In quinto principali argumento, id
primũ
primum
quæritur, an mutus confiteri diuino præcepto teneatur: vbi ego non dubito: mutum
ad confe
ſssionem obligari,
ſsiue per natus,
ſsi
habeat copiam
ſsacerdotis qui nutus intelligat,
ſsiue per
ſscriptum,
ſsi
ſscribere didicerit D.
Tho. d. 17. q. 3. art. 4. q. 3. ad
ſsecundum. Scotus eadem di
ſst. in
ſsolutione
argumentorũ
argumentorum
,
Gabri. & Maioris
eadẽ
eadem
di
ſst. q. 1. Imò tandem
Caietanus in
ſsumma. Probatur verò ex illo
Ioan. 20. Quorum remi
ſseritis peccata, remittuntur eis, & quorum retinueritis, retenta
ſsunt. Si ergo mutus peccata aliqua ex primere pote
ſst
ſsacerdotibus, illa non remittentur, ni
ſsi
ſsacerdotes
remittãt
remittant
. Nec
etiã
etiam
video
cau
ſsam, cur à præcepto illius cap. Omnis vtriu
ſsque
ſsexus exipciantur.
Nã
Nam
ſsi nutibus
cõ
feſsio
confessio
fieri po
ſssit, &
forũ
forum
ſsecreti
ſssimum erit,
&
decentiſsimũ
decentissimum
,
ſsi
ſseruetur forma,
quã
quam
Caietanus tradit in
ſsumma. Sin
autẽ
autem
ſscribere mutus
ſsciat, commodi
ſssimè fict, per
ſcriptũ
scriptum
confe
ſssio: nam
ſscriptum manu tenere pote
ſst, &
lancinare:
nã
nam
dicere
ſscripturam
ſsuaptè natura
publicã
publicam
e
ſs
ſse, ac proinde non
cõuenire
conuenire
pœ
nitentiæ, metaphy
ſsicum commentum videtur e
ſs
ſse:
ſsic enim po
ſs
ſses a
ſs
ſserere, & nutus
ſsuaptè natura publicos e
ſs
ſse, atque adeò verba.
Aut ergo a
ſs
ſseramus, mutos confiteri non
po
ſs
ſse, aut
ſsi po
ſs
ſsunt, eos teneri fateamur.