RESPONDEO dicendum,
quòd ea quæ sunt iuris humani,
nō
non
possunt derogare iuri naturali, vel
iuri diuino. Secundum autem naturalem ordinem ex diuina prouidentia
institutũ
institutum
, res inferiores sunt
ordinatæ ad hoc, quòd ex his subueniatur hominum necessitati: &
ideo per rerum diuisionem &
appropriationẽ
appropriationem
ex iure humano procedentem non impeditur, quin hominis necessitati sit
subueniẽdum
subueniendum
ex huiusmodi rebus. Et ideo res
quas aliqui superabundanter habent, ex naturali iure debentur pauperum sustentationi. Vnde
Ambros. dicit, & habetur in Decretis
distinctiōe
distinctione
quadragesimaseptima.
Esurientium panis est, quem tu detines: nudorum indumentum est,
quod tu recludis: miserorum redemptio & absolutio est pecunia,
|
quam tu in
terrā
terram
defodis. Sed quia
multi sunt necessitatem patientes,
& non potest ex eadem re omnibus subueniri: committitur arbitrio vniuscuiusque dispensatio propriarum rerum, vt ex eis subueniat
necessitatem patientibus. Si
tamẽ
tamen
adeo sit euidens & vrgens necessitas, vt manifestum sit instanti necessitati de rebus
occurrẽtibus
occurentibus
esse
subueniendum (puta cùm imminet personæ
periculũ
periculum
, & aliter subueniri non potest) tunc licitè potest aliquis ex rebus alienis suæ necessitati subuenire, siue manifestè,
siue occultè sublatis, nec hoc propriè habet
rationẽ
rationem
furti vel rapinæ.