| |
Colophon
SALMANTICÆ, Apud Ioannem & Andream Renaut fratres.
M. D. XCIIII


INDEX RERVM OMNIVM, QVAE IN hoc opere continentur, summa diligentia ordine Alphabetico ita distinctus, vt nec superfluus nec diminutus videatur.

    • Acceptio personarum.

      • PERSONARVM acceptio secũdùm sescundùm fidem est peccatũ peccatum . pag. 281. col. 1. D. mortale ex genere. ibid. col. 2. 1. Iustinæ distributiuæ oppositum. pag. 282. col. 1. B. & solum contingit in bonis communibus. pag. 282. col. 1. D.
      • Huius peccati definitio traditur. pagina. 281. col. 2. D.
      • Huius vitij quatuor proprietates recẽsentur recensentur . pag. 282. col. 1. B.
      • Quare in Deo non possit esse acceptio personarum. pag. 283. col. 1. D. & sequent.
      • Materia huius vitij sunt & honores & onera. pag. 286. col. 1. D.
      • Vt non committatur hoc vitium tria sunt spectanda circa eos quibus bona spiritualia distribuuntur, vitæ probitas, scientia aut doctrina, industria in peragendis negotijs ad quæ eligitur. pag. 286. col. 2. D. & sequent. Circa primum explicatur an possit eligi quem eligens scit esse in peccato mortali. pag. 287. col. 1. D. Quæ ex his conditionibus præferenda sit explicatur. pagina. 288. col. 1. D.
      • Electores & omnes distributores peccāt peccant hoc peccato aliquādo aliquando venialiter non eligẽdo eligendo eum qui parũ parum excedit alium in meritis. pag. 292. col. 2. B. Nisi iuramentum præstiterint de eligendo dignissimo. ibid. D. Imo etiam si alius sit alio multo dignior, poterit minus dignus eligi sine peccato. pag. 293. col. 2. B. Et quanuis eligere minus dignum sit peccatum mortale ex genere. ibid. col. 1. A. Non tamen est intrinsecè malum. ibid. col. 2. D. nisi fiat propter indebitā indebitam causam. pag. 295. colum. 1. C. Debita tamen causa recensentur. pag. 293. col. 2. C. & sequent.
      • Qualiter circa honoris exhibitionẽ exhibitionem possit esse acceptio personarum. vide verbo honor. §. honoris distributio. &. §. honor si est. & §. Resalutare.
      • In ijs quæ à iure relinquuntur arbitrio iudicis in fauorẽ fauorem alicuius quidquid faciat non peccat hoc peccato, pag. 311. col. 1. D. in ijs tamen quæ relinquuntur arbitrio illius in fauorem causæ litigātium litigantium potest. ibid. col. 7. A. Imo si non sequatur opinionem probabilissimam in ferenda sententia peccat hoc peccato. ibid. C.
    • Acceptio rei.

      • Qui propriam rem non potest recuperare secundùm ordinem iuris potest illam accipere. pag. 400. col. 1. A.
      • Qui accipit rem propriam à depositario, & à latrone secretò ad quid teneatur. pag. 399. col. 2. C.
    • Accusatus, vide verbo Reus. Accusatio.

      • Quomodo & quando accusatio sit licita, vel etiam in præcepto. pag. 431. col. 1. C. Quā do Quando etiam accusationem debeat præcedere correctio. pag. 429. col. 2. B.
      • Actus idem potest pertinere ad diuersas species propter diuersos fines. p. 592. col. 1. B.
    • Adulteri.

      • Adultera non tenetur cum discrimine vitę vel famæ manifestare crimẽ crimen . pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 2. C. Tenebitur tamen quā tum quantum poterit filij adulteri hæreditatem minuere. ibidem.
      • Adulter etiam tenebitur ad restitutionem totius damni. pag. 266. col. 1. A.
      • Lex permittens marito occisionem adulterorum in fragranti non excusat illum à peccato. pag. 327. col. 1. C.
      • Post latam sententiam maritus licitè occidit adulteros. ibid. D.
    • Aduocatus.

      • Quibus casibus teneatur aduocatus ferre patrocinium pauperi citra extremam necessitatem. pag. 488. col. 1. B.
      • Aduocatus qui ex ignorantia perdit causam clientis tenetur restituere. p. 489. col. 2. C.
      • Aduocatus suscipiens causam iniustā iniustam quid & quibus teneatur restituere. p. 490. col. 1. A.
      • Aduocatus in ꝓgressu progressu litis cognoscens iniustitiā iniustitiam causæ quid debeat facere. ibid. columna. 2. A.
      • An in causa euidenter iusta vtens fallacijs teneatur restituere. ibid. D.
      • An in casu dubio possit patrocinari vtramlibet partem. pag. 491. col. 2. B.
      • Quantum pretij possint accipere pro petitionibus ordinarijs. pagina. 492. columna. 2. D.
      • Quando pretia non sunt taxata à lege possunt pacisci cum cliente, sex moderationibus obseruatis. pag. 493. col. 1. B.
      • Aduocatus an pro lite iniquo possit accipere pretium? pag. 495. col. 1. B.
      • An liceat illis accipere dona? pag. 496. colum. 1. C.
    • Agibile & factibile.

      • Inter agere & facere, agibile & factibile quid differat. pag. 37. col. 1. D.
      • Aggressor & inuasor, vide verbo Homicidiũ Homicidium . §. Ille qui & sequenti.
    • Amicitia.

      • An amicitia possit esse inter patrem & filiũ filium , inter dominum & seruum, inter virum & vxorem, & qualis. pagina. 26. columna. 2. C.
      • Appellare vide verbo Religiosus. §. Religiosis & verbo Reus. §. Quando liceat.
    • Assecurationis contractus.

      • Quid sit & quotuplex. pagina. 634. columna. 1. D.
      • Si contractus sit verus & realis ex vtraque parte validus est. pag. 634. columna. 2. B. Si autem assecurator fingat ad assecurationem bona quæ non habet, inualidus est. ibid. D. Si autem sit fictus ex altera parte, quid faciendum sit explicatur. pag. 635. columna. 1. D.
  • B

    • Belli insidiæ.

      • NON erit licitum quòd princeps per legatũ legatum paret insidias alteri in bello. pag. 328. col. 1. B.
      • Quando liceat per insidias occidere aduersarium ducem. ibid. D.
      • Insidiosa occisio principis de Orange approbatur & iustificatur. ibidem columna secunda. C.
      • Bulla Cruciatæ. vide verbo irregularitas. §. irregularitas tantum.
      • An per bullā bullam Cruciatæ habeat confessarius electus tantam potestatem quantam episcopus. pag. 379. col. 2. C.
  • C

    • Cambium.

      • QVID sit & quotuplex. 640. columna secunda. C. & pagina. 643. columna secunda. C.
      • Quāuis Quamuis sit de genere malè sonantium, potest honestari. pag. 641. col. 1. C.
      • Quando liceat pecuniam pro pecunia vel pro rebus venalibus pluris cambiare quàm lege taxetur. pagina. 342. colum. 1. A. & sequent.
      • Cambiatio pecuniæ pro pecunia quando sit venditio. pag. 643. col. 1. C.
      • Cambium ratione temporis, vel cambium fictitium vsuraria sunt, cambium autem manuale, & ratione loci & officij sunt licita. pagina 644. columna prima. C. & sequentibus.
      • Cambium ratione monetæ examinatur an sit licitum. pagina. 645. columna. 1. A. Ratione copiæ vel inopiæ. pagina. 649. columna. 1. C.
      • Vtrum licitum sit mensario exigere pretium à mercatore quando ex eius missione numerat pecuniam alicui. pag. 647. columna. 2. D.
      • Censura, vide verbo Irregularitas. §. irregularitas tantum.
    • Census.

      • Quid sit. pagina. 628. columna secunda. C. & quotuplex. pagina. 629. columna secunda. C.
      • Super nudam personam secundùm ius naturæ potest constitui census, pag. 629. colũ na columna . 1. A.
      • Licitum est vendere censum cum pacto retrouendendi. pagina. 630. columna. 2. B. vsura tamen erit emere cum pacto retroemendi. ibid. D.
      • Vnde sit sumendum iustum pretium in venditione censuum. pagina. 631. columna. 1. D.
      • Licitum est emere censum temporalem minori pretio quàm sit tota summa annualium pensionum. pag. 632. columna prima. B.
      • Nouem conditiones necessariæ vt census sint validi. pag. 632. col. 2. B.
      • Emptor census non tenetur ex iustitia admittere redemptionem census per partes, nisi ita antea conuenerit inter illos per scripturā scripturam . pag. 633. col. 2. B.
    • Christus.

      • Christus Dñs Dominus non fuit rex temporalis, specialiter regni Israelitici. pagina. 138. columna. 1. A.
      • Quòd Christus inquantùm homo sit rex & dominus vniuersi vel quòd non sit: sine periculo erroris potest saluari, quanuis pars negatiua sit probabilior. ibid. C.
      • Christus secundùm quòd homo habuit instrumentalem potestatem dominij vniuersalis. ibid. col. 2. B.
      • Christi monarchia qualiter possit dici temporalis. pag. 140. col. 1. B.
      • Christus qualiter fuerit voluntarius & inuolũ tarius inuoluntarius in sua passione. pag. 413. col. 2 C.
    • Clericus.

      • Clericis quo iure sit interdicta causa sanguinis pag. 330. col. 1. C. Sub ista lege comprehenduntur acolythi. pag. 331. col. 1 C. Imò & prima tonsura initiati. ibid. Quanuis hi non peccent mortaliter. ibid. D.
      • Aliquæ venationes sunt permissæ clericis, & aliæ interdictæ vt agitationes taurorum. pag. 317. col. 1. D.
      • Clerici in ciuilibus iure tantum positiuo sunt exempti à potestate seculari pag. 412. col. 1. B. & sequent.
      • In quibus casibus poterit potestas secularis comprehẽdere comprehendere clericos. pag. 413. col. 1. A. Quid autem ex peculiari priuilegio possit rex Hispaniæ erga causas clericoru. ibid. D.
      • Vide verbo venatio.
    • Compositio.

      • Quilibet princeps secundùm ius naturæ potest facere cōpositionem compositionem . pag. 245. col 1. B. De facto tamen in republica Christiana solus Pontifex potest illam facere. ibid. D. Causæ iustificātes iustificantes eam quæ rectè fit assignantur. ibid. D.
      • Compositio quæ fit cum ecclesiasticis, de bonis beneficiorum malè perceptis si Pontifex sit omninò voluntarius valida est. pag. 246. col. 2. D.
    • Confirmator.

