Preface
1
*SUnt illa multa & magna, sola Episcopali celsitudine, quæ
EpiscoporũEpiscoporum periculosa onera.
illis est cum alijs communis, expensa; vt exclamare idemtidem cum magno animi sensu B. Thomas de VillaNoua, Episcoporum illustrissimum exemplar, cogeretur. Domine, ne excludar numero Beatorum, quia fui de numero Prælatorum. Quo in timore confortatus à Christo, vt refert P. Balinghem in Kalendario Virginis, die 28. Septembris. Vtinam multi, vtinam omnes sic mereantur consortari. Sed nescio an omnes capiant verbum istud. Multi non per ostium, sed aliunde in ouile ascendunt, qui neque ingredientes, neque egredientes pascua cœlestia reperient. Qui pro se rogat, jam judicatus est, ait D. Bernardus Lib. 2. de considera
tione, cap. 5. & quotusquisque est, qui non roget, & rogari potiùs expectet, vt dicat inuitator: Amice ascende superiùs: sunt sanè aliqui, non negabo, sed quod illi, qui non rogantes rogentur: dum qui rogant, vix locum non rogantibus esse permit
D. Bernardus.
tant. Non ergo vanus Beati illius timor Antistitis, qui apud Thomam Cantipratensem legerat Lib. 1. Cap. 20. dixisse quemdam viuis exemptum, qui Episcopatui pertinaciter fuerat reluctatus: Quod in vitâ semper timui, nunc scio: scilicet, quod si
Episcopatus Cathedram ascendissem, in damnationis perpetuæ periculũpericulum incidissem. Quàm autem sit talium horrenda damnatio ex narratione constare potest, quæ apud P. Hieremiam Drexellium extat in Tribunali Christi Lib. 2. Cap. 8. Pagina mihi 485. vbi ita scribit: Non absimile quod bonæ fidei scriptor commemorans: vir nobilis, inquit Gualterus de Mere, vnus aliquis èex Caroli V. Cæsaris aulico famulitio, ad partes Boreales Islandiam versus nauigans, ex aduerso nauim magno impetu ferri, & in puppi tetrum monstrum, Æthiopem nigerrimum, pro nauarcho considere vidit, Gualteri nauta pro more acclamans, quid mercium vectarent, quoúe tenderent, quæsiuit. Cui Nauarchus ater respondit; Archiepiscopum vehimus (nomini parcitur) & ad mon
tem Heclam tendimus. Mons est assiduis incendijs, perinde vt Æthna, terribilis. Hoc vbi Gualterus audijt, totus contremuit, & vitæ rationes secum subducere orsus, quàm primùm Leidam appulit, in Religiosam D. Francisci familiam se dicauit, vt rerum humanarum curâ solutus, Deo liberius operaretur; magistrum sui tyrocinij habuit Guilielmum Delphensem, qui hæc domi meæ, inquit scriptor, multis honestißimis viris præsentibus exactè narrauit. Hæc ille, & quis ad ea cum Gualtero non etiam totus contremiscat? Damnari Archiepiscopos non est metaphysicè tantùm, sed etiam moraliter possibile: quidquid de multis probatissimæ virtutis sit, qui velut luminaria Ecclesiæ antiquiorum temporum memoranda exemplaria repræsentant.
2
*Quod si tantum in eâ est dignitate periculum, Indicis profectò Præsulibus
maius imminet, ob multa, quæ in his regionibus conscientiæ offendicula reperiuntur. Debentur sanè conuersioni, de quâ agitur, & Christianorum morum stabilimento, viri vndequaque Apostolici: quod arduum, ac sublime negotium ad eos præsertim spectat, quos Apostolis præclaro in munere constat successisse: vt declarat Concilium Tridentinum Sessione 23. Cap. 4. verbis illis. Episcopos, qui in Apostolorum locum successerunt. Quales ergo sint oportet, qui talium loco sufficiuntur? Cui generali respectui specialis alter accedit: conuersionis inquam Gentilium, in quâ sumus, & nouæ Ecclesiæ, primitiuæ illius emulæ, fundationis, de quâ dici possit non habere maculam, neque rugam, aut aliquid huiusmodi; juxta Christi scopum ab Apostolo declaratum. Ephes. 5. Quod quidem Limense Concilium
Concilium Limens. 3.
grauiter, & eleganter exequitur. Actione 3. Cap. 1. verbis illis: Quòd si vbique quidem Apostolorum successores Episcopos, Apostolicam etiam doctrinam, & vitam referre | par est: tamen propriâ quadam, & peculiari ratione, vbi Gentes ad Euangelicam lu
Apostolici sint oportet.
cem primùm vocantur: quod in hoc altero orbe nostrâ ætate, in quos fines sæculorum deuenerunt, Dei Consilio placuisse cernimus; ibi Apostolico verè muneri Episcoporum, Apostolicam quoque sanctitatem, & lumen respondere debere, nemo est, qui non videat: non enim in ouile Domini eum nouus Christi grex rectè adduci, adductus rectè pasci potest, quandiu Pastores non quæ JESU Christi, sed quæ sua sunt quærunt. Hæc Concilium, & alia, quæ non possunt non obuia esse, & satis trita gregis nouelli Pastoribus; qui cùm populorum sint Magistri primarij constituti, non eâ egebunt tenuitate doctrinæ, quæ ex istis potest lucubrationibus nostris hauriri.
3
*Ad illius tamen complementum nonnihil adiiciendum breui quadam obli
De doctrina pro ipsis.
gationum serie propositâ, quibus fas non fuerit dictis dominis contraisse. Sic enim & Auctores communiter faciunt, qui dum in summis Moralibus, & eiusmodi doctrinæ Tractatibus, generalia documenta conscribunt, minimè sibi prætereundos Episcopos arbitrantur. Quod quia in illis peruium, non est opus eos specialiùs compellasse. Accipiant ergo Illustriß. ac Reuerendiß. Præsules pupilla oculi Dei, columnæ Ecclesiæ, summi Sacerdotes, gerentes personam Christi eiusque Vicarij, Apostolorum
Thomas Zerola.
successores, munus hoc, quodcumque sit. Vt cum Minorensi loquar Episcopo in suâ Praxi. Habent speculum meliùs, in quo se possint intueri, Diuo Bernardo teste, vel quocumque alio sermonis illius Auctore ad Pastores in Synodo Congregatos, sic scribente: Sæculares in speculis suis visu cognoscere solent pulchritudinem, aut turpitudinem suam. Alterius generis est speculum vestrum, in quo magis audi
Eorum speculum euangelium.
tu, quàm visu potestis attendere; quid deceat, & quid non deceat: quid impediat, quid expediat: quid ex debito vestri officij vobis incumbat. Speculum vestrum sanctum Euangelium. Hæc ille, & alia. Iuxta quæ illud mihi certum, si hoc speculum
D. Bern.
ante oculos semper sit, nihil in pupillis Ecclesiæ non decens, nitidumque futurum. Quod ergo nos dabimus, inde venit, & ex limpidis Canonicæ doctrinæ fontibus, vt non debeat contemptibile reputari. Sit ergo
Loading...