*Dico Primò. Licet quod est dictum,
tam circa non ligatos voto, quàm circa ligatos
ipsos, generaliter sit obseruandum: casus tamen
aliquis occurrere in Indijs potest, in quo liceat
munus Vicarij cum licentia Superiorum, ab ijs
etiam, qui votum emiserint, acceptare. Hoc est
probandum, quia talis potest esse necessitas, vt
charitas obliget, cuius imperio extante, ipsum
Dei extat imperium, vnde non fit contra votum, cùm in eo exceptio illa extet:
Nisi coactum
obedientia eius, qui mihi præcipere potest sub pœ
na peccati. Id quod in difficiliori casu loquens docet P. Thomas Sancius
citato Cap. 18.
nu. 36. vbi
de Episcopatu loquens prædicto modo philosophatur dicens posse Professos, non obstante voto, acceptare Episcopatum, non tantùm quando
Pontifex, cuius est hoc præcipere, iusserit acceptare, sed etiam à fortiori quando præceptum naturale ratione necessitatis imminentis ad hoc obligauerit
: vt si manifestè vrgeret Ecclesiæ necessitas, nec alius esset, idoneus ad id munus obeundum, & rationem ait esse apertam, quia qua ratione exceptus est casus, quo compulerit præceptum Superioris, censetur quoque exceptus à fortiori casus, quo ius ipsum naturæ obligat
: dictio
enim taxatiua numquàm excludit similes casus, vt ex multis probat Euerardus in
suis Topicis,
loco à natura dictionis taxatiuæ nu. 4. Addit de
inde alia, & pro Assertione citat Hostiensem,
Archidiaconum, Astensem, Abulensem: constareque ait ex doctrina D. Thomæ 2. 2.
q. 89.
arti. 7.
ad 2. Concludit tamen casum esse ra
rissimum, & qui difficillimè continget, & id
quidem fatetur etiam P. Suarius
Tomo 4.
de Relig.
Tractat. 10.
Lib. 9.
Cap. 8.
n. 26. vbi sic ait:
Quocirca sententia Glossæ ibi citatæ asserentis esse peccatum mortale non acceptare Episcopatum, si is, cui
offertur, se dignum credat;
non est vera, nisi quando
sub præcepto imponitur, vel saltem euidens est neceßitas, vt charitas ipsa obliget, & ita sunt intelligendi Gregorius & Augustinus &c. Neque huic,
resolutioni aduersatur quod
n. 25. præmiserat ita
scribens:
Immò etiamsi talis videatur esse casus in
particulari, in quo secluso voto videretur clarum &
certum esse melius acceptare Episcopatum, facto
iam voto acceptandus non est sine præcepto:
tum quia
votum generaliter factum est:
tum etiam quia nulla
est necessitas aliter faciendi, cùm facile sit Pontifici
præceptum ponere, si omnino vtile vt acceptetur.
Sic ille, ita exponendus, ne contrarietas ali
qua in eius dictis videatur: vt cùm, voto facto, videretur clarum & certum esse melius acceptare Episcopatum, nihilominùs obligatio ad
acceptationem non sit, quia non ex eo quod aliquid melius appareat, statim est obligatio illud
|
efficiendi aut acceptandi: quando autem Christus manifestè obligat, post habendum est votum,
quia præceptum Superioris rationis vrget: quemadmodùm si facto voto audiendi Missam, occurreret necessitas subueniendi proximo tempore
auditionis, manifestissimum est tunc obligationem voti non vrgere, quia præceptum superius
ad Missam omittendam adstringit.
