Et certè eam nos reprobare debemus. Primùm ex cap. Omnis vtriuſsque ſsexus, vbi dicitur, quòd ſsi quis alieno ſsacerdoti voluerit iuxta de cauſsa ſsua confiteri peccata, licẽtiam licentiam prius poſstulet, & obtineat à proprio ſsacerdote, cùm aliter illum non poſssit ſsoluere vel ligare. Ad hoc reſspondet Adrianus, quòd cũ cum Innocentius dicit, licentiam poſstulet & obtineat à proprio ſsacerdote, ſubintelligendũ subintelligendum eſst, vel à iure. In caſsu autem de quo loquimur, pœnitens habet à iure facultatem obtentam, ſscilicet, ex illo cap. vltimo de pœnitentia. d. 6. At, hæc ſsolutio non eſst idonea, tum, quia ius illius capituli antiquius erat Concilio Lateranenſsi, cùm Vrbanus ſsecundus ſsub quo illud decretum eſst multis annis præceſs ſserit Innocentium tertium, qui illius capitis, Omnis vtriuſsque ſsexus fuit autor: tum, quia cùm ſsupponit Innocẽtius Innocentius iuſstam cauſsam in petendo, & addat, licentiam petat, & obtineat: conſsequenter inſsinuat, licẽ tiam licentiam petitam & negatam in cauſsa iuſsta, non ſsat eſs ſse, vt alius poſssit abſsoluere, quamuis iu ſstè petita malè negatur. Tum, quia hæc facultas, per quam fit exceptio à decreto Concilij generalis, nuſsquam habetur in iure: vt | ex argumentorum ſsolutione patebit. Tum demum, quia per hanc exceptionẽ exceptionem aperitur ianua multis incommodis, eiſdemq́; eisdemque abſsurdiſssimis. Nam, & vnuſquiſq; vnusquisque facilè ſsibi per ſsuaderet, ſuũ suum parochũ parochum eſs ſse ignorantẽ ignorantem , indeq́; indeque eligeret facultate iuris confeſs ſsorem: & idem quoque in caſsibus reſseruatis fieri eadem ratione poſs ſset, vt videlicet, quando nollet præ latus vel ex ignorantia, vel malitia, iuſstè petitam concedere facultatem, hanc ſsibi ex cõ ceſsione concessione iuris pœnitens aſs ſsumeret. Quibus profecto qui non mouetur, hunc nihil horũ horum reputauiſs ſse certo ſscio.