem ad virtutem. p. 3. fo. 2. b. h.
- Pœna non credentium quæ ſsit. p. 1. fo. 15. a. *. 1.
- Pœna eruitionis oculorum quo in delicto imponatur. p. 2. fo. 34. b. d.
- Pœna contra inobedientes mandatis Regis. p. 2. fo. 38. b. c.
- POENITENS an teneatur acceptare pœnitentiam moderatam à cerdote iniunctam. p. 1. fo. 23. a. a.
- Pœnitens publicè non põt ad ſsacros ordines promoueri. p. 1. fo. 57. a. *. 1.
- Pœnitens non dicitur qui peccandi animum non deponit. ibid.
- Pœnitentia locum habet in contractibus innominatis. p. 5. fo. 107. a. h.
- Pœnitentia, vt conſsulit Hoſstienſs. ſsemper eſst imponenda per contrarium: vt ſsuperbo humilitas. &c.p. 1. fo. 151. a. h.
- Pœnitentia non admittitur in arbitramento. p. 3. fo. 29. b. a.
- Pœnitentia eſst imponẽda ſsecũdum qualitatẽ ætatis. p. 1. fol. 22. a. f. &. b. a.
- Pœnitentia rectè admittitur ante litis conteſstationem. p. 3. fo. 15. b. f.
- Pœnitentia peregrinationis non eſst iniungenda ſseruo. p. 1. fo. 22. a. h.
- Pœnitẽtia eſst dolere de pctis cũ ꝓpoſsito nõ redeũdi. p. 1. fol. 19. b. *. 1. &. f.
- Pœnitentia non eſst iniungenda infirmo. p. 1. fo. 22. a. g.
- Pœnitentia non debet iniungi ſseruis qua dominis ſsuis reddantur inutiles. p. 4. fol. 15. a. c.
- Pœnitentia in quibus caſsibus in delictis non excuſsat. p. 7. fo. 92. a. e.
- Pœnitentia ſsolemnis pro quibus imponi debeat. p. 1. fo. 20. a. *. 1. &. b.
- Pœnitentia acrior eſst iniungenda literato, quam illiterato. p. 1. fo. 22. b. c.
- Pœnitentia triplex. p. 1. fo. 20. a. *. 1.
- Pœnitentia publica quæ. ibidem. h.
- Pœnitentiã qualẽ cuique debeat iniũgere debeat ſsacerdos. p. 1. fo. 22. b. i.
- Pœnitentiæ effectus quis. d. 1. fo. 23. b. c.
- Pœnitentiæ omnes hodie ſsunt arbitrariæ. p. 1. fo. 22. b. k.
- Pœnitentiæ falſsæ quæ dicantur. ibidem.
- POLLICETVR quis ſsæpe numero, quod ſsi ſsciret acceptum in nõ promitteret. p. 5. fo. 61. a. c.
- PONDERIBVS & menſsuris falſsis qui vtitur vendendo autemendo in pœnã facti reſstituet damna duplicata. p. 7. fo. 27. b. *. 1.
- Pondera & menſsuræ à natura trahere videntur originem. ibid. b.
- p. [45]
  POPVLVS non poteſst ſstatuere contra leges communes regni. p. 1. fol. 7. b.
- Populus nolens acquieſscere legibus principis ſsui poteſst cogi per papã. p. 1. fol. 9. a. c.
- Populus poteſst regem tyrannicè ſse gerentem deſstruere, vel refręnare. p. 2. fo. 4. a. col. 2. in prin.
- Populus qualiter debeat cuſstodire venientes in curiam regis. p. 2. folio. 51. a. *. 2.
- Populus debet cognoſscere Deum per fidem, & per ea quæ creata ſsunt. p. 2. fo. 32. b. *. 1. &. 2.
- Populus Romanus an poſssit imperatorem deponere. p. 2. fo. 4. a. a.
- Populus quemadmodum debeat cooperari in his quæ pertinent ad Regem. p. 2. fo. 36. a. *. 1. &. 2.
- Populus eſst hominum maiorum, mediorum, & minorum adunatio. p. 2. fo. 30. a. *. &. h.
- Populus debet obedire Regi in omnibus ijs quæ iuſsſserit. p. 2. fo. 38. a. *. 2.
- Populus qualiter debeat cuſstodire parentes, & conſsanguineos Regis. p. 2. fo. 5. b. *. 1.
- Populus qualiter debeat Regem honorare, etiam poſst mortem. p. 2. fol. 38. b. *. 1. & fo. 39. *. 1. &. 2.
- Populus quibus in rebus teneatur obedire Regi, & in quibus non. p. 2. folio. 38. b. a.
- Populus qualiter Regem nouum recipere, & honorare debeat. p. 2. fol. 39. b. *. 1. &. d.
- Populus quałr ſsollicitus eſsſse debeat de Rege. p. 2. fo. 34. b. *. 1. &. 2. & ſseq.
- Populus ad inſstar ſsenſsus odoratus debet à longè præuidere Regi proficua, vel nociua. p. 2. fo. 35. a. *. 1. & fol. 41. b. *. 1.
- Populi iuriſsdictione carentes, quomodo poſsſsunt condere ſstatuta. p. pri ma. fo. 7. b.
- Populi Romani appellatione intelliguntur omnes gentes quæ Romanæ eccleſsiæ obediunt. p. 2. fo. 4. a. a.
- Populi appellatione comprehenduntur clerici. p. 2. fo. 30. a. h.
- Populum Rex debet tripliciter diligere. p. 2. fo. 30. b. *. 1. &. 2.
- PORTVS quid ſsit. p. 7. fo. 98. a. *. 2.
- POSTHVMVS licet approbet teſstamentum patris tamẽ adhuc non valet. p. 6. fo. 8. a. f.
- Poſsthumus non poteſst cõmittere cauſsam ingratitudinis. p. 6. fo. 42. a. l.
- Poſsthumus vt hæreditatem conſsequi poſssit, hodie requiritur per. l. 13. Tauri quod ſsit baptizatus: & quòd viuat per viginti quatuor horas, & quod tali tempore naſscatur, quod ſsit poſssibile eum viuere naturaliter. ibidem. p.
- POSSE id dicimur quod ſsalua conſscientia poſsſsumus. p. 2. fo. 61. a. f.
- POSSESSIO eſst iuſsta detentio rerum corporalium cũ corporis in tellectu, & adiutorio: incorporalia enim non poſssidentur. p. 3. folio. 172. a. *. 2.
- Poſsſseſssio vt acquiratur requiritur animus acquirentis, & actus corporalis eius, aut alterius pro eo tenentis, vel intrantis: alias non quæritur poſsſseſssio. p. 3. fo. 173. a. *. 1.
- Aliqui tamen ſsunt caſsus in quibus acquiritur poſsſseſssio ſsine corporali apprehenſsione. ibidem. f.
- Poſsſseſssio mercium acquiritur per clauium traditionem in conſspectu horrei. ibid. *. 2. &. h.
- Itemper traditionem literæ emptionis vel donationis rei, vel faciendo literam nouam. p. 3. fo. 173. b. *. 1.
- Et hoc procedit ſsiue tradantur inſstrumenta rerum corporalium, ſsiue iu rium incorporalium, veluti nominum debitorum. ibid. a.
- Poſsſseſssio qualiter tranſsferatur in tertium. p. 3. fo. 174. a. col. 1. per totum.
- Poſsſseſssio quando retinetur animo & corpore videtur quod non poſssit amittiſsolo animo. ibid. h.
- Poſsſseſssio rei immobilis perditur per deiectionem, aut occupationem, ſsi poſstea veniens poſsſseſsſsor non admittitur. p. 3. fo. 173. a. *. 2.
- Poſsſseſssio perditur per fugã ferarũ, auium, vel animaliũ. p. 3. fol. 173. b. *. 1.
- Poſsſseſssio duplex eſst, vna naturalis, quando corporaliter quis poſssidet. Alia ciuilis, quando recedit à re non animo derelinquẽdi eam. & hæc animo retinetur. p. 3. fo. 172. b. *. 1.
- Poſsſseſssio non perditur quamuis malitioſse colonus eam deſserat. p. 3. folio. 174. b. *. 1. &. c.
- Poſsſseſssio quibus modis amittitur. ibid. *. 2.
- Poſsſseſssionis appellation ſsiue à lege ſsiue à ſstatuto venit etiã quaſsi poſsſseſssio. p. 3. fo. 172. b. d.
- Poſsſseſssionis quanta ſsit commoditas. p. 3. fo. 10. a. *. 1. & ibi. b.
- Poſsſseſsſsor bonæ fidei cum iuſsto titulo præſscribit ius pignoris cõtra creditorem. 10. annis inter pręſsentes, & ſsi ſsciebat rem pignori obligatam eſsſse alienam requiruntur triginta anni. p. 3. fo. 171. a. *. 2.
- Poſsſseſsſsor condemnatus reſstituere hæreditatem non ſsolum tenetur reſstituere hæreditatem: ſsed etiam quicquid eius occaſsione acquiſsiuit. p. 6. folio. 98. a. *. 1.
- Poſsſseſsſsor malefidei tenetur de interitu rei hæreditariæ poſst litem conteſstatam: ante non. ibid. *. 2.
- Sed bonæ fidei poſsſseſsſsor non tenetur de interitu vllo tempore. ibid.
- Poſsſseſsſsor bonæ fidei lucratur fructus induſstriales ante litem conteſstatam perceptos. p. 3. fo. 162. a. *. 2.
- Poſsſseſsſsor ſsiue bonæ ſsiue malæ fidei quanto tempore præſscribit hæreditatem. p. 6. fo. 98. a. *. 3.
- Poſsſseſsſsor rei mobilis ſsiue dolo, vel culpa eam exhibere non valens, non tenetur ad exhibendum. p. 3. fo. 7. b. *. 1.
- Poſsſseſsſsor ſsi tranſsportet, vel occidat rem quæ petitur exhiberi, ad quid teneatur. ibidem. *. 2.
- Poſsſseſsſsor rei quid facere debeat quãdo ab eo petitur res ſsiue poſssideat ſsuo nomine, ſsiue alieno. p. 3. fo. 10. *. 2.
- Poſsſseſsſsor bonæ fidei habet impenſsas in totũ vltra fructus. p. 3. fo. 163. a. a.
- Poſsſseſsſsor malæ fidei quando poſssit recuperare expenſsas quas in aliena refecit. ibidem. e.
- Poſsſseſsſsor malæ fidei ſsi rem immobilem alienauit, licet recipiens habeat bonam fidem non præſscribit, niſsi triginta annis. p. 3. fo. 169. b. *. 1.
- Poſsſseſsſsor bonæ fidei quis dicatur. p. 3. fo. 151. a. f.
- Poſsſseſsſsor bonæ fidei poteſst retinere rem ab eo per dominum verũ euictam ob expenſsas quas in ea de nouo fecit. p. 3. fo. 162. b. *. 1.
- Poſsſseſsſsor, à quo hæreditas euincitur, ſsi eſst bonæ fidei tenetur tantũ reſstituere fructus perceptos ante litem conteſstatam ſstantes & non con ſsumptos, malæ fidei poſsſseſsſsor contra. p. 6. fo. 97. b. *. 1.
- Si tamen ex eis factus eſst locupletior tenetur in quantum locupletior factus eſst. ibid. b.
- Poſsſseſsſsorium cautius eſst intentare, quam petitorium, propter difficilẽ dominij probationem. p. 3. fo. 9. b. *. 2.
- POTESTAS quibus modis accipitur. p. 4. fo. 47. a. *. 2.
- PRATA dicuntur ex quibus poteſst percipi fructus etiam abſsque pa ſstura: quoniam ſsecari poteſst herba. p. 3. fo. 105. b. a.
- Pratum quid ſsit. p. 7. fo. 98. a. *. 2.
- PRANDIVMapud antiquos fiebat hora nona. 1. hora. 3. poſst meridiem. p. 2. fo. 12. a. a.
- In prandio non debet eſsſse nimia taciturnitas nec ad aurem loquutio, vel per ſsigna vt monachi. p. 2. fo. 29. b. *. 1.
- In prandio maiori cum laude ſsilet eruditus quam loquitur.
- PRAECEPTVM iudicis in ꝗbus caſsibus nõ valet. p. 3. fo. 140. b. *. 1.
- Præceptum iudicis factum aduocato vt amplius non loquatur nihil valet. ibidem. h.
- PRAEDA hoſstium quałr ſsit diuidẽda. p. 2. fol. 97. 98. 99. &. 100. &. 101.
- De præda hoſstium debet dari Regi quinta pars. p. 2. fo. 95. b. *. 1.
- Si vero bellum fiat de ſsumptu Regis debet habere medietatem eorum quę capta ſsunt in bello. p. 2. fo. 96. a. b.
- Prædę quinta pars ſsoli Regi debetur. p. 2. fo. 97. b. *. 2.
- Præda quando à noſstris militibus ſstatim recuperatur reddenda eſst prioribus dominis fingitur enim nunquam capta propter ſsubitam recuperationem. p. 2. fo. 101. b. a. &. 102. b. *. 2.
- PRAEDICATOR tria ĩſse debet habere. p. 1. fo. 45. b. *. 2. &. 46. a. *. 1.
- Prædicator non diſsputet publicè coram populo cum hæreticis de fidei apicibus. p. 1. fo. 46. b. *. 1.
- PRAELATI ita debent eſsſse literati, vt reſspondeant ad omnes quæſstio. p. 1. fo. 32. b. d.
- Prælati qualiter debent caſstigare ſsubditos. p. 1. fo. 47. b. *. 1. &. 2.
- Pręlati qui terram habent à Rege debent perſsonaliter ire cum Rege ad debellandum inimicos fidei. p. 1. fo. 66. b. f.
- Prælati ſstrictè illi tantùm dicuntur qui habent iuriſsdictionem fori con tentioſsi. p. 1. fo. 84. b. h.
- Prælatus cum prædicat quatuor debet attendere tempus, locum, quibus & qualiter. p. 1. fo. 45. b. *. 3.
- Prælati & clerici perſsonaliter à bello qđ geritur contra principes Chriſstianos excuſsantur. p. 1. fo. 67. a. a.
- Prælati exigentes plus debito à ſsubditis prætextu ſseruitij, ſseu ſsubſsidij quod petitur à Papa vel debet dari Regi tenentur reſstituere cum duplo pauperibus. p. 1. fo. 146. b. *. 1.
- Prælati in quibus caſsibus grauant iniuſste ſsubditos. p. 1. ibi. *. 2. &. 3.
- Prælatus ſsi publicè peccauerit acrius, quam alij puniri debet, propter exempli perniciem. p. 1. fo. 22. b. d.
- Prælatus à quibus ludis debeat abſstinere. p. 1. fo. 49. b. *. 1.
- Prælatus etiam cum conſsenſsu capituli in caſsu non permiſsſso res eccleſsiæ alienare non poteſst. p. 1. fo. 110. b. *. 2.
- Si tamen monaſsterium de nouo fecerit poteſst ei quinquageſsimam par tem reddituum menſsę ſsuæ donare. ibid. &. k.
- Prælatus regulariter nihil poteſst facere ſsine capitulo: fallit tamen in tribus caſsibus. p. 1. fo. 112. a. c. &. d.
- Prælatus in rebus gerendis ſsufficit quod habeat conſsilium, neque requiritur conſsenſsus niſsi reperiatur expreſsſsum, vt in alienatione, & cæteris caſsibus expreſsſse. ibid. b. b.
- PRAEMIVM eſst id quod liberaliter datur à Rege vel duce belli his |
  p. [46]
  qui præclarum factum in bello fecerunt. p. 2. fo. 104. a. *. 1.
- Pręmium in bello quando ſsoleat dari. ibid. folio. 104. b. *. 1. &. folio. 106. a. *. 1. &. 2.
- PRESCRIBIquæ res poſssint. p. 3. folio. 165. b. *. 2. & folio. 166. a. *. 2.
- Præſscribivtrum poſssint tempore immemoriali res publicis vſsibus deputatæ. p. 3. fol. 166. b. d. per totum. & fol. fequen. a. e.
- Præſscribi poſsſsunt res eccleſsię, vel loci religioſsi immobilis. 40. annis. Mo bilis autem triennio niſsi fuerit eccleſsiæ Romanæ, in qua requirirur præſscriptio centum annorum. p. 3. fo. 171. a. *. 1.
- Hæc tamen præſscriptio trium annorum non procedit de iure canonico. ibidem. e.
- Præſscribi non poſsſsunt res dotales durante matrimonio niſsi marito dilapidante bona vxoris. p. 3. fol. 167. a. *. 1.
- Præſscriptio interrumpitur per poſsſseſssionis amiſssionem, vel citationẽ, aut in iudicio petitionem, vel per debiti nouationem, chirographũ, fideiuſsſsores. &c.p. 3. fo. 171. b. *. 1.
- Præſscriptio non currit contra minorem viginti quinque annis nec cõtra filiumfamilias. p. 3. fo. 167. a. *. 1.
- Præſscriptio per bonæ fidei poſsſseſsſsorem vidi in dict. poſsſseſsſsor.
- Præſscriptio longi, & longiſssimi temporis qualiter differant. p. 3. folio. 171. b. i.
- Præſscriptio cum mala fide an procedat in actionibus perſsonalibꝰ Bar. tol. tenuit quòd ſsic ſsed in contrarium eſst communis doctorum opinio. p. 3. fo. 170. b. a.
- Præſscriptioni non poteſst rennntiari per pactum. p. 3. fo. 170. a. f.
- Præſscriptionis initio ſsufficit habere bonam fidem, nec eam poſstea mala fides ſsuperueniens interrumpit. p. 3. fo. 168. a. e.
- De iure tamen canonico (cui in hoc ſstandum eſst) non procedit: imo requiritur bona fides vſsque ad completam præfcriptionem. ibidem.
- In præſscriptione longi temporis eſst neceſsſsarius titulus. p. 3. fol. 169. b. a.
- Et qualis debeat eſsſse huiuſsmodi titulus. ibidem.
- In longi temporis præſscriptione quando dominus præſsens fuit per aliquod tempus, poſstea abſsens qualiter debeat fieri computatio temporis ad præſscribendum. p. 3. fo. 169. b. *. 2.
- Præſscriptio eſst in ſsolo vſsu & ideo nõ porrigitur vltra factũ. p. 2. fo. 45. b.
- Præſscriptio non currrit effectualiter impedito impedimento iuris, vel facti. p. 6. fo. 58. a. c.
- Præſscriptio immemorialis qualiter probetur. p. 4. fo. 63. a. col. 1. in med.
- PRAESENS dicitur ille, qui eſst in ciuitate, veletiam in territorio ciuitatis, ſsi tñ de facili conueniri poſssit. p. 5. fo. 75. a. g.
- Præſses vel alius curiæ regis magnus officialis nõ põt eſsſse in curia ꝓcurator, niſsi pro liberando, ad mortẽ iniuſstè cõdeinnatũ. p. 3. fo. 33. a. *. 1.
- Præſses prouinciæ qualiter in prouincia ſse gerere debeat. p. 2. fo. 27. a. *. 2. & ibid. b.c. &. p. 3. fo. 23. a. *. 2.
- PRETIVM iuſstũ dr̃illud qđ habiturus erat poſsſseſsſsor. p. 5. fol. 31. b. c.
- PRAESENTATVS ſsi non eſst idoneus non debet inſstitui epiſscopum. p. 1. fo. 115. b. a.
- De iure pręſsentandi vide in dictio. patronus.
- Quid ſsi ep̃us timeat quod patronus fauore aut alias corruptus nõ præſsentet idoneum? Poteſst eum iuramento aſstringere, vt præſsentet idoneiorem. ibidem.
- Præſsentari quæ perſsonæ poſssint. ibid.
- Si præſsententur duo quorũ vnus ſsit idoneus alter verò idoneior, an poterit ep̃s eligere idoneum, & relinquere idoneiorem. ibid.
- Pręſsentatus an de neceſssitate debeat eſsſse ſsacerdos. ibid.
- Præſsentatio facta poſst litem motam ſsuper iure patronatus an valeat. p. 1. fo. 117. b. a.
- Præſsentare non debet patronus clericum extraneum 'quando reperitur idoneus in epiſscopatu. p. 1. fo. 118. b. g.
- Eſst enim opprobrium, quòd alieni deuorẽt cibos naturaliũ regni. ibid.
- PRAETERITVS dicitur qui nõ fuit inſstitutus nec exhæredatus. p. 6. fo. 48. b. b.
- Sed quid ſsi à patre in vita accepit legitimam an adhuc poſssit vt præteritus dicere teſsta mentum nullum? ibidem.
- Pręteritꝰ ſsi taceat per annũ an excludat̃ à iure dicẽdi nullũ. ibid. ĩ med.
- Præteritus an cenſseatur filius cui pater reliquit certum neque expreſssit an iure inſstitutionis. p. 6. fo. 54. b. col. 1. in med.
- Item ſsi dat filio per verbum relinquo & adijciat ꝙ velit teſstamentũ valere omni meliori via, modo, & forma an per hoc ſsuſstentur teſstamen tum. ibid. f.
- PRAEVARICATOR qui vtrique parti fauet qualiter puniatur. p. 3. fo. 41. b. *. 2. & fol. 42. a. a.
- PRAESVMPTIO eſst cognitio ex circunſstantijs reſsultans. p. 3. folio. 69. b. e.
- Pręſsumptio hominis quid ibidem.
- PRIMOGENITVS regis in vita patris poteſst appellari rex. p. 2. folio. 44. a. a.
- Primogenitura potius fauct maſsculis quam fœminis. p. 7. 99. b. h.
- PRIMIPILLARIVS quis dicatur. p. 5. fo. 90. b. h.
- Primipillarius ex ſspeciali priuilegio ſsi non eſst ſsoluendo poteſst extendere manus ad bona vxoris. ibid.
- Primipilli officium quale eſst. p. 2. fo. 25. b. b.
- PRIMITIA quid ſsit. p. 1. fo. 133. b. *. 1. &. b.
- Primitia de quibus rebus debeat dari. ibid. *. 2.
- Primitia debet dari in loco vbi ſsoluens recipit eccleſsiaſstica ſsacramenta. p. 1. fo. 134. a. *. 1.
- Primitiæ nomine quantum debeat dari. p. 1. fo. 133. b. *. 3. &. f.
- PRINCEPS diſsponens circa perſsonam, vel actum inualidum, dici tur approbare. p. 1. fol. 13. b. col. 1. in princi.
- Princeps dicitur omnium pater. p. 2. fo. 30. b. d.
- Princeps an poſssit de plenitudine poteſstatis auferre dominiũ rei ſsuæ. p. 5. fol. 29. a. g. &. h. per totum cum ſsequent.
- Princeps non ligatur legibus: ſsed viuit ſsecundum leges. p. 1. f. 8. b. *. 1.
- Princeps prolem legitimare põt: matrimoniũ verò nõ põt. p. 2. fol. 45. b.
- Princeps propriè non dicitur ſsub lege: ſsed in lege poſsitus. p. 1. fo. 8. b. e.
- Princeps quando videatur pati, vt lex à ſse cõdita nõ ſseruet̃. p. 1. fo. 9. a. c.
- Princeps nõ põt cõcedere populis. vt cõtra ſsuas leges ſstatuãt. p. 1. fol. 7. b.
- Princeps peccat mortaliter imponendo tributa ſsine cauſsa, & tenetur ad reſstitutionem. p. 2. fol. 3. b. k.
- Princeps an poſssit accipere res ſsubditorũ non dato prius cãbio. ibid. o.
- Princeps vnus eſsſse debet. ibidem.
- Princeps nõ põt remittere pœnã quæ applicatur parti. p. 4. fo. 64. b. l.
- Principis nomen quale ſsit. p. 2. fo. 7. a. *. 1.
- Principis maieſstas per bonum & æquum conſseruatur. p. 2. fo. 4. a. f.
- Principi ſsoli licere interpretari leges, quomõ ſsit intelligẽdũ. p. 1. f. 8. a. d.
- Principi nõ põt lex imponi cui Deus ſsubiecit leges. p. 1. f. 9. a. col. 1.ĩ prĩ.
- Principi non minus turpia ſsunt multa ſsupplicia quam medico multa funera. p. 7. fo. 95. a. f.
- Principes cæterique dominatus quam poteſstatẽ habeant in terris quæ ſsibi iure hæreditario deferuntur. p. 2. fo. 7. b. *. 1.
- PRIVILEGIA conceſsſsa ciuitatibus ſsunt perpetua, & realia. p. 5. fo. 39. a. d. &. p. 6. fo. 65. b. f.
- Priuilegia omnia conceſsſsa minoribus videntur etiam conceſsſsa furioſsis. p. 5. fol. 89. b.
- Priuilegia quando inuicem concurrunt, conquaſsſsatis priuilegijs, reditur ad ius commune. p. 3. fo. 17. a. col. 1. in fine.
- Priuilegia quando ſsunt æquè ſspecialia melior eſst conditio rei. ibid.
- Vnde ſsi concurrerent mulier, & minor potentius eſsſset priuilegium viduę, quam minoris. ibid.
- Priuilegia contra ius, forum, aut fidem impetrata ſsunt nulla. p. 3. folio. 93. b. *. 1. &. 2.
- Priuilegium conceſsſsum à regalibus exactionibus immunitatis eſst perpetuum: ſsed perditur per non vſsum, cætera quoque priuilegia huiuſsmodivt nundinarum. &c. non vtendo perdũtur. p. 3. fol. 96. b. *. 1. &. d.
- Priuilegium perſsonale non tranſsit hæredes. p. 7. fo. 101. b. *. 1.
- Priuilegium teſstium ſsubſscriptionem non requirit. ibid. i.
- Priuilegium dicitur lex priuata alicui loco, vel perſsonæ conceſsſsa ꝑ prin cipem. p. 3. fo. 87. b. *. 2.
- Priuilegij forma ſsecundum vſsum & conſsuetudinem Hiſspaniæ. ibid.