      • Debet confirmare quamlibet electionem factam de digno. p. 298. col. 1. A.
    • Consiliarius iniquitatis.

      • Consiliarius vel laudator maleficij si influant in animum iniquè agentis tenentur ad restitutionem. pag. 270. col. 1. A. Si iniquitas fuerit occisio clerici etiam si ante effectum subsecutum vituperet factum incurret obligationem ad restituendum & irregularitatẽ irregularitatem , quanuis non excōmunicationẽ excommunicationem . ibid. D.
      • Contractus quid sit & quotuplex. pag. 534. col. 1. C.
      • Cont. actus assecurationis & societatis & alij huiusmodi ad reliquos cōtractꝰ contractus reducũtur reducuntur .
    • Contumelia & conuitium.

      • Quid differat inter vtrũque vtrumque . p. 499. col. 2. A.
      • Vtrumque excedit detractionem & exceditur ab illa. pag. 500. col. 1. C.
      • An de ratione eorum sit quod fiat in præsentia. pag. 501. col. 1. D.
      • Peccata sunt mortalia ex genere. pag. 503. col. 2. C.
      • An liceat, contumeliam pro cōtumelia contumelia obijcere. pag. 50. col. 1. D.
      • Obijcere falsum crimen ad infirmandam fidẽ fidem contumeliantis, an sit peccatum mortale. ibid. col. 2. D.
  • D

    • Dare seu datio.

      • DATIO alia licita alia illicita: illicita autẽ autem multipli. iter talis. p. 236. col. 1. B.
    • Debitum.

      • Debitum duplex & morale & legale. pag. 46. col. 2. C.
    • Definitio.

      • Qualitas multoties definitur conuenientissimè per genus mediatum. pag. 31. col. 2. D.
    • Denuncians. Vide verbo irregul. §. denuncians.

      • Clericus denũciās denuncians in causa sanguinis sine protestatione quam postulat ius, peccat mortaliter & manet irregularis p. 364. col. 2. C.
    • Detractio.

      • Qualiter sit perpendendum an detractio & murmuratio sint peccata mortalia. pag. 95. col. 1. C.
      • Detrahere alicui per reuelationẽ reuelationem occulti criminis otiā otiam viro graui, peccatũ peccatum est mort. ex genere. p. 510. col. 1. D. aliquādo aliquando tamẽ tamen licebit reuelare tale crimen. ibid. col. 2. A.
      • Referre crimina secreta ex auditu quando sit peccatum detractionis. pag. 511. col. 1. B.
      • Detractio grauius peccatum est quàm furtũ furtum , leuius autem quàm homicidium & adulterium. pag. 516. col. 1. D.
      • Qui est con causa vt alius detrahat peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. A.
    • Diuisio rerum.

      • Rerum diuisio non fuisset si status innocẽtiæ innocentiæ perseuerasset. pag. 129. col. 1. D.
      • Iurisdictiones omnes de facto appropriatæ sunt earum dominis. ibid. col. 2. B.
      • Licita est rerũ rerum appropriatio pro personis cuiusque status, seruata tamen proprij status conditione. ibid. D.
      • Quo iure fuerit introducta rerũ rerum diuisio. pag. 130. col. 2 A.
    • Dominium.

      • Hoc nomen dominium multipliciter accipitur. pag. 115. col. 2. A.
      • Definitiones dominij. p. 115. col. 2. D. & seq.
      • An dominium rei distinguatur ab vsu illius. pag. 118. per totam & seq.
      • Dominium aliud est actuale, aliud habituale. ibid. col. 2. A.
      • Fratres minoritæ in communi non habent dominium etiam earum rerum quæ vsu consumuntur. pag. 118. col. 2. D.
      • Dominium importat tria. pag. 120. col. 1. B.
      • In Deo est perfectissimum dominium. In Angelis etiam & hominibus reperitur. p. 120. col. 1. C.
      • Quod sit subiectum inhæsionis dominij & quod denominationis. pag. 121. col. 1. B.
      • Dominium est perfectio absoluta, non relatiua. pag. 122. col. 1. D.
      • Error est ponere charitatem vel fidẽ fidem conferre dominium ciuile rerum externarum. pag. 123. col. 1. A.
      • Dominij omnes diuisiones traduntur. p. 123. col. 2. B. & sequent.
      • Tam res naturales quàm supernaturales sunt materia dominij nostri. pag. 125. col. 2. B.
      • Solus Deus est Dominus vitæ hominis respublica autem & ipse homo sunt custodes illius. pag. 127. col. 1. B.
      • Homo est dominus propriæ famæ & honoris. ibid. col. 2. D. Nec peccat contra iustitiam se infamando. pag. 512. col. 2. D.
      • Homo est dominus bonorum spiritualium. pag. 128. col. 1. C.
      • Nullus princeps est dominus bonorum quæ applicata sunt ciuibus. pag. 131. col. 2. B.
      • Titulus conferens ius ad acquirendum dominiũ dominium rei possessæ triplex est. p. 169. col. 1. B.
      • Deus non potest abdicare à se dominium alicuius rei. pag. 283. col. 2. D.
    • Dominij translatio.

      • Dominij translatio quid sit. p. 150. col. 2. B.
      • Per contractus iure irritos quando transferatur dominium. pag. 164. col. 1. A.
      • Promissio quando transferat dominium, vide verbo promissio.
      • Dos vide vèrbo vsura. §. Fructus pignoris.
      • Dispensatio vide verbo irregularitas. §. solus Pontifex.
    • Distinctio specifica.

      • Perfectum & imperfectum quādo quando distinctionem specificam causent. pag. 51. col. 1. C.
    • Distributor.

      • Quid differat inter dispensatorem & distributorem. pag. 300. col. 1. C.
      • Distributor distribuens indignis tenetur ad reparationem omnium damnorum. p. 313. colum. 1. B. Imò aliquando non distribuens dignioribus. ibid. col. 2. B.
      • Vide verbo acceptio personarum, & verbo episcopus. §. episcopi. verbo Patronus laicus, & verbo Religiosus. §. inter religiosos.
    • Dubium.

      • Dubia esse in meliorem partem interpretāda interpretanda quotupliciter possit intelligi. pag. 94. columna. 1. B.
      • Per se loquendo in casu dubio nemo tenetur dubium in meliorem partem positiuè interpretari. ibid. D.
      • Dubiũ Dubium de bonitate proximi quando sit peccatum mortale. pag. 94. col. 2. B. & pag. 95. col. 1. A.
      • Suspendens actum in dubio quandoque peccat mortaliter. pag. 94. col. 2. C. & pag. 95. col. 2. C.
      • Dubiũ Dubium aliud iuris aliud facti. p. 356. col. 1. A.
    • Duellum.

      • Duellum siue solenne sit siue singulare nullo modo acceptare licet. pag. 349. col. 1. B.
  • E

    • Ecclesia.

      • COMMVNIS status Ecclesiæ iure diuino exemptus est à potestate seculari. pag. 411. col. 2. C.
    • Electio elector & electus.

      • Vide verbo acceptio personarum. §. electores & verbo lex. §. Rationes propter quas. & verbo Religiosus. §. inter religiosos.
    • Emptio & venditio.

      • Emptio & venditio quid sint. p. 535. col. 2. B.
      • Regulæ ad dignoscendum iustum pretium in rebus quæ venduntur. ibid. C. & pag. 538. col. 2. D.
      • Quando modus vendendi rem augeat vel minuat pretium eius. pag. 537. col. 1. A.
      • Ex quibus causis possit res cariùs vendi quàm valeat. pag. 538. col. 1. C.
      • Quid sit deceptio vltra medietatem iusti pretij in vendente & emente. p. 541. col. 2. A. Et an talis deceptio vel quælibet alia sit licita illis. pag. 542. col. 1. C.
      • Quando deceptio in emptione & venditione facta ex bona fide vel mala inualidet contractum. pag. 543. col. 2. B.
      • Vitium rei quando irritet cōtractum contractum emptionis. pag. 549. col. 1. C.
      • Venditore dissimulante occultum vitium rei venditæ, vel emptore non aduertente, an irritetur contractus. pag. 551. col. 1. C.
      • Æqualis debet esse conditio ementis & vendentis. pag. 553. col. 2. A.
      • Si res venalis habeat aliquam secretam virtutẽ virtutem , emptor non tenetur illā illam reuelare. ibid. C.
      • Emptor & venditor non peccant contra charitatem si non manifestent copiā copiam vel inopiā inopiam | mercium futura. pag. 554. col. 2. B. Peccabunt tamen aliquando contra charitatem. pag. 555. col. 2. B.
      • Emptionis & venditionis negotiatio relata ad lucrum qualiter sit bona vel mala. pag. 557. col. 2. D.
      • Quando vẽditio venditio rei qua malè vsurus est emẽs emens sit illicita. pag. 559. col. 1. A.
      • Non licet cariùs vendere propter expectationẽ expectationem solutionis. pag. 562. col. 2. C. Quando autem est periculum acerbæ solutionis, quid possit exigere venditor declaratur. p. 567. col. 1. A. Quando etiam fuisset merces seruaturus in posterum quando darius venderẽtur venderentur explicatur quid possit. ibid. col. 2. C. Quid etiam si non fuisset seruaturus. pag. 568. col. 1. C. Quando autem propter modum vendendi in magna vel parua quantitate expectata solutione possit cariùs vendere. pag. 569. col. 2. B. Vtrùm etiam anticipata solutione possit aliquid viliùs emi. pag. 572. col. 1. C.
      • Pagas acerbas aut non acerbas an liceat minori pretio emere. pag. 564. col. 1. A.
    • Epicheia.

      • Epicheiæ & iustitiæ legalis strictè dictæ ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. D.
      • Epicheia est pars subiectiua iustitiæ legalis generaliter dictæ. pag. 52. col. 2. D.
      • Epicheia dicitur æquitas per antonomasiam. pag. 54. col. 1. B.
      • Ad Epicheiam quid spectet. pag. 53. col. 1. A. & col. 2. B.
    • Episcopus.

