*Dico quartò. Ordinariè, & vt in pluri
mum, non improbabiliter loquendo, priuilegia
etiam respectu Ministrorum possunt amplè interpretari. Id probo. Nam ordinariè priuilegia
commodum aliquod Ministris afferunt: negari
enim nequit quin potestas dispensandi, & faciliori ritu administrandi Sacramenta, commodissima Ministris sit: sic enim non solùm minor
est eorum labor, sed etiam multis anxietatibus
liberantur, dum implexas & turbatas conscientias dispensationis reddunt beneficio serenas, &
in statu saluationis constituunt eos, qui sine remedio aliàs perituri videbantur. Quòd si dicas
|
hoc vltimum iam in vtilitatem Indorum cedere;
primum certè non cedit tantùm, & ita locum
habere etiam in dispensationibus potest, per quas
Ministri à labore aliquo eximuntur. Accedit,
vt probabile hoc sit, verosimilis Bonacinæ doctrina
suprà Puncto 8.
num. 20. vbi ait quòd si priuilegium concedatur indefinitè & generaliter,
præsumitur concessum in fauorem illius, cui facultas committitur: vt si alicui concedatur facultas ad dispensandum, vel ad audiendas Confessiones indefinitè, seu cum personis indeterminatis. Sic ille cum PP. Suario & Sales, ac Rota
Romana: secus si concedatur personæ designatæ. Cùm ergo priuilegia Ministris Indicis concessa sic se habeant, dici possunt illis concessa
: &
quia commodum illud non sistit in ipsis, sed ad
Indos respectum includit, ex eo dici potest amplè interpretanda. Et etiam quia Religiosis conceduntur, si Ministri tales sint, immò & si non
sint tales, sed quæcumque personæ sacræ: quia
negotium religionis agitur, dum personæ sacræ
taliter honorantur, in quo etiam pietatis respectus admiscetur, vt dici etiam caussa pia possit.
Vnde & idem dicendum de priuilegiiis, quæ pro
Hispanis, & aliis Indiarum incolis conceduntur.