Avendaño: Thesaurus Indicus

57

*SEßione 7. nonnulla habet citatus scri

Negat absolutè & merito D. Quitensis quod primò quæritur.

ptor, pro quibus iuuabit aliquid contulisse. Ait ergo Doctrinam non posse quoad Beneficij proprietatem Patribus grauibus conferri suis in præcipuis Conuentibus remansuris, seruiendi cura alijs demandata, qui emolumentorum considerabilem quantitatem sint Proprietarijs largituri. Et id quidem meritò, quia contra expressum est Concilij Tridentini decretum Sessione 23. Cap. 1. de reformat. vbi Parochi residentia strictè requiritur ad faciendos fructus suos. Pro quo P. Angelus Verricelli de Apostolicis Mißionibus Quæst. 98. nu. 237. vbi cum alijs, quos citat, talem detestatur abusum, Regijs etiam rescriptis reprobatum: & collationem esse nullam firmat, de quo & dictum à Nobis Tomo 2. Thesauri in Additionibus nu. 322. Quòd verò ad nullitatem collationis attinet, non est ita certum ob dicta Sectione præced. etiamsi linguam Indorum ita prouisus ignoret: facillimo autem Episcopi & patroni decreto prouisio poterit irritari.

Export TEI

58

*Deinde asserit, cùm Religiosi graues apud

Export TEI

Secundum item negat, & eius fundamenta.

Prælatos intercedunt, vt aliquos nominent erga ipsos benè affectos, (quos suæ deuotionis appellant) cum obligatione tribuendi fructuum aut emolumentorum benè visam eisdem portionem, simoniam committere, quia in eo pro re spirituali, nominatione inquam, temporalis offertur, pensio inquam; intercessioni etiam, quæ est cooperatio ad illam, id tantùm temporalis retributionis respondere potest, quod cum labore huiusmodi habeat proportionem, & ita simoniacus videtur excessus. Item Religiosi Prælati non habent potestatem imponendi pensionem: quia vel Beneficium est, cùm secum afferat obligationem diuini Officij recitandi: aut Beneficij pars: quod quidem sine diuisione Beneficij non stat minimè Religiosis Prælatis possibilis, cùm sit superioris potestatis. Prætereà superior sic Beneficium per nominationem inchoatè conferens, simoniacam contrahit prauitatem, siquidem id facit ob pensionem, si non sibi, nominato tamen applicatam. Concludit adducens circa præfatos abusus verba Doctoris D. Didaci de leonLeon Pineli Primarij Sacrorum Canonum Professoris in Limana Academia, & Indorum Protectoris, à me alibi, sed numquàm pro merito collaudati.

Export TEI

59

*Dico Primò. In præfato intercessionis

Export TEI

Assertio 1. Oppositum vt verosimile proponens.

modo non admisceri simoniam verosimiliter potest affirmari. Probatur, Quia intercessio neque circa Episcopum, neque circa patronum versatur, sed apud Prælatum, cuius nominatio actionem omnem Episcopi & patroni præcedit, vt dictum Sect. præced. Quando autem sic accidit, vt erga mediatorem intercessio versetur, cui non incumbit eligere, conferre, aut præsentare, non est simonia pro ea temporale munus accipere, quia datur pro re merè temporali, nec paratur via immediatè & proximè ad Beneficium. Quod quidem esse probabile affirmat P. Thomas Sancius suprà Dub. 26. num. 8. qui nu. 7. pro eo adducit P. Vasquez in casu disputato Matriti. Ex quo infert non esse simoniam, nec peccatum, iuxta prædictam sententiam, dare aliquid famulo Auditoris, vt obsecret suum herum, vt dantem proponat Regi ad Beneficium; quod & poterit multis alijs applicari.

Export TEI

60

*Dices vt suprà, posse quidem aliquid ac

Export TEI

Obiectio ex improportionata retributione diluitur.

cipi, sed proportionatum labori, quale non est pensio. Benè quidem: at si sponte detur cessat difficultas: sic enim si Notarius plus recipiat, quàm ipsi debeatur, non est simoniacus, si sponte offeratur, vt videri potest apud eumdem P. Thomam Dub. 20. n. 5. vbi alios adducit: pro quo & P. Lessius Lib. 2. de Iust. Cap. 35. num. 62. & quidem cùm aliquid possit pro labore recipi, si compensatio notabilem habeat excessum, erit quidem iniustitia, sed non simonia, quia peccatur in materia, quæ iustitiam concernit. Sic Sacramenta, & spiritualia alia administrans, recipere aliquid potest titulo sustentationis, in quo si excedat, non erit simoniacus, sed iniustus, vt obseruat P. Lessius l. c. n. 51.