      • Præcipuum munus episcopi est docere & prę dicare. pag. 289. col. 1. D.
      • Ad episcopale munus, Theologiæ peritos prę ferendos esse Iurisperitis. ibid. licet aliquando præferendi sint Iurisperiti. pagina. 290. col. 1. B.
      • Promotiones episcoporum ab vno in alium episcopatum vt in plurimum damnandæ sunt. pag. 298. col. 1. D.
      • Episcopos in distributione etiam beneficiorum simplicium teneri eligere digniores, probabilius est. pag. 301. col. 1. C.
      • Quid possint episcopi in dispẽsando dispensando super irregularitatẽ irregularitatem . pag. 377. col. 1. C. & pag. 378. col. 1. D.
    • Esus carnium.

      • Esus carnium licitus fuit ante diluuium. pag. 318. col. 1. B. Et de facto fuit. ibid. D. In statu autem innocentiæ satis probabile est vtrumque. ibid. columna. 2. C. & pag. 319. col. 1. B.
  • F

    • Filius adulterinus.

      • FILIVS adulterinus non tenebitur vt in plurimum credere matri dicenti sibi se esse talẽ talem . pag. 265. col. 2. D. Qui credit tenebitur relinquere hæreditatem. ibid. & pagina. 275. col. 2. D.
    • Filij spurij.

      • Filios spurios tenentur parentes ex iure naturali diuino alere. pag. 156. col. 1. C.
      • Filij spurij an omnino sint inhabiles ad suscipiẽdum suscipiendum aliquid à parentibus titulo aliquo. ibid. col. 2. C. & sequent.
      • Filijs spurijs si aliquid relinquant parentes peccant mortaliter, & ipse filius ante iudicis sententiam tenetur restituere. pag. 157. col. 2. B. & D.
      • Filij spurij possunt legitimari à principe. pag. 158. col. 1. B.
      • Hi qui constituuntur hæredes à parẽtibus parentibus filiorum spuriorum ad quid teneantur respectu illorum. pag. 158. col. 2. A.
    • Furtum & rapina.

      • Quid sit furtum. pag. 391. col. 1. B. Definitio examinatur. pag. 392. col. 1. B.
      • Leges præcipientes fures interfici iustæ sunt. pag. 402. col. 2. A.
      • Documenta ad diiudicandum materiam grauem in furto. pag. 403. col. 1. B. Qualis etiā etiam materia requiratur in furto vt concedatur excommunicatio pro illo. 404. col. 2. B.
      • In extrema necessitate licitum est accipere rẽ rem alienam. pag. 406. col. 2. A.
  • G

    • Gratitudo.

      • GRATITVDO non potest accedere ad rationem iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 2. C.
  • H

    • Hæres.

      • H ÆRES institutus à parentibus filiorum spuriorum præstita fide de donanda illis hæreditate peccat mortaliter. pag. 158. col. 2. A. Est tamen verus hæ res & dominus illorum bonorũ bonorum . pag. 159. col. 2. B.
      • Hæres sic institutus non præstita fide, non tenetur talia bona donare filio spurio. p. 159. col. 1. B. Tenetur tamen ex iustitia alere illos, & ex gratitudine alia multa obsequia illis præstare. ibid. D.
      • Hæres institutus per testamentum minus solemne iuste possidet, nec tenetur indicare vitium testamẽti testamenti . pag. 163. col. 2. A.
      • Qui ab intestato succederet defuncto potest iustè agere contra eum qui testamento mi| nus solenni institutus est hæres. pag. 162. col. 2. D.
      • Hæres latronis bona fide succedens in bona defuncti, an præscribat rẽ rem . vel fructus eius. pag. 169. col. 2. C.
      • Hæres vsurarij. vide verbo vsura. eodem. §.
    • Homicidium, & occisio hominis, tyrannus insidiæ belli, adulteri.

      • Qui seipsum interficit contra quod præceptũ præceptum peccet. pag. 74. col. 2. C.
      • Homicidium & occisio hominis in quo differant. pag. 322. col. 1. D.
      • Quando hominibus præcipitur, non occides quomodo sit intelligẽdum intelligendum præceptũ præceptum . ibid.
      • Error est non licere potestati superiori occidere nisi tantùm illos quos Deus speciali reuelatione vel lege iusserit interfici. p. 321. col. 2. C.
      • Per se loquendo erit iniusta lex permittens priuatis personis vt occidāt occidant malefactorẽ malefactorem ante latā latam sententiā sententiam à iudice circa factũ factum . p. 326. col. 1. B. & pag. 422. col. 1. D. Si tamẽ tamen malefactor iustè sit damnatus, aliquando poterit cuilibet priuatæ personæ permittere illum occidendum. ibid. col. 2. B.
      • Clericis non est prohibita occisio malefactorum ex iure naturæ. pag. 330. col. 1. C. Nec iure diuino positiuo. ibid. D. Sed iure ecclesiastico. pag. 331. col. 1. B.
      • Prælatis ecclesiæ habentibus dominium temporale non est prohibitum concedere autoritatem in causa sanguinis iudici delegato. pag. 331. col. 2. D. Opposita sententia scrupulosissima probatur. pagina. 332. columna. 1. C.
      • Nulli licet occidere se directè, nec indirectè. pag. 336. col. 1. C. Quando autem sit ei licitum permittere se occidi, quando etiam teneatur vel etiam quando sit consilium. explicatur. ibid. col. 2. C.
      • Ab homicidio excusantur Samson Eleazarus & Razias, & alij. pag. 337. col. 1. D.
      • Qui se occidit, contra se peccat peccato opposito propriæ charitati. pag. 338. col. 2. C. In ordine ad rempub. contra iustitiam cōmutatiuam commutatiuam , pag. 339. col. 1. A. Similiter per comparationem ad Deum. ibid. col. 2. B.
      • Innocentem aliquando per accidens occidere licet. pag. 342. col. 1. D. non tamẽ tamen ex imperio tyranni. ibid. col. 2. A. nec illum tyrāno tyranno occidendum tradere. pag. 343. col. 1. A. Nisi vltro exire iussus obedire nolit. ibid.
      • Qui sine occisione inuasoris propriam vitam, honorem, siue bona temporalia tueri non potest, non tenetur illum occidere. p. 345. col. 2. D. & pag. 347. col. 2. A. Imò cōsilium consilium erit non occidere. pag. 345. col. 2. D. aliquā do aliquando etiam præceptum. pagina. 346. columna. 1. B.
      • Quando possit aliquis præuenire inuasorem, vel etiam falsum accusatorem eum occidendo. pag. 349. col. 2. C. & seq.
      • Non licet intendere occisionem inuasoris in propria defensione. p. 357. col. 1. B.
    • Honor & fama.

      • Quid intersit inter honorem & famam. pag. 201. col. 2. C.
      • Honor quid sit & quotuplex. p. 308. col. 2. B.
      • Honoris distributio per se pertinet ad rempublicam, sed cōmissa commissa ciuibus. ibid. D.
      • Honor si est merè gratuitus in illius exhibitione non potest esse personarũ personarum acceptio. pag. 309. col. 2. A.
      • Resalutare salutantem & iuxta morẽ morem patriæ vnũquemq; vnumquemque honorare ex iustitia debemus. ibid.
      • Principibus & dominis deberi honorem certum est secundum fidem. ibid. B.
      • An honorandi sint diuites propter diuitias? ibid. D.
      • Honor annexus beneficio ecclesiastico etiam respicit bonum personæ. pag. 295. col. 1. A.
      • Honoris & famæ restitutio qualiter sit facienda. vide verbo restitutio. §. Qui infamat, & §. Honoris.
      • Infamare in vno loco infamem in alio, quando obliget restituere & quod sit peccatum. pag. 513. col. 1. A.
  • I

    • Imperator.

      • IMPERATOR non habet dominiũ dominium tẽporale temporale supra totũ totum orbem. pag. 148. col. 1. C.
      • Imperator quantum ad aliquid est superior omnibus principibus Christianis. ibid. columna. 2. D.
    • Incarcerare & detinere.

      • Quando liceat alicui alium detinere ad horā horam ne perpetret malum. pag. 385. col. 2. B.
      • Quando liceat alicui detinere eum qui se afficit iniuria quoad comprehẽdatur comprehendatur à iudice. pag. 386. col. 1. A.
      • Incarceratus potest fugere sine impugnatione custodum. pag. 454. col. 2. B. Religiosis exceptis. pag. 456. col. 1. C. Quod etiam iuuamen possit illi præstari ad fugam. ibid. D.
      • Iustè condemnatus ad pœnam carceris, non potest fugere ab illo. pagina. 456. columna. 1. A.
    • Inclinatio naturalis.

      • In homine est triplex inclinatio naturalis. pag. 17. col. 1. B.
  • I

    • Iniustitia.

      • INIVSTITIA specificatur ab iniusto. pag. 501. col. 1. B. Distincti habitus sunt iniustitia legalis & iniustitia particularis. pag. 66. col. 2. D.
      • Sola iniustitia quæ est ex intentione & electione facit hominem iniustum. pag. 68. col. 2. D.
      • Per se nullus patitur iniustum volens, neque facit nolens, bene autem per accidens. pag. 71. col. 2. B.
      • Volitio tamen seu nolitio ex ignorantia aut violẽtia violentia non tollit rationem iniusti. ibid. C.
      • Consensus damni circa bona quorum custodia non dependet ex hominis voluntate non tollit rationem iniusti. p. 72. col. 2. B. & sequentibus.
      • Liber consensus patientis non tollit rationẽ rationem iniusti si non sit respectu eius qui illud infert. pag. 74. col. 2. A.
      • Iniustitiæ culpa quatenus contra legem est, reparatur per pœnam à iudice infligẽdam infligendam . pag. 212. col. 1. B. C.
      • Iniustitia quam committit se occidens est cō tra contra iustitiam commutatiuam in ordine ad rempublicam. pag. 339. col. 1. C. Et etiam in ordine ad Deum. ibid. B.
      • De iniustitia accusati vide verbo Reus.
    • Inquisitores.

      • Inquisitores relaxantes hæreticos non incurrunt irregularitatem. pag. 365. col. 2. B.
    • Inuentio rei.