- Priuilegium propriè non dicitur quando quod petitur ſsequitur ius, & conſsuetudinem: ſsed potius gratia, ſseu beneficium. p. 3. fo. 93. d.
- Priuilegium Regis habet vim legis. ibid. *. 1.
- Priuilegium certæ religioni attributum propter arctitudinem vitæ per ditur ſsi non ſseruatur ibi regula antiquitus inſstituta. p. 3. fo. 97. a. a.
- Priuilegium debet primò concertari deinde regiſstrari, demum ſsigillari. p. 3. fo. 88. b. *. 1.
- Priuilegium dicitur lex priuata. p. 1. fo. 100. b. *. 1.
- Priuilegium teſstandi conceſsſsum militibus an poſssit extendi ad peregrinos, qui perigrinantur Romam, aut ad. S. Iacobum. p. 6. fo. 4. a. e.
- Priuilegium datum ſstudẽtibus tantùm habet locum in minoribus. 25. annis. p. 2. fo. 18. a. f.
- Priuilegium quod habet pupillus in actione tutelæ non tranſsmittit ad hæredem etiam ex ſse deſscendentem. p. 5. fo. 89. b.
- Priuilegio vel literæ plumbo ſsigillatæ non creditur, ſsi nomen regis nõ eſst ibi ſscriptum cum die & menfe, & anno. p. 3. fo. 97. a. *. 2.
- Priuilegio primo non intelligitur derogatum, niſsi de eo fiat mentio in ſsecundo. ibid. b.
- Priuilegij dubiũ per ſsolum regem declarari poteſst, niſsi ſsit confirmatoriũ, & quod iudices, vocatis quorũ intereſst iudicabũt. p. 3. fol. 92. b. *. 3.
- Inter priuilegium, & confirmationem quæ ſsit differentia. p. 3. fo. 93. a. a.
- PROBATIO per famam non ſsufficit ad probandum dominium. p. 2. fo. 8. a. a.
- Probatio illegitimitatis cui incumbat. p. 2. fo. 17. a. c.
- Probatio caſsus fortuiti cui incumbat. p. 5. fo. 8. a. p.
- Probatio per iuramentum dicitur extraordinaria. p. 3. fo. 55. a. g. in med.
- p. [47]
  Probationes in criminalibus debent eſsſse luce clariores. p. 7. fol. 18. b. *. 1.
- Probatio eſst rei dubiæ in iudicio verificatio, quam affirmans facere tenetur non autem negans. p. 3. fol. 67. b. *. 1.
- Probatio in quibus caſsibus incumbat neganti. p. 3. fo. 67. b. *. 2.
- Probatio incumbit ei qui ſse minorem aſsſserit vt contractum per eum factum infirmet. p. 3. fo. 68. b. *. 1.
- Probatio incumbit ei qui ſseruum in poſsſseſssione libertatis, in ſseruitutẽ petit. ibid. *. 2.
- Probatio pertinet ad eum, quiſse indebitum ſsoluiſsſse per errorem aſsſserit, niſsi ſsit miles, in ſseruitio Regis, aut ſsimplex agricola, aut pupillus, aut mulier. p. 3. fo. 69. a. *. 1.
- Probatio luce clarior requiritur in criminalibus, nec ſsufficit ſsola ſsuſspicio: ſsanctius eſst enim in dubijs abſsoluere noxium, quam condemnare innocentem. p. 3. fo. 71. a. *. 1.
- In certis tamen caſsibus ſsufficit ſsuſspicio. ibid.
- Probatio in virgine, cui imponit̃ crimen fornicationis, per manus ob ſstetricum reprobatur per diuum Ambro. quia ſsępe manus huiuſsmodi mulierum falluntur. p. 3. fol. 69. b. i.
- Probatio rei ad fiſscum pertinentis qualiter fiat. p. 3. fol. 70. a. g.
- Qui dominum ſse probat fuiſsſse ſsemper præſsumitur dominus, niſsi contrarium probetur. p. 3. fo. 70. a. *. 2.
- Probatio quibus modis fit. p. 3. fo. 69. b. *. 1.
- Probatio etiam poteſst fieri per inſspectionem iudicis, vt in quæſstiõe de terminis. p. 3. fo. 71. b. *. 1.
- Ad plenam probationem an ſsufficiat dictum vnius teſstis cum alijs indicijs. p. 3. fo. 71. a. d.
- Probatio etiam valida eſst per famã. p. 3. fo. 71. b. *. 2.
- Probatio facienda eſst iudici non parti, licet debeat fieri in præſsentia, & ei volenti debet copia probationis dari. p. 3. fo. 69. a. *. 2.
- Probationis tota virtus ſstat in ratione quam dat teſstis. p. 3. fo. 79. a. a.
- PROBANDI triplex modus. p. 2. fol. 44. b. d.
- Ad probandum an quis videatur ſse aſstringere eo modo quo in libello narrat. p. 6. fol. 48. a. a.
- PROCVRATOR quomodo concipiat verba in contrahẽdo matrimonio nomine alterius. p. 4. fo. 8. a. e.
- Procurator dicitur illo qui aliena negotia, vel lites mãdato domini tractat, & dicitur perſsonerius: quia in iudicio, & extra iudicium, ſstat loco alterius perſsonæ. p. 3. fo. 31. b. *. 1.
- Procurator eſsſse poteſst quilibet niſsi lege aliqua prohibeatur. p. 3. fol. 32. b. *. 1.
- Et quæ perſsonæ procuratores eſsſse lege prohibentur? ibid.
- Procurator an poſssit eſsſse infamis? ibid. e.
- Procurator tenetur reſsarcire damnũ proueniens domino dolo, vel culpa. p. 3. fo. 38. a. *. 2.
- Procurator ad quas lites admitti non poſssit. p. 3. fo. 34. a. *. 1.
- Procurator tenetur de omnibus receptis cauſsa procurationis domino reddere rationem, & cedere ei actiones, quas in lite acquiſsiuit. p. 3. folio. 38. a. *. 1.
- Procurator poteſst conſstitui præſsens, vel abſsens, verbo, & per literas. p. 3. fo. 34. b. *. 1.
- Procuratoris qui poteſst eſsſse debet habere mandatum alias citra mandatum, non debet audiri. p. 3. fo. 33. a. *. 3.
- Parentes tamen & affines agere poſsſsunt ſsine mandato: ſsed tenẽtur præſstare fideiuſsſsores ibid.
- Procurator non poteſst excedere fines mandati: & ſsi excedit, non valet quod agit. p. 3. fo. 35. b. *. 3.
- Procurator an poterit vigore generalis mandati compromittere in arbitrum, vel arbitratorem. p. 3. fo. 36. a. e.
- Procurator in quibus caſsibus non poteſst agere quin prius det fideiuſsſsores. p. 3. fo. 36. b. *. 2. &. g.
- Procurator ſsi malitiosè recuſset reſspõdere interrogatorijs, cogitur pars principalis reſspondere. p. 3. fo. 37. a. *. 1.
- Procurator in quibus caſsibus debet habere ſspeciale mandatum. p. 3. folio. 35. a. *. 1. &. e.
- Procurator etiam cum libera poteſstate, non poteſst iactare, nec dilapida re bona domini. p. 3. fo. 36. a. h.
- Procurator ſsi ſsine poteſstate, nec ei fuit obiecta procuratoria exceptio, & dominus poſstea ratificet geſsta valent per eum. p. 6. fo. 36. b. *. 1.
- Procuratorem quæ perſsonæ conſstituere poſsſsunt. p. 3. folio. 31. a. *. 2. cum duobus ſsequentibus.
- Per procuratorem, & non per ſse quæ perſsonæ litigare tenentur. p. 3. folio. 33. b. *. 1.
- Procuratorem ad negotia conſstituere non poteſst minor ſseptemdecim annis. p. 3. fo. 36. b. a.
- Procuratoris officium expirat morte conſstituentis, vel conſstituti re integra. p. 3. fol. 37. a. *. 2. & ſsequenti.
- Procuratore victo fit executio in bonis domini, quibus deficientibus, in bonis fideiuſsſsoris, per procuratorem in litem dati. non autẽ in bonis procuratoris. p. 3. fo. 38. a. *. 3.
- Procuratoribus pluribus conſstitutis in ſsimul in ſsolidum, occupantis conditio præfertur, & ille ſsolus inceptum proſsequitur. p. 3. folio. 35. b. *. 2.
- Quid ſsi duo concurrunt in præoccupando? Iudex eliget. ibid. e.
- Procurationis inſstrumentum triplicem habet formam. p. 3. folio. 34. b. *. 2.
- Procurator ad negotia, & ad iudicia quam ætatem habere debeat. p. 4. folio. 56. b. m.
- Procurator non poteſst iuramentum deciſsorium aduerſsario deferre, niſsi habeat ſspeciale mandatum. p. 3. fo. 56. a. *. 1.
- Procurator poteſst interuenire vbicunque agitur de crimine ciuiliter. p. 4. fo. 23. a. b.
- Procurator ſsi habet mandatum ad recipiendum ſsolutionem, poteſst de ferre iuramentum: cùm iuramentum habeatur loco ſsolutionis. p. 3. folio. 56. a. c.
- Procurator ad certam cauſsam datus, tenetur prouocare: ſsed non proſsequi appellationem: inuitus tamen tenetur domino denuntiare. p. 3. folio. 143. b. *. 1.
- Procurator ad negotia non poteſst accepto ferre, nec ſsolutionem recipe re. p. 5. fo. 99. a. *. 2.
- Procurator quando non appellauit non auditur dominus ad appellan dum: niſsi in caſsu quo procurator non eſsſset ſsoluendo. p. 3. folio. 143. a.o.
- PRODIGVS cui bonis interdictum eſst non tenetur ex ſstipulatione. p. 5. fo. 62. b. *. 1.
- Prodigus quis dicatur. ibid. b.
- Quid autem ſsi iuretur per prodigum? dic quod adhuc contractus non valet. ibidem. e.
- Prodigus æquiparatur pupillo. ibid. f.
- PRODITOR eſst qui damnum regi imminens cum præuideat, nõ auertit. p. 2. fo. 36. b. *. 1.
- Proditor eſst qui peccatum occultum accuſsat, quod enim probari non poteſst in publicum adduci non poteſst. p. 1. fo. 60. b. f.
- Proditor ſsi tenebat aliqua bona maioriæ, prouenientia ab antiquis pro genitoribus an in talibus bonis ſsuccedat eius filius maior, vel fiſscus. p. 7. fo. 17. a. b. per totum.
- Proditorium factum quid ſsit. p. 2. fo. 65. a. a.
- Proditoris filij quam grauiter puniantur ob delictum paternum. p. 4. folio. 65. a. a.
- Proditoris pœna. p. 2. fo. 35. b. *. 1. &. g. &. p. 7. fo. 16. a. *. 1.
- Proditoris mores. p. 7. fo. 15. b. c.
- Proditoris filij qualiter intelligantur puniri ex delicto paterno, & ad quos filios extendatur huiuſsmodi pœna. p. 7. folio. 16. b. a. per totum.
- Proditorem Regis quilibet tenetur iudicare. p. 2. fo. 36. b. d.
- Proditio æquiparatur lepræ. p. 7. fo. 15. a. f.
- Ex proditione naſscuntur tria mala, iniuſstitia vilitas, & mendacium. ibidem. *. 1.
- Proditio quid ſsit. ibidem.
- Proditionis caſsus ſsunt duodecim. ibidem.
- Proditionem faciendam Regi qui detegit quod præmium conſsequatur. p. 7. fol. 18. a. *. 1.
- PROFECTIVM quid propriè dicatur. p. 4. fo. 47. a. a.
- PROFESSIO quam facit religioſsus, qualiter debeat fieri, & quid contineat. p. 1. fol. 71. b. *. 1.
- Profeſssio non eſst ſsacramentum eccleſsiæ, & ideo poteſst eam ex cauſsa re mouere. ibid. c.
- Profeſssio vt fiat in monaſsterio non requiritur de neceſssitate. ibid. g.
- Ante profeſssionem debet nouitius ſstare per annum in habitu regulari ad probationem religionis. ibid. *. 2.
- Profeſssio non poteſst fieri ante duodecimum annum in fœmina: & in maſsculo ante decimum quartum. p. 1. fo. 72. a. *. 1.
- Profeſssio occulta inducitur ex mora temporis, vt quia per annum ſstetit ſsine reclamatione. p. 1. fo. 72. b. k.
- Profeſssio tacita non inducitur per ſsuſsceptionem habitus. ibidem. folio. 73. colum. 1.
- Profeſssio cùm ſsit quidam quaſsi contractus, & inde oriatur reciproca obligatio non poteſst conſsiſstere ex parte vnius tantum. ibid.
- PROFITERI videtur qui per annum integrum defert habitũ nouitiorum vbi nõ eſst diſstinctio ab habitu profeſsſsorum in colore ſsciſsſsura. &c. ibid. b.
- PROHIBITIO domini tollit actionem negotiorum geſstorum. p. 5. fol. 76. b. f.
- Niſsi verſsetur fauor publicus. ibidem.
- PROLES in dubio intelligitur eſsſse legitima ex matrimonio. p. 2. folio. 17. a. c.
- Proles propriè non dicitur niſsi ſsit nata ex nuptijs. p. 4. folio. 7. b. a. &. p. 2. folio. 17. a. c.
- p. [48]
  PROMITTENDO factum alienum nemo obligatur, niſsi ſsit ſsuo rum hæredum. p. 5. fo. 64. a. *. 1.
- Promittendo decem quoad viuet Titius an intelligatur de decem præſstandis quolibet anno, vel ſsemel tantum minutatim. p. 5. fo. 65. b. b.
- Promittere Calendis, & quolibet anno, & omnibus annis quomodo debeat intelligi. p. 5. fo. 65. a. *. 2.
- Qui promiſsit purè, & ſsine die, habet tempus ad ſsoluendum iudicis arbitrio. p. 5. fo. 64. b. *. 2.
- Tamen in conſstituta pecunia eſst limitatum tempus decem dierum. ibidem. f.
- Sed à quo iudice illud tempus conſstituetur. ibid. g. per totum.
- PROMISSOR licet non teneatur ante conditionis euentum, eo tamen mortuo hæredes tenentur. p. 5. fo. 65. a. *. 1. &. d.
- Promiſsſsor, ante diei euentum re promiſsſsa mortua liberatur. p. 5. folio. 66. a. *. 1.
- Promiſssio non vitiatur ex diuerſsitate reſsponſsionis ad interrogationẽ. p. 5. fo. 68. a. a.
- PROPRIETAS, & dominium in quo differant. p. 3 fo. 9. b. c.
- Proprietas, & dominium quid ſsit. p. 7. fol. 98. a. *. 2.
- Proprietatis dominus ſsi vendat proprietatem ſsuam an vſsuſsfructuarius tanquam habens partem in te poſssit eam ad ſse retrahere. p. 5. fol. 30. b. col. 1. in medio.
- PROROGATIO iuriſsdictionis qualiter fiat in criminalibus. p. 7. folio. 8. a. a.
- PROVIDERI ſsi mandat alicui papa, de prima eccleſsia vacatura, ꝓ uiderietiam poterit de ea quæ vacabat tempore datæ, ſsaltem ſsi papa ignorabat. p. 6. fol. 63. a. b.
- Prouiſsiò Epiſscopatuum ad quem pertineat. p. 1. folio. 38. b. columna. 1. in principio.
- PRVDENTIA quid ſsit. p. 2. fol. 13. b. a.
- PVBLICVM crimen dicitur illud ex quo venit imponenda pœna mortis: vel amiſssionis membri. p. 3. fo. 34. a. h.
- PVELLAE ad nubendum præſscripſsit Ariſstoteles. 18. annum. p. 2. fo lio. 68. i.
- PVER quidam nouennij nutricem ingrauidauit vt refert. gl. 20. qõ. 1. ſscripſsiſsſse beatum Gregorium: quod tamen apud eum neutiquã ſscriptum reperitur. p. 7. fo. 5. a. l.
- Pueri reſspondere non valentes ſsaluantur in fide patrinorum. p. 1. folio. a. *. 2.
- Pueri multo paſstu ſstupidioris ac tardioris ingenij euadũt. p. 2. fo. 17. b. e.
- Pueri hodie in ſsexto anno plus malitiæ, & iniquitatis habent, quam olim in decimo quinto. p. 7. fo. 5. b. c.
- Vnde poſsſsunt hodie puniri minores doli capaces ante tempus à lege ſstatutum ibidem.
- Pueris confirmandis cur detur alapa. p. 1. fol. 18. b. c.
- PVNIRI nemo debet pro alterius delicto, niſsi filius ob patris proditionem. p. 7. fol. 94. b. *. 1.
- PVPILLA an poſssit alij apud ſsponſsum. p. 6. fo. 109. a. h.
- Pupilla excuſsatur à poena legis in delicto carnis ſsi eſst minor duodecim annis. p. 1. fo. 10. a. *. 1.
- Pupillus vide in dictio. tutor. & tutela.
- Papillus eſst alimantandus vbi pater mandauit nutriendum: & ſsi tacuit faciat cum iudex apud probum virum ei ab inteſstato non ſsucceſsſsurum nutriri. p. 6. fo. 109. a. *. 1.
- Pupillo qualiter debeant taxari alimenta. p. 6. fo. 109. b. *. 1.
- Quid autem ſsi pupillus ita habet modicum matrimonium, quod redid tus non ſsufficiunt ad alimenta nunquid poterit tutor ponere manũ ad proprietatem. ibid. d.
- Pupillus poteſst per contractum, ſseu donationem inter viuos facere maioriam in filium vel alium ſsibi ſsucceſsſsurum. p. 5. fol. 62. a. h.
- Pupillus vt poſssit vendere immobilia tria requiruntur. ſs. decretum, cau ſsa alienandi, & præſsentia tutoris. p. 5. fol. 16. a. m.
- Pupillusres immobiles non poteſst vendere niſsi vrgente debito. p. 5. folio. 16. a. k.
- Pupillus poteſst vocare ad diuiſsionem ſsocium rixoſsum. p. 5. fo. 59. b. h.
- PVTEVM poteſst quilibet facere in fundo ſsuo licet vicini putens per hoc ſsiccetur. p. 3. fo. 185. a. *. 2.
- PYRATAS cuilibet debellare permittitur. p. 2. fo. 70. b. in fine.
Q.
- QVADRVPES ſsi damnum dederit, datur vtilis actio de pauperic. p. 7. a. a.
- Quadrupli pœna imponitur rapienti aliquid ex naufragio: Item & aliud quadruplum applicatur fiſsco. p. 5. folio. 55. a. a.
- QVANTITAS parua quæ dicatur reſspectu delationis iuramenti. p. 3. fol. 55. a. f.
- QVARTA quæ debetur eccleſsiæ ratione ſsepulturæ, quando non de beatur ſsolui. p. 1. fol. 106. b. f.
- QVAESTIO vide in parte Tortura.
- QVAESTO Rolim quinque modis dicebatur. p. 2. fo. 22. a. e.
- QVERELA frigidæ naturæ viri qualiter debeat proponi pervxorem. p. 4. fol. 2 4. b. *. 2.
- Querela inofficioſsi teſstamenti à quibus poſssit proponi, & coram quibꝰ &, quibus de cauſsis. p. 6. fo. 53. a. *. 1.
- Querela inofficioſsi datur filio & nepoti, & omni deſscendenti, qui tempore mortis ab inteſstato poſsſset ſsuccedere. ibid. f.
- Ad querelam non poteſst quis admitti niſsi pro ea parte quæ ſsibi ab inteſstato defertur. p. 6. fo. 53. a. f.
- Querela inofficiofi an poſssit obijci in modum exceptionis per viam re conuentionis. ibid. g.
- Querela aliquando intentatur contra alium quam contra hæredem. ibidem. i.
- Querela non naſscitur ante aditam hæreditatem. p. 6. fo. 54. a. e.
- Querela non poteſst proponi à filio, ſsi pater ei legitimam iure inſstitutio nis reliquit: ſsecus ſsi iure legati. ibid. *. 2. &. g.
- Querela inofficioſsi eſst quaſsi accuſsatio quædam damnans quaſsi memoriam defuncti. p. 6. fo. 53. b. d.
- Querela inofficioſsi quando poſssit agere frater cõtra fratrẽ. ibi. *. 1. &. 2.
- QVI errat non conſsentit. p. 1. fo. 11. b. a.
- Qui magis laborat magis præſsumitur ſsapiens. p. 4. fol. 25. b. k.
- Qui maiorem intellectum habet ad maiora obligatur. p. 2. fo. 21. a. d.
- Qui non reſsiſstit approbare cenſsetur. p. 2. fo. 35. a. c.
- Qui in vtero ſsunt, ſsi de eorum commodo tractatur pro natis habent̃. p. 4. fo. 59. b. *. 1. &. a.
- Ex præſstatione duitima penſsionis præſsumitur quis colonus. p. 3. folio. 170. b. b.
- QVILIBET non vetitus poteſst matrimonium contrahere. p. 4. fol. 8. a. *. 1.
R.
- RASVRA quando dicatur in loco ſsuſspecta. p. 3. fo. 97. a. l.
- Et creditur notario dicentiſse raſsuram feciſsſse. ibid.
- RATIO naturalis ęquiualet legi. p. 1. fo. 7. a. col. 1. in prin.
- Ratio naturalis nunquam circumſscribitur loco: quia ipſsa cum humano genere orta eſst. ibidem.
- Ratio naturalis eſst clypeus legis. ibidem.
- Ratio naturalis ſsuadet filijs theſsaurizare. p. 2. fo. 17. b. c.
- Rationes qualiter debeant reddi Regi. p. 2. fol. 28. b. g.
- Ratiocinijs publicis, vel diuitishominis obligatus non poteſst ordinari ante redditam rationem functionis. p. 1. fo. 58. a. a. &. b.
- Super ratiocinijs reddendis conuentus non poteſst ordinari antequam lis finiatur ibidem. b. *. 1.
- RECEPTATOR furum quis dicatur. p. 7. fo. 53. a. a.
- Receptator vt teneatur pœna furti neceſsſse eſst quod ſsit ſsciens. p. 7. folio. 53. a. a.
- REFECTIO pontium murorum caſstrorũ fortulitiorũ regulariter pertinet ad Regem, ſsed in ea re prius expendendi ſsunt redditus ciuitatis, ꝙ ſsi nõ ſsuffieiũt collecta debet imponi ciuibus. p. 3. fol. 185. a. *. 4.
- RATIHABITIO conſstituit tuum negotium, quod ab initio non erat tuum. p. 5. fo. 81. b. c.
- RECVSATIO iudicis quomodo fiat, & quando habeat locum. p. 3. fo. 25. b. col. 1. per totum.
- Recuſsato iudici ſsi detur adiunctus, an adhuc procedat recuſsatio. ibid.
- Pro captiui redẽptione an poſssint vendi bona maioriæ quæ pater prohibuit alienari. p. 2. fo. 111. a. g.
- REDDITVS eccleſsiarum debẽt partiri in quatuor partes, vna pro clerico, altero pro eccleſsia altera pro miniſstris eccleſsiæ, quarta ꝓpau peribus. p. 1. fol. 44. a. n. per totum.
- REGENERATIO ſspiritualis, & corporalis ęquiparantur. p. 4. fo. lio. 60. a. p.
- REGIMINA regni ex conſsuetudine efficiunt̃ quaſsi naturalia. p. 2. fo. 19. b. g. in fine.
- REGISTRO quanta fides & authoritas debeatur. p. 3. fol. 125. a. e.
- REGNVM eſst quidã hortus, cuius arbores populus: dominus hortirex. p. 2. fo. 30. b. *. 2.
- Regnum non poteſst dari in dotem. p. 2. fo. 3. a. a.
- Regnum non poteſst princeps ſsubijcere ſseruituti. p. 2. fo. 50. a. c.
- Regnum debet habere ſsaltem decẽ vel vndecim ciuitates. p. 2. fol. 65. b. a.
- RELEGARE vel deportare quis poſssit. p. 4. fo. 49. b. *. 3.
- Relegatus ad tempus non eſst ciuiliter mortuus. p. 4. fo. 49. b. *. 1.
- Relegatus an poſssit duci ad ciuitatem ad ſsepulturam, vnde exiuit. ibi. i.
- RELIGIONIS ingreſsſsus tranſsfert in monaſsterium dominium, & poſsſseſssionem. p. 3. fol. 5. b. f.
- Pro religionis ingreſsſsu non licet aliquid dare, & qui aliquid dederit nõ promouebitur, & tam ipſse qui dedit, quam qui accepit eijcientur à monaſsterio. p. 1. fo. 75. b. *. 2.
- Religio arctior quæ dicatur. p. 1. fo. 73. b. c.
- p. [49]
  Religionem intrare poteſst vnus coniugum inuito altero, ſsi matrimonium non eſst copula carnali conſsummatum. p. 1. fo. 74. b. *. 20.
- Religionem ingreſsſsus ante profeſssionem poteſst tranſsire ad aliam religionem laxiorem: non tamen poterit vxorẽ ducere, ſsi ingreſsſsus fuit animo non reuertendi ad ſseculum. p. 1. fo. 73. a. *. 1. &. d.
- Religionem ingredi non poteſst alter coniugum altero ignorante. p. 4. folio. 27. b. b.