Export TEI

61

*Et ex hoc fit satis obiectioni propositæ, si

Export TEI

Item ex defectu potestatis circa pensiones.

videlicet PręlatusPrælatus tale non imponat onus, sed gratificationem benefactoris sui eius relinquat voluntati. Si autem nominet cum onere pensionis, ex eo iustificari potest, quod verà pensio non sit, secundùm communem & Ecclesiasticam acceptionem, iuxta quam id habet, quod in obiectione dicebatur, vt Beneficium integrè aut partialiter sit, cum onere recitationis Officij Sacri: sed determinatio quædam circa id, quod Parochus tenetur facere, superflua videlicet largiri pauperibus, inter quos vnum aliquem designat Prælatus, Religiosum videlicet Benemeritum, & subsidijs huiusmodi iudicio eiusdem indigentem. Accedit id quod habet Illustrissimus Barbosa de potestate Episcopi Allegat. 85. num. 11. vers. vlt. vbi postquàm de Episcopis locutus fuisset potentibus pensiones imponere vsque ad vitam onerati, ita scribit: Amplia in quolibet Regularium Superiore in Benefi

Export TEI

Illustriss. Barbosa.

cijs suæ Religionis, quæ ad proprietatem non transeunt in Religiosum, vt fuit dictum in Troiana pensionis 25. Iunij 1610 &c. Licet autem Doctrinæ Indorum Beneficia sint, vt diximus citato Tit. 17. Cap. 3. & ita respectu illarum videantur Religiosi Parochi habere proprietatem; quia tamen proprietas Regijs Schedulis denegatur, vt ibidem visum, neque id adeò certum sit, vt pariter ostensum, iuncta subiectione, quam Parochi huiusmodi respectu suorum seruant inuiolabiliter Prælatorum, vt nequeant pro libitu de fructibus emolumentisque disponere, perinde se habent quoad effectum dictum, ac si nullam haberent proprietatem.

Export TEI

62

*Quibus addendum id quod Auctor idem,

Export TEI

Posse illas ab Episcopis imponi, & quibus de caussis. Ex quo pro Religiosis.

bonis productis patronis, habet citata Allegatione, vt iam insinuauimus, Episcopos scilicet posse pensiones imponere temporarias, ad vitam scilicet Beneficiariorum, aut breuius ad tempus ex honestis caussis, quas summatim recenset vers. Circa eamdem: inter quas recenset, dantibus operam litteris subuenire, & titulum remunerationis |

p. 227

ac paupertatis, circa quos eruditè profatur. Hoc autem respectu Religiosorum Prælatorum iure est asserendum potiori, quia Parochi sæculares absolutè sunt fructuum ac emolumentorum Domini, vel saltim habent plenam administrationem; quod tamen respectu Religiosorum dici nequit, iuxta dicta citato Tit. 17. num. 55. & seqq.

Export TEI

63

*Iam quod ad simoniam spectat ex parte

Export TEI

simoniam in Prælatis nominantibus non inuenit.

Prælati, non plus vrget, quia non procedit ad nominationem respectu aliquo, qui venalitatem sapiat; sed disponendo id, quod licitè potest: applicando scilicet partem emolumentorum pro subleuandis benemeriti Religiosi necessitatibus, quæ solent esse non paucæ, neque exiguæ, vt eos audimus possim, præsertim in morbis grauibus & prolixis conclamantes, & Societatis nostræ, erga omnes singularem prouidentiam commendantes, quam & illi non semel experiuntur. Sic cessante pacto ex Officio mandare potest Episcopus, quòd recipiens Beneficium pinguius soluat aliquam pensionem suo tempore duraturam ad coæquandos fructus vtriusque Beneficij permutati, vt cum multis tenet citatus Dom. Barbosa ibidem. vers. Potest Episcopus. Cùm enim absolutè possit ita præcipere, non officit, si ea sub conditione Beneficium conferat, non paciscendo, sed præcipiendo, omni venalitatis semoto respectu. Licet autem non ita expressè semper Prælati significent, eo tamen modo eorum est dispositio accipienda, quia credendi sunt ita agere velle, vt probi Prælati solent, sicut in simili dictum n. 56. quod & de intercedentibus asserendum.

Export TEI

64

*Dico Secundò. Si in contributione præ

Export TEI

Qualiter peccari in eo queat.

dicta sit notabilis excessus, licet non sit simonia, peccari in eo grauiter potest, Primum ostenditur, quia excessus dictus vel subtrahitur congruæ Parochi sustentationi, vel Ecclesiæ, vel pauperibus, quorum necessitatibus succurrere inter primarias eius est obligationes. Quòd si dicatur ex industria conquisitum contractibus applicita; id etiam excessus arguit grauitatem, cùm legibus Sacris sint Ecclesiasticis prohibiti contractus negotiosi, & maximè Religiosis. Ex quo etiam pullulant Indorum grauamina, vt tot possint miseri Parochi contributionibus satisfacere. Secundum autem probatur ex dictis num. 60. & quia generaliter loquendo quando aliquid dare simonia non est, quia in eo venalitatis respectus non apparet, neque in excessu esse potest, quia magis & minùs non variant speciem. Sicut è conuerso & contrario; Dare magnum aliquid vt pretium, simonia est: Vnde etiam & minus eodem dare titulo simoniacam continet prauitatem: quia, vt diximus citato num. 56. ex modis dandi debet qui sit simoniæ proprius inferri. Et ita grauissimi scriptores censent in peccato simoniæ non dari paruitatem materiæ, ex quibus P. Suarez Tomo 1. de Relig. Lib. 4. de simonia Cap. 3. num. 5. & seqq. & alij apud Dianam Parte 5. Tractat. 5. Resolut. 2. Licet negent nonnulli apud eumdem.

p. 226 SECTIO VII.

p. 226
SECTIO VII.