SECTIO XXIX.

SECTIO XXIX.

Circa dispensationem in Bigamia quæ in Indijs potestas.
433
*SEssione 2. adducitur priuilegium Pij
V. die 4. Augusti an. 1571. in quo conceditur Archiepiscopis & Episcopis Indiarum facultas ad dispensandum cum quibuscumque personis in Indijs degentibus in omnibus irregularitatibus quacumq;quacumque ex caussa contractis, excepto homicidio voluntario, extra bellum commisso, & Simonia. Et quia in Bulla dicitur priùs absoluendos à culpis, ob quas irregularitatem contraxerunt, salutaribus ipsis pœnitentijs iniunctis, ex eo sequitur facultatem dictam ad dispensandũdispensandum in bigamia ex delicto non contracta | non extendi, sed ex indecentia, quam secum affert, & ita tenet, quem citat, Dom. Felicianus in
D. Felicia.
suis lucubrationibus pag. 185. n. 11. qui perpendit pœnitentiam iniunctam ita debere impleri, vt si non impleatur, nulla sit futura dispensatio. Adducit insuper P. Acostam 7. Parte Disput. 8. Dub. 4. Conclus. 7. cuius verba sunt: Nec possunt dispensare Episcopi Indiarum per priuilegium Pij V. rela
P. Auila.
tum in Concilio Limensi an. 83. nam hoc priuilegium tantùm est ad irregularitates prouenientes ex delicto: & hæc conceßio (corrige Conclusio) apud me est omnino certa. Sic ille. Et quia Episcopi ex concessione Concilij Tridentini Seßione 24. Cap. 6. de Reformat. possunt dispensare in omnibus irregularitatibus ex occulto delicto prouenientibus, & ita etiam in prædicta, & priuilegium aliquid debeat speciale concedere, illud quidem speciale habetur, vt etiam in foro externo possit dispensari. Et apponit exemplum in eo, qui viuente vxore cum alia contraxit: quod admittit Dom. Felicianus. Concludit, in Indijs, si vrgeat necessitas, vt semper vrget ratione distantiæ, posse in omni bigamia dispensari, sicut Doctores generaliter asserunt in legibus omnibus Pontificijs & Conciliaribus, circumstantijs huiusmodi concurrentibus, necessitatis videlicet & difficilis recursus cum periculo in mora.
434
*De quo dictum à Nobis in Thesauro Tomo
2. Tit. 19. n. 77. & 78. & in Additionibus ad eumdem locum n. 136. vbi probauimus probabile esse dictam Concessionem ad irregularitatem bigamiæ etiam ex delicto non contractam extendi, pro quo & boni laudati patroni. In alligatione autem inducta P. Acostæ manifestus est error, dum pro P. Auila est ille propositus. Et quidem incredibile apparet velle Pontificem dispensari publicè cum eo, qui viuente vxore Sacrilegum cum alia connubium celebrauit, qui aut à S. Inquisitionis Tribunali iusta animaduersione perculsus, aut eidem necessarium est obnoxium reremanere, & ad Ordines sacros assumi; non tamen eum, qui duo honesta matrimonia cum virginibus contraxit. Et iuxta id, quod vltimò additur, res videtur penitus explorata; dum dicitur ratione necessitatis ministrorum posse in Indijs in irregularitate dicta & similibus dispensari. Atqui Pius V. in adducta concessione eodem est ductus intuitu, necessitatis inquam: Ergo de primo ad vltimum liquet concessionem ad omnia prædicta pertinere. Nihil autem ex eo in solitum & abhorrendum haberi, ex facultatibus constat, quæ Episcopis Indiarum cum limitatione temporis conceduntur, inter quas illa est, Vt in bigamia vera
Facultas pro eo specialis.
dispensare poßit, si neceßitas operariorum vrgeat: de quo & dictum à Nobis citato loco. Rara autem sunt talis dispensationis exempla; vnum tamen ante annos plures in Cuicensi Diœcesi vidi, in bigamo, non Sacerdote tantùm, sed & Parocho, dicto communiter LicentiadoLicenciado Capitan.
Loading...