- Religionem ingreſsſsus habetur pro mortuo, & eius bona acquiruntur monaſsterio: ideo de eius debitis cõuenitur monaſsteriũ. p. 3. fo. 5. b. *. 1.
- Religionem profeſsſsus vel clericus ſsecularis petita licentia, licet non obtenta poteſst ad ſstrictiorem conuolare: epiſscopus verò non ſsine papæ licentia. p. 1. fo. 73. b. *. 1.
- Religioſsus non poteſst teſstamentum facere niſsi habeat hæredes deſscendentes. p. 6. fo. 7. a. *. 1. &. i.
- Poterit tamen teſstari infra annum probationis. ibid. d.
- Quid autem ſsi decedat infra annum probationis an eius bona applica buntur monaſsterio, vel venientibus ab inteſstato? varię ſsunt opiniones. ibidem.
- Religioſsus poterit mutare teſstamentum quod ante profeſssionem fecerat. p. 6. fol. 7. b. a.
- Religioſsus eſst qui relicto ſseculo aliquam religionem ingreditur, & eius obſseruantiam promittit. p. 1. fo. 70. b. *. 1.
- Religioſsus poteſst de licentia epiſscopi vel prælati tranſsire ad religionem æqualem. p. 1. fo. 73. b. c. in fine.
- Religioſsms præfectus eccleſsiæ ſseculari à quibus muneribus eximitur. p. 1. fol. 78. a. *. 1.
- Religioſsi quod ius habeant in eccleſsijs, quas in proprio ſsolo ædificant. p. 1. fol. 104. a. *. 1. &. b.
- Religioſsi in eodem genere peccati plus peccant quam laici in tribus caſsibus. p. 1. fo. 22. b. e.
- Religioſsa loca dicunt̃ monaſsteria, hæremitæ eccleſsiæ, hoſspitalia. &c.p. 1. fo. 102. b. *. 1.
- Religioſsus locus, & ſsacer habent ſse tanquam genus, & ſspecies. ibid. c.
- Religioſsa loca ſsub cuius obedientia ſsint. ibid. *. 2.
- Religiofi non poſsſsunt audire confeſssiones, neque baptizare, neque populo prædicare ſsine licentia prælati, vel papæ. p. 1. fo. 20. a. *. 1. &. b. a.
- RELIQVIAE ſsanctorum ſsunt in loco mundo cuſstodiendæ, neque debent pro precio oſstendi neque vendi. p. 1. fo. 31. a. *. 2.
- RENVNTIATIO lucris quærendis an poſssit fieri contracto iam matrimonio. p. 4. fo. 30. b. g.
- Renuntiare alimentis ſsibi à patre debitis filius nõ poteſst. p. 7. fo. 101. b. l.
- Renuntiatio non retrahitur ad incognita. p. 5. fo. 73. a. d.
- A reparatione murorum caſstri nullus quantumcunque priuilegiatus excuſsatur. p. 2. fo. 59. b. e.
- REPETI non poteſst datum in dotem vel in alimenta, amore Dei. p. 5. fo. 106. a. *. 1.
- Repeti qualiter poſssit datũ ob turpẽ cauſsam. p. 5. fo. 108. a. &. b. pertot.
- REIVENDICATIO potẽtior eſst, quã publiciana. p. 5. fo. 28. b. g.
- RIEPTVM quid ſsit, & vnde ita dicatur. p. 7. fo. 18. b. *. 2.
- Rieptum ſsuper quibus rebus poſssit fieri. p. 7. fo. 19. a. *. 1.
- Rieptum quomodo debeat fieri & quid debeat reſspondere reptatus. p. 7. folio. 19. a. a. *. 2.
- Reptatus ſsi non compareat coram Rege terminis aſssignatis elapſsis, condemnabitur ſsententialiter de proditione, aut aleuoſsia, prout fuit reptatus. p. 7. fo. 20. b. *. 3.
- Reptato non comparente quis eius nomine reſsꝑondere poteſst. p. 7. fo. 19. b. *. 1. & fol. ſseq. a. a.b.c.d.
- Reptatus in quibus caſsibus excuſsare ſse poteſst, vt non reſspondeat reptã ti. p. 7. fo. 20. a. *. 1.
- Reptatus excuſsare ſse non poteſst, quod propinquior defuncti reptantis, non veniat ad proſsequendam riepti cauſsam. ibid. b. *. 1.
- Reptatus per quę verba poteſst honeſstè ſse dedicere. p. 7. fo. 20. b. g.
- Reptatus ſsi eſst potentior reptãte, poteſst à duello ſse perſsonaliter excuſsa re. p. 7. fo. 21. b. *. 1.
- Reptator debet probare certis indicijs ſse habere iuſstam cauſsam reptan di. p. 7. fo. 19. b. a.
- Reptator tenetur litem proſsequi vſsque ad finem, nam ſsi ſsine Regis licẽ tia componant expelli poteſst reptator à patria. p. 7. fo. 20. b. *. 2.
- Reptare quæ perſsonæ poſsſsunt, & quæ non. p. 7. fo. 18. b. *. 3.
- Reptum quare non debeat fieri per regem. p. 2. fo. 62. b. *. 1.
- REPREHENSIO triplex eſst. p. 2. fo. 30. a. a.
- In reprehenſsione, quot debeant attendi. ibid.
- REPOSTERII officium quod ſsit. p. 2. fo. 24. b. *. 2.
- REPVDIANS hæreditatem ſsimpliciter videtur repudiare tam ex teſstamento quàm ab inteſstato. p. 6. fo. 43. a. b.
- Repudiare hæreditatem quo modo poſssit hæres. p. 6. fo. 43. a. *. 1.
- Repudiare hæreditatem quando præſsumatur hæres. ibid. b.c.
- Repudiare hæreditatem videtur hæres qui poſst terminum ad deliberãdum dicit ſsibi non expedire, vel quod non putat ſsibi expediens hæreditatem adire. ibid. b.
- Repudiare cenſsetur qui petit ſsibi debitum. ibid. c.
- Si hæres repudiet hæreditatẽ poſstea cohæres ſsimiliter, põt primas repudians mutata voluntate totam hæreditatem adire. ibid. i.
- Repudiari non poteſst hæreditas nondum delata. p. 6. fo. 44. a. a.
- Repudiata ſsemel hæreditate ratione teſstamẽti: eam non poterit poſstea repudians conſsequi ratione conſsanguinitatis. p. 6. fo. 43. b. *. 1.
- Repudiatio poteſst reuocari intra annum, tam per filium ſsuum, quàm per emancipatum. p. 6. fo. 44. c.
- Filius vel nepos repudians hæreditatem aſscendentium põt eam habere, ſsi bona non ſsunt alienata vſsque ad triennium: ſsi verò alienata ſsunt non poteſst niſsi ſsit minor. p. 6. fo. 44. a. *. 1.
- Hoc procedit in repudiatione expreſsſsa: ſsed quid in tacita per lapſsum temporis? ibidem. b.
- RETRAHERE rem venditam ſsi poſssit proximior à cõſsanguineo ex conſsuetudine, vel ſstatuto procedit in venditione propriè ſsumpta, non in cæteris alienationibus. p. 5. fo. 31. a. b.
- In retrahendi iure, quod eſst communionis, omne illud ſseruari debet, quod in eo quod eſst conſsanguinitatis. p. 5. fo. 31. b. d.
- Retrahendi iusin quibus caſsibus procedit. p. 5. fo. 30. b. col. 1. &. 2.
- REVS ſsi ſsit abſsolutus quod rem petitam non poſssideret, tenetur ſsi poſstea in eius poteſstatem venerit. p. 3. fo. 9. a. *. 1.
- Reus ſsi neget rem poſssidere, & conuincatur de mendacio tranſsfert̃ poſsſseſssio in actorem. p. 3. fo. 16. a. *. 1.
- Atque hoc in quibus caſsibus extendatur. ibid. i.
- Reus quomodo debet rñdere actioni cõtra ſse propoſsitæ. p. 3. fo. 17. a. *. 2.
- Reus ſsi petita cognoſscat: ſsed ſsolutionem, aut pactum de non petendo allegauerit debet exceptionem probare. p. 3. fo. 17. b. *. 1.
- Reus quando non habet bona immobilia tenetur præſstare fideiuſsſsores in litem, vel iurare de ſstando liti, ſsi non inuenit. p. 3. fo. 13. b. i. &. k.
- Reus non tenetur reſspondere agenti nomine alieno: niſsi oſstendat inſstrumentum procurationis. p. 3. fo. 15. a. *. 1.
- Reus antequam litem ſsuſscipiat, quid animaduertere debeat. ibid. *. 2.
- Reus non compellitur niſsi cpram ſsuo iudice domicilij reſspondere. p. 3. folio. 16. b. *. 1.
- Sed in quibus caſsibus tenetur à principio in curia Regis reſspondere? ibidem. *. 2. &. g.
- Reus exceptiones debet opponere ante litem conteſstatã: nam ſsi poſstea opponat non auditur. p. 3. fo. 17. b. *. 2.
- Hoc tamen limita in ſseruo, ſsurioſso pupillo, & procuratore inhabili. p. tertia. fo. 18. a. a.
- Reus quatuor remedia habet cõtra actorẽ non cõparentẽ. p. 3. fo. 45. a. a.
- Reus in tormentis confeſsſsus qualiter poſstea interrogari debeat. p. ſseptima folio. 89. b. *. 1.
- Reus ſsi duo agant ad eandem rem, tenetur tantum priori reſspondere. p. 3. fo. 53. b. *. 1.
- Reus non poteſst relaxari ſsub fideiuſsſsoribus, quando crimen eſst tale, quod venit imponenda pœna corporalis. p. 7. fo. 8. b. d. &. e.
- RESIDVI appellatione totum continetur. p. 5. fo. 75. a. f.
- RES tantum valet, quantum vendi poteſst. p. 5. fo. 31. b. c.
- Res empta ex pecunia pupilli eſst ei tacite obligata. p. 5. fo. 90. b. *. 1.
- Res eadem non ſsemper eſst omni temporevirtus. p. 1. fo. 7. b. col. 1. in prin.
- Res empta nomine meo aliena pecunia efficit̃ mea, niſsi ſsit pecunia dotis, vel minoris, vel militis. p. 5. fo. 27. a. *. 2.
- Sed & in pecunia militis erant opiniones. ibidem.
- Res aliena an poſssit legari, & qũo & quæ res poſssit vide in dict. legatũ.
- Res litigioſsa efficitur ſstatum poſst citationem, etiam non notificato petitionis libello. p. 3. fo. 46. a. *. 2.
- Sed quis ſsi huiuſsmodi res alienata eſst in eum qui ignorabat eſsſse litigioſsam, an ab eo petitur? ibid. per totum.
- Res litigioſsa in quibus caſsibus licitè alienari poteſst. p. 3. fo. 46. b. *. 1.
- Res ſsuper qua lis timetur ſsi alienetur ante citationem in potentiorẽ ad fatigandum aduerſsarium, non valet talis dolus: quinimo actor eliget an agat contra detinentem vel contra alienantẽ. p. 3. fol. 47. a. *. 1. &. 2.
- Revendita vide in dictione vendita.
- RESVRRECTIO quali corpore fiet. p. 1. fo. 14. b. col. 1. in prin.
- RETINERE res illatas, vel cõmodatas vel depoſsitas quibus ex cau ſsis liceat. p. 5. fo. 7. a. e. per totum.
- REX vnus ſsi habeat plura regna, vel dominia, an exiſstens in vno poſsſsit iudicare negotia alterius regni. p. 3. fo. 23. b. e.
- Rex non poteſst eſsſse iudex in cauſsa propria. p. 4. fo. 61. a. h.
- Rex non poteſst coronari antequam creetur miles. p. 2. fo. 72. b. *. 1. tranſseant in eius dominum. p. 5. fo. 14. a. b.
- Rex an poſssit concedere regalia in perpetuum. p. 5. fol. 14. a. g.
- Rex quia eſst cor & anima populi debet habere ſsedem in medio regni ſsui. p. 4. fo. 2. a. o.
- p. [50]
  Rex poteſst dare rem cõem cum alio in totum. p. 5. fol. 29. a. *. 1.
- Rex per ſse non poteſst punire iniurias regni ſsicut Papam iniuriam Eccleſsiæ. p. 4. fol. 61. a. n.
- Rex quibus de cauſsis poſssit expellere magnates de rogno ſsuo. parti. 4. fol. 64. a. *. 1.
- Rex an poſssit diuidere regnum inter filios. p. 2. fol. 46. a.
- Rex poteſst in vita filium ſsuum regem facere: non tamen poteſst ei adminiſstrationem concedere. p. 2. fol. 46. a. a.
- Rex ſsecundum morem Hiſspaniæ facit iurari filium ſsuum in regem futurum. ibidem.
- Rex poſst pubertatem vel eius tutores, quid iurare debeãt populo, at eis inuicem populus. p. 2. fol. 50. a. *. 1.
- Rex non põt totaliter alienare ciuitates & caſstra regni. p. 2. fol. 50. a. c.
- Rex debet eſsſse præſsens in bello campeſstri. p. 2. fol. 66. b. g.
- Rex licet donet caſstrum cũ iuriſsdictionem: ſsemper tamen ſsibi reſseruat ſsupremam iuriſsdictionem. p. 2. fol. 40. b. l.
- Rex nouus Francię cõſsueuit cõfirmare officia. p. 2. fo. 40. a. col. 1. in prin.
- Rex debet vti ſseruitio filiorũ ſsuum tempore pacis & guerræ, ne ab alijs habeant petere vitæ neceſsſsaria. p. 2. fol. 20. b. *. 2.
- Rex qualiter debeat diligere patriam ſsuam & populus ſsibi ſsubditos. p. 2. fol. 31. b. *. 1.
- Rex non debet eſsſse credulus aduerſsus ſsubditos. p. 2. fol. 36. b. a.
- Rex Hiſspaniarum ſscđm antiquam conſsuetudinem cognoſscit de violẽtijs inter eccleſsi aſsticos. p. 2. fol. 37. b. col. 1. in prin.
- Rex cognoſscens ſsuper violentijs Eccleſsiaſsticorum an poſssit etiam condemnare in expenſsis. ibidem.
- Rex non poteſst priuato concedere ſsuam ſsupremam iuriſsdictionem. p. 2. fol. 40. b. f.
- Rex ſsi alicui donet oppidum cum territorio conſstituendo eũ comitem vel ducem conſstitui videtur maioria. p. 2. fol. 7. b. b.
- Rex debet ſseruare legem tanquam facturam ſsuam & eam honorare. p. 1. fol. 8. b.
- Rex quibus de cauſsis teneatur Deum amare colere, laudare & magnifacere. p. 2. fol. 8. b. *. 1.
- Rex Franciæ cognoſscit in clericos de crimine læſsæ maieſstatis. par. 2. folio. 22. a. d.
- Rex Franciæ & Angliæ, ſsecundum veterem conſsuetudinem vngitur in capite. p. 2. fol. 18. b. i.
- Rex eſst vicarius Dei in temporalibus in regno ſsuo: & eſst cor & anima populi. p. 2. fol. 4. b. *. 1. & fol. 5. a. d.
- Rex qui vtilitates ſsuorum non curat potius eſst tyrannus quam rex. p. 2. folio. 7. a. a.
- Rex inutilis & vitioſsus an poſssit deponi vel ei dari coadiutor. par. 2. folio. 10. b. b.
- Rex quo tempore & quibus cibis debeat veſsci. p. 2. fol. 12. a. *. 1.
- Rex à quibus mulieribus debeat abſstinere. ibid. *. 2
- Rex diſsſsolutus cum mulieribus an poſssit deponi per Papam. ibid. l.
- Rex quibus veſstibus vti debeat. ibid. b. *. 1.
- Rex quid debeat addiſscere. fol. 15. b. *. 3.
- Rex quibus ludis ſse exercere debeat p. 2. fol. 16. a. *. 2.
- Rex & regina quæ nam per ſse teneant̃ docere filios ſsuos. p. 2. fo. 19. b. *. 1.
- Rex quos officiales habere debeat. p. 2. fol. 21. a. *. 2. &. 3.
- Rex nullo iure poteſst cognoſscere in crimine clerici. p. 2. fol. 22. a. d.
- Rex & regnum in quo fundant intentionem ſsuam. p. 2. fol. 54. b. &. a.b.
- Rex non debet cupere honores ſsuperfluos. p. 2. fol. 9. b. *. 3.
- Rex non debet eſsſse auarus nec accumulare magnas diuitias. ibidem. folio. 10. a. *. 1.
- Rex non debet eſsſse delitioſsus: quia per delitias minuitur intellectus. ibi dem. *. 2.
- Rex quomodo debeat leges antiquas abrogare. p. 1. fol. 9. b. *. 1.
- Rex bonus quomodo regnum adminiſstret. p. 2. fol. 7. a. col. 1. in prin.
- Rex ebrioſsus an poſssit priuari regno. p. 2. fol. 12. a. i.
- Rex ciuitate non petẽte, an poſssit mittere correctiorem ſseu capitaneum ad exercendam iuriſsdictionem & regendam ciuitatem. p. 2. fo. 3. a. l.
- Rex debet cognoſscere Deum fide catholica. p. 2. fol. 8. a. *. 1.
- Rex etiam confiteri tenetur presbytero parrochiali, ſsi ſsua refidẽtia eſst intra certam parrochiam. p. 1. fol. 20. b. d. &. p. 2. fol. 22. a. a.
- Rex dicitur quaſsi rector à regendo, vel à regula: & regebat antiquitus non ſsolum in temporalibus, ſsed etiam in ſspiritualibus. parti. 2. folio. 5. a. *. 1. &. f.
- Rex ſsi fiat hæreticus conceditur eius regnum primo catholico occupãti. p. 2. fol. 9. a. i.
- Rex ſseu princeps merito poſsſset deponi ſsi ſsine cauſsa legitima deneget impendere auxilium Eccleſsiæ oppreſsſsæ. ibid. k.
- Rex maleuolentiã & odium contra qͦs exercere debeat. p. 2. fo. 14. b. *. 1.
- Rex non debet cupere impoſssibilia. ibid. *. 2. & ſsequenti.
- Rex an teneatur emendare damna eis quos ad bellum vocauit. parti. 2. folio. 67. a. a.
- Rege mortuo filius non debet niſsi poſst tridaũ coronari. p. 2. fol. 29. b. d.
- Reges non poſsſsunt totaliter expropriare villam vel caſstrum regni & ſsic lædere regiam coronam. p. 2. fol. 5. b. f.
- Reges antiquitus vngebantur in capitibus: nunc vnguntur in armo. p. 1. fol. 18. b. *. 1. &. i.
- Reges exempti à iuriſsdictione imperatoris. p. 2. fol. 2. b. g.
- Reges de iure eſsſsent per electionem aſsſsumendi. p. 2. fol. 19. b. g. in fin.
- Reges in eligendis viris filiabus ſsuis quatuor debet ſspectari. parti. 2. folio. 20. b. *. 1.
- Reges qui iuſstitiam adminiſstrare negligunt eorum regna de iure vacanti. p. 4. fol. 61. a. g.
- Reges Hiſspaniæ patroni ſsunt omnium Eccleſsiarum regnorum ſsuorũ. p. 1. fol. 109. b. b.
- Reges Hiſspaniæ ſsolent facere mercedem de ſsuis iuribus in monetis ſsubditorum ſsuorum. p. 7. fol. 51. a. a.
- Reges ex lege Chriſsti debent eſsſse ſsacerdotibus ſsubiecti: antiquitus autẽ contra fiebat. p. 2. fol. 5. a. col. 2. in prin.
- Reges prius fuerunt quam imperatores. ibid. *. 1.
- Reges habent maiorem poteſstatem in regno quam imperator in imperio. ibid. h. *. 1.
- Reges quare debeant ſscire leges. p. 2. fol. 15. a. *. 3.
- Reges in ducendis vxoribus quatuor debent attendere. p. 2. fo. 16. b. *. 1.
- Reges qualiter debeant amare & honorare vxores ſsuas. ibi. fol. 17. a. *. 1.
- Reges in indicendo bello debent habere multorum conſsilia. parti. 2. folio. 25. b. a.
- Reges Hiſspaniæ antiquitus per ſse audiebant & diffiniebant cauſsas. p. 2. fol. 26. b. b.
- Reges licet grauent ſsuos barones duces & cæteros dominos, non tamen ipſsi propterea debent ſsubditos ſsuos grauare. p. 2. fol. 40. b. e.
- Reges Hiſspaniæ quod ius habeant in electione prælatorum. parti. 1. folio. 38. b. *. 1. &. e.
- Regum præmium quale futurum ſsit. p. 2. fol. 8. b. g.
- Regum proprium eſst donare. p. 2. fol. 15. a. c.
- Regibus cur olim prohibitus fuerit vſsus vini. p. 2. fol. 12. a. *. 1.
- Regibus quæ damna naſscantur ex indebita loquutione. p. 2. fol. 11. b. *. 1.
- Regali reuerentiæ derogare eſst mutuum petere à ſsubditis. p. 2. fo. 10. a. a.
- Regia poteſstas eſst inſstituta, vt boni à malo coerceantur & boni quietè inter malos viuant. p. 3. fol. 84. a. *. 1.
- REGVLA eſst propoſsitio breuis, & cum verbis generalibus dictata, & habet vim legis. p. 7. fol. 100. a. *. 1.
- Nec ab ea recedendum eſst, niſsi reperiatur fallentia. ibid. f.
- RESTITVTIO contra ſsententiam qualiter peti debeat. partita. 3. folio. 60. a. b.
- Reſstituere, quam latam habeat ſsignificationem in criminoſsis indulgen tijs. p. 7. fol. 98. b. *. 2.
- Reſstitutus virtute indulgentiæ quomodo bona ſsua recuperare debeat. p. 7. fol. 96. a. col. 1. per totum.
- Reſstitutio ad totã cauſsam cũ expedit vt petatur debet infra decem dics à tempore ſscientiæ ſsententiæ. p. 3. fol. 145. b. l.
- In reſstitutione in integrum qualiter debeat formari libellus. partita. 6. folio. 112. a. c.
- Reſstitutionem in integrum petere poteſst non habens vigintiquinque annos completos: ſsi probet ſsibi damnum illatum ſsui facilitate, vel de fenſsoris culpa. p. 6. fol. 112. a. *. 2.
- Reſstituitur minor aduerſsus confeſssionem à ſse vel à tutore vel curatore, vel aduocato factam vel ob omiſsſsam exceṗtionem, ſsi eſst læſsus. par. 6. folio. 112. b. *. 1.
- Reſstitutio eſst in priſstinum ſstatum repoſsitio. Et per eam minores à damnis alterius dolo, vel ſsui facilitate venientibus liberant̃ p. 6. fo. 112. a. *. 1.
- Reſstitutio in quibus caſsibus non datur minori. p. 6. fol. 113. a. *. 1.
- Reſstitutio in integrum datur minori contra ſsententiam, ſsiuc ipſse interfuit iudicio, ſsiue cius curator. p. 3. fol. 152. b. *. 1.
- RESCRIPTVM contra literam vel priuilegium alicui cõceſsſsum non faciens de eo mentionem, & quod primum ſsit inualidum, non declarans non valet. p. 3. fol. 96. b. *. 1.
- Reſscriptum per vnum ſsociorum impetratum ſsuper re communi cæteris conſsocijs prodeſst. p. 3. fol. 96. a. *. 2.
- Reſscriptum ad trahendum litis cauſsa extra locum domicilij viduas, orphanos, infirmos, pauperes &c̃. non valet. ibdi. *. 3.
- Per reſscriptum ſspeciale non poſsſsunt aliæ res peti, quam in reſscripto ſspe cificatæ. p. 3. fol. 98. a. *. 1.
- Reſscriptum ſsecundum non valet ſsi de primo per aduerſsariũ impetratũ non faciat mentionem, ſsi hoc opponitur. p. 3. fol. 95. a. *. 1.
- Reſscriptum contra ius naturale à principe impetratum non valet. p. 3 fol. 94. a. *. 1.
- Reſscripta quæ ſsunt generalia, quæ ſsub vno verbo comprehendunt multa, etiam ſsi in aliquibus enumeratis ſsubijciatur clauſsula generalis. p. 3. folio. 97. b. *. 1.
- p. [51]
  Per reſscriptum in quo dicitur, ſsi ſsic eſst, aut ſsi quid inueneris ſsicut nobis dictum eſst, vel ſsimilia verba datur iuriſsdictio & poteſstas ſsententiandi. p. 3. fol. 98. b. *. 1.
- Reſscripta gratiæ conceduntur, quædam ad cõmodum cõcedentis: quędam ob neceſssitatem, alia denique ob ſseruitia. ibidem. *. 2. cum duabus ſsequentibus.
- Reſscripta forera quæ conceduntur à rege quæ dicuntur de iuſstitia durant anno dumtaxat, viuo tamen concedente & impetrante, & eo cõtra quem impetrantur. p. 3. fol. 94. b. *. 2.
- Reſscriptum ſsecundum generale contra primum ſspeciale non valet, etiã ſsi de eo faciat mentionem, niſsi ſspecificet effectum tenoris primi. p. 3. folio. 95. b. *. 1.
- Reſscriptum qui impetrat tacita veritate vel ſsuggeſsta falſsitate, reſstituet damna, & expenſsas duplicatas parti, quam excedere voluit. partita. 3. fol. 99. b. *. 1.
