Item ſsecundò conſsequens probatur eſs ſse falſsum, quia ſsi dilectio contritionem præcederet, iam prima pœnitentis contritio eſs ſset meritoria, cùm à charitate ꝓficiſceretur proficisceretur : refereturque ab eadem charitate in deum ſsuper omnia dilectum. At contritio prima, meritoria eſs ſse non poteſst, quia vel meretur gratiã gratia, vel gloriã gloriam , non gratiam quia prima gratia ſsub merito non cadit: gratiam vero ſsimul fieri & augeri impoſssibile eſst. Quare, prima contritio, nec primam gratiam, nec augmentum eius promeretur: ſsed ne gloriã gloriam quidem: quia vel meretur gloriam quæ reſspondet primæ gratię: puta vt quatuor, ſsi gratia prima erat vt quatuor: vel meretur augmentum illius gloriæ: ſsi primum, iam gloria quæ reſspondet primę gratiæ, non daretur gratis, contra Apo ſstolum ad Rom. 6. inquientem,gratia dei vita æterna. Et contra rationem quæ dictat gratiam nihil aliud eſs ſse: quàm acceptionẽ acceptionem ad gloriam: vnde ſsi quis accepit gratiã gratiam primam ſsine meritis: ergo & acceptatus eſst ad gloriã gloriam correſspondentem ſsine meritis. Augmentũ augmentum verò glorię, ſsi prima contritio mereretur: pariter quoque & augmentum gratiæ: quod iam re| probatum eſst.