Avendaño: Thesaurus Indicus

65

*NEgat, & merito doctus Antistes

Negatiuè statuitur quod inquirit titulus.

Seßione 13. de quo & Nos in Thesauro Tomo 2. Tit. 17. n. 22. & seqq. vbi priuilegij Gregorij XIV. mentio nulla, quod tamen ab ipso affertur, id omne continens & confirmans, quod à Pio V. fuerat circa Sacramentorum administrationem sine Episcoporum licentia requisita concessum, an. 1591. propter quod ab illis inducta praxis, de qua testantur Fr. Ioannes Baptista in Animaduersionibus sæpiùs citatis Parte 1. verb. Religiosos. & Parte 2. fol. 172. vers. His suppositis. Emmanuel Rodericus Tomo 1. qq. regul. q. 35. arti. 1. & 2. parte Summæ Cap. 9. Conclus. 6. Remesal, Veracruz, Alfonsus Fernandez, & Alfonsus de NoueñaNoreña qui omnes & alij, ijs & alijs priuilegijs attentis, de quibus citatus Fr. Ioannes Baptista citato vers. & seqq. id esse licitum censuerunt. Sed quidem neque Emmanuel, neque Ioannes Baptista, neque Alfonsus Fernandez, præfati priuilegij meminerunt. Et ex his postremus in Historia, quam nostrorum temporum inscripsit, Lib. 1. Cap. 52. solùm asserit Pium V. ordinasse vt conuersio Indorum fieret per Religiosos & Ecclesiasticos, & non per sæculares. Al

Export TEI

De Alfonso à Veracr.

fonsus à Veracruce citatur in Compendio Indico manuss. in quo nihil haberi tale ex eo euincitur, quòd nullus ex citatis eum allegantibus quidquam de priuilegio tali ab eo assertum attestatur. Et scripsit ille ante id tempus, quo dictum priuilegium dicitur fuisse concessum: anno enim 1572. editum speculum coniugiorum, cùm tamen priuilegium anno 1591. concessum fuisse dicatur. Neque ex P. Remesal plus aliquid potest, quod ad intentum conferat, reportari Lib. 10. Cap. 23. n. 3. de priuilegio tantùm Pij V. locuto, vt apud Auctorem num. 6. ex Dom. Solorzano, Tomo 2. de Iure Indiarum Lib. 3. Cap. 16. num. 20. vbi citatus occurrit Lib. 10. de historia Guatemalensi Cap. 22. & 23. Tali ergo priuilegio, de quo neque alibi quidquam authenticum habetur, non est pertinaciùs insistendum, licet de illo etiam citatus Dom. Solorzanus Cap. 17. num. 16. faciat mentionem, qui & priuilegium Pij V. reuocatum ait à Gregorio XIII. sed de alio loquitur, de quo inferiùs.

Export TEI

66

*Pergit Auctor, & maiorem difficultatem

Export TEI

Pro foro interno vt liceat, quæ videantur indicare.

in eo esse constitutam asserit, quod ad forum internum spectat, an scilicet in eo liceat iuxta priuilegia dicta Religiosis operari. Circa quod ait reuera ita videri, quia præcipua ex illis, & præsertim citatum Pij V. à nostris sunt Regibus impetrata, qui in eo politicæ tantùm gubernationis pacificum statum intenderunt. Deinde, quia argumentum, quod ex Concilio Tridentino desumitur, non vrget, dum Seßione 24. Cap. 18. de Reformat. statuit Paræcialem curam non conferendam, nisi post examen, de quo & Seßione 25. Cap. 9. de Reformat. vbi de Beneficijs iuris patro|

p. 228

natus, pro quibus eadem forma præscribitur, & potestas Episcoporum declaratur ad repellendos eos, qui in examine non fuerint idonei deprehensi. Non inquam vrget, quia licet ibi priuilegia reuocentur, post decretum tamen dictum impetrata est Pij V. concessio, vt constat, quandoquidem Concilium Tridentinum à Pio IV. est approbatum & confirmatum, in cuius Decretis potuit & voluit Pius V. quoad contenta in illa dispensare.