- Reſscriptum ab excommunicato impetratum non valet: ne quod lite pendente impetratur, ſsi de his quæ ſsunt acta non fecerit mentionem. p. 3. fol. 95. b. *. 2.
- RIXA dicitur tantum inter duos. p. 2. fol. 51. b. d.
- Rixæ ſsedendæ an teneãtur ſse interponere omnes. p. 2. fol. 51. b. h.
- Rixam mouentes in curia regis qualiter puniantur. p. 2. fol. 51. b. *. 1.
- ROGATVS tacite de reſstituenda hæreditate incapaci vel ſspurio quid facere debeat in conſscientia? Barto. concludit quòd tenetur reſstituere fiſsco. p. 6. fol. 51. b. c.
- Didacus tamen à Couas Runias, tenet quod tales ſspurij in foro cõſscien tiæ poſsſsunt retinere talia bona ſsi ſsibi traduntur ab hærede. ibidem.
- Sed an iuſste? ibidem.
- Rogare poſsſsum eum, quem cũ filio meo inſstitui hæredem, vt filiũ meũ cum ſsuis inſstituat: & tenetur quatenus ei accidit, cum fructibus inde perceptis. p. 6. fol. 58. a. *. 1.
- RVSTICVS dicitur, qui eſst ruſsticus opere & cõuerſsatione, vel qui quotidie eſst in rure. p. 1. fol. 10. b. e.
- Ruſsticus excuſsatur tantùm in caſsibus à iure expreſssis. p. 3. fol. 69. a. c.
- Ruſsticum æquari militibus de iure partit. in hoc vt excuſsetur ab ignorantia iuris quomodo debeat intelligi. p. 1. fol. 10. b. e.
- Ruſsticis quomodo ruri facere teſstamenta poſssint. partita. 6. folio. 4. a. *. 2. &. h.
- Ruſsticus quiſsagax eſst non excuſsat̃ prætextu ruſsticitatis. p. 6. fo. 50. b. f.
- Ruſsticus an poſssit clamare militem ad duellum. p. 7. fol. 19. a. a.
- Ruſstici olim modicũæs ſsoluebant: hodie proh dolor! (exclamat Bald. in. l. ex hoc iure. ff. de iuſsti. & iur.) pellem populorum excoriãt, & vix precarium dimittunt ſspiritum. p. 7. fol. 98. a. h.
S
- SACERDOS quæ obſseruare debeat in imponẽda poenitentia. p. 1. fol. 22. b. k.
- Sacerdos qui inuaditur dum celebrat miſsſsam poteſst iuſste adminiſstrationem dimittere, & ſsi occidit aggreſsſsorem incontinenti ad altare redire. p. 2. fol. 52. a. i.
- Sacerdos ſscholarium, mercatorum, ſstipẽdiariorũ quis dicatur. p. 1. fol. 20. b. col. 2. in prin.
- Sacerdos in eodem genere peccati plus peccare videtur, quã laicus: plus enim peccare videtur perfectus, quam imperfectus. p. 1. fol. 22. b. b.
- Sacerdos poteſst pœnitentiam iniunctam à Papa ex cauſsa minuere. p. 1. fol. 23. a. col. 1. in prin.
- Sacerdos quàm ſsecretè debeat cuſstodire ſsigillum confeſssionis. partita. 1. fol. 25. a. *. 1.
- SACRAMENTA inſstituta ſsunt contra mala ex peccato Adæ. p. 1. fol. 15. b. *. 1.
- Sacramenta hæreticorum in forma Eccleſsiæ tradita, ſsunt bona. parti. 1. folio. 99. b. k.
- Sacramenta talia ſsunt accipientibus quali corde & conſscientia accipiũtur. p. 1. fol. 15. b. c.
- Sacramentum vnde dicatur & quid ſsit. p. 1. fol. 15. b. a.
- Sacramentum quibus de cauſsis inſstitutum eſst. ibid. &. *. 1.
- Sacramentũ pœnitentiæ nihil prodeſst fidẽ non habenti. p. 1. fo. 24. a. *. 1.
- Sacramentum ordinis & matrimonij ad communem vtilitatem ordinatum eſst. p. 1. fol. 15. b. d.
- Sacramentum pænitentiæ eſst ſsecunda tabula poſst naufragium. parti. 1. folio. 15. b. g.
- Sacramentum vnctionis extremæ, delet peccata venialia & præſstat augmentũ virtutis & citius ſsanat ab infirmitate corporali. p. 1. fo. 15. b. i.
- Sacramenta Euchariſstiæ quos habeat effectus. p. 1. fol. 16. a. d.
- Sacramentum confirmationis cur fuit inſstitutum. p. 1. fol. 16. a. b.
- Sacramentis non licet vtialio fine quam inſstituta ſsunt. parti. 1. folio. 18. b. g.
- SACRIFICIA clericorum minuũt pœnas purgatorij, vt citius quis perueniatad gloriam. p. 1. fol. 25. b. *. 1.
- Item etiam eorum qui ſsunt in inferno: quamuis contrarium hodie teneant theologi. ibid. a.
- SACRILEGII pœna in quos irrogetur. p. 1. fo. 133. a. c.
- Sacrilegium quibus modis incurritur. ibid. *. 1.
- SALARIVM totius anni debetur iudicibꝰ regijs, & magiſstris ſscholarium etiam ſsi in principio anni moriantur. p. 5. fo. 41. b. *. 2.
- Salaria ſspeculatorum, & excubiarium deducuntur ante diuiſsionẽ prædæ propter maxima eorum pericula. p. 2. fo. 97. a. *. 1.
- Idem & ſsalaria cuſstodientium prædam. ibi. *. 2.
- Salaria iudicum de iure communi ſsoluenda ſsunt de redditibus Regis. p. 3. fo. 19. a. g.
- SAL comprehenditur appellatione victualium. p. 2. fo. 58. b. d. &. par. 1. folio. 33. a. f.
- SALOMON in vndecimo anno genuit filium. p. 4. folio. 4. b. l. &. p. 7. folio. 5. a. l.
- SAPIENTIA quæ ponitur donum ſspiritus ſsancti in quo differat ab ea quę eſst virtus intellectualis acquiſsita. p. 2. fo. 15. b. b.
- SARRACENIvnde dicti ſsunt. p. 7. fo. 76. a. *. 1.
- Sarracenorum duplex eſst ſsecta. ibidem.
- Sarracenus ad fidem conuerſsus debet honorari nec laceſssiri iniurijs à Chriſstianis. ibidem. *. 3.
- Sarracenus ſsi cum Chriſstiana virgine, vel vidua commiſsceat debet lapi dari. p. 7. fo. 78. a. *. 3.
- Quid autem ſsi eam cognoſscit ſsub colore matrimonij? communiter Do cto. aliud ſstatuunt. ibid. f.
- Sarracenis deferentes arma, aut auxilium præſstantes qua pœna puniãtur. p. 1. fo. 94. b. *. 2.
- Licet tamen deferre illis arma tempore pacis ad redemptionem captinorum. ibid. l.
- SCALAS qui apponit à feneſstras vel ad muros cauſsa furandi non te netur ad pœnam mortis. p. 7. fo. 52. a. col. 2. in medio.
- SCANDALVM actiuum ſsi ſsit per accidens poteſst eſsſse peccatum veniale. p. 1. fo. 48. a. h.
- Scandali euitandi gratia, euitanda non ſsunt quæ ſsine peccato mortali, omitti non poſsſsunt. p. 1. fol. 47. b. b. &. c. per totum.
- Scandali cauſsa non eſst relinquenda veritas doctrinæ. ibidem. *. 1.
- Scandali promotores mortaliter peccãt dicente domino, ve illi per que ſscandalum venit. p. 1. fo. 48. a. *. 1.
- SCIRE recuſsans habetur pro ſsciente. p. 4. fo. 13. a. c.
- SCIENTIA conſsiſstit in medulla rationis, & non in cortice ſscripturarum. p. 1. fo. 8. a.
- Scientia abſsque eloquentia eſst tanquam gladius in manu paralytici. p. 2. fo. 19. a. d.
- Ex ſscientia ſsola quando quis punitur ſsi non reuelat. p. 2. fo. 36. a. c.
- SCRIPTVRA non valet, quando verba ita ſsunt obſscura vt nõ intelligantur. p. 2. fo. 11. a. c.
- Scriptura nulla requiritur ad nuntiandum nouum opus. parti. 3. folio. 182. a. c.
- Scriptura an ſsit de ſsubſstantia arbitramenti? videtur quòd ſsic: quia arbi tria redacta ſsunt ad formam iudiciorum. p. 3. fo. 26. a. p.
- Scriptura probatoria eſst illa, quæ à notario publico eſst facta vel ſsigillo authentico ſsigillata, & eſst quadruplex. p. 3. fo. 87. b. *. 1.
- Scriptura authentica quæ dicatur. ibidem. b.
- Scriptura forenſsis quæ fit in iudicio an exigat teſstes. p. 3. fo. 100. a. a.
- Scripturæ copia quæ habeat diuerſsa capitula, non eſst tota aduerſsario prębenda: ſsed illius capituli quod petit. p. 3. fol. 118. a. 1.
- Scripturæ probatio quibus modis fit. ibidem. b.d. & folio ſsequenti per totum.
- In ſscriptura publica notarij quot debeant contineri. partita. 3. folio. 99. b. *. 2.
- Scripturam priuatam contra ſse productam qui negat, tenetur iurarep. 3. fo. 120. b. *. 1.
- Scripturarum vſsus repertus eſst propter memoriam rerum, & ne obliuione fugiant literis alligantur. p. 3. fo. 87. a. i.
- Scripturarum quæ hodie conceduntur, & expediuntur diuerſsæ formæ vide in dict. forma.
- Scripturæ quibus de cauſsis ſsolet fides derogari. partita tertia. folio. 117. a. *. 1.
- SCOLASTICI inhoneſstè viuentes, vel aliquid contra ſscholaſsticã doctrinam committentes perdunt priuilegium fori. partita. 3. fol. 97. a. a. in fine.
- SECRETARII Regis tenentur priuilegia, & inſstrumenta ſscribere in regiſstro. p. 2. fo. 23. b. d.
- SECRETVM ſsibi commiſsſsum nemo debet reuelare niſsi ſstatim re ſspuerit. p. 2. fo. 22. b. g.
- SECVRITAS tacitè videtur data citatis ad curiam. p. 2. fo. 52. b. c.
- p. [52]
  Securitas triplex eſst: vna quam ponunt Reges interſse: alia, quam multi inter fc apponunt, tertia quam vnus alteri cõcedit. p. 7. fo. 44. b. *. 2.
- SED particula, aduerſsatur tam in iure quam in facto. p. 6. fo. 18. b. col. 1. in principio.
- SEDITIONEM feciſsſse, vt quis dicatur quid probandum ſsit. par. 1. folio. 133. k.
- SENECA fuit magnus cancellarius Neronis, ſsecundum Lucam de Penna. p. 2. fo. 22. b. a.
- SENECTVS non excuſsatur in his quæ conſsilio viri prudentis agũ tur. p. 2. fo. 66. a. e.
- Senectus ipſsa eſst morbus: vnde ſstatutum loquens in cauſsa infirmitatis, habet locum in cauſsa ſsenectutis. p. 3. fo. 96. b. b.
- SENEX nullus adeo eſst, quin coire poſssit, & ideo matrimonium con trahere. p. 4. fo. 21. a. g.
- SENTENTIA ſsi feratur contra Romipetam, aut ſstudẽtem, in cauſsis prius inceptis bene defendente procuratore non poteſst ipſse, huius abſsentiæ prætextu appellare. p. 3. fo. 145. b. *. 2.
- A ſsententia interlocutoria non poteſst appellari: niſsi ſsit vt aliquis ad torturam ponatur. p. 3. fo. 146. a. *. 2.
- Sententia lata contra maritum, an præiudicet mulieri in re dotali Bart. ait ꝙ ſsic. p. 3. fo. 139. a. b.
- Sententia lata contra electum an præiudicet electoribus. ibidem.
- Sententia tum in criminalibus tum in ciuilibus cauſsis quo tempore, & quomodo in executionem dari debeat. p. 3. fo. 154. &. fo. 155.
- Sententia lata quibus de cauſsis poſssit reuocari per iudicem. part. tertia. fo. 132. a. *. 1.
- Sententia lata per metum iudicis an teneat. p. 2. fo. 26. a. h.
- Sententia lata ſsuper appellatione interlocutoriæ, dicitur etiam interlocutoria reſspectu partium: licet reſspectu iudicis ſsit diffinitiua. parti. 3. folio. 131. b. d.
- Sententia diffinitiua qualiter ferri debeat. p. 3. fo. 132. b. *. 1.
- Sententia latain quibus caſsibus pro nulla habetur. par. 3. folio. 135. a. *. 2. & fo. 1;6. b. *. 1.
- Sententia lata contra hæredem ſsuper nullitate teſstamenti, nihilominus debentur legati, per. l. 1. Regis Alfonſsi in Alcala, quamuis contrariũ tenuerit Barto. p. 3. ſso. 140. a. b.
- Sententia lata contra alterum in quibus caſsibus alteri prodeſst, vel nocet. ibidem. *. 1.
- Sententia diffinitiua quando poſssit ferri contra actorem abſsentem. p. 3. folio. 134. b. b.
- Sententia ſsecunda lata contra ſsecundam in quibus caſsibus non valeat. p. 3. fo. 135. b. *. 1. &, o. per totum.
- Sententiæ arbitrorum an ſsufficiant ad probandam conſsuetudinem. p. 1. fo. 12. b. d.
- Sententiæ diffinitiuæ quanta ſsit vis ac poteſstas. p. 3. fo. 138. a. 1.
- Sententia diffinitiua aliquando fertur lite non conteſstata, vt ſsi actor ſsit contumax. p. 3. fo. 54. b. a.
- Sententia ſsecunda lata contra primam, quæ tranſsiuit in rem iudicatam non tenet. p. 3. fo. 59. b. e.
- Sententia eſst iudicis iuſsſsus, parti ratione litis coram eo ventilatæ factus, qui nec fit contra naturam, nec contra ius, nec contra bonos mores. p. 3. fo. 131. a. *. 1.
- Sententia lata duplici de cauſsa, ſsi vna ſsit vera, licet alia ſsit falſsa, tenet ex cauſsa vera. p. 6. fo. 48. a. a.
- Sententia triplex eſst, præceptiua, interlocutoria, & diffinitiua. par. 3. folio. 131. a. *. 2.
- Sententia interlocutoria quę cõtinet aliquid dari, vel fieri à parte, ęquiparatur diffinitiuæ. p. 3. fo. 131. b. d.
- Sententia quibus in cauſsis dicitur interlocutoria. ibidem.
- Sententiam interlocutoriam an poſssit emendare, vel reuocare iudex. ibidem. f.
- Sententia debet eſsſse conformis libello in tribus in re, cauſsa, & actione. p. 3. fo. 137. a. a.
- An etiam debeat eſsſse conformis in concomitantibus. ibidem.
- Sententia lata à pluribus arbitris vno abſsente, vel à pluribus delegatis non valet. ibidem. *. 1.
- Sentẽtia lata ſsuper libertate, vel ſseruitute nocet alij æquè principale ius prætendenti. p. 3. fo. 139. b. l.
- Sententia ſsub conditione, vel ad alterius exemplum ferri non poteſst. p. 3. fo. 136. a. *. 1.
- In quibus tamen caſsibus fallit, vide. ibidem. g.
- Sententia lata contra mortuum an valeat. ibid. b. f.
- Item nec ſsententia lata lite non conteſstata: niſsi culpa fit partium in pro bationibus deficientium. ibid. i.
- SEPVLCHRA quilibet facere poteſst, & in ſsolo proprio, & in communi. p. 1. fo. 105. a. d.
- Sepulchrorum violatores qua pœna puniantur. p. 1. fo. 109. a. *. 1.
- SEPVLTVRA impediri non debet ratione debiti à defuncto. p. 1. folio. 109. a. *. 2.
- Sepultura nõ poteſst eligi à fidelibus in loco priuato, quod ſsi electa fuerit ſspernenda eſst talis voluntas. p. 1. fo. 107. a. b.
- Sepulturam propriam quiuis habere poteſst de conſsenſsu Epiſscopi. p. 1. folio. 106. a. b.
- Sepulturæ inuito patrono an poſssit alius ſsepeliri. ibidem.
- Sepulturam quibus perſsonis eccleſsia denegat. ibid. fo. 107. b. *. 1. & ſseq.
- Sepultura quid ſsit, & vnde dicta ſsit & quod ius in eis habeant clerici. p. 1. folio. 105. a. *. 1.
- Sepulturæ quatuor de cauſsis circa eccleſsias fiunt. p. 1. fo. 105. a. *. 2.
- Sepeliendi ius quale habeant clerici. ibid. b. *. 1.
- Sepeliri debent Chriſstiani in ſsuis parrochijs. p. 1. fo. 106. a. *. 1.
- Hoc tamen procedit niſsi defunctus habeat ſsepulchrum maiorum, tunc enim in eo potius eſst ſsepeliendus. ibidem. f.
- Sepulturam eligere quæ perſsonæ poſssint. ibid. k.
- Sepulturæ electio non tenet vbi quis illectus alibi elegit ſsepulturam. ibidem. l.
- Sepeliendi ius in quibus caſsibus eccleſsia non amittit. p. 1. fo. 107. a. *. 2.
- Sepeliri cum ornamẽtis pretioſsis quæ perſsonæ poſssint. p. 1. fo. 108. b. *. 2.
- SEQVESTERfit poſsſseſsſsor rei: ſsic percipit fructus & exercet vtiles actiones. p. 3. fo. 50. b. f.
- Sequeſster tantum habet poteſstatis quantum conuentio deponentium ſsibi tribuit. ibidem. h.
- In ſsequeſstro extraiudiciali erit electio in voluntate deponentis. p. 3. fo. lio. 51. a. k.
- Sequeſster non poteſst deponere ſsequeſstrũ niſsi ex iuſsta cauſsa, & iudice interueniente. p. 3. fo. 51. b. a.
- Sequeſstratio eſst permiſsſsa in ſsex caſsibus. p. 3. fo. 50. b. *. 2.
- Sequeſstratio durat tanto tempore quanto conuenerit inter partes, vel iudici placuerit. q. 3. fo. 51. b. *. 1.
- SERMONEM homini tribuit natura ad alendam beneuolẽtiam. p. 2. fo. 10. b. c.
- SERVITIA indebita præſsumuntur à dominis per metum extorta. p. 4. fo. 63. a.
- Seruitus cui debetur poteſst nuntiare nouum opus contra debitam ſseruitutem. p. 3. fo. 182. b. *. 2.
- Seruitus non mutatur mutatione dominij prædij ſseruientis, vel dominantis: quia ratione prædij nõ perſsonæ fuit impoſsita. p. 3. fo. 175. a. *. 1.
- Seruitus quia eſst indiuidua quilibet hæredum poteſst eum in ſsolidũ petere. ibid. *. 2.
- Seruitus imponi non poteſst rei ſsacræ aut religioſsæ, nee rei vſsui commu ni ciuitatis deſstinatæ. p. 3. fo. 175. b. *. 3.
- Seruitus naturalis licet immoderatè lædat fundum alterius nulla eſst actio. p. 3. fo. 184. b. h.
- Seruitus duplex eſst, realis ſscilicet, & perſsonalis, & realis quędam dicitur ruſstica, quędam vrbana, & perſsonalis conſsiſstit in vſsu velvſsufructu. p. 3. fo. 173. b. *. 2.
- Seruitus imponi non poteſst in fundo communi, niſsi de omnium dominorum voluntate. p. 3. fo. 175. a. *. 3.
- Seruitus per ſsolam promiſssionem non acquiritur, niſsi realiter conſstituatur. p. 3. fo. 176. a. d.
- Seruitus quibus modis amittitur. p. 3. fo. 177. a. *. 1. &. 2.
- Seruitus perſsonalis quòd ſsit miniſsterium ſseruorũ ſscripſsit diuus, Barto. & approbatur de iure partita. p. 3. fo. 173. b. n.
- Seruitus vrbana quotuplex ſsit. ibidem. *. 3.
- Seruitus oneris ferendi quomodo diſstinguatur à ſseruitute tigni immittendi. ibidem. p.
- Seruitutem tigni immittendi qui debet non tenetur ad refectionem pa rietis: ad quod tenetur debens ſseruitutem oneris ferendi. ibid.
- Seruitus oneris ferendi au præſsumatur ſsi non conſstat de impoſsitione, & ſstetit ita tempore immemoriali? Raph. fulg. tenet quòd ſsic. p. 3. fol. 174. a. col. 1. in prin.
- Sẽruitus ruſstica quotuplex ſsit. p. 3. fo. 174. a. *. 1.
- Seruitus vrbana perditur per non vſsum decem annorum inter præſsentes, & viginti inter abſsentes. p. 3. fo. 176. b. *. 1.
- Seruitutis diffinitio. p. 3. fo. 173. b. h.
- Seruitutem poteſst conſstituere emphiteota in fundo emphiteotico. p. 3. fo. 175. b. *. 1.
- Seruitutem aquæ ductus qui habet ad quid teneatur. parti. 3. folio. 174. a. *. 2. &. q.
- Seruitutem qui habet pecora in alieno paſstu paſscendi, vel aquam in alieno hauriendi, habet per conſsequens locum aditus ad fontem, vel puteum. p. 3. fo. 174. b. *. 2.
- Seruitutes ob ſsolum commodum prædiorum inuentæ ſsunt. par. tertia. folio. 174. b. p.
- Seruitutes, ex quibus recipitur commodum facto naturæ dicuntur cõ tinuæ: aliæ verò diſscontinuæ. p. 3. fo. 176. b. b.
- Seruitus morti æquiparatur. p. 4. fo. 11. a. a.
- p. [53]
  Seruitus quid & quotuplex ſsit. p. 4. fo. 54. b. *. 1.
- Seruitutes vrbanæ, vel ruſsticæ an poſssint hypotecari. p. 5. fo. 83. a. d.
- SERVVS rectè hæres inſstitui põt à dño non habente filios, & ſsi nõ fiat mentio manumiſssionis conſsequitur tñ libertatem. p. 6. fo. 13. b. *. 1.
- Limita niſsi ſsit ei conceſsſsa libertas ex ſsub conditione. ibid. b.
- Limita etiam niſsi ſsit inſstitutus à domina de qua erat ſsuſspicio adulterij. ibidem. c. &. d.
- Seruus non poteſst ſsine licentia domini ordinari, & ſsi de facto ordinat̃, non amittit ius, ſsi autem dominus ſsciat, nec contradicat, liber erit. p. 1. fo. 56. b. *. 3.
- Seruus qui domino ſsciente cum libera contraxit efficitur liber. p. 4. folio. 57. b. *. 1.
- Seruus qui domino ſsciente ad ſsacros ordines promotus eſst eſsſsicitur liber: ſsinautem dominus ignorabat reuocatur in ſseruitutem intra annum. ibidem. *. 2.
- Seruus obligatur naturaliter in his omnibus in quibus homo liber obligatur naturaliter, & ciuiliter. p. 5. fo. 74. a. f.
- Seruus communis poteſst inſstitui ab vno dominorum hęres neceſsſsarius. & conſsequi libertatem inuito altero domino. p. 6. fo. 20. b. *. 2.
- Seruus hæres inſstitutus poſstea venditus à teſstatore non conſsequitur libertatem: ſsed ipſse emptor hæreditatem conſsequetur. p. 6. fo. 21. a. *. 2.
- Seruus communis poteſst manumitti ab vno ex dominis, alijs inuitis, ſsoluto pretio cæterarum partium. p. 4. fo. 56. b. *. 2. &. r.
- Seruus tenetur domino obedire & pro eius morte, vel offenſsa vitanda mori. p. 4. fo. 55. b. *. 1.
- Famuli tamen cum ſsint liberi non tenentur mori pro dominis. ibid. g.
- Seruus qui aliquem occidit defendendo dominum ſsuum nulla pœna plectitur. p. 4. fo. 55. b. l.
- Item ſsi dominus cum occidere minatur, niſsi ſsuã vxorem occidat. ibid.
- Seruus potius debet obedire mandato domini, quam vxori, eo tempore ab eo petenti debitum: niſsi de eius fornicatione dubitat. p. 4. folio. 15. b. *. 1.
- Seruus non debet à domino malè tractari, nec occidi niſsi repertus cum filia, vel vxorem in adulterio. p. 4. fo. 55. b. *. 2. &. r. &. s.
- Seruus de iure ciuili non patitur iniuriam. ibidem. p.
- Seruus non dicitur viuere: ideo tenetur præferre ſsalutem domini ſsaluti propriæ. p. 4. fo. 15. a. b.
- Seruus domini infidelis, ſsi ſse Chriſstianum facit, liberatur à ſseruitute. p. 4. fol. 56. a. i.
- Limita tamen ſsi dominus cum eo ad fidem conuertitur. ibidem.
- Seruus ſsi contraxit matrimonium cum libera putans eam eſsſse liberã, non poteſst ab ea diſscedere. p. 4. fo. 16. a. col. 1. in prin.
- Seruo languido ſsi negantur alimenta eo ipſso eripitur in libertatem. p. 4. folio. 55. b. q.
- Seruus quibus de cauſsis poſssit eripi in libertatem. p. 4. fol. 57. a. *. 1. &. 2. &. 4. ſsequentibus.