      • Res inuentas quæ non fuerunt alicuius, esse inuentoris quomodo sit intelligendum. pag. 394. col. 2. B.
      • Inueniens thesaurum impropriè dictum tenetur restituere. ibid. D. Si tamen thesaurus sit propriè dictus cuius sit secundùm ius naturæ, explicatur. pag. 395. col. 1. D. Qualiter tamen sit distribuendus secundum iura ciuilia declaratur. ibid. col. 2. A. & seq.
      • Princeps per legem potest applicare sibi thesauros inuentos. pag. 396. col. 2. C.
      • Qui inuenit res quas verosimile est habere dominos, tenetur illos quærere. pag. 398. col. 1. C. Si illi non compareant secundùm ius naturæ potest illas retinere. ibid. col. 2. D. Secundùm ius positiuum quid faciendũ faciendum sit, explicatur. pag. 399. col. 1. A
    • Irregularitas.

      • Quid sit. pag. 355. col. 1. C.
      • Omnis irregularitas est ex iure positiuo. ibid. D. Nec potest incurri propter actum purè internum. pag. 356. col. 1. C.
      • Bigamiæ irregularitas contrahitur ante ba ptismum, nec per illum tollitur. pag. 357. col. 1. A.
      • Ex homicidio ante baptismum non contrahitur. ibid. D. & pag. 358. col. 1. A.
      • Quod homicidium dicatur voluntarium aut casuale in ordine ad irregularitatẽ irregularitatem . p. 358. col. 1. D. & seq. &. p. 367. col. 1. D.
      • Quanuis incurratur irregularitas ex homicidio in defensionem honoris & bonorum tẽ poralium temporalium . pag. 361. col. 2. D. Et etiam in defensionem vitæ proximi, aut pro conseruā da conseruanda republica. pag. 363. col. 1. A. Non tamen propter homicidium in propriæ vitæ defensionem. pag. 360. col. 2. B.
      • Denuncians in causa sanguinis quando contra hac irregularitatem. pag. 363. col. 1. D.
      • Qui docent, consulunt aut præcipiunt vt malefactores occidantur quando maneant irregulares. pag. 365. col. 1. C.
      • Monachi & clerici exhortātes exhortantes bellatores non manent irregulares. pag. 366. col. 2. D.
      • Qui impedit ne innocens defendatur, manet irregularis, pag. 368. col. 2. D. Imo etiam multoties qui non impedit ne occidatur. pag. 367. col. 2. D. & pag. 369. col. 1. B.
      • Quando irregularitas sequitur culpā culpam an sufficiat venialis? pag. 370. col. 1. A.
      • An ille qui dat operam rei illicitæ, ex qua sequitur occisio hominis, semper incurrat irregularitatem? pag. 3. 73. col. 1. A.
      • Quarum partium corporis humani mutilatio causet irregularitatem. pag. 3. 74. col. 1. C.
      • Irregularitas tamen quæ est pœna alicuius culpæ, intelligitur nomine censuræ in bullis cruciatæ. pag. 376. col. 1. A.
      • Sohis Pontifex potest dispensare in irregularitate ex homicidio voluntario. pag. 377. col. 2. C. Etiam occulto. pag. 378. col. 1. B. Quid autem possit episcopus circa homicidas occultos ante & post Concilium Tridẽ tinum Tridentinum explicatur. ibid. D. & seq.
    • Irrisio.

      • Irrisio grauius peccatum est quàm contumelia, leuius tamen quàm detractio & susurratio. pag. 526. col. 1. D.
      • Irrisio virtutis pestilentissimũ pestilentissimum vitiũ vitium . ibid. B.
    • Iudex, vide verbo iudicium.

      • Iudicem esse iustitiam animatam qualiter sit intelligendum. pag. 84. col. 2. C.
      • Non licet illis accipere munera. pag. 496. col. 1. C.
      • Quare animum iudicis comparauerit Aristot. aræ Deorum. pag. 85. col. 1. A.
      • Deus in sacris literis appellatur iudex, & iudices Dij. ibid. B.
      • Error est asserere iudicem ob peccatum mor| tale ipso facto amittere iurisdictionem. pag. 85. col. 1. D.
      • Iudex in peccato mortali proferens sententiam quando peccet, vel non . p. 85. col. 1. D.
      • Iudex tenetur sequi opinionem probabilissimam in ferenda sententia. p. 311. col. 2. C. Imo non potest eligere æquè probabilem in gratiam amici. ibid. D.
      • Iudex extrahens reum ab Ecclesia vsurpat iudicium. pag. 415. col. 2. B. similiter si excō municatus excommunicatus iudicet, quanuis si sit toleratus sententia sit valida. pag. 416. col. 1. B.
      • Iudex tenetur iudicare iuxta allegata & probata. pag. 419. col. 2. A. Quid autem facere debet quando innocens iuridicè probatur nocens explicatur. p. 421. col. 1. C. & seq.
      • Quam pœnam iuris possint relaxare iudices. pag. 425. col. 2. D. quando etiā etiam teneātur teneantur ad restitutionẽ restitutionem ex relaxatione indeuita. pag. 426. col. 1. B.
      • An iudex per iniuriam cognoscẽs cognoscens crimẽ crimen possit procedere vsque ad condemnationem. pag. 467. col. 2. C.
    • Iudicium.

      • Huius nominis iudiciũ iudicium variæ significationes. pag. 77. col. 2. C.
      • Iudicium formaliter est actus elicitus à prudentia per synesim. pag. 79. col. 2. B.
      • Iudiciũ Iudicium speciali ratione pertinet ad iustitiā iustitiam . pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C. & pag. 80. col. 1. D. & pag. 81. col. 1. D.
      • An iudiciũ iudicium prolatũ prolatum à iudice & à priuata persona sit eiusdem speciei. pag. 81. col. 2. A.
      • Tres conditiones requisitæ ad rectitudinem iudicij. pag. 83. col. 2. D.
      • Quòd iudiciũ iudicium debet ꝓcedere procedere ex inclinatione iustitiæ qualiter sit intelligẽdũ intelligendum . p. 84. c. 1. D
      • Iudiciũ Iudicium non procedẽs procedens ex inclinatione iustitiæ quando sit peccatũ peccatum mortale. p. 85. col. 1. C.
      • Iudiciũ Iudicium secũdũ secundum legis præscriptũ præscriptum est proferendũ proferendum etiā etiam à supremo principe. p. 97. col. 1. B.
      • In causis criminalibus satisfacta parte potest iudex dispẽsare dispensare in rigore legis: in ciuilibus autem rarissime. ibid. C.
      • Iudiciũ Iudicium latũ latum à tyranno secundũ secundum formam iuris obligat in cōscientia conscientia . p. 103. colum. 2. A. & pag. 411. col. 1. A.
    • Iudicium temerarium.

      • Grauitas seu leuitas iudicij temerarij, & materiæ illius. p. 90. col. 1. C. & col. 2. B.
      • Iudiciũ Iudicium temerariũ temerarium , dubiũ dubium & suspicio in quibus conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
      • Deliberatum iudicium temerarium etiā etiam suspiciosum ex genere suo est peccatũ peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D. & pag. 91. col. 1. D.
      • Qui temerariè iudicat, suspicatur aut dubitat vsurpat autoritatẽ autoritatem Dei. pag. 102. col. 2. B.
    • Ius seu iustum.

      • Huius nominis ius multiplex acceptio. p. 5. col. 1. C.
      • Ius esse obiectum iustitiæ. pag. 8. col. 1. B. & pag. 15. col. 1. A.
      • Differentia inter ius & iustum. ibidem.
      • Iuris oẽs omnes diuisiones traduntur. p. 14. col. 1. B.
      • Tres cōditiones conditiones requisitæ ad ius seu iustũ iustum simpliciter. p. 25. col. 1. D. & pag. 51. col. 2. C.
      • Ius alia ratione est obiectũ obiectum iudicij & iustitiæ. pag. 81. col. 1. D.
      • Potest haberi ius ad aliquid petẽdũ petendum , vel materiale ius iustitię, vel formale. p. 234. col. 1. D
    • Ius dominatiuum.

      • Ius dominatiuum distinctum est ab omnibus alijs. pag. 115. col. 2. B.
    • Ius gentium.

      • Ius gentium esse partem iuris positiui multis probatur. pag. 20. col. 1. B.
      • Ius gentium quasi medium est inter ius naturale & positiuum ciuile. pag. 21. col. 1. A.
      • Ius gentium possibile est abrogari ex humano beneplacito, pag. 21. col. 1. C.
      • Imò aliquando piè abrogatum est quantum ad aliquid. ibid. col. 2. C.
      • Ius gentium quod alicui principi commune est cum altero, non potest ab aliquo illorũ illorum abrogari sine cōsensu consensu alterius. p. 22. col. 1. C.
      • Qualiter ius gentium dicatur naturale. pag. 19. col. 2. A.
    • Ius naturale & positiuum.

      • Ius conuenienter diuiditur in naturale & positiuum. pag. 11. col. 2. C.
      • Errat in philosophia qui negat ius naturale. pag. 11. col. 1. A. (ibid. col. 2. D. )
      • Iuris naturalis & positiui causæ efficientes.
      • Eorundẽ Eorundem causæ exẽplares exemplares . pag. 12. col. 1. D.
      • Ius naturale immutabile esse, non verò ius positiuum. pag. 12. col. 2. D.
      • In iure naturali nullam vnquàm factam fuisse dispensationem. pag. 13. col. 1. B.
      • Ius naturale duplex. pag. 14. col. 1. C.
      • Dupliciter potest aliquid pertinere ad ius naturæ. pag. 15. col. 1. B.
      • Circa id quod est de iure naturæ negatiuè potest ius positiuũ positiuum aliꝗd aliquod determinare. ibid. C.
      • Ius naturale non propriè sed per quādā quandam similitudinẽ similitudinem ponitur in brutis. p. 17. col. 1. A. & B.
      • Nihilominùs ius naturale cum aliqua proprietate conuenit brutis. ibid. col. 2. C.
      • Ius positiuum diuiditur in ius gentium & ciuile. pag. 19. col. 2. D.
    • Iustitia.

