AD tertium dicendum, quòd ille, qui mentitur in iudicio, se excusando, facit & contra dilectionem
Dei, cuius est iudicium: & contra
dilectionem proximi, tum ex parte iudicis, cui debitum negat: tum
ex parte accusatoris, qui punitur, si
in probatione deficiat. Vnde & in
Psalmo 140. dicitur. Ne declines
cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis.
Vbi dicit Gloss. Hæc est consuetudo
impudentiũ
impudentium
, vt deprehensi, per
aliqua falsa se excusent. Et
Lib. 22. capit. 13. in princ.
Gregorius 22. Moral. exponens illud
Iob
31. Si abscondi quasi homo peccatum meum, dicit: Vsitatum huma
ni generis vitium est, &
labẽdo
labendo
peccatum committere, & commissum
negando abscondere, &
cōuictum
conuictum
defendendo multiplicare.