Ad ſsecundum principale reſspondetur, illum de quo loquimur in cõcluſione conclusione , diſsplicentiam aliquam habere de peccatis, hoc eſst attritionem. At non quælibet attritio ſsufficit, vt accedens ad ſsacramentum pœnitentiæ, gratiam conſsequatur, poteſst enim dolor eſs ſse tam imperfectus, qui ſsatis ſsit ad confeſssionem faciendam: non item, vt ex vi il| lius diſspoſsitionis homo etiam per ſacramentũ sacramentum iuſstificetur. Nam primò, cùm quis habet attritionem conditionatã conditionatam , id eſst, quæ oritur ex veleitate, qua homo vellet placere deo, & ipſsi recõciliari reconciliari : tunc nõ non fit ex attrito cõtritus contritus ſsacramento ſsuſscepto, recipit tamen verũ verum ſsacramentum, ſsi triſstatur, quia caret dolore inefficaci: & accuſsat ſse etiam huius indiſspoſsitionis. Hæc eſst autem communis attritio meretricum, vſsurariorum, concubinariorũ concubinariorum , &c. quos omnes ſsi iterare cõfeſsiones confessiones cogeremus, immenſsi eſs ſset operis & laboris. Nec tamen quiſsquam erit adeo remiſs ſsus in rigore diſsciplinæ Chriſstianæ, qui eiuſsmodi homines excuſset à ſsacrilegio. Altera quoq; quoque attritio eſst, ex qua cũ cum ſacramẽto sacramento pœnitẽs pœnitens nõ non iu ſstificatur. v. g. quæ ex timore infamiæ ꝓfici ſcitur proficitur , vel cuiuſq; cuiusque mali tẽporalis temporalis : vt ꝗ qui deteſstatur peccatũ peccatum , & proponit cõfiteri confiteri , ne eiiciatur ab eccleſsia, vel ne mulctet̃ mulctetur pecunia, &c. ſsiue enim diſscutiat cõ ſcientiã conscientiam ſuã suam , & imperfectionẽ imperfectionem doloris, ſsiue ex negligẽtia negligentia omittat examen neceſ ſariũ necessarium , homo ſsic attritus: nõ non fit etiam virtute ſacramẽti sacramenti , cõtritus contritus , id eſst, non accipit gratiã gratiam . Sic enim hoc loco intelligi volumus ex attrito fieri contritũ contritum . i. gratiã gratiam & iu ſtificationẽ iustificationem cõ ſequi consequi virtute ſacramẽti sacramenti , perinde ac ſsi verè fuiſs ſset cõtritus contritus . Et, ſsi quæras, quã do quando ex attrito fiat cõtritus contritus virtute ſsacramenti. | Reſpõdeo Respondeo , id primũ primum euenire, quocũq; quocumque attritionis genere homo ſsit attritus, ſsi exiſstimat ſseſse p̃ ſtitiſ ſe prestitisse quod neceſ ſariũ necessarium erat: ignoratq́; ignoratque inuincibiliter, ſse nõ non habere ſufficientẽ sufficientem diſpo ſitionẽ dispositionem , quia is nõ non ponit obicẽ obicem : ſsed bona fide accedit ad ſacramentũ sacramentum , ſacramentũ sacramentum autẽ autem in nõ non ponente obicẽ obicem ſuũ suum ſsemper habet effectũ effectum . Quo fit, vt omnia ſacramẽta sacramenta ex huiuſsmodi attrito, contritũ contritum faciãt faciant . Quod D. Tho. lucidè tradit. 3. p. q. 79. ar. 3. & in cõmentariis commentariis ſsuper Ioannẽ Ioannem . ca. 11. in illud, ſsoluite eũ eum .