- Seruus non poteſst ſsupplicare principi niſsi in cauſsa occiſsi domini ſsui, vel in caſsibus in quibus poteſst eſsſse in iudicio. p. 3. fo. 151. a. *. 2.
- Seruus in quibus cauſsis poteſst agere in iudicio. p. 3. fo. 5. a. *. 2.
- Seruus venditus, vt ad certum tempus manumittatur, efficitur liber, ſsi illo tempore non fuerit manumiſsſsus. p. 5. fo. 26. a. *. 1.
- Seruum fidelem nullus infidelis tenere poteſst. p. 4. fo. 56. a. *. 2.
- Seruum Iudæum Chriſstianus bene poteſst emere. ibidem. g.
- Item, & Chriſstianum poteſst. ibidem.
- Seruum alterius corrumpens: vt deterioretur tenetur domino ad damnum deteriorationis duplicatum. p. 7. fo. 55. a. *. 4.
- Seruus venditus ſsub conditione ne vnquam fiat liber: quibus ex cauſsis poſssit ad libertatem peruenire. p. 5. fo. 26. b. *. 1.
- Seruus an poſssit propria authoritate occidere occiſsorem domini ſsui. p. 5. fo. 26. b. h.
- Seruus quicquid acquirit, acquirit domino. p. 4. fo. 56. a. *. 1.
- Seruus ſsi vendidit rem dominicam iacente hæreditate reſscinditur venditio. p. 5. fo. 33. b. *. 1.
- Serui non ſsunt capaces legitimationis. p. 4. fo. 43. b. b.
- Seruus poteſst ex delicto, ex quo pœna apponitur corporalis, accuſsari: de pœna autem pecuniaria nequaquam. p. 7. fo. 5. b. *. 1. &. g.
- Seruorum natura eſst furari. p. 5. fo. 26. b. b.
- Seruus ſsi alicui legatus ſsit: vt ei ſseruiat intelligitur teſstator tantum ad vitam legatarij donaſsſse: & non in perpetuum. p. 6. fo. 75. b. *. 1.
- Seruis non debet iniungi per ſsacerdotes pœnitentia qua reddantur do minis ſsuis inutiles. p. 4. fo. 15. a. c.
- Seruus ſsi ad domum minoris fugiat non tenetur minor: ſsed eius adminiſstrator qui conſsentit. p. 7. fo. 54. b. *. 2.
- Seruus infirmus abiectus à domino vt pro derelicto habitus, efficitur liber. p. 3. fo. 164. b. *. 3.
- Seruus domino præſsente ſsi decennio, aut eo abſsente per viginti annos pro libero ſse geſssit præſscribit libertatem. p. 3. fo. 170. *. 1.
- Seruus bona fide ſsiſse geſssit pro libero tempore mortis non põt ei de eius ſstatu moueri quæſstio: niſsi infra quinquennium. ibid. *. 3.
- Seruus fugitiuus qualiter debeat per dominum requiri p. 7. fo. 54. b. *. 1.
- Seruus fugitiuus facit furtum ſsui, & ideo domino cum petenti non obſstat temporis præſscriptio, niſsi triginta annis fuit in fuga. par. 7. folio. 54. a. *. 2.
- Seruus conſsecratus, & ordinatus reſstituitur nihilominus domino ſsuo quia deliquit permittendo ſse ordinari. ibidem. i.
- Seruus tenetur adiuuare dominũ, aut eius vxorem, vel filios cum alius: vult percutere, aut occidere quem eorum. p. 7. fo. 32. *. 3.
- SEVERITAS nimia culpæ annumeratur. p. 2. fo. 19. b. e.
- SI, coniunctio regulariter inducit conditionem. p. 4. folio. 14. a. a. &. p. 6. folio. 21. b. i.
- SIMPLICITAS duplex. p. 2. fo. 43. a. a.
- SIGILLVM eſst quod verificat literam Regis. p. 3. fo. 87. b. d.
- Sigillum eſst de ſsubſstantia inſstrumenti. p. 3. fo. 88. b. c.
- Sigillo quæ inſstrumenta ſsoleant hodie confirmari par. 3. folio. 88. b. *. 1. 2. &. 3.
- Sigillum eſst ſsignum alicuius in metallo, vel petra ſsculptum ad literas ſsi gillandas, & fuit inuentum, vt loco teſstis in literis poneretur. par. 3. fo lio. 127. a. *. 1.
- Sigillum Papæ non facit ſscripturam authẽticam, niſsi adſsit ſsubſscriptio. ibidem. b.
- Sigillator Regis tantum debet habere pro ſsigillo, ſsicut Regis notarius. pro ſscriptura. p. 3. fo. 128. a. *. 1.
- Sigillatores in cancelaria de manu Regis ponuntur. p. 3. fo. 127. b. *. 1.
- Sigillatores quid debeant iurare, & obſseruare. ibid. *. 2. &. 3.
- SIMONIA quo reſspectu dicatur enorme crimen. p. 1. fo. 42. b. a.
- Simonia dicitur hæreſsis. 1. q. 1. & poteſst puniri per iudicem ſsecularem la ta ſsententia ab eccleſsiaſstico. p. 1. fo. 69. a. c.
- SOCIETAS dolo ſsocij contracta non valet. p. 5. fo. 56. b. *. 2.
- Societas ſsi ſsimpliciter contracta eſst, ſsine rerum expreſssione lucra diui. dentur æqualiter. p. 5. fo. 57. a. *. 1.
- Societas ſsimpliciter contracta reſstringitur ad actus quæſstuarios. ibid. e.
- Societas nõ poteſst ſsuper ſsutura ſsucceſssione alterius coiri. p. 5. f. 58. a. *. 1.
- Societas quibus modis ſsoluitur. ibid. *. 2. &. d. & fo. 29. *. 1.
- Societas vt tranſseat in hæredem pacto effici non poteſst. ibid. c.
- Tamen in quatuor caſsibus hoc limitatur. ibidem.
- Societas quid ſsit. p. 5. fo. 55. b. *. 2. &. c.
- Societas ſsuper quibus rebus poſssit fieri. p. 5. fo. 57. a. *. 1. &. 2.
- Societas ſsi non appareat quajiter ſsit eontracta intelligitur ſsecundũ conſsuetudinem regionis, vel ſsi ſsint mercatores ſsecundum morem mercatorum. p. 5. fo. 56. a. f.
- Societas contrahi non poteſst cum pupillo. p. 5. fo. 55. b. h.
- Siverò per procuratores patris pupilli fuit continuata ſsocietas, obligatur pupillus. p. 5. fo. 55. b. h. in fine.
- Societas leonina quæ dicatur. p. 5. fo. 56. b. d.
- Societas cum incerta perſsona contrahi non poteſst. p. 5. fo. 55. b. f.
- Societas ſsi fimpliciter contrahatur omnium bonorum, tam pretia quã futura veniunt communicanda. p. 5. fo. 56. a. d.
- Societati fraudulenter renuntians propter aliquod lucrum quod ſsperat habere, non propterea liberatur: ſsed communicare tenetur. par. 5. folio. 59. a. *. 2. &. f.
- Societate contracta omnium bonorum præſsentium, & futurorum, etiam caſstrenſse peculium venit communicandum. p. 5. fo. 56. b. *. 3.
- Societate durante non licet quicquam minuere de immiſsſso, nec de lucro. p. 5. fo. 55. b. e.
- Inſsocietate non veniunt communicanda lucra perſsonalia. p. 5. fo. 56. a. i.
- In ſsocietate generali non attenditur an vnus plus lucretur, quàm alius, vel plus expendat. p. 5. fo. 57. a.
- Et ideo filia vnius debet dotari de communibus bonis. ibid.
- Socius ſsi quid capit de communi ignorantibus ſsocijs non præſsumitur fur: ideo non tenetur furti. p. 5. fo. 60. b. *. 1.
- Limita tamen niſsi faciat in re communi vltra quã ei liceat facere. ibid. f.
- Socius ſsi dolo damnum dedit illud non compenſsatur cum lucris. p. 5. fo 57. b. b.
- Et ideo mercatores tenentur ſsidem facere de damno, quod receperunt, ijs quorum ſsocij ſsunt. ibid.
- Sed an in hoc caſsu corum libris credatur? ibidem.
- Socius qui tenet bona ſsocietatis tenet ſsi ſsoluat vni ex ſsocijs, nec cæteris ſsit ſsoluendo, ille qui partem recepit tenetur communicare alijs. p. 5. folio. 60. a. *. 1.
- Socius ſsi commiſsit crimen propter quod domus communis debeat deſstrui, alter ſsoluendo prætium domus pro parte liberabit eam à diru ptione. p. 4. fo. 57. a. col. 1. in prin.
- Socius ſsi communi nomine de ſsuo reficit rem communem præuia denuntiatione ſsocijs facta tenentur conſsocij partes expenſsarum vſsque ad quatuor menſses ei ſsoluere: alias res efficitur reficientis. par. tertia. folio. 186. b. *. 1.
- p. [54]
  Socius quibus ex cauſsis poteſst ante tempus ſsocietati renuntiare. par. 5. folio. 59. b. *. 2.
- Socij ſsi conueniant interſse, vt alter maius lucrum, & minus damnũ habeat, valet tale pactum. p. 5. fo. 56. b. *. 1.
- Sociorum ſsi alter ponit capitale, alter operas, & induſstriam, & capitale perdatur proindeq̃ue diſsſsoluatur, an ille qui operas ponit teneatur ad dimidiam capitalis. p. 5. fo. 58. b. b. per duas columnas.
- Socij vnius negotiationis exercentes in diuerſsis locis, inſstitores inuicẽ videntur. p. 5. fo. 56. a. e.
- SODOMITA vnde dicitur, & quæ huius criminis pœna. par. 7. folio. 72. b. *. 1.
- Sodomiticum crimen an ſsit pœna capitis puniendum in mulieribus quæ inter ſse coeuntes naturæ ordinem peruertunt ſsibique inuicem loco viri ſsunt. p. 7. fo. 72. b. c. per totum.
- SOLARIEGOS qui dicantur. p. 4. fo. 61. b. *. 3.
- SOLVI an poſssit ei qui non poteſst petere. p. 5. fo. 99. a. h.
- Solui an poſssit filiofamilias in aduentitijs ſsine patre. p. 5. fo. 99. a. h.
- Qui ſsoluit pro carcerato, non videtur ſsoluere animo donandi: ſsed repetendi. p. 3. fo. 69. a. b.
- Soluens conditionale debitum ante conditionis euentum: poteſst repetere, ſsi talis eſst conditio quæ poteſst exiſstere, vel non. p. 5. fol. 105. a. *. 2.
- Soluens ei, cui pluribus debitis aſstrictus eſst, ſsine debiti expreſssione, in omnia debita æqualiter ſsoluiſsſse cenſsetur. p. 5. fo. 100. a. *. 2.
- De iure tamen communi, hoc procedit, quando nullum debitum erat antiquius altero: nam ſsolutio cedet in cauſsam antiquiorem. ibid. b. a.
- Soluens ſscienter indebitum, donare videtur, nec poteſst repetere, niſsi ſsit minor viginti quinque annorum. Dubitans tamen an aliquam pecaniam debeat, ſsi eam ſsoluat, probato errore eam recuperat. p. 5. fol. 104. b. *. 3.
- Soluens indebitum per ſsententiam non poteſst repetere, propter autho ritatem rei iudicatæ, niſsi probet falſsis inſstrumentis, vel allegationibꝰ fuiſsſselatam. p. 5. fo. 105. b. *. 1.
- Vel ſsi non impugnaret ſsententiam: ſsed prætenderet, ꝙ cauſsa ex qua lata fuit ſsententia deuenit ad non cauſsam. ibid. a.
- Soluere vnum pro alio quanto tempore liceat. p. 5. fo. 98. a. b.
- SOLVTIO eſst illud quod datur ei cui aliquid debetur, quitatio au tem dicitur, quando habens poteſstatem liberãdi, promittit nunquã debitum petere. p. 5. fo. 97. b. *. 1.
- Solutio qualiter debeat fieri minori, aut pupillo. p. 5. fo. 98. a. *. &. k.
- Solutio eſst facienda in termino à partibus perfixo etiam ſsi debitor nõ interpellet debitorem. p. 5. fo. 99. b. *. 1.
- Solutio depoſsiti prior eſst, quam perſsonalium debitorum etiam anteriorum. p. 5. fo. 101. a. *. 1.
- Item etiam maleficij, damni dati in re aliena. ibid. *. 2.
- Solutio debet fieri habenti poteſstatem eam recipiendi. p. 5. fol. 97. b. *. 3.
- Solutio facta minori cum authoritate tutoris non reſstituitur, p. 5. folio. 98. b. b.
- Solutio cui prius debeat fieri, quando ſsunt plures creditores æquales. p. 5. fo. 100. b. *. 1. &. d. &. f.
- Solutio poteſst ſsieri procuratori generali bonorum omnium, vel negotiorum geſstori. p. 5. fo. 98. b. *. 1.
- Solutio facta per errorem repetitur. p. 5. fo. 104. b. *. 1. &. b.
- Solutionem factam per errorem & indebitè vter probare debeat, debitor, an creditor. p. 5. fo. 104. b. *. 2.
- Solutionem duplicem qui recipit eiuſsdem debiti tenetur crimine ſstellionatus. p. 7. fo. 27. b. 1.
- Solutione eius quod tibi debeo mãdato tuo, alteri facta liberatus ſsum. p. 5. fo. 99. a. *. 1.
- SOLONIS Apophthegma. p. 2. fo. 13. b. g.
- SOLVTVM legatum ex teſstamento inualido relictum hæres repetere non poteſst, etiam ſsi prætendat iuris ignorantiam. p. 5. fo. 105. *. 1.
- Solutum indebitè poteſst repeti cum fructibus. p. 5. fo. 106. b. *. 1.
- Solutum ob turpem cauſsam debet reſstitui. p. 5. fo. 107. b. *. 3. &. fol. ſseq. a. *. 2. &. f.
- Solutũ per executorẽ teſstamẽti legatarijs repetit qui ſsuccedit defuncto, ſsi poſstea apparet teſstamentum fuiſsſse nullum. p. 5. fo. 107. a. *. 1.
- SOLVMalterius ſsterile & deſsertum an quis poſssit intrare propria authoritate & illud laborare. p. 3. fo. 165. a. col. 1. in princi.
- In ſsolo alieno qui ędificat, vel ſserit malafide, perdit opus, nec poteſst repetere expenſsas. p. 3. fo. 163. a. *. 1. &. 2.
- SPADO quis ſsit. p. 4. fo. 8. a. g.
- Spado an matrimonium contrahere poteſst. ibidem.
- SPECIALITAS inuoluta cum generalitate non releuant quin literæ dicantur generales. p. 3. fo. 97. b. d.
- SPES quid ſsit. p. 2. fo. 13. a. *. 1. &. fo. 33. *. 1.
- Spei ſsubiectum eſst beatitudo æterna. ibidem. e.
- Per ſspem timor humanus abijcitur, auxilia diuina occurrunt, veritatis notitia panditur. p. 2. fo. 33. a. *. 2.
- SPOLIATVS poteſst eligere, an agat contra poſsſseſsſsorem, vel contra ſspoliantein. p. 3. fo. 10. *. 1.
- SPONSALIA quæ dicantur, & vnde ſsic dicta ſsunt. par. 4. folio. 2. b. *. 2. & folio. 3. *. 1.
- Sponſsalia non contrahuntur ante ſseptennium. ibid. b.c.
- Sponſsalia quibus ſsignis taciti conſsenſsus ratiſsicentur poſst pubertatem. ibidem. e.
- Sponſsalia poſsſsunt fieri per ſstipulationem. p. 4. fo. 3. a. c.
- Sed ad quid agetur ex tali ſstipulatione, ſsi mulier quæ promiſsit, contrahere nolit. ibidem.
- Sponſsalia tranſseũt in matrimonium per copulam carnis. p. 4. fol. 3. b. h.
- Et quid ſsi per metum cognouit, vel poſstea cum alia matrimonium contraxit? ibidem.
- Quid etiam ſsi proteſstetur ſsponfus ſse per coitum matrimonio nolle cõſsentire? ibidem.
- Sponſsalia ſsi contrahantur per parentes præſsentibus filijs, nec contradi centibus ſsponſsalia tenent. p. 4. fo. 6. a. f.
- Sponſsalia ſsi ſsint contracta in legitima ætate, recuſsans matrimonio copulari per cenſsuram eccleſsiaſsticam compellitur. p. 4. fo. 5. a. *. 1.
- Sponſsalia quibus de cauſsis diſsſsolui poſsſsunt. ibid. b. &. *. 2.
- Sponſsalia ſsecunda per verba de præſsenti præferuntur primis de futuro. p. 4. fo. 5. *. 1.
- Sponſsa ſsi fornicetur cum alio poſst contracta ſsponſsalia de futuro, & ſsub inde cognoſscatur à ſsponſso ſsponſsalia tranſseunt in matrimonium. p. 4. folio. 5. b. h.
- Sponſsus non poſssit agere contra ſsponſsam de futuro de crimine adulterij, ſsed tantùm actione iniuriarum. p. 4. fo. 2. b. col. 2. in prin.
- Sponſsus an poſssit accuſsare ſsponſsam durantibus ſsponſsalibus, de adulterio iure mariti. p. 7. fo. 65. a. g.
- Sponſsalitia largitas quando reſstituatur. p. 4. fo. 30. a. *. 1.
- Sponſsalitia largitas eſst quæ datur à ſsponſso ſsponſsæ & econtra liberè ſsine conditione ante matrimonium. p. 4. fo. 38. a. *. 1.
- SPVRIVS inſstitutus in maioria cùm putaretur eſsſse legitimus an ſsuccedat. p. 2. ſso. 45. b. col. 2.
- Quid autem ſsi poſstea legitimatus ſsit? ibidem.
- Spurijs quomodo liceat aliquid relinquere. p. 6. fo. 14. a. d.
- Spurius quis proprie dicatur. p. 4. fo. 42. a. e.
- Spurius an teneatur alere patrem, vel matrem. p. 4. fo. 53. a. f.
- Spurius per ingreſsſsum religionis an dicatur habilitatus ad ſsuſscipiendum hæreditatem paternam. p. 1. fo. 55. b. c.
- Spurius vſsque in decimam generationem eccleſsiã Dei, lege diuina prohibetur intrare. ibidem. b.
- Spurius poteſst à patre inſstitui cùm legitimabitur. p. 6. fo. 19. b. col. 1.
- STATVENS legem communem, quam non ſseruat reddit eam ſsuſspectam, quod inutilis ſsit,p. 1. fo. 9. a. b.
- Statuta pœnalia quis poſssit condere. p. 1. fo. 7. b. c.
- Statuta quomodo debeant ſseruari, vel reprobari. p. 1. fo. 76. c.
- Statutum per quod liceret occidere animalia in fundo alieno reperta, an valeret? Salice. vult ꝙ ſsic. p. 7. fo. 61. b. b.
- Statutum ſsi diſsponit quod contra inſstrumentum non poſssint admitti exceptiões niſsi ſsolutionis: poterit nihilominus opponi alia exceptio, de qua apparet notoriè ex inſspectione inſstrumẽti. p. 5. fo. 75. b. i.
- Statutum loquens de pignore non procedit in hypoteca. p. 5. fo. 82. b. g.
- Statutum propter filios an comprehendat adoptiuos. p. 4. fo. 45. a. c.
- Statutum ſsi fiat Segobiæ quod frumentum extra diſstrictum non poſsſsit exportari, an illo ſstatuto ligatur Ciuis Salmanticeñ. qui in eo territorio habeat poſsſseſssiones. p. 1. fo. 8. b. d.
- Statutũ quo cauetur quod per tot dies fori nullus audeat emere, priuſsquam eſsſsent emptæ ſspecies, vel annonæ pro curialibus non valet, & eſst contraius. p. 5. fo. 48. a. c.
- Statutum, vel ordinatio populi non requirit principis conſsenſsum: ſsed ſsufficit authoritas proprij magiſstratus. p. 1. fo. 7. b. c.
- Statutũ quod de cauſsis cognoſscatur in diebus feriatis introductis in honorem Dei an valeat. p. 3. fo. 12. a. i.
- Status hominum quid & quotuplex ſsit. p. 4. fo. 59. a. *. 1. &. 2.
- STERILITAS in fructibus quando dicatur. p. 5. fo. 46. b. c. &. d.
- Et quando ſsolutionem conductionis remittat. ibidem.
- STILICIDIVM licet cadat in publico iuxta cõmunẽ conſsuetudinem: debet tamen fieri ſsine pręiudicio domus vicinę. p. 3. fo. 184. a. h.
- STIPENDIVM totius anni debetur iudicibus Regijs & magiſstris. ſscholarium etiam ſsi moriantur in principio anni. p. 2. fo. 114. *. 3.
- Sed an intelligatur qñ præſstatur ſstipendium per ſsingulos mẽſses? ibi. o.
- Sed an in hoc caſsu poſssit ſseruiri per ſsubſstitutum. ibid. fo. ſseq. a. d.
- STIPVLATIO quotuplex ſsit. p. 5. fo. 64. a. *. 2.
- Stipulatio ſsacti alieni non valet. p. 5. fo. 64. a. *. 1.
- De iure tamen ordinamentorum tollitur talis rigor. ibid. a.
- Sed quid ſsi omnem diligentiam adhibuit, vt ille tertius faceret, an liberatur. ibidem. b.
- p. [55]
  Stipulatio recte poteſst fieri per interpretem. p. 5. fo. 61. a. f.
- Stipulatio in diem mortis quid operetur. p. 5. fo. 64. a. d. per totum.
- Stipulatio inter abſsentes quibus modis poteſst fieri. p. 5. fo. 62. b. *. 1.
- Stipulatio inter patrem & filium familias, vel inter dominum & ſseruũ non efficaciter contrahitur niſsi ex caſstrenſsi peculio vel quaſsi. part. 5. folio. 62. b. *. 2.
- Stipulatio quid ſsit. p. 5. fo. 60. b.*2.
- Stipulatio in hæredes, & contra hęredes tranſsmittitur. p. 5. fo. 65. a. d.
- Stipulatio cur inuenta fuit. p. 5. fo. 61. a. a.
- Stipulatio quibus verbis debet concipi. ibid. *. 1.
- Stipulatio de iure ordinamentorum non vitiatur interuallo temporis. ibidem. g.
- Stipulatio non valet ſsi dico promittis mihi ſstichum tu reſspondes pamphilum promitto. p. 5. fo. 68. a. *. 1.
- Stipulatio an confirmetur annuendo capite. p. 5. fo. 61. b. g.
- Stipulatio poteſst fieri de quacunque re alienabili, ſsiue extet ſsiue non. p. 5. fo. 66. b. *. 2.
- Stipulationem facere non poſsſsunt fatui infantes pupilli. &c. partita. 5. folio. 62. a. *. 1.
- Ex ſstipulatione procuratoris Regi, vel ex curatoris, aut tutoris, adulto & pupillo acquiritur actio ſsine ceſssione. p. 5. fo. 63. b. *. 1.
- Item ex ſstipulatione procuratoris agentis pro redditibus dñi. ibi. *. 2.
- In ſstipulatione quare debeat præcedere interrogatio reſsponſsionem. p. 5. fo. 61. a. c.
- In ſstipulatione conditionali tantum eſst ſspes, & ea tranſsmittitur in hæredem. p. 5. fo. 64. b. c.
- Stipulari alteri quæ perſsonæ poſssint. p. 5. fo. 63. a. *. 1.
- STVDIA generalia, & vniuerſsates vbi fundari debent & quis ordo ſsit in eis ſseruandus. p. 2. fo. 114. &. 115. per totum.
- STVLTVS qui aliquid intelligit in poena fit ſsapiens. p. 1. fo. 10. a. d.
- Stultus quando ex delicto tenetur. p. 1. fo. 10. a. d. &. f.
- Stultus ſsi tacuerit ſstultitium ſsuam abſscondet. p. 2. fo. 11. b. g.
- Stultus ſsæpe numero loquitur conuenientiora quam ſsapiens, vt in mo ſse & ſsocero ſsuo, ĩ Saule & puero ſsuo, in Yſsaac & Rebeca. p. 2. f. 22. b. b.
- STVPRATOR filiæ, vel ſsororis, vel conſsanguineæ Regis etiam ſsinevi pœna mortis plectitur. p. 2. fo. 42. b. *. 1.
- SVBDITI liberantur à dominio & poteſstate Regis, ſsi ipſsi ad fidem conuertantur ad fidẽ Rex verò maneat in infidelitate. p. 4. fo. 56. a. g.
- Subditus an teneatur præferre ſsalutem domini ſsuæ propriæ. part. 2. folio. 65. a. g.
- Subditi quibus in rebus ſsuperioribus parere teneãtur, & in quibus nõ. p. 2. fo. 38. b. a. &. 41. b. e.
- Subditi an excuſsentur dicendo alios eſsſse magis idoneos. ibid. b.
- Subditi qualiter regem cuſstodire debeant. p. 2. fo. 42. a. *. 1.
- Subditi quando grauari poſssint vt ſsuis ſsumptibus ad exercitum vadãt. p. 2. fo. 60. b. col. 1. in prin.
- Subditi tenentur portare victualia ad exercitum Regis etiam extra regnum. p. 2. fo. 67. a. d.
- Subditi conditoris legum ligantur eius legibus. p. 1. fo. 8. b. col. 1. *. 1.
- Subditi dicuntur vaſsſsali ratione iuriſsdictionis, licèt non ratione feudi. p. 4. fol. 61. b. f.
