Quinimò, etiamsi quisquam præsens designetur executor, & tacuerit,
† non censetur ex
hoc id munus acceptare. Abb. & communiter
Doct. hîc. teste Barba. numero 11. & probatur
in l. filius familiàs. §. inuitus. ff. de procurat. l. si
de meis. §. recepisse. ff. de arbitr. nam & is, in
quem præsentem fit compromissum, etiamsi
tacuerit, non videtur recepisse arbitrium.
Imol. in cap. quintauallis. de iureiuran. 19. dist.
Roma. Alexand. & Iaso. numero 98. in l. quæ
dotis. ff. solut. matrim. & Marcus Anto. in tracta. de compromissis. par. 1. & q. 1. numero 36.
quorum opinio communis est, quę locum habet in extraneis, nam coniunctus, qui præsens
fuit executor designatus, & tacuerit, cogitur
ex hoc officium istud exequi, quia videtur onus hoc accepisse. Bald. qui & in amico loquitur in l. inuitus. C. de procurat. ad fin. quem ibi cæteri sequuntur. Iaso. in d. l. quæ dotis. numero 72. Marcus Anto. in d. num. 36. Lanfran.
in tract. de arbitr. col. 5. Roma. in d. l. quæ dotis. ex l. si seruus communis. ff. de donat. inter
virum & vxo. Et idem erit, si præter pręsentiam ipse designatus executor aliquem actum
fecerit, ex quo possit pręsumi, aut colligi, mandatum accepisse: nec libet hîc recensere omnes, vel singulos actus, qui hanc acceptationem inducunt. nam & hi colligi possunt ex
præfatis autoribus, & maximè est in hac re tex.
insignis. in l. filiusfamiliâs absentis. ff. ad
Macedonia. & in Clement. 1. de procurator.
Matthesil. notab. 22. Felin. in capit. nónne. de
præsumpt. Imol. Feli. nu. 36. Decius nu. 23. Ripa nu. 131. in l. cùm M. de const. Bar. in l. quo enim. ff. rem rat. habe. & ibi Paul. Castren. Anto.
Rube. in l. non solùm. §. morte. ff. de noui oper.
nunciat. num. 327. post Alex. ibi Abb. hîc Hippo. in Rub. C. de proba. num. 246. à quibus latè traditur intellectus d. l. filiusfamiliàs absentis. & ex ea deducitur, executorem
nominatũnominatum
à testatore recipientem instrumentum, in quo
executor fuit designatus, legentem id, & tacentem, ex hoc munus istud recepisse, quod & Socyn. sensit consil. 63. in 4. vol. Vnde in fero intellectum ad l. Regiam 1. tit. 10. part. 6. quæ statuit, posse
testatorẽtestatorem designare executorem vltimæ voluntatis, non tantùm præsentem aliquem, sed & absentem.