Ad tertium negatur item con
ſsequentia
nec enim ego antecedens, (quod
nõn
non
ulli faciunt) negare po
ſs
ſsum. Scio
quidẽ
quidem
,
latitudinẽ
latitudinem
quandam e
ſs
ſse in ea temporis celeritate:
quã
quam
homini ad
cõpenſandam
compensandam
iniuriam proximo
illatam præ
ſstituimus. Sed, qui
proximũ
proximum
læ
ſsit
in honore, vel fama,
ſsi habens opportuni
ſssimam opportunitatem iniuriam compen
ſsandi negligit, & ad finem vitæ re
ſseruat:
nõ
non
exi
ſstimo tam temerarium & incon
ſsultum theologum e
ſs
ſse futurum, vt illum per
quinq;
quinque
etiã
etiam
annos ce
ſs
ſsantem & torpentem excu
ſset certè
Chri
ſstus non excu
ſsaret: an theologi
debeãt
debeant
,
ip
ſsi viderint.
Conſequentiã
Consequentiam
igitur ego nego,
quia
compenſationẽ
compensationem
iniuriæ factæ proximo,
non
ſolũ
solum
propter no
ſstras vtilitates,
verũ
verum
(ac
|
multo etiam magis) propter vtilitatem eius,
cui iniuria facta e
ſst, legi
ſslator exegit. At, compen
ſsatio iniuriæ, quæ Deo per peccatum fit,
nõ
non
propter Dei commoditates,
ſsed propter
no
ſstras exigitur: quippe, cùm compen
ſsationis no
ſstræ Deus non indigeat, nos egeamus,
Quo fit, vt bona
ſsua
Deꝰ
Deus
in hac parte pro no
ſstris habeat. Vnde ad eandem legem po
ſstulat, quæ illi debemus, & quæ debemus nobis
ip
ſsis: nec arctiore vinculo
ſsatisfactionem effligitat iniuriæ
ſsuæ, quàm remedium
ſsalutis
no
ſstræ. Tum ergo, tenebimur Dei compen
ſsare iniuriam, cùm bona no
ſstra
ſspiritualia diligere tenemur, in q́ue nece
ſssitatis articulo
procurare.