- Subditos qui male tractant priuantur feudo. p. 2. fo. 40. b. a.
- SVBHASTATIO an expreſsſse requiratur in venditione prædij minoris. p. 3. fol. 102. b. b.
- Qui in ſsubhaſstatione affirmat plus ſsibi dari, quam re vera dabatur, vt ſsic alliciat emptores punitur crimine ſstellionatus. p. 2. fo. 103. b. c.
- SVBLIMITAS peccantium grauiora facit vitia. p. 1. fo. 9. a. f.
- SVBTILITAS rationis ciuilis non poteſst abſsorbere veritatem naturalis rationis. p. 1. fo. 7. a. col. 1. in princip.
- SVBSTITVTIO directa in codicillis facta nõ valet. p. 6. f. 15. a. *. 2.
- Ex ſsubſstitutione vulgari admiſsſsus an excludat eum qui venit per ius adeundi tranſsmiſsſsum. p. 6. fo. 24. a. a. in prin.
- Subſstitutio vulgaris facta duobus copulatiuè, an habeat locum in perſsona vnius, vel intelligatur in perſsona vtriuſsque. p. 6. fo. 26. a. b.
- Subſstitutio poteſst fieri non ſsolùm in hæreditatibus ſsed etiam in legatis. p. 6. fo. 27. a. a.
- Subſstitutio dicitur ſsecundus gradus, vel tertius omnium eorum, 'qui in locum inſstitutorum deficientium, vel non adeuntium inſstituuntur. ibidem. b. &. *. 1.
- Subſstitutio cùm dicatur conditionalis inſstitutio, ſsi filius ſsubſstituatur vulgariter, vel compendioſse, & à primo gradu ſsit præteritus, an videatur inſstitutus reiecta conditione, in qua fuit facta ſsubſstitutio, & vide tur quòd ſsic? p. 6. fo. 25. a. a.
- Subſstitutio vulgaris vbicunque fit cum dictione taxatiua non cõtinet tacitam pupillarem. p. 6. fo. 29. b. b.
- Idem eſst quando prohibitus ſsuccedere teſstatori datur ſsubſstitutus. ibid.
- Subſstitutio compẽdioſsa qualiter fit, & quas vires habeat. parti. 6. folio. 32. a. *. 1. &. h.
- Subſstitutio compendioſsa verbis directis facta ob cauſsam, interdum trahitur ad fideicommiſsſsariam. p. 6. fo. 33. a. g.
- Subſstitutio compendioſsa ſsi iungatur cum reciproca an continebit ſsub ſstitutionem pupillarem in perſsona pupilli p. 6. fo. 29. a. f.
- Subſstitutio compendioſsa verbis directis facta à milite filio impuberi, poſst pubertatem valet vt directa militaris, & ſsubſstitutus ſsuccedit excluſsa matre etiam à legitima filij. p. 6. fol. 32. b. h.
- Subſstitutio exemplaris quibus modis fit, & quomodo euaneſscit. p. 6. fo 31. b. *. 1. & fo. 32. a. a.
- Subſstitutio vulgaris, ſsi hæres non erit comprehendit non tãtum caſsum voluntatis ſsed etiam caſsumimpotentię. p. 6. fo. 27. b. b.
- Subſstitutio vulgaris expirat adita hæreditate per ſsubſstitutum. p. 6. folio. 28. a. *. 1.
- In ſsubſstitutione vulgari expreſsſsa cõtinet̃ tacita pupillaris. p. 6. fo. 29. a. d.
- Eſst tamen dubia talis tacita pupillaris matre extante in medio. ibid.
- Subſstitutio vulgaris dicitur: quia à quolibet de vulgo fieri poteſst. parti. 6. folio. 27. a. c.
- Subſstitutio vulgaris quomodo ſsoleat fieri. p. 6. fo. 27. a. *. 2. &. g.
- Subſstitutio breuiloqua eſst tantum ſspecies ſsubſstitutionis contra gloſsſs. in. c. Raynuntius. de teſsta. ibid.
- Subſstitutio breuiloqua qualiter fit. p. 6. fo. 83. b. *. 1.
- Subſstitutio fideicommiſsſsaria qualiter fit. p. 6. fo. 34. a. *. 1.
- Subſstitutio pupillaris expreſsſsa ſsi expiret per filij emancipationem, an etiam tunc extingatur tacita vulgaris. p. 6. fo. 27. b. d.
- Subſstitutio pupillaris quemadmodum debeat fieri. p. 6. fo. 28. a. *. 2.
- Subſstitutio pupillaris an ſsit hæc (ſsi filius meus ad ſsuam tutelam nõ venerit, talis ſsit mihi hæres). ibid. b. d.
- Per ſsubſstitutionem pupillarem ſsucceditur pupillo in omnibus bonis ei vndecumque quæſsitis. p. 6. fo. 29. b. *. 2. &. l. per totum.
- Subſstitutio pupillaris eſst teſstamẽtum pupilli. p. 6. fo. 30. a. col. 1. in princ.
- Subſstitutio pupillaris expreſsſsa excludit matrem pupilli etiam quoad legitimam. ibidem. a.
- Sed hoc iniuſstum aſsſserit Archidiaco. & procedere dicit iure fori nõ iure poli: cùm repugnet æquitati naturali. ibid.
- Subſstitutio pupillaris quibus modis expirat. p. 6. fo. 31. a. *. 1.
- Subſstitutio pupillaris euaneſscit pupillo repudiante paternam hæreditatem contra. l. pater. ff. de priuil. credito. ibid. k.
- Item agnatione poſsthumi, eò quod rumpitur paternum teſstamentũ. ibidem. b. b.
- Item ſsi pupillus moriatur viuo teſstatore. ibidem.
- Subſstitutus quibus modis excludatur. p. 6. fo. 24. per totum.
- Subſstitutus per fideicõmiſsſsum ſsi decedat, antequam grauatus an trãſsmittat ius petendi fideicommiſsſsum ad hæred. ibid. b. c.
- Subſstitutus ſstatim admittitur quod hæres repudiat. p. 6. fo. 27. b. c.
- Subſstitutus excludit patrem moriente filio ante additam hæreditatẽ. ibidem.
- Subſstitutus exhæredati, cui pater reliquit legatum, à teſstatore grauari non poteſst, licet pater ipſsum exhæredatum grauare poſssit. par. 6. folio. 57. a. c.
- Verbum (ſsubſstitutio) in ſsubſstitutione compendioſsa quid operetur. p. 6. fol. 33. a. h. per totum.
- Subſstituere pupillariter filio exhæredato pater poteſst. p. 6. fo. 29. b. *. 1.
- Et ſsuccedet ſsubſstitutus pupillo in bonis aliunde quæſsitis. ibid.
- Subſstituere filio vulgariter non reputatur grauamen. p. 6. fo. 25. a. col. 1. in fin. glo. mag.
- Subſstituere poteſst miles etiam poſst aditam hæreditatem. p. 6. fo. 28. a. b.
- Idem eſst de doctoribus regentibus & aduocatis. ibidem. c.
- Subſstituere pupillariter non poteſst mater, cùm non habeat filiũ in poteſstate. ibidem. h.
- Quid autem ſsi pater ſsit monachus an poſssit filijs ſsubſstituere pupillariter. ibidem.
- Subſstituere filio pupillariter non poteſst pater hæreticus. p. 6. fol. 28. b. a.
- Subſstituere pupillariter poteſst arrogans arrogato in quarta bonorum. p. 6. fo. 30. b. *. 1.
- Idem eſst ſsi eſsſset adoptio, ex qua filius tranſsiret in poteſstantem adoptãtis. ibidem. d.
- Subſstituere poteſst miles directo etiam poſst aditam hæreditatem. par. 6. folio. 33. a. e.
- Subſstitutus cohæredi qualiter ſsuccedit inſstituto. p. 6. fo. 30. b. b.
- Subſstituere exemplariter poteſst mater filijs ſsuis baſstardis non tamen natis ex damnato coitu. p. 6. fo. 31. b. e.
- In ſsubſstituendo exemplariter ſsi concurrant mater, vel auus maternus quis præferatur. ibidem.
- Quid ſsi mater & pater ambo ſsubſstituerint qualiter, & in quibus bonis ſsuccedent? ibidem.
- Subſstitui exemplariter an poſssit filio exhęredato, videtur quòd non. ibidem. f.
- SVCCEDENS in locum primogeniti ſsine mendacio ſse dicere põt |
  p. [56]
  primogenitum. p. 2. fo. 46. b. col. 1. in prin.
- Ad ſsucceſssionem fratris mortui ab inteſstato qui vocantur. p. 6. fo. 91. *. 1.
- De ordine ſsuccedentium ab inteſstato vide. p. 6. fo. 94. 95. 96.
- SVCCESSOR regni tenetur ad legata & debita prædeceſsſsoris. p. 2. folio. 49. a. *. 1.
- Suffragia an plus proſsint diuiti quam pauperi ſsi ſsunt in eodem gradu meriti. p. 1. fo. 26. b. b.
- Suitas tollitur per dationem ſsubſstituti vulgaris. p. 6. fo. 44. a. f.
- SVMMATIM proprie quid ſsignificet. p. 4. fo. 53. b. b.
- SVMPTVS & expenſsæ vtiles an compenſsentur cum fructibus per ceptis. p. 3. fo. 163. a. a.
- Sumptus belli quando ſspectent ad populum. p. 2. fo. 70. a. b.
- Sumptus funeris æſstimantur pro facultatibus, & dignitate defuncti. p. 1. fo. 108. b. k.
- Sumptus veſstium lugubrium familiæ defuncti dicũtur etiam ſsumptus funeris, & an debeant deduci de quinta legata. ibid. k. ad finem.
- SVPPLEMENTVM ſsit dupliciter vere. ſs. per acceſssionem quantitatis ad quantitatem vel ſspeciei ad quantitatem. p. 6. fo. 25. a. a in me dio.
- Ad ſsupplementum poteſst agere filius cui minus relictum eſst legitima, & prohibitus eſst quid vltra petere. p. 6. fo. 55. a. a.
- Supplementi petitio durat triginta annis quo tempore elapſso excluditur hæres. ibidem.
- Supplementi petitio an ſspectet tam ad hęredes inſstitutos, quam ad legatarios. ibidem. &. b.
- SVPPLICATIO qualiter ſsit facienda principi, & in quibus caſsibus. p. 3. fo. 151. b. *. 1. &. d.
- Supplicatio Regi porrecta ad legitimandum quid debeat continere. p. 4. fo. 43. a. b. &. c.
- SVPERBIA vicina ſsolet eſsſse potentibus, & pœnæ ſsemper in rebus affluentibus datio ſsociatur. p. 3. fo. 84. a. d.
- SVRDI ſsunt omnes habitantes prope paradiſsum terreſstrem (vt ait Bald.) propter ſstrepitum aquarum inde decurrentium. p. 5. fo. 61. b. d.
- SVSPECTVS tutor reuocatus à tutela, vt ſsuſspectus, propter dolũ eſst infamis. p. 7. fo. 111. b. *. 3.
- Suſspectus tutor quis dicatur. p. 7. fo. 111. a. *. 2.
- Suſspecti tutoris accuſsatio competit cuilibet de populo. p. 7. fo. 111. b. *. 1.
- In ſsuſspecti tutoris accuſsatione non eſst neceſsſse ponere cauſsam. ibid. i.
- Suſspectum tutorem poteſst iudex nemine accuſsante remouere. ibid. *. 2.
- SVSPICANS aliquẽ de vxoris adulterio tertio proteſstetur, quòd cum eius vxore non loquatur, quod ſsi poſstea inuenerit poterit poſstea occidere. p. 7. fo. 68. b. *. 2.
- SVSPENSIO eſst quædam cenſsura eccleſsiaſstica, qua interdicit̃ aliquod officium, vel exercitium competens certæ perſsonæ eccleſsiaſsticæ aliquando à iure, aliquando à iudice prolata. p. 1. fo. 86. b. l.
- SVTOR, lotor, tinctor tenetur de pannorum deterioratione ſsua culpa eueniente. p. 5. fo. 42. b. *. 1.
- SYMBOLVM apoſstolorum inſstinctu diuino compoſsitum fuit. p. 1. fo. 14. b. d.
- Symbolum vnde dicatur. p. 1. fo. 14. b. f.
- SYNAGOGA quid ſsit. p. 7. fo. 75. a. *. 2.
- SYNDICVS conuentus, capituli, concilij vel vniuerſsatis conueniri debet pro debitis: non autem ſsingulares perſsonæ. p. 3. fo. 6. a. *. 2.
- Sed an poſssint capi conſsules & rectores vniuerſsitatis pro debito. ibid. i.
- Syndicatores quæ negotia poſssint expedire. p. 3. fo. 21. a. c.d.
- SYNODVS eſst de lege dioceſsana. p. 1. fo. 103. a. f.
- Synodus propriè dicitur, quam facit epiſscopus, licet aliquando ſsumat̃ pro concilio generali. p. 1. fo. 38. a. g.
- Synodus etiam pro ciuilibus negotijs poteſst celebrari. ibidem.
- Ad ſsynodum qui teneantur venire. ibid. h.
- Synodalis monitio habetur pro trina monitione. p. 1. fo. 65. b. b.
T.
- TABELLIO quarum rerum debeat eſsſse peritus. p. 3. fo. 122. a. *. 1.
- Tabellio non tenetur ſscire leges, licet contrarium voluerit ſspeculat. ibid. k.
- Tabelliones qui non ſsunt in matricula ordinate non poſsſsunt conficere inſstrumenta. ibid. m.
- Tabellio laicus ſsuper ſspiritualibus an poſssit conficere inſstrumenta. p. 3. fo. 122. b. b.
- Tabelliones à quo poſsſsunt creari. ibid. *. 1.
- Tabelliones qualiter debeant examinari, & iurare. ibid. *. 2. & fo. 123. a. d.
- Tabelliones quid obſseruare debeant. p. 3. fol. 123. a. *. 1. &. h. per totum.
- Tabellio non debet ſscribere nomina hominum, vel locorum per abbre uiaturas. ibid. b. *. 2.
- Tabellionis imperitia quando vitiatur inſstrumentum, ipſse tenetur ad damnum, & intereſsſse partis. p. 3. fo. 125. a. b.
- Tabellio debet apponere ſscripturæ tenorem in regiſstro: vt per regiſstri fidem ſscripturæ perditæ recuperentur. ibid. *. 1.
- Tabellio nihil poteſst ſscribere niſsi rogatus à partibus. p. 3. fo. 125. b. a.
- Tabellio quæ nam inſstrumenta poſssit reficere ſsine iudicis mandato. ibidem. *. 1.
- Tabellio quid capere debeat ſsalarij pro confectione inſstrumentoruma ibidem. fo. ſseq. per totum.
- Tabelliones cancelariæ ad minus debent habere in bonis. 20. mille mo rapetinos. p. 2. fo. 23. b. e.
- Tabelliones Regis quales eſsſse debeant. ibid. *. 1.
- Tabelliones ad minus. 18. annso debent habere completos. ibid. h.
- Tabelliones curiæ regalis. 24. annos habere debent. ibidem.
- Tabelliones non poſsſsunt recipere, etiam ab ſsponte donantibus vltra ſsalarium taxatum. ibidem. k.
- TACERE noſsſse, quam loqui difficilius eſst. p. 2. fo. 11. b. e.
- TACITVS conſsenſsus populi ex quibus colligitur. p. 1. fo. 11. a. g.
- TACENS an aſsſsentire videatur. p. 7. fo. 101. a. i.
- TACITVRNITAS habetur pro conſsenſsu. p. 4. fo. 45. a. e.
- TAVROS in publicum agitãdos exhibere an iuſstè liceat, & an peccent qui talibus ludis interſsunt. p. 1. fo. 49. b. b.
- TEMPERAMENTVM optimum fit ex duobus contrarijs. p. 1. fo. 9. b. i.
- TEMPERANTIA quid fit. p. 2. fol. 13. b. e.
- TEMPVS centum annorum an dicatur immemoriale. partita. 3. fo lio. 176. b. d.
- TERRAS in fidelium licet tutò occupare authoritate papæ. parti. 4. folio. 56. a. i.
- TESTAMENTVM validum eſst in quo ſsolus princeps eſst teſstis. p. 6. fo. 4. a. *. 1.
- Teſstamentum factum in terris infidelium valet ſsecũdum ius gentium, quod pręſsumitur ibi vigere. p. 6. fo. 4. b. a.
- Teſstamentum factum inter liberos an videatur etiam habere clauſsulã derogatoriam ad præcedentia teſstamenta ſsicut ad ſsequentia. part. 6. folio. 5. a. a.
- Teſstamentum quid & quotuplex ſsit. p. 6. fo. 2. a. *. 1.
- Teſstamentum in ſscriptis qualiter debeat fieri. p. 6. fo. 3. a. *. 1. &. f.
- Teſstamentum conditum inter liberos ſsemper præſsumitur habere clau ſsulam quod valeat omni meliori modo quo poteſst. par. 6. folio. 4. b. f. in fine.
- Teſstamentum factum inter liberos qualiter reuocari poſssit. ibid. *. 1.
- Teſstamentum nuncupatiuũ quando fit fine tabellione ſsufficiunt quin que teſstes, ſsi verò coram tabellione tres ſsufficiunt. p. 6. fo. 2. b. a.
- Teſstamentum inperfectum propter defectum teſstiũ an poſssit per prin cipem confirmari. ibidem.
- In teſstamento nuncupatiuo facto iuxta legem ordinamentorum, an re quiratur teſstatoris ſsubſscriptio. p. 6. fo. 3. b. a.
- In teſstamenti confectione non debet teſstator conuertere ad alios actus extraneos. ibidem. *. 1.
- Teſstamentum infirmatur capitis diminutione. p. 6. fo. 7. b. *. 1.
- Hodie tamen per legem Tauri non infirmabitur. ibid. g.
- Teſstamentum infirmatur poſsthumi agnatione, arrogatiõe, & adoptione. p. 6. fo. 8. a. *. 1.
- Teſstamentum ſsecundum qualiter rumpit primum. ibid. *. 2.
- Teſstamentum factum à furioſso pręſsumitur in dubio factum tempore furoris: niſsi contrarium probetur. p. 6. fo. 6. a. b.
- Teſstamentum factum antequam quis fiat inteſstabilis an valeat. ibid. e.
- Teſstamentum inter liberos factum nullo iure reperitur ꝙ habeat vim clauſsulæ derogatoriæ ad præcedentia. p. 6. fo. 9. a. b.
- Teſstamentum infirmatur ſsi teſstator conſsultò frangit cartam, vel cordu lam, vel radat ſsignum notarij. p. 6. fo. 9. b. *. 1.
- Teſstamentum ſsecundum debet eſsſse perfectum vt rumpat primum. p. 6. fo. 9. a. *. 1.
- Teſstamentum poteſst ſscribi in pargameno, papyro, vel tabulis etiam ce ra, vel alia re, in qua ſscribi poſssit. p. 6. fo. 5. b. *. 1.
- Teſstamẽntu in quo ſsilius eſst inſstitutus ſsub conditiõe caſsuali vel mixta & in cuius defectum non eſst exhæredatus, an ſsit nullum, vel teneat reiecta conditione. p. 6. fo. 23. a. f.
- Teſstamẽtnm in ſscriptis an neceſsſsario requiratur, ꝙ fiat coram tabellio ne. p. 6. fo. 3. a. a.
- Teſstamentum in quo teſstator voluntatem ſsuam expreſssit coram teſstibus, & nihilominus de ea fecit ſscripturam, an dicatur in ſscriptis, vel nuncupatiuum. ibid. f.
- Teſstamentum prius factum an rumpatur per ingreſsſsum religionis. p. 6. folio. 8. a. h.
- Teſstamentum primum qualiter non poſssit rumpi per ſsecundum. ibid. fo. 8. b. *. 1. & fo. 9. a. b.
- Teſstamentum peregrini tenet cum duobus teſstibus. p. 6. fo. 10. b. i.
- Teſstamento rupto per ſsententiã q̃ tranſsiuit in rẽ iudicatã, hæredis inſsti tutio remanet nulla, & ſsuccedũt veniẽtes ab inteſstato. p. 6. fo. 55. a. *. 2.
- p. [57]
  Teſstamenta aperiri quæ perſsonæ petere poſssint. p. 6. fo. 11. *. 3.
- Teſstamentum prius quàm aperiatur debet conſstare de morte teſstatoris. p. 6. folio. 11. b. b.
- Teſstamentum quomodo debeat aperiri & coram quibus. ibid. *. 2. & fo lio ſsequen. per totam columnam. 1.
- Teſstamentum quale poſssint facere ij qui damnati ſsunt ad mortem. p. 7. fol. 93. a. i. per totum.
- Teſstamentum ad pias cauſsas nutu factum valet. p. 6. fol. 14. b. a.
- Teſstamento facto ſsine ſscriptis iudex debet recipere dicta teſstium qui interfuerunt, & valebunt eorum dicta, tanquam ſsi teſstamẽtum eſsſset in ſscriptis. p. 6. fol. 12. a. *. 1.
- Teſstamenti permittendi quæ fuerit cauſsa. p. 6. fol. 2. a. d.
- Teſstamenti copia debet dari hæredi, legatario verò tantum ſsui legati ſsi ne die & anno. p. 6. fol. 12. b. *. 1.
- Teſstamenti inſstrumenta hodie confici debent per tabellionem numeri ſseu concilij. p. 6. fol. 16. a. b.
- Teſstamentum eius, qui ſse occidit annullatur. p. 7. fol. 12. a. n.
- Teſstatio oĩs præſsumitur prudens & ita debet cõiecturari. p. 6. fol. 2. a. a.
- Teſstator quibus verbis poteſst hæredem inſstituere. p. 6. fol. 14. a. *. 2.
- Teſstator in quibus caſsibus poteſst cõmittere teſstamenti ſsui factionem in arbitrio alterius. p. 6. fo. 15. b. g. per totum.
- Sed an talis cui commiſsſsa eſst talis facultas poſssit addere ad relictũ factũ à teſstatore certę quantitatis. p. 6. fal. 16. a. d.
- Teſstator poteſst in quot partes voluerit diuidere hęreditatem ſsuã: cõiter tñ diuiditur hæreditas in duodecim. p. 6. fol. 18. b. *. 1.
- Teſstator ſsi habens filiũ ſspurium inſstituat vxorẽ, & roget illã reſstituere quibus velit, & ipſsa inſstituat dictũ ſspuriũ, an per hoc videat̃ accõmo data tacite fides teſstatoris. Bart. dicit ꝙ non. p. 6. fo. 51. b. col. 1. in prin.
- Teſstator an poſssit obligare res hæredis. p. 6. fol. 59 a. e.
- Teſstator qualiter poſssit legare, vide in dict. legatum.
- Teſstator quibus de cauſsis prohibere poteſst ne aperiantur teſstamenta vſs ad certum tempus. p. 6. fol. 12. b. *. 2.
- Teſstator ſsi palam relinquit filio ſspurio an hæreditas applicet̃ fiſsco, vel remaneat apud quos hæreditas iure deueniat. p. 6. fol. 51. b. a.
- Teſstator qui infirmitate iam loquellã perdidit nõ põt hæredem ſsignis inſstituere, niſsi propria manu ſscribat nomen hæredis. p. 6. fo. 6. a. h.
- Teſstator ſsi dixit corã ſseptem teſstibus ꝙ nolebat primum teſstamentum valere, an ex hoc irritabitur. p. 6. fol. 8. a. 1.
- Teſstator qui irrationabilia iubet arguitur furoris, niſsi contrarium probetur. p. 6. fol. 2. a. e.
- Teſstatori an credatur circa cauſsam ab eo inſsertam cur aliquid faciat. p. 6. folio. 8. b. b.
- Teſstatorem qui prohibuit teſstari perdit ius quod erat habiturus ex bonis teſstatoris. p. 6. fol. 9. b. *. 3.
- Et vltra dictam pœnam punitur extraordinariè, & ſsi violentia interuenit pœna ordinaria. p. 6. fol. 10. a. a. &. *. 1.
- Teſstatorem qui prohibuit relinquere Titio quid, ſsoluet duplicatũ eius quod erat habiturus. ibid. fol. 10. b. *. 2.
- Teſstari põt quis inter liberos ſsolũ cũ duobus teſstibus. p. 6. fol. 4. a. *. 3.
- Teſstari quæ perſsonæ poſssint & qua non. p. 6. fol. 5. b. *. 2. & fol. 6. b. *. 1. & per totam paginam.
- Teſstari qualiter poſssint milites in caſstris. p. 6. fol. 3. b. *. 2.
- Teſstandiius habens principis licentia ſsecundum ius commune debet teſstari. p. 6. fol. 4. a. *. 1. &. f.
- Teſstandi licentia debet ineſsſse teſstatori tempore teſstamenti. p. 6. fol. 19. b. col. 1. in prin.
- Teſstator qui iuſssit bona ſsua diſstribui, intelligit in pauꝑes. p. 2. f. 44. a. d.
- Teſstator ſsi legauit alicui fructus fundi, an intelligatur vſsumfructum legaſsſse, vel tantum fructus illius anni: & videtur ꝙ vſsumfructum legauerit. p. 3. fol. 177. b. a.
- TERRITORIVM regis eſst, vbicun rex eſst irruens in hoſstes. p. 2. fol. 29. a. e.
- TESTIS vnus aſsſserens maritum eſsſse mortuũ, an ſsufficiat: vt mulier poſssit alteri nubere. p. 4. fol. 24. b. a.
