Titulus. XII. De peculio Clericorum.
f ¶ En la Egleſsia. In primitiua Eccleſsia hoc fuit, vt habetur in. 12. quæſstione. 1. capit. dilectiſssimis. cum alijs tradit ibi glo. in ſsumma.
¶ Lex primæ.
Peculium cle rici eſst quicquid iuſste cle ricus quærit, vt ſsuum & dicit̃ à pecunia, & pecunia à pecude, quia in pecudibus maiorum diuitiæ conſsiſste bant. h.d.
a ¶ De los clerigos. Et in quo differat peculium clericorum à peculio laicorum. vid. per Abba. in rubrica. eo. ti.
b ¶ De pecudibus Ex capitu. totum. 1. quæſst. tertia. & ex di ctis Hoſstien. ſsumptum eſst. eodẽ titulo. in ſsumma. §. vnde dicatur.
¶ Lex. II.
Duplex eſst clerici peculium profecti tium, ſscilicet, quòd acquirit ab eccleſsia: quaſsi à matre ſspirituali, & aduentitium, quod aliunde quærit iuſstè ex ſsua per ſsona, vel ex cõſsanguineorũ ſsucceſssiõe vł ex donatio nibus dominorum vel amicorum, ſseu quod quærit ex aliquo arti ficio, religioſsus nullum pe culium habet quia propriũ habere nõ po teſst. h.d.
c ¶ Aduenticia. Peculiũ quòd eſst caſstrenſse, vel quaſsi caſstrenſse in laico, in clerico dicitur aduentitium, quia acquiritur ſsibi peculium tale etiã quo ad vſsumfructum vt in authentica preſsbyteros. C. de epiſscop. & cle ricis. licet ſsint ſsub poteſstate patris Abbas in rubrica. De peculio. clericorum.
d ¶ De la ygleſsia. In clerico peculium pro fectitium dici tur quod peruenit ex rebus eccleſsiæ, vt hic & tenue runt Hoſstien. Ioan. Andr. & alij in rubrica huius tituli, ſsi tamen clericꝰ ſsit filius fami lias poterit etiam habere peculium pro fectitium, ex parte patris i acꝗſsitis ex re patris, vel intuitu patris, cùm per ſsuſsce ptionem ſsacri ordinis non li beretur à patria poteſstate ſsecundùm cõ munem opinionem. & ita voluit Abbas in dicta rubri ca, & regulabi tur tale peculiũ in clerico acſsi cẽrlaicus.
¶ Lex. III.
Peculiũ aduẽ titium donare pñt clerici i vita & i mor te & de eo teſstari. h.d.
e ¶ Aduenticio. Add. c. ꝗa nos de teſsta. & i.l. cum. lege &. l. ſsacroſsanctæ. C. de epiſsc. & cle. & eo. ti. in authẽtica. p̃ſsbyteros.
¶ Lex. IIII.
In bonis intuitu perſsonæ clerico quæſsitis, ſsuccedunt ab inteſstato proximiores conſsanguinei vſsq; ad quartum gradũ ꝗbus non ſstantibꝰ, ſsuccedit eccleſsia vbi erat beneficiatus: & ſsi i plu ribus erat bñficiatus, ꝓut à qualibet earũ redditꝰ ha buit, & ſsi non erat bñficiatꝰ ſsuccedit eccle ſsia vbi ſseruiebat. h.d.
a ¶ Sus parientes. Concordat cum capit. fin. in fine. 12. quæſstione. 5. &. 12. quæſstione. 3. cap. quicunque. & per glo. in capit. primo. de ſsucceſsſs. ab inteſsta. vbi text. & vid. in authentica. de eccleſsiaſs. titu. §. presbyteros. & in authentica. licentiam. C. de epiſs. & cleri. gl. iuncto text. in. l. poſst conſsanguineos. §. hæreditas. &. §. legitima. ff. de ſsuis & legit. hære.
b ¶ En que era beneficiado. Tem pore mortis intellige vnde ſsi clericus priꝰ habuit aliud beneficiũ bona ſsua nõ diuiduntur ſsed omnia cedũt beneficio, cui ad pręſsens cle ricus eſst aſstrictus Abb. ita declarat. in. d. capit. primo. de ſsucceſsſs. ab inteſst. & procedit de quocunque bene ficio, & ſsi ſsit ſsi ne cura. Abbasibidem ad ſsinem.
c ¶ Entre todas. Adde capitu. relatum. el ſsegundo. §. fina. de teſsta. & Hoſstiẽ. de ſsucceſsſs. ab inteſsta. in ſsumma. §. qua liter. ver. quid ſsi quis clericus. vide Baldum in l. mancipia. C. ſsiquis alter. vel ſsibi, & Soci. conſsilio. 216. 2. vo lumi. & conſsilio. 91. 3. volu mi. in primis dubijs.
