Ad hoc, doctores graues aſs ſserunt, quòd, ſsi, nec ſsacerdos proprius, nec epiſscopus volunt dare facultatẽ facultatem , tũc tunc poteſst peccator cõfiteri confiteri cui maluerit. Id tenet Hoſstienſsis in cap. Omnis vtriuſq; vtriusque ſsexus, id videtur ſsentire magiſster. d. 21. ca. poſstremo: & Gratianus de pœ nitentia. d. 6. circa finem: id Sylueſster in verbo confeſs ſsor. 1. §. 6. & Ricardus. d. 17. ar. 3. q. 7. & Palud. eadem. d. q. 3. art. 3. & Adrianus. q. 5. de confeſssio dubio. 3. Id verò probant ex cap. vltimo, de pœnitentia. d. 6. vbi Vrbanus Papa, placuit (inquit) vt deinceps nul| li ſsacerdotum liceat, quemlibet commiſs ſsum alteri ſsacerdoti, ad pœnitentiam ſsuſscipere, ni ſsi pro ignorantia illius, cui pœnitens prius cõfeſ ſus confessus eſst. Eſst igitur argumentũ argumentum , pro ignorantia proprij ſsacerdotis, licet adire ad aliũ alium ſsacerdotem, etiam ſsine proprij conſsenſsu: vt hic textus manifeſstè dicit, & gloſs ſsa item eodem loco: ergo multo magis pro malitia, & cætera.