      • Hæc nomina iustitia, iustificatio & iustus dupliciter accipiuntur. pag. 5. col. 1. D. & pag. | 31. col. 1. D.
      • Actus in quo reperitur ratio formalis iustitiæ necessario est bonus ex omnibus circunstā tijs circunstantijs . pag. 6. col. 2. B.
      • Qualiter iustitia differat ab alijs virtutibus. pag. 5. col. 2. C. & sequent.
      • Rectitudo iustitiæ secundùm rationem genericam sumitur per ordinem ad agens, secundùm verò rationem specificam per ordinẽ ordinem ad alterum. pag. 7. col. 1. C.
      • Quæ æqualitas sit sufficiens ad veram rationem iustitiæ. pag. 26. col. 1. B.
      • Iustitia cōuenienter conuenienter definitur quod sit perpetua & constans voluntas, &c. pag. 31. col. 1. C.
      • Quare sola iustitia inter omnes virtutes in ordine ad volũtatẽ voluntatem definiatur. p. 32. col. 1. D.
      • Iustitia sola ex omnibus virtutibus est bonũ bonum alienum. p. 34. col. 2. C. & pag. 35. col. 1. C.
      • Iustitia qualiter requirat diuersitatem suppositorum. pag. 34. col. 2. D.
      • Iustitia actualis potest esse ad alterum qui non existat. pag. 35. col. 2. A.
      • Iustitia est in voluntate. pag. 39. col. 1. C. & pag. 60. col. 2. D. & pag. 61. col. 1. A.
      • Iudicium est actus elicitus à iustitia. pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C.
      • Iustitię omnes diuisiones tradũtur traduntur . p. 51. col. 1.
      • Tres conditiones necessariæ ad iustitiā iustitiam . pag. 51. col. 2. C.
      • An omnis iustitia versetur tantùm erga operationes. pag. 60. col. 1. C.
      • Medium iustitiæ est medium rei, aliarum autem virtutũ virtutum mediũ medium rationis. p. 61. col. 2. D.
      • Qualiter iustitia excedat misericordiā misericordiam & excedatur ab illa. p. 65. col. 1. B. D. & col. 2. A.
    • Iustitia commutatiua & distributiua.

      • Iustitiam commutatiuam & distributiuam specie differre. pag. 112. col. 2. B.
      • Iustitia commutatiua est species specialissima iustitiæ. pag. 114. col. 2. D.
      • Inter Deũ Deum & hominem & inter patrẽ patrem & filiũ filium non reperitur propriè iustitia cōmutatiua commutatiua sed aliquid altius. pag. 340. col. 1. A. Potest tamẽ tamen homo peccatũ peccatum iniustitiæ cōmutatiuæ commutatiuæ cōmittere committere . p. 339. col. 1. B. &. p. 340. col. 1. A
    • Iustitia legalis & particularis.

      • Probabile est iustitiā iustitiam legalẽ legalem excedere particularẽ particularem secũdũ secundum rationẽ rationem virtutis, excedi autẽ autem ab illa secũdũ secundum rationẽ rationem iustitiæ: ꝓbabilius probabilius tamẽ tamen est excedere eam secũdũ secundum omnẽ omnem rationẽ rationem . p. 45. col. 2. D. & p. 46. col. 1. A. & p. 47. col. 2. B.
      • Quando iustitia legalis obliget ad restitutionem. pag. 47. col. 1. A.
      • Iustitia legalis est distincta ab omni virtute. pag. 49. col. 1. C.
      • Qualiter intelligendũ intelligendum sit iustitiā iustitiam legalem esse eandẽ eandem cum omni virtute. pag. 50. col. 1. A.
      • Iustitia legalis dirigit alias virtutes in bonum commune. pag. 50. col. 1. D.
      • Iustitia legalis generaliter dicta diuiditur in epicheiam & iustitiam legalem strictè dictam. pag. 52. col. 2. D. Differentia inter iustitiam legalem & epicheiam. ibidem.
      • Earundem ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. C.
      • Iustitia legalis eadẽ eadem est secundũ secundum speciẽ speciem atomā atomam in Principe & subditis. pag. 54. col. 1. C.
      • Qua ratione iustitia legalis quæ est in principe dicatur architectonica. pag. 55. col. 1. B.
      • An iustitia legalis vendicet sibi materiam determinatam. pag. 58. col. 2. C.
      • Vtraque hæc iustitia versatur circa operationes. pag. 60. col. 2. D.
    • Iustitia vindicatiua.

      • Vindicatio quatenùs est in iudice secundùm omnem considerationem est actus iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 1. B.
      • Petitio vindictæ in eo qui habet famam suam alijs obligatam est actus iustitiæ commutatiuæ. pag. 114. col. 1. D.
  • L

    • Lex.

      • EIVSDEM autoritatis esse condere legem & illam interpretari qualiter sit intelligendum. pag. 102. col. 1. B.
      • Leges cōcedẽtes concedentes præscriptionẽ præscriptionem possessori malæ fidei cōtra contra legẽ legem naturę sunt. p. 167. col. 1.
      • Iniustitiæ culpa quatenus est contra legem non punitur restitutione sed per sententiā sententiam iudicis. pag. 212. col. 1. C.
      • Leges vt in plurimum tantùm puniunt peccata consummata, ibid. D.
      • Lex pœnalis si pœnam infligendam pronuntiet, ante iudicis condemnationem non obligat ad pœnam soluendā soluendam . pag. 213. col. 1. D. Imò etiam si contineat pœnā pœnam latam nisi sola cẽsuræ censuræ ecclesiasticæ pœna. ibid. col. 2. A. B.
      • Leges præcipiẽtes præcipientes ne eligātur eligantur nisi qui sunt de gremio ecclesiæ sint iustæ. p. 296. col. 2. C.
      • Leges circa deceptionẽ deceptionem in contractu emptionis & venditionis sunt tantum permissiuæ. pag. 542. col. 2. B. Istarum ad leges præscriptionem differentia. ibid. D.
    • Liberalitas.

      • Liberalitas versatur circa passiones & operationes. pag. 61. col. 1. D.
    • Libertas.

      • Efficacia gratię non tollit libertatẽ libertatem . p. 37. col. 1.
  • M

    • Maledictio.

      • MALEDICTIO peccatum mortale est ex genere. pag. 530. col. 2. A.
    • Martyres.

      • Qualiter martyres sint volũtarij voluntarij & inuolũtarij inuoluntarij in cōsensu consensu ꝓprię proprię mortis. p. 338. col. 2. D
    • Meritum.

      • Plus quam periculosum est negare meritum in actu Christi Domini quo voluit mori. pag. 36. col. 2. D.
    • Mineralia.

      • Mineralia auri & argenti ad quos pertineant secundùm ius naturale & positiuum. pag. 397. col. 2. D.
    • Misericordia.

      • Misericordia humana versatur simul circa passiones & operationes. pag. 61. col. 1. B.
    • Monopolium.

      • Monopolium quotupliciter possit fieri. pag. 537. col. 1. D.
      • Facientes monopolium, quando teneantur ad restitutionem. ibid. col. 2. D.
      • Mons pietatis quid sit. pag. 652. col. 1. B.
      • Tres conditiones illius examinantur an sint iustæ. ibid. col. 2. B.
      • Mons pietatis pijssimus est. p. 653. col. 1. A.
      • Apud quem resideat eius dominiũ dominium . pag. 654. col. 2. B.
    • Moyses.

      • An excusandus sit Moyses à crimine homicidij in occisione Ægyptij. pag. 104. col. 1. C.
    • Murmuratio.

      • Quando murmuratio sit peccatum mortale, vel veniale. pag. 95. col. 1. C.
      • Murmuratio reducitur ad aliquod aliud ex peccatis linguæ. pag. 526. col. 2. B.
    • Mutilatio.

      • Licitum est mutilare hominem de voluntate ipsius propter salutẽ salutem totius. pag. 382. col. 1. B. Non tamen contra voluntatẽ voluntatem eius nisi apud alterum sit cura illius. ibid. C. Nemo tamen tenetur pati abscisionem alicuius membri etiam propter vitam seruandam. ibid. D. Quando autem possit seipsum mutilare homo, explicatur ibid. col. 2. B.
      • Vide verbo irregularitas. §. Quarũ Quarum partium.
  • N

    • Negligentia.

      • QVANDO & quæ negligentia in custodia rei obliget ad restitutionem. Vide verb. restitutio. §. cōmodatarius commodatarius & tribus sequẽ sequen . &. §. qui ex officio. &c.
    • Negotiatio.

      • Quando liceat negotiatoribus emere magnā magnam copiam merciũ mercium , vt minutatim vendāt vendant . pag. 561. col. 1. A. An liceat negotiatoribus ex officio aliquantùm cariùs vendere res quā quam alij. ibid. col. 2. A.
  • O

    • Obiectum.

      • OBIECTVM analogum potest dare vnitatem specificam habitui. pagina 32. col. 2. D.
    • Occisio & occidere.

      • Error est Manichæorũ Manichæorum non licere occidere bruta, & euellere plantas. pag. 316. col. 2. D.
    • Officia publica secularia.

      • Rex habet dominiũ dominium horũ horum officiorũ officiorum . pag. 302. col. 1. B. Ex natura sua venalia sunt. pa. 303. col. 1. D. Et de facto vẽdi vendi possunt debitis cō ditionibus conditionibus seruatis. ibid. Illi etiā etiam quibus donata sunt à Rege possunt vendere iustè si seruẽtur seruentur cōditiones conditiones . col. 2. C. Inter ista, quę habent annexam administrationem iustitiæ vendi non possunt stando in iure communi & in legibus Hispaniæ. ibid. col. 2. D.
      • Possessor istorũ istorum officiorũ officiorum habens facultatem solũ solum transferendi si vendat peccat mortaliter & venditio est irrita. pag. 304. col. 1. C.
      • Huiusmodi officia ex natura sua distribuẽda distribuenda sunt dignioribus. pag. 305. col. 1. C.
  • P

    • PATRONVS Iaicus non est distributor sed dispensator. pag. 300. col. 1. C. Sub mortali debet præsentare in episcopatum digniorem. pag. 298. col. 2. C. Imò probabiliùs est quòd etiam in quodlibet beneficium ecclesiasticum. pag. 299. col. 1. A.
    • Pœnitentia.

      • Quare præceptũ præceptum pœnitentiæ non obligat statim post peccatũ peccatum cōmissum commissum . p. 273. col. 1. C
      • Pœnitẽtia Pœnitentia est specialis virtus iustitiæ quę ad cōmutatiuā commutatiuam reducitur. pag. 340. col. 1. D.
    • Posseßio rei.

      • Quid sit. pag. 117. col. 1. A.
    • Pragmatica.

      • Circa pragmaticā pragmaticam taxantem pretiũ pretium tritici tria documenta necessaria. pag. 540. col. 1. D.
    • Præceptum.

