Ad tertiam, nihil vetat, cùm quis
ſsemel habuit actum amoris, odio habere malum
ſsine
amore præ
ſsenti, ex vi tamen præcedentis, vt
po
ſst primum a
ſs
ſsen
ſsum conclu
ſsionis, quem
ſsine a
ſs
ſsen
ſsu antecedenti principiorum habere nequiuimus, nihil prohibet eidem conclu
ſsioni iterum atque iterum a
ſs
ſsentiri
ſsine principiorum a
ſs
ſsen
ſsu. Sic &
priman
primam
pænitentiã
pænitentiam
ſsine dilectione habere impo
ſssibile fuit.
Secũ
dam
Secundam
verò vel
tertiã
tertiam
habere poterimus ex efficacia
ſsolum prioris dilectionis. Ita quoque
puer vi & potentia amoris naturalis, quem
dubio procul aliquando
primũ
primum
habui
habuit
po
ſstea malum fugit naturæ contrarium, etiam
ſsi
amor ille actu non perduret. Quin etiam
nõ
non
oportet duas
ſsemper operationes differentes habere amoris & pœnitentiæ:
ſsed pote
ſst
vnus et
idẽ
idem
actus à charitate et
pœnitẽtia
pœnitentia
profici
ſsci, vt interim media &
finẽ
finem
vnico actu
cõ
plectimur
complectimur
, & principijs & conclu
ſsioni vnico
actu a
ſs
ſsentimur.