Ad vltimum. Quanuis
ſsciam ego,
Scotũ
Scotum
& Gabr. in. 3. di
ſst. 37. Angelum in verbo. Feriæ, Nider. in
ſsuo præcepto.
Florẽtinum
Florentinum
parte. 2. tit. 9. a
ſs
ſserui
ſs
ſse, in diebus fe
ſstis, maximè
dominicis teneri homines ad diligendum
Deum
ſsuper omnia, ac proinde,
ſsi in peccato
ſsint, ad habendam contritionem:
ſsed, quoniam ignoro, vnde ad hanc
opinionẽ
opinionem
doctores illi venerint, liberè po
ſs
ſsum, quod non
ſsatis exploratè perceptum
ſsit & cognitum,
ſsine
|
vlla dubitatione negare. Nam,
ſsicut, e
ſs
ſse plures mundos naturalis ratio negat, quoniam
plures e
ſs
ſse, ratio nulla naturalis
ꝓbat
probat
:
ſsic peccati mortalis obligationem rationabili
ſssimè
vbiquè negabimus, quoties idoneis
argumẽ
tis
argumentis
non a
ſs
ſseritur. Nam illud imbecillum e
ſst,
quod
ſubiũgitur
subiungitur
: cum ex. D. Thomæ & grauiorum autorum
ſsententia ad finem legi
ſslatoris minimè teneamur,
ſsed ad media, quæ
lex, finis gratia con
ſsequendi, præ
ſscribit. Non
enim,
ſsi finis præcepti charitas e
ſst, tenemur
protinꝰ
protinus
omnia præcepta legis implere ex charitate, nec,
ſsi lex iubet. Quadrage
ſsimæ ieiunium, vt mens eleuetur in Deum, a
ſstrigimur
proinde ex huius præcepti vigore, mentem
in Deum eleuare. Quod verò dicitur, tenendam e
ſs
ſse mentem legis non verba:
ſsit ita
ſsanè
ſsen
ſsum enim legis amplectimur, non
ſsonum
verborum, credimus
nã
q́;
namque
, legem in eo
ſsen
ſsu
accipiendam, quem per verba legi
ſslator efficere voluit