      • Actione materialiter tantum pertinẽte pertinente ad aliquam virtutem potest quis adimplere præ ceptum. pag. 6. col. 2. C.
      • Præcepta decalogi an omnino sint indispensabilia. pag. 13. col. 1. C. D.
    • Prælatus.

      • Prælatus peccat peccato acceptionis personarum si bona, quæ gratiæ dicũtur dicuntur , cōferat conferat solis sibi auxiliaribus. pag. 282. col. 2. B.
      • Prælatus præsens qui permittit sibi subditũ subditum infamare aut infamari, peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. C.
    • Præscriptio & vsucapio.

      • Significationes harum vocum explicantur. pag. 165. col. 2. C.
      • Qualiter apud Iuristas differat inter præscriptionem & vsucapionẽ vsucapionem . pag. 166. col. 1. A.
      • Possessor malæ fidei nunquam potest præscribere. pag. 167. col. 1. C. Possidens autem sine titulo, aliquando potest. p. 169. col. 2. B.
      • Præscriptio cum debitis conditionibus confert verum dominium rei possessæ. ibidem col. 2. B. Quæ autem sint istæ debitæ conditiones explicatur. pag. 168. col. 2. D.
      • Hæres latronis qui bona fide succedit in bona defuncti si possit præscribere. pagina. 169. col. 2. D.
      • Ex quo temporis spatio incipiat tempus præ scriptionis quando aliquis dubitat an res sit sua. pag. 171. col. 2. A. Si tale dubiũ dubium occurrat in tempore præscriptionis non interrũpit interrumpit illud. pag. 171. col. 2. D. Litis tamẽ tamen cō testatio contestatio interrũpit interrumpit illud. pag. 172. col. 1. D.
      • Vtrùm bona fides necessaria ad præscribendũ prœscribendum admittat secum aliquā aliquam hæsitationem. pag. 170. col. 1. C.
      • Fructus rei vtilis præscribit spatio triennalis qui bona fide emit eam à latrone. pag. 257. col. 1. A.
    • Primogenitus, primogenitura.

      • Primogeniti bonorum primogenituræ habẽt habent verum dominium. pag 116. col. 2. C.
    • Procurator.

      • Procurator ex quāta quanta negligentia teneatur ad restitutionem damni pag. 489. col. 2. C.
    • Promißio.

      • Promissio purè interna non transfert dominium. pag. 151. col. 2. C. Nec verbis declarata in absentia eius cui fit obligat ex iustitia. pag. 153. col. 1. C. Nisi subditos legibus Castellæ. ibid. D.
      • Promissio etiam per vim extorta si iuramento sit confirmata obligat in conscientia. pag. 152. col. 1. D.
      • Obligatio ex promissione alia pertinet ad veracitatem, alia ad iustitiam. ibid. col. 2. D. & pag. 153. col. 1. C.
      • Promissio alia est interna, alia signis externis declarata. pag. 153. col. 1. A.
    • Prudentia.

      • Prudentia monastica distincta virtus est à politica. pag. 49. col. 2. C.
      • Ferè nunquam aliquis peccat contra solam prudentiam. pag. 74. col. 2. C.
      • Quomodo comparetur prudentia ad virtutes morales. pag. 81. col. 1. B.
      • Prudentia est immediata regula iusti iudicij. ibidem. D.
      • An actus iudicij in iudice eliciatur à prudẽtia prudentia gubernatiua vel particulari. p. 82. col. 1. B.
      • Pignus, vide verbo vsura. §. Fructus pignoris.
  • R

    • RAPINA, vide verbo furtum.
    • Repercußio.

      • Nullo modo est licitum repercutere eum qui iam separat se ab aggressione. pag. 348. col. 1. D.
      • Regetitio in iudicio quādo quando cōcedatur concedatur vel non cōcedatur concedatur . p. 237. col. 1. C. & 239. col. 1. D.
    • Religiosus.

      • Nullus religiosus sine licentia prælati potest alienare aliquid sibi ad vsum concessum. pag. 119. col. 2. B.
      • Inter religiosos etiam seruandæ sunt leges iustitiæ distributiuæ. pag. 297. col. 2. C.
      • Religiosis iure cōmuni communi interdicta est appellatio. pag. 451. col. 2. D.
      • Religiosis non licet fugere de carcere, aliquibus casibus exceptis. pag. 456. col. 1. C.
    • Reus.

      • Reus qui deliquit contra legem quæ continet pœnam latam de priuatione bonorum, an expolietur illis ante iudicis sententiā sententiam . pag. 213. col. 2. C. An etiam teneatur ad restitutionem si per iniquitatem sententiā sententiam euaserit. pag. 215. col. 1. B. & pag. 445. col. 1. D.
      • Quæ requirantur vt iudex possit interrogare reum de aliquo delicto. pag. 441. col. 1. B.
      • An conuictus de aliquo crimine teneatur manifestare reliqua & cōplices complices . ibid. col. 2. C.
      • Quando iudex dubius sit, possit interrogare reũ reum vel non , possit interrogare. p. 442. c. 2. B.
      • Reus iuridicè interrogatus tenetur respondere veritatem etiam si sit occidendus. pagin. 443. col. 2. B. Si tamen mentiatur, potest solum venialiter peccare. ibid.
      • Quādo Quando cōtra contra ordinẽ ordinem iuris interrogatur qualiter possit respondere. pag. 447. col. 1. B.
      • An reus falsò negans crimen teneatur restituere famam accusatori. pag. 449. col. 1. B.
      • Quando liceat reo damnato appellare. pag. 451. col. 1. D.
      • Innocens probatus reus quando possit se defendere. pag. 453. col. 2. C.
      • Non licet damnare reum vt ipse sumat venenum. pag. 456. col. 2. A. Nec tamen tenetur comedere damnatus ad mortem famis. pag. 457. col. 1. B.
      • Rei & testis examinatio per tormenta quando sit licita. pag. 475. col. 2. C.
    • Restitutio.

