In quatro caſsu. Durandus. 17. quarti. q. 14. in dubiũ dubium vocat, an ſtatutũ statutum illud eccleſsiæ de cõ feſsione confessione ſsemel in anno facienda, ſsit pręceptũ pręceptum , an potius exhortatio ad confeſsionẽ confessionem . Suadet autẽ autem nõ non eſs ſse præceptum, quòd nullũ nullum ſsit ibi verbũ verbum , vnde vis p̃cepti pręcepti colligi poſssit: habet enim | textus in hũc hunc modũ modum : Oĩs Omnis vtriuſq; vtriusque ſsexus, poſtquã postquam ad annos diſscretionis ꝑuenerit peruenerit , oĩa omnia ſsua ſsolus peccata, ſaltẽ saltem ſsemel in anno cõ ſiteat̃ confiteatur ꝓprio proprio ſsacerdoti, & iniunctã iniunctam ſsibi pœnitentiã pœnitentiam propriis viribus ſstudeat adimplere, ſuſcipiẽs suscipiens reuerẽter reuerenter ad minꝰ minus ĩ in paſscha euchariſstiæ ſacramẽtũ sacramentum , quòd ſsi dicas, verbũ verbum , confiteatur, vim habere præcepti, idq́ue colligas ex pœna ſsubiuncta, alioqui & viuens ab eccleſsiæ ingreſs ſsu arceatur, & moriens Chriſstiana careat ſsepultura. Cõtra Contra , Durandus argumentatur, quia illa clauſsula & pœna non refertur ad tranſsgreſssionem legis de confeſssione: ſsed ad tranſsgreſssionem præ cepti de euchariſstia. Nõ Non enim eccleſsia legem fert, cuius tranſsgreſssionem pœna legis punire non poteſst: fruſstra ſsiquidem lex eiuſsmodi pœ nalis à legiſslatore ferretur. At eccleſsia non poteſst punire violatorem legis de confeſssione, quia non poteſst eccleſsiæ conſstare, quiſs nam ſsit illius legis tranſsgreſs ſsor: primò, propter peccata occulta: ſsecundò, quia non poteſst cognoſscere, an omnia mortalia confiteatur, quod tamen lex præcipit: tertiò, quia ſsolus ſsoli ſsacerdoti confiteri debet, iuxta illam legem: & ſsacerdos tenetur ſseruare ſsecretum, etiam ſsi nullum peccatum peccator confiteatur. Quãobrem Quamobrem incaſs ſsum pœna illa trã ſgreſ ſori transgressori legis de confitendo, præfiniretur.