d La ygleſsia onde ſseruia. Adde capitu. qui cunq; 12. quęſstione tertia. & dicit Abb. in dict. capit. primo. in fin. de ſsucceſss. ab inteſst. quòd ſsi clericus non habet eccleſsiam, & decedit ab inteſstato bona debent deuenire ad Epiſscopum. & ipſse de eis diſsponet, ſsecundum Deum & eodem titulo. cap. ſsecundo. dicit quòd ſsi clericus decedit ſsine conſsanguineis, & ſsine beneficio inteſstatus bona debẽt deuenire ad manus ep̃i vt ipſse in vſsum eccleſsiæ vniuerſsalis diligenter diſstribuat, nõ vt ſsibi appropriet quod tu bene nota. & facit ad conſstitutiones ordinum militarium de Calatraua & Alcantara diſsponẽtes quid ſsit fiendum de bonis cõ mendatorum decedentium, in caſsu in quo diſsponunt, vt veniant ad manus magiſstri militiæ illius.
¶ Lex quinta.
Vbi conſstat quòd clericus habuit peculium ab eccleſsia, ſstamus certo: & in dubio præſsumitur habitum intuitu eccleſsiæ niſsi cõtrarium probetur. Si tamen conſstat clericum habuiſsſse aliqua ex proprio peculio tempore quo accepit beneficium, vel. quòd poſstea ratione ſsuæ perſsonæ quæſsiuit: ignoratur tamen quæ & quanta ſsint iſsta, tunc ſsi hæredes clerici ſsunt in poſsſseſssione peculij: probatio incumbit eccleſsiæ, quòd intuit eccleſsiæ quæſsiuit. h.d.
e ¶ Sino ſsopieſsſsen. Concordat in hoc cum dictis Gofre. in ſsumma. de ſsucceſsſs. ab inteſst. & cum communi doctrina doctorum. in capitu. tertio. de pecul. cleri. vbi Ioannes Andr. & Abbas videndi ſsunt & vid. gſsoſs. in capitulo. ſsint manifeſstæ. 12. quæſstione prima. & in capitul. primo. de pecu. clerico.
f ¶ Por razon de ſsu perſsona Veluti ſsi eſsſsent acquiſsita ex officijs ſsecũdùm Hoſstien. & communiter Doctores. in cap. quia nos. de teſsta. vel ſsi eſsſset clericus, qui erat ad latus papæ, vel alterius pręlati. magni ꝓpter quod eſsſset veriſsimile multa fuiſsſse lucratum, ex dono papæ vel alterius prælati, vel ab illis, qui medio ſsuo gratiam à papa obtinebant, hæc enim dicuntur acquiſsita intuitu ꝑſsonæ, ad hoc bonus textꝰ. in authentica. licentiam. C. de epiſscop. & clericis. in verbo aut amico rum. dono. & tradit Socinꝰ conſsil. 91. incipit caſsus ſsuper quo conſsi lium poſstulatur. 3. volumi. idem dicendum in acqui ſsiri sintuitu di gnitatis, vł ordinis clericalis, ita quòd nõ intuitu eccleſsiæ, ſsecundum Hoſstiẽ. & Ioãnẽ Andre. & Ioã. de Imol. in dicto capit. tua nos vbi & Anto. Cardinalis. & Ancha. Henri. in capitu. ſsi quis. de pecu. cleri. Ioannes de Imol. in capitulo cum in in officijs. de teſstamẽ. & ad de Nicol. de Vbal. in ſsuo tracta. ſsucceſsſs. ab. inteſsta. in fine tract. ſsucceſssi. ab inteſsta. clericorũ.
g ¶ Alguna coſsa apartada. Vel, quòd haberet officium, vel artificium, ex quo poſsſset habere, quia tale officiũ, vel artificium exercebat & lucrabatur, ſsecundùm Abb. in dict. capi. 3. de pecu. cleri. & vult Cardinalis ſsequendo dicta Inno. in cap. cum in officijs. de teſsta. vbi dicit quòd iudex debet arbitrari patrimonium clerici & quot redditus potuit ex eo vel ex induſstria vel doctrina lucra ri. idem tenet Abb. & alij relati à Socino conſsi. 216. 2. volum. incipit ac curatè, & ſsic iudex ex circunſstantijs attentis redditibus bonorũ patrimonij, & quæſsitis ex induſstria, vel doctrina & redditibus ex bonis eccleſsiæ deductis expẽſsis ſsibi neceſsſsarijs: habet arbitrari, quę por tio ſsit attribuenda bonis eccleſsiæ, & quæ proprijs bonis & induſstrię prout conſsiderat Inno. in dict. cap. cum in officijs, & tradit gloſs. per text. ibi in cap. ſsacerdotes. 12. quæſst. 4.