      • Huius nominis diuersæ acceptiones. pagina 174. col. 1. C.
      • Restitutionis definitio. ibid. col. 2. B.
      • Restitutio dupliciter fit. pag. 63. col. 1. B.
      • Restituere est de necessitate salutis, necessitate præcepti. pag. 177. col. 1. B. Affirmatiuũ Affirmatiuum | est hoc præceptum includens negationem. pag. 178. col. 1. A. Qualiter illam includat explicatur. pag. 272. col. 2. D.
      • Qui infert nocumentum consentienti nihil illi tenetur restituere, aliquando tamẽ tamen alijs tenebitur. pag. 71. col. 2. D.
      • Obligatio restitutionis, vel ex iniqua acceptione, vel ex re accepta oritur. ibid. C. & pag. 251. col. 1. D.
      • Non omnis redditio rei alienæ est restitutio. ibidem. D.
      • Læsio in bonis spiritualibus per se non obligat ad restitutionem. pag. 179. col. A. De auocante aliter aliquem à religione ad quid teneatur explicatur. pag. 180. col. 2. C.
      • Læsio in membris corporis obligat ad restitutionem. pag. 182. col. 1. B. Abundè satisfacit huiusmodi damnis qui per sententiam iudicis punitur. pag. 183. col. 2. C. An huiusmodi læsiones sint necessariò reparandę in alio genere bonorũ bonorum . pag. 184. col. 1. A Qualiter autem se debeat habere confessarius erga huiusmodi læsores. ibid. D. Damna ex tali læsione consecuta debent restitui. pag. 185. col. 1. D. Nisi ad certamen prouocatus læserit. ibid. col. 2. D. Veletiā Veletiam nisi læsus libens ad certamen accesserit. ibid. C. Hæredibus autem necessarijs percussi tantũ tantum debet fieri restitutio. pag. 186. col. 2. C. Hæredes etiam percussoris tenentur ad restitutionem. pag. 187. col. 2. B.
      • Qui ex certa malitia damni creditoris occidit debitorem, tenetur ad restitutionem. pag. 188. col. 2. B.
      • Stuprator virginis vltrò consentientis in stuprum, nihil tenetur restituere. pag. 189. colum. 2. B. Per vim autem aut fraudem, aut extraordinarijs diligentijs inducens ad stuprum tenebitur. pag. 190. col. 1. C. Non tamen in integrum dotare. pag. 191. col. 1. C. Si etiam mulierem aliâs corruptam vi oppresserit, tenebitur ad reparationem damni illati. ibid. col. 2. B. Sicut & inficiens illam infirmitate, ipsa inuoluntaria existente circa hoc. ibid. C.
      • Infamans tenetur ad restitutionẽ restitutionem famæ. pag. 192. colum. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 195. col. 1. A. & C. Qualiter autem facienda sit talis restitutio explicatur. pag. 193. col. 1. B. Debet etiam infamator reparare famam cum dispendio propriæ famæ. pag. 195. col. 2. B. Verosimiliùs est infamatorem non teneri ad restitutionem famæ in alio genere bonorum, nisi sic conueniat inter partes vel mulctetur à iudice pœ na pecuniaria. pagina. 197. columna. 2. D. Nullus cōdonans condonans iniuriam infamatori peccat nisi ex circunstantijs. pag. 199. col. 2. C. Imò valde meritoria est talis condonatio. pag. 200. col. 2. C. Nisi sit prælatus, qui contra iustitiam peccabit condonans satisfactionem. pag. 199. col. 1. D. Nec valet condonatio semper, & quando valet tenetur renuntiare prælatiæ, nec infamator deobligatur à satisfactione. ibid. col. 2. D. & pagina 201. col. 1. A. Nec respectu personæ priuatæ si non potuit condonare deobligatur. pag. 200. col. 2. A.
      • Circa obligationem eius qui iniustè aliquem à beneficij cōsecutione consecutione impediuit explicatur mens D. Tho. pag. 203. col. 2. B. Qui iniquè per medium contra iustitiam commutatiuam tantum impediuit aliquem à consecutione boni ex liberalitate sibi cōferendi conferendi , tenetur ad restitutionem. p. 204. col. 2. B. Si autem impediuit à consecutione boni cō ferendi conferendi ex iustitia distributiua ad quid teneatur, explicatur. pag. 205. col. 1. B. Qualiter autem perpendendum sit damnũ damnum in ista materia explicatur. pag. 208. col. 1. C.
      • Omnis offensa in proximum reparanda est restitutione. pag. 212. col. 1. A. Obligatio autem hæc semper prouenit ex læsione iustitiæ commutatiuæ. pag. 47. col. 1. A. & 207. col. 2. C. & 314. col. 1. C.
      • Tributa quæ non soluit venditor, vel etiam transferens merces de regno in regnũ regnum quando & quādiu quamdiu restituere teneatur. pag. 217. col. 2. C. & D.
      • Lignorum cæssio, vel fructuum perceptio in syluis communitatis non obligat ad restitutionẽ restitutionem . pag. 219. col. 1. A. &. p. 220. col. 1. C. In syluis autem priuatæ personæ, sed ab ea non consitis sola deuastatio, si autem sint ab ea consitæ quodlibet damnum obligat. pag. 219. col. 1. B. & 2. C. Quanta autem debeat esse materia vt horum restitutio obliget sub mortali. pag. 119. col. 2. D.
      • Pastus pecorum in syluis circundatis statim obligat ad restitutionem, secus in non circundatis. pag. 220. col. 2. D.
      • Qui venantur aut piscantur aut aucupantur in syluis & fluminibus patentibus etiam si priuatæ personæ sint, sola deuastatio obligat ad restitutionem. pag. 222. col. 2. D. In circundatis autem quodlibet damnũ damnum . pag. 223. col. 1. C. Quanuis de animalibus liberis vt auibus, oppositum sit probabile. ibid. D. & col. 2. D.
      • Aucupantes columbas intra columbariũ columbarium tenẽ tur tenentur ad restitutionem. pag. 224. colum. 2. D. Extra verò citra leucam quanuis peccent: | nisi fecerit stragem illarum non tenentur. pag. 225. col. 1. A.
      • Qui inuoluntariè alium damnificauit non tenetur ad restitutionem. pag. 227. col. 2. B. Qui voluntariè interpretatiuè tātũ tantum ; siue formaliter sed secũdariò secundariò ; siue ex directa intentione, inferunt damnum, tenentur ad restitutionẽ restitutionem . Primus minimi pretij rei. ibid. C. Secundus, iustissimi pretij. pagin. 228. col. 1. A. Sed tertius rigurosissimi. ibid. C.
      • Restitutio semper fit ei à quo res ablata est, sed cum triplici moderamine. p. 231. col. 2. A.
      • Si ex retentione debiti sequitur damnum corporale ei soli cui reddit, non potest reddere etiam si instet petens, si autem fuerit spirituale debet reddere. pag. 233. col. 1. A. Et si ex redditione sequitur damnum contra iustitiam tenebitur ad restitutionem. pagina 235. col. 1. C.
      • Ex receptione pecuniæ vt alij damnũ damnum inferat, non obligatur recipiens ad restitutionem secundùm ius naturæ. pag. 237. col. 2. B. Iure etiam positiuo hoc ipsum probabilius est. ibid. D. Qui autem recipit illam vt desistat ab iniuria contra dantem obligatur. pag. 239. col. 2. B. Et etiam si iniuria sit contra personam coniunctam danti. pag. 240. col. 1. D. Iudex autem recipiens pecuniam vt proferat sententiam iniquam tenetur ad restitutionem. pag. 241. col. 1. C.
      • Fœmina non tenetur restituere id quod recepit pro actu turpitudinis. pa. 241. col. 2. D. & pag. 242. col. 2. A. Vir autẽ autem id quod prodigè promisit, etiam si iuramento confirmet non tenetur dare, ibid. C. licèt illa recipiens possit retinere. ibid. D.
      • Quando est dubium de dominio rei restituendæ, inter illos pro quantitate dubij diuidenda est. pagin. 242. col. 2. C. Si tamen nullus comparet secundùm ius naturæ diuidenda esset suis conciuibus. pag. 244. col. 1. C. Legibus tamen ecclesiasticis pauperibus sunt applicata. ibid. col. 2. A.
      • Mortuo creditore ei qui succedit in ius defuncti necessario est facienda restitutio. pagin. 242. col. 2. C.
      • Si autem sit absens debitum transmittendum est illi. pag. 243. col. 2. A. Expensis debitoris si debet ratione rei acceptæ. pagin. 247. col. 1. C. Si autem perit in via cui pereat explicatur. ibid. col. 2. A.
      • Debitore vel parentibus eius, vel etiam maximo amico eius existentibus in extrema necessitate rei restituendæ non tenetur illam restituere creditori in eadem. pag. 248. colum. 2. A.
      • Qui rem furtiuam paruo pretio emit, domino restituendam potest reseruare pretium datum. pag. 252. col. 1. D. Si autem per ignorantiam emat illam probabile est non posse rescindere contractum, sed debere tradere domino. ibid. col. 2. C. Si talem rem bona fide emens, bona fide vendat, tenetur seruare indemnem emptorem. pagin. 255. colum. 1. A. Dum tamen bona fide possidet tantum tenetur restituere fructus qui apud ipsum manent, vel ex quibus factus est ditior. pag. 256. col. 2. A. Mala fide vel dubia emens à latrone, tenetur restituere domino rem & lucrum cessans, & damnum emergens & fructus etiam consumptos. pag. 257. col. 2. C. Sed bona fide emens à principio, postea dubitat an sit vendentis, quid debeat facere explicatur. pagin. 258. col. 2. C.
      • Commodatarius etiam si ex minima negligentia res apud ipsum pereat tenetur ad restitutionem in integrum. pag. 260. col. 1. B. & col. 2. D. Secus si fortuito pereat duobus casibus exceptis. ibid. A. & pagin. 262. col. 2. D. Mutuatarius autem in omni euentu tenetur. pag. 261. col. 1. A.
      • Depositarius si depositũ depositum apud ipsum pereat, ex sola negligentia graui tenebitur ad restitutionem. pag. 261. col. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 263. col. 1. A. & B.
      • Conductor ex leui tenebitur. pag. 262. columna. 2. C.
      • Res inferioris ordinis nemo tenetur restituere cum detrimento rerum superioris ordinis. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 1. B. Tribus casibus exceptis. ibid. col. 2. B.
      • Adulteri tenentur ad reparationem damni proueniẽtis prouenientis filijs legitimis. p. 266. col. 1. B.
      • Qui hospicio fauet iniquitati etiam tenetur ad idem. pag. 269. col. 1. B.
      • Qui ex officio & pacto sunt custodes boni cuiuscunque ex leui negligentia tenentur ad restitutionem. pag. 269. col. 1. D.
      • Socij damnificantes singuli tenentur ad integram restitutionem. pag. 268. col. 1. D. Si autem aliquis iam restituit, quando teneantur cæteri illi refundere. pag. 270. col. 2. A.
      • Quoties aliquis proponit non restituere peccat de nouo. pag. 273. col. 2. B. Et etiam quoties petenti creditori rem vel illa indigenti non restituit. ibid. C. D.
      • Res debet restitui cum proprio detrimento creditori qui simile detrimentum patitur. pag. 274. col. 2. C.
      • Quando ex iniustè acquisitis melioratur vel conseruatur status acquirentis quid resti| tuere debeat. pag. 272. col. 1. C. & pag. 276. col. 1. B.
      • Ordo seruandus in restitutione talis debet seruari. Primò debita certa præferenda sunt incertis. pag. 277. col. 1. C. Secundò, quæ in propria specie extant prius sunt restituenda. ibid. D. Tertiò, creditores omnes hypothecarij præferendi sunt chirographarijs, & inter illos priuilegiati non priuilegiatis. pag. 278. col. 1. A. C. Quartò, inter chirographarios, debitum ex impensa funeris omnibus est præferendum. ibid. D. Quintò, debitoribus non priuilegiatis pro rata restituendum est. ibid. B. Sextò, qui autem contra prædictum ordinem præueniũt præueniunt socios tenentur illis restituere. ibid. C.
      • Præterea vide verbo Adulteri, & verbo Aduocatus & verbo Consiliarius iniquitatis. & verbo Iustitia legalis. §. 2. & verbo Procurator.
  • S

    • Satisfactio.

      • SATISFACTIO Christi Domini qualiter fuerit ad alterum. pag. 27. col. 1. A. & 34. col. 2. D.
    • Secretum.

      • Secretum quando non possit vel etiā etiam quando debeat manifestari. pag. 465. col. 2. A.
      • Reuelare secretum non est mortale ex genere. pag. 471. col. 1. B.
    • Sententia.

      • Sententia tripliciter potest esse iniqua. pag. 97 col. 2. B.
      • Iniusta autem dupliciter. ibid. D.
      • Iniusta sententia quando obliget in foro conscientiæ vel non. ibid. C & sequen.
      • Qualiter sentẽtia sententia iusta in foro exteriori, obliget etiam in conscientia. pag. 154. col. 1. D.
      • Per sententiam iudicis potest quandoque homo obligari ad id quod antea non obligabatur, etiam si nullus fuerit error iuris vel facti. pag. 254. col. 1. B.
    • Seruus & seruitus.

      • Saraceni in bello Granatensi vltimo capti iustè potuissent in seruitutem redigi. pag. 22. col. 1. A.
      • Seruitus vnius hominis ad alterũ alterum siue naturalis siue legalis potest esse iusta. pagin. 125. col. 2. D.
      • Seruitus naturalis vnius hominis ad alterum in rigore non est appellanda seruitus. pag. 126. col. 1. C.
      • Seruitus legalis duplici titulo legitimè fuit introducta. ibid. D.
      • Inter Christianos seruitus legalis non potest superuenire baptismo. ibid. col. 2. D.
    • Simpliciter siue secundùm quid tale.

      • Aliquid dicitur simpliciter siue secundùm quid tale dupliciter. pag. 25. col. 1. D.
    • Synesis & Gnomi.

      • Synesis & Gnomi inter se differentia, & eorundem ad iustitiam legalem & epicheiam comparatio. pag. 53. col. 1. C.
    • Societas.

      • Societatis contractus quid sit & quotuplex. pag. 635. col. 2. D.
      • An in huiusmodi contractu possit aliquis obligare socium vt seruato capitali integro, rependat lucrum. pag. 636. col. 1. C.
      • Qualiter sit diuidendum lucrum inter socios. pag. 268. col. 2. D. De diuisione verò iacturæ. pag 639. col. 2. C.
    • Stuprum.

      • Qualiter distinguatur ab alijs speciebus luxuriæ. pag. 340. col. 1. D.
    • Subiectum.

      • Subiectum alicuius formæ duplici diuisione diuiditur. pag. 120. col. 1. A.
    • Summus Pontifex.

