¶ Si blasphemo de Dios o de sus sanctos, diziendo pese, descreo, reniego, maldito sea. O que Dios no es misericordioso, o
q̃
que
no guarda justicia, o que es aceptador de personas, o que no vee lo que se
haze en el mundo, o que no cura de los hechos humanos, que castiga
injustamẽte
injustamente
, o que no puede esto, o aquello. O si atribuyo al
hombre lo que a solo Dios conuiene, como hazer a otro
bienauẽ
turado
bienauenturado
, o que puede saber lo por venir. M.
Secũdũ
Secundum
præ
dicta.
Aun que fuesse por
burla,
† si atendio lo que significauan las palabras, segun Bernar.
de Bust.
quādo
quando
deliberadamente lo dixo. Ca si lo dixo con tanto
impetu de yra, y passion, que no considero lo que dezia, ni lo que
significauan sus palabras, no peco mas de
venialmẽte
venialmente
. Aunque si
atẽdio
atendio
a las palabras, y que ellas
erā
eran
blasphematorias. M. Puesto,
q̃
que
con ira subita las dixera,
aunq̃
aunque
acabando de las dezir, luego se arrepintiera, segun el mesmo
. Ni haze al caso, que la subita ira procediesse de
algũa
alguna
cosa injusta, como de perder en el juego, o de se embeodar, o se ocupar en cosa ilicita, segun Angel.
Verbo. Blasphemia. §. 86.
aun que lo
cōtrario
contrario
tenga Panor.
lo qual puede serverdad, quanto al foro exterior. Ni
† basta para pecado mortal, que aquella
inaduertẽcia
inaduertencia
nazca de mala costumbre acompañada, de menosprecio de su salud, o
de culpa lata, segun Syluest.
con tanto que la
inaduertẽcia
inaduertencia
ouiesse sido causa de dezir aquella blasphemia, es a saber, que si aduertiera lo que dezia, no lo dixera, segun Caietano
.