*Sed hoc quidem satis infirmum est pro
Primaria ratio convellitur.
re adeò singulari, & à Theologis, ut vidimus, generaliter explosa, in cathedras & suggestus intrudenda. Et quidem quandoquidem
ex D. Thoma, quod ad idoneitatem spectat,
desumitur, ipsius debet verbis & menti attentio digna præstari. Ille autem sanctificationem
priorem minimè, quod ad gratiam spectat, qualem illi, admittit, quæ in Christi conceptione,
& viæ termino est divinitus impertita. Lega|
tur responsio illa satis doctrinalis: licet P.
Vasquez non de statibus loqui S. Doctorem
asserat quoad gratiæ gradus, sed in ordine ad
speciales prærogativas. Quod si ita est, de sanctificationis nullum succurrit fundamentum,
quamvis reverà de statibus gratiæ procedere
S. Doctor videatur, ut legenti constabit. Idonea ergo reddita est Virgo in prima sanctificatione, licet non omnem habuerit gratiæ cumulum, quem suis est posteà meritis consecuta. Deus siquidem dispensator gratiæ apprimè scit quot illius sufficiant gradus, ut quis
dici ideoneus possit ad eam, quam ipse conferre intendit, dignitatem. Id quod & in Virgine dicendum, neque nostro arbitrio men
surandum. 2.
Cor. 3.
v. 6. Sic D. Paulus:
Qui
& idoneos ministros nos fecit novi Testamenti.
Et tamen ministris talibus non omnia illa im
pertivit Deus charismata, quibus illos posset
exornare. Unde D. Petrus majora faciebat miracula umbrâ ejus, quotquot eam attigerant,
persanante. D. Paulus in prædicatione potentior, D. Joannes Virginitate præstantior, ætate longævior, ut Evangelium diutiùs propagaret, & sic de alijs. Neque quia Materna dignitas adeò excellens est, ea sunt tribuenda
Virgini, quæ cum perfectionibus alijs, aut
conditione status videantur compugnare. Unde præfatus scriptor perpetuam divinæ essentiæ visionem illi denegat, cùm sint nonnulli,
qui eam concedant, pro quo Dom. Fr. Franciscus Guerra Episcopus Cadicensis
Tom. 1.
de
de Majestate gratiarum Virginis, Discursu 12. qui
&
ibidem n. 52.
sententięsententiæ, quam impugnamus,
meminit,
neq;neque ab ea videtur abhorrere. Quid
quid de hoc sit, id profectò statuendum, Virginem eò quòd ob initio non habuerit eos gratiæ gradus, quos in decursu vitæ, meritis operum excellentium obtinuit, non esse dicendam
minùs idoneam pro Dei maternitate, ob rationem dictam, aliàs neque modò talis dicenda est, quia non habet quotquot possibiles
sunt gratiæ gradus. Neque enim is, quocum
agimus, Virginis gratiam infinitam agnoscit,
ut ex recentioribus nonnulli, de quo & Nos in
Titulo n. 271. Cùm enim habuerit quidquid
secundùm præsentem providentiam conveniens visum fuit, idonea penitus judicanda est,
aliàs numquàm fuisset talis, cùm semper addi
novi gratiæ gradus possent. Immò etiamsi
dicatur infinita collata gratia, non deerit unde
minor dispositio censeri queat, cùm & infinito esse infinitum majus possit, & nobilioris
gratiæ conditionis, juxta diversos opinandi
modos. Tritam ergo, securam, neque ullo
modo Deo & Virgine indignam viam teneamus, concedentes huic nobilissimum & genuinum operandi genus, ut egregijs operibus
gratiam & gloriam amplissimam assequatur.