      • Habet ministerialem potestatem vniuersalẽ vniuersalem circa tẽporalia temporalia in ordine ad finẽ finem spiritualẽ spiritualem animarũ animarum . p. 138. col. 2. D. &. p. 145. col. 2. D
      • Directè & per se non habet potestatẽ potestatem temporalẽ temporalem supra totum orbem. pag. 144. col. 1. C.
      • Habet dominium rerũ rerum quas Imperatores donauerunt Ecclesiæ. pag. 145. col. 1. C.
      • Non est dominus officiorum ecclesiæ. pagina 302. col. 1. D.
      • Se subijcere potestati seculari in rebus temporalibus. pag. 414. col. 2. A. Non tamen in omnibus. ibid. D.
    • Suspicio.

      • Suspicio, dubium & iudiciũ iudicium temerariũ temerarium in quo conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
      • Quæ sit materia grauis respectu suspicionis, declaratur pag. 90. col. 1. C.
      • Suspicio de malo proximi ex genere suo est peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D.
      • Suspicionis plures gradus condistinguuntur. pag. 88. col. 2. D.
    • Susurratio.

      • An omnes susurrationes sint eiusdem speciei atomæ. pag. 520. col. 2. D.
      • Grauius peccatum est quam contumelia & detractio. pag. 522. col. 2. C.
  • T

    • Tabellio.

      • TABELLIO & falsus testis infamantes aliquẽ aliquem in iudicio quando & qualiter restituere debeant. p. 265. col. 2. B
      • Tabellio faciens scripturam vsurarum quando teneatur ad restitutionẽ restitutionem . p. 620. col. 2. B.
      • Testamentum, vide verbo hæres §. hæres institutus, & sequenti.
    • Testis.

      • In quibus casibus possit interrogari testis & ipse teneatur testificari. pag. 459. col. 2. C.
      • An possint examinari testes contra eum de quo nulla præcessit infamia. pag. 461. colum. 2. D.
      • Testis qui se abscondit vt non cogatur testificari, an peccet & teneatur restituere damna. pag. 462. col. 2. C.
      • Iuridicè interrogatus tacens vel mentiens ad quid teneatur. pag. 464. col. 1. A.
      • Testis etiam iuridicè interrogatus potest non respondere, si per correctionẽ correctionem speret emendam. ibid. col. 2. D.
      • An teneatur testis deponere si solus sit conscius delicti. pag. 465. col. 1. C.
      • Ex consanguineis & affinibus qui admittātur admittantur vel non ad testificandum. pag. 465. col. 2. D.
      • Quibus casibus possit testificari testis si dubitat, an legitimè interrogetur. pagina. 466. col. 1. D.
      • Qualiter respondere possit testis cōtra contra ordinem iuris interrogatus. pag. 467. col. 1. D.
      • Casus in quibus testis ex charitate tenetur vltrò testificari in causis ciuilibus. pag. 469. col. 2. B. In causis vero criminalibus. pag. 470. col. 1. A.
      • Secundùm legem naturæ, secundùm legem diuinam & humanam quis numerus testium requiratur. pag. 473. col. 2. D.
      • Quando requirantur testes cōtestantes contestantes circa factum singulare. pag. 476. col. 2. C.
      • Quando liceat reo testimonium alicuius repellere per manifestationem criminis. pag. 478. col. 2. D. Et si crimen falsum illi obijciat quòd peccatum committat. pag. 479. col. 2. D.
      • An accipiens pretium pro testimonio ferẽdo ferendo teneatur ad restitutionẽ restitutionem . pag. 482. col. 1. C.
    • Theologus.

      • In examine beneficiorum Theologus præferendus est Canonistæ etiam si aliquantum excedatur propriæ facultatis peritia. pag. 290. col. 1. D. Vide verbo Episcopus. §. ad episcopale, &c.
    • Titulus ad rem poßidendam.

      • Quid sit. pag. 117. col. 1. A.
    • Tributum.

      • Tributa quo iure debeantur principibus. pag. 215. col. 2. D.
      • Genera tributorũ tributorum explicātur explicantur . p. 216. col. 2. C.
      • Quatuor obseruanda in iustificatione tributorum. ibid. col. 1. D.
      • Naturali ratione, & secundùm fidem certum est tributa esse soluenda ante iudicis condemnationem. pag. 217. col. 2. A.
      • Qui vendit merces suas sine dolo in occultanda venditione, non tenetur requirere Publicanum ad solutionem tributi. ibidem. Quando autem liceat cum cautela occultare venditionẽ venditionem explicatur. pag. 218. col. 1. A. Quando etiam & quandiu aliquis teneatur ad restitutionem ex omissione solutionis tributi. pag. 217. col. 2. D. & 218. col. 1. C.
      • Vide verbo restitutio. §. tributa.
    • Tyrannus.

      • Tyrannum qui per vim occupat rempublicā rempublicam , quilibet ciuis potest occidere. pagin. 324. col. 2. D. Imò & quilibet alius extraneus iure defensionis innocẽtiũ innocentium . p. 325. col. 1. A.
      • Eum autem qui est tyrannus quia tyrannicè gubernat, nemini licet occidere. pag. 324. col. 2. D. Quid autem faciendum sit reipublicæ sic laboranti. pag. 325. col. 1. C.
  • V

    • Venatio.

      • VENATIO ferarum & agitatio taurorum licita est & honesta. pagin. 317. col. 1. D.
    • Verberare.

      • Licitum est parentibus, magistris, & dominis verberare filios & discipulos etiam clericos, & seruos. pag. 384. col. 1. B.
    • Verum vel falsum.

      • Tam verum quam falsum aliud est speculatiuum, aliud practicum. pag. 193. col. 2. B.
    • Virtus.

      • Idem actus potest pertinere ad diuersas virtutes. pag. 33. col. 1. A.
      • Qualiter sit verum faciliùs multiplicari virtutes in voluntate quàm in intellectu. pag. 54. col. 2. C.
      • Virtus residens in appetitu sensitiuo potest elicere actum in voluntate. pag. 39. col. 1. D. & pag. 61. col. 2. B.
      • Nulla virtus imperat alteri nisi vtraque sit in appetitu. pag. 81. col. 1. B.
    • Vsura.

      • Definitiones quid nominis & quid rei vsuræ. pag. 578. col. 1. C.
      • Vsura alia realis alia mentalis. pagina. 579. col. 1. D.
      • Vsuram esse prohibitam est de fide. pag. 580. colum. 2. B. Prohibita autem est iure naturæ. ibidem. D. In veteri etiam testamento. pag. 581. col. 2. C. Nec fuit concessa Iudæis erga alienigenas. pag. 585. colum. 1. A. Iure etiam Canonico & Hispaniensi est prohibita. pag. 583. col. 1. A.
      • Intendere lucrum sub obligatione iustitiæ qualibet intentione est vsura. pag. 586. col. 2. A. Secus si ex gratitudine intendatur. ibid. D. & pag. 588. col. 2. D. Intendere etiā etiam signa beneuollẽtiæ beneuollentiæ ex pacto vsura est, pag. 592. col. 1. C. & pag. 602. col. 1. B.
      • Obligare mutuatarium ad colendum agrum vel aliquid simile aliquando est vsura, & aliquando non. ibid. col. 2. C. Sed obligare illum vt conducat fundum mutuantis est vsura. pag. 593. col. 2. B. Si autem obligetur vt partem mutui accipiat in mercibus, quid sentiendũ sentiendum sit explicatur. pag. 594. col. 1. B. & sequentibus.
      • Recompensationem damni emergentis posse deduci in pactum, non autem lucri cessantis qualiter sit intelligẽdũ intelligendum . p. 595. col. 1. D. Quale autem debeat esse lucrum cessans ratione cuius possit exigere recompensationem explicatur. pag. 596. col. 1. A.
      • Mutuator rogatus vt pecuniam remouendo à negotiatione mutuet potest exigere lucrũ lucrum cessans. pag. 598. col. 2. C. Qualiter autem confessarius debeat inquirere an verè sit lucrum cessans. pag. 599. col. 2. B. Quantitas autem restitutionis ratione lucri cessantis ponderatur. pag. 600. col. 1. C.
      • An possit exigi à mutuatario vt remutuet. pag. 602. col. 2 B.
      • Fructus pignoris computandi sunt in sortem principalem pag. 603. col. 2. B. Exceptis fructibus pignoris dati pro dote. pag. 605. col. 2. B.
      • Mutuatarius soluens vsuras non transfert dominium illarum. pag. 609. col. 2. D.
      • Si vsurarius alienet res vsu cōsumptibiles consumptibiles non habens aliàs vnde restituat, vel res vsu non consumptibiles, alienatio est inualida. pag. 612. col. 2. B.
      • Si creuit pretium rei per vsurā vsuram extortæ, quæ libet illa sit, tenetur vsurarius totum restituere. pag. 613. col. 2. B.
      • Quælibet vsurarij bona sunt obligata restitutioni. pag. 615. col. 2. D. Quædam obligatione reali quædam autem personali. pag. 616. col. 1. D. & sequen.
      • Hæres vsurarij tenetur ad omnia debita illius persoluenda secundùm vires hæreditatis. pag. 618. col. 2. A. Si tamen sint plures etiā etiam reliquis nolentibus restituere, nullus tenetur ad restitutionem nisi pro rata suæ portionis. pag. 619. col. 2. A.
      • Cooperatores fœneratorum tenentur ad restitutionem etiam si nihil lucri illis accrescat. pag. 620. col. 1. B.
      • Vsura mentalis ex parte vtriusque, vel ex parte mutuatarij tantum admissa obligat ad restitutionem. pag. 622. col. 1. D.
      • Inducere aliquem ad mutuandum cum lucro, duobus casibus licet. pag. 625. col. 1. B.
      • Ab vsurario parato an liceat petere vsuras sub quibuslibet verbis. pag. 626. col. 1. C.
      • Non est peccatum mortale petere vsuras ab vsurario parato etiam sine propria necessitate. pag. 627. col. 1. C.
      • An peccet peccato iniustitię deponens pecunias apud vsurarium qui eis exercebit vsuras. pag. 627. col. 2. B.
    • Vsus rei, vel vsusfructus.

      • Quid sit vsus rei. pag. 117. col. 1. B.
      • An vsus distinguatur à dominio. pag. 118. & sequentibus.
FINIS.
Loading...
| |