- Teſstis qui falſsum iurat qualiter puniatur cùm in criminalibus tùm in ciuilibus. p. 3. fol. 62. b. *. 2.
- Teſstis ſsi recipiat pretium, vt dicat verum teſstimonium tenebitur pœna falſsi. p. 7. fol. 26. a. m.
- Teſstis vnus de propinquioribus conſsanguineis qualiter impediat matrimonium. p. 4. fol. 26. b. *. 1. & ibid. c.
- Teſstis examinari poteſst per arbitros. p. 3. fol. 82. b. *. 1.
- Teſstis deponẽs de præſscriptione immemoriali, debet deponere de viſsu per quadraginta annos. p. 1. fol. 146. a. g.
- Teſstes in cauſsa appellationis, & inſstrumenta non producti in prima in ſstantia, de nouo poſsſsunt recipi. p. 3. fol. 150. a. *. 1.
- Teſstes de auditu non probant. p. 3. fol. 79. b. *. 1.
- Teſstes non dicunt̃ contrarij licet in aliquibus acceſsſsoris diſscrepẽt. ibi. f.
- Teſstes diuerſsitate temporis ſsingulares redduntur. ibid. e.
- Quid autem ſsi de facto principali cum deponit per ſsenſsum corporeũ, dicat de tempore (iudicio meo) an teneat eius dictum? Alexand. dicit. quòd ſsic. ibidem. f.
- Teſstes eſsſse quæ perſsonæ cogi non poſsſsunt. p. 5. fol. 81. b. *. 2.
- Teſstis ſsi velit corrigere dictum ſsuum metu tormẽtorũ: quia eſst caſsus in quo debet torqueri, an tunc tenebit ſsecundũ dictum Barto. ait ꝙ ſsic. p. 3. fol. 80. b. b.
- Teſstis vnus inhabilis ex requiſsitis in teſstamento non iuuatur integrita te aliorum. p. 6. fol. 5. b. c.
- Teſstes eſsſse nõ poſsſsunt conſsanguinei hæredis intra quartum gradum, quãuis teſstamentum iuuetur ſscriptura tabellionis. ibid. d.
- Teſstes contra quos probatur crimen obiectum ab accuſsato, non propterea puniri poſsſsunt. p. 7. fol. 14. b. *. 2.
- Teſstis in alio loco exiſstens quam vbi cauſsa agitur debet examinari per iudicem illius loci, & eius dictum clauſsum remitti ad iudicem cauſsæ. p. 3. fol. 79. a. *. 1.
- Teſsti non creditur dicenti ſse ſsolum audiuiſsſse. p. 4. fol. 26. b. *. 1.
- Teſstes in criminalibus cauſsis grauibus, etiam ſsi ſsint extra prouinciã de bent venire ad iudicem cauſsæ. p. 3. fol. 79. b. *. 1.
- Teſstis non debet per literas deponere: ſsed ore tenus, aliâs poteſst reijci. p. 3. fol. 80. b. *. 1.
- Teſsti dicenti vltra articulum non creditur. p. 3. fol. 81. a. a.
- Teſstes in quibus cauſsis plures quam duo requiruntur. ibid. *. 1.
- Teſstes ſsi variant non valet eorum dictum. p. 4. fol. 26. a. e.
- Teſstis ſsi nimia ſsenectute aut aliter ſsubſscribere teſstamento non poteſst, poteſst manus eius capi per peritum, & dirigi ad ſscripturam. parti. i. folio. 3. a. c.
- Teſstes qualiter interrogari debeant. p. 3. fol. 79. b. *. 1.
- Teſstes in cauſsa matrimoniali debent eſsſse præclaræ famæ. partita quarta. fol. 25. b. h.
- Teſstes ſsi ab vtra parte producantur, qui ſsuã vtriuſs intentionem cõfirment, quos ſsequi debeat iudex. p. 3. fol. 82. b. *. 2.
- Teſstes quales eſsſse debeant in teſstamento. p. 6. fol. 2. b. a.
- Sed quid ſsi teſstes in loco deſserto ſsint & vnus corum non ſsit omni exceptione maior an infirmatur teſstamentum? ibid.
- Teſstes, vicini quando præſsumantur. ibid.
- Teſstes debent eſsſse rogati quando fit diuiſsio hæreditatis inter filios. p. 6. folio. 4. b. d.
- Teſstes poſsſsunt eſsſse ad probandũ matrimoniũ contractũ conſsanguinei cõiugis agentis cũ conſsanguineis cõiugis negantis. p. 4. fo. 26. a. *. 1.
- Teſstes in teſstamẽto quæ perſsonæ eſsſse non poſssint. p. 6. fol. 5. a. *. 1.
- Teſstis prius quã torqueatur debet diſsputari ſsuper indicijs. p. 7. fo. 91. a. e.
- Teſstes qui ſse ſstudioſsè ſsubſstrahũt: ne examinentur propter quod cauſsa perditur tenentur ad intereſsſse. p. 5. fol. 106. a. a.
- Teſstes ad probandum cõſsanguinitatem debent diſstinguere gradus ex vtro latere. p. 4. fol. 26. a. b.
- Teſstes ſsi non fuerint de omnibus articulis à parte datis interrogati, iterum ſsunt ſsuper omiſssis interrogandi. p. 3. fol. 80. a. *. 2.
- Teſstes in antiquis primogenitoribus qui excedunt hominum memoriam ex ſsolo auditu creduntur. p. 4. fol. 26. b. k.
- Teſstes non generoſsi non admittuntur in caſsu riepti facti inter nobiles: hodie tamen contrarium ſseruatur. p. 7. fol. 19. b. k.
- Teſstes quales eſsſse debeãt ad matrimonium dirimendũ. p. 4. fo. 26. b. *. 1.
- TESTIMONIVM interſsponſsos, quando eſst diſsparitas in nobili tate & diuitijs eſst ſsuſspectum. p. 4. fol. 25. b. i.
- Teſstimonium de auditu valet quando agitur de aqua pluuiali arcẽda. p. 3. fol. 80. a. *. 1.
- Teſstimonium de auditu ſspeciale eſst in probanda conſsanguinitate matrimonij. p. 4. fol. 27. a. b.
- Teſstimonium non valet de eo quod auditur poſst litem motam. par. 4. folio. 27. a. c.
- THESAVRVS eſst vetus quædam depoſsitio pecuniæ, cuius non extat memoria. p. 3. fol. 163. b. e.
- Theſsaurus inuentus, efficitur eius in cuius ſsolo reperitur, niſsi arte magi ca ſsit inuentum: tunc enim fit regis. ibid. *. 2.
- Theſsaurum qui inuenit debet probare talem eſsſse cuius non fit memoria. p. 3. fol. 164. b. a.
- Theſsaurum manifeſstanti quarta pars eius datur. ibid. f.
- Theſsaurus regis melior eſst populus. p. 2. fol. 15. a. *. 1.
- TIGNI iniuncti actio non tollit actionem furti. p. 7. fol. 51. a. f.
- Tignum alienum immittens domui ſsuæ conuenitur ad duplum. partita. 3. fol. 7. a. g.
- TIMOR Dei quid ſsit, & quanta bona ex eo proueniant. par. 2. fol. 33. b. *. 2. & fol. 34. *. 1.
- Timor omnis ex amore procedit. p. 2. fol. 8. b. h.
- Timor & metus in quo differunt. p. 2. fol. 28. a. *. 1. &. a.
- Timor ſseruilis introducit charitatem ſsicut ſseta filum ſsecũd. glo. in. c. mi ror. de pœnit. d. 1. p. 2. fol. 38. a. e.
- p. [58]
  Timor an excuſsat quem à crimine, quod cõmiſsit cum alijs criminoſsis. p. 4. fol. 61. a. col. 1. in prin.
- TORQVERI non debet ſseruus contra dominum, nec libertus contra patronum, niſsi in ſseptem caſsibus. p. 7. fol. 90. b. *. 1.
- Torqueri in quibꝰ caſsibus poſssint ꝑſsonæ priuilegiatæ. p. 7. fol. 88. b. b.
- Torqueri nemo põt ſsine iudicis mandato: ne etiã iudicis mãdato ſsine præſsumptionibus, aut ſsuſspitionibus certi delicti. p. 7. fo. 88. a. *. 2.
- Torq̃ri non debẽt, niſsi in defectũ ſsufficientis probationis. p. 2. fo. 26. b. f.
- Torqueri quæ perſsonæ non poſssint vt teſstimonium ferant contra aliquem in cauſsa mortis. p. 7. fol. 91. a. *. 2.
- TORTVRA eſst quidã modus probationis ad eruẽdũ veritatem de maleficijs, q̃ ꝓbari neq̃unt inuẽtꝰ, et eſst duplex modꝰ. p. 7. fo. 88. a. *. 1.
- Tortura propter delictum quibus perſsonis dari non poſssit. ibid. *. 2.
- In tortura cauere debet iudex, ne ꝑ ſsuggeſstionẽ extorq̃at. p. 7. fo. 89. a. i.
- Tortura ſstultè adhibet̃ ſsuper criminibus plenè ꝓbatis. p. 7. fol. 89. b. h.
- Tortura in quibus criminibus bis repetitur. p. 7. fol. 90. a. col. 1. in prin.
- In tortura adhibenda, qñ plures ſsunt torquẽdi quis ordo ſseruari debet. p. 7. fol. 90. a. *. 1. &. h. per totum.
- Tortura non elidit probationes contra reũfactas. p. 7. fol. 13. b. h.
- Super tortura inferenda debet iudex pronuntiare, & põt ab ea appella re: cùm contineat grauamen irreparabile. p. 7. fo. 88. b. col. 1. in medio.
- Torturæ noua genera quibus perſsonis danda. p. 7. fol. 88. a. d.
- Tortura non confirmatur iudicijs ſsuperuenientibus, ſsi ſsine iudicijs data fuit. p. 7. fol. 88. b. col. 1. in fine glo. mag.
- Ad torturam quæ dicantur iudicia ſsufficientia relinquitur arbitrio iudicis. ibidem.
- Tortus debet quieſscere ſsaltem per vnum diem naturalem poſst torturam. p. 7. fol. 89. b. a.
- TRABEA veſstis eſst qua olim vtebantur conſsules. p. 2. fol. 74. b. f.
- TRADERE & dare reſspectu realis traditionis non differunt: ſsed reſspectu iuris ipſsius obligationis ſsic. p. 4. fol. 32. b. d.
- TRANSIGERE non licet ſsuper crimine adulterij. p. 7. fol. 11. a. a.
- Poteſst tñ fieri remiſssio per pactum gratuitum: multa enim gratis licita ſsunt, quæ non licent accepta pecunia. ibid. a.
- Tranſsactio etiam propter enormiſssimam læſsionem non reſscinditur. p. 5. fol. 106. a. col. 1. in prin.
- Trãſsactio ſsuꝑ criminalibus quẽ effectũ & vtilitatẽ habeat. p. 7. fo. 10. b. g.
- Tranſsactio ſsuper criminalibus, an præcludat viam alijs accuſsandi de eo dem crimine? ibid. per totam col. & ſsequen.
- Tranfactio eſst contractus innominatus. p. 5. fol. 36. a. b.
- Transfugiens ad hoſstes non gaudet priuilegijs captiuorum in rebus ſsuis. p. 2. fol. 112. b. *. 1.
- Tranſsactio in quibus criminibꝰ permiſsſsa ſsit. p. 7. fo. 10. a. *. 2. &. c.g.h.
- Tranſsactio ſsuper vulneribus mortiferis non nocet in accuſsatione de morte. ibid. b. a.
- Tranſsactio ſsupra criminalibus exigit omniũ hæredum cõſsenſsum: quia omnes pariter læſsi cenſsentur. ibid. b.
- Tranſsactio facta inter litigantes tenetur adimpleri. niſsi interueniat dolus. p. 5. fol. 105. b. *. 2.
- Tranſsactio non reſscinditur, etiã ſsi ſsit in ea enormiſssima læſsio, ſsecũdum legem partitarum. p. 5. fol. 106. a. col. 1. in prin.
- Tranſsactio non reſscinditur ex remedio legis. 2. C. de reſscin. vend. &. l. 56. titu. 5. 5 parti. p. 5. fol. 105. b. k.
- Tranſsigens ſsuꝑ criminalibus vr̃ fateri delictum. p. 7. fol. 11. b. b.
- Cautela tñ datur qua reus tranſsigere nõ habeat̃ pro confeſsſso. ibid. c.
- TREBELLIANICA inducta fuit per ſsenatusconſsultum Pegaſsia num. p. 6. fol. 35. a. a.
- Trebellianica non poteſst deduci ex teſstamento contra Barto. p. 6. fo. 33. a. col. 1. in prin.
- TRADITIO non requiritur ad perfectionem emptionis quoad cõ modum & periculum. p. 5. fol. 20. a. m.
- Tragædorũ antiquitus quanta fuerit licentia. p. 7. fol. 23. b. e.
- TRIBVTVM dictum eſst quod antea per ſsingulas tribus exigeba tur, ſsicut nunc per ſsingula territoria. p. 5. fol. 90. b. c.
- Tributum & vectigal in quo differunt. ibid.
- Tributa regalia nullo tempore præſscribi poſsſsunt. p. 3. fol. 166. b. a.
- Tributa quæ ciues loci deſserti præſstare ſsolebant à quo ſsolui debeãt in poſsterum. p. 3. fol. 181. b. a. col. 1. in prin.
- TRINITATIS myſsterium omnes tam maiores quã minores tenẽtur credere. p. 1. fol. 14. b. col. 2. in prin.
- TRISTITIA quid ſsit. p. 2. fol. 14. a. m.
- Triſstitia nocet cordi. ibid. b. b.
- TVRBARI in poſsſseſssione qñ quis dicat̃. p. 3. fo. 15. a. col. 1. in prin.
- TVRPES perſsonæ quæ dicantur. p.p. 6. fol. 49. b. m.
- TVRPILIANI pœna cõtra quos habeat locũ. p. 7. fol. 9. a. d.
- TVRTVRIS caſstitas & laus ex Bernardo. p. 1. fol. 43. b. i.
- TREVGA eſst ſsecuritas data perſsonis & rebus diſscordia nondũ finita. p. 3. fol. 110. b. c. &. p. 7. fol. 44. b. *. 1. &. a.
- Treugæ fractores quali pœnæ ſsubijciuntur. p. 7. fol. 45. a. *. 1.
- TVTELA non finitur poſst contractum matrimonium, ſsed ſsola pu bertate. p. 2. fol. 49. a. a.
- Tutela quibus caſsibus priuetur mater. p. 6. fol. 104. *. 1. c. &. d.
- Tutela triplex eſst. ſs. teſstamẽtaria legitima & datiua: deficiente aũt teſstamentaria eſst locus legitimæ. Et iſstis duabus deficientibus peruenitur ad datiuam. p. 6. fol. 102. b. *. 1.
- TVTOR non tenetur exhibere inuentariũ totum reo: ne res pupilli & ſsecreta pãdantur: ſsed tm̃ copiam eius & qualiter factũ eſst inuentarium, ſsine deſscriptione omnia rerum. p. 3. fol. 15. b. b.
- Tutor poteſst dari à matre in teſstamento debet tamen iudex confirmare. p. 6. fol. 104. a. *. 2.
- Tutor datur maſsculo minori quatuordecim annis & fœminæ duodecim, vt eum & bona ſsua tueatur. p. 6. fol. 102. b. *. 1.
- Tutor ꝗbꝰ ex cauſsis poſssit rẽ immobilẽ pupilli alienare. p. 6. fo. 108. b. *. 2
- Tutor ante oĩa debet conficere inuentariũ de rebus pupilli, in quo cõtineant̃ eius priuilegia & inſstrumenta debitorũ. p. 6. fol. 108. a. *. 1. &. c.
- Tutor non tenetur conſseruare frumentũ vel vinum minoris in tempus careſstiæ: ſsed vendere cõmuni & occurrenti pretio. ibid. k.
- Tutor quibus artibus debet inſstruere. ibid. *. 2.
- Tutor non admittitur ad probandũ feciſsſse ſscribi in inuẽtario plures res quam in veritate recepiſsſset. p. 3. fol. 121. a. *. 1.
- Sed hoc intelligitur in rebus quæ ſsunt mobiles vt vinum, oleum, triticũ &c̃. ibidem. f.
- Tutor non poteſst rem pupilli emere nec vendere, niſsi in cauſsa neceſsſsaria, & cum iudicis authoritate. p. 5. fol. 16. a. *. 1.
- Tutor ſsibi vel filio vel nepoti pupillam, cuius tutelã gerit matrimonio copulans, niſsi pupillæ pater eos deſsponſsauerit, accuſsatur, & punitur adulterij. p. 6. fol. 67. a. *. 1.
- Tutor finita tutela tenetur admonere minorem, vt petat ſsibi curatorẽ. p. 6. fol. 107. a. a.
- Tutor datus minor in teſstamento, tunc adminiſstrabit quando erit maior. p. 6. fol. 103. a. *. k.
- Tutorẽ hñti nõ dat̃ alius, niſsi primꝰ malè adminiſstret. p. 6. fol. 107. a. *. 1.
- Tutor vel curator ſseu ſsyndicus ciuitatis adipiſscuntur poſsſseſssionẽ noĩe eorum quorum adminiſstrationem gerunt. p. 3. fol. 172. b. *. 3.
- Tutores q̃ perſsonæ eſsſse non poſssint. p. 6. fol. 103. a. *. 2. & fo. 107. b. *. 1.
- TYRANNVS quis dicatur. p. 2. fol. 7. a. col. 1. in prin. &. a.
- Tyrannus an poſssit per ſsubditos expelli. ibid.
- Tyrannus à ſsubditis occidi non põt & hæreticũ eſsſset id aſsſserere. ibid.
V.
- VALENTINI hæretici dixerũt corpus Chr̃i nõ eſsſse aſsſsumptũ de virgine, ſsed de cœlo allatũ. p. 1. f. 14. a. o.
- VARIATIO in electione rei, in quibꝰ caſsibus permittatur, & in quibus non. p. 6. fol. 65. a. a.
- VALVASORES qui dicantur. p. 2. fol. 7. b. h.
- VASSALAGIVM quid ſsit & qualiter nominetur apud gallos. &c.p. 4. fol. 61. b. a.
- Vaſsſsalagij non fit mentio in. ll. Romanorum, vt atteſstatur Andreas de Yſsernia in proœmio feudorum. ibid.
- Vaſsſsalagiorum quot genera ſsunt. p. 4. fol. 61. b. *. 3.
- Vaſsſsalus alienans feudum vel eius partem ſsine domini conſsenſsu priuatur feudo, præſseriptione temporis contra hoc non obſstante. Idem ſsi ſsucceſsſsor non veniat intra annum domino facturus homagium. p. 4. fol. 68. a. *. 2.
- Vaſsſsalus qui vult à domino expediri, ſsi prius recepit ſstipendia ea debet reſstituere duplicata. p. 4. fol. 63. b. *. 3.
- Vaſsſsalus quibus ex cauſsis poſssit primo anno relinquere dominũſsuum p. 4. fol. 63. a. *. 1.
- Vaſsſsalus proprie dicitur qui terram à dño tenet, & pro ea ſseruit, obedit & fidelitatem iurat. p. 4. fol. 61. b. f.
- Vaſsſsalus tenetur amare, cuſstodire, & honorare dñm naturalẽ, & pro pa tria mori ſsi neceſsſse fuerit. p. 4. fol. 60. b. *. 2.
- Vaſsſsalus põt liberari à ſseruitio renuntiando feudo. p. 4. fol. 63. a. i.
- Limita tamen niſsi renunciaret tempore guerræ. ibid.
- Vaſsſsalus non tenetur offerre dño ſseruitium, niſsi ſsibi denuntietur à domino. p. 4. fol. 63. b. i.
- Niſsi fortèſseruitium deberetur ad diem certam, vel ſsciret mortem domino imminere. ibid.
- Vaſsſsalus non poteſst ante primi domini expeditionem ſsecundo domino vaſsſsalus fieri. p. 4. fol. 63. b. *. 1.
- Vaſsſsalus cum iurat fidelitatem debet oſsculari manus domini. parti. 4. folio. 62. a. *. 2.
- Vaſsſsalus duorum dñorum qñ quis eſsſse poſssit. p. 4. fol. 63. b. d.
- Vaſsſsalus licet deſsierit eſsſse vaſsſsalus, nõ tamen debet offendere dominũ in memoriam priſstini dominij. ibid. e.
- p. [59]
  Vaſsſsalus efficitur quis aliũ in dominum recipiẽdo, & eius manus oſsculando. p. 4. fol. 62. a. *. 1.
- Poteſst etiã quis vaſsſsalum ſse cõſstituere ſsine expreſssione cauſsæ. ibid. m.
- Vaſsſsali quæ officia tenẽtur præſstare dñis ſsuis. p. 4. fol. 62. b. g. per totum.
- Vaſsſsali legitima vocatio fit per propriam perſsonã domini, vel per eius literas. p. 4. fol. 63. b. k.
- Vaſsſsali an teneant̃ præferre ſsalutẽ dñorũ proprię ſsaluti. p. 2. fo. 105. a. b.
- Vaſsſsali comitum & baronum in ſsex caſsibus tenentur Dominis ſserui. re. p. 4. fol. 62. b. g.
- Vaſsſsali in Hiſspania & Catalonia faciunt guerram dominis ſsuis, qñ nõ habent iuſstitiam ab eis. p. 4. fol. 64. a. f.
- Vaſsſsali poſssunt adiuuare dominũ contra regem ſsi ipſse iniuſstè eijciatur à regno. ibid. b. a.
- VBERTAS quando dicatur. p. 5. fol. 47. a. b.
- VECTIGAL nouum nemo poteſst imponere, nec conſsiliũ nec Eceleſsia ſsine regis mandato. p. 5. fol. 39. a. *. 1.
- Vectigal imponentes ſsine cauſsa peccant. item etiam eorum exactores ſsi id nouerint. ibidem. g.
- Vectigal qualiter de nouo poſssit impetrari. ibid. h.
- Vectigal debetur regi de omnibus rebus quæ ad aliud regnũ tranſspor tantur ad vendendum. 8. pars. p. 5. fol. 37. b. *. 1.
- L. omnibus. C. de vectig. appellat hæc tributa portoria. ibid. d.
- Sed in Hiſspania non ſsoluitur pars octaua, ſsed tantum decimum de rebus quæ afferuntur. ibid. f.
- Vectigal de rebus aſsportãdis appellat̃ in Hiſspania Almoxarifadgo. ibi.
- Vectigalis non ſsoluendi gratia, qui deuiat ab itinere perdit merces. p. 5. folio. 38. a. *. 1.
- Hodie tamen tantùm foluit quadruplum. ibid.
- Quid ſsi in deuio itinere deprædatus ſsit, an etiam debeat quadruplum. ibidem. b. d.
- Vectigalium nouiter impoſsitorũ rex habet duas ꝑtes & locus vbi cõſsti tuunt̃ tertiã: antiquitus aũt impoſsitorũ rex habet cĩa. p. 5. fo. 38. b. *. 1.
- VENARI nõ licet Ep̃is nec clericis ꝓprijs manibus. p. 1. fol. 49. b. k.
- Venatores legibus ſsunt odioſsi, nec excuſsationem merentur tanquam illicitæ rei operam dantes. p. 2. fol. 16. a. b.
- Venationis exercitium ad quid conferat. p. 2. fol. 16. a. *. 1. &. a. per tot.
- VENDENS dolo ſseu fraudulenter fructum prægnantis ancillæ, cũ re vera non eſsſset ad æſstimationem fructus. p. 5. fol. 18. a. a.
- Vendens rem ſsuam duobus diuerſsis temporibus, fraudulenter, rem habebit qui prius pretium ſsoluit. p. 5. fol. 28. a. *. 1.
- Et quid in eo qui duobus rem eandem locauit. ibid. e. per totum.
- Vendens rem alienam, ſsi poſstea habuit eius dominium & demũ vendidit eam alteri præfertur primus emptor. ibid. fol. 28. b. *. 1.
- Vendere conuicino quis tenetur potius quam alij at alias poteſst appellari. p. 5. fol. 31. b. d.
- Vendi non poſsſsunt homo liber, locus publicus, nec res ſsacræ niſsi de cõ ſsenſsu principis. p. 5. fol. 18. b. *. 1.
- Vendi res aliena rectè poteſst: ſsed emptor qui ſscienter emit non agit de euictione. p. 5. fol. 19. a. *. 4.
- Vendi non poteſst ædibus affixum, vt ab eis auferatur: nec ſsimiliter ſseruus in fuga conſstitutus. p. 5. fol. 19. a. *. 1.
- Venditio facta contra voluntatẽ creditoris reuocatur. p. 5. fo. 111. b. *. 1.
- Venditio per alium facta ſsi ratificetur à domino tranſsit dñiũ in empto rem, aliâs non. p. 5. fol. 30. a. *. 1.
- Venditio vini vel frumenti licet quoad periculũ ante deguſstationẽ, vel menſsurationẽ non ſsit valida tñ quoad p̃tiũ perfecta eſst. p. 5. fol. 21. a. b.
- Venditio quibus de cauſsis reſscindi poſssit. p. 5. fol. 32. a. *. 1.
- Venditio perfecta dicitur ſstatim vt conuentum eſst de pretio & re. p. 5. folio. 20. a. g.
- Venditio nõ vitiatur & ſsi cõſsenſsus apponit̃ ex interuallo. p. 5. fol. 17. b. a.
- Venditio non valet, ſsi pretium conferatur in voluntatem alterius cõtra hentium. ibid. *. 1. &. d.
- Venditio quæ fit pro nũmis, qui ſsunt in certo loco valet. ibid. *. 2.
- Venditio perfecta non poteſst reſscindi ſsine partium conſsenſsu etiam ex reſscripto principis. p. 5. fol. 33. b. *. 2.
- Venditio captatoria mortis alterius non valet, vt ſsi vendatur ius quod quis ſsperat habere in bonis alterius. p. 5. fol. 18. *. 2.
- Venditio quibus de cauſsis reſscinditur. p. 5. fol. 33. a. &. b. & per omnes ſsequentes leges.
