Ad quartum: nego conſsequentiam: nam, non omnis examinatus & probatus, iudex meus erat conſstitutus. Sunt enim in ciuitate & alij parochi præter meum, & alij quoque probati ab epiſscopo: qui per ꝓbationẽ probationem facti ſsunt idonei, vt eligi poſssint in iudices. Datur ergo facultas eligendi ex examinatis quemcunq; quemcunque ego voluero: id enim rationabiliter cõcedi concedi poterat ſsed eò amplius, non niſsi irrationabiliter. Quod autẽ autem additur, etiã etiam de ordine mendicantium, mirũ mirum eſst, ſsi nos torqueat, velimusq́; velimusque in apicibus diplomatũ diplomatum eſs ſse myſsteria: pari enim argumẽto argumento crederemus irregularitatem eſs ſse mentalẽ mentalem . Magis nos terret conſsuetudo recepta, quæ cùm tot autorũ autorum grauiſsimorũ grauissimorum ſsententia confirmetur, probabili ignorãtia ignorantia excuſsari poteſst. Sed, an hæc conſsuetudo ius abſsoluendi conferat, incertum eſst. Sola nanque ea ius hoc præ ſstat, quã quam | prælati vident, & tacent: vt epiſscopi videntes ſsacerdotes ſsimplices mutuo ſse abſsoluere, interpretatiuè & implicitè concedunt huiuſs modi iuriſsdictionem. Sed, quòd Summus Pontifex hanc conſsuetudinem ſsciat, quæ videlicet apud Hiſspanos maximè inualuit, me profecto fugit. Quamobrem, in ſsacramento adeò neceſs ſsario, nõ non exiſstimo tutum, huic nos periculo committere, vt eligamus ſsacerdotem, cui forſsitan Summus Pontifex autoritatem abſsoluendi minimè conceſs ſserit.