Quibus iactis fundamentis, patet manife ſstè, diſsplicentiam imperfectam eam eſs ſse, quę nec ſsufficiens eſst ad emendandam dei iniuriam, nec ad gratiam ipſsius ſsarciendam, nec ad pecatum deſstruendum. Vnde colligitur, hanc imperfectam diſsplicentiam, multipliciter homini contingere: multis enim modis contingit à perfecto declinari.