*Octauò ex formidine opinionis probabi
lis, quam essentialiter & inseparabiliter habet annexam, vt admittunt Auctores contrariæ sententiæ, & probatur
in 1.
Magnor. moral. Cap. 33.
& 5.
Ethicor. Cap. 3.
in principio. Et in citato
Cap.
Anobis El. 2.
de sent. excommun. l. finali. C. de iust.
& subst. & patet ex illius definitione, quam adducit citatis pro ea D. Antonino, Syluestro, Soto,
Nauarro, & D. Bonauent. l.
admonendi, ff. de iureiurand. vbi Bartholus, ait tenere medium inter
suspicionem, & perfectam probationem: vnde
exclusa formidine non esset opinio probabilis, sed
veritas & certitudo, seu opinio vera, vt patêre ait
ex 2.
de anima textu. 152. Nec esset secundus
gradus probationis, vt dicunt Legistæ, sed esset
perfecta credulitas, seu perfecta probatio secundum Bartholum
in l. citata num. 23.
& l. 2. §.
Dolum. ff.
de dolo & notare ait omnes in
l. Omnis definitio. ff.
de regul. iur. & vrget rogans quæ sit
formido illa, quæ intrinsecè inest opinioni
? Ari
stoles
suprà 1.
Magnor. moral. Cap. 33.
Existimatio (inquit)
seu opinio est, quia in omnibus ferimur
ancipites, ea ne ita sit, an secus. Quarè secundùm,
cum formido, quæ inest opinioni, est passio quæ
nos facit ancipites, id est, ambiguos, ac titubantes, an res ita se habeat, nec ne.
l. final. C. de condict. indeb. Vnde in effectu talis formido nihil est
aliud quàm dubium positiuum & formale, aut
saltem suspicio quædam seu scrupulus, & leuis
credulitas ne pars opposita sit vera, vt explicant
Theologi, hæc enim sunt synonima, & idem importantia. Et suspicio illa vel suspicio, tenet medium inter dubitationem & opinionem; plus enim
credulitatis habet quàm dubitatio, & minùs quàm
opinio, cum sit credulitas ex leuibus coniecturis,
vt inquit Syluester. Verb.
Opinio, in principio &
notat Bartholus ad dicta in. l.
Admonendi, nu. 21. Omnia hæc ille, & sint sanè omnia vera; sed
quid inde
?