Duodecima conclusio. Filijs,
† aut liberis
illegitimis defunctis intestato, tunc parentes
succedunt, quando ipsis parentibus intestatis
nōnon existentibus legitimis liberis, nec alio, qui
eis impedimento foret, filij illegitimi iure succederent: atque eo modo, quo successio parentis intestati, non existente prole legitima,
nec alio impedimento, liberis illegitimis defertur, eodem parentibus successio liberorum competit. tex. in Authentic. quibus mod.
natu. effici. sui. §. de nepotibus. Azo. in summa.
C. de legit. hæred. in fine. Bart. in l. vlti. 2. col. ff.
de his qui. vt indig. idem in l. 1. in princ. ff. de
bono. poss. contra tab. Bald. in Authent. licet.
C. de natu. lib. Nicolaus de Vbald. de successi.
ab intest. 2. par. princip. colum. 9. Angel. Aretin. in tract. de test. in verb. nolens intestatus.
colu. 5. Alexand. cons. 139. volum. 1. & idem in
cons. 150. vol. 2. & Ioan. Baptista in l. si qua illustris. C. ad offi. fol. 39. optim. text. in §. 1. Inst.
de seruili cognat. & hæc est frequentissima
omnium interpretum sententia, ex qua plura
possent deduci, perpensis his, qùæ notauimus
in Epitome de sponsal. 2. part. c. 8. §. 4. & 5. quo
in loco explicuimus, qua ratione filij illegitimi parentibus succedant:
atq;atque ex hoc aperitur
intellectus ad gl. in §. vlt. Inst. ad Tertullia.