h ¶ A la ygleſsia. Nota tamen quòd quæſsita ex ſsimplici præbẽda in eccleſsia ſsunt propria ipſsius clerici, ex quo non habet aliquam adminiſstrationem iuxta notata per glo. in cap. præſsenti. de offi. ordi. libr. 6. Io. And. Anto. & alij in. c. fin. de pecul. cleri. de quo tu videas quæ late dixi. ſsupra. ea. parti. titu. 5. in. l. 40.
¶ Lex. VI.
Empta per clericum proprium patrimonium non habentem, tempore quo recepit eccleſsiã, in dubio præſsumunt̃ empta, de bonis intuitu eccleſsiæ acꝗſsitis: niſsi probet̃ cõtrariũ, & ſsi de acꝗſsitis intuitu eccleſsię emptio fiat, ìnſstrumentũ cãtet noie eccleſsię. Si vero de proprio clerici peculio, tunc proprio nomine clerici poteſst fieri. h.d.
a ¶ De la ygleſsia. Adde. c. 1. &. 2. vbi glo. & Do cto. de pecul. cleri.
¶ Lex. VII.
Clericꝰ emẽs alieno nomine de acquiſsitis intuitu eccleſsiæ in fraudẽ eccleſsiæ cõ mittit ſsacrilegiũ, & eſst ſsimi lis iudę prodi tori ꝗ furabat̃ de hisq̃ Chriſsto dabantur. hoc dicit.
b ¶ Sacrillejo. Cõ cor. cum. c. inquirendũ. eo. titul.
¶ Lex finali.
Clericꝰ ex rebus eccleſsiæ donare nõ po teſst neq; teſsta ri, de acquiſsitis tamen ex reditibꝰ eccleſsiæ poteſst inter viuos, vel tꝑe mortis, do nare pijs locis ſseruitoribus, vel conſsanguineis: non tñ ꝑ viam teſstamẽ ti pñt de his diſsponere. ſsed eleemoſsinę in tuitu vel ꝓ re muneratione ſseruitij, melio rationes tamẽ quas fecerunt in rebus eccle ſsiæ erũt ipſsius eccleſsiæ, religioſsi vero neque pñt dona re neque teſsta ri. cum ꝓpriũ nihil habeãt. hoc dicit.
c ¶ Donadio. Ad de. c. nulli. de reb. eccle. non alie. &. 10. quæ ſstione. 2. capi. hoc ius. & capitul. 2. & 3. de dona.
d ¶ Ni teſstamentos. Adde. cap. 12 & 3. đ teſsta.
e ¶ A pobres, o a ordenes. Con cor. cum. c. ad hæc. de teſsta. & ſsi clericꝰ ſsit in ſsanitate de his poterit da re in vita ad pias cauſsas, quòd ſsibi libuerit vt probatur in. c. ꝗa Ioãnes. iũcta. gl. 12. quæſst. 5. Abb. ancha. imo. & barba. in. d.c. ad hęc. Si vero ſsit cõſstitutus. i ęgri tudine, đ qua deceſssit debet vti moderami ne in tali donatione: & an oporteat à viuente fieri tra ditionem om nium bonorũ quæ donat in vita vi ibi Bar ba. colum. 2.
f ¶ A parientes. &c. Adde. ca. relatum. el. 1. de teſsta. &. ca. fina. de pecu. cleri.
g ¶ Labrãças. Cõcord. cum. ca. fina. de pecul. cleri.
h ¶ Auer. Neq; poterit repeti ab eccleſsia id quod fuit impenſsum pro melioratione, vt hic innuit̃ & in. d.c. fina. vbi notat Ab bas. 2. notabi. ſsed hoc cedit eccleſsiæ: ſsubdit tamen Ab bas, ꝙ ſsi clericus ex ſsuis pa trimonialibꝰ impendit aliquid. non ſsua contemplatio ne: ſsed eccleſsię poterit ipſse, ſseu eius hęres repetere quod impendit, de ſsuo per text. notabil. cum glo. in capitu. 2. 12. q. 4.
i ¶ Donadios. vi. in. c. non dica tis. 12. q. 1. & in c. cæterum. de dona.
k ¶ Teſstamẽtos. Vid. in. c. 2. de teſsta. &. l. 17. tit. 16. parti. & q̃ ibi dixi.