De charitate verò an
ſsine pœnitentia va
leat mortales culpas remittete, nonnulla
cõ
trouerſia
controuersia
e
ſst. Gabri. enim ait,
ſsed Diuus Tho.
negat. Credit autem ille,
ſsolo actu charitatis
ſsine pœnitentia peccata donari, cum memo|
riæ non
occurrũt
occurrunt
: Vt,
ſsi peccator, quo
ſsilicet
tẽpore
tempore
Deum diligere tenetur Dei
cõ
ſiderãs
considerans
bonitatem, elicit
actũ
actum
dilectionis Dei
ſsuper
omnia, con
ſsequitur (inquit)
remiſsionẽ
remissionem
peccatorũ
peccatorum
, licet nullum habeat
pœnitentię
pœnitencię
actũ
actum
:
quia nullam habet cogitationem de peccato
quam occupatus (vt ait) circa Dei
dilectionẽ
dilectionem
,
habere non pote
ſst: non enim po
ſs
ſsumus plura
ſsimul cogitate. Hæc ille. Omnia verò
ſscripturæ
ſsacræ te
ſstimonia, quæ probant pœnitentiam e
ſs
ſse nece
ſs
ſsariam, exponit de pœnitentia formali, aut virtuali, vt patet in tertia eiu
ſsdem que
ſstionis conclu
ſsione. Atque
etiam Scotus in illa ip
ſsa di
ſstinctione & quę
ſstione, paucioribus verbis, eadem ferè peccare videtur.