Hanc ego communem doctorum ſentẽ tiam sententiam , quoad præceptum eccleſsiæ de quotenni quotanni confeſssione pertinet, libentiſssimè recipio Sed in articulo mortis non auderem omittere confeſssionem, ſsi haberem interpretem: iactura enim illa parua eſst, vt prætermittam ſsacramentum, quod eſst neceſs ſsarium ad ſsalutem: quemadmodum retrò dicebamus, in articulo mortis hominem obligari ad explicandum peccatum, etiam cùm aliquo famæ alienæ detrimento, & in hoc euentu intelligitur Diuus Thomas. 4. diſstinctione. 17. | q. 3. art. 4. q. 3. ad ſecundũ secundum , cùm vtitur illis verbis Exigitur, Debemus: quæ quidem verba obligationem præ ſse ferunt: in reliquis verò cuentus, etiam quũ quum iure diuino cõfeſsio confessio eſst in pręcepto, credere ſsine periculo poſs ſsumus neminem obligari ad confeſsionẽ confessionem peccatorũ peccatorum per interprætum. Quæ aũt autem ſsint hæc euenta, ſsiue tempora, in quibus præceptum diuinũ diuinum , etiam præter mortis articulum, ad confeſssionem obligat, paulò poſst expediemus.