Iam, illud, quod ex Leuitico affertur, nullius e
ſst momenti. Primùm, quoniam Lex vetus abolita e
ſst: nec nos obligat, ni
ſsi ea parte,
qua legis naturæ præcepta continebar. Deinde, quoniam lex de certo quodam die loquebatur, quod fe
ſstum Propitiationis erat: vbi
ſsacerdos
ſsemel in anno peculiariter pro peccatis populi orationem fundebat ad Deum,
|
atque ho
ſstias offerebat
: vt quod nunc Eccle
ſsia facit
ſsemel in anno obligans ad pœnitentiæ
ſsacramentum: tunc in vetere illo populo
præ
ſsignatetur. Non erat autem lex, quæ
ſsingulis fe
ſstis &
ſsabbatis hanc animi
afflictionẽ
afflictionem
præ
ſscriberet. Ac mihi videor
ſsatis de
pœnitẽ
tiæ
pœnitentiæ
virtute di
ſs
ſserui
ſs
ſse.
Proximũ
Proximum
e
ſst, vt de pœ
nitentiæ
ſsacramento di
ſs
ſseramus: videamu
ſs
q́ue iam ea, quæ
ſsequuntur. Primùm, an pœ
nitentiæ
ſsacramentum
ſsit ad
ſsalutem nece
ſs
ſsarium: deinde, an de pœnitentiæ
ſsacramento
præceptum
ſsit. Hæc enim ex mea partione re
ſstant duo de quibus accuratius di
ſs
ſserendum
puto: quoniam
vtraq́;
vtraque
di
ſsputatio, & ad agnitionem
ſsacrarum literarum
pulcherrimã
pulcherrimam
e
ſst,
& ad componendas multas
ſschola
ſsticas concertationes nece
ſs
ſsaria.