Sed eſst tamen ſsimilitudo vtriuſq; vtriusque præceti, & reſstituendi & pœnitendi proportionalis duplex. Prius quòd quemadmodum non dimittitur peccatum niſsi reſstituatur ablatũ ablatum , ita quoque non dimittitur niſsi agatur pœnitentia. Poſsterius etiam, hæc duo præccepta in hoc aſssimilantur, quod ſsicut non reſstituere rem alienam iniuſstè detentam, habet malum ſstatum peccatoris annexum, ita & non pœnitere de peccato commiſs ſso. Quo fit, vt ſsiue hic ſsiue ille, hoc eſst, vel qui non reſstituit, vel qui non pœnitet, in actum po ſsitiuum exeat. Alter, quo vult non reſstituere: alter, quo vult non pœnitere ſsemper peccet nouo peccato: & quidem frequenter loquendo, (vt Theologos decet) in promptu patet, idquod diximus. Auarus enim prauè affectus aliena re detinenda, cùm in mentem illi venit aliena res: ſsi in actum voluntatis poſsitiuum prodeat, quo videlicet vult nõ non reddere, ex conſsequenti, vt experimento cõ ſtat constat , ſstatum illum probat, & elegit in quo eſst: & qui non pœnitet ſsimili ratione ſsi peccata | quæ fecit illi occurrant, habeatq́; habeatque actum volũ tatis voluntatis poſsitiuum plerunq; plerunque nihil aliud quàm cõ ſentit consentit & probat ſstatum peccati, quod ante commiſsit.