- Venditio vltra dimidiã iuſsti pretij reſscinditur. p. 5. fol. 32. a. e.
- Quod etiam locum habet in locatione, permutatione, & in cõtractibus innominatis & ſstricti iuris. ibid.
- Sed an iſsta actione fructus ſsint reſstituendi. ibid. fol. 32. b. b.
- Sed an iuramentum obſstet? ibid. d. &. e.
- Venditio reſscinditur quando pactum in ea appoſsitum non ſseruatur. p. 5. fol. 33. a. *. 2.
- Item qñ debitor vendidit rem in fraude creditoris. ibid. *. 3.
- Venditio quid ſsit. p. 5. fol. 15. b. *. 1.
- Venditio quibus modis contrahitur inter abſsentes. p. 5. fol. 17. a. *. 3.
- Venditio non valet ſsi emptor & venditor diſscordant in re vel pretio. p. 5. fol. 19. b. *. 1.
- Venditio vnius rei pro alia non valet ibid. *. 2.
- Venditio reſscinditur in pacto. l. cõmiſsſsoriæ non ſsoluto pretio ad diem. p. 5. fol. 24. a. *. 1.
- Venditio non tenet in qua nõ eſst declaratũ pretiũ certũ. p. 5. fol. 15. b. g.
- Venditio nõ valet inter patrem & filiũ in ptãte conſstitutũ. ibid. *. 2.
- Venditio vi vel metu facta non valet, niſsi in certis caſsibus veluti fauore reipub. ibidem. *. 3.
- Venditionis appellatione olim cõprehendebatur omnis commutatio. p. 3. fol. 25. b. b.
- Venditioni accedunt quæ ſseruiunt rei venditæ vt pali pro leuandis viti bus & ſsimilia. p. 5. fol. 21. b. *. 1. &. 4.
- Venditioni ſsi ſsit appoſsitum pactum vt non transferatur dñium rei traditæ donec ſsoluatur pretiuin, an valeat. ibid. a.
- Venditione prohibita, an videat̃ prohibita donatio. p. 5. fol. 25. b. b.
- Vendita vinea an videat̃ venditũ & torcular qͦd in ea erat. p. 5. fo. 22. a. c.
- In venditione ſsi plus vel minus reperiatur quã expreſsſsum eſst, an augea tur vel minuatur pretium. p. 3. fol. 101. a. c.
- Venditor qui non expreſssit vitium rei ita patens, vt illud poſsſset agnoſscere emptor an teneatur reſstituere pretium. Bald. ait quod non, Cynas contra & verius. p. 5. fol. 34. b. e.
- Venditor bladorum licitè poteſst commiſscere triticum corruptum cũ incorrupto. p. 5. fol. 36. b. b.
- Venditor qui in ſsummitate ſsaccorum ponit triticum bonum, & in fun do corruptum punitur extraordinariè. ibid.
- Venditor tenetur ad expenſsas litis motæ ſsuper re vendita. p. 5. fo. 22. b. b.
- Venditor nunquã condẽnatur ad duplã niſsi expreſsſse cõuenerit. ibi. d.
- Venditor an teneatur inuitus emptorem defendere. ibid. g.
- Venditor hæreditatis de euictione totius tenetur, ſsed non de euictione rei ſsingularis. ibid. *. 2.
- Venditor non tenetur de euictione ſsi per literam regiam ei eſsſset iniunctum, vt eam rem venderet. fol. 23. b. *. 1. &. k. per totum.
- Venditor vini debet admonere emptorem de bonitate duratura, vel nõ duratura, alias tenetur. p. 5. fol. 24. a. *. 1. &. g.
- Vendita re furata ante traditionem eligit venditor an agatſsurti, an verò cedat emptori actionem. p. 7. fol. 50. a. *. 2.
- Vendita re cõi præfertur ſsocius ſsi eam vult. p. 5. fol. 30. a. *. 2.
- Vendita res quibus in caſsibus retrahi poſssit. p. 5. fo. 30. b. col. 1. &. 2.ꝑ tot.
- Vendita re dñica per ſseruũ iacente hęreditate, etiã ſsubſscribente hęrede, qui ſse hæredem inſstitutũ ignorat reſscindit̃ venditio. p. 5. fol. 33. b. *. 1.
- Vendito vino quod eſst in talicella ad rõnem. 10. ſsolidorũ pro qualibet ſsalma, an cenſseatur venditum in gñe vel in ſspecie. p. 5. fol. 20. b. b.
- VENENVM nec alia potio letifera debet vendi, niſsi ad medicinã. p. 5. fol. 19. a. *. 2.
- Venenum qui emit, vt daret alteri, punitur ac ſsi dediſsſset, licet non dederit. ibidem. g.
- Veneno extinguere plus eſst, quã gladio occidere. p. 2. fol. 24. b. e.
- VENIENTES ad curiam regis qualiter à populo debeant cuſstodiri. p. 2. fol. 51. a. *. 2.
- Venientes ad curiã regis ex cã neceſsſsaria gaudent ſsecuritate regia, & aleuoſsiam cõmittit, qui eos percuſsſserit vel iniuriauerit. p. 2. fo. 52. b. *. 1.
- VERBA etiam in valentibus loqui an ſsint de ſsubſstantia matrimonij. p. 4. fol. 8. a. d.
- Verba diſsponentis debent intelligi ſsecundum conſsuetudinem loci in qua diſsponitur. p. 2. fol. 44. a. d.
- Verba dubia legis ſsolus rex interpretari poteſst, vel antiqua cõſsuetudo ea certo modo intelligens. p. 7. fol. 97. a. *. 1.
- Verba an proferantur animo iniuriandi vel iocandi arbitrari debet iudex. p. 2. fol. 30. a. e.
- Verba vbi habent intellectum naturalem & ciuilem non debẽt intelligi ciuiliter, ſsed naturaliter. p. 2. fol. 44. a. d.
- Verba teſstatoris ſsunt prout iacent intelligenda, niſsi apertè de contraria voluntate appareat. p. 7. fol. 97. a. *. 2.
- Verberare non licet conſstitutos in ſsacris ordinibus niſsi pro maioribus criminibus. 35. diſst. c. ante omnia. p. 1. fol. 49. a. h.
- VERECVNDIA fignum eſst timoris. p. 2. fol. 38. a. *. 2.
- Verecundia ſstimulat nobiles plus quam ignobiles. p. 2. fol. 57. a. c.
- VERITAS plus valet, quàm opinio. p. 5. fol. 81. b. b.
- Veritas humana quid ſsit. p. 2. fol. 11. a. a.
- VESTIS curprimum reperta eſst. p. 2. fol. 12. b.f.
- Veſstis abuſsus hodiernus. ibid.
- Sineveſstium ornamẽto & ſsplendore hodie nullus viris doctis defertur honos. ibid.
- Veſstes de excuſsa, quotidianæ & feſstiuæ quæ dicantur. p. 4. fol. 35. b. e.
- Veſstium pulchritudo (vt dicit. B. Bernardus) nõ permittitur ad volupta tem: ſsed ad incitamentum virtutis. p. 2. fol. 74. b. d.
- p. [60]
  Veſstimenti appellatione, tam muliebre quàm virile intelligitur. par. 7. folio. 98. a. *. 2.
- Sed an veniant monilia auri aut argenti. ibid. b. e.
- VIATORES ſsolent dicere. S. Iuliano, pater noſster, vt inueniant bonum hoſspitium. p. 5. fol. 47. b. c.
- VICEREX habetur loco regis & qui eũ occidit punitur ac ſsi ipſsum regem occidiſsſset. p. 2. fol. 8. a. b.
- Vicerex non poteſst extendere manũ ad ea quæ rex non eſst ſsolitus con cedere ibidem.
- VICINVS ſsi timet damnũ domus vicini ruinoſsæ, Iudex debet iubere eã demoliri ſsi eſst irreparabilis: ſsi aũt non eſst irreparabilis coget vicinum dare cautionem de damno infecto. p. 3. fol. 183. b. *. 1.
- Quid ſsi antequam vicinus adeat iudicem domus corruat? non tenetur de damno dato dñs domus. ibid. fol. 184. a. *. 1.
- Contrarium tñ tenet Barto. Alber. autem tenet vt hic. ibid. d.
- VICTV legato omnia neceſsſsaria ad eſsum, potum, & veſstitum, & ad curandãs infirmitates, venire intelliguntur. p. 7. fol. 97. a. *. 2.
- VIDVA in materia fauorabili etiam illa dicitur quæ nunquam habuit maritum. p. 3. fol. 17. a. col. 1. in prin.
- VILLAE dicuntur ædificia ſsine muris. p. 5. fol. 14. a. b.
- Villas & caſstra licet ædificare in loco proprio iuriſsdictio tamẽ pertinent ad dominum ciuitatis. p. 5. fol. 14. c.
- VILITAS vitæ quomodo intelligatur non innodare quenquam la queis legis. p. 1. fol. 9. a. g.
- VINVM largius dilutum grauius lædit caput ei qui bibit, quã ſsi me rum bibiſsſset. p. 2. fol. 19. a. col. 1. in prin.
- Vinũ immodicè ſsumptum homines reddit inutiles ad coitum. ibid. a.
- Vinum arcana mentis prodit. p. 2. fol. 12. a. h.
- Vino omini teſstatoris legato, ſsi erat in dolijs etiam dolia debentur. p. 7. fol. 97. a. *. 2.
- Vini odor ſsæpe inebriat. p. 2. fol. 12. a. g.
- Vinum largius bibitum quæ mala & incommoda homini afferat. p. 2. folio. 18. 9. *. 1.
- Vinum dictum eſst ꝙ vænas ſsanguine repleat hoc veteres vænenum vo cabant. p. 2. fol. 18. b. e.
- Vino quomodo veteres vtebantur. p. 2. fol. 18. b. f.
- VIOLENTIA ſsi fieretin rebus fideiuſsſsoris creditor non perderet ius crediti quoad principalẽ debitorem. p. 5. fol. 85. b. col. 1. in med.
- VIRGINEM qui corrũpit tenetur pœna inceſsti. p. 7. fol. 71. *. 2.
- Sed an hoc procedet qñ virginem ſsine vi: ſsed blanditijs & perſsuaſsionibꝰ vicit? videtur ꝙ ſsic. ibid. i.
- Virgines cæteraſs domicillas reginæ ſsi quis infamare tentauerit qualiter punictur. p. 2. fol. 43. a. *. 2. & ſsequenti.
- Virginum raptum vide. p. 7. fol. 71. &. 72. per totum.
- VIRTVS vult cũ humilitate doceri, & cũ labore quęri. p. 2. fo. 10. b. a.
- Virtus eſst æqualis quærere & parta tueri. p. 4. fol. 31. a. col. 1. in prin.
- Virtus vera non dicitur ſsine charitate. p. 2. fol. 8. b. a.
- Virtus etiam in optimis moribus falſsa eſst ſsi deeſst incõmutabilis veritatis agnitio. p. 1. fol. 15. a. c.
- Virtutes cardinales quæ ſsint. p. 2. fol. 13. a. *. 2.
- VISVS pro omni ſsenſsu corporeo ſsumitur. p. 2. fol. 65. a. f.
- VITA ruſsticorum tutior eſst, quam quieſseentium delitioſsorum diuitum. p. 1. fol. 22. b. e.
- VISITATORIS religioſsorũ qͦd ſsit munꝰ ac ptãs. p. 1. f. 76. a. *. 1. et. 2.
- Viſsitatores recenter creati quid facere debeant. ibid. b. *. 1.
- VIVERE vſs ad centum annos quis pręſsumitur. p. 2. fol. 49. b. col. 2. in prin. &. p. 3. fol. 181. a. c.
- Hoc procedit in reo excipiente ſsecus eſst in actore agente, & fundante ſse in vita alicuius. p. 3. fol. 181. a. c.
- Viuentium actus poſsſsunt ſstare in ſsuſspenſso & pendenti nõ autem idem eſst de actibus morientium. p. 3. fol. 175. i.
- VLIXBONA ſscđm Yſsidôrum ab vlyſsſse eſst condita & noĩata, quo in loco cœlũ à tera, & Maria diſstinguntur à terris. p. 3. fol. 109. a. d.
- VMBRA ſsenis plus valet quã arma iuuenis ſsecundum Baldum. p. 2. fol. 59. b. col. 1. in prin.
- VNIO Eccleſsiarum qñ & per quem poſssit fieri. p. 1. fol. 37. b. a.
- Vnio Eccleſsiæ quibus modis fieri poſssit. p. 1. fol. 103. b. e.
- In vnione Eccleſsiæ debet interuenire cõſsenſsus patroni. p. 1. fol. 37. b. d.
- Si vniatur aliquod caſstrum alicui ciuitati vel villæ (quod non põt fieri niſsi per principem) an retineat territoriũ & terminos ſsuos, alia iura ſsicut ante vnionem. p. 3. fol. 128. b. c. per totum.
- VNCTIO extrema quando debeat dari & per quos & in quibus partibus. p. 1. fol. 32. a. *. 2.
- Vnctio extrema poteſst fieri cum chriſsmate ſsi oleum infirmorum deficiat. ibidem. g.
- Vnctio extrema quot bona ſsecum afferat. ibid. *. 3.
- Vnctio extrema non debet dari ei qui ſsemper fuit ſstultus, ne puero tempore innocentiæ. ibid. *. 4.
- Vnctio olei in pectore & inter ſscapulas ſsigniſsicat diuinę legis amorem. p. 1. fol. 19. a. d.
- VNIVERSITATIS ius & res apud quem remaneant ſsi oẽs de vniuerſsitate fugiant, vel an illas poſssint homines de vniuerſsitate vendere. p. 3. fol. 181. a. col. 2. per totum.
- Vniuerſsitatis ſsola licentia ſsufficit, vt ædificetur in loco public. parti. 3. folio. 182. b. a.
- Vniuerſsitas vel plures perſsonæ ſsimul cõuentæ an maiores ſsoluant ſspos tulas, quam vna perſsona. p. 3. fol. 98. a. a.
- VOCARE inius vide in dictio. Citare.
- VOLVNTAS patris inter filios taliter eſst interpretanda. ꝙ reſsultet æqualitas. p. 6. fol. 29. a. h.
- Voluntas habetur pro facto. p. 1. fol. 16. b. l.
- Voluntas ſsola teſstatoris transfert dominium in legatarium abſs tradi tione. p. 5. fol. 26. a. a.
- Voluntas vltima immobilis perſseuerat. p. 6. fol. 66. a. f.
- Voluntas tacita coniecturata æquiualet expreſsſsæ. p. 6. fol. 66. a. d.
- In voluntatem hæredis ſsi relinquit legatum, non debet̃ hęrede nolente. ibidem. *. 1.
- VIS eſst quæ fit alicui qui ſse defendere non põt. p. 7. fol. 38. b. *. 1.
- Vis eſst duplex cum armis & ſsine armis. ibid.
- Visvt dicatur, requiritur ꝙ ſsit impetus factus in alium. ibid. e.
- Visarmatæ pœna eſst in infulam deportatio: & hac afficiuntur congregantes gentes ad vim inferendam. p. 7. fol. 39. b. *. 3.
- VOX ineſst hominibus & brutis prout habet ſsignificationem natura lem. p. 2. fol. 19. a. e.
- Vox ſseu verbum quid ſsit. p. 2. fol. 10. b. *. 1.
- Vocis appellatione intelligit̃ omne ſsignũ. p. 2. fol. 35. b. col. 1. in prin.
- Voces ſsunt notæ eorum, quæ ſsunt in aĩa paſssionum. p. 2. fol. 19. a. e.
- VOTA oĩa cõmutari poſsſsunt in votũ religionis. p. 1. fol. 81. b. *. 1.
- Votum ſsub conditione, ſsi ſsanitatem cõſsequar, an ſsit licitũ. ibid. c.
- Votum Deo cito reddendum eſst. p. 1. fol. 79. b. e.
- Voto aſstrictus bonum opus faciens an magis mereatur, quã ſsi ſsine voto faciat. ibidem.
- Votum de non petento debitum ab vxore an valeat. p. 4. fo. 8. b. n.
- Ad voti obligationẽ tria inter cætera ſsunt neceſsſsaria deliberatio, propo ſsitũ, & promiſssio. p. 1. fol. 73. a. col. 1. in medio. & fol. 79. b. h. in fin.
- Votum eſst promiſssio Deo facta alicuius rei licitæ, cũ deliberatione animi. p. 1. fol. 79. b. *. 2. &. g.
- Votum duplex eſst, neceſsſsarium & voluntarium. ibid.
- Vota de rebꝰ vanis & inutilibus magis ſsunt deridẽda ꝗ̈; ſseruãda. ibi. g.
- Votum quod ex facilitate animi potius quam ex diſscretione emittitur non eſst obligatorium. ibid. h.
- Votum calore iracundiæ emiſsſsum non obligat. ibid.
- Votum voluntarium duplex eſst, ſsimplex & ſsolẽne, & quid ſsit ſsimplex vel ſsolenne. p. 1. fol. 80. a. *. 1. &. e.
- Voti obligatio qñ morte diſsſsoluitur, & qñ non. p. 1. fol. 81. b. d.
- Votum licet in melius cõmutare, votum tamen caſstitatis non poteſst. p. 1. fol. 80. a. *. 2. cum ſsequen.
- Votum emittere quæ perſsonæ poſssint vel non. ibid. &. k. &. l.
- Votum nullum religioſso eſst firmum ſsine licentia pręlati. p. 1. fol. 80. b. e.
- Votum Hieroſsolymitanum ſsolùm per Papam commutari poteſst. p. 1. folio. 81. a. *. 1.
- Vota quibus de cauſsis mutari poſssint, & quis ea commutare poſssit. ibi dem. &. c.
- In voti commutatione quot ſsunt attendenda. ibid. q.
- Vota quæ mulieres ſsine viri conſsenſsu ſseruare non poſsſsunt. ibid. b. *. 2.
- Votum Hieroſsolymitanum poteſst maritus cõtradicente vxore emitte re. p. 1. fol. 82. a. *. 1.
- VOVERE non poteſst ſseruus aliquid vnde minuatur ſseruitium domino. p. 1. fol. 80. b. a.
- Vouere ſsine conſsenſsu vxoris in quibus rebus non poſssis maritus. ibidem. c.
- Vouere poteſst maritus ſse non coiturum niſsi ad complacentiam vxoris. ibidem.
- Vouere non põt monachus aliquid vñ clauſstrũ exire oporteat: oĩa em̃ vota in religionis obſseruantiã videtur cõmutaſsſse. p. 1. fol. 80. b. e.
- VSVS rerum delectabilium aſssimulatur vſsui ciborum, qui plus minuſsué ſsumpti ſsanitatem corrumpunt. p. 2. fol. 10. f.
- Vſsus eſst id quod oritur ex dictis & factis quæ homines populi dicũt & faciunt ſsequuntur continuatim longi tẽporis ſspatio. p. 1. fo. 11. a. *. 1.
- Vſsus & conſsuetudo quomodo differant. p. 1. fol. 10. b. g.
- Vſsus in populo introduci debet ſsine damno & pro communi vtilitate. p. 1. fol. 11. a. *. 1.
- Vſsus & mores mulierum non poſsſsunt inducere conſsuetudinem: quia mulier non poteſst condere legem. p. 1. fol. 11. a. h.
- Vſsus ſsyluæ conceſsſsus ciuitati, an ſsit vſsus vel vſsusfructus. Alberi, ait eſsſse vſsumfructum. p. 3. fol. 181. a. b.
- p. [61]
  Et an talis vſsus finiatur centum annis? ibid.
- Vſsusfructus ſsi cui omnium bonorum relinquitur an cenſseatur hæres vel legatarius. partita ſsexta. folio. 17. b. columna ſsecunda in fine. gloſs. magnæ.
- Vſsusfructus finitur per deſstructionem totius proprietatis. partita. 3. folio. 181. a. *. 1.
- Vſsusfructus ciuitati vel villæ quæſsitus finitur cẽtum annis elapſsis: quia præſsumitur omnes qui conſstitutionis tempore viuebant, tanto tempore mortuos eſsſse. ibid. *. 2.
- Quid autem in emphiteoſsi vel legato annuo? videtur ꝙ centum annis non finiatur. ibid. b.
- Vſsusfructus finitur morte vſsufructuarij, vel vſsuarij naturali vel ciuili. p. 3. fol. 178. b. *. 1.
- Quod etiam procedit ſsi fructuarius conduxiſsſset vſsumfructum. ibid. f.
- Vſsufructu vel habitatione legata, ſsi legatarius moriatur intra annum illum quo ſsibi legatum eſst, an illius anni vſsusfructus vel habitatio tranſsmittatur ad hæredes. p. 3. fol. 181. b. col. 2. in prin.
- Vſsufructuarius, feudatarius aut creditor pignoris poſsſsunt extraneo nũtiare nouum opus: non autem domino proprietatis. partita tertia. fo lio. 182. b. *. 1.
- Vſsufructuarius vi deiectus per proprietarium acquirit ſsibi aut hæredi. bus ſsuis proprietatem. p. 7. fol. 42. b. *. 1.
- Quid autem ſsi vſsufructuarius expellat vi dominum proprietatis. ibidem. g. in fine.
- Vſsufructuarius, & vſsuarius cauere debent de reſstituenda re ſsinito vſsufructu, & de vtendo bono modo ſsalua rerum ſsubſstantia. parti. 3. folio. 177. a. *. 3.
- Vſsufructuarius, qui de licentia teſstatoris aliquas res alienauit an finito vſsufructu ad reſstitutionem alienatarum rerum teneatur. ibid. b. g.
- Vſsufructuarius & vſsuarius in quo differunt. p. 3. fol. 178. a. *. 2.
- VSVCAPIO & præſscriptio fuit introducta, vt dominia rerũ ſsint certa cuius ſsint. p. 3. fol. 165. a. *. 2.
- Vſsucapio impeditur errore tituli in facto proprio: in facto autem alieno non. p. 3. fol. 168. b. *. 1.
- Quid tamen ſsi aderat titulus: ſsed nullus, qui putabatur valere, an proce det vſsucapio. ibid. d.
- Vſsucapitur res mobilis triennio à bonæ fidei poſsſseſsſsore. ibid. *. 2.
- Vſsucapione incepta fi res ad alium titulo ſsingulari vel vniuerſsali tranſseat continuatur tempus prædeceſsſsoris cum tempore ſsucceſsſsoris. p. 3. fol. 169. a. *. 1
- VSVRARIVS abſsque alia ſsententia ipſso ſsacto eſst inſsamis. par. 7. folio. 23. b. q.
- Vſsurarij manifeſsti qui dicantur. p. 1. fol. 107. b. n.
- VTI neſscit ſsuo qui ſsemper vſsus eſst alieno. p. 2. fol. 51. a. a.
- VXOR ſsi ex dote poſst mortem viri honeſste viuere non poteſst, ſsuccedit viro in quarta, etiam liberos habenti. p. 6. fol. 92. a. *. 1.
- At ita vero, vt quãuis ipſsa vxor ſsit induſstrioſsa, & poſssit manibus ſsuis victum lucrari habebit nihilominus ipſsam quartam. ibid. f.
- Vxor potius præſsumitur alimentari, quia vxor quàm contemplatione dotis. p. 4. fol. 36. b. d.
- Vxor poteſst durante matrimonio dotem exigere. ſsi ex mala viri adminiſstratione timet dotis diſssipationem. p. 4. fol. 37. a. *. 3.
- Vxor clerici coniugati incedentis in habitu & tonſsura an gaudeat priuilegio fori in criminalibus. p. 3. fol. 11. a. g.
- Vxor ſsimpliciter dando licentiam marito intrandi religionem, non videtur ipſsa tacitè vouere continentiam niſsi de hoc fuiſsſset conſscia, & certificata. p. 1. fol. 74. a. k.
- Vxorem poteſst maritum de religione infra annum exeuntem recuperare licet ipſsa vouerit continentiam. ibid. n.
- Vxor an debeat magis diligi quam pater aut thater. partita quarta. folio. 2. a. h.
- Vxor vel filius an poſssint conueniri actione furti. p. 7. fol. 51. b. colum. 1. in principio.
- Vxor lucratur donationem propter nuptias ſsi vir committat adulterium. p. 4. fol. 35. a. f.
- Item è contra vir dotem vxoris lucratur ſsi ipſsa adulteratur, niſsi qui dotem dedit ſstipulatus fuerit cam ſsibi reddi ſsoluto matrimonio. ibid.
- Vxor licet non poſssit accuſsare maritum ad pœnam adulterij: tamẽ poterit eum accuſsare ex capite iniuriarum. p. 7. fol. 65. b. c.
- Vxor quibus modis poſssit repellere accuſsationem adulterij ſsibi à viro propoſsitam. p. 7. fol. 67. b. *. 1.
- Vxot hodie ſstante lege fori poſst mortem mariti nõ poteſst accuſsari ab alio de adulterio. p. 7. fol. 66. b. col. 1. in prin.
- Vxor an poſssit contrahere cum marito. parti. 4. folio. 31. a. col. 1. in prin. per totum.
- Vxor ſsi habuit rem cum marito & cum amaſsio potius præſsumitur filius natus ex marito, quam ex amaſsio. p. 2. fol. 42. b. d.
- In vxore eligenda quatuor debent attende. p. 2. fol. 16. b. c. &. k.
- Vxores duas ſsimul habere eſst peccatum contra naturam. partita ſsecunda. folio. 17. a. a.

back | | continue

López/de Ca...: Las Siete Partidas.

B.

C

D

E.

F.

G.

H

I.

L.

M.

N.

O

P.

Q.

R.

S

T.

V.