Export TEI

67

*Nihilominùs oppositum statuit, quia di

Export TEI

Negat D. Quiten. sed non vrgere ostenditur.

ctum priuilegium Pij V. à Gregorio XIV. est reuocatum vbi error apparet, cùm à Gregorio XIII. videatur dici debuisse, vt ex Dom. Solorzano vidimus. Sed non satisfacit; quia priuilegium illud ad Indias non spectabat; cùm tamen; & aliàs quod de Gregorio XIV. dicitur, stare nullo pacto queat; siquidem dicitur ab ipso priuilegium Pij V. fuisse de verbo ad verbum innouatum & confirmatum. Quidquid de hoc sit, meliùs adducitur Constitutio Gregorij XV. de qua & Nos citato Tit. 17. nu. 23. in qua priuilegia omnia reuocantur circa administrationem sacramentorum sine præuia Episcopi licentia & approbatione. Non tamen videtur intentum euinci, quia dici potest Constitutionem præfatam forum internum non tangere. Immò iuxta Emmanuelem Rodericum citata Quæst. 35. arti. 1. §. Tertio nota Constitutiones huiusmodi non reuocant Pontificias concessiones ad Indias spectantes, pro quibus tot fauorabiles Bullæ passim expediuntur. Vnde ea non obstante diximus citato Tit. nu. 25. posse Religiosos probabiliter Sacramenta ministrare: in nullius siquidem administratione quidquam timeri potest, ex quo æterna recipientium salus in discrimen possit reuocari, vt ibidem demonstratum. Approbationem tamen pro Sacramento Pœnitentiæ administrando necessariam asseruimus quidem, sed simplicem, vt solet ab Episcopis conferri ijs, qui pro Paræciali cura non approbantur.

Export TEI

68

*Concludit affirmans, cùm collatio fuit

Export TEI

Coadiutor à Prælato missus ignoranti linguam, vt queat validè matrimonio assistere.

nulla, sicut & titulus, ob ignorantiam linguæ in priùs nominato, coadiutorem à Prælato missum non posse assistere matrimonijs, & ita futura illa in vtroque foro nulla: quia Prouincialis dare talem licentiam nequit, eo quòd priuilegia omnia circa hoc sint penitus reuocata, & ita ad solos spectat Episcopos: neque item Proprietarius, quia eius titulus est nullus, pro quo se refert ad Seßionem 12. & ita debere Prælatos licentiam ab Episcopis petere pro coadiutoribus in Doctrinas destinandis. Sed quidem cùm collationem validam esse satis probabile sit, vt dictum Sect. 5. benè poterit coadiutor à Proprietario id habere, quod ipsi denegatur. Pro quo & facitid, quod nuper dicebamus, de licita iuxta priuilegia operatione. Non videtur autem quomodo conuenienter stare possit quod de coadiutore petendo dicitur. Si enim Proprietarius dare licentiam possit, non est Episcopalis necessaria. Si autem nequit, quomodò id Episcopus patiatur? Nisi fortè dicatur ideo ita Prælatos admoneri, quia contingere potest impedimentum Proprietarij Episcopum ignorare, & ideò licentiam meritò postulandam. Quod quidem nec videtur consonum, si Episcopi visitationem, vt tenentur, obire pergant, sic enim ignorantias huiusmodi non possunt non habere perspectas. Quibus addendum id, quod cum alijs Auctor affirmat Seßione 11. & vidimus Sect. 5. Parochum inquam ignorantem Indorum linguam posse matrimonio assistere, & etiam eius coadiutorem, & matrimonium futurum validum ex communi errore, & titulo colorato: ergo non est absolutè verum, quod ab ipso affirmatur, in casu, de quo est sermo, & ita coadiutor à Prælato missus poterit matrimonio assistere, valido cum tali assistentia futuro, quia communis error, & coloratus titulus præualebunt.

SECTIO VIII.